มาแล้วคร้าบบบบบ
(หึหึ)
พอแปดโมงญี่ปุ่นก็เดินตามเฟียตไปยังโรงเรียน แวะกินข้าวกันก่อนที่ร้านขายโจ๊กหน้าโรงเรียน เสียงเพลงมาร์ชกับกราวกีฬาดังขึ้นแว่วออกมา ญี่ปุ่นกินโจ๊กไปสองชามพออิ่มก็ลูบพุงตัวเอง
"อ่า อิ้ม อิ่ม"
"เออ แดกเข้าไปเยอะๆ เดี๋ยวจุกตายหรอกมึง"
"เค้าแข่งคู่สองนิ มีเวลาย่อยเยอะแยะ เนี่ยเดี๋ยวเจอ พี่คนสวยจะขอไอติมกิน"
"ไอ้นี่ แต่เช้าเนี่ยนะ"
"ร่างกายต้องการของหวาน น้า"
ญี่ปุ่นพูด อย่างอารมณ์ดี แล้วเดินตามหลังเฟียตเข้าไปในโรงเรียน พอก้าวเข้าโรงเรียนก็มีรุ่นน้องมีรุมล้อมขอลายเซ็นต์ มีขนมมาฝากมากมาย ญี่ปุ่นปลื้มใจหอบขนมไปเต็มอก
"ดังใหญ่นะมึง"
"อิอิ มีบ้างน้า ก็คนเค้าน่ารักอ่า หมีขาวถือช่วยเค้าหน่อยดิ"
ญี่ปุ่นยื่น ถุงขนมให้ เฟียตบ่นอุบอิบแต่ก็ถือให้
"แล้ววันนี้มึงจะใส่แว่นตาเล่น เหรอ ไม่ใส่เลนส์ล่ะ"
"ไม่เอาอ่ะ ไม่ชอบ เคืองตา ใส่แว่นนี่ล่ะเห็นชัดกว่า อิอิ คอยดูน้า เค้าจะตบให้ดู"
"เออ เก่ง"
"ธรรมดา นิ"
ญี่ปุ่นหัวเราะชอบใจเดินขึ้นไปบนชมรมเอาขนมไปเก็บก่อน
"ว้าย น้องญี่ปุ่นขาทางนี้ๆ"
เสียงซาร่าร้องเรียกมาจากห้องแต่งตัวของสี ชมพู ญี่ปุ่นเดินไปตามเสียง
"เอ๋ พี่คนสวยทำไรอ่า"
"วันนี้ พี่แต่งเป็นบริทนีย์ อู๊บส์ ไงค้า อิอิ สวยม๊ะ"
"ฮ่าๆๆ ตาหลกอ่า"
ญี่ปุ่น หัวเราะขึ้นทันที เพราะซาร่าใส่เสื้อกางเกงหนังสีแดงแปร๊ดรัดรูป ใส่วิกสีทอง แต่งหน้าจัดจ้าน
"ว้าย น้องญี่ปุ่นขา หัวเราะเจ๊น้า เนี่ย เจ๊ว่าเจ๊สวยกว่าเมื่อวานนะคะ เมื่อวานไม่มีวิก อิอิ วันนี้เต็มที่ค่า"
"อิอิ"
ญี่ปุ่นยังไม่หยุดหัวเราะ น้าตาเริ่มไหล
"เออ เจ๊เอาช็อกโกแล็ตมาฝาก รางวัลที่เมื่อวานเล่นได้ประทับเจ๊มากค่า"
ซาร่าเดินไปหยิบก่องช็อก โกแล็ตกล่องใหญ่มาให้ ญี่ปุ่นไหว้รับอย่างนอบน้อมแล้วฉวยเอาไปกอดไว้ทันที
"ว้าย วันนี้จะใส่แว่นเหรอคะ ไม่ได้ๆ ว่าแล้วเชียว เจ๊เตรียมเลนส์มาให้ มาค่ะมาใส่"
"ไม่เอาอ่า เค้าเคืองตา"
"อ้าว แล้วเล่นถนัดเหรอคะ มันจะไม่ร่วงลงแตกเหรอแว่นหนาๆของเราอ่ะ"
ซาร่าพูดให้ญี่ปุ่นคิดได้ ทำท่าคิดอยู่
"มาค่า เจ๊จัดการให้ มีโบว์ผูกให้ค่ากระโดดยังไงก็ไม่ร่วง"
ซาร่าเดินไปหยิบริบบิ้นสีชมพู หวานแหว๋วมามัดแว่นตายึดติดกับหัวให้ญี่ปุ่น ผูกเป็นปมไว้ข้างหลัง พอเสร็จก็เดินออกจากห้องแต่งตัว เฟียตยืนคุยอยู่กับจี๊ปอยู่หน้าตึก
"เร็ว ไอ้เปี๊ยก เดี๋ยวกูแข่งแล้ว เฮ้ย นังซาร่า มึงจะบ้าเหรอแต่งตัวซะ"
เฟียตตกใจ ซาร่าที่ทำตาปริบๆอยู่
"ว๊าย พี่เฟียตขา วันนี้เป็นบริทนีย์นะค้า แต่งมาเชียร์น้องญี่ปุ่นโดยตรง อิอิ"
"เออ เอาเข้าไป"
เฟียตได้ แต่ส่ายหัว
"อ่า หมีขาวเจอใครอ่าวันนี้"
"ไอ้ บอย"
"เอ๋ ไปเชียร์บอยดีกว่า อิอิ"
"อ้าว แล้วมึงไม่เชียร์กูอ่ะ"
"เอ๋ ก็หมีขาวเก่งอยู่แล้วนิ"
"ไม่ ได้โว้ย กูก็อยากได้กำลังใจ มานี่เลยมึง"
เฟียตเดินมาลากญี่ปุ่นให้ เดินตามไป
"เอ๋ แต่เต้ก็แข่งนิ เค้าต้องไปเชียร์เต้อ่า"
"มึง ไม่ต้องไปเชียร์ให้เสียเวลาหรอก มันเจอไอ้โฟค แพ้อยู่แล้ว"
"อ่า งั้น ไปบอกหมีดำดีกว่า ว่าให้ออมมือให้เต้หน่อย"
ญี่ปุ่นทำหน้ามี หวัง แววตาเป็นประกายระยับ
"อย่าได้หวัง ไอ้โฟค มันไม่เคยทำเล่น หรือออมมือให้ใครหรอก เปล่าประโยชน์"
เฟียตบอก ญี่ปุ่นทำหน้าย่น แล้วเดินตามเฟียตเข้าไปในโรงยิม เสียงนักเรียนกระหึ่มรออยู่แล้ว แม้จะไม่แน่นขนัดเหมือนช่วงบ่ายเพราะกีฬาชนิดอื่นก็มีการแข่งขันเช่นกัน แต่ด้วยเมื่อวานการแข่งแบดฯระหว่างคู่ของสีชมพูกับสีเหลืองสร้างความประทับ ใจให้คนดูคนเชียร์วันนี้คาบเช้ากองเชียร์จึงเยอะกว่าปกติ
"ญี่ปุ่นๆๆ"
พอก้าวเข้าโรงยิมเสียงเรียกชื่อก็ดังกึกก้อง เสียงยิ่งดังขึ้นอีกเมื่อคนที่เดินตามมาคือเฟียตกับซาร่า เสียงหัวเราะเป่าปากดังสนั่น เพราะชุดสีแดงเจิดจรัสของซาร่า
"ไปค่า น้องญี่ปุ่นไปสีชมพู เต้รออยู่แล้ว"
ซาร่าบอก ญี่ปุ่นสะบัดมือออกจากเฟียตทันที แล้วเดินตามซาร่าไป เสียงดังก้องขึ้นเรื่อยๆ
"เต้ๆ พร้อมไหม"
ญี่ปุ่นร้องถามเต้ ที่นั่งรวบรวมสมาธิอยู่
"เราแพ้แน่เลยอ่า เจอพี่โฟค จอดแน่ๆเลย"
"น่า อย่าคิดมากน้า นายทำเต็มที่ก็ดีแล้ว เอาลูกที่เราฝึกเมื่อเช้ามาใช้ ไม่ต้องกลัว"
ญี่ปุ่นพยายามปลอบ แต่เต้ก็หน้าตาไม่สู้ดี เพราะเสียงกองเชียร์สีแดงดังกระหึ่มมาแล้ว
"ว๊าย ไม่ได้ค่า มาค่า สีชมพู สู้ม๊าย"
ซาร่าหันหน้าไปยังกองเชียร์แล้วเปล่งเสียง ออกลีลาท่าทางสร้างความเกรียวกราวได้เป็นอย่างดี ฝ่ายสีแสดที่จะลงสนามเช่นกันแกงค์ริต้าก็ไม่น้อยหน้าแต่งเป็นเซเลอร์มูน เสียงโห่ฮาเป่าปากก็ดังไม่แพ้กัน โรงยิมแข่งแบดฯอึกทึกครึกโครมแต่เช้า เสียงกลองเสียงเชียร์ดังกระหึ่ม พอเต้ลงสนามญี่ปุ่นก็ไปเกาะอยู่ข้างสนาม
"หมี ดำๆ ออมมือหน่อยน้า"
ญี่ปุ่นร้องทักไป โฟคกำลังวอมร่างกายอยู่หันมา
"ไม่มีทาง จะเอาให้แพ้สองเซ็ตไม่มีแต้มเลยมึง"
"อ่า ใจร้าย ดำแล้วยังใจร้ายอีก ชิ เต้ ตบแรงๆน้า ตบใส่เป้าหมีดำเล้ย อิอิ"
ญี่ปุ่นหน้าย่นหันไปบอกเต้ ที่ยืนหน้าถอดสีอยู่ เต่พยักหน้า พอเริ่มแข่งโฟคก็รุกหนักเต้ตั้งรับท่าเดียว เสียงกองเชียร์ของสีแดงดังกระหึ่ม แม้เสียงกองเชียร์ของสีชมพูจะดังไม่แพ้กันแต่ฝีมือของคนที่แข่งดูจะห่างชั้น กันมากอยู่พอควร
"ว้าย ขอเวลานอกค่ากรรมการ"
ซาร่ากลายมาเป็น พี่เลี้ยงให้เพราะแบงค์กับโด่งแข่งบาสฯอยู่อีกสนาม พอเต้ออกมานอกสนาม ญี่ปุ่นก็เข้าไปกอดคอเอาน้ำให้ดื่ม
"พี่โฟคแข็งอ่าปุ่นเราต้านไม่ ไหว"
เต้รำพรรณหน้าตาดูหงอยๆ
"นายก็ทำให้หมีดำวิ่งเยอะๆดิ โยนหน้าโยนหลัง พยายามอย่างัดลูกโด่ง หมีดำตบแรง"
ญี่ปุ่นพยายามปลอบ อยู่
"พยายามยืนอยู่กลางสนาม อย่าค่อนไปข้างหน้าเยอะ เพราะหมีดำโยนลูกโด่งแม่น สู้ๆน้าเต้"
ญี่ปุ่นตบบ่าเต้ ให้กำลังใจ พอกลับลงไปแข่งอีกเต้ก็พยายามฮึดสู้ได้แต้มบ้างแต่ยากเย็นเหลือเกิน เพราะโฟคงัดความเป็นนักกีฬาโรงเรียนออกมาแสดงให้รู้ว่าทำไมเขาถึงได้เป็นนัก กีฬาโรงเรียน เต้พยายามทำอย่างที่ญี่ปุ่นว่า โฟคไม่ได้มีปัญหาเลยที่โยนหน้าโยนหลัง หวดเอาๆ จนชนะไปในเซ็ตแรก ส่วนอีกสนามเฟียตกับบอยก็แข่งกัน บอยทักษะดีกว่าเต้มากสู้ได้สูสี แต่ก็พ่ายไปเช่นกันในเซ็ตแรก
"เปลี่ยนแผนๆ หมีดำแน่นทุกทางเลยอ่ะ ต้องเปลี่ยนมารุกบ้าง"
ญี่ปุ่นแนะตอนพักระหว่างเซ็ต ยื่นแก้วน้ำหวานให้เต้
"นายกินไอติมไหม เดี๋ยวเราไปซื้อให้"
ญี่ปุ่น พยายามเสนอกำลังเสริม
"ไม่เอาอ่ะ เราไม่ชอบ"
"แอ่ะ แต่เราแข่งนายต้องไปซื้อให้น้า อิอิ"
ญี่ปุ่นหัวเราะอายๆ ยิ้มร่าอย่างมีความสุข
"เราจะตัดกำลังหมีดำยังไงอ่า ปุ่น เหนียวจะตาย"
"ต้องรุกสั้นน้า เราว่ารุกให้สั้นและเร็ว อย่ายอมง่ายๆ"
ญี่ปุ่นยังมั่นใจตบบ่าเต้อยู่ พอกลับลงไปแข่งเต้ก็พยายามทำอย่างที่ญี่ปุ่นแนะ พอเต้รุกบ้าง โฟคเองก็ตั้งรับ แต่การตั้งรับของโฟคตีกลับมาให้ฝ่ายรุกจะรุกอีกก็ลำบาก เพราะรับมาหยอดบ้าง ตีดีดเฉียงออกบ้าง เต้ต้องรนรานดีดลูกโด่งกลับไป โฟคก็หวดลงมาได้แต้มไปตามเคย
"เต้ สู้ๆ อย่ายอมน้า เต้ สู้ๆ"
ญี่ปุ่น ร้องอยู่ข้าสนามคู่กับซาร่า เต้หันหน้ามาพยักหน้าให้
"แพ้ไม่เป็นไร ค่า น้องเต้ เต็มที่ไปเลย ให้เขารู้ว่าเราก็ไม่หมูนะค้า"
เต้เม้มปาก พยักหน้า กลับไปตั้งใจเล่น พอฮึดสู้ก็ป่วนโฟคได้มากเหมือนกัน แต้มไล่กันขึ้นมา จนโฟคเองปาดเหงื่ออยู่บ่อยครั้ง
"เยี่ยม เต้ เยี่ยม"
ญี่ปุ่นหันไปหากองเชียร์ขอกำลังใจให้เต้ เสียงเชียร์กระหึ่มดังกว่าทุกสี ซาร่าเองก็ออกท่าทางของบริทนีย์ เสียงกรี๊ดกร๊าดดังกว่าเดิม เต้อมยิ้มออกมา เวลาเต้ตั้งใจเล่นก็สู้กับโฟคได้แบบสูสี สร้างเสียงเชียร์ให้ดังกระหึ่มเพิ่มพลังได้มากยิ่งขึ้น แต่เต้เองก็ต้านโฟคไม่ได้พ่ายไปในที่สุด
"ไม่เป็นไรน้า เดี๋ยวเราแก้แค้นให้ อิอิ ใจร้ายนักนะหมีดำ"
ญี่ปุ่นพยายามปลอบเต้ ที่หน้าเศร้าๆอยู่ ฝ่ายเฟียตก็ชนะบอยไปอย่างขาดลอยเช่นกัน บอยเองก็หน้าเจื่อนๆแม้จะยอมรับในความพ่ยแพ้เพราะสู้ไม่ได้จริงๆ แต่ในใจก็ไม่อยากแพ้
"ไม่เป็นไรนะคะน้องเต้ เต็มที่แล้วค่า เจ๊ประทับใจมาก อย่าเสียใจมาเชียร์ญี่ปุ่นต่อดีกว่า"
ซาร่าหันมาปลอบ บ้าง เพราะคู่ต่อไปคือญี่ปุ่นกับฟอร์ด กองเชียร์สีเขียวไม่โดดเด่นมากนักเพราะไม่มีตัวชูโรงแต่เสียงกลองเสียงแตรก็ ไม่ยอมน้อยหน้า เพราะสีเขียวเน้นกับฟุตบอล ญี่ปุ่นเอามือตบหน้าตัวเองเบาๆ
"สู้ๆ ญี่ปุ่น แก้แค้นๆ"
ญี่ปุ่นพูดกับตัวเองก่อนจะลงสนามไปวอมร่างกาย พอญี่ปุ่นลงสนามไปเสียงก็ดังกว่าเดิม เสียงหัวเราะดังแทรกมาเพราะโบว์สีชมพูที่ติดอยู่ที่หัวมัดแว่นตรึงกับหัวไว้
"เฮ้ย ไอ้เปี๊ยก มันลงสนามแล้วเหรอ"
แบงค์กับโด่งและทีมบาสฯเพิ่งแข่ง เสร็จวิ่งเข้ามาในสนาม เหงื่อยังเปียกตามตัว
"ค่า พี่แบงค์ขามาช้าไม่ทันเชียร์น้องเต้นะค้า เนี่ยแพ้เลย"
"เฮ้ย แพ้แล้วเหรอ ไม่เป็นไรไอ้เต้ อย่าเสียใจ มาๆ เชียร์ไอ้เปี๊ยกกัน"
แบงค์ หันไปตบบ่าเต้ที่น้ำตาซึมออกมาแล้ว อีกสนามจี๊ปแข่งกับโต้งสีเขียวน้องในชมรมเช่นกัน กองเชียร์สีเขียวแยกออกไปเป็นสองสนามเพราะฟอร์ดเองก็สีเขียว พลังของกองเชียร์จึงเบาบางลง สีชมพูได้ทีจึงเปล่งเสียงกระหึ่มกลบตั้งแต่นักกีฬาเริ่มวอมร่างกาย
"ไอ้ เปี๊ยก เจอกูงานหนักหน่อยนะมึง กูไม่อ่อนเหมือนไอ้เบนซ์นะโว้ย"
ฟอร์ดขู่ตอนเลือกฝั่งกัน
"ชิ กลัวที่หนาย อิอิ พี่ล่ะระวังไว้เถอะจะตบใส่เลยนิ หึหึ"
ญี่ปุ่นทำตาฉายแววร้ายออกมา พอแข่งญี่ปุ่นก็โดนฟอร์ดบุกหนัก เสียงเชียร์ดังกึกก้อง ญี่ปุ่นรับลุกไม่ได้เสียแต้มไปอย่างง่ายดาย
"หวายๆ ใจเย็นๆ ญี่ปุ่น ใจเย็นๆน้า"
ญี่ปุ่นเอาไม้แบดฯที่เป็นตาข่ายเคาะหัวตัวเอง พอรับลูกจากฟอร์ดญี่ปุ่นก็โยนหลัง ฟอร์ดโต้กลับมาถึงเส้นหลัง ญี่ปุ่นเปลี่ยนลูกตัดคอร์ท ฟอร์ดวิ่งเข้ามาช้อนหยอดกลับมา ญี่ปุ่นก็หยอดกลับไป ฟอร์ดแย็บลูกเร็วทันที ญี่ปุ่นเสียแต้มไปอีก
"หวายๆ ไม่ได้ๆ เปลี่ยแผนๆ"
ญี่ปุ่นพูดอยู่คนเดียว ยืนหลับตาอยู่สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ
"สู้เว้ย"
ญี่ปุ่นร้อง ออกมา กองเชียร์ที่มองพฤติกรรมของญี่ปุ่นก็หัวเราะออกมา เฟียตกับโฟคยืนมองอยู่ก็แอบอมยิ้ม พอญี่ปุ่นรับลูกอีกทีก็เปิดเกมด้วยการหยอด พอฟอร์ดหยอดกลับญี่ปุ่นก็แย็บกลับคืนใส่กลางลำตัว
"นี่แน่ะ อิอิ"
เสียง เชียร์กระหึ่มขึ้นทันที
"ท่าทางจะยาวว่ะ ไอ้เปี๊ยกไม่ยอมง่ายๆแน่"
โฟค พูดขึ้นเพราะดูทีท่าของญี่ปุ่นที่ดูมุ่งมั่นขึ้นมา ญี่ปุ่นโยนหน้าโยนหลังรุกตอนเผลอ ตั้งรับอย่างแน่นหนา ลูกเด่นคือลูกแย็บที่แย็บไปทีไรฟอร์ดไม่เคยงัดกลับมาได้ แต่แต้มของฟอร์ดก็นำอยู่ แบงค์ขอเวลานอกให้
"มาๆ ไอ้เปี๊ยกพักก่อน"
ญี่ปุ่น คว้ากระป๋องน้ำหวานมาดื่มอึกๆทันที
"เต้ ไอติมเราอ่า"
"ว้าย นี่ค่า น้องญี่ปุ่น เริศมากค่า อย่ายอมนะค้า อย่ายอม ตบให้เจ๊สักลูก"
ซาร่าเข้ามาประคบประหงม ญี่ปุ่นพยักหน้าปากยังเคี้ยวไอติมอยู่ แววตาฉายแววเป็นประกาย ญี่ปุ่นกลับลงไปเล่นก็มั่นใจมากขึ้น ต้านโต้ฟอร์ดได้อย่างสูสี อีกสนามแทบไม่มีคนดูมีเพียงกองเชียร์สีเหลืองกับเขียวที่เชียร์นักกีฬาของ ตัวเองตามหน้าที่ ส่วนอีกสนามนักเรียนหลากสีแน่นขนัด แม้แต่บอยเองก็มาเชียร์ญี่ปุ่น ฟอร์ดโยนลูกหลังตลอดพอเผลอก็กระโดดตบหนักหน่วงใส่ญี่ปุ่น เสียงเฮดังขึ้น ญี่ปุ่นงัดลูกขึ้นมาได้ฟอร์ดแย็บกลับมา ญี่ปุ่นตีสวนโด่งข้ามหัวไป ฟอร์ดต้องตีโด่งกลับมา ญี่ปุ่นเงื้อไม้กระโดดตบลงหน้าเน็ท เสียงกระหึ่มปรบมือดังกึกก้อง
"กรี๊ดดดดด เริศศศศ ที่สุดค่า น้องญี่ปุ่น ญี่ปุ่น"
เสียงซาร่าต้นเสียงพาเสียงสีชมพูกระหึ่มดังออก นอกหน้า ครูบาอาจารย์โดยเฉพาะอาจารย์วารุณีที่เกาะติดสนามกรี๊ดออกนอกหน้าเช่นกัน แต้มญี่ปุ่นตามมาห่างกันแต้มเดียว อีกสามแต้มก็จะจบเกมแรก ฟอร์ดกัดฟันปากเหงื่อบนหน้า ญี่ปุ่นเอาไม้แบดฯเคาะหัวตัวเองอีกครั้ง
"สติๆ ต้องใจเย็นๆน้า ญี่ปุ่น ญี่ปุ่นต้องทำได้"
พอส่งลูกสั้นไปฟอร์ดก็ แย็บใส่ตัวทันที ญี่ปุ่นไม่ทันตั้งตัว เสียงเชียร์สีเขียวกระหึ่มขึ้นมากลบเสียงสีชมพู
"ไม่ได้ค่า จะเกินหน้า บิรทนีย์ไม่ได้ค่า มาค่าสีชมพู"
"แคว่กก"
เสียง เป้ากางเกงหนังสีแดงรัดเปรี๊ยะแตก
"กรี๊ดดด"
เสียงหัวเราะโห่ ฮาดังขึ้นทันทีเพราะซาร่าออกลีลาท่าทางยกแข้งยกขา ซาร่ากลายเป็นเป้าสนใจของกองเชียร์ที่หันมาหัวเราะเกรียวกราว ญี่ปุ่นพยายามรวบรวมสมาธิสูดหายใจเข้าอีกครั้ง
"เพื่อไอติม สู้เว้ย"
ญี่ปุ่น ตะโกนออกมา เสียงหัวเราะดังครืนทันที ญี่ปุ่นไม่ได้อายหรือสนใจแต่อย่างใด พอฟอร์ดส่งลูกมาญี่ปุ่นก็หยอดเปลี่ยนทาง ฟอร์ดหยอดกลับลูกเฉียดเน็ท ญี่ปุ่นงัดลูกโด่งลอยไปข้างหลัง ฟอร์ดโต้กลับมาญี่ปุ่นทำท่ากระโดดตบ แต่ตีลูกเบาไปหน้าเน็ท ฟอร์ดที่ก้าวไปกลางคอร์ทเสียจังหวะ ก้าวมางัดลูกข้ามมา เข้าแผนญี่ปุ่นที่ยืนรอแย็บลงใส่ตัวฟอร์ดอยู่แล้ว เสียงเชียร์สีชมพูดังกระหึ่มขึ้นอีกครั้ง
"ญี่ปุ่นๆ"
เสียง กองเชียร์ร้องเรียกดังกึกก้อง เฟียตเดินอ้อมมาจนถึงชอบสนาม
"ไอ้ เปี๊ยก"
เฟียตร้องเรียก แต่ญี่ปุ่นไม่ได้ยิน พอญี่ปุ่นหันไปเจอก่อนจะส่งลูกก็พยักหน้าให้ ญี่ปุ่นส่งลูกโด่งไปฟอร์ดตีข้ามไปเส้นหลัง ญี่ปุ่นโต้คืนไปเส้นหลังเช่นกัน โต้กันอยู่สองลูกญี่ปุ่นก็กดลูกลงเปลี่ยนทาง พอฟอร์ดเริ่มวิ่ง ญี่ปุ่นก็โยก ไม่ให้ฟอร์ดมีโอกาสกระโดดตบ พอเสียท่าญี่ปุ่นก็แย็บใส่ แม้จะรับกลับมาได้ญี่ปุ่นก็หวดดาบสองลงไป ญี่ปุ่นชนะไปในเกมแรก กลับมาพลิกนำสามแต้มรวด เสียงกองเชียร์กระหึ่มดังเหมือนชนะแล้วทุกเกม
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1002941 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก