มาแร้วครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ขอโทษนะครับที่ให้รอ
ผมเพิ่งทำเรื่องจบปริญญาโทเสร็จเมื่อตะกี้นี้เองคับ
สมหวังแล้วครับกับการเรียนในระดับปริญญาโท
ตื้นตันใจมากกๆๆกับความเก่งข้องตัวเอง อิอิ
ต่อกันเลยเน้อะ
....................
“เอาละครับ งานนี้ก็ต้องขอขอบคุณ พี่ ๆ น้อง ๆ ทุกคนมากนะครับที่ร่วมสนุกกับชมรมของเรา”
ผมกล่าวขอบคุณหลังจากที่ทุก ๆ คนที่สมัครเข้าร่วมบอกรัก ได้บอกรักไปจนหมดสิ้นแล้ว
“เดี๋ยว”
ก่อนที่ผมจะพูดจบ ก็มีเสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นมุมหนึ่งด้านล่างเวที
ทำให้ผมที่กำลังจะเดินเข้าหลังเวทีต้องหยุดกึ๊กทันที
รู้สึกว่าร้อน ๆ หนาว ๆ ยังไงไม่รู้ อีพี่โมบายก็เหมือนกัน ดูมันทำหน้างงไปไม่น้อยไปกว่าผม
“ขอผมอีกคนทันไหมครับ” โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ นั่นใครวะนั่น
Sory sory sory sory
แหม พอผมได้เห็นพ่อหนุ่มคนนี้ เจ้าของเสียงนุ่มๆๆนั้น เพลง sory sory กับท่าเต้นไม้ปั่นหูก็เข้ามาในหัวทันที
โอ้แม่เจ้านี่มันหลุดมาจากวงไหนของเกาหลีวะนั่น
“ขอผมอีกคนจะทันไหมครับ”
พอหนุ่มคนเดิมพูด แต่พูดได้ไม่ชัดนัก เพราะว่าปากคาบดอกกุหลาบอยู่ แม่ง มันนึกว่ามันเป็นหน้ากากแท็กซิโด้หรือไงวะ
“ดะ...ได้คับ” เสียงผมตะกุก ตะกัก แหม ก็พ่อเจ้าเล่นจ้องผมซะขนาดนั้น เขินนะเว้ย
“แต่หมดเวลาแล้วนะครับน้อง” เสียงโหด ๆ ของไอ้พี่โมบายแทรกขึ้นมาทันที
“แต่เมื้อกี่พี่น่ารักคนนี้เขายังบอกว่าได้อยู่เลยนะครับ” น้องสุดหล่อเกาหลีอินเทรนด์นอกจากจะหล่อแล้วยังปากหวานอีกด้วย อิอิ
“เออน่า พี่โมบาย หยวนๆๆ อีกแค่คนเดียวจะเป็นไร ดูดิ สาว ๆ เขากรี๊ดขนาดนั้น” ผมช่วยมันอีกแรง
“สาว ๆ ข้างล่าง หรือว่าสาวบนเวที” อีพี่โมบายกัดฟันกระซิบถามผม แม่งเสือกรู้ทันกรูอีก
“ก็ป่าวววววววววว ก็น้องเขาร้องขอ พี่อย่างเราก็ต้องตอบสนองจิ”
“ชิส์ จะขึ้นก็ขึ้นมา” ท่าทางอีพี่โมบายจะหมันใส้เอามากกกๆๆ
แหมๆๆ ทำไมมันไม่ขึ้นมาตั้งนานแล้ววะแม่ง คงจะเรียกลูกค้าได้เยอะ ก็แหม พอมันขึ้นมาเท่านั้นแหละ ไอ้พี่โมบายที่ว่าหล่อ ๆ ที่หงายไปเหมือนกัน
“พี่โมบายว่าใครจะเป็นผู้โชคดีคนนั้นครับเนี่ย” ผมกระซิบถามพี่โมบายเมื่อพ่อหนุ่มสุดหล่อมันมายืนบนเวที เรียกเสียงกรี๊ดได้สองกระบุงใหญ่ๆๆ
“โชคร้ายสิไม่ว่า” ไอ้พี่โมบายเหยียดปากนิดๆๆ
“ชิส์ พวกขวางโลก” ผมกระซิบด่ามันเบาๆๆ
“อะไร เมื่อกี้พูดอะไร” อีพี่โมบายเสียงเขียวเชียวนะ
ผมกำลังจะพูดต่อ แต่อีพ่อหนุ่มคนนั้นเขาก็เริ่มกระแอมเบาๆๆ ส่งสัญญาณว่าจะเริ่มต้นพูด ผมเลยหยุดการต่อล้อต่อเถียงกับไอ้พี่โมบาย
ตอนนี้นอกจากผมและพี่โมบายที่ยืนอยู่บนเวทีแล้ว พี่หญิง พี่มาริโอ้ และนังสายป่านที่ขายดอกไม้หมดแล้ว ก็ขึ้นมายืนลุ้นบนเวทีกับเขาเหมือนกันด้วย เหลือแต่พี่หนุ่มที่ต้องคอยคุมเสียง คุมไฟ
“เด็กห้องไหนเนี่ย”
“ท่าทางจะไม่ใช่เด็กโรงเรียนเรา” ผมไดยินเสียงพี่มาริโอ้กับพี่หญิงกระซิบกระซาบคุยกัน
“ครั้งนี้เป็นครั้งแรกนะครับที่ผมอยากจะเปิดเผยความในใจ
แต่ความรู้สึกของผมมันท้วมท้นจนทนไม่ไหว
ผมแอบดูเขาทุกวัน
เขาร่าเริง
สดใส
แจ่มใส (จะมีบรรหารตามมาไหม อิอิ อันนี้คิดในใจ)
และน่ารักในทุก ๆ วันเลยครับ
ผมจึงอยากจะใช้วันนี้
เป็นวันที่ผมจะเปิดเผยความในใจของผม ให้แก่เขา”
อีหนุ่มคนนั้นหยุดพูด ก่อนที่จะค่อย ๆ กวาดตามมาทางหลังเวทีที่มีพวกผมยืนอยู่
“ตอนนี้ เขาอยู่บนเวทีนี้แล้วครับ” มาถึงตอนนี้เสียงอื้ออึงดังลั่นไปหมด อีนังสายป่านกรี๊ดออกมาเบาๆๆ ก็แหม มันคงคิดว่าตัวมันมั้ง ก็มันเป็นผู้หญิงคนเดียวบนเวที ถ้าไม่นับพี่หญิงที่ เออ คงไม่ใช่มั้ง
หรือว่าจะเป็นพี่โมบายของกรูวะ เฮ้ย อย่านะเมิง หน้ามันขาวๆๆด้วย อย่านะเมิง
แต่พวกผมไม่ต้องเดานานครับ อีหนุ่มคนนั้น ก็ค่อยเดินมาด้านที่พวกผมยืนอยู่ อี่สายป่านยืดสุดฤทธิ์ ส่วนผมเกาะพี่โมบายแน่นเหมือนปิง
ยิงเดินเข้ามาใกล้ๆๆ อีสายป่านยิ่งกระดี้กระด้า แต่กระดี้กระด้าได้ไม่นาน ก็ต้องเหี่ยวทันที เพราะอีหนุ่มคนนั้นเดินเลยนังสายป่าน อิอิ สมน้ำหน้ามัน แต่ผมก็หัวเราะได้ไม่นานเหมือนกัน เพราะ...เพราะว่า
“พี่มะขามครับ ผมชอบพี่ครับ”
ตอนนี้ ทุกคนเงียบกริบ เสียงของมันที่บอกชอบผม ทำเอาผมตาค้าง แต่ไม่ใช่ผมคนเดียว คนที่ค้างกว่าผมคงจะเป็นพี่โมบาย ที่ตอนนี้เริ่มมีเสียงลอดไรฟันออกมา
“เฮ้ย ได้ไงวะ”
สุดเสียงพูด ก็มีเสียงพลั่ก ตามมา ไอ้หนุ่มคนนั้นลงไปวัดพื้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ส่วนผมรีบดึงแขนไอ้พี่โมบายไว้ทันทีก่อนที่เท้าหนักๆๆของมันจะตามไปอีกที
“เมิง จำ เอา ไว้...คน นี้ แฟน กรู กรู รัก ของ กรู เมิง อย่า ยุ่ง” เสียงไอ้พี่โมบายพูดรอดไรฟันออกมาช้าๆๆ แต่ว่าชัดเจน
ฮิ้วววววววววววววววว ฮิ้วววววววววววววววว กิ้วววววๆๆๆๆ
เฮ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สิ้นเสียงพี่โมบาย ก็มีเสียงหวีดวิ้ว ตามมาดังสนั่น
ชิบผาย ตอนนี้ทุกคนที่อยู่ด้านล่างเวทีได้ยินกันหมดแล้ว จะไม่ได้ยินได้ไงหละครับ ก็ตอนที่ผมเกาะแขนไอ้พี่โมบายเพื่อไม่ให้ซ้ำไอ้พ่อหนุ่มคนนั้น ผมดันถือไมโครโฟนไปจ่อปากพี่โมบายเต็มๆๆ
ตอนนี้พี่โมบายเปลี่ยนจากโกรธ เป็นเหวอทันที
“บอกได้สักทีนะ” พี่หญิงเดินยิ้มมาตบบ่าพี่โมบาย ก่อนที่จะเดินไปหลังเวที
ผมหันไปหาพี่หนุ่มมันก็ยักคิ้วให้ พร้อมทั้งสาดไฟโฟโล่มาที่ผมกับพี่โมบาย ผมทั้งเขิน ทั้งอาย ไม่รู้จะทำยังไง เลยก้มไปจะไปประคองไอหนุ่มหน้าขาวที่หาเรื่องใส่ตัวไม่เข้าท่า ที่นอนกองวัดพื้นอยู่ แต่ไม่ทันที่ผมจะได้ถึงตัว ก็มีแรงกระชากมหาศาลจากพี่โมบาย ดึงผมลงจากเวทีโดยเร็ว เพื่อที่จะวิ่งหนีเสียงโห่ร้อง วี๊ดวิ้วที่ไล่หลังมา
“เดี๋ยว พี่ เดี๋ยว จะไปไหน” พี่โมบายลากผมวิ่งมาได้สักพัก ผมก็ขืนตัวเองให้หยุดลง ไม่ใช่อะไรหรอกครับ กรูเหนื่อย
“ไม่รู้เหมือนกันอะ “
“อ้าว ไม่รู้แล้ววิ่งมาทำไมเนี่ย”
“เอ้า ก็...ก็อายนิหว่า คนเยอะแยะ ไม่อายหรือไง”
“เอ้า ถ้าอายแล้วไปพูดแบบนั้นทำไมอะ”
“เอ้า ก็มันจะแย่งมะขามไปนิ”
“เอ้า ทำไมจะแย่งไม่ได้” ตอนนี้ผมเริ่มยั่วมันครับ
“ก็มะขามเป็นแฟนพี่” มันตอบแบบเขิน ๆ ครับ
“เป็นแฟนแล้วรักไหม”
“เอ้า ก็ต้องรักดิ”
พอมันตอบเสร็จ ตอนนี้ทั้งหน้ามันและหน้าผมก็เขินเป็นน้ำแดงเฮอบลูบอยส์แล้วครับ แหมๆๆ ไอ้พี่บ้า ไม่อ้อมค้อมเลยนะ
“เออมะขาม”
“ไรหรอ” ผมกระมิดกระเมี้ยนตอบไป
“ไหนๆๆ นิยายก็จะจบละ พี่จูบมะขามไม่กี่ครั้งเอง”
“แล้วไง” บร้า
“ขอจูบทีสิ”
“บร้าหรอ ...จูบตรงไหนอะ” แหม รักนวลเสนอตัวจริง ๆๆไอ้มะขาม
“ให้มะขามเลือกเลย อยากให้พี่จูบตรงไหน พี่จูบได้หมด” มันพูดไปก็เขินไป แต่แม่งมาทำให้กรูหนักใจ จะให้มันจูบตรงไหนดีเนี่ย
“อืม....งั้นตรงนี้ละกาน” ผมพูดคางยานด้วยความเขิน พร้อมชี้ไปที่กลางหน้าผาก
“ตกลง ได้”
หลังจากรู้ว่าจะจูบผมตรงไหนได้ พี่โมบายก็ผ่อนลมออกมาเบาๆๆ คงจะเพราะว่าตื่นเต้นมั้งอิอิ
ก่อนที่จะค่อยๆๆ ก้มลงมา ส่วนผม หลับตาพริ้มรอรับรสจูบแรก สักพัก ผมก็สัมผัสได้ถึงริมฝีปากเปียกชื้นที่หน้าผาก
เนิ่นนาน
นวลเนียน
และเนี๊ยบจริงๆๆ
หลักจากหนำใจแล้วพี่โมบายก็ค่อยๆๆถอนปากออก ตอนแรกผมก็ว่าจะพอนะ แต่แหม ขออีกหน่อยจิ
เจ้ามือไม่รักดีของผมก็ค่อยขยับๆๆ เลื่อนชี้ไปที่พวกแก้มนิ้มๆๆของผม พี่โมบายเหมือนจะรู้ จึงอมยิ้มนิด ๆ ก่อนที่จะก้มหน้ามาจูจุ๊ปที่แก้มของผม ตามคำสั่งมือของผมที่มันไม่รักดี
แหม ผมว่าจะหยุดให้พี่โมบายหอมแล้วเชียว แต่มือผมสิครับ มันดันเลือนไปชี้ที่แก้มขวา ก่อนที่จะเลื่อนไปชี้ที่จมูก เปลือกตา คาง และที่สุดท้าย.....ริมฝีปากตัวเอง............................
แหม...เจ้าพี่โมบายก็ทำตามทุกครั้งไปสิหน่า
“คัตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต” เสียงคัตดังลั้น พร้อมเสียงสเรทดังขึ้นหลาย ๆ ฉับ ทำเอาผมกับพี่โมบายสะดุ้ง หันไปยังที่มาของเสียง ก็ได้เห็นไอ้พี่หญิง ยืนถือสเรท ไอ้พี่หนุ่มยืนผิวปาก มือถือกล้องอยู่
“แหมๆๆๆ บอกรักก็โชว์เขาไปทั่วโรงเรียน นี่จูบกัน ก็ต้องโชว์เหมือนกันสิจ๊ะ จะน้อยหน้าได้ยังไง” เสียงของไอ้พี่หญิงทำให้ผมจำได้ถึงคราวที่ผมบอกรักพี่โมบายครั้งแรก
“อย่า...อย่าบอกนะว่าพี่จะเอาไป...”
“แน่นอนจ่ะ ไม่พลาด”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ไอ้พี่บร้า เอาคืนมา เอากล้องคืนมา เอามาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ผมกับพี่โมบายช่วยกันวิ่งไล่พี่หนุ่มเพื่อที่จะแย่งเทปคืน ผมไม่อยากจะดังอีกแล้วคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ.....
.................................................................
“ขอบใจนะจ๊ะพ่อหนุ่ม ลูกป้ากับแฟนมันใจแข็ง ปากแข็ง ทั้งคู่”
“ไม่เป็นไรครับป้า แต่ว่าค่าแรง ผมขอเพิ่มอีกพันหนึ่งนะ จะเอาไปทำแผล”
“แหม ได้ผลเกินคาดขนาดพี่ ป้าติ๊บให้สองพันเลยจ่ะ”
THE END.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
