หัวข้อ: ไฟรัก โดย Bboyseries

[ANA]

and then?

[image_papa]

  มันน่านัก คุณคนโพทส์เนี่ย ไม่ลงให้จบเลยล่ะครับ แต่ก้อจะคอยต่อไป 

[loveview]

 

[hutsepsut]

....อ่ะน้า...มาโพสแบบค้างๆคาๆแบบนี้อ่ะ...มะสงสารคนอ่านอารมณ์ค้างบ้างหรอค้าบ....น่านะ..มาต่อนะครับ...น้าๆๆๆๆๆๆ.....

[kYos]

ง่ะ...  จะจบก็จบเห้อะ 

สะใจไอ้อาร์มกะเพื่อนมาน 

[ninaprake]

แง่มๆๆ อารมณ์ค้างคร้าบผม 

มาต่อเร็วๆนะค้าบบบบ 

[zandwizz]

 

ตกลงมันจบยังหว่า

รออ่านต่อไปน๊า.....

 

[^*+KYLE+*^]

ง่ะ มาโพสต่อให้จบดิคับ ไหนว่าตอนจบไง ยังงี้เค้าไม่เรียกว่าตอนจบแล้ว

งอนๆ

[bigynew]

อ้าว แล้วต่อไปจะเป็นยังไงต่ออ่ะครับเนี้ย มาต่อเร็ว ๆ นะครับ

[hutsepsut]

....ยางมะจบชะม้า...55555...แหมๆๆๆ...มาต่อเถอะน้าค้าบ...รออ่านอยู่อ่ะ...

[yayoy]

 

พี่ธนูอ่า......ฮึกๆๆๆๆๆๆ

ยังไม่จบนี่นา...พูห์จ๋ามาต่อด่วนนนนนนนนน
 

[nartch]

          จิ้มเพื่อนนนนน .... เย้เย้.....

พี่ธนูฉานนนน....ใจร้ายจัง ไม่มีใครเข้าไปดูแลเลยยยย ห้ามเลือดซักนิดก็มะได้ 
ความรักครั้งนี้ได้คืนมาด้วยชีวิตพี่ธนูเลยนะเนี่ยยยย ปักษ์กับพี่วิชญ์รักกันมาก  ๆ ล่ะ...

สมน้ำหน้าไอ้อธิศรกะเพื่อนนนน มันสมควรเจอเครื่องประหารหัวสุนัข.... 

จะจบแล้วอ่ะ....สุดยอดมาก ๆ เรื่องนี้ ร้อนแรงสมชื่อ....ไฟรัก.....ร้อนทุกตอนที่ได้อ่า
 

[satan666]

นี่แหละ บทสรุปของคนชั่ว

แต่เรื่องนี้ ตั้งแต่เริ่มเรื่องยันท้ายเรื่อง อ่วมอรทัยกันทุกราย

ขอชื่นชมคนที่แสนดีอย่างคุณธนูค่ะ

ซาบซึ้งจริงๆ

แต่ยังไม่จบนี่นา

รอฉากหวานๆต่อจากนี้อยู่ค่ะ 

[นางมารร้าย]

ค้างอีกแระ คนโพสต์เป็นอะไรไปคะ

ชอบอะไรแบบค้าง ๆ คา ๆ หรือคะ อิอิ

[Junrai_Hyper™]

หลังทุกอย่างคลี่คลายและจบลงด้วยกิติกรเข้าไปรับโทษในสถานที่กักกันเรียบร้อย วิศรุตลาออกจากตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายการตลาดที่ถูกหาว่าทำงานไม่ได้เรื่อง หนุ่มใหญ่แอบสะใจเล็กๆที่แท้ที่จริงบริษัทนั้นก็ยังต้องการและเห็นค่าเขาอยู่มากมาย เห็นได้จากการที่เขาถูกยื้อถูกรั้งด้วยการเอาตำแหน่งและเงินเดือนชนิดที่ใครๆก็อยากวิ่งเข้าใส่มาล่อ แต่หนุ่มใหญ่ไม่สนใจ ในเมื่อเขามีแผนการที่วาดไว้ในอนาคตอยู่แล้วว่าจะเปิดบริษัทออแกไนซ์เซอร์เล็กๆให้ปรมินทร์ดูแล รายนี้คงจะทำงานด้านนี้ได้ดี ส่วนเขาก็ขอเป็นเจ้าของเงินทุนและเป็นที่ปรึกษาอยู่ห่างๆเท่านั้น แต่ห่างก็แค่เฉพาะเรื่องงาน ส่วนเรื่องส่วนตัวและเรื่องหัวใจ ยังไงเขาก็ขอเข้าครอบครองคนๆนี้ไม่ให้ไปไหนอีกแน่
ปรมินทร์อึ้งเมื่ออยู่ดีๆ วิศรุตออกคำสั่งให้เขาย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านกับเจ้าตัว มันเป็นบ้านที่คนออกคำสั่งซื้อใหม่หลังจากขายหลังเก่าทิ้งโดยให้เหตุผลว่า บ้านหลังนั้นอธิศรเคยเข้าเคยออก อยู่ต่อไปก็คงจะทำให้ชีวิตตกต่ำไปตามจิตใจคนเคยเข้าออกเสียเปล่าๆ
“ยอมให้ผมเข้าบ้านพี่ได้แล้วเหรอ”
ปรมินทร์อดแขวะไม่ได้ นึกถึงตอนที่ตัวเองโดนออกคำสั่งไม่ให้ไปจุ้นจ้านที่บ้านหนุ่มใหญ่รายนี้ทีไร ก็อดน้อยใจขึ้นมาไม่ได้เสียทุกที
“ไม่เอาน่าปักษ์ อย่าว่าพี่แบบนี้สิ พี่ก็ขอโทษแล้วไง นะนะ ไปอยู่กับพี่เถอะ อย่าผิดสัญญาที่ให้ไว้กับคุณธนูสิ”
“อย่าเอาคนตายขึ้นมาอ้างนะ เห็นหรือยังว่าผลการกระทำตัวเองมันเป็นยังไง”

“อะไรอ่ะ พี่ทำอะไร นี่เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดโทษพี่ใช่มั๊ยเนี่ย”
“ก็มันจริงมั๊ยล่ะ หรือพี่จะโทษผม”
“โธ่ใครจะกล้า แค่นี้ก็กลัวหัวหดแล้ว คนอะไรดุชะมัด”
“ไม่ดุจะเอาพี่อยู่เหรอ มันก็ร้ายพอกันน่ะแหละ”
“คร้าบ ยอมแพ้แล้วครับ ท่านผู้บริหาร”
“บริหารอะไร เนี่ยยังตกงานอยู่เห็นป่ะ อย่ามาล้อนะ”
“เอาน่า จะไปสนใจทำไมแค่ตำแหน่งพนักงานต๊อกต๋อย ขนาดพี่ยังลาออกมาแล้วเหรอ”
“พี่วิชญ์ลาออกจากงานเหรอ”
“อือหือ”
“ออกทำไมอ่ะ”
“ก็เบื่อ อีกอย่างอยากอยู่กับปักษ์ทุกวัน”
“อย่ามาทำพูดดีพี่วิชญ์ อำป่าวเนี่ย”
“โหย ไรเนี่ย พูดเรื่องจริงก็ว่า เชื่อใจกันบ้างสิ พี่ลาออกจากงานแล้วจริงๆ”
“แล้วพี่จะทำอะไร”
“ก็นั่งกินนอนกินให้ปักษ์เลี้ยง”
“เรื่องแน่ะ ขนาดตัวเองผมยังเอาไม่รอดเลย”
“นี่พี่พูดจริงๆนะ ว่าแต่ปักษ์เถอะ พร้อมหรือเปล่าที่จะนั่งแท่นเป็นผู้บริหารบริษัทออแกไนซ์เซอร์รับงานทั่วราชอาณาจักร ชวนอานนท์มาร่วมด้วยก็ได้นะ พี่ยินดี”
“เป็นไรมากหรือเปล่าพี่วิชญ์ เฮ้อ เบื่อคนแก่เพ้อจัง”
“ปากเก่งเดี๋ยวจูบจนลืมหายใจซะนี่ ห่างลิ้นไปนานแล้วด้วย”
“ทะลึ่งๆ ไปตรวจเลือดมาก่อนเหอะ ติดเชื้อนายอธิศรมาหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“ว่าแต่คนอื่น ทีตัวเองไปค้างอ้างแรมกับคุณธนูมาพี่ไม่เห็นว่าเลย”
“ก็แค่ค้าง มันจะติดก็ให้มันติดไปสิ ไม่เหมือนคนบางคน เฮอะ เอาเถอะไม่อยากจะพูด”
“โธ่ก็มันเผลอไปนี่ครับ นะ อย่าพูดเรื่องนี้อีกเลยนะ ต่อไปพี่สัญญาจะซื่อสัตย์กับปักษ์คนเดียว ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครเลยอ่ะ แต่ปักษ์ต้องดูแลพี่24ชั่วโมงด้วยนะ พี่สะกิดเมื่อไหร่ ห้ามบอกไม่พร้อม ไม่งั้นโดนข่มขืนแน่”
“กลัวตายล่ะพ่อคุณ”
“ไม่กลัวงั้นคืนนี้ขอจัดการก่อนเลย คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว”
.
.
.
.
.
.
.
วิศรุตนอนกอดร่างเปลือยเปล่าของปรมินทร์แน่นราวกลับเป็นสัญญาณบอกว่าต่อไปนี้เจ้าตัวไม่มีสิทธิไปทำกิจกรรมเมื่อครู่นี้กับใครทั้งสิ้น นอกจากเขาคนเดียว บทรักเมื่อครู่มันต่างไปจากเดิมสิ้นดีที่เขาเคยคิดว่าคนในอ้อมกอดจืดชืดไม่เร่าร้อนดั่งคนรักเก่า ไฟรักอันลุกโชนที่ปรมินทร์จุดประกายให้เขาได้สัมผัสเมื่อครู่มันช่างทำให้เขาสำลักความกะสันต์ซะเหลือเกิน นี่หรือเปล่านะความสุขแท้จริงที่เขาสัมผัสได้จากการเปิดใจไม่ยึดติดกับสิ่งเดิมๆ วันนี้เขารู้แล้วว่ารสรักจากปรมินทร์ก็ซาบซ่านถึงใจเขาได้ดีทีเดียว

“ชอบมั๊ย บ้านใหม่ของเรา”
คนสำลักความสุขเอ่ยขึ้นริมใบหูคนในอ้อมกอด
“ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั๊ย”
ปรมินทร์เอ่ยขึ้น พลางเลื่อนมือมากุมสัมผัสคนที่กอดร่างตัวเองแน่น เขาตามหาวันนี้มานานแสนนาน เขาตามหาความอบอุ่นความต้องการครอบครองเขาจากใจหนุ่มใหญ่คนนี้มาตั้งแต่เปิดใจคบตั้งแต่แรกเห็น แต่เขาไม่เคยได้มันมาอย่างที่คาดหวัง แล้ววันนี้ตอนนี้ นาทีนี้ วินาทีนี้ล่ะ ที่รัก บอกหน่อยสิ ว่าเขาไม่ได้ฝันไป
“ครับ ปักษ์ไม่ได้ฝัน พี่จะอยู่กับปักษ์ จะดูแลปักษ์ และรักปักษ์อย่างนี้ต่อไป พี่สัญญา”
วิศรุตรับคำดั่งรับรู้ความรู้สึกของอีกฝ่าย หนุ่มใหญ่พลิกร่างคนที่คิดว่าตัวเองฝันไปเข้าหา ก่อนจะก้มลงแนบริมฝีปากประกบจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง ซึ่งปลายลิ้นเขาก็ได้รับการตอบสนองจากปลายลิ้นอีกฝ่ายเป็นอย่างดี ก่อนที่ร่างเปลือยเปล่าจะเบียดแนบเขาหากันอีกครั้ง พร้อมๆกับลิ้นอุ่นที่สอดดุนสัมผัสกันอย่างเร่าร้อนด้วยไฟรักไฟเสน่หาที่มีให้กันเต็มหัวใจดังเดิม
.
.
.
.
.
.
.
ฟ้าใสกับแดดจางๆค่อยไล่ผ่านร่างสองคนที่เดินเคียงคู่กันออกมาจากส่วนที่เพิ่งจะไปบริจาคสิ่งของมา
“คิดถึงคุณธนูเนาะ”
คนตัวเตี้ยกว่าเอ่ยขึ้นก่อน พลางกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณโดยรอบ สถานที่ที่เขาชวนให้คนข้างกายมาเพื่อบริจาคสิ่งของในวันนี้เป็นที่ที่รักษาดูแลอาการผู้ป่วยที่เป็นโรคเดียวกับบุคคลที่ถูกเอ่ยถึงเมื่อครู่ ชีวิตเขาและคนข้างกายผ่านจุดที่วุ่นวายจนมารุ่งเรืองเป็นเจ้าของบริษัทออแกไนซ์เซอร์ที่ค่อนข้างมั่นคงมีชื่อเสียงได้ส่วนหนึ่งก็มาจากคนพลีชีพคนนี้ สถานที่นี่จึงเป็นสถานที่แรกที่เขาคิดว่าควรจะมาทำประโยชน์ทำกุศลบริจาคสิ่งของเพื่อช่วยเหลือผู้ป่วยเหล่านี้ ให้มีแรงฮึดสู้กับสิ่งที่เป็นอยู่
“อืม คนดีๆ ยังไงก็ต้องไปในที่ดีๆอยู่แล้วล่ะปักษ์”
อีกคนที่มาด้วยเอ่ยปลอบ พลางยิ้มจางๆให้คนที่เริ่มเศร้าได้ผ่อนคลายความรู้สึก
“พวกมึงมาทำไม!!!”
หนึ่งเสียงที่ตวาดลั่นขึ้นทำเอาปรมินทร์กับวิศรุตก่อนจะหันไปมอง คนตัวสูงถึงกับเอื้อมมือไปจับคนที่ตัวเตี้ยวกว่าไว้มั่น เมื่อภาพที่เห็นมันช่างสะเทือนใจยิ่งกว่าสิ่งใด
“โธ่ อธิศร”
หนุ่มใหญ่ครางขึ้น เมื่อรู้สึกสังเวชขึ้นมาในใจ ภาพที่เขากับคนที่เขาจับมือไว้มั่นเห็นตอนนี้คือ คนๆหนึ่งยืนตัวซูบ พูดจาเหม่อๆ บ้างก็ตะคอกตวาดเป็นบางจังหวะ นัยน์ตาดูเลื่อนลอย มีบางครั้งที่มองมาทางพวกเขายืนอยู่ แต่ก็เลยผ่านไปเหมือนๆกับไม่รู้จักพวกเขาอย่างนั้น ทั้งๆที่เขาจำได้แม่นว่าคนๆนั้นคือคนรักเก่าของเขานั่นเอง
“อธิศรคงมาถึงระยะสุดท้ายแล้วล่ะพี่วิชญ์”
ปรมินทร์เอ่ยขึ้นบ้าง ยอมรับว่าหดหู่ใจอยู่ไม่น้อยกับคนตรงหน้า จากเด็กหนุ่มที่เคยดูดี สมส่วนร่างกายกำยำ บัดนี้กลายเป็น ใครคนหนึ่งที่ร่างกายผอมซีด เส้นผมบนศีรษะเหลืออยู่เพียงไม่กี่เส้น ผิวหนังตามเนื้อตัวแห้งเหี่ยว บ้างก็ตะปุ่มตะป่ำเป็นเกล็ด นัยน์ตากลวงโบ๋นั่นดูเหม่อลอยและแข็งกร้าวในบางเวลา
“อย่าไปสนใจเขาเลยปักษ์ เขาได้ผลจากสิ่งที่เขาได้ทำไว้แล้ว”
วิศรุตเอ่ยขึ้นก่อนจะจับมือคนรักไว้แน่นแล้วพาหันหลังจูงเดินหนีจากที่ตรงนั้น หนุ่มใหญ่ไม่ยอมให้คนข้างกายหันกลับไปสนใจด้านหลังอีก แม้จะได้ยินเสียงกรีดร้องลั่นดังโหยหวนมาให้ได้ยิน เขายังทำหน้าที่กุมมือคนรักไว้แน่น พาก้าวพ้นผ่านเสียงที่ดังแผดลั่นด้านหลังไปอย่างคนมีสติ
พอกันดีกับการเป็นคนโลเล คนรักเขาคือคนที่เดินเคียงข้างเขาตอนนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นยังไง เขาต้องแน่วแน่ ต้องมั่นคง ต่อคนๆนี้ ดั่งคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ต่อธนูที่ว่า
เขาจะดูแลคนๆนี้ทั้งจากนี้ และตลอดไป……..

จบบริบูรณ์
.
.
.
.
.

[Junrai_Hyper™]

โอยโล่งอก ในที่สุดนิยายอีกเรื่องของตัวเองก็ปิดเรื่องลงจนได้ ใครที่เขียนนิยายคงจะรู้ดีว่าการที่เรา เขียนคำว่า จบบริบูรณ์ ลงท้ายนิยายของเราได้ มันรู้สึกโล่งแค่ไหน ส่วนตัวผม โล่งอกมากๆ
สองเดือน ที่ตามแคะ ตามแกะ ตามขัด ตามเกลา เนื้อเรื่องที่ได้มาจากพล็อตสั้นๆอย่างไฟรักเรื่องนี้ เหนื่อยเอาการนะ ก็แหม คนเก่งหลายคนในนี้เริ่มรู้ทางผมหมดแล้วไง การที่จะวางปม ผูกเรื่องให้ได้ลุ้นกันเนี่ย ไม่ใช่เรื่องง่ายนะ แต่ก็ทำสำเร็จแล้วเย้!!
ต่อจากนี้ไปถึงคราวผมต้องลุ้นบ้างแล้วล่ะว่าท่านผู้อ่านทั้งหลายเนี่ย จะชอบมากน้อยแค่ไหนกับสิ่งที่ได้อ่านผ่านตาไป จาก 8 พฤษภาคม จนถึงวันนี้ บรรทัดนี้ ยังไงก็ส่งเสียงกันได้นะครับ
ตามธรรมเนียมแล้วล่ะ สำหรับการที่นักอยากเขียนคนหนึ่งจะต้องเอ่ยขอบคุณ ทุกคนที่ช่วยดูแลกระทู้นี้ให้อยู่บนหน้าแรกๆได้ตลอดจนเรื่องราวจบลง (แม้แรกๆ จะหล่นไปหน้าสองบ้างจนต้องขุดกระทู้เอง แหะๆ)
แต่จนแล้วจนรอด แฟนคลับ (ขออนุญาตเรียกนะ)หลายๆคนก็ช่วยกันผลักช่วยกันดันจนนิยายเรื่องนี้โดดขึ้นมาได้ ด้วยตัวเลขรีพลายที่น่าชื่นใจ อย่างนี้สิเรียกว่ารักกันจริง
จบนิยายเรื่องนี้แล้วคงต้องขอพักซักแป็บ ถ้าจะกลับมาอีกที ก็คงจะมาพร้อม โปรเจคที่พับโครงการไป หลายคนในนี้คงรู้นะว่ามันคือโปรเจคใด แต่ช่วงนี้ขอร้องอย่างแรง ไม่ต้องไปดันกระทู้นั้นแล้วนะ คือแบบว่า คนที่จ้องจะราวีผมก็น่าจะยังมีชีวิตอยู่ ถ้ากระทู้นั้นอยู่ในบอร์ดนานๆ แล้วผมไม่ไปลงเรื่องซะที ผมจะโดนจิกๆกัดๆเอา ผมยิ่งประเภทเป็นคนใจเย็นอยู่ด้วย แหะๆ เอาเป็นว่าเรารู้กันนะครับ ว่าถ้าผมจะกลับมา ผมคงตั้งกระทู้ใหม่ ยังไงก็คงจะไม่ไปต่อเรื่องที่กระทู้นั้นแน่นอน
เอาล่ะ เป็นอันเข้าใจตามนั้นนะครับ ส่วนตอนนี้ ขอทำความเข้าใจกับผู้ที่หวังดีกับผม ที่คิดจะเอางานผมไปเผยแพร่ให้คนหมู่มากรู้จัก เอาไป!!

ส่งเมล์คุณมาขอเป็นเรื่องเป็นราว ถ้าหวังดีต่อกันจริงๆ ผมถือว่าเนื้อเรื่องและเรื่องราวทั้งหมดของนิยายไฟรัก ในกระทู้นี้

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2097.0

ผมในฐานะที่เป็นเจ้าของผลงาน เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ แต่เพียงผู้เดียว และห้ามผู้ใด ลอกเลียน ดัดแปลง หรือคัดลอกเนื้อเรื่องทั้งหมดไปนำเสนอยังที่สาธารณะใดๆโดยไม่ผ่านการอนุญาตจากผม ถ้าพบเห็น ผมจะถือว่านั้นเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ เป็นความผิดตามกฎหมายนะครับ
อ่านดูอาจจะออกแนวเว่อร์นะ ว่าไอ้นี่ ชักเอาใหญ่ แต่ก็ต้องออกตัวก่อนล่ะ นิยายซักเรื่องเนี่ย ไม่ได้เขียนกันง่ายๆ โอเค ถ้าจะค้านว่าทำไมผมไม่เอาไปขายซะล่ะ นั่นมันเรื่องของผม!! ขออภัยที่พูดแรง หวังว่าคนหวังดีหลายๆคนจะเข้าใจนะครับ

เฮ้อ ผ่านช่วงเครียดไปแล้ว สำหรับเพื่อนๆที่ติดตามงานผมมาตลอด ก็อย่าถือสานะครับ ก็ไม่ชอบพวกชุบมือเปิบอ่ะ พูดตรงๆ ใช่ว่านิยายผม จะดีเด่อะไรนักหรอก แต่ทุกตัวอักษรมันมาจากมันสมองล้วนๆ แต่ถ้ามันไม่ดีจริง ก็คงจะไม่มีใครคิดคัดลอกล่ะมั้ง เนาะ
โอย เครียดกันไปใหญ่ พอๆๆๆ กลับมาสนใจ อะไรๆที่มันสบายหูสบายดีกว่า นั่นคือ ความรู้สึกผมที่อยากจะขอบคุณทุกคนที่ติดตามงานของผมเรื่อยมา เอ๊ะ ผมพูดไปแล้วนี่ แต่ช่างเถอะ คำพูดดีๆ บอกกี่ทีๆ ก็คงจะไม่เบื่อกันมั้ง จริงป่ะ
สุดท้ายก็อยากจะให้เครดิตเพลงเนื้อเพลงที่ยังไม่ได้เอ่ยถึงหน่อยนึง นั่นคือ
เพลง คนแบบฉัน ศิลปิน ทาทา ยัง จากอลบั้ม 6.2.12
เพลงเพราะอ่ะ แต่โพสไม่เป็น เลยเอาเนื้อให้อ่านกัน
เอาล่ะ สุดท้ายแล้วจริงๆ ก็ขอขอให้ทุกๆคนที่อ่านจนถึงบรรทัดนี้ มีความสุข สนุก และลุ้นไปกับอีกหนึ่งเรื่องราวที่ผมได้นำเสนอไปนะครับ หวังมากๆ ว่าคงจะชอบกัน แล้วเราคงจะพบกันใหม่ เร็วๆนี้แหละ ไม่หายไปนานหรอก (มั้ง)

ขอบคุณมากครับ คิดถึงกันบ้างนะ ช่วงที่หายไปน่ะ ส่วนผม คิดถึงทุกคนอยู่แล้ว

บ๊ายบายครับ

Boy

------------------------------------------
ขอบคุณ คุณบอย ที่อนุญาตให้นำเรื่องดีๆ มาให้เพื่อนๆ ได้อ่าน

ขอบคุณ หนูบลู สำหรับที่วิ่งเล่น

ขอบคุณ เซ็งเป็ด ที่ทำให้เรารู้จักกัน

ขอบคุณ เพื่อนๆ สำหรับการติดตาม และมิตรภาพดีๆ

ขอบคุณครับ

 

[image_papa]

  บายครับปักษ์ พี่วิชญ์ แล้วก้อคุณธนูด้วย
      ขอบคุณพี่บอยคนแต่ง
             ขอบคุณคนโพสด้วยนะครับ      สนุกมากจริงๆ จะรออ่านเรื่องต่อไปครับ
ปล. เรื่องของพี่บอยเนี่ยผมอ่านทุกเรื่องแล้วชอบทุกเรื่องจริงๆ 

[Turn_righT]

ขอบคุณเบื้องหลังทุกคนที่ทำให้ได้อ่านเรื่องราวดีๆ นี้ค่ะ

ขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพส   

ขอบคุณบอร์ดนี้...และที่ขาดไม่ได้คุณเป็ดและพระอ้อย 

        

[DeShiWa]

 

อ่าครับ จบลงด้วยดีนะครับผม

ชอบๆๆครับ มาแต่งเรื่องใหม่แล้วมาลงต่อนะครับผม

เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับ สู้ๆๆ

 

[satan666]

เป็นอีกเรื่องในความประทับใจ

ขอบคุณบอยมากๆเลย ที่ทุ่มเทแรงใจสร้างสรรค์ผลงานดีๆออกมาให้ได้อ่านกัน

เข้าใจจริงๆค่ะ ถึงความยากลำบากในการเขียนเรื่องจนจบ

ขอบคุณมากๆเลย

ขอขอบคุณคนโพสด้วยค่ะ

[ninaprake]

ในที่สุดเรื่องราวอันสนุกสนานน่าตื่นเต้นและน่าติดตามของคุณบอยก็จบลง 

ขอบคุณคุณบอยมากๆเลยนะครับสำหรับเวลาและความพยายามในการแต่งเรื่องราวสนุกๆนี้ 
ขอบคุณคุณบอย/คุณหมูพูห์/ผู้โพสมากๆนะครับ ที่นำเรื่องราวสนุกๆแบบนี้มาให้เราได้อ่านกัน 

จะติดตามเรื่องต่อๆไปนะครับคุณบอย เป็นกำลังใจให้เน้อ     อยากได้กำลังใจ หรือ ความช่วยเหลือใดๆก็บอกมาได้นะครับ ช่วยได้จะช่วย อิอิ 

แล้วเจอกันเรื่องใหม่นะคร้าบบบ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ขอบคุณบอยและพูห์มากครับสำหรับเรื่องราวดีๆ
 

[MiTo™]

ขอบคุณมากมาก คับ

[Bboyseries]

ในที่สุดก็จบลงจนได้ ปรบมือให้พูห์ครับ เก่งมากๆ และในฐานะที่เป็นเจ้าของนิยายเรื่องนี้
แม้ที่บอร์ดนี้ผมจะไม่ได้โพสเอง แต่ก็ขอกล่าวคำว่าขอบคุณสำหรับทุกๆสายตาที่ตามอ่านเรื่องราวร้าวฉานเรื่องนี้นะครับ ชื่นใจจริงๆที่เห็นหลายความรู้สึกที่บ่งบอกว่าชอบงานชิ้นนี้กัน

ขอบคุณมากครับ

Boy

[markyzaa]

ชอบๆเขียนได้อารมณ์ดีมากๆเลย (เราเป็นคนซาดิสไปแล้วเหรอเนี่ย)แต่ก็

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ


ขอบคุณนะคับสำหรับเรื่องราวดีๆ

 

[kaporzung]

ดุ เด็ด เผ็ด มันส์ มากกกกกกกกกกกกกกกค่า ^^

[hutsepsut]

....ในที่สุดก็จบลงอย่างสวยงาม...อืม..ตอนอ่านนิยายไปก็คล้ายๆกับเราเล่นยิมบาร์ต่างระดับ...เริ่มแรกๆก็ต้องลุ้นจนตัวโก่ง..เจอด่านท่าโหดๆต้องทำให้ได้..สุดท้ายก็จบลงด้วยท่าที่สวยงาม...ขอบคุณทุกคนนะครับ..ที่มีส่วนให้เรื่องดีๆแบบนี้มาได้อ่านกัน....ขอบคุณนะครับ...

[นางมารร้าย]

เป็นอีกเรื่องที่จบไปอย่างงดงาม 

ขอบคุณคนเขียน พี่บอย

ขอบคุณคนโพสต์ คุณพูร์

ขอบคุณเจ้าของบอร์ด คุณเรย์

ขอบคุณที่มีนิยายดีๆ มาให้อ่านอย่างต่อเนื่อง

ขอบคุณค่ะ   

[three]

ในที่สุดก็จบลงซะทีลุ้นมาแทบใจหายใจคว่ำ :m1:ขอบคุณมากนะครับผม

[ronger]

ขอบคุณคนโพสท์ คนแต่งนะจ้ะ ที่เอานิยายสนุกๆมาลงให้พวกเราชาวเล้าได้อ่านกัน