[กระซิบ] + [บอก] จบในตัว
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [กระซิบ] + [บอก] จบในตัว  (อ่าน 220540 ครั้ง)

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
โอ๊ยใครกันนะใครกัน
อยากรู้จะแย่แล้ว
แอบเชียร์พ่อมึง :z2:

บวกเป็ด

ldiot

  • บุคคลทั่วไป
อ่านรวดเดียวว เพิ่งเข้ามาเจออ่ะ -..-
ตอนแรกนึกว่านายมะยมเราจะเป็นฝ่ายรับซะอีก
อ่านไปอ่านมา อ้าวมันรุก!! แล้วจะคู่ใครล่ะเนี่ยย
ตัวเลือกเยอะเกิ๊นนนน เชียร์พ่อมึง!! หุหุ

ออฟไลน์ Salome

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 343
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-1
เฉลยเถอะค่่า.... ใครกันเนี่ย
คนเข้ามาหาน้องมะยมเยอะเกิน เชียร์ไม่ถูกแล้ววววว
จะเชียร์พ่อมึงก็ดันมีลูกมีเมีย เฮ้อ
จะเชียร์ศรก็ เอ๊ะ ยังไง รู้สึกไม่มีออร่านายเอก
หรือจะเชียร์น้องป๋องดีน้อ ยังมีพ่อตำลึงชั้นห้าอีก
เอาเถอะ อะไรก็ได้ ห้ามจบแบบเรื่อง แอบนะ อ่านจบแล้ว ขอบอก หน่วงโคดๆๆๆๆๆ


ออฟไลน์ posh

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 59
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
แอบอยากให้นายมะยมได้กับพ่อมึงนะ

ออฟไลน์ Sye.B

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 105
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
พี่มะยมนอนอยู่ห้องพ่อมึง ถ้าไม่ใช่พ่อมึงแล้วใครจะกล้าเข้าห้อง~~ เนอะ เนอะ เนอะ

((ถึง...คุณหัวหน้าแผนก เราเชียร์เต็มร้อย ขอของกำนัลเป็นพี่ศรกับน้องกัสก็พอไม่ขอเยอะ))

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
:m20: ฮาหลายความเห็น... โคนันกันสุดๆ

หนุ่มๆ สมัยนี้ไม่กลัวฟ้าผ่ากันแล้ว--- อันนี้ฮามาก :jul3:

 :pig4:ทุกความเห็น...

ร่างโครงเรื่องเสร็จแล้ว แต่ยังไม่พิมพ์...อย่างน้อยก็เบาใจกันได้ว่า หัวกับหางมาชนกันเ็ป็นที่เรียบร้อย

แต่ท่านผู้มีอุปการะคุณคะ  [กระซิบ] ของนายมะยมเค้ายาวจริงๆ ค่ะ...ยาวกว่าเวลาเสียด้วยซ้ำ :z3:
แต่คงเป็นความยาวที่ท่านๆ น่าจะชอบ (ผู้เขียนคิดเอาเอง)


ปัญหาตอนนี้...มี 3 อย่าง
1. ยังตัดสินใจเรื่องเวลา+ระยะเวลาในเนื้อหาไม่ได้...หากลงตอนหน้านั่นคือเราตัดสินใจเรื่องนี้ได้แล้ว
2. มีหนึ่งประโยคที่ผู้เขียนรอมันมาจาก...เพื่อนผู้เขียน หากมันได้มาแล้ว มันจะ  :m25:
3. มีอีกสิ่งที่ตั้งใจทำเพื่อผู้มีอุปการะคุณทุกท่าน....ส่วนนี้ไม่กำหนดว่ามันจะมาตอนนี้หรือตอนจบเรื่องแล้ว... มาตอนไหนก็ได้ ทุกท่านคงรับกันได้ "เมื่อมันมา"

ทุกสิ่งใน 3 ข้อนี้ที่ทำให้ลงตอนต่อๆ ไปไม่ไ่ด้.... ถือเป็นคำขอบคุณจากผู้เขียนสู่ท่านผู้มีอุปการะทุกท่านนะคะ
หากไม่มีทุกท่าน....ผู้เขียนคงไม่คิดเยอะปานนี้ :laugh:

แล้วเจอกันค่ะ....อาจนานสักหน่อยก็หวังว่าจะยังกรุณาผู้เขียนตาดำๆ คนนี้นะคะ :กอด1:

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
รอค่ะรอ

 :3123:

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
ยินดีรอด้วยความเต็มใจค่ะ
รอ 'มัน' ด้วยเหมือนกัน อิอิ

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
รอได้จ้า   :z2:

ออฟไลน์ ทิวลิปสีส้ม

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 867
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-0
รอ รอ รอ รอ ร๊อ รอ และ รอค่ะ อิอิ
เป็นกำลังใจให้นะคะ >O<

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
มีผู้ต้องสงสัยเพิ่มมาอีกแล้ว

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
:กอด1: กำลังพิมพ์ตอนต่อไป

และสิ่งที่พิมพ์นี้เกิดด้วย... http://youtu.be/lFvNW0pgEy8

ขอบคุณ WhatChaRaWaLee ...อิชั้นรักคุณ

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
Re: เรื่องสั้น... [กระซิบ] คำที่หก
«ตอบ #132 เมื่อ25-04-2012 21:59:28 »

คำที่หก






*** ได้ยินมั้ย?

....

...

..

.

คำที่มันร้องอยู่ในใจผม...

“.......” คุณได้ยินมันมั้ย?***








































เปรี๊ยง!!!!------เสียงครางคืนจากฟากฟ้าปลุกใครคนหนึ่งซึ่งหลับใหลบนที่นอนอุ่นนุ่มให้ลืมตาขึ้นมา

ดวงตาที่ปรือเพียงครึ่งมองสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าด้วยความ---ไม่เข้าใจ

เพดานห้องที่ต่างจากตอนที่เขาล้มตัวลงนอนบนโซฟา.... คนที่ลืมตาเมื่อกี้ก้มหน้าลงมา...เขาเห็นผ้าห่มที่คุ้นตา

สายตาคู่นั้นเริ่มกวาดมองไปรอบๆ ห้อง....หลังของคนที่-----คุ้นเคย

เขาลองขยับตัวจะลุก....ลุกไม่ได้ แต่ตะแคงตัวได้....เขานอนมองแผ่นหลังด้วยความอุ่นใจ

นานแล้วที่ไม่ได้ป่วยขนาดนี้...แต่หลังจากที่เสียแม่ไป และหลังจากที่พ่อของเขาขอเขาไปปลีกวิเวก...คนที่ก้มๆ เงยๆ อยู่ในสายตาเขาเวลานี้----ยังอยู่กับเขาในเวลาเช่นนี้...ด้วยเสมอ

......

.....

....

...

..

.

คนที่หันหลังมาตลอดหันหลับมาและเดินเข้ามาหาคนที่นอนตะแคงอยู่บนเตียงพร้อมรอยยิ้ม.... “ตื่นแล้วเหรอ นอนแดกบ้านแดกเมืองเลยนะมึง”

“กี่โมงแล้ววะ?” คนที่นอนถามเสียงแหบ...พออ้าปากและพูดถึงรู้สึกระคายในลำคอ

“ตีห้า...กูว่าจะกลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้ออยู่พอดี มึงนอนเองได้มั้ย? อยากแดกไรล่ะ เดี๋ยวซื้อขึ้นมาให้” ศรบอกและถามคนป่วย

“เจ็บคอว่ะ เอาที่กินง่ายๆ ก็พอ” นายมะยมบอก

นายศรเดินไปที่โต๊ะหัวเตียง หยิบมือถือและกระเป๋าสะพายข้างของตัวเองขึ้นมา

“กูไปแป๊บนึงนะ เดี๋ยวมา” พูดจบก็โบกมือให้ แล้วเดินออกไปเปิดประตู นายศรเปิดมันให้กว้างๆ และเอาเก้าอี้ตัวนึงมากั้นไว้ ก่อนจะบอกว่า “เปิดไว้แบบนี้แหละ อยู่ชั้นบนสุด คงไม่มีอะไร เผื่อมึงตายจะได้มีคนรู้....แต่เดี๋ยวไอ้ป๋องมันก็คงมา กูเพิ่งให้มันกลับไปอาบน้ำที่ห้องมันเมื่อกี้เอง”

......

.....

....

...

..

.

เสียงฝีเท้าก้าวออกไปเหยียบพื้นกระเบื้องยาง ...สักพักเสียงลงเท้าดังตุบๆ เป็นจังหวะก็ดังขึ้น เป็นเวลานานพอดูเพราะนายศรไม่ชอบใช้ลิฟท์ หากเดินถึงและเดินไหว นายศรมักเดินขึ้นลงเองเสมอ

เสียงฝีเท้าที่ไกลออกไปแต่ยังได้ยิน...ถูกกลบด้วยเสียงไอ

นายมะยมลุกขึ้นมา มองหาขวดยา.... น้ำมูกที่อั้นอยู่ในโพลงจมูก เริ่มไหล.....ออกมา

นายมะยมรีบคว้าทิชชู่ขึ้นมาซับ....และลุกขึ้นไปที่ขวดยา...ยาลดน้ำมูกเม็ดสีเหลืองเล็กถูกแกะมาไว้ในอุ้งมือ และเมื่อน้ำเปล่าถูกเทลงแก้ว ยาเม็ดนั้นก็ถูกพาเข้าไปในปาก

น้ำนำพามันเข้าไปในลำคอและไปต่อยังที่ที่ควรไป....นายมะยมเดินกลับมาที่เตียงพร้อมขวดยาแก้ไอ เขาจิบมันสองครั้ง และล้มตัวลงนอน


......

.....

....

...

..

.

ประตูกระจกตรงระเบียง ศรเปิดทิ้งไว้....อากาศเย็นๆ จากยามเช้ารุ่งพัดไอฝนเข้ามา----อากาศไม่อบอ้วนเฉกเช่นเดิมที่เคยเป็นอีกต่อไป

นายมะยมชอบหน้าฝน....เพราะหน้าฝนอากาศจะเย็นสดชื่น...ปีนี้นับว่าผิดแผนไปมาก....เพราะไม่สบาย เขาเลยอดต้อนรับฤดูฝนด้วยความยินดี เหมือนที่เคยทำ ในทุกๆ ปี

......

.....

....

...

..

.

ด้วยความเพลียและบรยากาศขับกล่อมนายมะยมจึงปิดตาลง.....เพียงไม่กี่นาที หนังตาเขาก็เริ่มหนัก นายมะยมปล่อยให้ตัวเองเข้าสู่ภวังค์


......

.....

....

...

..

.

เสียงรองเท้าเสียดสีกับพื้นกระเบื้องยาง


......

.....

....

...

..

.

เสียงฝีเท้าเอี๊ยดอ๊าดนั้นดังเคลื่อนมาหา....


......

.....

....

...

..

.

เสียงฝีเท้านั้นหยุด


......

.....

....

...

..

.

ไอเย็นขับกล่อมนายมะยมให้หลับไปด้วยรอยยิ้ม


......

.....

....

...

..

.

พร้อมกระชับไออุ่นหนึ่งซึ่งกำมือของตัวเอง...เอาไว้


......

.....

....

...

..

.






ต่อ...reply #134
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-05-2012 19:31:18 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ Sye.B

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 105
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: เรื่องสั้น... [กระซิบ] คำที่หก
«ตอบ #133 เมื่อ25-04-2012 22:46:33 »

ช่างเป็นชายที่น่าอิจฉา
รอบข้างมีแต่.. ชาย ชาย ชาย ชาย และ ชาย
[กระซิบ] ติดกล้องวงจรปิดเบย เดี๋ยวก็รู้ว่าใคร~

เราจะตั้งใจรอให้มากกว่าตั้งใจทำงานค่ะ สัญญาเลย <3

ปล. เราฟัง 'ทราย' แล้วคิดถึงขวดขาวกับขวดดำจังเลยค่ะ T T

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2



......

.....

....

...

..

.



วันเสาร์... วนมาอีกครั้ง

อาทิตย์นี้เพื่อนในก๊วนไม่ได้มีนัดกัน ทุกคนมีนัดกับ “คนอื่น”....และนายมะยมก็ไม่ได้น้อยหน้าเพื่อนๆ...วันนี้เขามีนัดกับเด็กน้อยกางเกงน้ำเงิน







นายมะยมป่วยเป็นอาทิตย์ รบกวนเพื่อนศรและน้องป๋องสุดติ่ง สองคนนั้นเขาต้องสลับกันมาดูนายมะยมทั้งช่วงเช้าก่อนไปทำงานและช่วงเย็นหลังงานเลิก...

ทุกคืนป๋องจะมานอนเป็นเพื่อน

ส่วนศรจะอยู่ด้วยจนดึกถึงปั่นจักรยานกลับไปบ้าน และมาอีกทีตอนเช้าเพื่อเอาของกินมื้อเช้ามาให้นายมะยม จากนั้นถึงออกไปทำงานพร้อมกับป๋อง

ตอนกลางวันที่ศรไม่อยู่ แต่ศรจะคอยโทรเช็คเป็นระยะ----- ทุก 4 ชั่วโมง ....บางทีไอ้ไม้กับไอ้กันก็โทรมาคุยเล่นบ้าง..... นายมะยมจึงไม่เบื่อ

จนอาการทุเลาและหัวเบา นายมะยมจึงมีอารมณ์ลุกขึ้นมานั่งเล่น

พอเห็นป๋องนั่งอ่านหนังสือการ์ตูน นายมะยมจึงนึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองลืมไปหาน้องกัสตามที่นัดกับน้องเอาไว้!!

ทันทีที่นึกขึ้นมาได้นายมะยมรีบไปเปิดเมลแล้วก็พบ----เมลจากน้องกัส...เมื่อ 5 วันก่อน

หวัดดีครับพี่มะยม

ผมไปรอพี่จนห้างปิด แต่ไม่เห็นพี่เลย

ผมไม่มีเบอร์โทรพี่ เลยกลับมาบ้านแล้วถึงค่อยส่งเมลหาพี่

พี่มะยมเป็นอะไรรึเปล่าครับ?.....

ปล. ถ้าผมรบกวนอะไรพี่ พี่บอกผมได้นะ จริงๆ นะครับ

กัส



......

.....

....

...

..

.


นายมะยมอ่านข้อความในเมลจบก็รีบตอบกลับในทันที...รอสักพัก เมลใหม่ก็เด้งขึ้นมา เขารีบเปิดมันอ่าน


งั้นเจอกันวันเสาร์ละกันเนอะ พี่มะยมสะดวกมั้ยครับ?
จริงๆ อยากนัดวันอาทิตย์ แต่ผมกลัวพี่ไม่ได้พัก...

ปล. วันเสาร์กินข้าวกันนะครับ.....หรือดูหนังดี??

อันไหนก็ได้แล้วแต่พี่มะยมนะครับ

กัส



......

.....

....

...

..

.

นายมะยม---ตายกันไปเลย

และเพราะเมลนี้ละ นายมะยมถึงได้มายืนอยู่หน้าโรงหนังแห่งหนึ่งในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง....ด้วยรอยยิ้มที่ไม่จางจากใบหน้า

......

.....

....

...

..

.


“พี่มะยม”

เสียงเรียกชื่อของเขาดังมาจากด้านข้าง....ไกลๆ นายมะยมหันไปตามเสียงเรียก เขาเห็นเด็กกางเกงน้ำเงินกลุ่มเล็กๆ เดินมาหาเขา

“หวัดดีครับพี่....” เด็กกางเกงน้ำเงินยกมือไหว้เขาอย่างพร้อมเพรียงเมื่อเดินมาถึงเขา

“ไม่ต้องไหว้ก็ได้ พี่ไม่อยากแก่ว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า” นายมะยมยกมือรับไหว้พร้อมบอกด้วยน้ำเสียงร่าเริง

“พี่ วันนี้ให้พวกผมเลี้ยงนะ ดูหนังเสร็จ ไปกินข้าวกัน” เพื่อนน้องกัสคนหนึ่งบอกเขา ทันทีที่ยื่นมือรับของที่ฝากซื้อถุงเบ้งมาจากพี่มะยม

“เฮ้ย ไม่ต้องๆ อเมริกันแชร์... ให้เด็กเลี้ยงได้ไง ใครรู้อายเค้าตาย” นายมะยมบอก

“ไม่ได้ครับ รบกวนพี่ตั้งเยอะ...ไหนจะฝากซื้อของอีก...ไม่เอาอ่ะ เกรงใจโคตร โคตร!!” น้องอีกคนบอก

“ก็ให้เงินค่าของพี่มา...พอ แค่นี้แหละ” นายมะยมบอกเด็กๆ

“อันนั้นให้อยู่แล้วครับ แต่อย่างอื่นอ่ะ น้ำใจ.... รับหน่อยสิครับ” น้องกัสบอก

นายมะยมคร้านจะเถียงต่อ จึงตอบรับคำขอของเด็กๆ.....วันนี้นายมะยมกินเที่ยวฟรีตลอดรายการ ปล่อยให้เด็กๆ เค้าแชร์กัน-----แทนคำขอบคุณที่เขาหิ้วของฝากมาจากญี่ปุ่น

ก่อนเข้าไปดูหนังเด็กๆ ขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อน เพื่อความสะดวกในกิจกรรมวาระต่อไป

......

.....

....

...

..

.


ดูหนังเสร็จ....สองทุ่มกว่า

เด็กๆ ขอให้พาไปกินข้าวที่เยาวราช นายมะยมก็เป็นตัวแทนผู้ปกครอง....พาลูก (ของคนอื่น) ไปกินข้าวและตะเวนราตรี---- จากเยาวราช ต่อสะพานพุทธ จบด้วยสถานีรถไฟฟ้า...เที่ยวสุดท้ายของวัน

และด้วยคำว่า “ถึงบ้านแล้วบอกพี่ด้วยนะ เกิดพวกเราเป็นอะไรไป พี่ไม่มีเมีย ทำลูกใช้พ่อแม่เราไม่ได้นะเว้ย”

“ฮ่าฮ่าฮ่า.....แล้วผมจะโทรบอกพี่ได้ไง พวกผมไม่มีเบอร์พี่นะ” น้องคนหนึ่งในกลุ่มบอกเขา...ตอนที่คนอื่นๆ ยังหัวเราะไม่หาย

“อ้าวเหรอ? ...เออว่ะ ลืม! ฮ่าฮ่าฮ่า” นายมะยมหน้าเหวอ และเกาหูแกรกๆ ด้วยความอาย

......

.....

....

...

..

.


ตลกแดกไปงั้นละ------ เล่นให้อายนิดโหน่ย แต่เขาจะได้เบอร์น้องกัสมา.... แผนของนายมะยมประสบความสำเร็จ!!

ขั้นต่อไป....เหลือแค่หัวใจ---เท่านั้น

......

.....

....

...

..

.


กว่าจะถึงห้องพัก....น้องๆ ก็ถึงบ้านกันหมดแล้ว

นายมะยมกดมองหมายเลขสุดท้ายที่ส่งข้อความมาหาเขา.....ด้วยรอยยิ้ม

หมายเลขนั้นถูกเมมชื่อไว้ว่า----คนน่ารัก

ถึงบ้านแล้ว วันนี้ขอบคุณมากนะครับ พี่มะยมน่ารักที่ซู๊ดเลย


......

.....

....

...

..

.


นายมะยมเก็บข้อความนั้นไว้ในกล่องต่างหาก และลบข้อความอื่นๆ ทิ้งไป-----ทั้งหมด

จากนั้นนายมะยมก็เดินไปอาบน้ำ และกลับมานอน....ฝันหวาน


......

.....

....

...

..

.


ในฝันคืนนั้น... นายมะยมพาน้องกัสไปเที่ยวหลายที่

......

.....

....

...

..

.






ต่อ...reply #137
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-05-2012 19:32:11 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
อิจฉานายมะยมเหมือนกันนะเนี่ยเรื่องนี้น่าจะเป็นมะรุมมะตุ้มรุมรักมะยมนะ

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
คนแอบรักเค้าก็ยังแอบต่อไป

คนอ่านก็ลุ้นตามทุกตอน

มีน้องกัสมาให้นายมะยมและคนอ่านได้กระชุ่มกระชวยบ้าง

บวกเป็ด

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2


......

.....

....

...

..

.



ชายคนหนึ่งยืนหอบเหนื่อยอยู่ในทางคอนกรีตขนาดเล็กที่พอให้คนเดินสวนทางกันได้ เขาไม่ค่อยได้ออกกำลังหนักแบบนี้.... อันที่จริงมันก็แค่วิ่งเยาะๆ แต่เขาวิ่งได้แค่ 10 นาทีก็หอบแล้ว

ลมหนึ่งพัดวูบผ่านตัวเขาไป....ชายที่สวมชุดวอร์มเต็มยศและเอาฮู๊ดขึ้นคลุมหัว วิ่งผ่านเขาไป---- นายมะยมนับได้....รอบที่สี่

นายมะยมปรับลมหายใจตัวเอง เขาสะบัดเสื้อตัวโคร่งที่เปียกแนบตัวกระพรือลม.... สูดลมหายใจเข้าลึกสร้างกำลังใจให้ตัวเอง

“เม่งเอ้ย! น้อยหน้ามันได้ไงวะ” นายมะยมพึมพำกับตัวเอง และยกลูกฮึดขึ้นมาอีกครั้ง

เขาเริ่มออกวิ่งเยาะๆ วนรอบสวนหย่อมใกล้หอพักนั้น----รอบที่สอง

......

.....

....

...

..

.

ในสวนแห่งนี้... ช่วงเย็นจะมีเด็กเล็กและแม่บ้านมาชุมนุมกัน

นายมะยมไม่ค่อยชอบบรรยากาศแบบนั้น จึงออกมาวิ่งในช่วงเช้า

วันแรกที่ตื่นมาวิ่ง เขาตื่นตีห้า เดินลงไปที่สวนหย่อมตีห้าสิบนาที แต่วันแรกที่ไปเขาวิ่ง แค่รอบเดียวฝนก็เทลงมา.... วันที่สองก็ไม่ต่างกัน

จากที่ตั้งใจว่าจะวิ่งตอนเช้า ทำให้นายมะยมต้องปรับเปลี่ยนกลยุทธ์มาเป็นช่วงเย็นแทน....

แรกๆ ก็ประดักประเดิกอยู่เหมือนกัน แต่นานไปเขาก็พบว่า มีคนผลัดเปลี่ยนมาวิ่งอยู่ในสวนนี้อย่างมากหน้าหลายตา----- และขาประจำของสวนนี้คือนายชุดวอร์มที่วิ่งไกลๆ อยู่เบื้องหน้าเขาเวลานี้นี่แหละ

เพราะมีเพื่อนวิ่ง (??? เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เมื่อไหร่*0*) นายมะยมจึงมาออกกำลังที่นี่ทุกวัน

......

.....

....

...

..

.

ส่วนใหญ่....พอวิ่งเสร็จ เขาจะปั่นจักรยานไปบ้านเพื่อน ไปทำกับข้าวโดยมีผักที่ปลูกเองเป็นเครื่องปรุงและเครื่องเคียง แบ่งให้เจ้าของบ้านกินตามมารยาท กินอิ่มก็ไปรดน้ำผักของตัวเอง และปั่นจักรยานกลับมาหอพัก อาบน้ำนอน

ส่วนน้อย เมื่อวิ่งๆ อยู่ “คนคนหนึ่งจะมารับ” และพวกเขาจะพากันไป....ติวหนังสือ

......

.....

....

...

..

.

และวันนี้ก็เป็นวันส่วนน้อยที่ว่านั้น

นั่นไง พูดไม่ขาดคำ---มาแหละ!

เด็กกางเกงน้ำเงินโบกมือหวอยๆ ให้นายมะยมพร้อมรอยยิ้ม... นายมะยมโบกมือให้ และวิ่งไปที่ประตูของส่วนหย่อม

“โห เหงื่อซกอีกแหละ” น้องกัสพูดด้วยรอยยิ้ม

“ร้อนนี่ครับ ป๊ะเหอะ” นายมะยมที่หอบนิดๆ ชวนกลับ

“ผมซื้อข้าวมาแล้ว วันนี้มีของโปรดพี่ด้วยนะ นี่!” น้องกัสชูถุงกับข้าวอวดนายมะยม

“โห---- ลาภปาก” นายมะยมยิ้มอย่างอารมณ์ดี


......

.....

....

...

..

.

ชายหนุ่มที่สวมเสื้อยืดกางเกงขาสั้นรองเท้าผ้าใบเดินเคียงไปกับเด็กนักเรียน ม. ปลายที่ตัวเล็กเท่าหน้าอกของเขา------ท่ามกลางเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม

ทั้งสองหารู้ไม่ว่า ภาพของพวกเขาถูกโฟกัสตามติดทุกวินาที....ทุกอากัปกริยา-----ด้วยดวงตาสองคู่

......

.....

....

...

..

.

ทันทีที่คนสองคนเดินลับหายเข้าไปในตัวตึกของหอพัก----- เจ้าของดวงตาคู่หนึ่งซึ่งสวมชุดวอร์ม...กลับไปวิ่งต่อ


......

.....

....

...

..

.

ทันทีที่คนสองคนเดินลับหายเข้าไปในตัวตึกของหอพัก----- เจ้าของดวงตาคู่หนึ่งซึ่งนั่งอยู่ในร้านอาหารซึ่งอยู่เฉียงไปจากสวนหย่อม...จ่ายเงินค่าอาหารและเดินออกมา เขาหยิบจักรยานที่จอดไว้หน้าร้าน..... ปั่นมันลึกเข้าไปในซอยแห่งนั้น----อย่างเหม่อลอย




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 25-04-2012 23:58:14 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2



......

.....

....

...

..

.

“บายครับ ถึงบ้าน ติ๊ด---ติ๊ด มาบอกพี่ด้วยนะ” นายมะยมบอกน้องกัสที่ขึ้นไปซ้อนหลังมอเตอไซด์รับจ้างเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

รอยยิ้มพิมพ์ใจส่งมาพร้อมคำขอบคุณ “ขอบคุณครับ บายครับ”

แล้วพี่วินก็พาดวงใจที่น่ารักของนายมะยมวิ่งลึกเข้าไปในซอยแห่งนั้น

บ้านของน้องกัสไม่ได้อยู่ในซอยนี้ แต่หากไปสุดซอยนี้ น้องกัสจะข้ามสะพานลอยอีกครั้ง และนั่งมอไซด์รับจ้างเข้าบ้านได้....เป็นทางลัดที่น้องกัสบอก

ครั้งแรกที่น้องกัสมาติวหนังสือ นายมะยมเป็นห่วงและอยากไปส่ง แต่กัสบอกว่าไม่เป็นไร เคยมาทางนี้และกลับทางนี้ ...น้องกัสอธิบายทางไปอย่างละเอียด เป็นทางในแบบที่นายมะยมรู้เหมือนกัน เขาจึงปล่อยให้น้องกัสกลับไปเอง

......

.....

....

...

..

.

น้องกัสมาหานายมะยมเพื่อให้ช่วยติวภาษาอังกฤษกับญี่ปุ่นให้... ช่วงเดือนตุลาคมจะเป็นการสอบวิชาสามัญ... น้องกัสลงเรียนพิเศษไว้กับโรงเรียนมีชื่ออยู่แล้วก็จริง แต่บางอย่างน้องกัสว่าไม่เข้าหัว

น้องกัสบ่นให้นายมะยมฟัง นายยะยมจึงออกตัวช่วย... ถึงกัสดีใจแต่กัสก็เกรงใจ นายมะยมหย่อนเบ็ดอีกครั้งให้ปลาเริ่มส่วนใจเหยื่อ---คราวนี้เขาโรยขนมปังไปผิวน้ำสองสามก้อนด้วยเพื่อให้ปลาตายใจ

“ไวยากรณ์แน่นขนาดไหนมันอาจใช้จริงไม่นะครับ ติวกับพี่...พี่ช่วยฝึกฟังฝึกพูดให้ได้นะ ทุ่นค่าเรียนไปได้เยอะเลยละ... แต่หากกัสไม่สะดวกใจ กลัวเหนื่อยก็ไม่เป็นไรครับ พี่ก็แค่แนะนำในฐานะที่เคยมีประสบการณ์ตรงมาก่อนเท่านั้นละครับ”

......

.....

....

...

..

.

บางครั้ง เราก็สามารถเอาความ “ฐานะของผู้ผ่านประสบการณ์มาก่อน”...... มาใช้ประโยชน์ได้

......

.....

....

...

..

.

เช่นนี้เอง น้องกัสจึงขอพ่อและแม่มาติวภาษากับพี่มะยม...ที่สอบสัมภาษณ์จากแม่ของน้องกัสผ่านแล้ว...ได้

ประวัติในการทำงานทำให้นายมะยมดูน่าเชื่อถือมาก... ค่าเรียนที่คิดเล็กน้อยและขอแลกเป็นอาหารมื้อค่ำในวันที่มาเรียนนั้นด้วย ทำให้น้องกัสสบายที่จะมาใช้บริการการศึกษากับพี่มะยม

ตลอดการเรียน นายมะยมยังไม่ได้แปลงร่างเป็นหมาป่า... นายมะยมยังสวมชุดหนังของพี่ชายใจดีเอาไว้แน่น....ไม่มีโผล่หางให้เห็น!

ไม่ใช่ว่าเบื่อ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบแล้ว.... แต่เพราะยิ่งรู้จักยิ่งชอบมากๆ ยิ่งๆ ขึ้น นายมะยมจึงตั้งใจถนอมความสัมพันธ์นี้ให้----เป็นไปอย่างค่อยเป็นค่อยไป

หากนับวันนี้ด้วย.... อีกเจ็ดวันจะครบสี่เดือนที่น้องกัสมาติวภาษาในห้องนายมะยม

น้องกัสหายเกร็งนานแล้ว และให้ความสนิทกับนายมะยมมาก

นายมะยมไม่ได้เปิดเผยความเป็นเกย์ของตัวเอง----แต่เขาไม่ได้ปิดบัง

ทุกสิ่งในห้องถูกวางในที่ของมันโดยไม่มีปิดซ่อน....หากน้องกัสจะเดินเล่นในห้อง และไล่รายชื่อของหนังที่วางอยู่ในชั้นข้างทีวี...น้องกัสจะเห็นหนังผู้ใหญ่ฉบับพิเศษของนายมะยม

......

.....

....

...

..

.

น้องกัสเขารับได้


......

.....

....

...

..

.

รู้ได้ยังไงน่ะหรือ....ก็น้องกัสเคยขอยืมหนังไปดูที่บ้าน

......

.....

....

...

..

.

วันหนึ่ง ก่อนกลับบ้าน น้องกัสเอ่ยปากขอยืมหนังไปดูที่บ้าน นายมะยมปล่อยให้กัสเลือกและหยิบไปเอง โดยอ้างว่ามีธุระจะลงไปคุยกับป๋อง แล้วให้น้องกัสปิดห้องให้ จากนั้นตัวเขาก็เดินลงไปคุยเล่นกับป๋องที่ชั้นห้า

น้องกัสลงมาหาและบอกว่าจะกลับแล้ว

นายมะยมลาป๋องและลงไปส่งน้องกัสขึ้นรถมอไซด์รับจ้าง

คำพูดเดิม รอยยิ้มเดิม และรถก็ขี่ไปในทางเดิม

......

.....

....

...

..

.

แต่ที่ชั้นหนังของนายมะยม...ไม่เหมือนเดิม!

หนังจากฮอลลีวูดหายไปแค่ 1 เรื่อง----แต่หนังจากนิปปอนหายไปถึง 5 .....!!!!

นายมะยมอมยิ้มพลางมองช่องว่างที่เกิดขึ้นบนชั้นวางดีวีดีของตัวเอง

......

.....

....

...

..

.

ยังไม่ใช่เวลากระตุกเบ็ด..... เขาจะปล่อยปลาน้อยให้ตอดเหยื่อไปทีละนิด----ละนิด...ก่อน

......

.....

....

...

..

.







ต่อ...reply #141
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-05-2012 19:33:39 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ ทิวลิปสีส้ม

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 867
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-0
อะไร อะไร อะไร อาร๊ายยยยยยยยยยยยย
ก็มัน ก็มัน
จากตรงนี้ > ส่วนใหญ่....พอวิ่งเสร็จ เขาจะปั่นจักรยานไปบ้านเพื่อน ไปทำกับข้าวโดยมีผักที่ปลูกเองเป็นเครื่องปรุงและเครื่องเคียง แบ่งให้เจ้าของบ้านกินตามมารยาท กินอิ่มก็ไปรดน้ำผักของตัวเอง และปั่นจักรยานกลับมาหอพัก อาบน้ำนอน
มันทำให้วูบนึงคิดไปแล้วว่า ไม่ใช่ ไม่ใช่ศรแน่วะ! ฮือ เศร้า เสียใจ คงไม่ใช่แล้วล่ะ เพราะถ้าเป็นศรมันจะวิ่งไป กลับไปกลับมา เหนื่อยไปไหม จะไปทันก่อนมะยมเหรอ ไม่มั้ง งั้นคงไม่ใช่ศรหรอก ทำใจ...แต่!!
แต่จากตรงนี้! > ทันทีที่คนสองคนเดินลับหายเข้าไปในตัวตึกของหอพัก----- เจ้าของดวงตาคู่หนึ่งซึ่งสวมชุดวอร์ม...กลับไปวิ่งต่อ
และตรงนี้!    > ทันทีที่คนสองคนเดินลับหายเข้าไปในตัวตึกของหอพัก----- เจ้าของดวงตาคู่หนึ่งซึ่งนั่งอยู่ในร้านอาหารซึ่งอยู่เฉียงไปจากสวนหย่อม...จ่ายเงินค่าอาหารและเดินออกมา เขาหยิบจักรยานที่จอดไว้หน้าร้าน..... ปั่นมันลึกเข้าไปในซอยแห่งนั้น----อย่างเหม่อลอย

ปั่นจักรยาน = บักศร , ชุดวอร์ม = บักป๋อง
บักศร + บักป๋อง + มะยม = 3P ทรีซั่ม !!!!! กรี๊ด สมการกระชากเลือดโดยแท้ !!! (อินี่ก็ช่างคิดไปได้เนอะ  :z3: ฮ่าๆ ก็มันมีแนวโน้มอ่ะ กร๊าก)
รอตอนต่อค่ะ

EDIT เพิ่มเติม : อุ้ย โพสปั๊ปได้อ่านต่อเลย ดีนะที่ไม่ปาด เอ๊ะ รึปาด จะมีต่อข้างล่างเปล่านะ ขออภัยล่วงหน้าค่ะ
ไหนๆ ก็ ไหนๆ ละ ว่าต่อที่ตอนที่เพิ่งอ่านไปเมื่อกี้ น้องกัส น้องมามีบทเยอะไปแล้ว ถึงนายมะยมจะปลื้ม แต่พี่เปล่าปลื้มนะคะ ชิ้ว (ออกอาการผลักไล่ไสส่งอย่างโจ้งแจ้ง  :laugh:)

อ้อ อีกนิดนึง สมมุตินะ ว่าถ้าอิตาชุดวอร์มมันเป็นตัวหลอกก็อาจเป็นไปได้ ก็มัน...
เจ้าของดวงตาคู่หนึ่งซึ่งสวมชุดวอร์ม...กลับไปวิ่งต่อ
มันกลับไปวิ่งต่ออ่ะ!!!!  o22
มันอาจเป็นตัวลวงก็ได้ ไม่มีความเกี่ยวข้อง เพราะอย่างนั้นมันก็จะเหลือแค่ศรเท่านั้น
กลายเป็น ศร+มะยม = ดีเลิศเพอร์เฟกต์ กิ๊บก๊าว หวานๆ โรแมนติก   
อุคิกๆๆ คุๆๆ คิกๆๆ  < เป็นเสียงหัวเราะที่แสดงถึงอาการปลื้มใจกับการคาดเดาแบบมั่วแนวของตัวเองเป็นอย่างมาก ฮ่าๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-04-2012 01:03:50 โดย ทิวลิปสีส้ม »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
มากกว่าหนึ่งจริงด้วย ไม่เผยตัวเดี๋ยวก็เสียใจ
มะยมกะลังจะกินลูกปลาอยู่รอมร่อ

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2



ฤดูฝนเริ่มเคลื่อนคล้อยไปจากกาลเวลา.... ด้วยความผิดเพี้ยนของสภาพอากาศ จากที่ควรเป็นเวลาของฤดูหนาว ชาวโลกในประเทศไทยกลับต้องทวนเข็มมายังฤดูร้อน---กันอีกครั้ง

......

.....

....

...

..

.


นายมะยมเด็ดตำลึงที่ห้องใส่ถุงพลาสติก.... วันนี้เขาจะทำแกงจืดตำลึง

ตำลึงห้องเขาเริ่มแผ่นเป็นพุ่มหนา ก่อนนี้เขาใช้แค่ซี่ไม้สองสามอันมาปักให้มันเลื้อย ที่ไหนได้ แดดดีน้ำดีไม่นานนัก ซี่ไม้ของเขาก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นระแนงไม้... มันเป็นระแนงที่ใหญ่พอดู

เขาขัดมันและตอกตะปูที่บ้านเพื่อน และให้เพื่อนปั่นจักรยานโดยมีเขาซ้อนท้ายมายังหอพักของเขาเอง เขาแบกมันขึ้นมาจนถึงห้องตัวเอง และปล่อยให้เพื่อนจัดการเอามันไปตั้งที่ระเบียงห้องให้

สองอาทิตย์ผ่านไป...วันนี้เขาจึงต้องเอาตำลึงที่น่ารักในห้องตัวเองไปชดเชยค่าแรงของเพื่อน

ระแนงที่ระเบียงมีสองฝาก และเว้นช่องตรงกลางไว้ ความกว้างพอดีให้หัวคนคนหนึ่งลอดผ่านไปได้... นายมะยมชอบก้มลงไปมองตำลึงต้นบุพการีที่อยู่ห้องด้านล่างเขา----มันกดมว๊าก...เยอะจนนายมะยมอิจฉา

ต้นพ่อต้นแม่ออกดอกแล้ว แต่ของนายมะยมยังไม่เคยเห็นเลยสักดอกเดียว... นายมะยมกะไว้ว่า หากมันออกดอกแรก เขาจะเด็ดมันไปลอยน้ำ เอาขึ้นไหว้พระบนหิ้งพระของบ้านเพื่อนศร---- เป็นสิริมงคล ให้ตัวเองมีกินมีใช้ และมีชีวิตที่รอบด้วยกลีบดอกไม้....*0*

......

.....

....

...

..

.

ลมเย็นๆ พัดประทะตัวนายมะยมที่ปั่นจักรยานลึกเข้าไปในซอย... เขาหันไปเห็นสมาคมแม่บ้านและแก๊งค์เด็กน้อย... แต่ไม่มีเพื่อนวิ่งที่สวมชุดวอร์มคนนั้น

นายมะยมไม่เห็นนายชุดวอร์มมาหลายวันแล้ว ซึ่งเขาก็ยังวิ่งอย่างสม่ำเสมอนะ ไม่ได้ขาดเลย---- รึว่าจะย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้ว?

......

.....

....

...

..

.

เอี๊ยด------- เสียงเบรคของจักรยานดังขึ้น

เสียงร้องว่าพี่มะยมดังลอยเข้ามาหาเขา

“ไง กลับมาบ้านแล้วเหรอเรา” นายมะยมตั้งขาตั้งรถ และหิ้วถุงตำลึงเข้าไปในบ้าน เขาขยี้หัวคนที่มาเกาะประตูหน้าบ้านทีหนึ่งด้วยความเอ็นดู

“คิดถึงจัง” น้องชายของเพื่อนกระโดดเกาะนายมะยมและติดหนึบเข้าไปในบ้านด้วยกัน

“มึงจะเวอร์ไปแล้ว กูนี่พี่มึง มานี่มาเกาะกูนี่” นายศรตะโกนเม้ง

“เฮียใจดีแบบพี่มะยมดิ” ตุ๊กแกที่เกาะหลังนายมะยมบอกนายศรที่นั่งคิ้วขมวดอยู่หน้าทีวี

“กูไม่ดีตรงไหน?” นายศรถามย้อน

“ทุกอย่างนั้นแหละ” ตุ๊กแกตอบสั้นๆ

ขณะที่พี่น้องจะตีฝีปากกันนายมะยมก็ห้ามมวยไว้ก่อน “ศิลป์ไปเข้าครัวกัน แกงจืดตำลึง แล้วเอาไรอีก?”

“มึงให้มันล้างผักพอนะ เดี๋ยวแดกไม่ได้” นายศรเบ้ปากและบอกสำทับก่อนที่น้องชายและเพื่อนจะเดินเลยเขาไปในครัว

นายมะยมคว้าต้นแขนน้องเพื่อนไว้ และลากเข้าไปในครัว

“เอาตำลึงไปล้างป๊ะ แล้วเอาผักชีต้นหอมในตู้เย็นออกมาล้างด้วยนะ” นายมะยมสั่งและเท้าสะเอวมองที่ตู้เย็นสักพัก ก่อนจะเดินไปที่ตู้กับข้าว สิ่งที่เขามองหายังมีอยู่----กระเทียมโทน

“เอาหมูกระเทียมหรือไก่กระเทียมดี?” นายมะยมถามศิลป์

ศิลป์ไม่ตอบและบุ้ยปากไปทางคนที่อยู่นอกห้องครัว

“ไปถามดิ” นายมะยมบอกศิลป์

“หึ...พี่ยมถามเองเหอะ” นายศิลป์ปฏิเสธและก้มหน้าไปล้างผักต่อ

“พวกมึงนี่น๊า พี่น้องกันซะป่าว กัดกันเป็นหมาเลย” นายมะยมส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

......

.....

....

...

..

.

ข่าวบันเทิงกำลังรายงานอย่างเมามัน คนที่จ้องมันก็ตาเขม็งนิ่ง

อาจเป็นภาพที่ปกติสำหรับคนอื่น แต่ไม่ใช่กับนายมะยม.... ไอ้ศรเกลียดดารา มันเลยเกลียดข่าวบันเทิง ปกติ หากข่างรายงานมาถึงช่วงบันเทิง นายศรจะรีบเปลี่ยนช่องทันที

วันนี้นายศรนั่งดูมันจนเกือบจบช่วง------แปลกประหลาดที่สุด

......

.....

....

...

..

.

ฝ่ามือหนึ่งมาบังอยู่ตรงหน้า

คนที่เหม่ออยู่ในภวังค์ความคิดสะดุ้งเฮือก

เขามองเจ้าของฝ่ามือ และถอนหายใจโล่งอก

ทันทีที่เขาถอนหายใจ เจ้าของฝ่ามือก็นั่งลงข้างๆ เขา

มืออีกข้างจากคนนั้น เอื้อมมาจับที่หัวไหล่เขา ใบหน้านั้นอยู่ใกล้

เสียงเบาๆ ที่พูดให้ได้ยินกันสองคน ..... “ช่วงนี้มึงเป็นไรวะ เหม่อพิกลมาหลายวันแล้วนะ เป็นเหี้ยไรก็บอกกูดิ กูเพื่อนมึงนะ ไม่ใช่หัวหลักหัวต่อ”

ศรปัดมือที่กุมหัวไหล่ตัวเองออก เขาหยิบรีโมทขึ้นมา กดเปลี่ยนช่องมาเป็นรายการข่าวที่ตัวเอง...เป็นนาน เขาก็ไม่พูด

นายมะยมรอ....

......

.....

....

...

..

.

เท่าไหร่เพื่อนก็ไม่พูด เพื่อนนิ่ง เพื่อนเงียบ เพื่อนตั้งกำแพงใส่

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมถอนหายใจดังๆ ให้เพื่อนได้ยิน จากนั้นก็ตัดใจและลุกขึ้นไป....จะทำกับข้าว

......

.....

....

...

..

.

มือหนึ่งคว้าหมับที่ข้อมือนายมะยม

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมหันควับด้วยรอยยิ้ม---ดีใจ

......

.....

....

...

..

.

“มึงชอบน้องกัสเค้าจริงอ่ะ แบบจะเอาเป็นแฟนเหมือนไอ้กันกับไอ้เชษฐ หรือชอบเล่นๆ เดี๋ยวเบื่อก็เลิก... มึงชอบน้องเค้าแบบไหนกันแน่?” นายศรถามด้วยสีหน้าจริงจัง

......

.....

....

...

..

.


เป็นคำถามที่ตอบง่ายมาก เพราะนายมะยมมีคำตอบอยู่แล้วในใจ


......

.....

....

...

..

.
 
“แบบไอ้กันกับคุณเชษฐ.... หากน้องเค้ารักกูนะ กูก็จะรักเค้า ...พอใจมึงยัง?” นายมะยมพูดด้วยเสียงยียวน

“เออ.....” นายศรกระแทกเสียงและปล่อยมือโดยฉับพลัน “หิว! จะทำเหี้ยไรให้กูแดกล่ะ?”

“อ้อ จะมาถามมึงนี่แหละ เอาไก่กระเทียมหรือหมูกระเทียม” นายมะยมนึกออก เกือบลืมไปแล้วมั้ยล่ะ

“หมู อย่าใส่พริกไทยล่ะ!” นายศรบอกโดยที่ไม่ละตาจากจอทีวี

นายมะยมรับคำในลำคอและเดินกลับมาในครัว และรีบทำกับข้าวให้เสร็จเร็วๆ

......

.....

....

...

..

.

เจ้าของบ้านเหมือนอารมณ์เสีย---- ต้องรีบทำเครื่องเซ่น

......

.....

....

...

..

.






























ต่อ...reply #143

ที่บ้านผู้เขียนมีลมฝนนิดๆ แต่ยังไม่ลงเม็ด :mc4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-05-2012 19:34:34 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ Sye.B

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 105
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
นับนิ้วๆ
โอ้..........เมมฯเราเต็มแล้ว
เดี๋ยวพรุ่งนี้เราจะนั่งทำมายด์แม็ปปิ้ง!!!

 :serius2:

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2



......

.....

....

...

..

.


‘พี่มะยมคะ หัวหน้าเชิญที่ห้องค่ะ’ น้องพันซ์บอกเขาทันทีที่เขารับสาย

“ครับ” นายมะยมตอบรับ และวางสาย เขาเตรียมสมุดคู่มือและดินสอกด ยื่นนิ้วไปคีบหูฟังที่อยู่ในหูของคนซึ่งนั่งข้างๆ ออก “กูไปห้องพ่อกูนะ”

นายศรพยักหน้านิดๆ และรับหูฟังมาจากมือเพื่อน แล้วเอาใส่เข้าไปในที่เดิม

นายมะยมเดินตรงไปยังห้องของหัวหน้าของตัวเอง เขาเคาะประตูสามครั้ง จากนั้นจึงบิดลูกบิด แล้วเข้าไปด้านใน

“เชิญครับ” หัวหน้าผายมือให้เขานั่ง

“ขอบคุณครับ” นายมะยมเดินไปที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง และนั่งลง

หัวหน้าหยิบเอกสารหนึ่งให้เขาดู ไม่มีคำพูด แต่กริยาเป็นที่รู้กันว่า-----เชิญคุณอ่านก่อน

นายมะยมรับกระดาษแผ่นนั้นมาและไล่สายตาดู...คล้ายการท่องเที่ยวดูงาน.... เขาเงยหน้าขึ้นและถาม “ให้ผมไปเหรอครับ?”

“ไม่ได้บังคับ แต่ผมอยากถามความสะดวกใจ ไม่คุณก็คุณศร ใครสักคนต้องไปกับผม... ทริปนี้ผู้บริหารจะไปด้วย มันก็เหมือนไปเที่ยวกลายๆ แต่อย่างไรเสียมันก็คือธุรกิจ” หัวหน้าบอกเป็นนัย

ไปเที่ยวเฉยๆ ไม่เคยมีในการทำธุรกิจ....มันต้องมีเหตุและผลอะไรสักอย่าง

นายมะยมไม่เห็นรายชื่อของคนที่ไปในทริปนี้....และการที่ผู้บริหารจะไปเที่ยวแกมดูงานไม่ใช่เรื่องแปลกก็จริง แต่หากไม่ใช่ “เหตุเฉพาะ”.... ล่ามจากบริษัทจะไปเพียงแค่หนึ่งซึ่งจะตัดติดกับผู้บริหาร และล่ามของบริษัททัวร์จะถูกจัดให้แก่ผู้ร่วมเดินทาง

หากแต่ครั้งนี้ล่ามจากบริษัทมีสอง---นั่นหมายความว่ามีความพอเศษในการพูดคุยในระหว่างท่องเที่ยวนั่นเอง

“ตอบเลยเหรอครับ?” นายมะยมยังตัดสินใจไม่ได้

“เอาไปคุยกับคุณศรละกันครับ พรุ่งนี้ค่อยมาแจ้งผมก็ได้ เท่านี้ครับ.......คุณพันซ์มาพบผมหน่อยครับ” หัวหน้าพูดจบก็ยกหูไปหาเลขาตัวเอง

นายมะยมลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินออกมา
 

......

.....

....

...

..

.


ติ๊ง! ลิฟท์ลงมาถึงชั้น 1----ประตูเปิด

ผู้คนต่างทยอยเดินออกไป... นายมะยมเห็นหลังไวๆ ของคนสองคน เขารีบวิ่งตามไป

......

.....

....

...

..

.

มือของนายมะยมคว้าหมับที่หัวไหล่ของหนึ่งในสองคนนั้น คนที่ถูกจับไหล่หันมาทางเขาและร้องทัก “อ้าว คุณมะยม หวัดดีครับ”

“คุณเชษฐมากี่วันแล้วเนี่ย ไม่เจอนายเลยนะเนี่ย คิดถึงอ่ะ” นายมะยมทำเสียงเลียนแบบโก๊ะตี๋

มือของคนที่ยืนอยู่ข้างๆ คนที่ทักนายมะยมปัดมือนายมะยมออกไปจากหัวไหล่แฟน “อย่ามาซี้ซั๊วจับ ไหนดูสิ ช้ำมั้ย?” พูดจบนายกันก็แหวกคอเสื้อแฟนตัวเองไปมองผิวที่หัวไหล่

นายมะยมเบ้หน้า “ไอ้เหี้ย แค่นี้สึกหรอมึงก็ไม่ต้องให้เพื่อนเขยกูทำเหี้ยไรแหละ”

นายเชษฐคว้าคอเสื้อตัวเองกลับมาเข้าที่ และบอกแฟนว่า “ไว้ค่อยดูตอนเลิกงานนะครับ” ยิ้มมุมปาก

นายกันหน้าแดงเรื่อ

นายมะยมหัวเราะร่า

......

.....

....

...

..

.

นายศรยืนหน้านิ่ง

......

.....

....

...

..

.

ชายหนุ่มสี่คนเดินมายังร้านก๋วยเตี๋ยวสีเขียว พวกเขาต่างคนต่างสั่งอาหารของตัวเอง

“มึงท้องผูกเหรอวะ?” นายกันถามเพื่อน

ศรหันมาทำหน้างง “ไร? ไม่ได้เป็น มึงถามเหี้ยไร?”

“ก็หน้ามึงน่ะ คิ้วขมวดเป็นปมแล้ว...อย่านึกว่าไม่ได้ไปก๊งแล้วกูไม่รู้นะ มึงนั่งทำงานหน้าแบบเนี้ยมาหลายอาทิตย์แหละนะ” นายกันเอาตะเกียบที่หยิบมารอกินก๋วยเตี๋ยวจิ้มที่หน้าผากนายศร

“คุณ! ของใช้กิน อย่าทำแบบนั้น เดี๋ยวพลาดไปจิ้มตาคุณศรจะทำไงครับ?” นายเชษฐคว้ามือของแฟนตัวเองคืนมา และตีแปะๆ สามทีเป็นการทำโทษ

นายกันสะบัดมือหนี “เวอร์ ผมทำออกบ่อยไป” แล้วหันมาจ้องหน้านายมะยมแทน “มันเป็นไร มึงบอกกูมาดิ”

นายมะยมส่ายหน้าแทนคำตอบ

“กูไม่ได้เป็นไร เอ้า! แดกๆ ไปไอ้กัน” นายศรถือโอกาสยื่นชามก๋วยเตี๋ยวที่เพื่อนสั่งไปหาเพื่อน และเอาของตัวเองมาวางตรงหน้า คีบเส้นที่อุ่นร้อนเข้าปากและเคี้ยว----ตัดการสนทนา


......

.....

....

...

..

.

นายมะยมล้างหน้าและหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าหลังออกมาเช็ด....

นายศรล้างหน้าและหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าหลังออกมาเช็ด....

......

.....

....

...

..

.

“เซี่ยงไฮ้น่ะ กูไปเองนะ” นายมะยมบอกเพื่อน

นายศรไม่ได้หันมามองเขา แต่มองเขาในกระจกแทน “กูไปเอง มึงมีสอนเด็กมึงนี่”

พูดจบนายศรก็เดินออกไปจากห้องน้ำทันที

มะยมถอนหายใจเฮือกใหญ่....และยืนกอดอกอยู่ตรงอ่างล้างหน้า

......

.....

....

...

..

.

เสียงเปิดก๊อกน้ำดังซู่

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมเอามือหนึ่งกอดอก อีกมือลูบคาง-----ครุ่นคิดว่า ‘เพื่อนกูแม่งเป็นไรวะ?’

“เพื่อนคุณเป็นอะไร?” เสียงที่อยู่ข้างๆ เอ่ยถามนายมะยม

“เออ กูก็คิดอยู่เนี่ย!” นายมะยมบอกอีกฝ่าย

......

.....

....

...

..

.

!!!!!!------ ใครวะ?

......

.....

....

...

..

.




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-04-2012 06:15:35 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2



......

.....

....

...

..

.

“ถึงช่วงพักจะเป็นนอกเวลางาน แต่คุณไม่ต้องให้ความสนิทผมขนาดนี้ก็....จะดีนะครับ” เสียงดุเข้มกล่าวตักเตือน

นายมะยมเด้งตัวห่างออกมาจากอ่างล้างหน้าและโค้งให้เขาครึ่งตัว “ซุมิมาเซนเดส!”

“ฮื้อ.... ภาษาไทยก็ได้ครับ” คนที่ถามล้างมือเสร็จก็เดินไปหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดมือที่เปียกน้ำ

“ครับ!” ตอบแต่ยังไม่เงยหน้าขึ้น

"เอาธรรมดาเถอะ ผมไม่ได้จะว่าอะไรคุณมากมาย แค่ผมไม่ค่อยชอบคำว่ากูมึง....ก็แค่นั้น” เขาบอกเสียงเข้ม---น้อยลง...นี๊ดดดด

“ครับ หัวหน้า!” ตอบและเงยหน้าขึ้น

“ตกลงคุณศรเขาเป็นอะไร?” นายภักดีถามซ้ำ

“ไม่ทราบครับ แต่ช่วงนี้มันแปลกๆ” นายมะยมบอก....ใจยังไม่หายตุ๊บๆ ต่อมๆ

“สนิทกันก็ถามสิครับ” นายภักดีบอก

“ถามสิครับ แต่คนมันไม่ยอมตอบ หัวหน้าจะให้ผมทำไงล่ะครับ?” นายมะยมเริ่มหาที่ปรึกษา

“................” นายภักดีขมุ่นคิ้วนิดหน่อย

......

.....

....

...

..

.

“ก็ปล่อยเค้าไป เดี๋ยวเค้าสบายใจก็บอกเราเอง” นายภักดีบอก

“อ๊าว------” นายมะยมลากเสียงยาวเหยียด-------- ตูรอฟังตั้งนาน แค่เนี้ยเนี่ยนะ

หัวหน้าจ้องลูกน้องด้วยสีหน้าขรึม “เรื่องบางเรื่อง หากคนคนนั้นยังไม่พร้อมที่บอกกับใคร คุณก็ไม่ควรไปคาดคั้นเอากับเขา”

นายมะยมสะอึก----- ก็จริงของหัวหน้า... ถึงเป็นเพื่อนกัน ถึงเป็นเพื่อนสนิท ก็ย่อมมีเรื่องที่อยากคิดด้วยตัวเองคนเดียว-----กับคนที่เป็นแฟนก็ยังต้องมีเวลาเช่นนี้

นายมะยมยิ้มกริ่มให้หัวหน้าตัวเอง “ขอบคุณครับ”

คนที่ถูกขอบคุณรับคำในลำคอและเตรียมเดินออกไป แต่แล้วกลับถูกอีกคนเรียกเขาไว้...“หัวหน้า!”

เขาหันกลับไป และยืนคอย

“เซี่ยงไฮ้น่ะครับ ให้ผมไปนะ หากไอ้ศรมันมาขอเปลี่ยน หัวหน้าห้ามให้มันนะครับ” นายมะยมเดินเข้ามาบอก

“อื้ม” นายภักดีรับคำ

“สัญญาแล้วนะครับ อ้อ.... ความลับนะครับ หัวหน้า” นายมะยมยื่นสัญญาให้อีกฝ่ายเซ็นต์รับโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันรู้ตัว หนำซ้ำพูดเสร็จนายมะยมก็เดินลิ่วออกไปจากห้องน้ำ---โดยทันที

......

.....

....

...

..

.

คนที่ไม่เคยทำสีหน้าในแบบหนึ่ง.... ได้ทำสีหน้าหนึ่งนั้นอยู่คนเดียวในห้องน้ำ


......

.....

....

...

..

.

ริมฝีปากที่เป็นสีชมพูตามธรรมชาติ คลี่อยู่บนใบหน้า------


......

.....

....

...

..

.

ความอ่อนโยนที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดในออฟฟิศ-----เคยเห็น!

......

.....

....

...

..

.






ต่อ...reply #146









































จากนี้ไป ผู้เขียนขอตัดเป็นช่วงๆ ตามอารมณ์และสถานการณ์ในตัวเรื่อง แทนการลากยาวๆ แบบเดิมนะคะ....รีพลายอาจเยอะขึ้น ไม่รู้ผิดกฏของเล้าเป็ดมั้ย? แต่ผู้เขียนมิได้มีเจตนาที่จะปั่นทู้นะคะ :กอด1:

ทั้งนี้ก็เพื่อผู้มีอุปการะหลายท่านที่แอบอ่านใน "ที่ทำงาน" เป็นสำคัญ

แต่กรณีลากยาว---- ท่านยังอาจพบเห็นอีกบ้าง.... ก็เนื่องจาก รูปแบบการเขียนในเรื่องนี้ ลดทอนการบรรยายลงกว่าเรื่องอื่นๆ มาตั้งแต่ต้น หากปรับการเขียนไป อารมณ์ของนายมะยมจะผิดไป

ผู้เขียนจึงมาอภัยมา ณ ที่นี้

หวังว่าการปรับปรุงนี้จะช่วยเพิ่มความสนุกในการอ่านของท่านผู้มีอุปการะคุณที่ "ต้องแอบอ่าน"

ร่วมด้วยช่วยกันค่ะ

ด้วยรักจากผู้เขียน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-05-2012 19:36:16 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
ขอต้อนรับพ่อมึงกลับสู่สังเวียนการแข่งขันอีกครั้ง แปะ..แปะ..แปะ
มันยังไม่ถึงเวลาก็เลยยังบอกไม่ได้ เข้าใจ ๆ

ออฟไลน์ BaoBao

  • Moderator
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +485/-2
คำที่เจ็ด




*** อยากเดินเข้าไปหาคุณ

 อยากไปนั่งข้างๆ คุณ

....

...

..

.

อยากบอกคุณว่า “ผู้ชายคนนี้ จะไม่มีวันทำให้คุณเสียน้ำตา”

....

...

..

.

ก็ได้แต่คิด

...

..

.

ได้แค่คิด ***


















































กระทาชายนายหนึ่งยืนหน้ายืนรอลิฟท์อยู่คนเดียวในเวลาตีห้า....ด้วยเสื้อยืดสีเทายุ่ยๆ และกางเกงขาสั้นเหนือเข่า และรองเท้าผ้าใบ

ติ๊ง-----ประตูลิฟท์เปิด

กระทาชายนายนั้นเดินเข้าไปและกดปุ่มเลข----1

ตู้เหล็กอันหนักอึงถูกดึงลงไปอย่างรวดเร็วเพียงไม่นาน เสียงติ๊งก็ดังขึ้นอีกครั้ง

......

.....

....

...

..

.

ชั้นห้า.... ชายที่สวมชุดวอร์มเต็มยศซึ่งเป็นเพื่อนของกระทาชายนายนั้นเดินเข้ามาอย่างเงียบๆ


......

.....

....

...

..

.


ลิฟท์เคลื่อนตัวอีกครั้งและนำพวกเขาสองมายังชั้นที่หนึ่ง... ประตูเปิด

ชายในชุดวอร์ม เดินฉับฉับออกไป เขาตั้งต้นวิ่งเยาะๆ ไปที่สวนหย่อมตั้งอยู่ในตัวอาคารของหอพัก

‘ทำแบบนี้ตลอดเลยเหรอ?’-----นายมะยมตั้งคำถามในใจเมื่อตอนที่เห็นครั้งแรก

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมไม่เลียนแบบดารา เขาเดินเอื่อยๆ มายังสวนหย่อม... อากาศยามเช้าตรู่ก่อนที่แสงอาทิตย์จะโผล่พ้นขอบฟ้า เป็นบรรยากาศที่นายมะยมชอบมากที่สุด

ความเงียบที่ตื่นเพียงลำพัง

ความเย็นของไอไม้ที่คายอากาศบริสุทธิ์ซึ่งหากได้ยากยิ่งในเมืองแห่งปูน

......

.....

....

...

..

.


นายมะยมยืดร่างการทุกส่วนตัวในท่าต่างๆ เพื่อวอร์มอัพก่อนวิ่ง

----รอบที่สอง..... คือจำนวนที่เพื่อนวิ่งของเขาได้มันไป

......

.....

....

...

..

.


เมื่อเพื่อนวิ่งของเขาวิ่งไปได้สองรอบครึ่ง นายมะยมถึงเริ่มออกวิ่งบ้าง

......

.....

....

...

..

.


เขาเจตนาให้ทิ้งละระห่างจากเพื่อนวิ่งของเขาแบบคนละครึ่ง....

เพื่อนของเขาไม่เคยคุยกับเขาเลยสักคำยกเว้นคำว่า ‘ชั้นห้าครับ ขอบคุณ’ ที่เจอกันครั้งแรก

แต่นายมะยมไม่ได้ไปตีซี้...

อีกฝ่ายก็เห็นเขามาวิ่งอยู่เรื่อยๆ หลายเดือนแล้วด้วย... เขาไม่นึกอยากชวนคุยก็ไม่เป็นไร

เป็นเพื่อนกันแบบนี้ก็ได้...หนุกไปอีกแบบ---- นายมะยมคิด

......

.....

....

...

..

.


ห้าเดือนแล้วที่เขาเริ่มวิ่ง จากที่เคยวิ่งในช่วงเย็นเพราะหนีฝน ในที่สุดเขาก็นึกออกว่าหน้าฝนมันผ่านไปแล้ว เขาจะไปวิ่งอวดหุ่นกับสมาคมแม่บ้านทำไมกัน! (หากเป็นสมาคมพ่อบ้านวัยหนุ่มค่อยว่าไปอย่าง...เนอะ*0*)

เดิมที่โดนเพื่อนวิ่งทิ้งห่างสองสามรอบในเวลาหนึ่งชั่วโมง....มาตอนนี้เขาวิ่งทันอีกฝ่ายแล้ว

แต่หลังจากวิ่งเสร็จเขาไม่ได้ขึ้นห้องไปเลยแบบเพื่อนวิ่งของเขา...นายมะยมจะไปเดินที่ตลาดเช้า หาของมากิน แล้วถึงค่อนออกไปทำงาน

การออกกำลังเช้าทำให้ระบบการย่อยอาหารของเชาเรียกร้องที่จะทำงาน...เขาก็สนองมันอย่างเต็มที่

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมพาหน้าที่ขาวอมชมพูเรื่ออย่างเป็นธรรมชาติชั้นไปในขบวนรถไฟใต้ดิน

เช้านี้ก็ได้รอยยิ้มน้อยๆ จากหนุ่มออฟฟิศซึ่งร่วมขบวนเดียวกัน....สองสามคน

เขายิ้มให้ นายมะยมยิ้มตอบ แต่หันหน้าและไม่หันไปทางนั้นอีก....เป็นการปฏิเสธอยู่กลายๆ

นายมะยม----- ผู้ชายที่ขึ้นเลขสามซึ่งมีหน้าตาธรรมดา (หากเทียบกับเพื่อนในก๊วน) คนหนึ่งสามารถดูดีเป็นที่สนใจได้ก็ด้วยความมีสุภาพดีนี่ละ

การออกกำลังกายดีกว่ายาชนิดไหนๆ ... หากคุณอยากเป็นผู้ชายที่กำลังสูงวัยแต่อยากดูดี... นอกจากควบคุมอาหารแล้ว คุณต้องอย่าลืมออกกำลังให้พอเหมาะด้วย----นี่คือคำแนะนำจากใจของนายมะยม

......

.....

....

...

..

.

เดินออกมาจากขบวนรถไฟ

หนุ่มออฟฟิศรายหนึ่งที่ส่งยิ้มให้เดินมาเคียงไหล่เขา และบอกว่า “สวัสดีครับ” พร้อมรอยยิ้ม

“สวัสดีครับ” นายมะยมยิ้มบางๆ และกล่าวตามมารยาท

อีกฝ่ายไม่ได้แรงมาเขาจะแรงกลับไปทำไม

......

.....

....

...

..

.

อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ยังเดินเคียงไหล่กันไปตามกระแสคน

......

.....

....

...

..

.

เขาก้าวขาขึ้นมาบนบันไดเลื่อนโดยให้นายมะยมขึ้นไปก่อน

......

.....

....

...

..

.

ขณะที่ก้าวพ้นบันไดเลื่อน... นายมะยมเดินไปทางประตู 3

อีกฝ่ายก็ยังคอ่ยๆ เดินตามมา.....จนทันกัน

......

.....

....

...

..

.

“ไม่ทราบว่า ทำงานที่ไหนเหรอครับ? หากถามมากไป ก็ขอโทษด้วยครับ” ประโยคที่รุกและรับอยู่ในตัวส่งมาให้นายมะยม

“ก็ตึกที่สูงที่สุดของแถบนี้ครับ” นายมะยมบอก

ทั้งสองหนุ่มยังเดินไปเรื่อยๆ ตามกระแสงฝูงชนคนกินเงินเดือน

“ไม่ทราบว่ามีคน----”

คนที่พูดยังพูดไม่จบ เสียงหนึ่งก็แทรกขึ้นมาในการสนทนานั้นก่อน

“มีแล้ว!.... จำไว้ หน้าแบบนั้นน่ะ---- คนมีเจ้าของ... จบมั้ย?” เสียงห้วนสะบัดถามทิ้งท้ายพร้อมสีหน้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

แขนของคนพูดล็อคคอของคนกลางเอาไว้กับตัว-----แสดงความเป็นเจ้าของ

“ขอโทษครับ” ชายที่เดินติดสอยห้อยถามนายมะยมมาตลอดทางกล่าวขอโทษกับคนที่ล็อคคอนายมะยม จากนั้นก็รีบเดินกลับไปใน----ทางเดิม!!!

“ไหนมึงว่าชอบน้องกัส...เดินอ่อยให้มันจีบทำเหี้ยไร? ความบันเทิงมึงเหรอ!” ตบกบาลเพื่อนหนึ่งที และเดินฉิวก้าวขึ้นบันไดรถไฟใต้ดินไป----ด้านบน

นายมะยมลูบหัวข้างที่ถูกเพื่อนเบิ๊ด แล้วก็รีบวิ่งตามไปทันที

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมวิ่งตามมาทันก่อนที่เพื่อนจะข้ามถนน เขากอดไหล่เพื่อนสนิท “หึงเหรอมึง...”

“ไม่ใช่!” นายศรสะบัดเสียงห้วนและแข็ง

นายมะยมขำในลำคอ และเดินดอกไหล่เพื่อนข้ามถนน

......

.....

....

...

..

.

ข้ามพ้นมาแล้ว เพื่อนถึงเอ่ยปากออกมาอีก “กูบอกว่ากูจะไปเอง มึงไปบอกหัวหน้าทำไม?”

“ไปอะไร?” นายมะยมแกล้งโง่

“ไม่ได้ต้องมาทำเป็นโง่! อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่แล้วมึงน่ะ!” พูดกระแทกเสียงโดยที่ไม่หันมามองหน้าเพื่อน

“ก็กูเห็นมีเรื่องให้คิด กูเลยจะไปเอง ถึงกูช่วยมึงไม่ได้ในเรื่องที่มึงเครียดอยู่ แต่กูก็ช่วยทางอ้อมได้....นี่ไง!” นายมะยมอวดตัวเอง

“ไม่ต้องเสือก! เรื่องของกู กูแก้เองได้! แล้วมึงไป ใครจะติวให้เด็กมึง!” นายศรถาม

“ก็มึงไง! เดี๋ยวพรุ่งนี้กูเอาหนังสือไปให้มึงดูก่อน พอดีแหละ ฝากรดน้ำลูกกูด้วย ติวที่ห้องกูนั่นแหละ” นายมะยมบอก อีก 3 วันน้องกัสถึงมาติวรอบต่อไป และวันที่น้องกัสมาเขาต้องขึ้นเครื่องไปเซี่ยวไฮ้กับหัวหน้าแล้ว เขากะว่าจะบอกวิธีการสอนกับเพื่อนตัวเองก่อน

ส่วนน้องกัสนั้น เขาบอกตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ทีแรกน้องก็โยเยไม่เอา บอกว่าจะรอพี่มะยม.... มันก็ปลื้มอยู่ แต่ไม่ดีกับการศึกษาของน้อง... เปลี่ยนคนสอนมั่งก็ดีเสียอีก จะได้ฟังออกหลายสำเนียง... ศรมันติดสำเนียงอเมริกัน มะยมติดสำเนียงอังกฤษ ----- รู้ไว้ทั้งสองสำเนียง ในอนาคตน้องกัสมีแต่กำไรเห็นๆ

......

.....

....

...

..

.

“ไม่! เรื่องของมึง มึงจัดการเอง!” นายศรปัดแขนที่โอบไหล่ตัวเองทิ้งและเดินหน้าตึงขึ้นไปบนตึกคนเดียว

“ไอ้เหี้ยนี่! สงสัยเมนส์จะมา” นายมะยมวินิจฉัยอาการของเพื่อน

......

.....

....

...

..

.

ไม่เป็นปัญหา.... นายมะยมเอากุญแจให้น้องกัสไปแล้ว น้องกัสคงไปรอที่ห้องตามเวลา (เรื่องนี้นายมะยมกั๊กไว้ไม่ได้บอกนายศร) ส่วนไอ้ศรมันก็มีกุญแจอีกดอกที่บ้านมัน----ยังไงมันก็ต้องไปรดน้ำตำลึงอยู่ดี!

ลูกศิษย์นั่งรอยู่ในห้อง อาจารย์มันจะปฏิเสธได้ลงคอรึ!

......

.....

....

...

..

.















































ต่อ...reply #152

เข้มข้นก่อนนอน  :a12:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-05-2012 19:37:13 โดย BaoBao »

ออฟไลน์ Salome

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 343
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-1
อยากเป็นมะยม ปู้จายรอบๆตัว  :z1:
อ่านตอนนี้แล้ว สงสารศรแฮะ ชอบเค้าก็บอกเด้าไปดิ
ดีกว่ามาเก็บเอาไว้คนเดียว
มะยมเป็นแฟนกับน้องกัสเมื่อไรตัวเองนั่นแหละที่จะมาเสียใจ ที่ไม่ได้พยายามทำอะไรเลยเพื่อความรักของตัวเองเน้อ
รอตอนต่อไป

ออฟไลน์ Rafael

  • เพราะคนเราเกิดมาเพื่อแตกต่าง
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-7
โอ๊ยยยย
ให้ตายดิ ช่วงนี้มันช่างเข้มข้นอย่างที่บอกจริงๆ
พ่อมึงก็ยังทำตัวแปลกๆ นายศรนี่ออกอาการชัด
ตอนนี้รู้สึกได้แค่สองคน ที่น่าจะเป็นไปได้
ส่วนอีตาชุดวอร์มเหมือนตัวประกอบยังไงพิกล เอ...
หรือจะมีอะไรมากกว่านั้น ป๋องเป้นอีตาชุดวอร์มปะเนี่ย
รอตามต่อ มันยากขึ้นทุกที 5555555

ออฟไลน์ posh

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 59
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ศรกับกัสชัวร์ ๆ มะยมกับหัวหน้าแน่ ๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด