ไหนว่าเกลียดกัน 20
บทที่ 20
"ครับพี่ ผมจะให้บาสกลับมาเป็นเหมือนเดิมครับ" แล้วเดี่ยวก้วิ่งมุ่งหน้าไปยังหอพักของบาสทันที
"โครมๆๆๆๆๆ" เสียงเคาะปรตะตูหน้าห้องดังกระหึ่มไปเลย
"ครับ กำลังไปเปิดเดี๋ยวนี้แล้วครับ" บาสตอบกลับไป
พอบาสเปิดประตูออก เค้ายังไม่ทันรู้ตัวไรเลย ก็มีคนเข้ามากอดเค้าเอาไว้
แต่สัมผัสนี้ รอยกอด แบบนี้ กลิ่นแบบนี้ บาสจำได้ทันทีว่าคนคนนี้ คือเดี่ยว
"บาส กูขอโทษ กูมันเลว เลวอย่างไม่น่าไห้อภัย " เดี่ยวพูดไปสะอื้นไป
"เอ้ย มึงป็นไร แล้วมึงร้องไห้ทำไม ใครทำไรมึง ใครทำมึงร้องไห้ ใครทำใงเสียใจ บอกกูมา เดี๋ยวกูไปจัดการให้" พอบาสเห็น้ำตาของเดี่ยว ก็ลืมความโกรธที่มีต่อเดี่ยวหมดเลย เหลือแค่ความรักความห่วงใยเท่านั้น
"มึงห่วงกู รักกู แคร์ความรู้สึกกูขนาดนี้ แล้วมึงไม่คิดว่า กูจะรักมึง แคร์มึง อยากดูแล อยากปกป้องมึงบ้างรึไง " เดี่ยวพูดอู้อี้ เพราะ ยังซบอยู่ที่ไหล่ของบาส
" 'ใครทำไรมึง บอกกูมาเดี๋ยวนี้เลย" แล้วบาสก็ผลักตัวเดี่ยวออกไปเบาๆ เพื่อจะได้คุยกันสะดวก
" คนใจร้าย ทำให้กูเสียใจ" เดี่ยวตอบอย่างงอนๆ
" 'งั้นเข้าไปคุยในห้องก่อนล่ะกันนะ" บาสพยุงเดี่ยวเข้าห้องไป ตอนนี้บาสลืมไปแล้วว่าตัวเองกำลังโกรธเดี่ยวอยู่
เดี่ยวเองก้รู้แล่วว่า บาสยังรักและห่วงตัวเองมากแค่ไหน ซึงก็ไม่ต่างจากตัวเต้าเอง ที่ยังรักแล้ะห่วงบาส
"มานั่งนี่เลย แล้วตกลงใครทำร้ายนาย บอกมา" บาสพาเดี่ยวนั่ง และถามทันที
" ทำไม มึงห่วงกูด้วยเหรอ กูจะเป็นจะตาย มึงสนด้วยเหรอ" เดี่ยวงอน
"ก็เอ่อ นะสิ ถ้ามึงไม่ให้กูห่วงมึง แล้วมึงจะให้กูไปห่วงใคร " บาสลืมตัวเผลอพูดออกไปอย่างนั้น พอเห็นสายตาเจ้าเล่ห์ของเดี่ยว ก็รู้ตัวแล้วว่ากำลังโดนหลอก แล้วรีบเอามือปิดปากตัวเองทันที แล้วทำท่าจะลุกเดินออกไป
แต่ก็โดนเดี่ยวดึงเอาไว้ ก็เลยล้มลงในตักของเดี่ยว
"ก็ไหนบอกว่า ห่วง แล้วจะไปไหนอีกล่ะครับ " เดี่ยวทำเสียงอ้อน
"เจ็บก็เจ็บสิ เรื่องของนาย ไปให้พวกสาวๆนั้นปลอบดิ มีเยอะไม่ใช่เหรอ" บาสประชดกลับและผลักเดี่ยวออกไป
"โอ๊ย ๆๆๆๆ" เดี่ยวร้องออกมา
" เอ้ย นายเป็นไร เจ็บมากป่าว เราขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ เจ็บตรงไหนรึป่าว" บาสตกใจรีบไปดูเดี่บงทันที
"แค่รู้ว่าบาสนายเป็นห่วง แค่นี้กูก็หายเจ็บแล้ว" เดี่ยวยิ้มตอบ
"แหววะ เน่าว่ะ " แล้วบาสก็สายหน้าไปมา
" งั้นเหรอ กูว่างั้นแหละว่ะ" แล้วเดี่ยวก็เอามือมาเกาหัว
"เอ้ย มือนายไปโดนไรมา ทำไม มีแผลใหญ่ขนาดนี้" บาสตกใจมาก รีบเอามือเดี่ยวมาดู
"เอ้ย ไม่เป็นไร นิดหน่อยเอง " เดี่ยวพยายามจะดึงมือกลับ
"ไม่นิดหน่อยแล้ว ไปโรงพยาบาลให้เค้าทำแผลเหอะ เดี๋ยวมันจะอักเสบนะ " ดูบาสจะเจ็บแทนมากกว่าเดี่ยวเจ็บซะอีก
"ทำไมมึงห่วงกูเหรอ" เดี่ยวพูดเจ้าเล่ห์
"ก็เอ่อนะสิ มึงเจ็บ กูจะเจ็บกว่ามึงนะ " บาสพูดเสร็จ ก็ก้มลงไปดูแผลเดี่ยวทันที เลยไม่ได้เห็นสายตาของเดี่ยวที่กำลังจ้องมองเค้าอยู่
สาตาของเดี่ยวตอนนี้บอกความรู้สึกของเค้าออกมาทั้งหมดว่า เค้ารักคนที่อยู่ตรงหน้ามากแค่ไหน และจะไม่ยอมเสียบาสไปไหนอีกแล้ว
แล้วเดี่ยวก็ดึงบาสเข้ามากอดทันที
"เอ้ย มึง ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวมึงก็เจ็บมากกว่าหรอก " บาสกลัวเดี่ยวจะเจ็บแผลมาก
"แค่มีมึง กูก็หายเจ็บทุกอย่าง แล้ว แค่มีมึง แค่มึงจริงๆบาส ความเจ็บปวกทุกอย่างของกูก็จะหายไป ขอแค่มึงเท่านั้น" เดี่ยวพูดออกมาราวกับเพ้อ
"งั้นเหรอ กูไม่ใช่หมอซะหน่อย " บาสพูดแก้เขิน เพราะตอนนี้กำลังเขินมาก
"มึงเป็นมากกว่าหมอ มากกว่าไรทั้งหมดสำหรับกู เพราะมึงคือสิ่งนี้ของกู" แล้วเดี่ยวก็ชี้ไปที่หน้าอกตรงหัวใจของบาส
"แต่มึงก็ทำลาย หัวใจดวงนี้ ด้วยมือของมึงเอง"
**************
" บาสกูขอโทษ ขอโทษจริงๆ" แล้วเดี่ยวก็จูบบาสทันที โดยที่บาสยังไม่ทันตั้งตัวเลย
แต่บาสเองก็ไม่ขัดขืนแต่อย่างใด พวกเค้าจูบกันอย่างนี้นานมาก คงเพราะอยากชดเชยเวลาที่เคยเสียไปจนบาสรู้สึกเริ่มหายใจไมสะดวก เลย ผลักเดี่ยวออกเบา
" งั้นเดี๋ยวไปเอายามาใส่แผลให้นะ" บาสเขินมากตอนนี้ เลยหาเหตุผลออกไปข้างนอก
" คร้าบผม อย่าช้านะครั้บ คิดถึงจะตายอยู่แล้ว " เดี่ยวพูดเสียงยานอ้อนบาส
" อย่ามาเวอร์" บาสว่ากลับไป
บาสกลับมาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาล
" โอ๊ย เบาหน่อยสิ จะฆ่ากันรึไงมึง" เดี่ยวร้องออกไป
" ก็ทนหน่อยสิ แค่นี้ก็ร้องโอดโอย ไม่ไหวเลย" บาสค่อนแคะกลับไป
"ก็มันเจ็บจริงๆอ่ะ มึงเอาไรมาทาให้กูนี่"
"ก็ยาฆ่าเชื้อไง น่าจะฆ่าเชื้อในปากมึงด้วยนะ เอามะ เดี๋ยวกรอกปากให้" ว่าแล้วบาสก้ทำท่าจะกรอกยาใส่ปากเดี่ยว
"งั้นถ้ามึงฆ่าเชื้อในปากกูเสร็จ กูก็จะจูบมึงต่อได้ใช่ป่าว งั้นกูยอม เอาเลย กรอกปากกูเลย" แล้วเดี่ยวก็อ้าปากรอ
" มั่วแล้วมึง ใครจะไปจูบกับมึง" บาสหน้าแดง จนต้องหลบสายตาของเดี่ยว
การทำแผลเสร็จอย่างทุลักทุเล เพราะคนเจ็บ คอยแต่จะแหย่ผู้พยาบาลให้
เมื่อทำแผลเสร็จ เดี่ยวก็พูดขึ้นมา
" บาสมีไร ทำไมมึงไม่ยอมบอกกู" เดี่ยวพูดจริงจัง
" บอกไร กูไม่มีไรต้องบอกมึง" บาสพยายามหลบตาเดี่ยว
"มึงเจ็บ มึงร้องไห้ มึงเสียใจ แต่กูไม่เคยได้รู้เลย"
" มันก็ดีแล้วนี่ "
" แต่กูอยากสุขอยากทุกข์อยากหัวเราะ ร้องไห้ไปพร้อมกับมึง กูไม่ต้องการแค่สุขกับหัวเราะกับมึงเท่านั้น กูอยากอยู่กับมึง อยากรับรู้ทุกความรู้สึกของมึง" เดี่ยวเริ่มตาแดงๆ
"เดี่ยวมึงไปรู้ไรมา" บาสถามขึ้น
" กูรู้เรื่องหมดแล้ว เรื่องแม่ของมึง"
" มึงว่าไงนะ" บาสตกใจ
" ทำไมมึงไม่บอกกู ทำไม มึงยอมเจ็บคนเดียว แต่มึงไม่ยอมให้กูเจ็บด้วย ทำไม" เดี่ยวเขย่าตัวบาส
" เพราะกูรักมึง ห่วงมึง ไม่อยากให้มึงต้องมาทุกข์ใจกับเรื่องของกู" บาสตอบบอกมา
" แล้วมึงคิดว่ากูมีความสุขจริงหรือ เวลาที่มึงเศร้าใจ ทุกข์ใจ เวลาที่มึงไม่ยิ้ม มึงคิดว่ากูจะมีความสุขได้จรองหรือ"
"พอเถอะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว อย่าไปพูดถึงมันอีกเลย แล้วนายก็กลับไปได้แล้ว นี่ก็ดึกมาแล้ว กลับไปเหอะ" บาสรีบไล่เดี่ยว
" กูอยากช่วยมึง อยากอยู่กับมึง อยากแบ่งปันรับรู้ทุกความรู้สึกของมึง" เดี่ยวอย่างจริงจัง พร้อมกับจับหน้าของบาสและมอบจูบอย่างอ่อ่นโยนให้กับบาสอีกครั้ง
"กูรักมึงนะบาส รักมาก รักจนทนเห็นมึงอยู่พูดคุย ยิ้มกับคนอื่นไม่ได้ กูอยากให้มึงยิ้ม หัวเราะ พูดคุยกับกูได้คนเดียวเท่นั้น"
" มึงจะบ้าเหรอ งั้นมึงก้จับกูมัดขังไว้ในห้องเลยดิ" บาสประชด
" ถ้ากูทำได้ กูทำไปนานแล้ว"
" บ้า" บาสผลักเดี่ยวออกไปเบาๆ
" กูเสียใจเรื่องแม่มึงด้วยนะ และกูก็เสียใจมากที่ไม่สามารถช่วยไนมึงได้เลย"
"อืม "
" ต่อไป กูจะดูแลมึงเอง กูจะเป็นโลกให้มึงเอง" เดี่วพูดด้วยแววตามุ่งมั่น
" ขำวะ มึงไปคำพวกนี้มาจากไหนว่ะ ฮ่าๆๆๆ" จริงๆแล้วบาสแกล้งขำไปงั้นแหละ บาสเขินมาก จนไม่รู้จะพูดไรดี แต่ในใจตอนนี้เต้นรัวเลย
" จริงนะเว้ย กูพูดจริงๆ ไม่ได้ล้อเล่น" เดี่ยวจริงจัง
" เอ่อ ๆๆ งั้นมึงกลับหอมึงไปได้แล้ว กูจะนอน"
" เดี่ยวขอนอนด้วยคนม่ายด้ายเหรอคร้าบ มันดึกแล้ว" เดี่ยวลากเสียงยานอ้อบาส
" ไม่ได้ ออกไปเลย กลับได้แล้ว" แล้วบาสก็ผลักหลังเดี่ยวจนเดินไปถึงประตู
" 'งั้นก่อนไป ขอ........." แล้วเดี่ยวก็จุ๊บแก้มบาสไปทีนึง
" ทำบ้าไรอ่ะ ถ้าเกิดมีใครมาเห็นเข้า จะทำไง" บาสเขินจนหน้าแดงหมดแล้ว
" ไม่เห็นต้องว่าไร ก็คนเค้ารักกัน งั้นกูไปก่อนนะ ฝันดีนะครับบาส อย่าลืมฝันถึงเดี่ยวล่ะ" แล้วเดี่ยวก็กำลังจะเดินออกไป
" เดี๋ยว นายจะเอาเปรียบเราไปถึงไหน" อยู่ๆบาสก็ตะโกนเรียกเดี่ยว จนเดี่ยวตกใจ
" กูไม่เคยแม้แต่จะคิดเอาเปรียบมึงเลยนะเว้ย" เดี่ยวตกใจคิดว่าบาสโกรธไรตัวเองอีก
แล้วบาสก็เดินไปหาเดี่ยว และ
" จุ๊บ !" บาสจูบแก้มเดี่ยว เดี่ยวยืนงงเป็นไก่ตาแตกเลย
" ก็... ก็นายจูบเราอยู่ฝ่ายเดียว .....นายเอาเปรียบเรา ..... เราก็เลยเอาคืนบ้าง" บาสพูดไปหน้าแดงไป
" ถ้าเอาคืนแบบนี้ กูเต็มใจว่ะ จะเอาคืนอีกป่ะ " ว่าแล้วเดี่ยวก็ยิ่นหน้ามาอีก
" บ้า ...ไว้เอาคืนวันหลังล่ะกัน หลับฝันดีล่ะ แล้วกลับบ้านดีดีนะ" แล้วบาสก็เนเข้าห้องไป
" กลับถึงหอเมื่อไร เดี๋ยวโทรหานะบาส"
" แล้วแต่นายสิ"
แล้วบาสก็ปิดประตู
" บาส นายกำลังจะกลับมาหากูใช่ป่าว กูกับมึงกำลังจะเป็นเหมือนเดิมใช่ป่าว" เดี่ยวยิ้มออกมา และเดินออกไป
วันนี้บาสมาเรียนพร้อมรอยยิ้มที่ไม่ได้เห็นมาหลายวันแล้ว
" เป็นไงวันี้นายถูกหวยหรือบาส ยิ้มหน้าบานเชียว" พีแซว
" พีพูดไร น่าเกลียด " เคนว่าให้ " งั้นเคนไปเรียนก่อนนะ" แล้วเดินออกไป
" ป่าวหรอก เมื่อคืนหลับฝันดีอ่ะ" บาสตอบไป
" ไอ้เดี่ยวด้วยคนนึง เมื่อคืนกลับมาถึงหอ ก็ยิ้มบ้าอยู่คนเดียว ถามไรก็ไม่ยอมตอบ" เคนเล่า
" งั้นเหรอ" บาสถามอย่างสนใจ
" อืม วันนี้ตื่นมสก้ยิ้ม ดันเสือกตื่นเช้า ลุกขึ้นมาร้องเพลงโวยวายดังทั้งห้อง เราเลยต้องตื่นด้วยเลย ถามว่าดีใจเรื่องไร ก็ไม่ยอมบอก บอกว่าเดี๋ยวก็รู้เอง"
" คงงั้นมั้ง" บาสตอบออกมาเบาๆ
" นายว่าไงนะ บาส” เคนถาม
" ป่าวๆ ไม่มีไร ว่าแต่เดี่ยวมาเรียนยังอ่ะ " บาสถามไป
" มันมาเรียนตั้งแต่ไก่โห่แล้ว "
" แล้วเดี่ยวทานไรบ้างยังตั้งแต่เมื่อคืนอ่ะ" บาสถามด้วยความเป็นห่วง
" ก็เมื่อคืนก็เห็นกินมาม่า ตอนเช้าก็มาม่าเหมือเดิม แต่เปลี่ยนรสว่ะ" พีตอบ
" ทำไมนายไม่หาอะไรที่มันมีประโยชน์ให้เยวกินล่ะ มาม่ามันไม่อิ่มท้องนะ" บาสพุดไป
" ถ้าเป้นห่วงมันขนาดนี้ทำไมไม่เอามันไปอยู่ด้วยเลยล่ะ จะได้ดูแลกันตลอดไง" เคนแซว
" บ้าสิ เพื่อนนาย ยายก็ดูแลเองสิ" บาสตอบพลางหน้าแดง
" เอ๊ะ แต่เราว่า คงไม่ต้องมีใครห่วงมันแล้วล่ะ เพราะดูนั่นสิ ' แล้วเคนก็ชี้ไปที่ใครคนนึงกำลังเดินมากับใครอีกคนนึง
ใช่แล้วบาสกำลังเดินควงมากับผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึงอยู่
บาสหันไปเห็นเข้า ก้บอกว่าจะรีบไปเรียนทันที แล้ววิ่งออกไปเลย
เดี่ยวเห็นอย่างนั้น ก้รีบวิ่งมาหาเคนทันที
" เอ้ย ไอ้เคน เมื่อกี้บาสป่าววะ" เดี่ยวถามอย่างร้อนรน
" เอ่อ ใช่ แล้วทำไมอ่ะ"
" ซวยแล้วกู เรื่องกำลังจะดีแล้วเชียว" เดี่ยวสบถออกมา
" ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นใครว่ะ น่ารักดีว่ะ"
" กูไม่ได้สนใจเค้านะเว้ย เค้ามาติดกูเอง กูรำคาญจะตาย อุตส่ามาแต่เช้า เพื่อมารอบาสจะได้คุยกันก่อนเข้าเรียน ซวยโว้ย"
" ตะโกนหาเตี่ยแกรึไง อายคนโว้ย มีไรก้คุยกันตอนเย็ยก็ได้ว่ะ" เคนด่า
" เอ่อ งั้นกูเรียนนะโว้ย แล้วมึงอ่ะจะไปเรียนพร้อมกูป่าว"
" มึงไปก่อนเลย เดี๋ยวกูไปหากำลังใจก่อนโว้ย"
" ไปหาเคนอีกล่ะซิ "
" แน่นอนอยู่แล้ว"
" หมั้นไส้โว้ย" แล้วต่างคนค่างก็เดินออกไป
วันนี้ทั้งบาสและเดี่ยวเรียนไม่รู้เรื่องด้วยกันทั้งคู่ แต่เหตุผลของพวกเค้าต่างกัน
บาสเรียนไม่รู้เรื่องโมโห (หึง) เดี่ยวที่ควงกับหญิงอื่น
เดี่ยวเรียนไม่รู้เรื่องเพราะ กลัวว่าบาสจะเข้าใจตัวเองผิด
เรียนเสร็จบาสรีบกลับบ้านทันที เพราะไม่อยากเจอหน้าใครบางคน
แต่ใครคนนั้นก็ยังตามบาสไปจนถึงหน้าหอพัก
แต่ตอนนี้พวกเค้าทั้งสองคนยืนอยู่ไกลกันมาก
จึงต้องอาศัยการตะโกนคุยกัน
แต่โชคดีมากที่ตอนี้ไม่มีใครผ่นไปมาเลย
เดี่ยวจะวิ่งมาหาบาส แต่โดนบาสห้ามไม่ให้วิ่งมา
" มึงห้ามวิ่งมาใกล้กูมากกว่านี้ เราต้องอยู่ห่างกันอย่างนี้มันถูกต้องที่สุดแล้ว" บาสพูดไปโดยไม่หันมามองหน้าเดี่ยว
"ทำไมอ่ะบาส กูทำผิดมาก จนมึงไม่สามารถยกโทษให้กูได้เลยเหรอ" เดี่ยวตอบมาอย่างอ่อนใจ
"ไม่รู้สิ กูก็ไม่รู้เหมือนกัน " แล้วบาสก็เดินต่อไปอย่างช้าๆ
แล้วเดี่ยวก็ตะโกนขึ้นมาเสียงดังมาก เพราะเดี่ยวกลัวระยะห่างของเค้าเองและบาสจะเพิ่มากขึ้นเรื่อยๆ เค้าจึงตัดสินใจทำบางอย่างลงไป
"ถ้ากูสัญญาว่า กูจะไม่ตะคอกมึงอีก กูขอเดินไปหามึงอีกก้าวนึงได้ป่าว แต่มึงห้ามเดินจากกูไปแม้แต่ก้าวเดียว"
"แล้วแต่มึงสิ ...แต่อย่างหลังกูไม่รับปาก" บาสตอบไปอย่างนั้น แต่ตอนนี้เค้าหยุดยืนอยู่กับที่แล้ว พร้อมกับยิ้มไปด้วย
แล้วเดี่ยวก็ได้เดินไปใกล้บาสอีกนึงก้าว
"แล้วถ้ากูสัญญาว่า ต่อไปกูจะไม่โวยวายอีก อีกแล้ว ไม่ว่ามึงจะทำไรผิด หรือไม่ว่ามึงจะแกล้งกูยังไง กูก็จะยอมมึงทุกอย่าง ขอกูเดินไปหามึงอีก 5 ก้าวได้ไหม" เดี่ยวยังตะโกนมาอีก
"ถ้ามึงมั่นใจว่าทำได้ มึงก็เดินมาสิ" บาสตอบไป โดยที่ยังไม่หันกลับไปมองระยะห่างระหว่างเค้ากับเดียว
"กูมั่นใจว่ากูทำได้ งั้นกูขอเดดินไปหามึงอีก 5 ก้าวนะ" ว่าแล้วเดี่ยวก็เดินไปใกล้บาสอีกนิดนึง
"แคนี้ใกล้พอยัง" บาสถามออกไป
" ยังหรอก ขอใกล้อีกกหน่อย"
"แล้วมึงจะทำไง"
"ถ้าต่อไป กูสัญญว่ากูจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว กูขอเดินไปหามึงอีก 12 ก้าวได้ป่าว" เดี่ยวอ้อนเสียงหวาน
"มึงจะทำได้เหรอ"
"ได้สิ กูขอแค่มีมึง กูจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครอีกเลย" เดี่ยวตอบอย่างมั่นใจ
" งั้นก็เดินมาสิ ใครไปห้ามมึงไว้ล่ะ" บาสแกล้งตอบอย่างไม่ใส่ใจ แต่เดี่ยวเองก็ลดระยะห่างระหว่างพวกเค้าได้อีก 12 ก้าว
"งั้นต่อไป กูสัญญาด้วยชีวิตของกุว่า กูจะไม่ทำอย่างนั้นกับมึงอีก ถ้าหากมึงไม่เต็มใจ ฮืม.... ข้อนี้ทำยากหน่อย ขอเดินไปหามึง มึง 15 ก้าวได้ป่าว " เดี่ยวอ้อนเสียงหวาน
"ไม่อยากเชื่อในข้อนี้ เพราะเคยทำผิดมาก่อน ขอลดให้เหลือแค่ 11 ก้าว ถือเป็นการลงโทษ" บาสตอบอย่งสะใจ
"อ้าว ไหงงั้นล่ะ " เดี่ยวเริ่มงอแง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
