ผมมาสดุ้งตื่นอีกครั้งตอนที่ผมได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกันอยู่ใกล้ๆ ผมลืมตาขึ้นมองดูก็เห็นว่าไอ้เฟคมันกำลังคุยอยู่กับน้องชายผมที่โต๊ะใต้ต้นไม้ใกล้ๆ กับแปลนั้นแหละผมจึงลุกขึ้นจากแปล
“อ้าวพี่บีมตื่นแล้วเหรอ พวกผมคุยกันเสียงดังกวนพี่หรือเปล่า พี่เลยตื่น”
เสียงน้องชายของผมถามหลังจากที่ผมลุกขึ้นยืนอยู่ข้างแปลแล้ว เพราะว่าน้องชายของผมหันหน้ามาทางแปลพอดี ส่วนไอ้เฟคมันหันหลังมาให้ผม
“ไม่กวนหรอก พอดีพี่ตื่นเองนะ แล้วคุยอะไรกันอยู่”
ผมตอบน้องผมไป ส่วนไอ้เฟคตอนนี้มันหันกลับมายิ้มให้กับผม
“ก็หลายเรื่องอ่ะพี่บีม แล้วเย็นนี้จะออกไปเที่ยวไหนอีกหรือเปล่า”
“อืม...ก็ว่าจะไปนัดกับพวกพี่กิจเอาไว้แล้วว่าจะพาพี่เฟคเขาไปเที่ยวเสียหน่อย”
ต่อหน้าคนอื่นผมจะให้เกียรติมันครับ ผมจะเรียกมันว่าพี่ ส่วนพออยู่กันสองต่อสอง อย่าหวังเลย พอผมพูดจบไอ้เฟคมันก็ทำหน้างง
“ไม่ต้องงหรอกพี่เฟคผมยังไม่ได้บอกพี่นะ ว่าผมจะพาออกไปเปิดหูเปิดตาคืนนี้ นี่ผมก็นัดพี่กิจกับหมวดก้องเอาไว้แล้ว”
“พี่กิจนี่ใครเหรอบีม”
ไอ้เฟคถามผม แต่ยังไม่ทันที่ผมจะตอบมันกลับไปน้องชายผมก็ตอบมาก่อน
“พี่กิจเป็นลูกน้องพ่อครับ แต่พี่กิจเขาสนิทกับพี่บีมสุดๆ เมื่อก่อนตอนที่พี่บีมยังไม่ย้ายไปอยู่กรุงเทพ พี่กิจกับพี่บีมนี่ติดกันอย่างกับเป็นปลาต๋องโก๋ เมื่อคืนก็พากันออกไปเที่ยวจนกลับบ้านมาตอนเช้านั้นแหละครับ”
เยี่ยมมากน้องชาย แกเผาพี่แกต่อหน้าเลยนะ ไม่ได้ดูเลยว่าไอ้เฟคมันทำหน้าอย่างไงตอนนี้ ถ้าอยู่กันสองคน ป่านนี้ผมอาจถูกบีบคอตายไปแล้วก็ได้ ไอ้เรื่องขี้หึงนี้ต้องยกให้มันเป็นอันดับหนึ่งครับ หลังจากที่ผมเจอกับตัวเองมาหลายครั้งแล้ว แต่ตอนนั้นผมไม่แน่ใจว่ามันหึงหรือแค่ห่วงกันแน่เพราะตอนนั้นอะไรๆ มันก็ยังไม่ชัดเจนเหมือนตอนนี้
“อย่าพูดมากนะ จะไปด้วยหรือเปล่าล่ะถ้าจะไปก็ไปเตรียมตัว”
“โอ๊ย..ไปซิพี่บีมพรุ่งนี้วันหยุดไปได้”
“บีมนั้นพี่ขึ้นไปบนบ้านก่อนนะปวดท้อง”
อยู่ดีๆ ไอ้เฟคมันก็ปวดท้องขึ้นมาอย่างนั้น ผมจึงพยักหน้าให้มันไป มันก็ลุกขึ้นไปทันที ผมรู้ว่ามันคงโกรธผมแน่ๆ เกี่ยวกับเรื่องที่ออกไปเที่ยวเมื่อคืนนี้ พอไอ้เฟคลับสายตาไปแล้วน้องชายของผมก็ลุกขึ้นบ้างตอนแรก ผมนึกว่ามันจะไปเตรียมตัวอย่างที่ผมบอก แต่เปล่ามันกับเดินตรงมาที่ผม สายตาและสีหน้ามันก็เปลี่ยนไป และอาการของมันตอนนี้ผมก็พอจะรู้ว่ามันต้องมีเรื่องสำคัญจริงๆ ที่จะคุยกับผม
“มีอะไร”
ผมถามขึ้นทันที
“รู้ดีจังนะพี่บีม ว่าผมมีอะไรจะคุยด้วย”
“ก็พี่เป็นพี่เป็นพี่บีทมาหลายปีแล้วทำไมจะไม่รู้”
“งั้นรู้หรือเปล่าว่าผมจะคุยเรื่องอะไร”
ผมสั่นหน้าให้กับน้องชาย มันจึงเดินอ้อมมาด้านหลังผมก่อนที่จะดันหลังของผมไปข้างหน้า
“งั้นนั่งลงก่อนก็แล้วกันผมมีเรื่องอยากจะถามนิดหน่อย”
“งั้นก็ว่ามาซิ”
ผมเปิดโอกาสให้น้องชายถามในเรื่องที่มันอยากรู้ เพราะผมกับบีทไม่มีอะไรเคยปิดปังกัน บีทมันจะรู้เรื่องทุกอย่างของผม เช่นเดียวกับผมที่รู้เรื่องของมัน แม้แต่เรื่องที่ผมเป็นเกย์ บีทมันก็รู้
“พี่บีมกับพี่เฟคไม่ใช้แค่คนรู้จักกันธรรมดาใช้หรือเปล่า”
“อืม...”
“พี่สองคนเป็นแฟนกัน”
ผมอึ้งไปนิดนึงที่บีทมันรู้ถึงความสัมพันธ์ของผมกับไอ้เฟค แต่เมื่อมันถามผมมาแล้วผมก็จะตอบมันตรงๆ เพราะเราไม่เคยมีความลับต่อกัน
“อืม...แล้วบีทรู้ได้อย่างไงว่าพี่กับพี่เฟคเป็นอะไรกัน”
“อ๋อ...ก็ตอนที่ผมกลับมาจากโรงเรียนแล้วขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมองลงมาจากหน้าต่าง ผมเห็นพี่เฟคเขานอนกอดพี่บีมอยู่แล้วยังหอมแก้มพี่บีมด้วย แต่ตอนนั้นไม่ค่อยแน่ใจเพราะว่ามุมที่มองลงมามันไม่ชัดเจน แต่พอผมเห็นไอ้รอยตรงเนี๊ย ผมก็มั่นใจแล้ว”
บีทมันชี้ที่คอของผม ไอ้รอยที่ว่ามันคงเกิดขึ้นเมื่อเช้าแน่ๆ ผมว่าแล้วว่าไอ้รอยที่ไอ้เฟคมันชอบทำตามตัวผมมันจะต้องทำให้คนอื่นรู้ถึงความสัมพันธ์กับมันจนได้ ผมเริ่มใจไม่ดีเท่าไร ไม่รู้ว่าบีทมันจะคิดอย่างไงกับเรื่องนี้ ทั้งๆ ที่มันรู้ว่าผมเป็นอะไร แต่ผมไม่เคยพาใครหรือแสดงออกใดๆ มาก่อนว่าผมมีความสัมพันธ์เกินเลยไปมากแล้ว
“แล้วบีท..งไม่ว่าอะไรใช้ไหม”
ผมถามน้องชายผมไป
“ว่า...และจะโกรธด้วยถ้าพี่บีมไม่บอกว่าผมได้พี่เขยหรือพี่สะใภ้”
ผมโล่งอกทันที่ ที่แท้บีทมันก็แกล้งผมนี่เองตอนนี้มันกลับมายิ้มร่าเริงเหมือนเดิมแล้ว ผมล่ะกลัวว่าน้องจะรู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้ แต่มันดันรับได้แถมทะลึงถามอีก เล่นเอาผมเขินไปเหมือนกัน ถึงอย่างไงผมก็ยังพอมียาง(อาย)อยู่บ้าง
“ได้พี่เขยว่ะ”
ผมอ๋อมแอ๋มตอบ ก็คนมันเขินอ่ะ น้องชายผมพอรู้ว่าได้พี่เขยมันก็ทำหน้าเสียดายก่อนที่มันจะพูดว่า
“โอ๊ย....ขาดทุนว่ะ นึกว่าจะได้พี่สะใภ้เสียอีก เสีย...เสียหมด อู๊ย...อารมณ์เสีย ไปดีกว่า”
แล้วบีทมันก็ลุกขึ้นเดินออกไป แต่พอมันเดินไปได้สองก้าวมันก็หันกลับมาแล้วมันก็ถามผมว่า
“เออ...ลืมถามอีกข้อหนึ่ง”
“อะไรล่ะว่ามาพ่อนักถาม”
ผมประชดน้องชายผมไป
“ก็พี่กับพี่เฟคเจอกันได้ไงอ่ะ ได้ยินมาว่าพี่เฟคเป็นลูกเพื่อนพ่อไม่ใช้เหรอ โลกมันกลมเนอะ”
“เรื่องนี้มันยาวว่ะเดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟังแล้วกัน”
“ก็ได้ ผมจะได้ไปอาบน้ำเตรียมตัวไปเที่ยว แล้วพี่บีมก็อย่าลืมขอพ่อกับแม่ให้ผมด้วยล่ะ”
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมยังเล่าให้บีทฟังไม่ได้ เพราะเรื่องมันรุนแรงเกินกว่าที่บีทจะรับได้ในตอนนี้ แต่พี่สัญญานะน้องรักว่าสักวันหนึ่งที่พี่พร้อมเมื่อไรพี่จะเล่าเรื่องที่ผ่านมาให้ฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพี่บ้าง
“พี่บีม..งผมว่าพี่เองก็รีบขึ้นห้องไปได้แล้วมั้งป่านนี้คงมีใครบางคนรอเครียร์กับพี่อยู่ ขอให้โชคดีนะพี่ชาย”
แล้วบีทมันก็วิ่งขึ้นบ้านไปพร้อมกับถิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้ผม
โพลล์
หัวข้อ: ร้าย...หรือรัก ตอน จบแล้ว 2-2-55 (อ่าน 671306 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก