กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตอนแรกเปิดมาตั้งใจมาอ่านขำๆนะคะ กะว่า เรื่องนี้ฮาแน่
แต่ไม่ใช่เลยตั้งแต่อ่านบทแรก
แต่เรื่องราวและบางอย่างที่ผู้เขียนได้สื่อออกมา ทำให้อยากต่ออะ
รู้สึกหดหู่ใจและสะเทือนอารมณ์ไปกับตัวละครหลายครั้ง
เหมือนเราเป็นคนๆเดียวกับเค้านะ
อยู่ๆก็นั่งร้องไห้ซะงั้น เหมือนเราได้ย้อนกลับมามองตัวเอง
เรากำลังทำอะไร เรามีโอกาส มีพื้นฐานชีวิตที่ดีกว่า?
แล้วทำไมเราไม่ใส่ใจจะทำสิ่งดีๆให้กับชีวิตของเรา
แล้วคำตอบของชีวิตล่ะ? สิ่งที่เราจะต้องอยู่กับมันไปตลอดชีวิตคืออะไร?
จริงๆต้องอ่านหนังสือสอบคะ แต่มานั่งไปเรื่อย เลยมาส่องเล้าเพลินๆ
ถ้าไม่เปิดมาเจอเรื่องนี้ วันนี้ต้องโทษตัวเองเหมือนทุกๆวันแน่ๆที่ไม่อ่านหนังสือ
ดีใจที่วันนี้ตัวเองไร้สาระคะ ไร้สาระจนมาเจอสิ่งที่มีสาระแง่คิดชีวิตมากขนาดนี้
ขอบคุณมากๆจริงๆ จากขี้เกียจตัวเป็นขน
นู๋จะขยันแล้ว!!