หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[konnarak]

อ่านไป  ยิ้มไป มีความสุขจิงๆๆ 

ขออย่างเดี่ยว อย่าดราม่า นะครับ 


อืมว่าเเต่ กลับบ้านไป ต้องไปเจอ  คุณกร นี่  ไม่อยากจะคิด 

[Seiki]

โอ๊ย ขัดใจคนเขียน 555+ 
ค้างอย่างแรงเลยอ่ะ อิ๊ๆ...
ตอนต่อไป มาม่าแน่นอน ใช่มะๆ

ตามอ่านตั้งกะเรื่องพี่เมฆ (แต่ไม่แน่ใจจะเก็บเงินทันซื้อหนังสืออ้ะเป่า  )
ชอบภาษาของคุณมากเลยอ่ะครับ คือมันเป็นศัพท์ที่ว่าสมัยนี้เค้าใช้กันเยอะ
เป็นคำในสมัยดี อ่านแล้ว บางคำยังแฮบไปใช้ในชีวิตประจำวันเองเลย 555+

รีบมาต่อนะครับ อยากรู้แล้วเนี่ย ว่ากรจะเป็นอย่างไรเมื่อรู้ความจริงงงง...

อย่ากังวัลเรื่องหนังสือค่ะ เดี๋ยวเซให้คนเขียนทำเหลือเผื่อรอคุณสักชุดนะคะ ใจเย็นๆ ค่อยเก็บไปค่ะ
ส่วนมาม่าหรือปล่าววันนี้เซยังไม่รู้  ต้นฉบับยังไม่มาเลย นี่ก็รอลุ้นอยู่
รอๆกันหน่อยนะคะ คิดว่า เรื่องคงไม่ดราม่ามาก คงแค่แสบๆคันๆ ประสาคนเขียนช่วงสติไม่อยู่กับตัว 

[anterosz]

น่าสงสารน้องดิน เดินไม่ไหวแล้วจะไปเล่นกะลูกสมุนได้ยังไง๊ 

 

[LaphaeL]

งั้นมารอเป็นเพื่อนเซ และเพื่อนทุกคนเยย อิ๊ๆ...

ไรเตอร์มะต้องรีบนะครับ แต่ให้รู้ไว้ว่ามีคนรออยู่เยอะแย๊....555+

[Pikky]

ไม่ได้มาอ่านแค่ 2 วัน เสาไฟฟ้าสอยพี่ดินไปเป็นแฟนได้ซะแระ 

ไม่ต้องหวานกันมาก แต่น่ารัก เสาไฟฟ้าอยากอ้อน แต่ก็กลัวนักเลงใหญ่
 

ตอนนห้าคงไม่มาม่าใช่มั้ยคะไรเตอร์ คุณกรคงเข้าใจ หรือป่าว????

 

[dragonfly08]

 

เข้ามาเต้นย่อยอาหารรอพี่ดิน

[OhJa]

ชอบมากกกกก
หลงรักพี่ดินไปเต็มๆ นักเลงใหญ่ที่น่ารักสุดใจ 

[kboom]

พี่ดินน่ารักอีกแล้วอ่ะ

ไม่ไหวแล้วอ่ะ

กอดหน่อย ๆ 

[Seiki]

ตอนที่ 19
 

รถหรูแล่นตรงไปยังเส้นทางที่เคยชินเหมือนอย่างที่เคย สองข้างทางยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงนอกจากท้องฟ้าที่บอกเวลาเข้าสู่ช่วงกลางคืนแล้ว
 
ยิ่งเข้าใกล้จุดหมายมากเท่าไหร่ รู้สึกอึดอัดใจเพิ่มมากขึ้นทุกที
 
ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้วะพี่ดิน!!
เรื่องทั้งหมดนี้ เรื่องที่ต้องมาเป็นแฟนไอ้เสาไฟฟ้าบ้านี่ เพราะสถานการณ์บังคับและไม่มีตัวเลือกให้ปฏิเสธไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมแค่รู้ว่าจุดหมายปลายทางข้างหน้ามีคนที่เคยยืนอยู่ในตำแหน่งที่พี่ดินเพิ่งได้รับมาหมาดๆ รออยู่ ถึงได้หดหู่ขั้นแม็กซ์แบบนี้หละ

ไอ้คนที่กวนประสาทพี่ดินได้ตลอดเวลา มันเองยังเงียบไปเมื่อเข้าใกล้บริเวณบ้านตัวเอง เพราะอะไรกันวะ บอกตรงๆเลยว่านักเลงไม่เข้าใจความรู้สึกนี้เลย ความรู้สึกอึดอัดแบบหาสาเหตุไม่ได้และหนทางแก้ไขก็ไม่มีแบบนี้ มันเพิ่งเคยมีมากระทบใจพี่ดินครั้งแรก
 
แต่ก็พอรู้ว่ามันทำให้หายใจลำบากและทรมานเต็มที
 
 
นักเลงใหญ่กำลังนั่งหม่นหมองประคองอารมณ์อยู่ดีๆก็ต้องสะดุ้งตกใจอีกครั้ง เมื่อจู่ๆ ไอ้คนที่มันเงียบไป มันกระชากวิญญาณกลับเข้าร่างตอนไหนไม่รู้ จู่ๆมันก็เอามือมาจับมือพี่ดินไว้
 
ถ้ามันอุ่นเหมือนมือคนปกติทั่วๆไปพี่ดินจะไม่ตกใจให้เสียฟอร์มนักเลงใหญ่แบบนี้หรอก นี่ไอ้เสาไฟฟ้ามันส่งมือเย็นเฉียบมาจับมือพี่ดินแบบนี้เลยต้องสะดุ้งพอเป็นพิธีแหละวะ
 
“เฮ้ย เป็นอะไรเนี่ย อยู่ดีๆมาจับมือ “
 
กำลังเหนื่อยทั้งกายและสับสนวุ่นวายไปทั้งใจ ไม่ใช่ที่มันแกล้งเงียบไปเมื่อกี้มันต้องการขอกำลังใจอีกหรอกนะ กูให้ตอนนี้ไม่ได้นะเว้ยไอ้บ้า ถ้ามาขอกำลังใจกันตอนนี้มีหวังขาสั่นไปถึงศตวรรษหน้าแน่ๆ กลัวใจมันจริงๆ
 
“ดิน”
 
มันหน้าด้านขนาดไหน โดนพี่ดินโวยวายขนาดนั้นมันยังไม่ปล่อยเลยให้ตายเหอะ ไอ้บ้านี่หน้ามันกับยางมะตอยเอามาเทียบกันนี่ใครชนะวะ
แล้วทำไมต้องมาทำหน้าหมาหงอยใส่ด้วยหละวะเนี่ย มันไม่รู้หรือไงว่าต่อให้พี่ดินซ่าแค่ไหน แต่จิตใจดีนะเว้ย มาทำหน้าแบบนี้ให้ต้องรู้สึกสงสารทำไมวะ
 
ไม่ได้ตั้งใจเลยนะบอกไว้ก่อน ทุกสิ่งทุกอย่างมันเกิดมาจากพื้นฐานจิตใจของพี่ดิน ถ้าจะต่อว่าให้ไปต่อว่าคุณนายแม่ที่ถ่ายทอดพันธุ์กรรมอารมณ์อ่อนไหวนี่มาให้ มาทำให้พี่ดินต้องเกี่ยวกระชับฝ่ามือนั้นเอาไว้แล้วออกแรงกดลงไปเบาๆเพื่อให้กำลังใจ.....
ในแบบฉบับของนักเลงใหญ่นะ ไม่ใช่อย่างที่ไอ้บ้านั่นต้องการ
 
“ปะ เป็นอะไรไปอะ” อุวะ!! ก็แล้วทำไมต้องถามมันไปเสียงสั่นแบบนั้นด้วยหละพี่ดิน
ถ้ามันเจ้าเล่ห์อยากได้กำลังใจขึ้นมา สถานที่แบบนี้มันคงจะไม่ดีแน่ ถึงเบาะรถหรูมันจะนุ่มกว่าโต๊ะทำงาน  แต่มันก็แคบไปไม่ใช่เหรอ....ไม่ดีหรอก อึดอัดแย่เลย
 
“ระหว่างเราสองคนมันเร็วเกินไปใช่มั้ย” แล้วมาตาแดงๆใส่ พี่ดินจะเอาสมาธิที่ไหนมาหาคำตอบให้มันละวะ
 
“ไม่รู้สิ บอกไปก็ไม่รู้จักจำว่าไม่เคยมีแฟน”
ก็เพิ่งจับพลัดจับผลูมาครั้งแรกกับมันนี่แหละ ทำไมชอบตะล่อมถามให้พี่ดินหาเรื่องเข้าตัวจังวะ
 
“นั่นสินะ”
 ไอ้เสาไฟฟ้ามันเป็นอะไรของมันก็ไม่รู้ ถอนหายใจยาวแล้วก็มาทำตาละห้อยใส่พี่ดินแล้วหันกลับไปถอนหายใจใหม่ ทำเอาพี่ดินไปไม่เป็นเลยเหมือนกัน
 
“ถอนหายใจ แล้วจะรู้มั้ยว่าเป็นอะไร” หรือว่ามันต้องการใช้โค๊ดลับวะ กูไม่รู้นะเว้ย รู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที
 
“พี่รู้ว่าระหว่างเรามันเร็วเกินไป พี่บีบคั้นให้ดินตอบรับเป็นแฟนโดยที่พี่ก็ให้คำตอบดินไม่ได้ว่าเพราะอะไร แต่ดินพอจะเชื่อใจพี่ได้มั้ย เรื่องของดินพี่ตัดสินใจแล้วมันไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบ พี่รู้ว่าที่ดินเงียบไปดินคิดมาก ดินสับสน และดินก็ไม่สบายใจ แต่พี่อยากให้เชื่อใจพี่ว่าพี่จะจัดการมันได้ ไม่รู้สิ พี่รู้สึกว่าถ้าต้องเห็นดินเงียบไปไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ ดินด่าพี่เหมือนเดิมยังดีกว่า”
 
กระตุกวูบไปทั้งหน้าอกข้างซ้ายเลยพี่ดิน หัวใจกระแทกกระดูกซี่โครงแรกจนกลัวว่ามันจะทะลุออกมา

มันก็แปลกเหมือนกันนะ ไอ้ความรู้สึกนี้ ตลอดทางยอมรับว่าคิดถึงแต่เรื่องของตัวเองคนเดียว นั่งค้นหาคำตอบให้ตัวเองเพียงอย่างเดียว แต่ใครอีกคนที่เงียบไปเหมือนกันนั้นเค้ากลับคิดกังวลเรื่องพี่ดิน แทนที่จะเป็นเรื่องของใครอีกคนที่รออยู่ในบ้าน
 
ถ้ามือเย็นเฉียบที่ยื่นมาจับทำให้พี่ดินสะดุ้งตกใจนั้นมีสาเหตุมาจากตัวพี่ดินเอง พี่ดินไม่ใช่คนใจร้ายอะไร คิดเสียว่าให้ความสบายใจกับมันก็แล้วกันนะ......เห็นนั่งทำหน้าเป็นหมาหงอยแล้วสงสาร
“ไหนว่าเวลามากน้อยไม่สำคัญไง  กล้าลูบคมนักเลงมาได้ขนาดนี้ จะมาหมดไฟเอาตอนนี้ได้ไง กูเอง เอ้ย มันชินหวะ ขอแทนตัวเองว่าพี่ดินได้มั้ย มันไม่กระดากปากเท่าไหร่ นั่นแหละจะบอกว่าหน้าด้านมาได้ขนาดนี้ก็หน้าด้านต่อไปสิ ถ้าตัดสินใจดีแล้วจะให้กำลังใจอยู่ห่างๆก็แล้วกัน”
 
ไอ้เสาไฟฟ้ามันเหยียดยิ้มออกมาแล้ว เออเว้ย กำลังใจแบบฉบับของพี่ดินก็พอช่วยได้ ถ้ากำลังใจแบบไอ้เสาไฟฟ้าเห็นทีจะไม่ไหว ปวดหลังแทบตายแน่ะพี่ดิน
 
“งั้น ขอกำลังใจหน่อยสิ” เห็นมั้ย บอกแล้ว ไอ้เสาไฟฟ้ามันไว้ใจได้ซะที่ไหน
 
“เฮ้ย ไม่ได้ อย่ามาลูกเล่นเรียกร้องกำลังใจจะได้มั้ย ให้มันรู้เวร่ำเวลาบ้าง ขอได้ครั้งหนึ่งเนี่ยขอบ่อยเหลือเกินนะไอ้กำลังใจเนี่ย  อย่ายื่นหน้าเข้ามานะ กูเอาตีนยันหน้าแน่ พูดดีด้วยหน่อยไม่ได้เลยไอ้บ้านี่”
 
“นะ นิดเดียวก็ได้ ไม่ทำแบบเมื่อตอนเย็นหรอก พี่สัญญา” อย่าว่าถ้อยคำสัญญาเลยต่อให้มันสาบานพี่ดินยังไม่ไว้ใจเลย
 
“ไม่ว่าจะสัญญาหรือสาบานก็เชื่อใจไม่ได้ทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวทำเอง ปิดตาสิ แล้วสัญญาด้วยว่าเสร็จแล้วจะลงจากรถเงียบๆ ห้ามยิ้ม ห้ามทัก ห้ามพูดอะไรถึงเรื่องนี้เด็ดขาด ไม่งั้นพี่ดินจะอาละวาดให้ดูเป็นขวัญตาแน่ๆ”
คนอย่างไอ้บ้านี่มันต้องขู่ พูดดีๆด้วยแล้วเหลิง สงสารมันหรอกนะที่มันนั่งคิดมากมาตั้งนานน่ะ อย่างน้อยมันก็ยังคิดถึงจิตใจพี่ดิน ทั้งที่ใจมันเองก็คงมีเรื่องอะไรให้ต้องคิดมากอยู่แล้วแท้ๆ แต่มันก็ยังเผื่อใจเอาไว้คิดถึงพี่ดิน ถึงแม้สุดท้ายมันจะหวังผลตอบแทนให้ต้องหน้าเห่อร้อนแบบนี้ก็เถอะ

ไอ้บ้าเสาไฟฟ้ามันรีบหลับตาตามสั่ง มือเย็นเฉียบของมันอุ่นจนร้อนแล้ว
คนหน้าด้านแบบมันก็ตื่นเต้นเป็นเหมือนกันแฮะ นึกว่าจะมีแต่พี่ดินคนเดียวที่ใจสั่น มันเองก็ใจสั่นไม่แพ้กัน ที่สำคัญมันจะหายใจแรงทำไมวะเนี่ย นี่ตกลงมันใจสั่นขอรางวัลหรือมันใจสั่นเพราะกลัวพี่ดินจับตอนวะ
 
สูดหายใจเข้าปอดลึก รวบรวมพลังลมปราณจากประสาทสัมผัสทั้ง 5 ที่มี แล้วถอนหายใจทิ้งหนึ่งที ที่ต้องมาเสียฟอร์มให้กำลังใจไอ้ยักษ์วัดตึกนี่อยู่บนรถของมันแบบนี้
 
ริมฝีปากฉกไปแตะอีกริมฝีปากหนึ่งเบาๆ แค่ชั่วพริบตาเดียวก็ถอนออกมา แค่นี้เลือดลมก็เห่อกันมารวมตัวที่หน้าแล้ว เสียงครางประท้วงฮือดังออกมาจากลำคอแกร่ง แต่ใครจะสนหละ ก็มันเป็นคนบอกเองว่านิดเดียว สำหรับพี่ดินแล้วมันเยอะเกินไปด้วยซ้ำ เพราะพี่ดินเพิ่งทำอะไรที่ขัดกับบุคลิคนักเลงครั้งนี้เป็นครั้งแรก ตุ๊ดแตกได้ใจจริงๆ
 
 
 

 
คนข้างๆนั่งนิ่งมาตลอดทางจนใจหาย ไม่รู้ดินคิดอะไรอยู่ หน้าตาหม่นหมองนั้นทำเอาปวดหนึบไปทั้งใจ คิ้วที่ขมวดจนชนกันและร่องรอยบนหน้าผากที่ยับย่นนั้นทำให้รู้ว่า ดินกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก แต่จะคิดเรื่องอะไร คิดเรื่องเดียวกับผมอยู่มั้ยผมไม่รู้ แต่มันก็ทำให้ผมใจคอไม่ดี

 
ในฐานะที่เป็นคนกลาง ผมห่วงความรู้สึกของทั้งสองฝ่าย มันอาจจะดูไม่ดีที่ผมพาแฟนใหม่ไปประจันหน้ากับแฟนเก่า แต่ถ้าผมเลือกแล้วว่าจะต้องเดินต่อไป ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนเค้าทั้งคู่ก็ต้องเจอกันอยู่ดี คงไม่มีใครรู้ว่าถ้าผมไม่มั่นใจ ผมไม่จะยกตำแหน่งแฟนให้ใครเด็ดขาด แล้วถ้าผมยกตำแหน่งนี้ให้กับใคร ผมก็ต้องยืดอกรับให้เค้ามั่นใจว่าผมจริงจัง ผมเป็นเกย์อยู่แล้วผมไม่แคร์ที่จะบอกใครๆว่าผมรักผู้ชาย แต่มันคงเป็นเรื่องอะไรที่ลำบากใจเกินไปสำหรับดิน
 
สำหรับผู้ชายที่มีแฟนครั้งแรกเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้เป็นเกย์ ผมใจร้อนที่เรียกร้องสิ่งนั้นจากดินเร็วเกินไป แค่ที่ดินยอมให้วันนี้ มันก็ยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดแล้ว แต่ผมก็ยังอยากได้ อยากมั่นใจกว่านี้

ตอนดินทิ้งตัวราบไปบนโต๊ะทำงาน ตอนที่ท่าทางบอกให้รู้ว่าอยากให้ผมพาไปให้ถึงจุดหมายนั้น ลำตัวที่บิดเร่า เสียงร้องครางที่ออกมาในแบบฉบับของผู้ชาย ตัวขาวที่ซับสีเลือดไปทั้งตัว ขาสองข้างที่ห้อยลงมาระกับขอบโต๊ะ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังแหวกขาให้ผมได้เห็นในสิ่งที่สะกดสายตาให้ผมหยุดนิ่งอยู่กับที่ได้ ถึงจังหวะความต้องการของอารมณ์ทำให้ผมได้มีเวลาจดจำร่างนั้นแต่ช่วงเสี้ยววินาที แต่ผมก็จำมันได้ติดตาติดใจ ดินเป็นของผมแล้ว ถึงจะแค่ทางกาย แต่ผมมั่นใจว่าดินคงจะมีใจให้บ้าง ไม่งั้นป่านนี้นักเลงใหญ่คงจะอาละวาดผมแทบปางตายไปแล้ว

 
อาการนิ่งเงียบที่สายตาจับจ้องไปแต่ข้างทางทำให้ผมวุ่นวายใจ เส้นทางบนถนนมันควรจะเป็นผมที่ต้องสนใจอยู่กับหนทางตรงนั้น อยู่กับรถคันหน้าที่ต้องระวังซึ่งกันและกัน แต่ไม่รู้ทำไมความสนใจผมกลับจดจ้องอยู่แต่กับดิน ผมไม่เคยขับรถช้าในเลนส์ขวาขนาดนี้มาก่อน ถ้าใครจะด่าผมก็คงจะไปว่าอะไรเค้าไม่ได้ เครื่องยนต์ที่มากกว่า 2000 ซีซี ขับอยู่แค่ สี่สิบแค่นี้โดนคันหลังบีบแตรด่ามันก็คงจะน้อยไป ความเร็วที่ผมขับมันยังไม่คุ้มกับน้ำมันที่เสียไปตอนสตาร์ทเครื่องยนต์เลยเถอะ

 
คว้ามือบางมาเพราะต้องการปลอบขวัญและขณะเดียวกันก็ต้องการแรงใจ  ไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะต้องเจอกับอะไรแค่ไหน แต่อย่างน้อยผมก็ไม่ต้องเดินไปเผชิญหน้ากับมันเพียงลำพังอีกแล้ว ถึงไอ้เปี๊ยกจะไม่รับรู้หรือให้ความร่วมมืออย่างที่อยากให้เป็น แต่ขอแค่ยังอยู่ข้างๆ ไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้แต่อย่าทิ้งผมไปไหน แค่นี้ก็พอแล้ว

แรงสะดุ้งสุดตัว ไอ้เปี๊ยกคงไม่รู้เลยสินะว่าตัวเองจมอยู่กับความคิดมานานแค่ไหนแล้ว แต่ดินก็ยังเป็นดิน โวยวายก่อนยังไงก็ยังโวยวายเสมออยู่อย่างนั้น ผมคิดว่าคงต้องได้ลิ้มรสหมัดของนักเลงมากระแทกเบ้าตาสักหมัด แต่มันไม่ใช่ ดินทำให้ผมแปลกใจอยู่เสมอ นอกจากไม่ได้กินหมัดแล้ว ผมยังได้แรงบีบรัดจากมือน้อยๆสอดนิ้วกลับมาให้ได้ดีใจอีกต่างหาก
 
เสี่ยงกับเจ็บตัวแค่นี้แต่มันก็คุ้มเสียยิ่งกว่าอะไร
 
 

 
ผมไม่รู้ว่าดินคิดอะไรอยู่ แต่ผมก็พูดออกไปตามที่ใจคิด ถ้าดินสับสนและอึดอัดกับอะไรที่กำลังจะไปพบเจอ ผมก็อยากให้ดินมั่นใจว่าผมจะจัดการมันได้ ดินเป็นผู้นำมาตลอดผมรู้ แต่ถ้าดินวางใจจะให้ผมเป็นผู้นำ ผมเองก็จะทำให้ได้ จะเป็นคนที่คู่ควรกับนักเลงอย่างดินให้ได้
 
คำตอบที่ดินตอบกลับมา มันยิ่งกว่าขวัญและกำลังใจยิ่งกว่าน้ำทิพย์ชโลมใจ และยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด มันเป็นคำตรงๆง่ายๆในสไตล์ของดิน ลูบคมนักเลง สำหรับผมแล้วการทำให้ได้ดินมา มันยิ่งกว่าโน้มดอกฟ้าลงมาหาเสียอีก มันไม่ง่ายแบบนี้แน่ถ้าคืนนั้นผมไม่หักหาญเอาดินมาเป็นเมีย ไม่เคยขอบคุณบุญคุณของเหล้าครั้งไหนเท่าครั้งนี้ สิ่งที่ดินตอบกลับมามันทำให้ผมหน้าด้านมากพอที่จะขอกำลังใจ ไม่ต้องชุดใหญ่อย่างที่เพิ่งได้ไปก็ได้ แค่จูบพอชื่นใจก็ยังดี

 
ไอ้เปี๊ยกปฏิเสธที่ผมจะขอกำลังใจ แต่เขาจะให้ผมด้วยตัวเอง คำต่อรองก็น่ารักสุดใจ ไม่ให้ผมพูดอะไรถึงเรื่องนี้ เขาอาย แต่เค้าก็ไม่ยอมรับออกมาตรงๆ ขอแค่ผมหลับตาและสัญญาว่าเมื่อได้แล้ว จะไม่พูดถึงมันก็พอ
 
แล้วเรื่องแค่นี้ทำไมผมจะให้ไม่ได้ คนดีของผมเค้าไม่ให้พูดเพื่อแลกกับการกระทำ ถ้าผมไม่ให้ผมก็ควายแล้ว เตรียมตัวเปลี่ยนจากกินข้าวเป็นกินหญ้าตั้งแต่วันนี้ได้เลย

ใจผมกระแทกไปมาอยู่ในอก รอคอยด้วยความตื่นเต้น กำลังใจที่ได้รับแทบอยากจะกระชากร่างเด็กเจ้าเล่ห์มาบดปากให้สาแก่ใจ นิดเดียวที่ผมร้องขอไม่ต่างอะไรจากลมพัดผ่าน ซาตานที่อยู่ในร่างกายประท้วงว่าไม่ได้ดั่งใจออกมาจากลำคอ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ต้องปลอบตัวเองว่าได้แค่นี้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว ทุกอย่างที่ผมได้มาดินเริ่มก่อน มันเป็นนิมิตหมายที่ดี
 
มองตาคาดโทษเด็กเจ้าเล่ห์อยู่นานก็ต้องยอมแพ้ ไม่เห็นไอ้เปี๊ยกมันจะมีทีท่าว่ากลัวอะไรผม นอกจากลอยหน้าลอยตาให้รู้ว่าเกมส์นี้ นังเลงใหญ่เค้าชนะแบบใสๆ

 
เสียงเคาะกระจกรถขัดจังหวะผมอีกจนได้ เปิดประตูลงไปมันก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นมารตัวเดิม มองเลยมารผจญออกไปก็มีอีกคนยืนรอที่กรอบประตู มือหนึ่งจับจูงมือเล็กๆของแสนดีเอาไว้ กรหน้านิ่งเฉยจนผมเดาไม่ถูกว่าเค้ากำลังคิดอะไร
 
ระยะเวลาที่เราห่างกันไปทำให้เราไม่ได้รู้ใจกันอย่างเดิมอีกต่อไปแล้ว
 
“เฮ้ยไอ้ห่าภู มึงคิดว่าแค่จอดรถเสร็จ บ้านจะเดินมาหามึงเองเหรอ พวกกูรอมึงจนลำไส้ใหญ่จะได้เสียกับลำไส้เล็กอยู่แล้วมึงก็ยังไม่ลงมา จนพวกกูต้องแห่กันออกมาตามเนี่ย เรียกร้องความสนใจจริงๆนะไอ้ประธานบริษัทใหญ่”
 
“แล้วมันหนักส่วนไหนของมึง มากินข้าวฟรีบ้านกูยังมีหน้ามาโวยวาย”
 
“โอ้ยๆ ต้องให้กูทวงบุญคุณมึงมั้ยว่าวันนี้กูต้องทำอะไรเพื่อมึงบ้าง  สวัสดีครับน้องดินไปสมัครเรียนมาวันนี้เป็นยังไงบ้างครับ”
มันปรับเปลี่ยนคำพูดจนผมปรับตัวไม่ทันกับมันจริงๆ เพื่อนผมคนนี้มันตอแหลเทพเกินไปแล้ว
 
“ตกลงไม่ได้สมัครหรอกครับ เพื่อนพี่บอกว่าให้เรียนมหาลัย เลยยังต้องรอก่อนว่าที่ไหนที่พอจะเข้าได้”
เบบี๋ของผมก็มารยาทดีจนต้องอดยิ้มกับความน่ารักไม่ได้ ใครว่าอยู่สลัมแล้วต้องเถื่อนต้องถ่อยเสมอไป ให้ดูยาหยีของผมแล้วคุณจะรู้ว่าในปฐพีนี้ไม่มีอะไรแน่เสนอไปหรอก
 
“อ๋อๆ มันเริ่มทำตัวเป็นป๋ากับน้องดินตั้งแต่ตอนนี้เลยเหรอ พี่ขอโทษนะที่พี่ลืมบอกไปว่าเพื่อนพี่มันร้าย ถ้าเป็นไปได้อยู่ห่างๆมันไว้ก็ดี มีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้นะครับ”
อยากจะเอาเท้ายันหน้าไอ้เพื่อนที่มันหวังดีประสงค์ร้ายต่อชีวิตคู่ของผม ถ้ามันปากแบบนี้ ถึงหน้าตาดีกว่านี้จนเทียบเท่ากับโดม ผมก็มั่นใจว่าไอ้ห่านี่สุดท้ายแล้วมันก็ต้องขึ้นคาน
 
“ขอโทษทีนะกร ที่วันนี้มาเทคแคร์ไม่ได้ แล้วยังต้องมารอภูกินข้าวอีก เราไปที่โต๊ะกินข้าวกันเลยมั้ย”
 
“อืม รอได้ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่แสนดีเถอะ หิวหรือยังครับ”
 
น้องน้อยของผมพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วยกับคนถาม แต่พอรู้ว่าข้างหลังผมเป็นคุณครูคนใหม่เท่านั้น มือน้อยๆที่เกาะชายเสื้อกรเอาไว้ก็ปล่อยออกจากกันแล้วโผเข้าหาคุณครูคนใหม่ ไม่ให้ดินได้ตั้งตัวจนเซกันไปทั้งครูทั้งลูกศิษย์กันเลยทันที

 
บนโต๊ะอาหารมีไอ้แก๊กจับจองบทสนทนาแทบทั้งหมด มันพ่นออกมาเป็นไฟจนไม่มีใครอยากจะเป็นน้ำไปคอยแทรกกองไฟกองนั้น เพราะกลัวว่าแทนที่จะดับไฟจะกลายเป็นเชื้อน้ำมันให้แก๊กพล่ามออกมาทั้งคืน กรยังร่าเริงเหมือนเดิม ตอบโต้บทสนทนาเหมือนคนเดิม เหมือนที่ผ่านมาไม่ได้จากผมไปไหน
 
แต่คนที่เงียบไปตั้งแต่เดินเข้ามาถึงห้องกินข้าวคือดิน
 
ดินนั่งข้างๆผม ต้องขอบคุณไอ้แก๊กที่มันเจ้ากี้เก้าการจัดที่นั่งแบบนี้ให้ ถึงแม้จะเป็นการเปิดทางให้มันได้นั่งตรงข้ามกับดินก็เถอะ ถึงจะขัดใจแต่ก็ต้องปล่อยไปเพราะวันนี้มันช่วยผมไว้เยอะ
 
“ดินสอนประจำหรือไปกลับเหรอครับ”
กลายเป็นกรที่ดึงดินเข้ามาในบทสนทนาหลังจากที่อยู่นอกวงโคจรอยู่นาน
 
“ประจำครับ ผมค้างที่นี่เพราะมาสอนแสนดีช่วงเย็นแล้วครับ”
ยาหยีของผมตอบตรงไปตรงมาตามนิสัยแต่ผมสังเกตว่าคำตอบของดินทำให้คนถามสะอึกไปเหมือนกัน
 
“แล้วดินพักห้องไหนครับใช่ห้องที่ติดกับแสนดีหรือเปล่า”
ผมรู้ว่ากรรู้ บ้านผมมีห้องมากมายแต่ส่วนใหญ่คือปิดตายเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดคลุมผ้าเอาไว้ มีแค่สองห้องที่ผมเปิดเอาไว้เพื่อรับแขกประจำอย่างไอ้แก๊กหรือใครๆที่มาค้าง
 
“ไม่ใช่ครับ ผมอยู่ห้องอีกฝั่งหนึ่ง”
ดินคงไม่รู้ว่ากำลังเล่นเกมส์ยี่สิบคำถาม เพราะดินเป็นคนตรงไปตรงมาเขาถึงได้ตอบไปโดยไม่คิดอะไรมาก แต่สำหรับคนถามผมเองก็ไม่รู้ว่ากรกำลังคิดอะไร
 
“แต่ห้องนั้น คือห้องที่แม่บ้านบอกให้กรเข้าไปพักคืนนี้นี่ภู แล้วดินจะนอนห้องไหน หรือว่าให้แม่บ้านเตรียมห้องที่ติดกับแสนดีไว้ให้”
เพราะดินมัวแต่สนใจกับการกินข้าวของแสนดี เลยไม่รู้ว่าตอนที่กรถามคำถามนี้ กรมองมาที่ผมด้วยสายตาแบบไหน ถ้าผมแปลความหมายในสายตานั้นไม่ผิด
กรกำลังส่งสายตามาคาดคั้นและตัดพ้อผมอยู่......อย่างนั้นเหรอ
 
“เปล่าหรอกมันกะทันหันเกินไป แม่บ้านเค้าเตรียมทำความสะอาดไม่ทัน ดินเลยจะนอนห้องภูน่ะ”
ผมรู้ดีว่ากรไม่เชื่อ มีเหรอที่แม่บ้านของผมจะทำอย่างที่ผมว่าไม่ทันแม่บ้านของที่นี่มีจำนวนมากกว่าคนอาศัย แค่ผมออกปากไปเท่านั้นทุกอย่างจะเสร็จตามที่ต้องการภายในเวลาไม่กี่นาทีด้วยซ้ำ
สายตาที่ส่งมาจึงเต็มไปด้วยทำถาม ตอนนี้ผู้ชายสองคนส่งสายตาแบบเดียวกันมาที่ผม คนหนึ่งถามเพราะอยากรู้ แต่อีกคนถามเพราะไม่รู้ ดินไม่รู้ล่วงหน้าว่าคืนนี้นอกจากนอนร่วมชายคาเดียวกันแล้ว เค้ายังต้องนอนร่วมเตียงเดียวกับผม แต่สำหรับอีกคน........
 
“ภูกินข้าวเสร็จแล้วกรขอคุยอะไรด้วยได้มั้ย แค่เราสองคนนะ ได้หรือเปล่า”

 
สวัสดีค่ะ คนอ่านที่รักทุกคน วันนี้อ้อนเอาตัวรอดไว้ก่อนเลย 555 แบบว่ามีคนขู่เอา m79 ปาบ้านเอาไว้อ่ะ ขนาดขู่กลับว่าจะไม่ยกลูกชายให้พี่แกยังไม่กลัวเลย ต้องโทษลูกชายมั้ยที่แสดงออกให้รู้ว่ามีใจ และปลายเปิดลำไส้ใหญ่กำลังตัน 555
๐ ขอฟ้องหน่อยนะค่ะ เซมากูเตะ สั่นหน้าจอกดดัน จนขวัญกระเจิงหมดเลยอ่ะ ถ้ามันจะมาม่าให้โทษเซมากูเตะเลยนะ ตบตีนางเลยเต็มที่ๆ
๐ ขอบคุณ ZakuPz    ที่สละเวลาช่วยดูคำผิดให้ทุกตอนเลย ขนาดคนเขียนตรวจแล้ว เซมากูเตะตรวจก่อนลงก็แล้ว ยังมีคำผิดออกมาแยะแยะขนาดนั้น ไม่ใช่เพราะพลาดแล้วหละแบบนี้การันตีได้ว่าภาษาไทยย่ำแย่ ขอโทษนะค่ะคุณครูวณี ครูสอนดีค่ะแต่หนูแย่เอง Y_Y
๐ ส่วนคนอ่านที่กังวลเรื่องหนังสือพี่เมฆ ไม่ต้องเครียดนะคะ ไม่ซื้อไม่เป็นไรค่ะแค่ติดตามอ่านก็ดีใจแล้วนะค่ะ ส่วนใครที่คิดว่าอยากเก็บไว้จริงๆแต่ยังไม่สะดวกเพราะอะไรก็ตามบอกได้นะค่ะ เพราะคงสั่งมาเกินจำนวนที่สั่งแค่ 10 ชุด ไม่มีปัญญาสั่งมาแยะกว่านั้นแล้วน๊า:sad4: ส่วนคนที่ถามว่าจะรีปริ๊นมั้ย ถ้ามีโอกาสได้รวมเล่มพี่ดินก็อาจจะได้โอกาสรีปริ๊นตอนนั้นหละนะ แต่ตอนนี้คงเข็นพี่ดินไปถึงฝั่งฝันก่อน ไม่ต้องกลัวว่าคนเขียนจะอั้นตอนจบไว้ให้ไปลุ้นกันในรวมเล่มนะ ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นธุรกิจ ยังไงๆจะลงจนจบอยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องห่วงนะค่ะ สัญญาๆ
๐ ให้คนอ่านทุกคนค่ะ แทนคำขอบคุณทุกคนเหมือนเดิม TRomance

[Seiki]

อ่านแล้วหมั่นใส้กร นิดๆ  มีการจะมาขอคุยส่วนตัว ชิส์

[kitty]

 

[4life]

อ่าวๆ ไอ้กร จะมาอะไรอีก
ไม่เห็นเหรอว่าเค้ามีเเฟนใหม่เเล้ว
ไปไกลๆ "ทีน" เลยปะ 
เรื่องมากจริงวุ้ย

[nidnoi]

 

[Jimmeiiii*]

กร..ขอร้องอย่าเยอะ!

[evilheart]

มันจะมากไปมั้ง กร
ได้ข่าวมาว่าจบกันไปแล้ว

[ClioNe]

อยากคุยอะไร..มีอะไรให้คุยอีกเหรอ
พี่ภูเอาให้ชัดเจนนะ..

นักเลงของเรายังน่ารักอย่างต่อเนื่อง..

[b27072010]

ไอ่คุณกร ... สงสารจะเป็นมารตัวเบ้งแล้วนะนี่

พี่ดินกับคุณภูกำลังไปได้สวยเลย

[อิสระ]

กลับมาทำไมมมมมมมมม
กูลืมมึงไปหมดแล้วววววว
อยากให้กรรู้ตัวเองเร็วๆ
ไม่งั้นเจ็บกว่านี้แน่




 

[taroni]

พี่ภูคุยกะกรให้รู้เรื่องไปเลยว่าเลือกพี่ดิน กรจะได้ไม่ต้องหวังอะไรอีก

[Pamphlet]

พี่ดินทำไมน่ารักขึ้นทุกวันขนาดนี้นะ...ชอบจังเเลยนิสัยนายเอกแบบนี้
ขอบคุณไรเตอร์นะคะที่สร้างพี่ดินกับพี่ภูมิมาให้น่ารักอย่างทุกวันนี้
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ  

[dragonfly08]

คำก็ยาหยี สองคำก็ยาหยี รักเมียจริงๆ

กรอยากส่วนตั๊วส่วนตัวกะเสาไฟฟ้า ระวังไฟซ๊อตนะถ้าเจอคำตอบว่ามีเมียใหม่แล้ว

[mixmix]

กรี๊ดดดดดดด หลอนคุณกรค่า ทำไมไม่กระเด็นออกไปจากเรื่องซะที 
คาดว่ามาคราวนี้คงมาร้ายแล้วหล่ะ ชิชะ คิดจะกลับมาหาของเก่าหล่ะสิ ฝันไปเถอะ อยากมาแย่งพี่ภูของพี่ดินนะ 
ไรท์จ๋า เขี่ยฮีออกไปที ไม่ต้องการมาม่าค่า ไม่อยากให้พี่ดินมาม่าอ่า ไม่งั้นจะไปบึ้มบ้านไรท์จริงๆด้วย 

กอดๆจุ๊บๆพี่ดิน อยากเป็นพี่ภูตอนถูกพี่ดินจุ๊บอ่า  ( อ๊อก โดนพี่ภูถีบออกจากทู้  ฮ่าาาาาาาาาาา )

[Kusano ~~ Kawaii]

กร พอเถอะ
เค้ากำลังไปได้ดีนะ
ทิ้งเค้าไปก่อน จะเอาอะไรกะเค้าอีก 

พี่ดินอย่ายอมนะ

[roseen]

เบื่อจริงๆไอ้พวกที่จากแล้วไม่จบ อยากแล้วกลับมาหา นึกจะไปก็ไปนึกจะมาก็มา มันนึกว่าตัวมันเองมีค่านักหรือไงว่ะ เจอคนถูกใจก็ไป พอเบื่อก็กลับมา
ตอนนี้ก้อยู่ที่ไอ้เสาไฟแล้วละว่าจะเอาไง จะเอาของเก่าที่ไร้ค่าที่ซมซานกลับมาหา หรือจะเอาของใหม่ที่ซื่อและตรงไปตรงมาแบบจริงใจ
ตอบคำถามไอ้ตัวที่คลานกลับมาหาให้ดีนะไอ้เสาไฟ  อย่าให้พี่ดินเสียใจนะมึง

[PandP]

น่าจะไปเคลียร์กันทั้งสามคนเลย เอาให้เข้าใจตรงกันหมด
จะได้ไม่มี'ใคร'มามั่วนิ่มเอาทีหลังได้

[lazewcielo]

พี่ภู....ไปคุยกับกรแล้วห้ามลังเลนะ!
ไม่งั้นโดนถีบแน่...
บอกกรไปเลยว่า เลือกพี่ดิน พี่ดินเป็นยอดยาหยี ไม่ใช่กร!
เป็นแค่อดีตอย่ามาเสนอหน้าให้มาก! ชิ

[nemesis]

ภูบอกไปเลยว่า เป็นอะไรกับพี่ดิน

[heefever]

กรุณาอย่าถ่านไฟเก่านะเสาไฟฟ้า


กรก็ไม่รู้จะคุยอะไรนักหนา แค่นี้ก็เห็นๆ กันอยู่แล้วว่าเสาไฟฟ้าคิดยังไงกับพี่ดิน

[NASS.NET]

โอ้...โน้ว~
กรคะ...ไม่ได้นะคะ
สร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวของคนที่คุณทิ้งไป ไม่ได้นะคะ
พี่ดิน ทำใจดีๆไว้...เชื่อใจพี่ภูเค้าน๊า(เชื่อได้ป่าวคะ)

ปล.ไม่เอามาม่านะคะ...ได้โปรดดด

[lasom]

เป็นเก้งหวงก้างหรือไงย่ะหล่อน ได้ข่าวว่าคนที่ทิ้งเค้าไปจนเค้าเจอคนที่ดีกว่านะมันหล่อนนะยะ
หนอยทำมาเป็นเหวี่ยง เดี่ยวเจอฤทธิ์นักเลงใหญ่ล่ะ