หัวข้อ: @@โดยLuk{เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้}

[sakiko]

เข้า  มารอ กะรีบน  

รักกันซะ ที เฮอะ คนอ่าน  ปวด ใจตาม เรย เนี่ย

[j4c9y]

ก่อนคบกัน

โทรมซะหน่อยไหม

[BossZa]

 

[yeyong]

ยังไม่กล้าอ่าน
ไม่อยากเจ็บทีละนิด
รอครบร้อยก่อน

[monoo]

ขนาดคนเขียนยังขอทำใจ 
 
  กล

[broke-back]

ไม่ว่าจะยังไง..อะไร

"ข่มขืน"
คำๆนี้ ก็ไม่สามารถหาเหตุผลดีๆ มาอธิบายได้หรอกครับ

แมร่งงงงงง เลว เกินนนนนน "ความเป็นคน"
เชรี้ยยยยยยยยยยยยยยย เอ๊ยยยยยยย
 

ขอบคุณครับ

[H[a]Yii]

เข้ามารออีก 60%   เตรียมใจมาแล้วครับ   

[ordkrub]

ยอมรับครับ ช่วงนี้ไม่อยากอ่านเลย ยิ่งรู้ว่าอ้างจากเรื่องจริง คนเราใจมันทำจากอะไรนะ
ไม่สบายใจเลยครับ

[Pa'veaw]

ไม่ไหวแล้วลุ้นอะ วีจะเป็นไงบ้างเนี่ย
 

[k00_eng^^]

มารอที่เหลือจ้า

[luxilove]

เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้
Part  16
ตายทั้งเป็น  60%
.
.
.
.
.
‘เห้ย!..มือใครลูบหลังผม มันละ..ลูบ...ลูบทำเชี้ยไรว่ะ...อะ..อย่า...เชี้ย..

เอามือมึงออกไป... ทำไม่กูไม่มีเสียงเลยว่ะ...เคยเป็นไหมคล้ายถูกผีอำ รู้สึกตัว

รับรู้ทุกอย่างทั้งเสียงและการกระทำ แต่คุณกระดิกตัวไม่ได้ ไม่มีเสียงร้องหลุดออกมาให้ได้ยิน

ทั้งที่คุณคิดว่าตัวเองตะโกนซะดังลั่น  แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงคุณ  ผมกำลังเป็นอยู่ตอนนี้

ตั้งสติกลั้นหายใจ  นับ 1 2 3...........’


“ชะ..ช่วย...ด้วยยยๆๆๆ!!!”  แล้วเสียงผมก็หลุดออกมาจนได้


“สัด..จะร้องทำเหี้ยไร  กูยังไม่ทันทำไรสักหน่อย”  เสียงไอ้กลมัน 


“กะ...กล...กล...ชะ...ช่วย...พะ...พะ...พลิก..ตะ..ตัว..กู..นะ..ที...เฮ้อ!..” เหนื่อยชะมัด

กว่าจะพูดได้แต่ละคำ  ยังกะวิ่ง 1500 เมตรมาซะงั้นผม


“หือ..ให้กูพลิกตัวมึงว่างั้น”  มันถามย้ำผม คงไม่แน่ใจ..ผมบอกกระท่อนกระแท่นไปเมื่อตะกี้


“อืม..”  ผมส่งเสียงตอบมันไป  จากนั้นค่อยรู้สึก..ตัวผมถูกจับพลิกนอนหงาย

แต่ตายังลืมไม่ขึ้น คงต้องรออีกสักพัก..พยายามอยู่ ได้เต็มที่แค่หนังตาขยับยุกยิกไปมา


“โห้!..ตาแม่งบวมใช่น้อย  ดูไม่จืดลยว่ะ...ก็นะ...โดนยำตีนซะขนาดนั้น”  เหี้ยกลมันบรรยายอาการผม

แสดงว่าหน้าผมคงบวม โดนไปหลายหมัด จำไม่ค่อยได้..ก่อนหมดสติไป   


“นะ..น้ำ...น้ำ”  ผมคอแห้งมาก อยากกินน้ำ เลยขอเหี้ยกลมัน เงียบไปนานเหมือนกัน

ก่อนจะรู้สึกคอถูกช้อนยกขึ้น พร้อมกับแก้วน้ำจ่อปาก ผมกระหายจัดรีบกลืนทันทีไม่ทันระวัง


“อึก.อึกๆๆ...แค๊กๆ..แค๊กกกกๆๆ!!!.”  ครับ...ไม่ผิดผมสำลักน้ำ..สำลักจนตัวโยน 

พาลให้เจ็บร้าวไปหมด จากการไอแต่ละครั้ง  ในบรรดาความโชคร้ายที่ได้รับ 

ก็มีผลแห่งความโชคดีจากการสำลักน้ำครั้งนี้  เปลือกตาผมเปิดขึ้นได้แล้วครับ

แม้จะไม่เต็มที่เหมือนเท่าเดิม  แต่ก็ทำให้มองเห็นสภาพโดยรอบได้แล้ว   


“เหี้ย..รีบแดกทำไมว่ะ...ทำยังกะตายอดตายอยากซะงั้น..เดี๋ยวได้สำลักน้ำตายจริงหรอกมึง”

เสียงเหี้ยกลมันบ่น ผมมองตรง ๆ เห็นแต่เพดานห้อง ก่อนจะเหลือบตามองตามเสียงมัน

ทันเห็นมันเดินหันหลังแวบ ๆ เหลือบตาสำรวจข้าง ๆ ขยับคอก็ไม่ได้ ร่างกายหมดแรง

เหมือนคนเป็นอัมพาต มันเจ็บจนด้านชา ปวดจนไม่รู้สึกแล้วมั้งตอนนี้ นี่มันในห้อง...ผมอยู่ในห้อง 

ต้องเป็นห้องใครสักคน..ในกลุ่มเหี้ยมัน แล้วเธอคนนั้นอยู่ไหน  ผมค่อย ๆ เหลือบตามองซ้ายมองขวา

ไม่เจอใคร..ก่อนจะค่อย ๆ เหลือบตาลงต่ำสำรวจตัวเอง  อ่ะ!...พระเจ้า...เสื้อผ้าผมไปไหนหมด

ผมนอนแก้ผ้าอยู่ แม้แต่กางเกงในสักตัวไม่มีติดร่างเลยตอนนี้ กำลังงงบวกตกตะลึงอยู่นั้น

เหี้ยกลมันเดินกลับเข้ามา นั่งลงข้าง ๆ ผมถึงรู้ว่านอนอยู่บนเตียง มันจ้องมองผม..สายตาสำรวจไปทั่ว 

จากที่ผมไม่คิดว่าจะอาย เพราะเป็นผู้ชายเหมือนกัน เคยแก้ผ้าอาบน้ำกับเพื่อนผู้ชาย

ทีมนักกีฬาตอนม.3 ก็ทำมาแล้ว กลับเริ่มรู้สึกเลือดพุ่งขึ้นหน้า 

เพราะสายตาเหี้ยกลมันที่มองร่างกายผมตอนนี้


“กะ..กล..สะ..เสื้อ..ผะ..ผ้า..กูล่ะ”  ผมพยายามถามถึงเสื้อผ้าของผม


“หึ...ไม่ต้องใส่หรอกมึง ใส่ไปเดี๋ยวก็ต้องถอดอีก เห็นท่าจะถอดยาวทั้งคืนด้วย”  มันพูดเชี้ยไรของมัน 

ผมไม่เข้าใจ เหลือบตาจ้องหน้ามันงง ๆ


“ไม่ต้องงง วันนี้พวกกูจะโทรมมึงแทนน้องเกศน้องดา แก้ขัดไปก่อนเข้าใจหรือยัง..ว่ากูหมายถึงอะไร” 

ผมช๊อค!...ตาค้างพอได้ฟังมันพูดขึ้นมา สมองเริ่มประมวลผลถึงสิ่งที่พวกมันคุยกันเมื่อตะกี้

เริ่มกลับมาทำความเข้าใจกันใหม่เป็นฉาก ๆ ที่ผมเข้าใจว่ามันเอาผู้หญิงบริสุทธิ์มาโทรม

วางยาไรประมาณนั้น ปรากฎว่าผมเข้าใจผิด เพราะเธอคนที่พวกมันหมายถึงคือ

..ผะ...ผม...โอ้!...ไม่จริง..มันคงมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆไม่ใช่..แน่ๆ ต้องมีการเข้าใจผิดกันชัวร์


“กะ..กล..มึง..อย่า..บอกนะ...ว่า..พะ..พวก...มะ..มึง..จะ..โทรม...กะ...กู”  กว่าจะเรียบเรียง

เสียงพูดถามมันไป..ลำบากแทบตาย แต่นี่ยังไม่เท่ากับความลำบากใจแทบจะกัดลิ้นตาย 

เมื่อได้ฟังคำตอบจากปากมัน


“ใช่...มึงเข้าใจถูกต้องแล้ว พวกกูทั้งหมด..จะโทรมมึงที่ละคน..เริ่มจากกูก่อน ไอ้ก๋อย ไอ้ต่อ

ไอ้วิทย์ ปิดท้ายไอ้นัท ส่วนใครจะวนรอบสองกูไม่รู้แล้วแต่ใครจะติดใจเอาเบิ้ล” 

มันพูดแบบไม่สะทกสะท้าน จ้องหน้าผมนิ่ง ๆ ไม่แสดงความรู้สึกอันใดกับสิ่งที่มันพูด

ว่ามันผิดปกติธรรมดาสามัญที่มนุษย์ทั่วไปพึ่งกระทำ  ทำไมความคิดการกระทำมัน

ถึงได้เลวจนไร้ที่ติขนาดนี้..ผมไม่เข้าใจพวกมันจริง ๆ


“กะ..กล..ขะ..ขอ...ระ....ร้อง...ยะ..ยา..อย่า...ทะ..ทำ..กู...ละ..เลย...

กะ..กู..ปะ..เป็น..เป็น...ผู้..ชะ..ชาย..มะ...เหมือน...มึง..นะ” เฮ้อ!..เหนื่อยมากครับ

กว่าจะพูดได้ มันเจ็บหน้าอก..เจ็บหลอดคอ ทำให้เสียงที่พูดดันติด ๆขัด ๆไม่ได้ดังใจ ทรมานมาก

แต่ถึงไงผมก็ยังพยายามเอ่ยปากขอร้องมันไป


“หึ..หึ..นั่นสิ..ตอนแรกกูก็คิดแบบนั้น แต่ตอนนี้ไม่ใช่ว่ะ...ผู้ชายก็ผู้ชาย

ฟันผู้หญิงมาก็เยอะ..เปิดซิงมาก็ไม่ใช่น้อย ไหนลองเปิดซิงผู้ชายดูบ้างดิ..จะเป็นไง

พวกเหี้ยเพื่อนกูถึงยืนยันหนักหนาว่าไม่ต่างกันเท่าไหร่ อาจดีกว่าด้วยซ้ำ..พวกมันว่างั้น

กูขอลองดูดิ...จะดีอย่างที่พวกมันพูดกันจริงเปล่า มึงควรภูมิใจที่กูเลือกมึง 

ในการประเดิมครั้งแรกของกูเลยนะนี่ แต่สำหรับพวกเพื่อนกู มันชินกันแล้วมั้ง 

ถือว่าเป็นผลพลอยได้ที่มึงต้องรับเพิ่มอีกหลายคนแล้วกัน”  มันพูดหน้าตาย แต่ผมพอได้ฟังมันพูด

ได้แต่ตกใจ..ใจผมเต้นตุ๊บๆๆๆ..ยังกะกลองเพล ผมเชื่อว่าที่มันพูดไม่ได้แค่แกล้ง

มันต้องทำจริงกันแน่ แต่ผมจะทำยังไงดีตอนนี้..กลัวก็กลัว..ขยะแขยงก็ปานนั้น

แค่ได้ยินผมก็คลื่นไส้จนอยากจะอ๊วก..แต่มันอ๊วกไม่ได้ แค่อาการทางความคิดให้รู้สึกประมาณนั้น

สมองหมุนเร็วจี๋..พยายามหาหนทางเอาตัวรอด ผมตายแน่ ๆ มีหน้ากลับไปเจอใครเขาได้อีก 

ถ้าเกิดคนเข้ารู้ว่าผมถูกผู้ชายเรียงคิว..ผลัดกันโทรมถึงห้าคน

แค่คิดผมก็อยากกัดลิ้นตาย..ให้รู้แล้วรู้รอดไปซะเดี๋ยวนั้น แต่ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ 

นึกถึงคนข้างหลังจะเสียใจแค่ไหน พี่สาวผมล่ะ แม่ที่รักยิ่งของผมอีกล่ะ พี่ ๆน้อง ๆผมอีกเล่า

คนเหล่านั้นจะพลอยเศร้าเสียใจไปกันมากแค่ไหน หากผมคิดอะไรโง่ ๆไม่ได้ผมต้องสู้ ต้องเข้มแข็ง

ต้องมีวิธีสิน่า คิดได้ดังนั้นกำลังใจผมดีขึ้นมาก จนกล้าเอ่ยปากขอร้องเหี้ยกลมัน

ไม่รู้เกิดจากความกลัว หรือหวาดวิตกมากไปหรือเปล่า..ทำให้ผมพูดดีขึ้นกว่าตะกี้มาก

พูดเป็นประโยคได้ยาวมากขึ้น.. ถึงจะกระท่อนกระแท่นก็ตามเถอ่ะ


“กล..กู.ขอ..ร้อง..มึง..อย่า..ทำ..กู..เลยนะ..นะ...กูขอ..ล่ะ...

มึง..ซ้อม..กู..ยังดี..กว่า...กูยอม..ทั้ง..นั้น...ขอ..อย่าง..เดียว..อย่า..โทรม...กู...

อย่า..ให้...เพื่อน...มึง..ทำ..กู...กู..ไหว้..ล่ะ...กล”  ผมพูดได้เยอะขึ้น ก่อนจะหอบหายใจ

ที่บอกว่าไหว้มันถ้ายกมือไหว ผมจะพนมมือไหว้มันจริง ๆ แต่ผมไม่มีแรงจะยกแขนเลยครับ

จึงได้แต่แสดงความรู้สึกทางสายตา..และคำพูดให้มันแทน หวังว่ามันจะใจอ่อนไม่ทำผม


“กูคงช่วยมึงไม่ได้ว่ะ!...เอาล่ะเสียเวลามามากแล้ว กูเปิดล่ะ!”  ผมตาเหลือก เมื่อมันถอดเสื้อออก

ตามด้วยเข็มขัด รูดซิปกางเกง มันดึงกางเกงลง ก่อนจะถอดออกเหลือกางเกงในตัวเดียว 

ผมจ้องตาค้าง  ตกลงมันทำผมจริง ๆใช่ไหม ทำไงดี...ไม่มีใครช่วยผมได้แล้วใช่ไหม...

สาธุ..สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ผมนับถือ บุญครูบาอาจารย์..บุญบิดามารดา..เทวดาฟ้าดินทั้งหลาย

ช่วยผมพ้นจากนรกนี้ด้วยเถิดครับ....เหี้ยกลมันกำลังจะข่มขืนผมแล้ว   

หลังจากนั้นเพื่อนมันจะเรียงคิวต่อทีละคน ผมจะหาวิธีไหนให้ตัวเองรอดได้


“กะ...กล..พี่กู..พี่กูต้องเป็นห่วง..แน่ๆ..กี่โมงแล้ว...เขาไม่..เห็นกู..กลับ...

จะ..กลายเป็น..เรื่องนะมึง” ผมพยายามเอาพี่มาขู่มัน หาทางถ่วงเวลาไว้ก่อน


“มึงไม่ต้องห่วง กูโทรไปบอกตอนมึงสลบแล้ว...ว่ามึงไม่กลับบ้านสองวัน 

เก็บตัวซ้อมด่วนต้องแข่งวันศุกร์ แจ๋วไหมไอเดียกู พี่มึงยังฝากถามด้วยว่า..ทำไมเพิ่งมาบอก

กูเลยตอบไปว่าโค้ชเพิ่งแจ้ง ตอนนี้เก็บตัวกันที่โรงเรียน..วันศุกร์ถึงได้กลับ   

มึงเลยฝากให้กูโทรบอกให้ด้วย เพราะกูติดรถออกมาซื้อของพอดี   

เค้าก็เอ่อออโอเคตามที่กูบอกอะแหล่ะ ไงที่นี้สบายใจแล้วสิ จะได้ไม่ต้องกังวล

กูลาเผื่อล่วงหน้าไว้แล้ว มึงคงลุกไม่ขึ้นยันวันศุกร์แหล่ะ” ผมจนคำพูด 

มันวางแผนเตรียมการล่วงหน้าทุกอย่าง  พี่ผมเจออิหรอบนี้ไม่เอ๊ะใจอยู่แล้ว 

ผมไปแข่งต่างจังหวัดบ่อย กีฬาเขตการศึกษาฯ ทุกปีก็ไปแข่ง ไปทีเป็นอาทิตย์

บางครั้งก็เก็บตัวที่โรงเรียน นี่แหล่ะ..ถึงบอกพี่ผมต้องเชื่ออยู่แล้ว ถ้าเหี้ยกลมันอ้างเรื่องนี้   


“กะ..กล..มึง..ทำกู...ลง..หรือ..”  ผมยังไม่ยอมทิ้งโอกาส  ยังพยายามจะกล่อมมัน

ตอนนี้มันขึ้นมาอยู่บนเตียงคล่อมผมไว้แล้วครับ ยอมรับว่าผมกลัวขึ้นมาแล้วสิตอนนี้

ชีวิตเกิดมาไม่เคยนึกมาก่อนจะโดนผู้ชายข่มขืน


“ทำลงไม่ลง ก็ต้องทำแหล่ะ...จะได้ไม่โดนหัวเราะเยาะทีหลัง”  เหตุผลที่มันยอมทำชั่ว

เพียงแค่รักษาหน้ามันเท่านั้น ถึงตอนนี้..ผมไม่มีทางเลือกอื่น..นอกจากผ่อนหนักให้เป็นเบา

ไหน ๆ คงไม่รอดมือมันแล้ว ผมจะไม่ยอมโดนแม่งทั้งห้าคนหรอก ขนาดนั้นคงไม่รอดแน่ ๆ

ถ้าต้องโดน..ขอหลับหูหลับตาโดนเหี้ยกลมันคนเดียวก็ยังดี คิดดังนั้น..ต้องขอร้องมัน

ตอนนี้มือมันกำลังบี้หัวนมผมอยู่ แม่งโคตรจิตเลยเหี้ยนี่ ผมไม่ได้รู้สึกมีอารมณ์ร่วมด้วยเลยนะครับ

อย่าเข้าใจผิด ตอนนี้เห็นหน้ามันแล้วแทบอยากจะกัดลิ้นตายกันไปเลย ตัวแม่งก็ดำ ขนหน้าอก

ขนแขน ขนขายั๊วเยี๊ยะ..ไปหมด เห็นแล้วขยะแขยงสุด ๆ ขนาดแค่ไอ้กลผมยังแทบกลั้นใจตาย

นี่หากต้องเจอพวกเหี้ยสี่ตัวนั่น มาทำกับร่างกายผมอีก ผมคงเสียสติแน่ ๆ


“กล..กูขอร้องมึง..รับปากกูอย่าง..ได้ไหม”  มันหยุดมองหน้าผม


“รับปากเหี้ยไรอีก..รีบพูดให้จบ ก่อนกูจะเอาถุงเท้ายัดปากมึงแทน..พูดไม่หยุด 

กูยิ่งไม่มีอารมณ์...ครวยไม่โด่เลยเนี๊ยะ..สัด”  เสนียดหูสุด ๆ ทุกคำที่มันพูด...โคตรหยาบ

ไม่อยากได้ยินสักนิด


“มึงทำกู..คนเดียวได้ไหม...อย่าให้เพื่อนมึง...รุมโทรมกู..กูขอแค่นี้ล่ะ..ถ้าต้องโดนจริง ๆ...

เหลือทางเลือก...ให้กูบ้าง..นึกว่าสงสารกูเถอะ...อย่าถึงขั้นทำลายศักดิ์ศรีกู..

จนไม่เหลือความ...เป็นคนเลยนะ..กูกราบมึงล่ะ”  ผมมองตามัน ปล่อยน้ำตาไหลเป็นทาง

ตรงหางตาทั้งสองข้าง ใครจะว่าผมอ่อนแอ หรือมารยาบีบน้ำตาไงก็ช่าง 

ชั่วโมงนี้หมดแล้วความอดทน..อดกลั้นทั้งหลายทั้งปวง ยอมร้องไห้ให้มันเห็นน้ำตา

เผื่อมันจะรู้สึกสงสารเวทนาผมบ้าง   


“อืม...ที่แท้มึงไม่ต้องการเพื่อนกู ที่กูเข้าใจว่ามึง..อยากได้เจี๊ยวหวานกูก็เรื่องจริงอ่ะดิ

สรุปยอมให้กูคนเดียว หึ..หึ..หึ..ฟังดูดีเหมือนกันนิ..ได้ถ้ามึงอยากให้กูทำแบบนั้น

มึงมีอะไรมาแลกเปลี่ยน”  เวรจริงผม..มันดันเข้าใจว่าที่มันเคยกวนส้นผมไว้คิดไม่ผิด

ไม่รู้ผีห่าซาตานตัวไหน ทำให้มันคิดว่าผมอยากมีไรกะมัน อย่างน้อยผมดีใจขึ้นมาหน่อย

มันรับปากจะไม่ให้เพื่อนมันทำผม แต่ประโยคหลังผมไม่เข้าใจ ว่ามันหมายถึงอะไร

ผมมีอะไรมาแลกเปลี่ยนกับมัน   


“กูไม่รู้ กูไม่มีอะไร...ให้มึงหรอก”  ผมตอบมันไปตามตรง  เสียงเริ่มกลับมาดีล่ะ 

คงเพราะเริ่มปรับสภาพได้ทีละน้อยละมั้ง


“เอางี้...มึงต้องดูดxxx...ให้กู...ของกูไม่ขึ้นว่ะ...มึงต้องทำให้มันแข็ง   

ทำได้ป่าว...ถ้ามึงยอมทำ..กูจัดการเรื่องเพื่อนกูเอง”  มันบอกข้อแลกเปลี่ยนมา

ผมหน้าซีดตาเหลือกกับสิ่งที่มันขอให้ทำ แต่ท่าทางเอาจริงของมัน แสดงว่าไม่ได้พูดเล่น

ตกลงกูต้องทำให้มึงใช่ไหม ทำยังไงก็ไม่รู้ผมทำไม่เป็น แต่คงต้องหลับหูหลับตายอมมันไปแหล่ะ...

ดีกว่าต้องถูกบีบปากบังคับให้ทำ ยิ่งนึกว่าอาจต้องทำให้เพื่อนเหี้ย ๆ มันสี่ตัวที่เหลือด้วยแล้ว

ผมยอมทรมานกล้ำกลืนฝืนทน..ทำให้เหี้ยกลยังดีกว่า เมื่อไม่เหลือทางเลือกอีก

ได้แต่รับปากมันไป


“อืม..ได้..กูยอม”  พอผมบอกไป มันยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะลุกจากเตียงไป

หยิบผ้าขนหนูพันเอวเรียบร้อย เดินเปิดประตูออกไปหาเพื่อนมัน 

ผมตั้งใจเงี้ยมหูฟังว่ามันจะคุยยังไง


“อะไรนะ...เหี้ยกล..ไหนมึงบอกทำไม่เป็นไง หายไปเกือบยี่สิบนาที

กลับมาบอกพวกกูอดเชี้ยไรมึงเนี๊ยะ...ตกลงหวงไว้กินเองว่างั้น..อะไรของมึงว่ะ”

เสียงเหี้ยก๋อยมันบ่นเพื่อนมัน


“นั่นดิ..สัด..มึงจะให้พวกกูรมณ์ค้าง..รอเก้อไม่ได้นะโว้ย...เงี่ยนสาดแล้วกู” เสียงเดรัจฉานตัวใด

ผมไม่ทราบได้ พูดขึ้นมาอีกคน


“เอางี้...กูให้พวกมึงแบ่งกันสองพัน ไปหาตกหญิงเอาเอง แต่เหี้ยนี้กูขอ...คืนนี้กูจะกดมันทั้งคืน

มึงก็รู้..กูไม่เคยลองกับผู้ชายมาก่อน ขอเวลาศึกษานานหน่อยดิว่ะ..พวกมึงอย่าเรื่องมาก..เอาป่าว?..

สองพัน..ก่อนกูเปลี่ยนใจไม่ได้ทั้งเงินไม่ได้ทั้งมัน”  เสียงเหี้ยกลมัน ออกจะติดขู่ด้วยนิด ๆ


“เอา.เอาดิว่ะ!.กำขี้ดีกว่ากำตด”  เสียงเดรัจฉานสี่ตัวแข่งกันพูด..พอเห็นตังค์..แม่งรีบรับปากกันทันที   

จากนั้นผมไม่ได้ยินมันคุยไรกันอีก เหมือนเสียงคนเดินลงเท้าออกไปกัน  ก่อนจะได้ยินเสียงประตูปิด 


“ปัง!..กริ๊กๆๆ!.”  ตามด้วยเสียงล๊อคลูกบิดเรียบร้อย เตียงไหวยวบ ก่อนเหี้ยกลจะเดินเข่าเข้ามา

คล่อมหน้าอกผม เจตนาเป้ามันตรงหน้าผมพอดี ผมเบือนลูกตาหลุบหนี

หลังจากเพิ่งคิดได้ว่ามันต้องการให้ผมทำอะไร


“เอ้า!..ลงมือทำงาน..ตามข้อตกลงได้แล้ว กูจัดการเคลียร์เพื่อนกูให้มึงแล้ว

ทำให้คุ้มกับเงินสองพันที่กูเสียไปด้วยนะโว้ย!...ถ้าไม่ดีล่ะก็ รับประกันมึงต้องเสียใจยิ่งกว่าเก่า”

มันขู่ผม..แต่ก็ได้ผลทันตาเห็น เพราะผมรีบเหลือบตากลับมามองทันที เห็นมะเขือเผาของมันหอยโตงเตง

ใกล้ตรงปากผมพอดี มือมันวางเท้าหัวเตียงเอาไว้ เอนช่วงเอวลงใกล้ผมเรื่อย ๆ...ก้มหน้าจ้องตาผม 

ก่อนจะยักหน้าให้ประมาณว่า.. ‘ทำดิ’......??????
 





เอาไป  60%  ที่เหลือ  ตอนหน้าขอยืดเวลาหน่อย....แล้วจะมาลงให้อีก...

ขอกลับไปทำใจก่อน....เกินบรรยาย

Luk.

[sweardear]

เหอๆ หมดคำพูด

[Pa'veaw]

 

อย่างน้อยๆๆๆๆๆๆก็ยังดีกว่าโทรมละหว้า

สงสารวี

[j4c9y]

นี่กลเป็นคนดี  
หวงวีหรอ

อ่ะๆๆ  คิดงั้นเอาละกันเน๊อะ

วันนี้ไม่มาต่อละหรอคับ

จะได้นอน เก็บแรงรอไรเต่อมาต่อ

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

อ้าว ทำดิ ก็ต่อสิ.. โฮกกกกกกกกกก!

[H[a]Yii]

ยังดีกว่าโดนโทรมอ่ะนะ  แต่ยังไม่ก็นะ   

[OitJi]

 

[Sabaijai]

ขอให้เป็นพี่กลคนเดียวจริงๆ เหอะ

อย่ามีพลิกล็อคนะ บีบคั้นหัวใจมาก  

[โจ๊กกุ้ง]

สยองแทนพี่วีเลย เห้อ เมื่อไหร่เรื่องร้ายจะผ่านพ้นไปนะ

[Poes]

ค้างอะ   กลต้องติดใจแน่เลยงานนี้ คริคริ

[SoN]

^^

[nana]

วีเก่งมากเจอคนเดียวดีกว่าเจอ5คนอิอิ

[roseen]

 :เฮ้อ:ยังดีหน่อยตอนนี้


ตอนหน้าค่อยทำใจอ่านอีกที



  :fire:เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย ฉันทำอะไรให้เธอเคืองขุ่น

[NY_JK]

 :m31:แค่ไอ้พี่กลคนเดียวพี่วีก็จะแย่แล้ว
โดนยำแล้วยังมาโดนอย่างนี้อีกโคตรทรมานแทน
ก็พี่วีไม่ได้เต็มใจนี่หว่า โว้ย! ด่าไม่ออก

[Killua]

เอออย่างน้อยก็รู้ว่ากลไม่ได้เลวเกินมนุษย์คนนึงที่จะเลวได้อะนะ
เจอคนเดียวดีกว่าโดนรุมโทรม เฮ้ออออออ

[k00_eng^^]

เก็บวีไว้คนเดียวคิดไรป่าว?

[monoo]

เฮ้อ  พี่วีเอาตัวรอดได้ดีจริงๆ
  พี่วี
 :z6:กล

[thejaoil]

 

ลุ้นๆๆๆ

[yayee2]

คราวนี้ยังไงๆ น้องวีก็คงไม่มีทางเลือก
ก็คงต้องให้กำลังใจน้องวีว่า "หลับหูหลับตา"  "ทำใจ"  "จำใจ"
ทำในสิ่งที่มันทำร้ายจิตใจเราสุดๆล่ะนะ  สงสารน้องวีจัง
ว่าแต่ว่า ไอ้กลมันจะรักษาสัญญามันปะล่ะ มันจะไม่หาเรื่องอะไรมาเพิ่มให้น้องวีอีกเหรอ
อันธพาลแบบมันมีสัจจะด้วยเหรอ อูยยยย.อ่านไปเครียดไป

[ชะรอยน้อย]

ไปทำใจมา 

ก็ยังดีที่ตกลงกับเพื่อนได้