ร้านพวงหรีดออนไลน์การศึกษาพวงมาลา ดอกไม้แสดงความอาลัยเป็นเรื่องที่น่าสนใจและสำคัญอย่างยิ่งร้านพวงหรีดออนไลน์ เพราะทุกชนิดของดอกไม่ได้มีความหมายเดียวกัน แต่ละสีและลวดลาย จะมีความหมายและจุดประสงค์ที่แตกต่างกันไป ซึ่งการทราบข้อมูลเกี่ยวกับพวงมาลาเหล่านี้จะทำให้คุณสามารถเลือกใช้ดอกไม้ที่เหมาะสมสำหรับการแสดงความอาลัยเป็นอย่างดี นอกจากนี้ การศึกษาเรื่องนี้ยังช่วยให้เราเข้าใจถึงวัฒนธรรมและศาสนาของคนในแต่ละส่วนของโลกได้อีกด้วย

ในท้ายที่สุด พวงมาลา ดอกไม้แสดงความอาลัยเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่บุคคลที่อยู่ในสภาพความสุข เพราะการนำมาแสดงความอาลัยและบารมีเสียงดังจากใจให้กับผู้สูญเสียเป็นวิธีการที่ดีในการช่วยให้เขาพ้นจากความเศร้าโศกและก้าวข้ามไปด้วยความสุขกว่า เพราะฉะนั้น ศึกษาเรื่องนี้ไม่เพียงทำให้เราเข้าใจเกี่ยวกับพวงมาลาดอกไม้แสดงความอาลัยเท่านั้น แต่ยังช่วยส่งเสริมความเข้าใจและเอาใจใส่ร่วมกับผู้ที่อยู่ในสถานการณ์ที่กำลังมีความเดือดร้อนอีกด้วย

พวงหรีดในท้ายที่สุด พวงมาลา ดอกไม้แสดงความอาลัยเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่บุคคลที่อยู่ในสภาพความสุข พวงหรีด เพราะการนำมาแสดงความอาลัยและบารมีเสียงดังจากใจให้กับผู้สูญเสียเป็นวิธีการที่ดีในการช่วยให้เขาพ้นจากความเศร้าโศกและก้าวข้ามไปด้วยความสุขกว่า เพราะฉะนั้น ศึกษาเรื่องนี้ไม่เพียงทำให้เราเข้าใจเกี่ยวกับพวงมาลาดอกไม้แสดงความอาลัยเท่านั้น แต่ยังช่วยส่งเสริมความเข้าใจและเอาใจใส่ร่วมกับผู้ที่อยู่ในสถานการณ์ที่กำลังมีความเดือดร้อนอีกด้วย

            

           Part’ s เอ็กซ์   เมื่อวานไอ้เดฟคู่หูผม เราเกิดวันเดียวกันพี่เลี้ยงก็คนเดียว โตมาด้วยกัน เรียนทุกอย่างเหมือนกันแต่มีอย่างเดียวที่ไม่เหมือนกันคือเรื่องฟุตบอล ผมไม่ชอบฟุตบอลแต่เดฟมันชอบส่วนผมเลยกลายเป็นกองเชียร์ฟุตบอลแทนและนี้ผมกับเดฟก็อาสาไปเทรนนักฟุตบอล ที่ไอ้ดิวน้องชายมันตั้งทีมขึ้นมา การไปที่ไม่ธรรมดาทำให้เดฟมันแอบขอบเด็กมัธยม ที่เด็กๆ ที่พวกผมหามานี้มันไม่เคยมองแต่ร่วมแจมน่ะเอา ที่อย่างนี้อยากได้

    “เดฟ พรุ่งนี้มึงทำอะไรไหม วันอาทิตย์อ่ะ” ผมถามเดฟขณะที่กำลังจัดแต่งทรงผมอยู่ที่หน้ากระจก เดฟมันแต่งตัวแล้ว วันนี้วันเสาร์แน่นอนวันหยุดแต่ว่าวันอาทิตย์เดฟมักจะต้องไปขึ้นเวรเพื่อให้แพทย์ที่เขาต้องทำงานจันทร์ศุกร์ได้หยุดพัก

   “ขึ้นเวรเหมือนเดิมไง” เดฟบอกผม

   “จริงดิ กูไปด้วยน่ะและลงเวรแล้วไปกินข้าวร้านน้องฟันเหล็กเด็กแนวกันว่ะ” ผมบอกเดฟ

   “น้องวิน วินน่ะเหรอ ที่ว่าเพิ่งจะสิบแปดปีไปไม่กี่วัน” ไอ้เดฟมันหันมาถามผม

   “ใช่ไง เราต้องรีบก่อนจะมีคนมาพรากพรหมจารีน้องไปก่อน อุตส่าห์หยอดมาตั้งแต่น้องเพิ่งจะสิบห้าหยกๆ สิบหกหย่อนๆ เลยมึง ลงทุนไปกินข้าวไม่รู้กี่เพลาแล้ว ดังนั้นเราควรจะได้พาน้องออกรบซะที แต่รบกับกูและมึงน่ะ” ผมพูด เดฟมันก็หันมามองหน้าผม ทำหน้างงอีกทั้งที่เคยๆ กันอยู่

   “ว่าแต่มึงรีบกลับทำไมว่ะน่าจะนัดเด็กๆ มาอิบ อิบก่อน พรุ่งนี้ค่อยไป เราต้องตักตวงความสุขเอาไวก่อนดิวะ พอไปฝึกอีกรอบ ไม่มีน่ะมึงน่ะ” ผมถามเดฟนี่มันเย็นแล้ว วันนี้ผมสองคนตื่นมาเกือบเที่ยง ไอ้เดฟมันตื่นมาแต่เช้า ช่วงนี้เดฟมันต้องทบทวนตำราเพื่อจะได้นำไปใช้ในการรักษาคนไข้เพราะว่าเดฟหายหน้าไปสามเดือนเต็มๆ ในการฝึกมหาโหด

   “ไม่ได้พ่อกูให้ไปช่วยดู..” เดฟมันพูดผมหันไปมองหน้ามันทันที ช่วยดูอะไร เดฟมองหน้าผมตกใจเล็กน้อย

   “ช่วยดูอะไรเดฟ” ผมถามเดฟ

   “ช่วยดู ดู ดูแลไอ้เดีย” ไอ้เดฟพูด

   “ไอ้เดียมันโตแล้วมึง หมาเลียตรูดไม่ถึงแล้วมึงยังจะต้องดูอะไรมันอีก” ผมถามไอ้เดฟ

   “คอแห้งวะไปกินน้ำก่อนน่ะ” ผมก็ต้องอึ้งได้อีก มันเปลี่ยนเรื่องชิ่งหนีผมออกไปหน้าตาเฉยซะงั้นน่ะครับ แต่ว่าเอ็กซ์น่ะเคยฝึกอยู่หน่วยสอดแนมมาก่อนและผมก็ถูกพี่ๆ ส่งมาเพื่อสิ่งนี้เลย ผมเดินตามไอ้ผู้ร้ายปากแข็งที่เดินออกมารินน้ำใส่แก้วดื่มอยู่ด้านนอก

   “เดฟ กูว่าจะแวะไปหาลุงกูดีกว่าว่ะ กูคิดถึงว่ะ” ผมบอกเดฟ

   “พร้วด!!” มันพ่นน้ำออกมาทันที แต่ว่าน้ำน่ะมันก็มาทางหน้าผมเต็มๆ

   “เว้ยยย!!” มันจะร้องทำไมนี่มันหน้าผมและมันก็เปียกโชกไปทั้งหน้า

   “หมับ” ไอ้เดฟมันหันไปหยิบเอาผ้ามาซับหน้าให้ผมแทบไม่ทัน ผมก็มองผ้าที่มันเช็ดหน้าให้ผม

   “ซับดีมากเลยเดฟ” ผมพูด

   “แห้งแล้ว เฮอๆ” ไอ้เดฟมันพูด

   “มันซับดีตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว กูได้ลองเช็ดโต๊ะตอนที่กูทำเบียร์หกแล้วล่ะเดฟ ลายนี้เลยมึง ผืนเดียวกับที่มึงเช็ดหน้ากูนี่แหละ!” ผมพูด

   “เฮ้ยย!!” ไอ้เดฟมันร้องแถมยังรีบทิ้งผ้าไปอีกทาง แต่ว่ามันช้าไปแล้วเดฟ ผมแอบคิดในใจ ทำไมมันไม่เปิดลิ้นชักและหยิบเอาผืนใหม่ขึ้นมาซับหน้าผมวะ ผมแอบคิดในใจ

   “ไอ้เชี่ย!! แม่นนะมึงน่ะ พ่นมาที่หน้ากูเต็มๆ กูล้างหน้าแล้ว มึงจะล้างให้กูทำไมอีก” ผมบ่นไอ้เพื่อนคู่หู

   “นี่พูดเล่นใช่ไหมที่จะไปหาพ่อกูน่ะ” ไอ้เดฟมันถามผม

   “ทำไม กูไปไม่ได้หรือไง หรือว่ามึงมีอะไรแอบซ่อนอยู่ในบ้านไอ้เดฟ” ผมถามเดฟ ผมจ้องเข้าไปตาของมัน เพื่อจะหาความจริงๆ ไอ้เดฟมันยิ่งถอยผมก็ยิ่งจ้องเข้าไป

   “ไม่มี! “ไอ้เดฟมันกลับเป็นฝ่ายหลบผมแทนและมันก็รีบหันไปคว้าเอาทุกอย่าง

   “รีบไปเถอะ” ไอ้เดฟพูด ผมก็หันไปหยิบของผมบ้าง ไอ้เดฟมันรีบออกมายืนหน้าประตูก่อนผมซะอีกและผมก็ต้องเป็นคนล๊อกประตูห้อง ก่อนจะหันมายืนมองคนที่พยายามเก็บอาการ โกหกไม่เนียนไปเรียนมาใหม่แต่ว่าไอ้นี่มันเก่งเรื่องปากแข็งอยู่น่ะ

   “ไปกันได้หรือยังกูคิดถึงลุงอ่ะ” ผมบอกไอ้เดฟ

   “เฮ้ยเอ็กซ์ พ่อไม่อยู่ พ่อไป ไป กรุงเทพด่วน” เดฟมันบอกผม

   “จริงอ่ะ” ผมพูดและมองเข้าใปในแววตาคู่นั้นแบบจริงๆ จังๆ

   “โอ๊ยย!” ผมต้องลั่นเพราะว่าไอ้เดฟมันดึงขนปลายจมูกโด่งรั้นของผม

   “ดึงทำไมเนี่ย” ผมถามอย่างไม่สบอารมณ์หนัก และผมก็ต้องเดินจั้มอ้าวตามคนที่เดินจั้มๆ อยู่ด้านหน้าผม ผมเดินลงมาจนถึงที่ลานจอดรถ จะว่าไปเอาใจมันหน่อยดีกว่า

   “เดฟ กูขับให้เมื่อวานมึงขับแล้ว “ผมบอกเดฟ เดฟหันมามองหน้าผม

   “กูขับให้” ผมบอกเดฟอีกครั้ง

   “วันนี้พ่อกูไม่อยู่เอ็กซ์ เอาไว้วันหลังดีกว่า รอให้พวกกูซ้อน…” ผมก็มองซ้อนอะไร

   “ไม่ใช่ซิ ให้พวกกูซ้อมก่อนแล้วมึงค่อยไปน่ะ” ไอ้เดฟมันพูด ผมก็มองหน้ามัน แสดงว่าต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ แต่ว่าผมต้องเก็บอาการก่อน

   “ก็ได้” ผมบอกเดฟ

   “ไปขึ้นรถซิ กูขับให้นั่ง “ผมรีบเดินอ้อมไปเปิดประตูให้เดฟขึ้นไปนั่งบนรถ ผมก็คิดในใจ ผมต้องล้วงความลับออกมาให้ได้ ผมก็เข้าไปนั่งทำหน้าที่คนขับรถให้ไอ้คู่หูของผม ผมหันมาชำเลืองตามองก่อนจะออกรถ ยังไม่ถามดีกว่าปล่อยให้ตายใจไปสักแป๊บ ผมคิดในใจ

   “เดฟ ตกลงมึงจะพาทีมไอ้ดิวไปแข่งกับชมรมฟุตบอลเพื่อจะได้ทำผลงานและได้เข้าเป็นทหารให้ได้ใช่ไหมวะ” ผมถามเดฟ

   “กูก็แค่อยากทำให้เด็กๆ เหล่านี้มีอนาคต” เดฟพูด

   “โดยเฉพาะน้องว่านใช่ไหม ดูท่าแล้วมึงคงเล็งเอาไว้เป็นอนาคตของมึง” ผมแซวไอ้เดฟ

   “เขาน่าสงสารน่ะ ถ้าเป็นเรื่องจริงๆ ที่ว่าแม่เขาเป็นแค่แม่บ้านต้องคอยส่งให้เขาเรียนอีก เงินเดือนแม่บ้านก็ไม่ได้มากมายนะเอ็กซ์” เดฟพูด

   “ดูมึงรักน้องว่านเหรอวะ” ผมหันมาถามเดฟ เดฟมันแทบจะไม่ค่อยสนใจใครเลย มีเด็กอยู่คนหนึ่งที่มันแอบชอบแต่ว่าน้องเขาก็ถูกพ่อแม่ส่งไปเรียนเมืองนอกเพื่อหนีมันนี่แหละ อย่างว่าแหละ ต่อให้หล่อรวยเพอเฟคแค่ไหนแต่ถ้าพ่อแม่เขารับไม่ได้ มันก็เป็นอุปสรรค

   “มีอะไร เห็นมองหลายรอบแล้วเนี่ย” เดฟละสายตาจากเอกสารในมือที่มันถางตาทำอยู่จนดึก ผมเลยไม่อยากให้มันขับ ผมฉีกยิ้มให้เดฟ

   “ไม่มีอะไรก็แค่ นึกถึงรักคุดๆ ของมึงอ่ะ” ผมพูด

   “มึงจะย้ำทำไมว่ะ น้องเขาไปอยู่เมืองนอกแล้วมึงและมันก็หลายปีแล้วด้วย” เดฟพูด ผมพยักหน้าเบาๆ

   “ว่าแต่มึงชอบน้องว่านจริงๆ เหรอวะ” ผมถามเดฟ ตอนนี้ขับรถออกมาที่ถนนใหญ่แล้ว

   “กูรู้สึกพิเศษกับเขาจริงๆ ว่ะ ไม่ใช่แค่ว่ากูสงสารเขาน่ะแต่พอมาเจอสิ่งที่เขากำลังเผชิญอยู่ กูยิ่งรู้สึก..” เดฟมันพูด

   “เลยอยากลงไปแย่งของเด็ก” ผมพูด มีคนหันมามองผม พูดแทงใจดำขึ้นมาอีก

   “เออๆ แหม ไม่ซ้ำเติมก็ได้” ผมพูด ตอนนี้ก็ขับรถผ่านทางเข้าค่ายทหารแล้ว

   “เดฟ กูถามอะไรเกี่ยวกับน้องกูหน่อยดิ” ผมถามเดฟ เดฟหันมามองหน้าผม

   “น้องคนไหนของมึงล่ะ มึงมีตั้งหลายคน” เดฟมันถามผมกลับ แหมอยากจะโบกกระบาลมันสักที มันช่างยอกย้อนผมจริงๆ

   “น้องแอ้กูไง กูว่าแอ้มันสนิทกับบ้านมึงมากว่ะ ตอนนี้พ่อกูน่ะเป็นห่วงแอ้มาก เหมือนกับว่าน้องกูมีอะไรปิดบังว่ะ” ผมพูดก่อนจะหันมาทำตาให้ดูว่าผมนี้เป็นกังวลสุดๆ แต่ในใจลึกๆ จงบอกความจริงกูมาเดฟ ผมสังเกตเห็นเดฟมันกลืนน้ำลายแสดงว่ามันรู้

   “เออ กูไม่รู้ว่ะ” เดฟมันพูด ผมหันมามองหน้ามันอีกที

   “เอ็กซ์มองทางดิมึง “เดฟมันพูดและใช้ฝ่ามือดันหน้าผมให้หันไปมองทาง

   “เดฟ กูนี่น่ะ โตมากับมึง เรียนก็เรียนมาด้วยกันมีแยกกันเป็นบางวิชาและตอนที่ไปฝึกก็ไปด้วยกัน” ผมพูด

   “มึงสุขร่วมสุข มีทุกข์แล้วทำไมมึงไม่ร่วมด้วยช่วยกูวะ” ผมพูด เดฟมันหันมามองหน้าผมเต็มๆ

   “กูนี่เป็นกังวลมากน่ะ เห็นกูแบบนี้กูรักน้องกูน่ะเดฟ แต่น้องกูมีอะไรไม่บอกกูอ่ะ “ผมพูด

   “คือ เออ เอ็กซ์”

   “กูยังเชื่อใจมึงได้อยู่ไหมวะเดฟ ว่าเราจะไม่…” ผมพูด

   “เอ็กซ์กู…. โอ๊ยย!! มึงอย่าถามกูเลย” นั้นไงมันแสดงอาการแบบนี้แสดงว่า

   “เดฟ ไว้ใจมึงทุกเรื่องเลยน่ะ ทำไมมีอะไรไม่บอกให้กูรู้บ้างวะ” ผมพูดต่อ เพื่อกดดันเดฟมันเข้าไปในใจผมคิด

   “เราเกิดมาพร้อมกันเลยน่ะเดฟ วันเดียวกันเวลาเดียวกันด้วย เดฟ” ผมพูด

   “กู..”

   “พอแล้ว” เดฟพูดก่อนจะหันมามองหน้าผม

   “ตกลงมึงจะถามอะไร ถามมาตรงๆ เอ็กซ์” เดฟมันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

   “เอาตรงๆ น่ะ มีคนมาบอกพ่อกูว่าลุงภาจูงเด็กสามคน น่าจะเป็นแฝดกันและเท่าที่พวกกูรู้ ในบ้านมึงไม่มีใครมีเมียเลย” ผมพูดขึ้น

   “และที่มันทำให้พวกกูสงสัยมากคือ มีคนเห็นแอ้ดิวมันอยู่ในค่ายกับเด็กๆ ดูแล้วเหมือนครอบครัวเลยว่ะ” ผมพูดอันนี้ผมจริงจังขึ้นมาทันที

   “เดฟ!!” ผมเรียกเดฟที่นั่งนิ่ง มันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม

   “กูอยากรู้ว่ามันคืออะไร กูไม่ได้จับผิดน้องกูน่ะแต่กูอยากรู้ กูจะได้ช่วยแอ้มันได้ถูกๆ” ผมพูด

   “อันที่จริงเรื่องนี้พ่อก็ไม่ได้อยากปิดอาภีมหรอกน่ะแต่แอ้เขายังไม่พร้อมจะบอก” เดฟหันมาพูด

   “และกูก็ไม่ได้อยากปิดมึง ในเมื่อแอ้ยังไม่พร้อมกูก็พูดไม่ได้ กูอยากให้แอ้เป็นคนบอกมึงเองเอ็กซ์” เดฟมันพูด

   “ก็บอกเกริ่นๆ ให้กูรู้หน่อยดิ นะเดฟน่ะ” ผมพูดอ้อนมัน

   “ตกลงยังไงเดฟ เรื่องแอ้น่ะ” ผมถามเดฟอีกที

   “เด็กที่มีคนเห็นน่ะ ลูกไอ้ดิวมัน” เดฟพูด

   “กับใครอ่ะ” ผมถามเดฟ

   “กับแอ้” เดฟพูด

   “เห้ย!! อย่าบอกน่ะว่าน้องกูมีลูกมดน่ะ!!” ผมหันมามองหน้าไอ้เดฟเต็มๆ น้องแอ้ของผมมีลูกมดจริงๆ ด้วยครับท่านผู้ชม

   “เอ็กซ์!!” เสียงร้องด้วยความตกใจพรอ้มกับดันใบหน้าผมให้กลับไปมองถนน

   “เดฟ! มึงจะดันหน้ากูให้ทะลุกระจกออกไปนอกรถเลยไหมสาด!!” ผมบอกไอ้เดฟมัน

   “ก็มึงไม่มองถนนนี่หว่า!!” เดฟหันมาบ่นผม

   “ตกลงน้องกูท้องได้เหรอวะ” ผมถามเดฟ

   “ใช่ ท้องได้”

   “น้องกูคือคนที่ถูกเลือกเหรอวะ ไม่ใช่น้องบ้านบอใบไม้เหรอ” ผมถามเดฟ

   “แอ้น่ะไม่ได้ถูกเลือกแต่ว่าที่แอ้ท้องได้เพราะว่าแอ้เขาป่วยตั้งแต่เด็กมีสิ่งผิดปกติบางอย่างจนต้องได้รับการปลูกถ่ายและคนที่เข้ากับแอ้ได้ก็ดันมีสิ่งนี้ติดมาด้วยแอ้เลยได้แจ็คพอตไป แต่ว่าไม่มีใครรู้ว่ามันจะใช้งานได้จริง” เดฟพูด

   “ตกลงมันใช้งานได้จริงๆ ใช่ไหมวะ” ผมถามต่อ

   “ได้ไม่ได้ ก็มาห้าคนแล้ว”

   “ห้าคนแล้ว มึงจะบ้าเหรอ!!” ผมหันมาจะด่า

   “ไอ้เอ็กซ์!!!!!” เดฟมันตะคอกเรียกชื่อผมพร้อมกับเอี้ยวตัวมาจับพวงมาลัยเอาไว้แน่น

   “มึงเอารถเข้าจอด ถึงจะไม่ใช่ถนนใหญ่แต่ก็มีรถสวยไปมา เอารถเข้าข้างทางเลย ไอ้เวร!!!” ไอ้เดฟมันบอกผม ผมก็ต้องนำรถเข้าไปจอดข้างทางและคนที่เปิดประตูลงไปพร้อมกับเดินมาฝังที่ผมนั่งอยู่ เดฟเปิดประตูพร้อมพยักหน้าว่าให้ผมลงไป ผมก็ต้องเดินลงจากรถและไปนั่งฝังคนนั่ง หันมาทำหวานใส่

   “เว้ยยย!!” เดฟมันหันจะกดล๊อกเข็มขัดนิรภัย เดฟมันถึงกับตกใจ จนต้องเอามือกุมหน้าอกตัวเอง

   “เป็นอะไรเนี่ย!!” เดฟถามผมพร้อมกับทำท่าขนลุกขนพองใส่ผม

   “กูอยากเจอหลานอ่ะ ขอกูไปดูหน้าหลานได้ไหมวะ น่ะเดฟน่ะ พลีสสสส!!” ผมถามเดฟ "อย่าทำแบบนี้ได้ไหมเอ็กซ์ กูขนลุกวะ" ไอ้เดฟมันพูด ผมก็ทำตาปริบๆ อ้อนวอน

   “จะดีเหรอ กูว่ามึงรอให้แอ้บอกอาภีมก่อนเถอะ ไม่นานนี่หรอก”

   “เมื่อไหร่อ่ะหรือจะรอให้ครบทีมฟุตบอลก่อนล่ะมึง”

   “อ้าวก็ดีไม่ใช่เหรอ มึงอยากเป็นผู้จัดการทีมนิ คราวนี้ได้เป็นสมใจเลย ทีมหลานมึงเอง” ไอ้เดฟมันพูด ผมก็ต้องขบเคี้ยวเขี้ยวฟันพร้อมกับ

   “ปึ้ด!!” เล็งไปที่ขนจมูกของเดฟมัน

   “โอ๊ยยย!” เดฟมันร้องลั่นรถเลย พร้อมกับอาการเสียหลักเล็กน้อยเกือบออกไปจากถนน

   “ดึงทำไมเนี่ย!!” เดฟหันมาถามผม

   “ไอ้ขี้งก!!” ผมด่ามัน เดฟหันมามองหน้าผม ประมาณว่ามันเป็นไอ้ขี้งกตกไหน

   “ทีกูน่ะ มีเด็กมาไม่ว่าจะใหม่จะเก่ากูยังแบ่งปันกับมึงเลย แค่นี้มึงแบ่งให้กูชมหลานหน่อยก็ไม่ได้!” ผมพูด

   “มันคนล่ะเรื่องกันเลย” เดฟหันมาพูด

   “น่ะเดฟ กูขอล่ะ กูอยากเห็นหลาน ชัดๆ ใกล้ๆ น่ะ “ผมอ้อนเดฟ พร้อมกับเอาหัวไปไถที่หัวไหล่เดฟมัน เดฟหันมาชำเลืองมองผมก่อนจะเอาฝ่ามือนั้นดันหัวผมออก

   “กูจ่ายค่าดูก็ได้” ผมพูด

   “หลานกูไม่ใช่น้องๆ ในสวนสัตว์ครับมึงครับ” เดฟพูด

   “ก็มึงไม่ให้ดูนิ”

   “ก็กูบอกว่าให้มึงรอไง รอให้ดิวกับแอ้พร้อมก่อน” เดฟพูด ผมหันมามองหน้าเดฟ เดฟมันพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะหันไปมองทางอื่นแทนด้วยความหนักใจ

   “กูจะไม่บอกพ่อจนกว่าแอ้จะบอกเอง พี่อ้น กูก็จะไม่บอก กูสัญญา กูสัญญา ด้วยเกียรติลูกเสือสามัญ รุ่นใหญ่...มาก ก ไก่ล้านตัว” ผมพูด เดฟหันมามองผมแว๊ปเดียว ก่อนจะหลุบตาลงเล็งมาที่เป้ากางเกงของผม มันเหมือนจะกลั้นหัวเราะ

   “เล็กรองจากมึงหน่อยก็ได้ พอใจยัง” ผมพูด ไอ้เดฟมันหยักคิ้วให้ผม แหมพ่อให้มาเยอะทำเป็นข่ม ผมแอบคิดในใจ แต่ก็หันมาทำหน้าตาน่ารักฟรุ้งฟริ้งใส่เดฟมันก่อน

   “นะเดฟน่ะ กูขอร้องล่ะ กูขอชมหลานบ้าง” ผมพูดและทำท่าจะหันหัวไปไถหัวไหล่ของเดฟแต่รอบนี้มันดันหัวผมเอาไว้ได้ ด้วยฝ่ามือข้างหนึ่งแต่ตามันยังมองถนนอยู่ มันเทพมาก แถมยัง่พ่นลมหายใจออกมายาวๆ อีก

   “พอแล้วไม่ต้องไถแล้ว กูไม่มีเลขสามตัวตรงให้มึงหรอก” เดฟหันมาพูดแว็ปหนึ่ง

   “กูไม่เอา พ่อมีตัง แต่กูอยากเจอหลาน นะเดฟน่ะ” ผมพูด

   “กูขอพ่อก่อนได้ไหมว่ะ”

   “อะไรวะ ที่เวลาไปอิบ อิบ กับเด็กมึงไม่เห็นต้องขอเลย ที่อย่างนี้เอาพ่อมาอ้างเชียวนะมึง” ผมพูด

   “มันคนละเรื่องกัน” เดฟพูด

   “พ่อกูไม่อยากให้อาภีมเดือดร้อน” เดฟพูด

   “แต่สักวันก็ต้องรู้ไม่ใช่เหรอ” ผมถามเดฟ

   “รู้.. แต่คนที่ควรจะบอกควรจะเป็นแอ้ ไม่ใช่กู ไม่ใช่พ่อกูหรือแม้กระทั่งไอ้ดิวเพราะว่ามัน....” เดฟพูดผมพยักหน้าเบาๆ "เสกสเปิร์มมันเข้าในตัวน้องกูจนน้องกูมีทายาทให้พวกมึงหัดเป็นพี่เลี้ยงซะสนุกสนาน คือมีหลายคนเลยไง แถมยังอิบอิบเอาไว้แต่ผู้เดียวด้วย" ผมพูด เดฟหันมามองหน้าผม "นี้หลอกด่าป่ะเนี่ย" "กูเหรอ ไม่เลย!!" ผมพูด "ตอแหลชัดๆ" ดูปากมันซิ ไอ้เดฟน่ะ

   “งั้นกูคุยกับพ่อก่อนแล้วน่ะ” เดฟพูด ผมหันมามองหน้ามัน ที่ร่ายยาวมาทั้งหมดมันยังไม่พออีกเหรอ

   “กูเข้าไปกับมึงน่ะ เพื่อลุงให้จะได้ขอไปดูเลย” ผมพูดพร้อมกันยิ้มแฉ่งไปให้ เดฟถึงกับเหลือกตาขึ้นบนยอมแพ้ลูกตื้อของผม

   “เอาน่ะ ถ้าได้เปิดซิงลูกชายร้านขายข้าวในหมู่บ้าน กูให้มึงเปิดคนแรกเลยเดฟ เป็นการตอบแทน” ผมพูด เดฟหันมามองหน้าผม

   “ทำหน้าเศร้าทำไมล่ะ กูเสียสละขนาดนี้ ปกติกูต้องเปิดก่อนเสมอแต่นี้ให้สิทธิ์มึงก่อนเลย” ผมถามเดฟ

   “กูบอกกูจะไม่ทำแบบนั้นแล้วไง” เดฟพูด

   “มึงทำยังกับว่าน้องว่านเขาตกลงปลงใจกับมึงแล้วอย่างนั้นล่ะ ห๊ะ!!”

   “ก็อย่างน้อยกูก็เตรียมความพร้อมไว้ก่อน”

   “ทำยังกะว่าพอเขาโอเคมึงก็จะลั่นระฆังวิวาห์เลยอย่างนั้นแหละ แต่รบกวนคิดเผื่อถ้าน้องเขาไม่เลือกมึงด้วยนะครับ ไอ้จ้อนมึงจะเฉ่าตายเอา เดฟ” ผมพูด เดฟหันมาค้อนผมทันที

   “อยากเดินไหม อีกแค่สองกิโลเอง บ้านพ่อกูน่ะ” ไอ้เดฟหันมาถามผม

   “แหม!  พูดความจริงทำเป็นรับบ่ได้!!” ผมพูด

   “ยังอีก!!” เดฟพูด

   “อ่ะไม่พูดรอชมอย่างเดียว ฮาๆ” ผมพูดก่อนจะหลุบตาลงที่มือถือผมเปิดแชทจะคุยกับพี่อ้นว่าเอ็กซ์กำลังจะเข้าไปสืบ….

   “มึงทำอะไรน่ะ!” เดฟมันถามผมทันที

   “กูก็จะบอกพี่ชายสุดที่รักไงว่ากูจะไปดู…” ผมพูดแต่ลืมไปว่าแต่ว่าเดฟมันอยู่และผมก็บอกไปแล้วว่าจะไม่บอกใคร

   “บอกว่าจะไปดู ลุงกูสักหน่อย ไปเยี่ยมคุณลุงที่รักและเคารพไง เพื่อว่าพี่อ้นจะฝากไปกราบงามๆ แทบเท้า” ผมพูด

   “ไหว้ธรรมดาพอกูก็ซึ้งน้ำตาไหลแล้วมึง” เดฟพูด ผมก็ต้องเก็บมือลงไปก่อน เดี๋ยวค่อยหาโอกาสส่งข้อมูลลับให้พี่อ้นรู้ ว่าน้องสุดที่รักของเรามีเบบี๋เป็นของตัวเอง ผมคงต้องพากันไปเช็กดูบ้างแล้วแหละว่า มีกับเขาไหมว่ะ ช่วงนี้อารมณ์ยิ่งแปรปรวนอยู่ ผมก็ทำท่าจะหยิบมือถือขึ้นแต่มีสายตาไอ้เดฟหันมามองผมเป็นระยะๆ เลย อดใจรอไม่ไหว อยากเจอหลาน ทำลูกไม่เป็น มีหลานไว้เชยชมบ้างก็ยังดี แต่ว่าปัญหาคือ ไม่เคยคลุกคลีกับเด็กที่ต่ำกว่าสิบห้าเลย สิบห้าขึ้นทั้งนั้น ยิ่งสิบแปดนี้คลุกคลีสนิทกันหน้าท้องชนกันเลย เริ่มทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ตื่นเต้นหรือหวาดกลัวกันแน่

   TBC...

ร้านพวงหรีดวัดพระศรีมหาธาตุการศึกษาเกี่ยวกับดอกไม้แสดงความอาลัยจะทำให้เราเข้าใจถึงสัญลักษณ์และการใช้งานของแต่ละชนิดของดอกไม้ในสถานการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ที่เลือกส่งให้คนที่สูญเสียความสามารถของมัน เพื่อส่งถึงความเสียใจอย่างลึกความ ร้านพวงหรีดวัดพระศรีมหาธาตุ หรือเป็นดอกไม้ที่ใช้เพื่อชักชวนคนให้มีกำลังใจและพลังในการทำต่อไป

ดอกไม้แสดงความอาลัยจึงมีความหมายที่ล้ำลึกและมีความรู้ลึกเพิ่มขึ้น ทำให้เราเข้าใจถึงความเศร้าสลดและความภาคภูมิใจในการส่งถึงความอาลัยของเราให้กับคนที่เสียหาย และเด่นในความผ่านพ้นไปของการรักและการให้กำลังใจที่มีอยู่ทั้งในสถานการณ์สุขและเศร้า

ในการศึกษาดอกไม้แสดงความอาลัย เราจะได้พบกับความรู้ที่คู่ควรและความเห็นอ่านที่น่าสนใจและความรู้ทางที่สมรรถนะที่รักษาไว้ด้วย จึงไม่เว้นกระแสของทองถี่ในรายงานงานก๊ของ

พวงหรีดดอกไม้แสดงความอาลัยจึงมีความหมายที่ล้ำลึกและมีความรู้ลึกเพิ่มขึ้น พวงหรีดทำให้เราเข้าใจถึงความเศร้าสลดและความภาคภูมิใจในการส่งถึงความอาลัยของเราให้กับคนที่เสียหาย และเด่นในความผ่านพ้นไปของการรักและการให้กำลังใจที่มีอยู่ทั้งในสถานการณ์สุขและเศร้า

ในการศึกษาดอกไม้แสดงความอาลัย เราจะได้พบกับความรู้ที่คู่ควรและความเห็นอ่านที่น่าสนใจและความรู้ทางที่สมรรถนะที่รักษาไว้ด้วย จึงไม่เว้นกระแสของทองถี่ในรายงานงานก๊ของ