ตอนนี้รวมเล่มสายใยรัก (3 เล่ม) พิมพ์เสร็จพร้อมส่งแล้ว เจ๊หมวยมีตอนตัวอย่างของครอบครัวแม็คกิลล์มาให้ได้อ่านกัน เตรียมตัวอมยิ้มได้ค่ะ
เวลาบ่ายคล้อย.. บนระเบียงห้องนอนของทอม แม็คกิลล์ เด็กชายวัย 9 ขวบ ผิวขาวอมชมพูตัวเล็กบางผมหยิกเป็นลอนยืนหน้ามุ่ยเกาะราวระเบียง ดวงตากลมจับจ้องที่สนามหน้าบ้านด้วยอารมณ์ที่บูดสุดๆ เสียงถอนใจฮึดฮัดของเจ้าหนูทำให้ชายหนุ่มซึ่งนั่งเอกเขนกอ่านหนังสืออยู่อดหัวเราะไม่ได้
“เป็นอะไรแอนดี้.. หงุดหงิดอะไรลูก..”
ร่างเล็กผละจากราวระเบียงวิ่งมาปะเหลาะคุณพ่อสุดหล่อ
“แด๊ดดี้ฮะ.. ทำไมพี่แม็กต้องไปเรียนต่อเมืองนอกด้วยอ่ะ ที่นี่ไม่มีให้เรียนเหรอฮะ”
ทอมรั้งร่างเล็กเข้ามากอดปลอบ
“พี่เค้าไปไม่นานหรอก แค่ 2-3 ปีเท่านั้นน่ะ แอนดี้.. ถ้าลูกคิดถึงก็โทรศัพท์ไปคุย แต่ถ้าคิดถึงมากๆ แด๊ดจะพาไปเยี่ยมดีมั้ย.. หือ..”
“ดีฮะ.. แต่ถ้าไม่ไปเลยจะดีกว่า..”
ทอมรู้ว่าเด็กชายไม่ได้หงุดหงิดเรื่องที่พี่แม็กจะไปเรียนต่อเมืองนอกอย่างเดียว แต่หงุดหงิดที่เห็นกลุ่มเพื่อนๆ ห้อมล้อมพี่ชายสุดที่รักของตัวเอง โดย เฉพาะเพื่อนสาวผมบลอนด์ที่เกาะหนึบอยู่ข้างๆ ไม่ยอมปล่อย อารมณ์ไม่จอย ของเจ้าหนูมาจากเรื่องนี้มากกว่า...
“แด๊ดดี้ฮะ.. พี่แม็กไปอยู่โน่นจะคิดถึงผมมั้ย..” เด็กชายซุกหน้ากับอกทอมน้ำเสียงสั่นเครือ
“คิดถึงซีครับ… น้องชายสุดที่รักทั้งคน ไม่คิดถึงได้ไง..หือ…” ทอมจับศีรษะเล็กเงยขึ้นก็ใจหาย น้ำใสคลอระริกดวงตากลม
“โอ!.. ไม่เอานะแอนดี้.. อย่าทำหน้าแบบนี้ให้พี่แม็กเห็นรู้มั้ย.. พี่แม็ก ต้องจากไปอยู่ที่ไกลๆ คนเดียว แต่ลูกยังได้อยู่กับแด๊ดและแด๊ดดี้ เพราะฉะนั้นคนที่จะต้องร้องไห้เสียใจคือพี่เค้านะ ไม่ใช่ลูก.. เราต้องช่วยกันให้กำลังใจพี่แม็ก ให้พี่เค้าตั้งใจเรียนจะได้จบเร็วๆ กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม รู้มั้ยครับ”
“รู้ฮะ แอนดี้จะไม่ร้องไห้ให้พี่แม็กเห็น แต่ร้องให้แด๊ดดี้เห็นได้ใช่มั้ยฮะ ฮึก ฮือออๆๆ ” เจ้าหนูซุกหน้ากับอกทอมสะอื้นโฮ
ทอมถอนใจเฮือก เข้าใจความรู้สึกของเด็กชายว่าทั้งรักและหวงพี่ชายมากขนาดไหน กว่า 4 ปีที่อยู่ร่วมชายคาเดียวกันมา ทั้งสองรักใคร่และสนิทสนมกันอย่างมากทั้งที่อายุห่างกันกว่า 1 รอบ แต่แม็กกี้ก็สามารถเข้ากับเด็กชายได้เป็นอย่างดี หยอกล้อเล่นหัวจนเจ้าหนูติดหนึบไปไหนก็ขอตามไปด้วย นึกแล้วก็โล่งอกที่แอนดี้เป็นเด็กผู้ชาย ถ้าเป็นเด็กผู้หญิงและตามติดพี่ชายต่างสายเลือดถึงขนาดขอเข้าไปนอนด้วย คงเป็นปัญหาที่เขาและจิมต้องพบกับเรื่องปวดหัวแน่ๆ
ร้องไห้จนสบายใจแล้วร่างเล็กก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักแด๊ดดี้ กึ่งถามกึ่งบ่นถึงเรื่องที่ทำให้หงุดหงิดใจ
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครอ่ะฮะ แด๊ดดี้.. เค้ายืนเองไม่เป็นเหรอฮะ เกาะพี่แม็กอยู่ได้.. น่าเกลียดที่สุด”
ทอมหัวเราะกับคำพูดค่อนขอดของเด็กชาย
“เค้าคงชอบพี่แม็กล่ะมั้ง”
ร่างเล็กลุกพรวดขึ้นนั่งสีหน้าบอกบุญไม่รับ
“ไม่เอา.. ผมไม่ชอบผู้หญิงคนนั้น” เสียงใสแหวใส่เล่นเอาทอมสะดุ้ง ใบหน้างอเง้าจ๋อยลงทันทีเพราะรู้ตัวว่าทำนิสัยไม่ดีกับแด๊ดดี้สุดที่รัก รีบสวม กอดและอ้อนขอโทษ
“ขอโทษฮะแด๊ดดี้.. ผู้หญิงคนนั้นไม่เห็นน่ารักเลยอ่ะ แด๊ดอย่าให้พี่แม็ก ไปชอบเค้านะฮะ”
ทอมซ่อนยิ้มทั้งขำทั้งระอาใจ
“เรื่องแบบนี้จะห้ามกันได้เหรอ อยู่ที่พี่แม็กต่างหากว่าเขาจะชอบรึเปล่า ทำไมลูกไม่ลงไปสังเกตการณ์ข้างล่างล่ะแอนดี้.. ถ้ามีลูกอยู่ข้างๆ รับรองว่าพี่แม็กต้องปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นยืนเองแน่”
ดวงตากลมเบิกโพลงเหมือนนึกขึ้นได้และเห็นจริงด้วย ...ทำไมเราต้องมาแอบอยู่กับแด๊ดดี้บนบ้านด้วยล่ะ ลงไปร่วมปาร์ตี้ให้รู้แล้วรู้รอดเลยดีกว่า... จะได้รู้ว่าระหว่างเรากับผู้หญิงคนนั้น พี่แม็กเห็นใครสำคัญกว่ากัน…
‘สแตนลีย์ แม็คกิลล์’ หรือ แม็กกี้ ในวันนี้เติบโตขึ้นเป็นชายหนุ่มรูปงามร่างสูงกำยำสมส่วนเป็นนักกีฬาเทควันโดสายดำของมหา’ลัย หล่อและสมาร์ทขนาดถูกสาวๆ ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องแย่งกันหมายปองเป็นอันดับหนึ่ง สมกับเป็นทายาทของอดีตสุดยอดนายแบบสามสมัย ไม่ว่าสาวหรือหนุ่มแค่ได้สบดวงตาสีน้ำทะเลคู่งามของเขา หัวใจก็อ่อนยวบหลงใหลได้ปลื้มกันทุกคน
วันนี้หนุ่มแม็กขออนุญาตจัดปาร์ตี้เล็กๆ ที่บ้าน เนื่องจากกลุ่มเพื่อนๆ ต้องการเลี้ยงส่งในโอกาสที่เขาจะไปศึกษาต่อที่อังกฤษ
ชายหนุ่มปล่อยก๊ากขำคำพูดของเพื่อนขี้โม้ที่กำลังเล่าเรื่องโจ๊กให้ฟัง หากแต่เมื่อสายตาเหลือบไปที่เพื่อนอีกกลุ่มก็หยุดหัวเราะโดยพลัน รีบแกะมือเพื่อนสาวออกและขอตัวผละไปทางเพื่อนกลุ่มนั้นด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
“เฮ้ย!!.. แม็ก.. มีตุ๊กตาน่ารักอยู่ที่บ้านด้วยก็ไม่บอก รู้งี้มาขอเล่นด้วยนานแล้ว..”
แม็คกิลล์แค่นหัวเราะกับคำพูดกวนบาทาของเพื่อน
“ไปฝึกศิลปะป้องกันตัวมาก่อนโว้ย แล้วค่อยคิดจะมาเล่น..”
แม็กคว้าร่างเล็กขึ้นจากตักไอ้เพื่อนจอมแสบ อารมณ์เสียสุดๆ เมื่อเห็นน้องชายแสนรักแสนหวงของเขานั่งอยู่บนตักผู้ชายตัวโต แถมยังยิ้มหน้าบานเหมือนพอใจอีกต่างหาก เสียงเฮและเป่าปากดังขึ้นรอบๆ
“ Wow !!! so cute , what’s your name boy ?..”
“ต๊าย!!.. น่ารักจังเลย.. เด็กผู้ชายแน่หรือแม็ก.. ชื่ออะไรจ๊ะหนู..”
“ใครวะแม็ก.. หลานนายเหรอ.. น่ารักชะมัดเลยว่ะ..”
“มีเด็กน่ารักแบบนี้อยู่ที่บ้านนายด้วยหรือเนี่ย.. ไม่เห็นเคยบอกเลย.. เสียดายว่ะ รู้งี้มาชวนเล่นด้วยนานแล้ว”
ทุกคำถามไม่มีคำตอบให้ ชายหนุ่มไม่มีอารมณ์จะตอบเพราะมัวแต่ปัดมือไม้ที่น่ารำคาญของเพื่อนผู้ชายที่ยื่นมาพยายามจะจับแก้มและเล่นผมของเด็กชาย ส่วนเจ้าหนูก็ไม่สามารถตอบคำถามได้เพราะถูกมือใหญ่ของพี่ชายจับคางไว้เหมือนกับจะบอกว่าไม่ให้พูด จึงได้แต่ส่งยิ้มแหยๆ ให้
“น้องชายฉันเอง ขอตัวก่อนนะ” กล่าวจบก็กึ่งลากกึ่งจูงเด็กชายออกมาจากกลุ่มเพื่อนๆ
“ออกมาทำอะไรแอนดี้.. ทำไมไม่อยู่เป็นเพื่อนแด๊ดดี้..”
“แด๊ดดี้อนุญาตให้ผมลงมาจอยกับพี่แม็กได้ฮะ”
แม็กทำหน้าเซ็งเมื่อได้ยินคำว่า “จอย” เด็ก 9 ขวบ จะมาจอยอะไรกับผู้ชายอายุ 20 กว่า นี่ต้องไม่ใช่คำพูดของแด๊ดแน่ๆ
“แต่แด๊ดดี้เท้าเจ็บอยู่ แด๊ดจิมสั่งเราไว้เมื่อเช้าไม่ใช่เหรอ ว่าให้คอยดูแลอยู่ใกล้ๆ แด๊ดดี้ตลอดเวลาอ่ะ”
ทอมเกิดอุบัติเหตุเอ็นข้อเท้าขวาฉีกเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ต้องเข้าเฝือกไว้และใช้ไม้ค้ำเวลาเดิน เจมส์ การ์เซีย ต้องเดินทางไปเป็นกรรมการตัดสินการแข่งขันเทควันโดของเยาวชนในกลุ่มอาเซียนที่ประเทศสิงคโปร์ถึง 3 วัน ก่อนออกจากบ้านเมื่อเช้าจึงสั่งให้ลูกชายคอยดูแลทอมอย่างใกล้ชิดที่สุด ซึ่งเจ้าหนูก็รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ บอกว่าไม่ต้องห่วง จะดูแลอย่างดียิ่งกว่าพ่อแท้ๆ ของตัวเองเลย... คำตอบของเจ้าหนูทำเอาผู้เป็นพ่อยิ้มแก้มแทบปริ แต่ทั้งที่ยิ้มมือใหญ่ก็หยิกแก้มลูกชายตัวแสบเบาๆ
“ก็ช่ายยยย.. แต่ว่า..”
“ไม่มีแต่นะ.. กลับขึ้นไปดูแลแด๊ดดี้เดี๋ยวนี้เลย..”
“โฮ้ยย!!.. แด๊ดดี้อ่านหนังสืออยู่ ไม่ต้องการใครดูแลหรอก แด๊ดให้ผมลงมาจอยกะพี่แม็กได้ฮะ”
“ผู้ชายตัวโตๆ ดื่มเหล้าสูบบุหรี่ มีอะไรน่าจอยด้วย ฮึ!..” แม็กดุน้องชายเสียงเขียว แต่เมื่อเห็นสีหน้าของเด็กชายจ๋อยลงก็กล่าวปลอบเสียงอ่อน
“พี่ไม่ได้ไม่อยากให้มาสนุกด้วยนะ แอนดี้.. แต่ถ้าเรามาสนุกกันสองคน ปล่อยให้แด๊ดดี้เหงาอยู่คนเดียวจะดีเหรอ หือ..”
แม็กซ่อนยิ้มในหน้าเมื่อเหตุผลที่ให้โดนใจเด็กชายเต็มๆ ดวงตากลมเหลือบมองขึ้นไปที่ระเบียงชั้นบนอย่างรู้สึกผิด
“แต่ถ้าแอนดี้อยากจะสนุกจริงๆ ล่ะก็ พี่จะขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนแด๊ดดี้แทน ถ้าแด๊ดจิมโทรมาถามพี่ก็จะบอกว่า…”
“ผมอยู่กับแด๊ดดี้เอง พี่แม็กไปสนุกกับเพื่อนเถอะฮะ มีแต่ผู้ใหญ่ทั้งนั้นใครจะไปซาหนุกด้วย…”
…นั่นไง!!.. จริงๆ แล้วเจ้าหนูแสนซนของเขาก็ไม่ได้อยากมาร่วมสนุกหรอก แกล้งมาโชว์ตัวให้ป่วนเล่นมากกว่า…
“โอเค!!.. ถ้างั้นก็กลับขึ้นไปบนบ้านซะ อ้อ!!.. ฟังนะแอนดี้.. ต่อไปนี้นอกจากแด๊ด แด๊ดดี้ และพี่แล้ว ห้ามไม่ให้เรานั่งซ้อนตักใครแบบเมื่อครู่นี้อีกนะ เข้าใจมั้ย..”
“ทำไมฮะ ผู้ชายคนนั้นเขาเป็นเพื่อนพี่แม็กนี่”
“เป็นเพื่อนพี่แล้วไง เรารู้จักเขาเหรอ..”
แอนเดรสยิ้มหวานให้พี่ชาย แต่ส่ายหน้าความหมายว่าไม่รู้จัก
“ถึงรู้จักก็นั่งซ้อนตักแบบนั้นไม่ได้เข้าใจมั้ย อย่าถามว่าทำไม เพราะอะไร รู้แต่ว่าไม่เหมาะสม ไม่สมควร ที่สำคัญถ้าแด๊ดจิมมาเห็น รู้ใช่มั้ยว่าใครจะเดือดร้อน..”
เด็กชายพยักหน้าหงึก ชายตาเจ้าเล่ห์ไปที่เพื่อนของพี่ชาย
…ใช่!!. ถ้าเหตุการณ์เมื่อครู่คนที่เห็นคือ เจมส์ การ์เซีย ผู้เป็นพ่อเจ้าหนูล่ะก็.. คนที่เดือดร้อนต้องเป็นเจ้าเพื่อนจอมซ่าของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย ในฐานะที่เป็นเพื่อนเขาอาจแค่ถูกหักนิ้ว และเขาก็จะพลอยถูกตำหนิไปด้วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้..
เพราะวันนี้… หนุ่มน้อยแอนเดรส การ์เซีย เป็นของรักของหวงที่สุดของสมาชิกทุกคนในบ้านแม็คกิลล์ และไม่ได้มีเพียงจิมเท่านั้นที่ห่วงหวงเด็กชายอย่างออกนอกหน้า แม็คกิลล์หนุ่มก็ย่อยซะเมื่อไร มีเพื่อนสนิทเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าเขามีน้องชายตัวเล็กๆ อาการหวงน้องเมื่อครู่ใครจะล้อหรือเข้าใจยังไงเขาไม่สน เข้าทำนองที่ว่า มองได้แต่ตา มืออย่าต้อง...
“ตกลงผมขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนแด๊ดดี้เอง แต่พี่แม็กต้องสัญญาก่อนว่าคืนนี้จะให้ผมนอนด้วย..”
“โอเค!!..”
ชายหนุ่มยกมือเป็นคำมั่นสัญญา เขาต้องเดินทางไปเรียนต่อที่อังกฤษสัปดาห์หน้า อีกไม่กี่วันที่เหลือนี้กะจะนอนกอดเจ้าหนูแสนรักของเขาทุกคืนอยู่แล้ว
การ์เซียน้อยยิ้มแก้มปริเมื่อพี่ชายรับปากว่าจะนอนด้วย ร่างเล็กเขย่งตัวขึ้นจุ๊บแก้มร่างสูงหนึ่งครั้งก่อนวิ่งกลับเข้าบ้านด้วยอารมณ์เบิกบานสุดๆ เพราะ รู้แล้วว่าตัวเองสำคัญกว่าใคร
...จริงอย่างที่แด๊ดดี้บอก… แค่เห็นเราเท่านั้นพี่แม็กก็แกะมือยัยนั่นออกเดินดุ่มมาหาเราเลย ฮิ ฮิ ยกที่ 1 แอนเดรส ชนะขาดลอย เย้ๆ… 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
