Special Songkran daysถึงแม้แสงแดดยามเช้าจะสอดส่องเข้ามาภายในห้องนอนหรูของสองเมืองแล้ว แต่อุณหภูมิภายในห้องก็ยังคงเย็นเฉียบเนื่องด้วยเครื่องปรับอากาศที่เจ้าของห้องลดอุณหภูมิลงจนเหลือ 15 องศา จะไม่ให้เปิดเย็นแบบนี้ได้ไงล่ะ เดือนนี้เดือนเมษายนอากาศร้อนตับแตกจะตายไป นอนเย็นๆในห้องแบบนี้ทั้งวันก็คงดีเหมือนกัน ไม่ต้องออกจากบ้านไปไหน ร้อนแบบฉิบหายวายวอด ร่างสูงกำยำที่ยังคงอยู่ในห้วงนิทราเริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นมาบริเวณหน้าท้องของตัวเอง ขยับตัวไปไหนก็ไม่ได้ หรือว่าจะโดนผีอำแบบที่โบราณเค้าว่ากันนะ ไร้สาระน่า ผงผีอะไรกันไม่มีในโลกหรอก
จึ้กๆ จึ้กๆ
สัมผัสเหมือนนิ้วจิ้มลงมาที่แก้มของร่างสูงเบาๆ แล้วใครมันมาจิ้มแก้มเราเล่นวะเห้ย สองเมืองขมวดคิ้วยุ่งก่อนจะยกมือขึ้นปัดป่ายเพราะรำคาญ ความรู้สึกอึดอัดตรงบริเวณหน้าท้องก็ยังไม่หายไป และตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกอึดอัดตรงอกแล้วสิ พลิกตัวไปไหนก็ไม่ได้ด้วยความรำคาญเจ้าของร่างสูงที่หลับอยู่จึงลืมตาขึ้นมาอยู่ความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับตัวเอง และแล้วเค้าก็พบว่า....
“ไมค์....กวนพี่แต่เช้าเลยนะ”
จากที่รำคาญก็กลับกลายเป็นเอ็นดูซะนี่ สองเมืองยกมือดึงแก้มคนรักเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยว ตอนนี้คนตัวเล็กได้ทำการก่อกวนการนอนของเค้าด้วยการนั่งทับหน้าท้องแล้วเอาคางแหลมๆวางบนอกของสองเมือง มิหน่าล่ะทำไมถึงรู้สึกอึดอัด เพราะเจ้าเด็กคนนี้นี่เอง แต่ก็เป็นการปลุกที่น่ารักน่าหมั่นเขี้ยวมากๆเลยล่ะ
พอสังเกตดูดีๆเจ้าตัวเล็กสวมเสื้อลายดอกไม้สีเขียวสดใสอยู่ พร้อมกับกางเกงขาสั้นสีดำที่โชว์ขาขาวๆนั้นอีก ยิ่งพร้อมไปกว่านั้นหนูไมค์สะพายปืนฉีดน้ำไว้ด้านหลังด้วย ว่าแต่วันนี้คงเป็นวันสงกรานต์แล้วสินะ เจ้าเปี๊ยกนี่คงเตรียมพร้อมที่จะเล่นน้ำเต็มที่แล้วสิ เห็นตั้งหน้าตั้งตารอมาหลายวันแล้ว แต่งตัวแบบนี้แล้วน่ารักชะมัดเลย เฮ้อ ไม่อยากให้ออกไปเล่นน้ำเลยเดี๋ยวจะโดนพวกเสือพวกตะเข้งาบเอา ยิ่งหนูไมค์ใส่กางเกงขาสั้นแบบนี้ด้วย ขาขาวๆแบบนี้สองเมืองเห็นได้คนเดียวเท่านั้น
“ถ้าจะไปเล่นต้องไปเปลี่ยนกางเกงก่อน” ร่างสูงดุ
หนูไมค์ส่ายหัวดิ๊กๆเป็นคำตอบ
“ทำไมล่ะ ใส่แบบนี้พี่หวงนะ”
หนูไมค์ยิ้มบางๆแล้วก็ส่ายหัวดิ๊กๆแทนคำตอบอีกที
“ไมค์ครับ พูดได้แล้วก็พูดสิครับ ส่ายหัวอยู่แบบนี้พี่จะรู้เหรอว่าเราต้องการอะไร”
หนูไมค์ได้รับการผ่าตัดเส้นเสียงด้วยฝีมือแพทย์ที่ยอดเยี่ยมจากอเมริกาจากที่เป็นใบ้ตั้งแต่เกิดก็กลับมาพูดได้เหมือนคนปกติแล้ว แต่พอเจ้าตัวกลับมาพูดได้แต่ก็ไม่ค่อยพูดอยู่ดี คงจะเป็นเพราะชินกับการใช้ภาษาร่างกายมากกว่า สองเมืองและคนที่บ้านก็พยายามชวนหนูไมค์พูดบ่อยๆอยู่เหมือนกัน พอทีเผลอเจ้าตัวก็ไม่พูดขานรับ เอาแต่พยักหน้าแล้วก็ส่ายหัวแทนคำตอบ
“ไมค์จะไปเล่นน้ำกับพี่สามครับ” เจ้าตัวยิ้มแฉ่ง
“แล้วใส่กางเกงแบบนี้นี่นะ มากวนพี่แต่เช้าอีก” ร่างสูงนึกหมั่นไส้บีบจมูกเล็กๆของหนูไมค์เบาๆ
“ไมค์จะชวนพี่สองไปด้วยครับ”
“พี่แก่แล้วไม่เล่นหรอก คนเยอะด้วย ไมค์ไปกับไอ้สามเถอะ”
“ก็ได้ครับ” เจ้าเปี๊ยกยู่ปากอย่างขัดใจก่อนจะลุกจากตัวสองเมืองขึ้นไปเปิดประตูห้อง
“อะ....อ้าว...ไอ้ไมค์ กูกำลังจะเคาะเรียกพอดี ป่ะ รถพร้อมแล้ว”
หนูไมค์เปิดประตูออกไปก็พบสามภพยืนอยู่หน้าห้องแล้ว วันนี้สามภพใส่เสื้อลายดอกไม้เหมือนหนูไมค์แต่คนละสีกัน สามภพใส่สีฟ้า พอชะโงกหน้าออกไปจากห้องก็เห็นพี่หนึ่งสยามเดินมาพอดี พี่หนึ่งสยามก็ใส่เสื้อลายดอกไม้เหมือนหนูไมค์แต่เป็นสีแดงแรงฤทธิ์ วันนี้ทุกคนในบ้านดูครึกครื้นไปหมดยกเว้นหมียักษ์อย่างสองเมืองนี่สิที่เอาแต่นอนกับนอน ไม่รู้จะนอนอะไรกันนักกันหนา หนูไมค์บ่นในใจ
“อ้าวเฮีย ไม่ไปเล่นน้ำเหรอวะ” สามภพชะโงกหน้าเข้ามาในห้อง
“พวกมึงไปเหอะ กูจะนอน”
“โหไรวะ เฮียหนึ่งก็ไปนะ เฮียหนึ่งขับรถให้แหน่ะ เฮียสองไม่ไปนั่งเป็นเพื่อนเฮียหนึ่งล่ะถ้าไม่อยากเล่นน้ำ”
“ไม่ล่ะ กูขี้เกียจ พวกมึงไปเหอะ” สองเมืองปัดมือไล่สามภพกับหนูไมค์ก่อนจะซุกหน้าลงกับหมอนแล้วนอนต่อ
“ถ้าไอ้ไมค์โดนลวนลามขึ้นมาไม่ช่วยนะเว้ย” ประโยคนี้ถึงกับทำให้สองเมืองคิ้วกระตุกเลยทีเดียว แต่ความง่วงมันครอบงำสองเมืองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เอาวะ หายง่วงแล้วค่อยขับรถตามไปทีหลัง
“ไปนะคนขี้เซา” หนูไมค์วิ่งเข้ามาในห้องอีกครั้งก่อนจะกระซิบบอกแล้วแอบหอมแก้มร่างสูงไปฟอดนึง
วันสงกรานต์วันแรกผู้คนดูคึกคักกันมาก หนึ่งสยามประจำที่คนขับเรียบร้อย สามภพกับหนูไมค์ช่วยกันยกถังน้ำขึ้นหลังรถกระบะ เติมน้ำใส่เต็มถังและอัดน้ำแข็งลงไปสองกระสอบเพื่อความเย็นซาบซ่าน หนึ่งสยามพาขับรถวนไปรับเพื่อนของสามภพอีกสามคนแล้วก็ออกเดินทางสู่ท้องถนนแห่งความรื้นเริงที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ข้างทางก็เต็มไปด้วยซุ้มผู้คนที่จะสาดน้ำ พอถึงจุดสาดน้ำข้างทางหนึ่งสยามก็ชะลอรถแล้วปล่อยให้พวกหนูไมค์ สามภพและพ้องเพื่อนสาดน้ำใส่กันเต็มที่ เจ้าเปี๊ยกมีอาวุธประจำกายก็คือปืนฉีดน้ำพอถึงจุดคนเยอะหน่อยก็ฉีดใส่คนอื่นไม่ยั้งเลยทีเดียว
หนึ่งสยามพาขับรถวนรอบเมืองไปเรื่อยๆจนถึงซุ้มขนาดใหญ่ที่กินบริเวณถนน หนึ่งสยามชะลอความเร็วลงพอถึงจุดนั้นก็จำเป็นเพื่อนจอดรถเพราะซุ้มนี้คนเยอะมากและก็มีบางส่วนที่เต้นกลางถนนอีก พอรถจอดได้ไม่ถึงนาที ทั้งสาวๆหนุ่มๆทั้งหลายก็มารุมอยู่ที่รถของพวกสามภพเพื่อที่จะปะแป้งและสาดน้ำใส่ ตอนนี้แหละที่เป็นช่วงชุลมุนที่สุด บางคนกระโดดขึ้นมาบนรถเพื่อที่จะพยายามปะแป้งหนูไมค์กันเลยทีเดียว เพราะเจ้าตัวยืนอยู่ข้างในสุดมีเกราะป้องกันคือสามภพและพ้องเพื่อน บอกได้เลยว่าที่รถของสามภพโดนรุมขนาดนี้ก็คงเป็นเพราะหนุ่มๆทั้งห้าคนบนรถมีแต่คนหน้าตาหล่อเหลาอย่างกับนายแบบ เอ่อ...ยกเว้นหนูไมค์ไว้คนนึงแล้วกันที่หน้าตาน่ารักกว่าใคร พอกลุ่มหนุ่มสาวพอใจกับการปะแป้งและสาดน้ำใส่รถหนุ่มหล่อแล้วก็ยอมปล่อยให้รถเคลื่อนออกไป
“เชี่ยแม่ง....แป้งเข้าตากูว่ะ” สามภพหลับตาปี๋ ก่อนจะควักน้ำล้างตาตัวเอง
“เห้ยมึง....กูว่ามันแปลกๆว่ะ” เพื่อนคนนึงพูดขึ้น
“แปลกยังไงวะ” เพื่อนคนที่สองหันไปถาม
“กูว่าคนมันน้อยลงยังไงไม่รู้ว่ะ” เพื่อนคนที่สามให้ความเห็น
“เหี้ยยยย!!! ไอ้ไมค์หาย!!!!!!!!!!” สามภพพึ่งสังเกตเหตุการณ์จึงรีบเคาะกระจกบอกพี่ชายตัวเองทันที
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!
อีกด้านหนึ่ง
ขณะที่พี่หนึ่งสยามจอดรถให้สาดน้ำนั้น หนุ่มสาวบางคนกระโดดขึ้นรถเพื่อที่จะพยายามปะแป้งหนูไมค์ แต่พอเห็นสามภพรูปร่างสูงใหญ่อย่างหมีควายกันเอาไว้จึงไม่มีใครกล้าเข้ามาปะแป้งหนูไมค์ แต่เผอิญว่าหน้าตาน่ารักแบบเจ้าเปียกนี่ดันไปสะดุดตาเดือนคณะแพทย์เข้าให้น่ะสิ เจ้าตัวเลยลงทุนกระชากแล้วอุ้มหนูไมค์ลงจากรถตอนที่ช่วงชุลมุนกัน เพื่อที่จะมาปะแป้งคนตัวเล็ก อย่างเดียวล่ะมั้ง...
“ขอปะแป้งหน่อยนะครับ” หนุ่มเดือนคณะแพทย์ยิ้มหวานให้หนูไมค์ก่อนจะละเลงแป้งเบบี้มายด์ลงบนแก้มขาวนิ่ม
“อ่ะ....คะ...ครับ” หนูไมค์ตอบ พอปะแป้งสมใจอยาก เจ้าเปี๊ยกก็เตรียมจะวิ่งกลับไปที่รถแต่ก็พบกับความว่างเปล่า
“รถ....” หนูไมค์ยืนถือปืนฉีดน้ำอยู่ข้างถนนมองหารถของพี่หนึ่งสยาม แต่ก็ไม่เห็นวี่แววเลย ทำยังไงดีล่ะ....จะทำยังไงดีนะ หนูไมค์จะกลับบ้านยังไง จะกลับไปหาพี่สองเมืองยังไง ทุกคนต้องเป็นห่วงแน่เลย เจ้าตัวเล็กเริ่มใจเสีย เงินติดตัวก็ไม่มี กระเป๋าตังค์ก็ไม่ได้เอามาจากที่บ้านอีก โทรศัพท์ก็ฝากพี่หนึ่งสยามเอาไว้ พอคิดอะไรไม่ออกน้ำตาใสๆก็ไหลแอบแก้มคนตัวเล็กทันที
“อะ...เอ่อ...คือ...รถไปแล้ว คือ...เอ่อ....ผมขอโทษนะครับ ขอโทษจริงๆ อย่าร้องไห้สิครับ” หนุ่มหล่อเดือนคณะแพทย์เข้ามากอดปลอบอีกคน แต่ก็โดนหนูไมค์สะบัดออก เพราะเค้าคนเดียวเลยที่ทำให้หนูไมค์พลาดตกรถซะนี่
“คนบ้า! ฮือๆ ไมค์จะกลับบ้านยังไง อึก...ฮือๆ” เจ้าตัวเปี๊ยกร้องไห้ฟูมฟามใหญ่เลยทำให้ตอนนี้หนูไมค์เป็นจุดสนใจไปแล้ว
“เห้ย! ไอ้ปิงมึงไปอุ้มน้องเค้าลงมาเหรอวะ น้องๆไม่ต้องร้องนะครับ” เพื่อนของหนุ่มเดือนคณะแพทย์เดินเข้ามาปลบอีกแรง
“ก็กูอยากปะแป้งน้องเค้านี่หว่า มีองครักษ์ป้องกันขนาดนั้นเลยปะแป้งน้องเค้าไม่ได้ซะทีกูเลยอุ้มลงเลย”
“มึงจะบ้าเหรอวะ ไอ้ห่า...ดูสิ น้องเค้าตกรถเลยเห็นไหมเนี่ย เพราะความเอาแต่ใจของมึงเลยไอ้ปิง”
“อึก...ฮือๆๆ ไมค์จะกลับบ้านยังไง” คนตัวเล็กยังคงร้องไห้ไม่หยุด
“พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยนะครับ เล่นอะไรก็ไม่รู้เนาะ เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่พาน้องไปหาตำรวจนะครับ เอ่อ....น้องมีบัตรประชาชนมาด้วยไหม” เพื่อนนายปิงถาม
หนูไมค์ส่ายหัวดิ๊กๆแทนคำตอบ
“ฉิบหายแล้ว...เฮ้อ...ความผิดมึงเลยไอ้เชี่ยปิง!” ก็ไม่วายจะหันไปตะคอกใส่เพื่อนอีกรอบ หล่อซะเปล่าเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง ไปอุ้มลูกเค้าลงมาจากรถได้ไง พ่อแม่เค้าเอาเรื่องขึ้นมามีซวยแน่ๆ
“ถ้างั้นน้องจำทางกลับบ้านได้ไหม เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง พี่จะรับผิดชอบเองครับ” หนุ่มเดือนคณะแพทย์ถาม
“กะ...ก็ได้ครับ” หนูไมค์ตอบ ก็ยังดีที่หนูไมค์จำทางกลับบ้านได้น่ะนะ
อีกด้าน
“มึงว่าไงนะไอ้สาม!!!!!!!!!” สองเมืองเมื่อได้ยินเข้าหนูไมค์จากปากสามภพถึงกับเลือดขึ้นเลยปรี้ตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อน้องชายตัวเอง
“เห้ยเฮีย....ใจเย็นๆดิวะ” สามภพและหนึ่งสยามพยายามห้ามปรามความบ้าคลั่งของสองเมือง
“ใจเย็นก่อนไอ้สอง”
“เฮียจะให้ผมใจเย็นได้ไง!! ไมค์หายไปทั้งคนนะเว้ย!! แล้วก็เพราะมึงทำไมไม่ดูแลมันดีๆวะ กูบอกให้มึงดูแลมันไงไอ้น้องเวร”
“ก็ตรงนั้นมันชุลมุนกัน พอรู้ตัวอีกทีไอ้ไมค์ก็หายวับไปแล้ว สงสัยจะถูกอุ้มลงจากรถ” สามภพพยายามอธิบายให้พี่ชายผู้บ้าคลั่งฟัง สองเมืองปล่อยมือจากคอเสื้อของสามภพก่อนจะไปเตะเก้าอี้อย่างหัวเสีย
“แล้วเฮียกลับไปดูที่เดิมที่ไมค์มันโดนอุ้มลงจากรถรึยัง”
“กูวนรถกลับไปดูแล้วไม่เจอว่ะ พอถามคนแถวนั้นก็บอกว่าไม่เห็น”
“ผมจะไปแจ้งตำรวจและออกไปตามหามัน!”
“จะบ้าเหรอเฮียสอง จะไปแจ้งคนหายต้องรอให้ครบ 24 ชม.ก่อนดิวะ” สามภพบอก
“เพราะมึงเลยไอ้สาม มึงไม่ดูแลมันดีๆ กว่ากูจะได้ตัวไอ้ไมค์คืนมากูต้องเอาชีวิตกูเข้าแลกนะเว้ย มึงแม่งไอ้น้องเวร” เมื่อนึกถึงอดีตกว่าจะแย่งหนูไมค์มาจากไอ้เฟร็ดเดอริกได้ต้องเสียเลือดเสียเนื้อและเกือบเสียชีวิตไปแล้วตั้งครั้งนึง แล้วนี่หนูไมค์ก็ต้องหายตัวไปอีกรอบ กระเป๋าตังค์ก็ไม่ได้พกไปเล่นน้ำ โทรศัพท์ก็ฝากหนึ่งสยามไว้อีก แบบนี้จะติดต่อยังไง คิดแล้วเครียดฉิบหาย
“อ้าวเฮียสอง แบบนี้ก็โทษสามคนเดียวไม่ได้นะเว้ย ต้องโทษตัวเองด้วยที่เอาแต่นอนกับนอน ถ้าเฮียสองออกไปเล่นน้ำด้วยไอ้ไมค์มันไม่หายตัวไปหรอก”
“อ้าวไอ้สัสสาม มึงพูดหมาๆแบบนี้ได้ไงวะ แล้วนี่ก็แม่งปาไปสองทุ่มแล้วไมค์จะเป็นตายร้ายดียังไงวะเนี่ย”
“เห้ยๆ เลิกกัดกันสักแปบดิพวกมึง แล้วช่วยกันคิดหาทางตามหาตัวน้องไมค์กันดีกว่า และนี่ถ้าคุณแม่กับคุณพ่อรู้เข้าจะต้องเสียใจแน่ๆที่พวกเราดูแลน้องมันไม่ดี” พูดถึงคุณหญิงหยกมณีกับคุณท่านปิ่นฤดีแล้ว ทั้งสองคนในตอนนี้ก็มีงานด่วนต้องบินไปมัลดีฟส์หลายเดือนเลยทีเดียว เลยต้องฝากพวกสามพี่น้องดูแลน้องไมค์แทน ตอนแรกคุณหญิงกะจะเอาหนูไมค์ไปอยู่นู้นด้วยแต่สองเมืองดันงอแงไม่ยอมปล่อยเจ้าตัวเล็กไป
“โถ่เว้ย!!”
“ใจเย็นก่อนไอ้สอง” หนึ่งสยามพี่ใหญ่ได้แต่ตบบ่าปลอบใจน้องชายตัวเอง ถ้าเกิดเค้ามีแฟนแล้วแฟนเค้าหายตัวไปก็คงจะกระวนกระวายเหมือนกัน แต่นี่ก็ไม่ใช่ว่าเค้าไม่กระวนกระวายหรอกนะ หนูไมค์กลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ไปแล้ว และเป็นน้องชายคนสุดท้องของบ้าน หนึ่งสยามก็กังวลมากอยู่เหมือนกัน
“เห้ยย! ใครมาวะนั้น” สามภพชะเง้อคอมองออกไปนอกรั้วบ้านที่เปิดอยู่ ก็เห็นรถบีเอ็มคันหรูจอดอยู่ รถคนนี้ไม่ค่อยคุ้นเลยแหะ แต่คนที่เปิดประตูลงมานี่สิ หน้าคุ้นอย่างชัดเจน
“เห้ยยยยยยยยย! เฮียยยยยย ไอ้ไมค์กลับมาแล้ว ดูนู้นน” สามภพชี้ออกไปนอกประตูรั้ว สองเมืองเห็นดังนั้นก็รีบวิ่งออกไปหาหนูไมค์ทันที
เมื่อเห็นว่าใครวิ่งออกมาจากบ้านหลังใหญ่ หนูไมค์ก็ยิ้มดีใจก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดคนรักอย่างโหยหา กว่านายปิงเดือนคณะแพทย์จะพาขับรถฝ่าฝูงชนมาได้ ไหนจะมารถติดอีก หิวก็หิวดีนะที่นายปิงพาแวะทานข้าวข้างทางก่อนจะพามาส่ง แต่ที่ดึกก็เพราะหนูไมค์จะหลงๆลืมๆซอยเข้าบ้านตัวเองอีก เฮ้อ นี่ก็ปาไปหลายชั่วโมงเลยทีเดียว ห่างกับพี่สองเมืองตั้งเกือบค่อนวัน คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว เจ้าตัวเล็กซุกหน้าลงกับแผงอกแข็งแรงก่อนจะปล่อยโฮออกมา
“ไม่เป็นไรแล้วนะครับ เด็กดีๆ” สองเมืองกอดคนรักแน่นจนหนูไมค์จมลงไปกับแผงอก
“ขอบคุณครับที่พาหนูไมค์มาส่งถึงบ้าน เราติดหนี้คุณจริงๆ” หนึ่งสยามหันไปยิ้มและยกมือไหว้คนขับรถมาส่งหนูไมค์ เจ้าตัวก็รับไหว้แบบหน้าตาเจื่อนๆเล็กน้อย
“เอ่อ...คือ...ผมต่างหากครับที่ต้องขอโทษพวกคุณ คือว่า...ผมเป็นคนอุ้มน้องเค้าลงจากรถเองครับ”
“มึงว่าไงนะ!!!” สองเมืองผละออกจากตัวหนูไมค์ก่อนจะปรี้เข้าไปต่อยหนุ่มเดือนคณะแพทย์อย่างจัง
“เห้ยๆๆๆๆ เฮียใจเย็นก่อน” สามภพและหนึ่งสยามก็รีบวิ่งตามไปดึงตัวสองเมืองออก
“ไอ้เหี้ยเอ้ย! ถ้าแฟนกูเป็นอะไรขึ้นมาใครจะรับผิดชอบห้ะสัส! ไอ้สามปล่อยกู กูจะอัดมันให้เละเลยเว้ย!” ตอนนี้สองเมืองคลั่งเหมือนหมาบ้าเข้าไปทุกที ฝ่ายทางด้านนายปิงก็ถูกหนึ่งสยามพยุงตัวขึ้นก่อนจะพาเดินไปส่งที่รถ
“คุณกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวผมจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้”
“เฮีย! จะให้มันกลับเลยได้ไง มันต้องมาแดกตีนกูก่อน เห้ย! ลงมาจากรถเดี๋ยวนี้นะไอ้หน้าอ่อน ไอ้สามปล่อยก๔สิวะ!” สองเมืองดิ้นออกจากการเกาะกุมของน้องชาย แต่สามภพก็ล็อคตัวพี่ชายไว้อย่างเหนียวแน่นเหมือนกัน
“ไม่ไหวแล้วเฮียหนึ่ง บอกเค้ารีบๆกลับไปเหอะ” สามภพบอก
“พี่สอง ไมค์ไม่เป็นไรแล้ว ไม่ต้องไปต่อยเค้าหรอกนะ พี่เค้าใจดีพาไมค์มาส่งแล้วไง” หนูไมค์เห็นท่าไม่ดีก็ไปช่วยสามภพล็อคตัวสองเมืองเอาไว้
“อ่ะนี่ค่ารักษาพยาบาลนะครับ” หนึ่งสยามยัดแบงค์พันหลายใบใส่มือนนายปิงก่อนจะปิดประตูรถให้ แหมสีหน้านายปิงจะบอกว่าไม่ต้องการค่ารักษาพยาบาลก็เถอะ หนึ่งสยามรีบบอกปัดให้นายปิงขับรถออกไปจากตรงนี้ให้เร็วสุด ไม่อย่างนั้นคงได้จ่ายค่าจัดงานศพแน่นอน
“ไอ้เวรเอ้ย!! อย่าให้กูเจอมึงอีกนะ” สองเมืองคาดโทษไว้ ถ้าเจออีกเละคามือแน่ๆ
เหตุการณ์อันร้อนระอุผ่านไป หลังจากกินข้าวกล่องเซเว่นทุกคนในบ้านก็แยกย้ายกันเข้าห้องใครห้องมัน ทำไมมื้อนี้ต้องกินอาหารกล่องธรรมดาๆน่ะเหรอ ก็เพราะแม่บ้าน พ่อบ้านและคนขับรถกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดน่ะสิ พวกเค้าสี่คนเลยต้องฝากท้องไว้กลับอาหารกล่องเซเว่น กินอิ่มไปหลายกล่องหนูไมค์ก็รีบอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอนทันที เพราะวันนี้เล่นเอาหมดพลังงานไปเลยจริงๆ
กำลังจะผล็อยหลับไปแล้วเชียว แต่โดนหมียักษ์อย่างสองเมืองนี่แหละที่คอยก่อกวนไม่ให้นอน พออาบน้ำเสร็จสองเมืองก็เห็นคนรักนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงไปแล้ว ไม่ได้ ยอมไม่ได้เด็ดขาด เมื่อเช้ามีเด็กบ้าที่ไหนก็ไม่รู้กวนเวลานอนของเค้า ตอนนี้ถึงเวลาเอาคืนบ้างแล้วล่ะ ร่างสูงหัวเราะในใจก่อนจะเข้าไปตะครุบคร่อมอยู่บนตัวหนูไมค์ที่นอนอยู่บนเตียง หลับสบายแบบนี้ต้องโดนซะหน่อย หมียักษ์ผู้กระหายโน้มตัวลงสูดกลิ่นหอมหวานจากซอกคอขาวของคนรัก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นดูดเม้มเนื้อนิ่มบริเวณคอจนเกิดรอยแดง
หนูไมค์ก็ยังคงนอนหลับปุ๋ยอยู่เช่นเดิม
ไม่ได้การณ์แล้วต้องเปลี่ยนวิธีก่อกวน ว่าแล้วร่างสูงก็ถลกเสื้อนอนลายการ์ตูนของคนตัวเล็กขึ้นก่อนจะก้มลงดูดดุนยอดอกเล็กๆสีชมพูน่ารักนั้น คราวนี้แหละเรียกเสียงครางจากคนใต้ร่างได้ทันที
“อื้อ....อ๊ะ! พี่สองทำอะไรน่ะ!” คนตัวเล็กลืมตาโพลงเมื่อถูกก่อกวน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังดูดดุนหน้าอกตัวเองอย่างเมามันส์ก็รีบผลักคนร่างสูงออกทันที แต่แรงเท่าลูกแมวหรือจะไปสู้กับหมียักษ์อย่างสองเมือง หึหึ แค่นี้แค่สะกิดๆเท่านั้นเอง
“ลงโทษคนที่ทำให้พี่เป็นห่วงใจแทบขาดไง หึ”
“ไม่เอา ไมค์จะนอน...ไมค์เหนื่อย ให้ไมค์นอนนะครับ”
“แต่พี่จะเอา!”
“ไหนเราตกลงกันไว้ว่าสัปดาห์ละครั้งไงครับ!” คนตัวเล็กหน้ามุ่ยก่อนจะยกมือออกแรงผลักอีกฝ่ายออกไป แต่ก็ไม่เคยจะสู้แรงหมียักษ์ตัวนี้ได้ ทุกทีเลยสินะ!!
“ก็สัปดาห์ละครั้งไงครับ ตามที่ตกลง” ร่างสูงยิ้มกวนคนรัก
“วันอาทิตย์พี่สองก็...เอ่อ....ทำไปแล้วนะ!”
“อ้าว....นั้นก็ของส่วนวันนั้นสิครับที่รัก วันนี้พี่ต้องลงโทษเราต้องไมค์ทำให้พี่เป็นห่วงเอามากๆ” แบบนี้ต้องเร่งสปีดในการเล้าโลมแล้วล่ะ เพราะหนูไมค์ไม่เคลิ้มสักทีก็ไม่ได้แอ้ม วิธีก่อกวนระดับสามร่างสูงเลื่อนมือลงลูบไล้เป้าของคนตัวเล็กผ่านกางเกงนอนขาสั้นบางๆ ตอนนี้เหยื่อกำลังจะติดกับแล้วล่ะ สีหน้าตอนนี้หนูไมค์กำลังมีอารมณ์ร่วม เซ็กซี่ชะมัดแฟนใครวะ
“อ๊ะ...อื้อ....หยุดนะ! ไม่ยุติธรรมเลยนี่ อุ๊บ!”
ไม่ทันได้พูดต่อสองเมืองก็รีบประกบปากจูบฉวยโอกาสที่เจ้าเปี๊ยกกำลังอ้าปากสอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวตวัดกับลิ้นเล็กๆนั้น มือก็ต้องปรนนิบัติหนอนน้อยของเจ้าตัวไปด้วย เพื่อให้สติสตังของอีกฝ่ายหายไป และในที่สุดสองเมืองก็จะได้กินน้ำผึ้งหวานอย่างแน่นอน หึหึ
หมีชอบกินน้ำผึ้ง ยิ่งกินยิ่งติดใจ เลียตรงไหนก็อร่อยหอมหวานไปซะหมด
น้ำผึ้งตกอยู่ในมือแล้วกินยันเช้าเลยแล้วกัน พรุ่งนี้ก็ว๊างว่าง
TBC.*************************************************************************************สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ วันนี้เอาน้องไมค์กบัพี่สองเมืองมาเสิร์ฟ เป็นตอนพิเศษย้อนหลังวันสงกรานต์
ฝากติดตามด้วยนะคะ ขอบคุณที่บวกเป็ด และขอบคุณทุกคอมเม้นต์ด้วยค่ะ อ่านทุกคอมเม้นต์เลยนะ
มีอะไรตำหนิติชมได้นะคะ จะได้เอาไปปรับแก้ไข้เนาะ สำหรับตอนหน้าจะรีบมาลงให้นะคะ
รักคนอ่าน รักคนเม้นต์ จุ้บบบบบ
ปล. - ฉากเอ็นซีอุบอิบไว้นะคะ เจอแน่นอนค่ะในเนื้อเรื่องจริงๆ อยากให้ทุกคนอ่านตอนพี่สองเมืองเปิดซิงน้องไมค์
สำหรับตอนพิเศษวันสงกรานต์เอาไปแค่นี้ก่อน เอ็นซีในเรื่องจะจัดเต็มให้นะคะ อิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
