พออ่านจบแล้ว ก้ออยากอ่านตอนต่อไปอีก
อยากให้วันเวลาผันผ่านไปเร็วๆจังเลย (แต่ช้าๆดีกว่าเนอะ55555) จะได้อ่านตอนต่อไปซะที .....
พอไปอ่านเม้นตอนท้ายของผู้แต่งแล้ว ชอบจังเลยกับคำว่า รักแบบไม่ยอมลืมหูลืมตา
รักตอนแรกขอแค่ได้มองก้อพอใจ :-[พอได้ครอบครองก้อพยายามทำอย่างดีที่สุด อดทนที่สุด เพื่อครอบครองรักนั้นให้อยู่กับเรานานที่สุด บางครั้งอดทน ฝืนใจ จนตัวเองก้อไม่สามารถรู้ถึงความรู้สึกนั้นๆ ว่ากำลังอดทน หรือฝืนใจ ด้วยซ้ำไป
แต่ดีใจที่การเดินทางในครั้งนี้ จะทำให้น้องปลื้มเติบโตขึ้น มองเห็นโลกกว้างมากขึ้น และรู้ว่าปลื้มได้เอาตัวเองไปผูกติดกับมาโปรดมากเกินไป และคนนั้นๆ ในวันข้างหน้าก้ออาจจะกลายเป็นคนอื่นโดยสิ้นเชิง ซึ่งอาจไม่มีค่าอะไร เป็นแค่คนผ่านมาก้อผ่านไป
สำหรับเสี่ยโปรดการที่ทำแบบนี้กับปลื้มก้อไม่รู้ว่าเพราะอะไร อาจเป็นนิสัยที่เคยแต่กุมผู้อื่นไว้ในกำมือ ทนง หลงตน เมื่อถึงจุดๆ นึงก้ออาจเบื่อหน่ายตามนิสัยที่เป็นมา แต่ส่วนตัวก้อยังมั่นใจว่าย่อมมีเหตุผลดีๆ ถึงแม้เหตุผลนั้นอาจดูงี่เง่าก้อตาม
แต่ไม่่ว่ายังไง ก้อยังเชียร์เสี่ยโปรด กะน้องปลื้ม แน่นอน ยังงัยเหตุการณ์ก้อทำให้ทั้งคู่ได้เรียนรู้อะไรมากขึ้นแน่นอน
อีกคำที่โดนมากๆ "มึงแค่อยากถามเพื่อหาเหตุผลอื่นมาลบล้างเหตุผลจริงๆที่ก็มีเพียงแค่ว่า เขาไม่รักมึง” ....โอ้โห..อ่านแล้วโคตรเจ็บ โคตรชอบ เป็นสิ่งที่คิดไม่ถึง แต่เป็นอะไรที่ใช่มากๆ สุดยอดดดดดดดดดด
ยังไงก้อติดตามแน่นอน อ่านแล้วให้แง่คิดเกี่ยวกับความรักที่บางครั้งเราหลงรูปจนไม่ได้คำนึงถึงนิสัยของคน
หัวข้อ: @มาโปรด@ : ตอนพิเศษ : 23/09/2014 (Page. 145) *แจ้งข่าวหน้า 149 28/1/2015 (อ่าน 1919370 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก