สั้นๆ ขยันโพสครับ
อธิคมขยับพลิกใบหน้าหันมาทางด้านที่อนุภาพนั่งอยู่ ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มดูซีดเซียวเล็กน้อย ไรหนวดครึ้มเพราะไม่ได้โกน ใบหน้าหล่อร้ายกาจที่ใครต่อใครหลงไหล รวมถึงเจ้าตัวเองตอนนี้ดูสงบนิ่ง เหมือนกับเด็กหนุ่มซื่อๆ ที่กำลังนิทราอยู่อย่างสุขสบาย
"คุณนุ" เสียงอธิคมครางเบาๆ ขัดจังหวัดความคิดของอนุภาพ "คุณนุจริงๆ ด้วย"
อธิคมยื่นมือมาคว้าคนที่นั่งอยู่ข้างเตียง อนุภาพเอื้อมมือไปจับมือของนายตำรวจเอาไว้แล้วพูดว่า "สารวัตร ลุกขึ้นมาคุยกันก่อน ผมมีเรื่องจะคุยด้วย"
อธิคมหายงัวเงียเป็นปลิดทิ้ง อาการเมาค้างสร่างขึ้นทันใด นายตำรวจยันตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วขยับตัวเข้ามาจะโอบตัวของคนรัก หากอีกฝ่ายเบี่ยงตัวออกแล้วบอกให้เดินออกไปคุยกันข้างนอก
...คุยบนเตียง ไม่ใว้ใจอธิคม ไม่ใว้ใจตัวเอง...
อธิคมรู้สึกหัวหมุน แม้ก้าวลงเตียงแล้วลุกขึ้นยืนช้าๆ ก็ยังทรงตัวไม่ค่อยได้ อธิคมจึงยืนนิ่งอยู่ชั่วครู่แล้วเดินโซเซตามอนุภาพออกไปนอกห้องนอน
นายตำรวจหนุ่มหยีตา นอกห้องสว่างช้าเพราะม่านหน้าต่างรูดเปิด ปล่อยให้แสงจากภายนอกส่องเข้ามาเต็มที่
อนุภาพยื่นแก้วน้ำให้แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างโต๊ะอาหาร คอยอธิคมให้ตามมานั่ง
อธิคมลกาเก้าอี้ตัวใกล้กับเข้าใกล้ชิดอนุภาพแล้วทรุดตัวลงนั่งช้าๆ ปากเริ่มอธิคมวาอนุภาพเข้าใจผิดเรื่องที่กระบี่ ชายหนุ่มคนนั้นเป็นเด็กของธงรบ ขึ้นมาหาธงรบที่ห้องและเมามายมาก
"พอผมเปิดประตู เขาก็โถมเข้ามากอดผมเป็นพัลวัน ผมพยายามปัดป้อง แต่เขาก็ไม่ยอกห่อง บอกว่าถึงไม่ใช่ธงรบ เขาก็ไม่แคร์ แล้วก็ลากผมเข้าห้องนอนท่าเดียว ผมก็มึนๆ ไหนจะกุมปมผ้าเช็ดตัวที่กำลังหลุด ไหนจะสลึมสะลือ ไหนจะเบลอๆ เพราะฤทธิ์เหล้า คนนั้นกับผมไม่เคยรู้จักกันเลยนะ ชื่อก็ไม่รู้จัก"
"สารวัตรครับ ผมรู้แล้ว" อนุภาพปล่อยให้อธิคมอธิคมไปชั่วครู่แล้วจึงแทรกเสียงนุ่มๆ "แล้วสารวัตรลองคิดดูไหมครับว่า หากมันไม่ใช่เพนท์เฮาส์ที่อยู่กับหลายคน หากเป็นห้องเดี่ยวๆ และสารวัตรเมามากกว่านั้น และคนนั้น สมมุติว่าเป็นนิตินัย เป็นศรุต หรือเป็นกษิดิษฐ์ที่ไม่ใช่เด็กๆ ของผู้กองธงรบ หรืออาจจะใช่ด้วย และผมไม่ได้เข้าไปในห้อง พี่บั้ดไม่ได้โทรศัพท์เข้าไปพอดี..."
"โธ่คุณนุ เป็นใครผมก็ไม่" อธิคามแย้ง แต่ก็ต้องหยุดเพราะความเป็นจริง ที่อนุภาพพูดก็อาจจะถูก พูดไปก็จะกลายเป็นว่าเขาพยายามแก้ตัว
"คุณนุครับ มันเป็นอุบัติเหต เรื่องไม่คาดฝัน คราวต่อไปผมจะระวังมากกว่านี้"
"สารวัตร" อนุภาพเสียงเรียบ ใบหน้านิ่ง พยายามควบคุมตัวเองเต็มที่ "สารวัตรคิดยังไงกับความสัมพันธ์ของเขา"
"เราก็รักสิครับ" อธิคมกุมมืออนุภาพที่วางอยู่บนโต๊ะ โน้มตัวเข้ามาใกล้ "อย่าถามผมแบบนี้สิ ผมรักคุณนุคนเดียว คุณนุก็รักผมใช่ไม๊"
อนุภาพพยักหน้า ถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า "บางทีเราอาจยังไม่พร้อม"
"พร้อมสิ ทำไมจะไม่พร้อม ผมพร้อมมาตั้งนานแล้ว อย่าพูดแบบนี้สิ" อธิคมรีบแทรก ไม่อยากให้อนุภาพพูดอะไรมากกว่านี้
"ผมอาจไม่มั่นคงมากพอ ไม่หนักแน่นพอที่จะสู้กับอะไรๆ ที่เกิดขึ้น แค่เห็นอะไรแค่นั้น ผมก็เสียใจเตลิดไป อีกหน่อยสารวัตรอาจจะทนความขี้น้อยใจผมไม่ได้" อนุภาพเริ่มน้ำตาซึมเมื่อกำลังใกล้จะพูดถึงบทสรุปที่เตรียมมา
"คุณนุ โธ่ ผมจะง้อคุณตลอด ไม่ว่าใครผิดใครถูกผมก็จะง้อ" อธิคมคร่ำครวญ เริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่อนุภาพกำลังเกริ่น
อนุภาพเงยหน้า พยายามให้น้ำตาที่กำลังเอ่อล้นออกมาไหลย้อนกลับไป
"บางที มันอาจถึงเวลาแล้ว"
"คุณนุ"
...ถึงเวลาอะไร...
อธิคมกลั้นหายใจ
*******************
จบบทที่ 19 ครับ
เอ่อ ไม่ได้จงใจแกล้งนะครับ แต่ว่าพิพม์ถึงแค่นี้จริงๆ ไม่เชื่อจะสแกนสมุดที่เขียนต่อหลังจากนี้ให้ดู แต่ว่าตอนนี้ต้องรีบไปดูหนังแล้วๆๆๆ มีนัดดูหนัง
ขอบคุณทุกท่านที่เมตตาคฑาวุธนะครับ
ป.ล. คฑาวุธกับ นาย เป็นคน(ละ)คนเดียวกันครับ
สองคนในร่างเดียว เวลาบ๊องๆ ก็เป็น นาย เวลาน่าถีบก็เป็นคฑาวุธ
รักใครชอบใครก็จับจองได้นะคร้าบบ
หัวข้อ: นิยายรักผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ - คดีรัก - (อ่าน 843394 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก