3096 Days ขังลืม • Forever ,, UP ( 15/11/57) .. { END} -พิเศษ- P. 6
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: 3096 Days ขังลืม • Forever ,, UP ( 15/11/57) .. { END} -พิเศษ- P. 6  (อ่าน 100179 ครั้ง)

ออฟไลน์ Fuzz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 117
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #120 เมื่อ31-08-2014 14:56:25 »

แอบคิดนะว่า ให้คู่กันก็ดี  :laugh:  :laugh:

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #121 เมื่อ31-08-2014 15:15:44 »

 :m31:
บอกไม่ถูกจริงๆ

ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #122 เมื่อ31-08-2014 15:16:09 »

ไม่เอาจบเศร้าน้าาา  :sad4:

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #123 เมื่อ31-08-2014 15:25:22 »

 :pig4: รอตอนพิเศษค่ะ

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #124 เมื่อ31-08-2014 15:47:10 »

อ่านแล้วทำท่านี้แทน  :m15: :m15: :m15:  :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:

รอตอนพิเศษเลยค่ะ

ออฟไลน์ ycrazy

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 461
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-1
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #125 เมื่อ31-08-2014 16:10:06 »

เอ๊ย จบเฉย :katai4: รอตอนพิเศษนะ :katai1:
 :pig4:

ออฟไลน์ JustWait

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-4
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #126 เมื่อ31-08-2014 16:26:32 »

รอตอนพิเศษค่ะ :pig4:

ออฟไลน์ paojijank

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 157
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #127 เมื่อ31-08-2014 16:41:19 »

ขอบคุณค่ะ ถ้าของจริงคนร้ายฆ่าตัวตาย แต่ว่าต้องรอดูบทสรุุปวูฟกังในเรื่องนี้

ออฟไลน์ mapreaw

  • เคยคิดว่า "รักแท้มีอยู่จริง"
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 615
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-1
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #128 เมื่อ31-08-2014 16:50:48 »

รอตอนพิเศษ :L2:

ออฟไลน์ แม่มดน้อย

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #129 เมื่อ31-08-2014 16:59:34 »

สนุกมากค่ะ ลุ้นทุกตอนเลย
รอตอนพิเศษ อิๆ
 :katai2-1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
« ตอบ #129 เมื่อ: 31-08-2014 16:59:34 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ เกริด้า(๐-*-๐)v

  • ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้นแหละ
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3191
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +349/-29
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #130 เมื่อ31-08-2014 17:01:46 »

อ่านเรื่องนี้แล้วแทบหยุดหายใจ หลากหลายอารมณ์บอกไม่ถูก รู้แต่ว่าพออ่านจบแล้วคิดเหมือนกันจริงๆว่า... ความรู้สึกหนึ่งบอกว่าเกลียดนะ แต่ก็ไม่อยากให้เขาตาย อีกความรู้สึกหนึ่งก็บอกไม่ถูกว่าคืออะไร แต่น่าจะไม่ใช่รัก รักไม่ลงหรอกโดนทำแบบนั้น ....ประมาณนั้นแหละค่ะ~~

ออฟไลน์ diszalove_

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 122
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #131 เมื่อ31-08-2014 19:58:12 »

Bad End Bad End Bad End Bad End Bad End Bad End Bad End Bad End
Bad End Bad End Bad End Bad End Bad End Bad End Bad End Bad End
Bad End Bad End Bad End Bad End Bad End Bad End Bad End Bad End

จบแบบนี้เถอะ เราปลื้มอ่ะ แต่แบบอยากรู้ว่าวูฟเป็นไง? แล้วจะมีเหตุการณ์แบบคลุ้มคลั่งอะไรแบบนี้บ้างมั้ย?
ไหนจะจิตใจอัลเลนอีกล่ะ เราว่าอัลเลนเข้าถึงยากอ่ะ เดาความรู้สึกไม่ถูกเลย  :katai1:

ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #132 เมื่อ31-08-2014 21:13:07 »

เฮ้ยยยยยย! ไรอ่าาาาาาาา!!!

ออฟไลน์ Apple_matinie

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1564
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #133 เมื่อ31-08-2014 23:16:33 »

 :L1:

ออฟไลน์ Emerald

  • ความลับไม่มีในโลก แต่ในโลกใบนี้ก็ยังมีความลับ ♥
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +143/-1
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #134 เมื่อ01-09-2014 01:01:07 »

ว่าจะไม่อ๊านไม่อ่าน แต่ก็อ่านจบจนได้ค่ะ (ฮา)
ชอบมากเลยค่ะเรื่องนี้ อ่านแล้วสงสารอัลเลน
บรรยายไม่ถูก การกระทำของวูฟกังเหมือนขาดๆเกินๆจนน่าโมโห แต่อีกใจก็สงสารนะคะ
ชอบตรงที่คนเขียนไม่ปรานีตัวละครนี่แหละค่ะ ทำร้ายคือทำร้าย ลงไม้ลงมือก็คือลงไม้ลงมือเลย
ยังไงดี คือบางทีถ้าอ่านนิยายบางเรื่องก็จะเห็นว่าพระเอกส่วนใหญ่ไม่ค่อยกล้าลงไม้ลงมือกับนายเอก
อย่างมากสุดก็อาจจะแค่ชกหรือตบหน้าประมาณนั้น อันนี้เล่นซ้อมซะเลือดกำเดาไหล คิ้วแตก หน้าบวม
บรรยายซะจนนึกภาพออกเลยค่ะว่าน้องเป็นยังไง สรุปคือชอบค่ะ มันเหมาะกับธีมเรื่องมาก
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ รอตอนพิเศษค่ะ  :mew1:

ออฟไลน์ rinny

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 517
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #135 เมื่อ01-09-2014 01:32:00 »

อ่านแล้วเจ็บหัวใจจริงๆค่ะ สงสารอเลนสุดๆเลย ทำไมนะ ทำไมต้องเจอคนเห้ๆแบบนั้น
มาอ่านแบบรวดเดียวจบนี่เราเจ็บปวดแทนอเลนเลย เฮ้อ~ ทนมาตั้ง8ปี โหดจริงไรจริง
คนเรานี่น้า พรากลูกพรากแม่ ทำร้ายสารพัด ใช้งานเยี่ยงทาส จับมาขังหน่วงเนี่ยว8ปี
สงสัยจริงๆว่าใจของไอ้หมาบ้า(วูฟกัง)ทำด้วยอะไร??? น่าฆ่าให้ตายยิ่งนัก ฮืยๆๆๆๆ
ยังมีการมารวบหัวรวบหางหนูอเลนอีก แม่มเอ้ย น่าฝากลูกปืนไว้ในกระโหลกสักหลายๆนัด
อ่านแล้วรู้สึกเลยว่าปลุกความโรคจิตในตัวเราให้พลุพล่านมาก กร๊ากกกก ชอบๆๆ เมจก็น่ารักด้วย
ตอนนี้หนูอเลนก็หนีได้แล้ว เยส~ บราโว่~ ขอให้ชีวิตหนูดีขึ้นๆมากๆเลยนะลูก >_____<
อยากรู้แล้วสิว่าไอ้วูฟจะตายมะ? อเลนห้ามตายนะ เราหวง 5555 อยากอ่านตอนพิเศษแล้วอ้ะ มาต่อไวๆน้า

ออฟไลน์ yummiie

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 52
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #136 เมื่อ03-09-2014 06:54:16 »

รอตอนพิเศษ :katai5:

ออฟไลน์ Moose

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #137 เมื่อ03-09-2014 19:48:41 »

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ตื่นเต้นมากตอนอัลเลนหนี รอตอนพิเศษ อยากรู้ว่าวูฟกังเป็นยังไง อยากรู้เหตุผลว่าทำวูฟกังถึงจับอัลเลนมา อยากรู้มากกกกก รอตอนพิเศษนะค้า

ออฟไลน์ ปลายไผ่

  • รักใครไม่ได้อีกแล้ว
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 43
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
Re: 3096 Days ขังลืม • Last day ,, UP ( 31/8/57) .. { END}
«ตอบ #138 เมื่อ03-09-2014 23:13:34 »

 :hao5:

ดีใจที่อัลเลน รอดมาได้

แต่ถ้าลุงวูฟตายแบบในหนัง

อันก็เศร้าอีก

มารออ่านตอนพิเศษดีกว่า :katai3:

เอิ๊กๆๆๆๆ :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ Akikojae

  • พี่ยุนรักน้องแจ ★彡
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1137/-17
Today
.

คุณๆยังจำที่ผมเคยพูดให้เขาฟังได้ไหมครับ





"ไม่คุณก็ผม ใครคนใดคนหนึ่งต้องตายกันไปข้างนึง"





ถ้าตอนนี้ผมคือคนที่รอดชีวิต ... แล้ววูฟกังล่ะ เขาคือคนที่จะต้องตายใช่ไหม




"เชื่อฟังฉัน"


"เชื่อฟังฉัน"

.
.

ผมสะดุ้งตื่นขึ้นจากเตียงนอน หลุดออกมาจากห้วงแห่งความฝัน ฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนผมทุกคืน หลังจากที่ผมกลับมาอยู่บ้านได้สามเดือนแล้ว ผมกลายเป็นคนใหม่ ผมสร้างความสุขให้ตัวเอง มันโชคดีใช่ไหมล่ะที่ออกมาจากนรกขุมนั้นได้ แต่ในความโชคดีนั้นก็เหมือนมีอะไรบางอย่างหลบซ่อนอยู่ มันอยู่ลึกภายในจิตใจผม



"แม่ครับ .. แด๊ดครับ"



ผมเดินออกมาจากห้อง เชื่อไหมล่ะว่าตอนนี้แม่กับแด๊ดกลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว นี่คือหนึ่งในความสุขของผม



"วันนี้ผมจะไปสุสาน "



"รีบแต่งตัวเถอะลูก"



ผมนั่งมาหลังรถ แด๊ดเป็นคนขับ แม่นั่งมาข้างๆ ถามว่าเราไปสุสานทำไมน่ะหรอ นี่แหละครับเรื่องร้ายที่ผมไม่อยากให้เกิด



.



"แม่จ๋า .. หนูมาหาแล้วนะ วันนี้อัลเลนก็มา "



"ผมคิดถึงคุณยายนะครับ .. คุณยายสบายดีใช่ไหม .. ผมใส่ถุงมือที่คุณยายถักให้ด้วยล่ะ .. "



เรามาที่สุสานไม่ไกลมากนัก หลังจากที่ผมกลับมาแล้วไม่พบว่าคุณยายอยู่ในบ้าน ผมก็มาทราบทีหลังว่าท่านจากไปแล้ว น่าเศร้านะครับ ผมไม่ได้เจอหน้าคุณยายตั้งแปดปี



เราทำความสะอาดสุสานและพูดคุยกับคุณยายอีกเล็กน้อย แด๊ดก็พาพวกเรามาทานสเต็กที่ย่านชุมชน เราทานสเต็กไป คุยกันไป ผมมีความสุขมากๆครับ ผมจะเรียนต่อแบบเร่งรัด มันดีกว่าจะมานั่งเรียนใหม่ทั้งหมด ผมอยากเปิดร้านเบเกอรี่ หรือ ร้านขายหนังสือ มันเหมือนชีวิตของผม




แม้ว่าทางการจะจับกุมผู้ต้องหาที่กักขังเด็กชายอันเลนเป็นเวลากว่าแปดปีได้ตอนที่เขาพยายามจะนอนให้รถไฟทับโชคดีที่รถไฟเบรคทันและนำตัวเขาส่งตำรวจมาได้  แต่ก็ไม่อาจสอบสวนอะไรได้ เพราะคนไข้มีอาการทางจิต นั่นทำให้ทางตำรวจต้องเลื่อนการสอบปากคำออกไป ..



เสียงข่าวที่ดังออกมาจากทีวีทำให้แม่กุมมือผมแน่น ไม่หรอก ผมไม่ได้กลัวอะไรอีกแล้ว ผมแค่สังเวชและสงสัยว่าเขาจะฆ่าตัวตายทำไม ในเมื่อผมยังไม่ได้ให้การซักทอดอะไรสักอย่าง



"ลูกควรลืมมันไปซะ .. คนแบบนั้นมันต้องให้ตำรวจจับขังตายไปเลย"



แม่บอกผม ผมพยักหน้าแล้วกอดแม่แน่น ความกลัวมันหายไปตั้งแต่ผมอายุ 15 แล้ว



ผมเดินเข้ามาในห้อง จะทำอย่างไรดี ใจนึงก็บอกว่าควรจะเกลียดเขา แต่อีกใจกลับร่ำร้องสงสารเขา ถ้าเขาแค่จับผมไปทรมาน แล้วเขาจะฆ่าตัวตายทำไมกัน หรือเขาต้องการฆ่าตัวตายเพื่อหนีความผิด ท่าจะเป็นเหตุผลหลังซะมากกว่า



.


วันนี้ผมออกจากบ้าน ขึ้นรถประจำทางมาเรียน มันเป็นโรงเรียนสอนแบบรวดรัด จำได้ว่าแรกๆมีแต่คนฮือฮา เข้ามาถามเรื่องราวมากมาย แต่เดี๋ยวนี้ทุกคนเริ่มชินแล้ว อัลเลน ก็เลยเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น



"เราหัวไวมากเลยนะอัลเลน ครูดีใจด้วย คะแนนของเธอท็อปทั้งระดับ"


คุณครูเรียกให้ผมมาหาที่ห้อง ยื่นใบสอบครั้งล่าสุดมาให้ ผมยิ้มขอบคุณ ไม่นึกเหมือนกันว่าผมจะสามารถเรียนตามเพื่อนๆทันในเวลาไม่กี่เดือน



.



ผมกลับมาจากโรงเรียน เจอโน๊ตทิ้งไว้หน้าประตูห้องว่าจะกลับดึก ตอนนี้บ่ายสามโมงเย็นเห็นจะได้ ผมถอดเสื้อผ้าแล้วหยิบจานสปาเก็ตตี้ที่แม่ทำไว้ให้ออกมาอุ่น ผมนั่งทานไปเรื่อยๆ เผลอคิดถึงตอนที่ผมกับวูฟกังทานสปาเก็ตตี้ด้วยกัน แม้มันจะพะอืดพะอม แต่ก็อร่อยไม่แพ้กัน



ทุกครั้งที่ผมทำอะไรที่คล้ายกับตอนที่อยู่กับวูฟกัง ความรู้สึกเจ็บปวด โกรธเกลียด เคียดแค้น มักจะออกมาพร้อมกับ ความรู้สึกสงสาร และมักถามตัวเองถึงการให้อภัยอยู่ตลอดเวลา


.


วันนี้คลาสปล่อยก่อนปกติ ผมเลยกะจะเดินซื้อของสักหน่อย แต่ดันหันไปเจอโทรทัศน์เสนอข่าวของวูฟกัง ผมนั่งฟังอยู่ในร้านสะดวกซื้อ ใจความสำคัญผมจับได้เพียงแค่ประโยคเดียวคือ เขาออกจากโรงพยาบาลไปอยู่ที่บ้านกับแม่ และตำรวจจะเฝ้าระวังเป็นพิเศษ



ผมพยายามเลิกคิดเรื่องที่ผ่านมา เรื่องวูฟกัง แต่มันก็เลิกไม่ได้ แปดปีเชียวนะ แปดปีที่ผมใช้ชีวิตร่วมกับเขา ผมเดินออกมาจากร้าน แล้วเดินต่อไปเรื่อยๆจนเจอโบสถ์เก่าๆแห่งหนึ่ง


ผมเปิดประตูเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ไม้ ด้านหน้าเป็นพระเยซู ผมกุมมือไว้ตรงหน้า ขอพรท่านไม่ให้ผมต้องเจ็บช้ำไปมากกว่านี้ ให้ผมมีจิตใจที่ดีขึ้นกว่านี้ ไม่คิดเรื่องที่ผ่านๆมา ช่วยลบความทรงจำไปเลยยิ่งดี



"มีเรื่องทุกข์ใจหรอเรา"  ผมหันไปมอง เห็นหลวงพ่อยืนอยู่ ผมรีบโค้งไหว้ ท่านก็มานั่งข้างๆผม


"ครับ ผมมีเรื่องที่ค้างอยู่ในใจ ลบเท่าไหร่ก็ไม่ออกไปเสียที"



"ถ้าลบไม่ได้ ทำไมไม่ทำให้มันกระจ่างล่ะ ถ้ามันเป็นสีดำ ทำไมเราไม่มองให้เป็นสีขาวซะล่ะ" ท่านพูด ผมพยายามคิดตามไปเรื่อยๆ



"ถ้าหากว่ามีคนมาทำไม่ดีกับเราอยู่หลายปี พ่อคิดว่าผมจะสามารถให้อภัยเขาได้ไหมครับ"



"ถามตัวเองเถอะ .. การให้อภัยขึ้นอยู่ที่จิตใจ ถ้าเราให้อภัยใครสักคนได้ คือจิตใจของเราเข้มแข็งแล้ว .. ยิ่งลืมมันได้ .. ใจเรายิ่งเป็นสุข"


.


.


ผมขอบคุณหลวงพ่อแล้วรีบวิ่งออกมาโบกแท็กซี่ ผมรู้ที่อยู่ของวูฟกังจากในทีวี ถ้าผมทำให้มันกระจ่าง ผมก็จะไม่ทุกข์อีกต่อไปสินะ รถแท็กซี่แล่นมาจอดหน้าบ้านที่ผมไม่ค่อยได้เห็นจากมุมนี้  มันดูใหญ่โตมากในความคิดผม เพราะเท่าที่รู้ ผมได้อยู่ในห้องแค่เดินไม่กี่ก้าวก็ชนกันแล้ว



ผมเปิดประตูรั้วเข้ามาในบ้าน สนามหญ้ารกกว่าตอนที่ผมอยู่ เขาคงไม่ได้ออกมาตัดบ่อยสินะ ใบไม้ที่ร่วงเกรียวไม่มีใครเก็บ ถ้าผมยังอยู่ ผมต้องเป็นคนกวาดเศษใบไม้พวกนี้ลงถัง



"สวัสดีครับ .. ผมมาเยี่ยมวูฟกัง" ผมบอกเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่นั่งจิบกาแฟอยู่หลังบ้าน เขาคงมาเฝ้าวูฟกังสินะ



"อัลเลนหรอ .. เธอใช่คนที่เขาลักพาตัวไปหรือเปล่า" เขาถามสีหน้าดูตกตะลึง



"ครับ .. ผมมีเรื่องอยากคุยกับเขา .. ได้โปรด"  เขาพาผมเข้าบ้านมา ผมได้กลิ่นข้าวต้ม ใครกันนะ



"หนู .. หนูมาแล้ว .. หนูคงช่วยเขาได้ .. เขาพร่ำเรียกหาหนูตลอด .. แม้จะหลับเขาก็ยังละเมอถึง " ผู้หญิงชราที่ยังดูดีบอก หล่อนยืนต้มข้าวต้มอยู่ หล่อนคงเป็นแม่ของวูฟกังสินะ ช่างน่าสงสาร มีลูกทั้งที ดันกลายเป็นคนจิตไม่ปกติอีก



"ผมมาเยี่ยมเขา .. "



"ได้สิ .. เขานอนอยู่ห้องใต้ดินน่ะ .. แม่ว่าเขาคงดีใจมากที่ได้เจอหนู " หล่อนตักข้าวต้มใส่ถ้วย พวกเราสามคนเดินลงมาทางห้องใต้ดิน สภาพยังเหมือนเดิม เหมือนตอนที่ผมยังอยู่


"เข้ามาสิ ..." หล่อนบอก ผมก้าวเข้าไปในห้อง สภาพไม่แตกต่างจากล่าสุดที่ผมอยู่ คุณตำรวจรออยู่หน้าประตูเผื่อเขาฟุ้งซ่านคิดจะทำอะไร


"อัลเบิร์ต ปีเตอร์ลูก .. มีคนมาเยี่ยมนะ" แม่เขาพูด ผมเดินเข้าไปใกล้เตียง เขานอนอยู่บนนั้น ร่างกายเขาดูอ่อนแอลงมาก เริ่มซูบเซียว ผิวสีเหลืองจาง หน้าตาดูอิดโรย ทำไมถึงเป็นแบบนี้



"เขาเรียกอาการตรอมใจน่ะ .. แม่ขอโทษแทนลูกชายแม่จริงๆนะ .. แม่ไม่เคยรู้เลยว่าเขาขังหนูไว้ข้างล่างนี้ .. ทานข้าวนะลูก " หล่อนจับมือผมแล้วพูดขอโทษทั้งน้ำตา พูดจบหล่อนหันไปบอกลูกชายแล้วคนข้าวต้มให้หายร้อน



"ผมขอป้อนเขาได้ไหมครับ .." ผมบอก หล่อนพยักหน้าแล้วเดินออกไปข้างนอก แง้มประตูไว้เล็กน้อย



"วูฟกัง .. คุณสบายดีใช่ไหม" ผมเอ่ยถามขึ้นมา เขาหันมามองหน้าผม น้ำตาไหลออกมาจากหางตา


"จ .. เจ .."  เขาร้องไห้ออกมา มันเป็นภาพที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ผมสะอื้นตาม นี่สินะ เวรกรรม



"ทานข้าวเถอะนะ ผมจะป้อนคุณเอง"  ผมพยุงเขาให้นั่งพิงกำแพงด้านใน ผมเข้าไปนั่งข้างๆพร้อมถ้วยข้าวต้ม เขาดูหน้าตาสดใสขึ้นกว่าเมื่อครู่เยอะขึ้นมาก ผมป้อนเขาไปเรื่อยๆจนหมด แล้วริณน้ำให้เขาดื่ม ผมส่งจานกับแก้วให้คุณตำรวจขึ้นไปเก็บแล้วบอกว่าอยากคุยกับเขาเพียงลำพัง


".... เจ .. " เขากอดผมไว้ แล้วซุกตัวลงมาแนบอิงที่หน้าอกผม ผมน้ำตาไหลออกมา เขาดูน่าสงสารเหลือเกิน ผมกอดเขาไว้เหมือนปลอบใจ ลูบหัวเขาให้เขาหยุดร้องไห้



"นายยังจะเชื่อฟังฉันอยู่ใช่ไหม .. เชื่อฟังฉัน .." เขาพูดคำนั้นย้ำๆ ผมชินแล้วล่ะ แต่คราวนี้มันไม่ได้เป็นคำสั่ง เขาพูดเหมือนคนเพ้อแล้วร้องไห้ออกมา ผมกอดเขาแล้วโยกไปมา บอกเขาว่าผมจะเชื่อฟังคุณและคุณต้องเชื่อฟังผมเช่นกัน



ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่คนในอ้อมกอดหลับไป ผมวางเขานอนลงแล้วนอนกอดเขาไว้ เรานอนกอดกันจนแม่ของเขามาปลุก นี่ก็หกโมงแล้ว ผมคงต้องกลับก่อน ผมลาเขา เขาที่ดูไร้เรี่ยวแรงจะรั้งผมไว้ เขาดูซึมเศร้าขึ้นมาอีก แต่ผมสัญญาไว้แล้วว่าจะกลับมาดูแลเขาบ่อยๆ



"ขอบคุณมากนะหนูอัลเลน .. แม่ไม่เคยคิดเลยว่าลูกแม่จะทำได้เพียงนี้" หล่อนร้องไห้ออกมา ผมรีบบอกยกโทษให้ ใช่ผมยกโทษให้เขาทั้งหมด มันไม่มีอะไรดีไปกว่าการที่ผมจะให้อภัยเขาอีกแล้ว เขาก็คนเหมือนผม ที่เขาทำไปก็เพราะรักผม แม้มันจะผิดวิธี แต่ตอนนี้เขาก็ได้รับกรรมที่สาสมแล้ว



.



ผมเข้าออกบ้านวูฟกังทุกวันที่จะมาได้ ผมบอกพ่อกับแม้แล้ว ตอนแรกพวกท่านก็ไม่เข้าใจ และ กีดกัน แต่ผมบอกพวกท่านว่า ที่ผมทำไปเพราะผมอยากมีความสุขจริงๆ มันออกมาจากข้างใน ความสุขที่ไม่มีความทุกข์แอบแฝง



ผมมาหาเขา ป้อนข้าว ป้อนยา พาเขาขึ้นมาออกกำลังกาย เขาดูดีขึ้นแล้ว สามารถไปให้ปากคำได้สองอาทิตย์ครั้ง ผมไม่ได้ติดใจเอาความ ศาลเลยตัดสินว่าทำไปเพราะสติไม่สมประกอบ โทษจึงเบาลงมาหน่อย ผมรู้สึกสงสาร ตอนนั่นผมคิดแค่ว่าผมต้องออกมา ต้องหนีไปจากเขาให้ได้ แต่ลืมคิดไปว่าเขาจะอยู่อย่างไร ถ้าไม่มีผม



"เจ " เสียงเรียกผมจากห้องใต้ดิน ผมรีบเข้าไปหา เขาถือกล่องใส่กระดาษทิชชู่ของผมเอาไว้



"นายอ่านให้ฟัง .." เขาพูด ผมน้ำตาคลอ หยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมา



"ผมอัลเลน สาธิลา วันนี้ เขาไม่ให้ผมกินข้าว อึ่ก เขาใจร้าย"


"วันที่ 8  เขาตั้งชื่อให้ผม ที่จริงผมก็ไม่ค่อยชอบ แต่เจก็โอเคกว่าอลิซซาเบธ"


"วันที่ 15 เขาทำร้ายผม ทุบเข้าที่ใบหน้า อึ่กก ..ฮืออ"



ผมร้องไห้ออกมาอย่างหนัก มันเลวร้ายจริงๆ ผมเกือบจะลืมมันได้แล้ว แต่แค่ผมอ่านมัน ความเจ็บปวดก็กลัยมาเล่นงานผมเหมือนเคย



"อย่าร้อง .. ฉันขอโทษ .. นายเจ็บสินะ .. ฉันก็เจ็บ "



เขากอดผมไว้ เราร้องไห้ออกมาด้วยกัน เขาเจ็บหรอ ผมสิเจ็บ ฮึ่กก ไม่ใช่เขา แต่ก็ดี ดีใจที่เขาขอโทษ เราผละออกจากกัน เขาขอผมนอนตัก ผมให้เขานอน เขาซุกหน้าลงที่หน้าท้อง น้ำตายังไหลออกมาไม่ขาด ผมลูบหัวปลอบคนตัวใหญ่ไปเรื่อยๆ ผมไม่สามารถทิ้งเขาได้ ยิ่งเขาอ่อนแอ ผมยิ่งต้องเข้มแข็ง แม้ที่ผ่านมาเขาจะทำร้ายผมมามากมายขนาดไหน แต่ตอนนี้ผมให้อภัยเขาไปหมดแล้ว



.


"อัลเลน .. นายรักฉันบ้างไหม"



ผ่านมาปีกว่าแล้ว ผมยังมาหาเขาทุกวัน เขาดีขึ้นจนแทบปกติ เขาไม่ทำร้ายผม ทำอาหารให้ผมทาน บางทีพ่อกับแม่ผมก็มาเยี่ยมเขา ท่านบอกว่า ลูกรักใคร แม่ก็จะไม่ห้าม ซึ่งท่านบอกว่าผมรักวูฟกังไปเสียแล้ว ผมรักเขาหรอ ที่ผ่านมามันทำให้ผมรักเขาได้ใช่ไหม



"ฉันรักนายนะ .. รักตั้งแต่แรกเห็น .. รักตลอดไป"


เขากอดผมจากข้างหลัง พร่ำบอกคำว่ารักให้ผมฟัง ผมหลับตานึกถึงที่เขาเล่า เขาเจอผมเมื่อตอนเด็กตอนที่ผมหนีไปเที่ยวกับแด๊ด เขาบอกว่ารอยยิ้มผมทำให้เขามีความสุข หลังจากนั้นเขาก็หาวิธีลักพาตัวผมอยู่นาน จนเราต้องมาร่วมกันเผชิญกับความเจ็บปวดที่เขาเป็นคนก่อ



"พ่อกับแม่ผมบอกว่าผมรักคุณ .. แต่ผมไม่แน่ใจ" ผมหันไปหาเขา จับหน้าเขาให้จ้องตาผมแล้วพูดออกไป



"ฉันจะทำทุกอย่างให้นายรักฉัน .. อัลเลน"



พูดจบปากเราสองคนก็ค่อยๆแนบชิดประสานกันเป็นเนื้อเดียว ใครจะคิดว่าผมจะสามารถรักคนที่จับผมมาทรมานเป็นสิบปีได้ ใครจะคิดว่าที่เขาทำไปทั้งหมดเพราะเขารักผม ถ้าหากว่าเขาพูดว่าจะทำให้ผมรัก ผมก็คิดว่าสักวัน



" ผมคงจะรักคุณได้ .. วูฟกัง "









END






จบจริงๆค่ะ ขอบคุณที่ติดตามเรื่องนี้มาโดยตลอดนะคะ ขอบคุณจริงๆค่ะ
 
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-09-2014 12:55:19 โดย Akikojae »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
สงสารวูฟกังหน่อยๆ เป็นงี้เพราะเป็นโรคทางจิตรึ เพราะรอยยิ้มอัลเลนไปกระตุ้นต่อนโรคจิตแกสินะ ไม่งั้นก็คงไม่เกิดเรื่องทั้งหมดขึ้น

(แอบเข้าใจพี่แกนิดนึง เราก็เป็น คึคึ)

ตอนจบอ่านไม่เข้าใจ ตกลงคือถ้าวูฟกังรักอัลเลนจริงๆ อัลเลนก็รักวูฟกังจริงๆเหมือนกันใช่ไหมคะ??

ออฟไลน์ Moose

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
วูฟน่าสงสารมาก เพราะรักคำเดียวเลยสินะ
ขอตอนพิเศษอีกได้มั้ยคะ พลีสสสสสสสสสสสสสส

ออฟไลน์ แม่มดน้อย

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

ออฟไลน์ ammchun

  • Don't Worry,Be Happy
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1389
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-4
ปกติชอบแฮปปี้เอ็นดิ้งเป็นทุนเดิม แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่อะ มันไม่ใช่ ต้อง BAD สิ เราไม่มีความรู้สึกสงสารวูฟกังเลยแม้แต่นิดเดียว สงสัยเราอ่านเรื่องเกี่ยวกับเหยื่อพวกนี้มากไปหน่อย เรารู้สึกสงสารเขาจับใจ ส่วนใหญ่ผู้กระทำก็ยังลอยนวลจับได้บ้างไม่ได้บ้าง แบบโอ๊ยยยยยยมันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ เรื่องจริง ผญ คนนี้นก็ยังกลับไปบ้านหลังนั้นใช่มะ เฮ้อ ในนิยายคิดไว้แล้วว่าต้องประมาณนี่แบบวูฟไม่ตาย   :katai1::katai1:

ออฟไลน์ Akikojae

  • พี่ยุนรักน้องแจ ★彡
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1137/-17
ปกติชอบแฮปปี้เอ็นดิ้งเป็นทุนเดิม แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่อะ มันไม่ใช่ ต้อง BAD สิ เราไม่มีความรู้สึกสงสารวูฟกังเลยแม้แต่นิดเดียว สงสัยเราอ่านเรื่องเกี่ยวกับเหยื่อพวกนี้มากไปหน่อย เรารู้สึกสงสารเขาจับใจ ส่วนใหญ่ผู้กระทำก็ยังลอยนวลจับได้บ้างไม่ได้บ้าง แบบโอ๊ยยยยยยมันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ เรื่องจริง ผญ คนนี้นก็ยังกลับไปบ้านหลังนั้นใช่มะ เฮ้อ ในนิยายคิดไว้แล้วว่าต้องประมาณนี่แบบวูฟไม่ตาย   :katai1::katai1:


เราสงสารผู้หญิงคนนั้นอ่ะ เขาทุกข์มากเลยนะที่วูฟกังตาย
เราเลยเขียนให้จบแบบกึ่งๆ คือคนร้ายก็ได้รับความทุกข์ทรมาน แต่ก็ให้เขาเริ่มต้นกันใหม่
เอาน่า ถือว่าสงสารอัลเลนเนอะ
 :mew2:

ออฟไลน์ mapreaw

  • เคยคิดว่า "รักแท้มีอยู่จริง"
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 615
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-1
ถึงจะรักแต่แสดงออกผิดวิธีไปเยอะเลยนะ

ออฟไลน์ Emerald

  • ความลับไม่มีในโลก แต่ในโลกใบนี้ก็ยังมีความลับ ♥
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +143/-1
จบแฮปปี้เกินคาดมากค่ะ
เดาไว้แล้วว่าคงไม่ตาย แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้ลงเอยกัน
หมดทุกข์หมดโศกกันแล้วฮ่ะ แม้แม่ยกหนูอัลเลนจะไม่ให้อภัย
แต่ถ้าหนูอัลลเลนมีความสุขกับทางที่ตัวเองเลือกก็คงต้องยอม  :hao5:
ขอบคุณมากเลยนะคะสำหรับนิยาย สนุกมากเลยค่า  :กอด1:

ออฟไลน์ Akikojae

  • พี่ยุนรักน้องแจ ★彡
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1137/-17
ขอโทษนะคะ แต่พล็อตเป็นแบบนี้จริงๆ
ถ้าไงรอตอนพิเศษ ความคิดวูฟกัง ได้ไหม
เดี๋ยวจะเอามาลงแน่ๆค่ะ แต่อาจนานหน่อยน้า
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่า
 :กอด1:

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
ฮืออ น้ำตาคลอ
ถึงแมัจะอยากให้ขมุกขมัวกกว่านี้ เพราะวูฟมันโหดมาตลอด
แต่เราก็รักวุฟเหมือนกัน
งงตัวเอง
ชอบมากเลยค่ะ ที่อัลเลนกลับไปคุย
เหมือนเริ่มใหม่
รักษาจิตใจบิดเบี้ยวของวูฟซะ
สอนพี่แกว่ารักที่ถูกต้องมันเป้นยังไง   :mew6:

ออฟไลน์ Akikojae

  • พี่ยุนรักน้องแจ ★彡
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1137/-17
ฮืออ น้ำตาคลอ
ถึงแมัจะอยากให้ขมุกขมัวกกว่านี้ เพราะวูฟมันโหดมาตลอด
แต่เราก็รักวุฟเหมือนกัน
งงตัวเอง
ชอบมากเลยค่ะ ที่อัลเลนกลับไปคุย
เหมือนเริ่มใหม่
รักษาจิตใจบิดเบี้ยวของวูฟซะ
สอนพี่แกว่ารักที่ถูกต้องมันเป้นยังไง   :mew6:


เราร้องไห้ตั้งแต่บรรทัดแรกเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ
 :pig4:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด