สวัสดีคับพี่เป็ด สวัสดีคับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆชาวเล้า
ผมเป็นไข่เป็ดฟองใหม่ของเล้า หวังว่าไข่ฟองนี้ไม่ได้มาช้าไปนะครับ (เมิงมาช้าไปแค่เกือบ 6 ปีเอง
)
หลังจากหลงยุค หลงกาลเวลา เพิ่งได้อ่านเรื่องราว ที่ผมประทับใจมากถึงมากที่สุด มากจนอดคิดไม่ได้ว่า ชีวิตผมมีคุณค่าที่ได้เกิดมาและได้อ่านเรื่องราวของพี่ (ไม่ได้เว่อร์นะ ความรุสึกบอกมา
)
ตามชื่อกระทู้ครับ การโพสครั้งแรกของผม ผมตั้งใจโพสกระทู้นี้เพื่อกล่าว
"ขอบคุณครับพี่เป็ด" ที่พี่ได้แบ่งปันเรื่องราวดีๆและความรู้สึกดีๆที่ถ่ายทอดผ่านแป้นอักขระ(ดูภาษามัน!!! ลิเกมากกก
)
เรื่องราวของพี่ทำให้ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมตื่นก่อนนาฬิกาปลุก เพื่อแบกร่างตัวเองไปทำงาน อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ตลอดตั้งแต่ 1 ปีที่ได้เริ่มทำงานมา เรื่องราวของพี่ทำให้ผมอยากตื่นไปทำงาน มีแรงต่อสู้กับภาระงานอันหนักอึ้ง
มีแรงเดินขึ้นลงหน้างานเป็นสิบๆชั้น มีแรงคุมงานกับเหล่าผู้รับเหมา มีแรงยิ้มแม้เข้าประชุมแล้วโดนด่า
เพียงผมคิดถึงเรื่องราวของพี่ เพียงผมได้ฟังบทเพลงนั้น เพียงผมสูดหายใจแล้วคิดว่าเย็นนี้ก็จะได้นั่งอ่านความเห็นของพี่ที่เล้า
ขอขอบคุณจากใจครับพี่ ขอบคุณมากมายจริงๆ
ผมยังแอบหวังลึกๆนะครับ ว่าจะได้เห็นเม้นจากพี่เป็ด และหวังลึกไปกว่านั้นว่าเล้าแห่งนี้จะจัดมีทติ้งพบปะกัน
ผมพร้อมจะลางานเพื่อไปงานมีทติ้งดังกล่าว พร้อมจะโดนไล่ออกหากลูกพี่ไม่ให้ลา
เพื่อไปกล่าวคำขอบคุณพี่เป็ด
ด้วยปากของผมเอง ผมสัญญา
สำหรับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆชาวเล้า ผมขอขอบคุณสำหรับเล้าเป็ดสถานที่ที่อบอุ่น ตลอดหลายวันที่ผ่านมา
ผมตามเข้ากระทู้ต่างๆ เพื่ออ่านเรื่องราวความคืบหน้า ผมไปสั่งจองหนังสือ 4 เล่มที่เป็นของพี่เป็ด(ได้เซ็งเป็ดเล่มเล็ก 99 บาทมาแล้ว) ยังรอที่สั่งจองไปอยู่ คาดว่าน่าจะได้ภายในอาทิตย์นี้ ผมนั่งฟังเพลง When I'm Feeling Blue เป็นร้อยเป็นพันครั้ง
ผมปฎิเสธไม่ได้ว่าหลงรักเรื่องราวดังกล่าวเข้าอย่างจัง
ซึ่งผมเองก็ตอบไม่ได้ว่าเพราะทำไม
อาจเป็นเพราะผมใช้ใจรับรู้เรื่องราวมากกว่าใช้สมองมั้งครับ (เน่าอีกละ!!!
)
สุดท้าย...ผมขอขอบคุณชีวิตที่แสนดี ชีวิตของผมเองที่มีโอกาสได้อ่านเรื่องราวของพี่เป็ด
สุดท้ายของสุดท้าย...ผมอยากบอกพี่เป็ดว่า หากช่วงปี 2550 พี่เป็ดได้มาเช่าหอที่ลาดกระบัง(ตามที่พี่เป็ดตอบกระทู้)และเป็นหอเดียวกับที่ผมคิด ผมคงเคยมีโอกาสเดินเฉียดพี่เป็ดแล้ว เพราะเมื่อ 5 ปีที่แล้วผมเองก็เป็นนักศึกษาใหม่ที่อยู่หอนั้น (ชั้น4 D-Dog) ผมอยู่หอนั้นจนจบปี4 และตอนนี้ผมก็มาทำงานที่ จ.เดียวกับบ้านเกิดของพี่ เกาะเล็กๆเกาะนั้นผมเพิ่งไปทานอาหารที่นั่นมา
(ยังแอบคิดว่าทำไมนะ ทำไมไม่อ่านตั้งแต่ตอนเรียนเผื่อจะแอบเอาหนังสือไปให้พี่เป็ดเซ็นต์)
ขอพี่เป็ดและพระอ้อยโปรดรับคำขอบคุณและความสดุดีในความรักที่บริสุทธิ์ ขอบคุณจากใจครับ
(...คนธรรมดา...)...................ที่พรุ่งนี้จะไม่ธรรมดาเพราะโดนด่าตอนเข้าประชุม 55555