สารภาพตรง ๆ นะ . . .
ผมไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่ . . . เพราะไม่มีสต๊อคไว้เลยอ่ะครับ
พูดจริง ๆ นะครับ
ที่ว่าไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่
นั่นเป็นเพราะ เส้นทางสายชีวิตไม่เคยหยุดเดินไงคะ
เพราะนี่คือชีวิตของพี่อาร์ม ไม่มีใครรู้ว่ามันจะจบลงเมื่อไหร่
เพราะพี่อาร์มเล่าให้ฟัง และตอนนี้มันก็อาจจะยังไม่จบการคาราคาซัง
ถึงได้เล่ากันว่า
เรื่องเล่าแห่งชีวิต.... คือนิรันดริ์ 
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา . . . จบกลับ
ผมเลือกที่จะจบเรื่องที่ผมเล่า ตั้งแต่วันที่ผมหมดเวลาคัมโฮม . . . ของครึ่งปีนี้ครับ
ลองนับดูสิสครับ ว่าผมจบตั้งแต่เมื่อวันใหน . . . ผมีเวลาคัมโฮมสองสัปดหานะครับ แล้ววันแรกที่ผมมา ก็วันที่แก้มได้เดอะสตาร์ ตอนนี้สำหรับผม มันจบอย่างที่ผมเองก็สบายใจมากที่สุดแล้วครับ
การรอคอย . . .ทรมานเสมอ
หาก . . . ความสุขอยู่ที่เราได้รู้ว่า คนที่เรารอ เขารอเราอยู่เช่นกัน
อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะพี่อาร์ม
555+ หนูกะจะให้พี่เล่าไปจนแก่เฒ่าเลยนะที่จริง
แบบว่า ตามติดชีวิตจริงไงคะ อัพเดทประจำวัน อิๆๆ
แต่ว่า... พี่อาร์มแอบเฉลยอะไรบางอย่างให้ฟังหรือเปล่าน๊า?...
ถึงจะเจ็บปวดมามาก
แต่หนูก็ดีใจที่พี่อาร์มได้พบกับความสุขที่แท้จริงแล้วนะคะ
ถึงจะไม่เคยเจอกัน แต่หนูอยากบอกว่าตอนนี้หนูก็รู้สึกรักพี่อาร์มเหมือนเป็นพี่ชายหนูคนนึงเลยน๊า~
รู้สึกถึงตัวตนของพี่ผ่านเรื่องราวต่างๆมากมายในบอร์ดนี้ ทำให้รู้สึกว่าใกล้ชิดกับพี่ในระดับหนึ่ง
อย่างไรก็ตาม ขอให้พี่มีความสุขยิ่งๆขึ้นไปนะคะ
ถ้ายังงั้น พี่ก็ตอบหนูได้แล้วใช่ไหมคะ ว่า...
"ตอนนี้ พี่เดินมาถึงจุดไหน....?"
เรื่องคำตอบยังไงก็ได้ไม่ว่ากันค่ะ หนูอยากทราบเฉยๆอ่ะ อิๆๆ
ในแผ่นดินบ้านเกิดที่มีผู้คนรอพี่อยู่มากมาย
หนูเชื่อว่าวันที่พี่ก้าวสู่ผืนปฏพีแห่งนี้ และได้รู้ว่ามีใครบ้างที่รอการกลับมาของพี่
....คือวันที่พี่อาร์มมีความสุขที่สุดในชีวิต.....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
