ตอนที่ 7 เมื่ออยู่ๆถูกบุกห้องนอน?
ตอนไหนพ่อกับแม่จะกลับมาชี้แจงแถลงไขเรื่องทั้งหมดให้ผมได้เข้าใจสักที มาทิ้งความให้อยากรู้แล้วก็จากไปแบบนี้ผมก็แย่น่ะสิ
ตอนนี้ผมอยู่บ้านสวนครับไม่อยากกลับบ้านใหญ่เพราะไม่มีใครอยู่อีกอย่างบ้านสวนก็ใกล้มอมากกว่า สะดวกในการสัญจรไปมามากกว่าอีกต่างหาก
ผมไม่ได้ไปร้าน ข้าวฟ่าง&ข้าวตัง ตามคำชวนของพี่ข้าวฟ่างแต่ผมเลือกที่จะชิ่งหนีกลับมาก่อนปล่อยให้ไอ้สามพระหน่อเค้าไปสังสรรค์กับรุ่นพี่กันตามสบายโดยให้เหตุผลไปว่าผมป่วยอะไรก็ว่ากันไป ทำไมถึงไม่อยากไปน่ะหรอครับ? ผมไม่อยากไปเจอไอ้บ้าพี่แอร์อีกแล้วอ่ะเจอที่ไรผมต้องมีอันต้องเกิดเรื่องทุกที ไว้เจอวันที่พ่อกับแม่กลับมาทีเดียวเลยดีกว่า ผมหวังว่ามันคงจะจบเรื่องในวันนั้นไม่ให้มีอะไรติดค้างกันทุกสิ่งอย่าง ต่างคนต่างไปใช้ชีวิตของตัวเอง ผมว่าผมก็เริ่มมีอาการแปลกๆ นิดหน่อยแล้วด้วย ไม่เจอกันดีสุด จะได้กลับเข้าสู่สภาวะปกติสักที
"ใช่ แบบนี้อ่ะดีแล้ว"
"ใครจะไปให้โง่กันหล่ะ เอ้าบ้าแล้วไอ้ลมเอ้ย พูดอยู่คนเดียวก็ได้เป็นเอามากแล้วกู555+"
"หาวววว นอนดีกว่าแฮะ"
ว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงกับที่นอนนุ่มๆ ของตัวเองพร้อมเอื้อมมือไปคว้าเอาตุ๊กตาหมีตัวใหญ่สีน้ำตาลมานอนกอดก่ายก่อนที่ผมจะเข้าสู่ห้วงนิทรา
~~~~~ครืด ครืด ครืด~~~~~
โทรศัพท์เครื่องหรูสั่นครืดๆ อยู่บนโต๊ะใกล้หัวเตียงปลุกเจ้าของเครื่องที่ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมารับแต่อย่างใดเพราะคิดว่าเดี๋ยวก็วางไปเอง แต่ฝ่ายนั้นก็โทรไม่หยุดทำให้ลมควานมือสะเปะสะปะไปคว้าเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายตัดความรำคาญความจริงจะตัดทิ้งก็ได้แต่ก็กลัวจะมีเรื่องอะไรสำคัญ
"ฮัลโหล~"
/ไอ้ลม มึงอยู่ไหนว่ะ? /
"ใครพูดวะครับ? "
/กระผมคุณชายซิงที่ไม่ซิงสมชื่อครับที่สำคัญผมหล่อที่สุดในโลกครับ/
"รำคาญญญญ"
/เสียงมึงนี่จะยานไปไหน? กูถามว่าตอนนี้มึงอยู่ไหน? /
"บ้าน"
/บ้านไหน เอาให้เคลียร์ๆ ดิ๊/
"บ้านสวน"
/อืมๆ โอเคมึงนอนอยู่หรอ? /
"อืม ไม่มีไรแล้วใช่ป่ะ นอนนะบาย"
ติ๊ด
แล้วลมก็ทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งแล้วไม่กี่นาทีต่อมาก็หลับตาพริ้มหายใจเข้าออกสม่ำเสมอเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
=แอร์=
รถคันหรูแล่นมาจอดหน้าบ้านสวนสไตร์โมเดิร์น ก่อนที่ร่างสูงสมส่วนของแอร์จะเดินมาที่หน้าประตูรั้วก่อนจะส่ายหน้าไปมา
"ให้ตายสิ ประตูรั้วก็ไม่ล็อค ประมาทซะจริงนะ"
ผมบ่นก่อนจะเดินเข้าไปภายในบ้านแล้วตรงขึ้นไปที่ชั้นสองของบ้านก่อนจะหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมากดโทรออกรอสายสักพักฝ่ายนั้นก็กดรับสาย
/ฮัลโหลครับกระผมนายซิงคนที่ไม่ซิงที่สำคัญผมหล่อที่สุดในโลกพูดสายครับ/
"เฮ้ออออ"
ไอ้บ้านี่นี่มันไม่เต็มบาทใช่ไหม?
/อ้าว เงียบๆ ว่าแต่คุณมึงเป็นใครครับ? /
"แอร์"
/อ๋อแอร์ ห๊ะ!! พี่แอร์หรอครับ มีไรพี่? ถึงยัง? /
ไม่มีสลด ไอ้เด็กนี่อยู่รอดมาถึงทุกวันนี้ได้ยังไง
อยากจะรู้นัก
"อืม ห้องเพื่อนมึงอยู่ไหน? "
/พี่เข้าบ้านได้ไงว่ะ พี่ปีนเข้าหรอ? /
"เรื่องกูเหอะ บอกมาได้ละ"
/ชั้นสอง ห้องที่สองฝั่งซ้ายมือครับ พี่จะทำอะไรเพื่อนผมเบาๆ นะเว้ยมันไม่เคยกับผู้ชายไม่ใช่ๆ มันไม่เคยโดนเอา เอ้ยถนอมๆ มันหน่อยนะพี่ มะ.../
ติ๊ด
เป็นคนที่น่าปวดหัวและน่ารำคาญที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาเลย ให้ตายสิ
ห้องนี้สินะ ทำไมจะไม่รู้ว่าที่มันไม่ยอมไปตามนัดเป็นเพราะอะไร มันพยายามจะเลี่ยงผมไงหล่ะ แต่เสียใจด้วยถ้ามันไม่ยอมไปเจอผม ผมก็จะเป็นฝ่ายมาเจอมันเอง
คลิ๊ก
ดีจริงๆ ประตูรั้วก็ไม่ล็อคห้องก็ยังไม่ยอมล็อคอีกมันน่าจับมาตีเสียจริงๆ ไม่รู้จักดูแลตัวเองประมาทเกินไปแล้ว
ผมเดินไปหยุดที่ข้างเตียงของลมที่นอนหลับสบายกอดก่ายตุ๊กตาหมีตัวเท่าตัวมันนั้นแหละ ผ้าก็ไม่ห่ม ด้วยความสงสารกลัวมันจะเป็นปอดบวมตาย ก็เลยหยิบผ้าห่มที่มันถีบลงมาไว้ข้างเตียงไปห่มให้
ก่อนจะสำรวจห้องของไอ้เด็กน่ารำคาญคนนี้ไปด้วย
"เรียบร้อยดีนี่"
นึกว่าห้องจะรกจนไม่มีทีาอยู่ที่ไหนได้ทุกอย่างถูกจัดอย่างเป็นระเบียบไม่ได้เละเทะอย่างที่คิด
"ตอนนอนก็ดูเหมือนคนดีแต่พอตื่นก็เป็นเด็กน่ารำคาญ"
ถึงจะว่าอย่างนั้นก็ส่งมือไปลูบหัวลมอย่างเอ็นดู
"ง่วงชิบ ลมพี่นอนด้วยนะ"
"อืมมม"
"หึหึ"
ไม่แน่ใจว่าเจ้าเด็กขี้รำคาญมันอนุญาตให้ผมนอนด้วยได้หรือเพราะมันรำคาญที่ผมมากวนเวลานอนของมันก็ไม่รู้ แต่ผมจะถือว่าเจ้าเด็กนี่อนุญาตก็แล้วกัน
ผมเบียดตัวเองลงนอนข้างๆ ลมเตียงเด็กนี่ก็ไม่ได้แคบนะแต่ลมมันนอนให้เต็มเตียงได้แต่ไม่ใช่ปัญหาผมจบมันพลิกให้มีที่ว่างพอสำหรับผมได้
"ตื่นมาจะเป็นยังไงนะ"
ผมคิดอย่างนึกสนุก ทำเหมือนมาแอบเล่นชู้กับเมียชาวบ้านเลยกู
"หืม ติดหมอนข้างหรือไง เอาเถอะให้ยืมตัววันนึงแล้วกันแลกกันนะ"
อยู่ดีๆ ไอ้เด็กน่ารำคาญก็พลิกตัวหันหน้ามาหาผมแล้วกอดก่ายผมสงสัยคิดว่าผมเป็นหมอนข้างแน่ๆ
ผมว่าก่อนจะยกหัวไอ้เด็กน่ารำคาญให้มาหนุนแขนผม
แล้วหันหน้าเข้าหามันก่อนจะดึงมันเข้ามากอดแล้วก็เผลอหลับไปตอนไหนผมก็ไม่รู้เหมือนกันแต่คาดว่าตอนตื่นขึ้นมาต้องน่ารำคาญแน่นอน
"เฮ้ยๆ ไอ้บ้าพี่แอร์มาอยู่นี่ได้ไงว่ะ? "
เสียงดังน่ารำคาญชิบคิดก่อนจะหมุนตัวตะแคงหันหลังให้แล้วนอนต่อ
"อ้าวเฮ้ย กูบอกให้ตื่นไง"
"อืม"
"อืมก็ลุกขึ้นมาคุยกับกูให้รู้เรื่องดิ๊"
"ถ้ากูเจ็บมึงเจ็บกว่า"
"กูบอกให้มึงลุกขึ้นมาคุยกับกู มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ตอนไหน แล้วมึงเข้ามาได้ไงห๊ะ!!!? "
มันรีแอคชั่นที่โคตรน่ารำคาญเลยให้ตายสิ
ตุ้บตั้บ ตุ้บตั้บ ปึกๆ ๆ ปั้กๆ ๆ ๆ
"หยุดนะลม"
"กูไม่หยุด"
ตุ้บตั้บ ตุ้บตั้บ ปึกๆ ๆ ปั้กๆ ๆ ๆ
"เฮ้ยๆ ๆ ไอ้ควายปล่อยกูนะมึง มึงจะทำเหี้ยอะไร"
ผมปล่อยให้มันตีมันด่าจนพอใจจนเริ่มเจ็บ ก่อนดึงมันที่นั่งอยู่ข้างเตียงให้นอนลงแล้วผมก็ขึ้นคร่อมมันไว้ ตัวแค่นี้แรงเยอะไม่หยอกเลยนะ ระบมไปหมด
"กี่โมงแล้วว่ะ"
ผมไม่สนใจเสียงโวยวายของลมแต่กลับถามเวลา
"ห๊ะ!!! ไอ้เวรปล่อยกูนะ"
"อืม 6 โมงแล้วหรอ? "
"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้"
"พูดดีๆ กับกูก่อนแล้วกูจะปล่อยนะครับน้องลม"
"ห๊ะ!!! มาคงมาครับอะไรของพี่มึงว่ะ"
ฟอดดดดดด
"อ่ะ ไอ้บ้าทำไรว่ะ"
"หอมแก้มไง อย่าบอกว่าไม่รู้จักนะ"
แก้มไอ้เด็กน่ารำคาญนี่มันก็นุ่มเหมือนกันนะหนำซ่ำยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ อีกต่างหาก
"ผู้ชายแท้ๆ บ้านไหนเค้าหอมแก้มผู้ชายด้วยกันว่ะ มึงเป็นเกย์หรอ? "
ลมจ้องผมตาแป๋วอย่างกับเด็กตัวเล็กๆ ทั้งๆ ที่ตัวมันก็ไม่เล็กแต่เล็กกว่าผม
"เปล่า"
"แล้วๆ ๆ ทำแบบนี้ไม่รู้สึกแปลกๆ บ้างไงไอ้พี่แอร์"
ฟอดดดดดดดดด
"ก็ไม่นะ"
ผมหอมแก้มของลมอีกข้างทำให้จากเด็กขี้โวยวายชอบใช้กำลังหน้าแดงแปร๊ดอ้าปากพะงาบๆ มองผมตาโต น่าขยี้ชะมัดเลยให้ตายสิ แบบนี้หล่ะผมถึงชอบแกล้งมันนัก
"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้"
จากเด็กน่าขยี้กลายเป็นเด็กน่ารำคาญอีกแล้วโวยวายลั่นห้องทั้งดีดทั้งดิ้นยิ่งกว่าม้าพยศเเสียอีก
"ต่อจากนี้มึงต้องเรียกกูว่าพี่แอร์ และแทนตัวเองว่าน้องลมโอเคไหม? "
"ใครจะไปโอเคกันเล่าไอ้บ้าแอร์"
"ถ้าไม่ทำตามที่บอกละก็"
"อะไรห๊ะ!!! จะทำไม"
ลมจ้องหน้าผมอย้าเอาเรื่องไม่ใช่แค่หน้าตารวมทั้งน้ำเสียงด้วย จะทำอะไรผมได้ในสถานะการณ์เป็นรองผมทุกอย่างแบบนี้
"จะทำแบบนี้ไง"
ฟอดดดดดดดดดด
"ต่อไปนี้ถ้าไม่เรียกกูว่าพี่แอร์แล้วแทนตัวเองว่าน้องลมกูจะหอมแก้มมึงไม่จะที่ไหนกูก็ไม่แคร์"
"มาบังคับให้คนอื่นเค้าพูดดีๆ ด้วย ที่ตัวเองยังมึงกูอยู่เลย"
เสียงลมบ่นพึมพำๆ ในลำคอแต่จากระยะห่างระหว่างเราสองคนที่แทบจะไม่ไมีทำให้ผมได้ยินชัดเจนทุกอย่าง
"กูได้ยินนะลม โอเคต่อไปนี้กูจะเรียกมึงว่าลมและจะแทนตัวเองว่าพี่โอเคไหมครับน้องลม"
"ไม่โว้ยยยยยยยย"
หงับ
"โอ้ยลม อย่ากัดแขนดิปล่อยๆ "
"ไอ่อ่อย อะอำไออ๊ะ? " (ไม่ปล่อย จะทำไมห๊ะ?)
"ไม่ปล่อยใช่ไหม? "
"ไอ่" (ใช่)
"โอ้ยยยย ไอ้บ้าแอร์ปล่อยนะมันเจ็บ"
ลมร้องลั่นเพราะผมดึงหูมันหิ้วขึ้นข้างบน
"เงียบ!!! "
จุ๊บ
"ขอโทษที่พี่ทำให้เจ็บนะครับ"
"..."
เด็กน่ารำคาญช็อคไปแล้วครับถึงกับนิ่ง
"ถ้าไม่เรียกพี่ดีๆ จะโดนหอมแก้ม ถ้าทำร้ายร่างกายพี่อีกแลกกับหนึ่งจุ๊บละกัน"
"ไม่เอา น้องจะฟ้องพ่อว่าโดนแกล้ง"
เด็กน่ารำคาญยังไม่หมดฤทธิ์หรอกครับ
"งั้นจะให้ 'เอา' ยังไงก็ว่ามาพี่จะได้ 'จัด' ให้ได้ถูกใจ"
"พูดบ้าอะไร น้องจะยอมเรียกดีๆ แต่ไม่เรียกพี่จะเรียกแอร์เฉยๆ แล้วๆ ๆ ๆ ก็จะแทนตัวเองว่าลมก็ได้"
มันจะรู้ตัวหรือเปล่าว่ามันกำลังอ้อนผมอยู่
"อืม ก็ได้พี่หิวไปหาอะไรกินกันเถอะ"
"มะ...ก็ได้"
พอผมมองดุๆ เข้าหน่อยนี่เริ่มหงอสะแล้ว
"ก็ได้ ก็ลุกสิ"
"รู้แล้วๆ "
"จะกินอะไรลม"
"อยากกินโจ๊กหน้าปากซอยขับรถเข้ามาไม่เห็นหรือไง ตาถั่ว!!! "
"เดี๋ยวจะโดน"
มันวิ่งหน้าตั้งออกจากบ้านเดินเลยรถผมไป
"ลมจะไปไหน"
"หน้าปากซอยไง"
"ขึ้นรถสิ"
"ใกล้แค่นี้มึง เอ้ย แอร์ยังต้องขับรถอีกหรอ? เดินแปบเดียวก็ถึง"
"งั้นก็ได้"
ไม่นานผมกับลมก็เดินมาถึงร้านข้าวต้มป้าหวัด ร้านนี้ขายข้าวต้ม โจ๊ก ข้าวเปียกเส้นและก็อีกหลายอย่างถึงจะชื่อร้านข้าวต้มก็เถอะ ผมรู้ได้ยังไงหรอครับ? ก็ลมนั่งเล่าให้ผมฟังระหว่างทางหน่ะสิครับ
"แอร์ๆ กินอะไร"
"หืมข้ามต้มหมูแล้วกัน"
"ป้าหวัดคราบบบ เอาข้าวต้มหมู2ที่ครับ"
"ไหนบอกจะกินโจ๊ก"
ผมถามอย่างสงสัยก็ก่อนมาบอกอยากกินโจ๊ก
"เปลี่ยนใจไง"
อืม ก็แล้วแต่ลมหล่ะนะ
"นี่แอร์ถามหน่อย ถ้าพ่อกับแม่กลับมาแล้วบอกว่าแอร์ต้องแต่งงานกับ เอ่อ...ลมอ่ะ กระดากปากชิบหาย จะทำยังไงอ่ะ"
ลมถามผมระหว่างรอข้าวต้ม จะทำยังไงหน่ะหรอผมยังไม่ได้คิดอะไรเลย แต่ก็ตกใจเหมือนกันที่ครอบครัวของเรารู้จักกันแถมยังจับคู่ให้ลูกชายกับลูกชายอีก แปลกดี
"ไม่รู้สิ"
"ไม่รู้สึกแปลกๆ บ้างหรอแอร์โดนจับคู่กับผู้ชายนะเว้ย"
"นิดหน่อย"
"แล้วแอร์จะ..."
"ข้าวต้มหมูสองที่ได้แล้วครับ"
ก่อนที่ลมจะถามต่อข้าวต้มหมูก็มาเสิร์ฟพอดี เราสองคนจึงจบช่วงถามตอบแล้วลงมือกินกันทันที
ที่ลมถามไม่รู้สึกแปลกๆ หรอที่ถูกจับคู่กับผู้ชายบอกเลยว่ากับคนตรงหน้าไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกแย่แต่ออกจะตกใจมากกว่าแต่ถ้าเป็นคนอื่นละก็ไม่แน่ผมอาจจะรู้สึกรังเกียจก็ได้
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ขอพื้นที่ให้พี่แอร์นิดนึงเนอะ จะเจอพี่แอร์ตอนนี้กับตอนหน้านะเออ
เราแต่งสดแบบเสร็จแล้วลงเลยไม่ได้อ่านทวนซ้ำถ้าอ่านแล้วรู้สึกงงๆ แปลกๆ ก็ขอโทษด้วย(ติชมได้น้าาาา)
ตอนนี้ลงเร็วนิสนึงเนอะ แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้า
ซึ่งไม่รู้วันไหน เพราะเราติดสอบกลางภาคและเคลียร์งาน (ค้าง) นิดหน่อย (หรอ?) บะบายยย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
