แก้คำผิดให้แล้วน้าาาาาา
ขอบคุณมากที่ติงานให้และยังติดตามผลงานกันอีก
ดีใจจังค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็มาต่อกันโลดเนาะ
Chapter 9
เมื่อมาถึงมหาลัยร่างโปร่งดั่งนางพญาแทบจะไม่ต้องมองหากลุ่มเพื่อนหรือทำอะไรเลยเพราะเสียงใสดังกัมปนาทของสาวอวบแสนมั่นอย่างมดก็ตะโกนขึ้นมาทันทีที่เห็นควีนเดินเข้ามา
“คินตาทางนี้แก!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ควีนเดินไปตามเสียงเรียกของเพื่อนก็เห็นว่าเพื่อนๆอยู่กันครบทุกคน
“คุณมดจะเสียงดังทำไมครับ” มหาที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่หันมาเอ็ดมดที่ตะโกนเสียงดัง
“ก็ฉันกลัวคินตามองไม่เห็นพวกเราอ่ะ”
“คุณคินตาเขาก็มีตานะครับเดี๋ยวเขาก็มองเห็นเราเอง เสียงดังแบบนี้ผมเสียสมาธิหมดนะครับ”
“โอ้ย อิมหากล้าพูดนะแก ทำเป็นมาใช้สมาธงสมาธิหนังสือธรรมะลัทธิไหนของแกฮะ ที่น่าปกเป็นรูปพระแต่ข้างในเป็นรูปโป๊นะฮะ” เมื่อมดพูดอย่างนั้นมหาก็รีบหนังสือพับใส่กระเป๋าย่ามของตัวเองทันที
“คุณมดพูดอะไรนะครับ ไม่ใช่สะหน่อย”
“มันจะไม่ใช่ได้ไง อย่าคิดว่าชั้นไม่เห็นนะว่าข้างไหนมันเป็นรูปเด็กผู้หญิงโป๊นะ”
“จะบ้าเหรอครับ นั่นมันเด็กผู้ชายหน้าหวานต่างหาก”
“นั่นไง ยอมรับแล้วใช่ไหม”
“ที่มันเป็นรูปเปลือยเพราะเขาต้องการจะสอนให้เราเขาใจธรรมชาติของมนุษย์ต่างหากละครับ คนเราถึงแม้จะมีทรวดทรงองเอวสวยงามแค่ไหนสุดท้ายก็แก่ตัวไปเป็นคุณยายคุณตาหนังเหี่ยวๆอยู่ดีนั่นละครับ”
“ฉันไม่เชื่อแกหรอก แกมันพวกนิยมโชตะคอนใช่ไหม ตอบ!”
“โชตะคอนคืออะไร ผมไม่รู้จักหรอกครับ”
“ปากแข็ง งั้นเอาหนังสือมาพิสูจน์สิว่าที่ฉันพูดไม่ใช่เรื่องจริง” มดที่ตอนนี้ย้ายร่างอวบอ้วนของตนไปเกาะคอมหาเพื่อแย่งหนังสือ
“อย่านะครับ” จนเหมือนเกรซจะทนกับการเล่นเป็นเด็กๆของเพื่อนทั้งคู่ไม่ไหว
“โอ้ย พวกแกหยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!!” ทั้งสองไม่ได้สนใจเสียงห้ามปรามของเกรซแต่กลับวิ่งไล่จับกันไปรอบโต๊ะๆอีกต่างหาก
“เล่นไรกัน” ควีนที่เดินมาถึงโต๊ะที่เพื่อนๆอยู่เอ่ยถามเมื่อเห็นมดและมหาวิ่งไล่จับกันอยู่
“แฮ่กๆ ๆๆ คุณคินตาครับช่วยผมด้วย คุณมดกำลังตกมันครับ” มหารีบมาหลบหลังควีนทันทีที่เดินมาถึง
“กรี้ด!! แกว่าใครตกมันย่ะอิมหา”
“ฮึๆ” ควีนขำน้อยๆกับท่าทีของเพื่อทั้งสอง
“เปล่าครับ” มหาตอบพร้อมใช้ควีนเป็นที่กำบังให้ตนเมื่อมดดูเหมือนจะก้าวเข้ามาหาตน
“หน๋อยย อิมหาอิคนบาปหนา ขี้โกหก ออกมาจากหลังควีนเดี๋ยวนี้นะ!!!”
“มหาก็ไปแหย่มดมัน” ควีนเอี้ยวตัวไปพูดกับมหา
“ผมเปล่าทำอะไรเลยนะครับ คุณมดต่างหากที่เริ่ม”
“แกนั่นแหละ ไม่ต้องไปฟ้องควีนเลย นี่ควีน! ฉันจะบอกอะไรให้อิมหาเหมือนชอบโชตะคอนเว้ย”
“ก็บอกว่าไม่ใช่ไงครับ”
“ไม่เชื่อก็ดูหนังสือของมันสิ” มดชี้ไปที่หนังสือในมือมหา
“ไหนดูสิ” ควีนเอี้ยวไปทำท่าจะหยิบเอาหนังสือจากมือมหาอย่างที่มดบอกทำให้มหาร้องลั่นและกระโดดอออกจากตัวเขาทันที
“เฮ้ย !” มดเมื่อสบโอกาสเห็นมหาถอยออกมาจากควีนแล้วก็วิ่งไล่จับมหาไปรอบๆโต๊ะอีกครั้ง ควีนได้แต่ส่ายหน้าเบาๆกับการเล่นเป็นเด็กๆของเพื่อนพร้อมทั้งนั่งลงข้างเทย์
“ว่าไงมึง ไม่เจอกันแป้บเดียว ดังเป็นผลุแตกเลยนะ” เทย์ทัก
“ดังอะไร”
“แล้วมึงไปทำอะไรไว้ล่ะ”
“เปล่าทำอะไร” ควีนตอบพร้อมทักยักไหล่อย่างไม่แคร์
“ฮึๆๆ อย่ามาทำไขสือ แล้วนี่จะปล่อยฟีโรโมนดึงดูดผู้ชายไปถึงไหนแค่นี้ก็มีแต่คนมาหลงรักหัวปรักหัวปรำจะแย่แล้ว”
“ฟีโรโมนอะไร” ควีนขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจที่เทย์พูด
“น้ำหอมไง กลิ่นใหม่เหรอ ปกติไม่เคยเห็นใส่”
“อ่อ อือ” ควีนพยักหน้าเข้าใจเมื่อรู้ว่าเทย์หมายถึงเรื่องน้ำหอมที่ตนแอบเอาน้ำหอมของคิงมาใช้อย่างถือวิสาสะเพราะเขารู้สึกชอบกับน้ำหอมกลิ่นนี้มากแต่ก็ไม่ได้บอกเทย์ทั้งหมดเพราะขี้เกียจจะตอบคำถามถัดๆไปเพราะเหมือนว่าถ้าคำตอบนี้ออกไปจะกลายเป็นอีกหลายคำถามนะสิ
“แล้วอีกอย่างตอบคำถามก่อนหน้ากูมาก่อน”
“ก็ไม่มีอะไร”
“ไม่มีอะไรแล้วรูปนี้หมายความว่า” เทย์ล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาเปิดรูปแล้วยื่นให้ควีนดูซึ่งรูปนั้นมีเขาและคิงที่กำลังยื่นแนบชิดกันโดยที่ควีนกำลังกัดปากล่างคิงด้วยสายตาเร้าร้อนทั้งคู่ในคืนนั้นที่ร้านพี่จิล
“ดูไรกันว่ะ” เกรซที่ไม่ได้สนใจบทสนทนาของทั้งคู่ในตอนแรกเพราะกำลังนั่งเล่นมือถืออยู่ชะโงกหน้ามาดูรูปที่เทย์แต่ก็ดูได้เพียงลางๆเพราะเทย์เก็บโทรศัพท์ไปก่อน
“เปล่า” เทย์ตอบ
“สาวที่คลับไหนว่ะ เซ็กซี่ชิบ แอบแซ่บคนเดียวเหรอเทย์?”
“ฮึๆ ว่าไปนู้น คนนี้ไม่กล้าว่ะ อยู่สูงเกิ้น”
“เฮ้ย คนหน้าตาดีอย่างแกไม่สูงไปหรอกถ้าจะแอ้มเขานะ”
“ไม่ว่ะ ไม่ใช่เสป็คนะ ฮ่าๆๆ” เทย์พูดพร้อมทั้งหันไปมองควีนขำๆเมื่อรู้ว่าคนที่เกรซจะให้เทย์ไปจีบคือเพื่อนสนิทของตัวเองที่แค่คิดเขาก็อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงเพราะต่อให้ควีนจะสวยมากแค่ไหนแต่ความเป็นเพื่อนก็มีมากเกินกว่าที่เขาจะคิดแบบนั้นได้ ฝ่าจะผ่าหัวเอานะสิ ฮ่าๆๆ
“เหอะไอ้นี่ สวยๆไม่ชอบ” เกรซยักไหล่ให้เทย์และหันไปเล่นโทรศัพทต่อ
“ว่าแต่มึงเถอะควีน ตอบกูได้ยัง” เทย์ที่เลิกสนใจเกรซแล้วหันมาถามควีนต่อ
“ทำงาน” ควีนตอบอย่างเรียบๆนิ่งๆ
“ทำงานเชี่ยไร ภาพมันถึงเป็นอย่างนี้” เทย์โวยออกมาเบาๆเมื่อควีนตอบอย่างไม่อธิบาย
“ก็ทำงาน”
“งานประเภทไหนว่ะ กัดปากกันได้สยิวมาก”
“มันเป็นเหตุสุดวิสัยนะ”
“ สรุปจะไม่บอกดีๆใช่ไหม”
“ก็มันเป็นเรื่องงานที่มันจบไปแล้วและไม่มีอะไรให้อธิบายไง”
เทย์ได้แต่หรี่ตามองควีนอย่างจับผิด
“อย่าให้กูรู้นะว่ามีอะไรในกอไผ่” ส่วนควีนก็ได้แต่ยักไหล่ให้เทย์โดยไม่ได้สนใจสายตาจับผิดของเพื่อนตน
“แฮ่กๆๆๆๆๆ” เสียงหอบเหนื่อยจากเพื่อนทั้งสองที่เพิ่งผ่านสมรภูมิรบกันมาและของกินมากมายที่สาวอวบหอบพะรุงะรังกลับมาด้วย
“อะไรของพวกแกย่ะ ตอนแรกก็วิ่งไล่จับแล้วไหงตอบกลับถึงได้ของกินกลับมา” เกรซ ถามขึ้นมาเมื่อกองขนมมากมายถูกวางลงบนโต๊ะ
“ก็คนมันมีความผิดแต่กลับปกปิดความชั่วไว้ด้วยสินบนไง” มดตอบ
“อะไรกันครับคุณมด ผมนึกว่าเราจะเข้าใจกันแล้วซะอีก ที่ผมซื้อขนมให้เพราะไม่อยากจะวิ่งไล่จับแล้วต่างหาก มันเหนื่อยนะครับ” มหารีบโวยขึ้นมาทันทีมดตอบอย่างนั้น
“เฮอะ ฉันไม่เชื่อแกหรอก ที่ฉันหยุดเพราะฉันเหนื่อยแล้วต่างหากและก็ไม่ได้เห็นแก่ของกินที่แกซื้อให้ด้วย”
“หรอครับ”
“เออ”
“พอเถอะพวกแกสองคน ทำฉันปวดหัวไปหมดแล้ว เลิกเล่นกันซะที ส่วนแกจะกินก็รีบกินจะได้ไปเรียนสักที” เกรซพูดปราบทั้งสองคนก่อนที่สงครามปัญญาอ่อนของเพื่อนทั้งสองจะเกิดขึ้นอีกรอบ
ในคาบเรียนที่ตอนนี้ทุกคนกำลังให้ความสนใจเป็นอย่างมากเห็นได้จาก นักศึกษาแต่ละคนที่นั่งง่วงหงาวหาวนอน มหาที่ฟุบหลับไปกับโต๊ะ เกรซที่เอาแต่นั่งเล่นโทรศัพท์
อ่านหนังสือการ์ตูน มดที่เอาแต่ถอนหายใจและมองเพื่อนคนนู้นคนนี้ที และควีนที่ดูเหมือนจะตั้งใจเรียนสุดเพราะสายตาก็มุ่งไปที่อาจารย์ที่กำลังสอนโดยไม่ได้สนใจนักเรียนแม้แต่นิด มือของเขาที่กำลังขีดเขียนลงบนสมุดจดแต่เนื้อหาให้สมุดกับวางเปล่าไม่มีแม้แต่อักษรเดียว
“โอ้ยแก เมื่อไหร่จะเลิกว่ะ ฉันเบื่อ” มดที่ดูจะกับความน่าเบื่อนี้ไม่ไหวจนต้องร้องครางออกมา
“เอาน่ามึง อดทนหน่อยเดี๋ยวก็เลิกแล้ว พ่อแม่ส่งให้มาเรียนก็ตั้งใจเรียนสิ” เกรซตอบ
“กล้าพูดนะยะแก แล้วไอ้ที่นั่งเล่นโทรศัพท์นี่คือ”
“ฉันกำลังหาข้อมูลที่อาจารย์พูดอยู่ย่ะ”
“หราาาาาาาาาาาาาาาา ข้อมูลอะไรอยู่ในไลน์ย่ะ”
“ยุ่ง” เกรซหันมาตอบแล้วกลับสนใจโทรสัพท์ต่อ
“เออนี่พวกแก วันนี้รุ่นพี่นัดปีหนึ่งช่ะ”
“ใช่ เห็นบอกวันนี้จะให้เราไปตามหาพี่รหัส” เทย์ที่เงยหน้าออกจากการ์ตูนมาตอบ
“โอ้ยยยย ตื่นเต้นว่ะแกถ้าเกิดว่าเจอรุ่นพี่โหดๆแล้วให้เราทำอะไรแพลงๆจะทำไงว่ะ” มดพูดพร้อมทั้งทำหน้าแสดงออกว่าตื่นเต้นกับสิ่งที่พูดมากแค่ไหน
“ทำใจและทำตามไงครับ” มหาที่เลิกนอนแล้วเข้ามาร่วมวงอีกคน
“นอนไปก็ไม่มีใครว่านะมหา” มดที่อดจะแขวะมหาไม่ได้
“ว่าแต่เสร็จจากงานนี้ เราก็ไปเที่ยวที่ร้าน jil’s heaven ได้แล้วใช่ไหม”เกรซพูด
“เออใช่ เราจะได้ไปเที่ยวเฉิดฉายเป็นผีเสื้อกลางคืนแล้วใช่ป่ะ อร้ายยย ดีใจจังแก” มดพูด
“อ้าว แล้วปกติเราไปไม่ได้เหรอครับ” มหาถาม
“อิบ้านี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยหรอ ก็ที่รุ่นพี่สั่งห้ามเราไปเที่ยวที่คลับหรือที่ร้านเหล้าก่อนที่จะเฉลยสายรหัสไง” มดพูด
“อ้าวหรอครับ ก็ผมไม่รู้นี่น่า”
“ย่ะ ว่าแต่แกได้ยินข่าวใช่ไหมว่าพนักงานที่นั่นแซ่บมาก เด็ดมากกันทุกคนทั้งผู้หญิงและผู้ชาย” เมื่อเกรซพูดอย่างนั้นทำให้เทย์หันไปมองหน้าควีนทันทีแต่ควีนก็ยักไหล่ไม่สนใจ
“เออได้ยินมาเหมือนกัน นี่พูดแล้วอยากไปว่ะแก อาหารตาคงมีให้ดูเยอะเนาะ ฮิๆๆ” เกรซหัวเราะคิกคักถูกใจเมื่อ
“อร้ายยย เขินอ่ะแก ฉันละอยากจะได้มานอนกอดสักคนจัง” มดทำหน้าเคลิ้มฝัน
“ฝันอยู่รึไงครับคุณมด” มหาพูด
“อ้าว อินี่พูดอย่างนี้ได้ไง”
“ก็ใช่ไงครับ ตราบใดที่คุณมดไปกับสาวสวยอย่างคุณเกรซและนางฟ้าจำแลงอย่างคุณคินตาก็ไม่มีสิทธิได้แอ้มหรอกครับ”
“เอ้ะ อินี่เดี๋ยวตบปากฉีก ว่าแต่แกก็พูดถูกว่ะ แม่ง แค่มียัยเกรซคนเดียวก็ว่าแย่แล้วแต่มีคินตามาด้วยอีกคนคนแดกกันพอดีสินะ ฮือออออออ”
“เวอร์ไปมด เราไม่ได้มีคนมาสนใจมากขนาดนั้นซะหน่อย” ควีนพูด
“น้อยไปนะสิแกนะ” เกรซพูด
“เออ ไอ้เกรซพูดถูก ถ้างั้นขอสั่งห้ามแกถ้าวันไหนพวกฉันจะไปเที่ยวแกไปห้ามด้วย” มดพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังแต่สักพักก็ส่ายหัวไปมาเหมือนคิดอะไรได้ “เฮ้ย ไม่ได้ๆๆๆๆ ถ้าไอ้คินไม่ไปแล้วใครจะเป็นตัวดึงดูดผู้ชายน่าตาดีมาให้ฉันล่ะ ถ้างั้นเอาใหม่นะคินถ้าพวกเราไปเที่ยวเมื่อไหร่แกต้องไปด้วยและที่สำคัญผู้ชายที่จะเข้ามาหาแกฉันจะต้องแสกนก่อนทุกคนโอเคไหม” มดหันมามาหาควีนพร้อมยกมือเป็นเครื่องหมายโอเคเหมือนให้ควีนตกลง
“อืม” ควีนแต่ได้แต่เออออไปตามเพื่อน อะไรที่ทำให้เพื่อนสบายใจได้เขาก็ไม่อยากจะขัดศรัทธาทำให้เพื่อนเสียใจโดยใช่เหตุหรอก ฮึๆๆ
“แอร้ยยยย เริดค่ะ ชีวิตดี้ๆมีเพื่อนเป็นนางฟ้า ฮ่าๆๆ” มดเอามือมาป้องปากแล้วทำท่าหัวเราะแบบดัดจริตอย่างพอใจ เพื่อนๆที่อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้จึงรวมกันเอามือไปพลักหัวมดเบาๆ
“ว้าย อิเพื่อนบ้า ผมฉันเสียทรงหมด” มดที่โดนเพื่อนแกล้งจนหัวฟูฟ่องพยายามจัดทรงผมให้เข้าที่ “เออว่าแต่ฉันได้ยินข่าวมาว่าพี่คิงเดือนคณะเศรษตรศาสตร์ก็ทำงานที่นั่นเหมือนกันนิ”
“ใช่พี่ที่เราไปนั่งกินข่าวที่โรงอาหารด้วยวันนั้นป่ะ” เกรซถาม
“ใช่ๆ เห็นว่าเป็นบาร์เทนเดอร์ที่นั่นนิ”
“อ่อ”
“เออ! อีกอย่างนะแก มันมีประเด็นฮอตอย่างหนึ่งคือสัปดาห์ก่อนเขาจัดกิจกรรมพิเศษตอนรับลูกค้าวีไอพีเว้ย แล้วมีพี่คิงเป็นบาร์เทนเดอร์และผู้หญิงอีกคนเป็นผู้ช่วย เห็นบอกว่าการแสดงแซ่บและฮอตมาก เร้าร้อนสุดๆ จนหลายคนอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เขาถึงกับยกให้เป็นควีนของร้านเลยนะเว้ย!!! อีกอย่างที่เด็ดกว่านั้นนะแกคือผู้หญิงคนนั้นมาจากคณะเราแต่ไม่รู้สาขาไหนเหมือนกัน นี่เขาก็กำลังสืบๆกันอยู่”
“เฮ้ยจริงอ่ะ” เกรซถามอย่างตื่นเต้นเมื่อฟังที่มดเล่า
“ก็ใช่นะสิ ฉันละอยากจะเห็นหน้าควีนของร้านบ้างจังจะได้รู้ว่ายัยนั่นมีดีแค่ไหนถึงมาทำอะไรต่อมิอะไรพี่คิงของฉันได้”
“พี่คิงเขาไปเป็นของคุณมดตอนไหนกันครับ” มหาพูด
“ตั้งแต่ที่เขาเห็นหน้าฉันครั้งแรก เขาก็ตกเป็นของฉันแบบไม่ต้องพูดอะไรแล้วยะ”
“ขี้มโนจังนะครับ”
“เรื่องของฉันย่ะ แต่ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าควีนอย่างยัยนั่นจะมาสู้นางฟ้านางพญาอย่างคินตาของเราได้ยังไง เนอะคินเนอะ” มดหันมายิ้มให้ควีนและขอความเห็น ส่วนควีนก็ได้แต่ยกยิ้มให้และหันไปยักไหล่ให้เทย์ที่หรี่ตามองควีนอยู่แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“เอาๆๆๆ นักศึกษาถ้ามันมีเรื่องจะพูดมากนักโดยที่ไม่มีเวลาฟังฉันมากขนาดนี้ก็กลับไปพูดต่อที่บ้านแล้วกันนะ แล้ววันหลังก็เอามาเล่าให้ฉันฟังด้วยว่าไอ้ที่ฉันสอนไปกับที่พวกเธอพูดมันเอาไปประยุกต์ในข้อสอบที่ฉันจะสอบอาทิตย์หน้าได้รึเปล่า” อาจารย์ที่อธิบายเนื้อหาการสอนเสร็จหันมาพูดกับลูกศิษย์พร้อมข่าวร้ายที่นักศึกษาไม่อยากจะได้ยิน จนเสียงโห่ดังกลบไปคับห้อง
“โหยยยย จารย์”
“ไม่ต้องมาร้องโอดครวญให้ฉันได้ยิน กลับบ้านไปอ่านหนังสือกันได้แล้วไป” เมื่ออาจารย์ประกาศอย่างนั้นทั้งห้องก็แทบจะร้างทันทีที่ยังพูดไม่จบประโยคดีด้วยซ้ำ
“โอ้ย เลิกซักที” มดที่รอโอกาสนี้มานานก็พูดออกมาด้วยความดีใจ “จะได้ไปตามหาพี่รหัสสุดหล่อของฉันสักที”
“แกรู้ได้ไงว่าพี่รหัสแกจะเป็นผู้ชาย” เทย์ถาม
“เพราะฉันจะเอาไง แอร้ยยยย ตื่นเต้นๆๆๆๆ” พูดจบก็เดินกระโดดโลดเต้นออกไปก่อนเพื่อน เพื่อนๆได้แต่มองตามร่างอวบนั่นและส่ายหน้าให้ด้วยความเอือมระอา