ตอนที่ 43 : ของขวัญไออุ่นถอนใจยาว อีกสามวันจะถึงวันเกิดของทินภัทร แต่เขายังคิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไรให้เป็นของขวัญ จะซื้อนาฬิกาให้
รสนิยมของทินภัทรก็แพงเกินเงินเก็บของเขา เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋าเงินทินภัทรก็มีครบทุกอย่าง ครบจนบางทีเจ้าตัวยังจำ
ไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามีอยู่
“ถอนใจเป็นแม่แก่เลยอุ่น มีอะไรหรือเปล่า” เสือว่าจะไม่ถามแต่เจอรุ่นน้องถอนใจติดๆ กันสามสี่ทีก็ทนไม่ไหว
“ใกล้วันเกิดพี่ทินแล้วผมยังตัดสินใจไม่ได้เลยครับว่าจะซื้ออะไรให้ดี”
“โธ่เอ๊ยนึกว่าเรื่องอะไร ไม่เห็นจะยาก ผู้ชายเราชอบอยู่กี่อย่างกันเชียว รถ นาฬิกา น้ำหอม เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋าตังค์”
เสือไล่ทุกอย่างที่ชอบให้ไออุ่นฟัง แต่เสือลืมนึกไปว่าไออุ่นเป็นผู้ชายเหมือนกันเรื่องพวกนี้ทำไมจะนึกไม่ออก
“ของพวกนั้นพี่ทินเขามีเยอะเกินพอดีแล้วครับ”
“แหมไม่เห็นจะยาก รับประกันว่าให้แล้วพี่ทินต้องชอบ” ญาดานั่งเล่นกับเด็กชายทะเลอยู่ ได้ยินที่เพื่อนพูดรีบช่วยออก
ความคิดเห็นทันที
“อะไรเหรอฟ้า” ไออุ่นเริ่มมีความหวัง เรื่องรสนิยมในการเลือกของต้องยกให้เพื่อนเขาคนนี้
“ไออุ่นผูกโบว์ไงรับรองว่าพี่ทินดีใจตาย”
“ฟ้า” ไออุ่นพยักเพยิดไปทางเด็กชายทะเลเพื่อบอกให้เพื่อนรักระวังคำพูด
“ไม่รู้เรื่องหรอกน่า”
“น้อยไปสิ” เสือผู้มีประสบการณ์กับความฉลาดของลูกหมูทะเลไม่เห็นด้วย เรียกว่าเถียงขาดใจกันเลยดีกว่า
“ก็นั่นแหล่ะเชื่อฟ้า ให้เป็นของขวัญรับรองพี่ทินถูกใจ” เมื่อเพื่อนไม่อนุญาตญาดาจึงไม่เอ่ยออกมาตรงๆ
“ไม่เอา ใครเขาเรียกแบบนั้นว่าของขวัญ” ไออุ่นหน้าแดงเมื่อนึกตามคำพูดเพื่อน
“ไม่เชื่อก็ตามใจบอกเลยว่าพี่ทินชอบแน่” ญาดายังไม่ยอมแพ้ เพราะเธอแน่ใจว่ามันคือของที่ทินภัทรอยากได้มากที่สุด
“ว่าแต่อุ่นจะมีเซอร์ไพร์ให้หรือเปล่า” เสือเตรียมพร้อมไปงานวันเกิดทินภัทรแต่ไม่เห็นรุ่นน้องพูดถึงอะไรเป็นพิเศษจึงลอง
ถามดู
“ไม่มีครับ ผมจัดเป็นปาร์ตี้เล็กๆ เหมือนนัดทานข้าวกันเท่านั้นเอง”
“ทะเลครับวันเกิดแด๊ดอยากทำอะไร” ญาดาถามเด็กชายทะเลที่ง่วนอยู่กับการเล่นหุ่นยนต์
“วานเกิดก๊ะกินเค้ก” เด็กชายทะเลตาวาว ถ้าวันเกิดก็จะได้รับอนุญาตให้กินเค้กได้เยอะๆ
“เฮ้อ เจ้าลูกหมูนอกจากเค้กแล้วคิดถึงอย่างอื่นบ้างไหม” เสือส่ายหัวด้วยความเอ็นดูลูกหมูที่กินจนตัวกลม
“คิดฉิ กุ้งก๊ะอาหย่อย ม่ายต้องกินผักด้วย” วันเกิดปีที่แล้วของเขาแด๊ดให้กินกุ้งเผาจานเบ้อเริ่ม พี่ทะเลชอบมาก ไม่กินผัก
แด๊ดก็ไม่ว่า
“ลูกหมูชอบกินกุ้งหรือครับ”
“ช่าย กุ้งตัวหย่ายๆ เยยลุงเฉือ เต็มจานพี่ทะเลกินคนเดียวม่ายแบ่ง”
“งก”
“ม่ายงกฉิ แบ่งแย้วแบ่งมาจากจานหย่ายๆ แด๊ดแบ่งมาห้าย”
“เป็นไงล่ะพี่เสือไปว่าหลาน ไม่รู้เรื่องเลย” ญาดาหัวเราะชอบใจ เธอภาวนาขอให้ลูกของเธอฉลาดเหมือนทะเล
เด็กอะไรช่างจำช่างพูด
“ช่ายลุงเฉือม่ายลู้เลื่องเยย” เด็กชายทะเลได้ทีรีบพูดเลียนแบบญาดา ลุงเสือทำหน้าแปลกๆ พี่ทะเลตลกจัง
“รุมลุงเสือเหรอสองอาหลาน อย่างนี้ต้องโดนลงโทษ” เสือกางมือย่างสามขุมเข้าหา เด็กชายทะเลเข้าไปหลบหลังญาดา
หัวเราะคิกคักชอบใจ
“อาฟ้าจัดกานเยย จัดกานลุงเฉือเยย”
ไออุ่นอมยิ้มมองภาพที่อยู่ตรงหน้า อีกไม่นานทะเลต้องเข้าโรงเรียนพวกเขาคงเหงากันมาก เด็กชายตัวอ้วนกลมเติบโตขึ้น
ทุกวัน ในไม่ช้าจะกลายเป็นชายหนุ่มที่ดีและเพรียบพร้อมเหมือนพ่อแน่ๆ ไออุ่นเชื่ออย่างนั้น
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
ริมสระน้ำบ้านพ่อแม่ของทินภัทรปาร์ตี้กลางแสงเทียนเริ่มขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นฝีมือการจัดงานของไออุ่น เขาขออนุญาต
พ่อแม่ของทินภัทรเพื่อใช้สถานที่ ชักชวนคนสนิทให้มาร่วมงาน เป็นงานเลี้ยงเล็กๆ คล้ายกับวันแต่งงานของเขา
“ขอบคุณมากครับอุ่น” ทินภัทรแอบหอมแก้มคนรัก เขารู้ว่าไออุ่นตั้งใจจัดงานให้เขาอย่างดี อาหารการกิน การตกแต่ง
สถานที่ทุกอย่างเป็นแบบที่เขาชอบทั้งสิ้น
“ชอบไหมครับ”
“มากที่สุดครับ”
“พี่ทะเลก๊ะชอบ” ลูกหมูทะเลส่งยิ้มกว้างมาจากบนตักของลุงเสือ วันนี้ลุงเสือเลี้ยงเขาทั้งวันบอกว่าแด๊ดกับอาอุ่นจะได้มี
เวลาสวีทกัน พี่ทะเลไม่รู้หรอกว่าสวีทแปลว่าอะไร รู้แต่ว่าอาอุ่นกับแด๊ดมีความสุขพี่ทะเลก็ดีใจ อยู่กับลุงเสือก็ได้ ไม่ดื้อไม่ซน
“รู้เรื่องกับเขาด้วยหรือลูกหมู” เสือบีบพุงลูกหมูทะเลเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยว
“โอ๊ย โอ๊ย ลุงเฉือหยิกพี่ทะเลทามมาย”
“เล่นใหญ่นะเราลุงบีบพุงนิดเดียว ร้องอย่างกับโดนลุงรังแก” เสียรีบแก้ตัวเดี๋ยวใครจะหาว่าเขารังแกลูกหมูจริง
“พี่ทะเลม่ายด้ายโกหก พี่ทะเลล้องโอ๊ยโอ๊ยลุงเฉือหยิก ม่ายด้วยร้องโอ๊ยโอ๊ยเจ็บ พี่ทะเลม่ายเจ็บ”
เสือถึงกับกุมขมับท่ามกลางเสียงหัวเราะของคนรอบโต๊ะ สงสัยเขาจะแก่แล้วจริงๆ เถียงไม่ทันเด็ก เห็นจะต้องขอยอมแพ้
ยกให้ทะเลเป็นลูกพี่อีกคน
“แย่แล้วลุง” รเมศเอ็นดูลุงขี้โมโห แฟนเขาน่าสงสารดันแพ้เด็กเสียได้
“พี่โรมเก็บชิ้นส่วนประกอบเป็นหน้าให้เฮียหน่อย หน้าแตกดังเพล้ง” เหมาหัวเราะชอบใจ เฮียโดนลูกพี่เล่นงานเข้าให้
ถูกใจเหมาจริงๆ
“กล้าพูดน่ะเอ็ง จะตกกระป๋องอยู่รอมร่อยังไม่รู้ตัว” เสือว่าจะยกหมอกขึ้นเป็นลูกน้องคนสนิทแทนเพราะดูน่าจะเหมาะสมกว่า
“เหมาก๊ะตกกาป๋องเหยอ คุนย่าบอกแด๊ดก๊ะตกกาป๋อง ตกกาป๋องเป็นยางงาย” ลูกหมูทะเลอยากรู้ ถามคุณย่าๆ ก็บอกให้
มาถามแด๊ด
“ฮ่าๆ พี่ทินคะอธิบายดีๆ นะ” ญาดาชอบเป็นลูกคู่ให้ทะเล เวลาลูกหมูซักใครทีเป็นเรื่องสนุกมากสำหรับเธอ เด็กน้อยฉลาด
เฉลียวมักทำให้คนตอบจนปัญญาเสมอ
ทินภัทรส่งยิ้มอ่อนโยนให้ลูกชาย คำถามนี้เขายินดีตอบเป็นอย่างยิ่งเพราะเขาทั้งดีใจและภูมิใจ
ในวันที่คุณพีระยาแม่ของทินภัทรถามไออุ่นว่าทำไมถึงอยากมาจัดงานวันเกิดที่บ้าน ไออุ่นตอบว่าเพราะวันเกิดป็นวันที่
ทินภัทรควรอยู่กับแม่และให้ความสำคัญกับแม่มากที่สุด ไม่มีสิ่งใดพึงระลึกถึงในวันนี้เท่ากับพระคุณของแม่ผู้ให้กำเนิดมา
มันอาจฟังดูเป็นแค่คำพูดที่สวยงามของไออุ่น แต่สำหรับทินภัทรแล้วเขารู้ว่ามันไม่ใช่แค่นั้น เช้านี้ไออุ่นชวนเขากับทะเล
ไปทำบุญที่วัดไม่ได้อธิษฐานให้ตนเองแต่ให้กับผู้ให้กำเนิดทั้งสอง เมื่อเดินทางมาถึงบ้านไออุ่นเตรียมพวงมาลัยมาให้เขา
กราบพ่อกับแม่และสอนทะเลให้ทำตาม พวกเขาใช้เวลาทั้งวันอยู่กับท่าน ทินภัทรรู้สึกตื้นตันอยู่ในอก เป็นปีแรกของวันเกิด
ที่เขารู้สึกสุขสงบและอิ่มเอมใจ
“คุณย่าพูดอย่างนั้นเพราะคุณย่ารักอาอุ่นของลูกหมูมาก พอคุณย่ารักอาอุ่นมากกว่าพ่อ พ่อเลยตกกระป๋องครับ”
“อู้” ลูกหมูทะเลตาโต หันไปมองหน้าอาอุ่นแล้วหันไปมองหน้าแด๊ดอีกที
“แด๊ดตกฉองกาป๋อง พี่ทะเลก๊ะลักอายอุ่นมากก่า” เป็นทีของเสือได้หัวเราะบ้าง ลูกหมูทะเลช่างคิด
“นี่เป็นวันเกิดพ่อทำไมไม่มีใครรักเจ้าของวันเกิด อุ่นล่ะครับรักพี่ไหม” ทินภัทรใช้โอกาสให้เป็นประโยชน์หันไปอ้อนคนรัก
ที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เสียใจครับ ผมรักทะเลมากกว่า” ไออุ่นพยายามกลั้นยิ้มเมื่อเห็นทินภัทรทำหน้าจ๋อย
“คิกคิก แด๊ดตกฉามกาป๋องเยย”
เด็กชายทะเลรู้สึกสงสารแด๊ดเหมือนกัน แต่เขาก็ดีใจที่ไม่ต้องตกกระป๋องเสียเอง แด๊ดต้องเจ็บมากแน่ๆ พี่ทะเลตกเก้าอี้
ยังร้องไห้แงๆ
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“อุ่น ของขวัญพี่ล่ะครับ” ทินภัทรรอจนกลับถึงห้องพักและพาลูกหมูทะเลเข้านอนเรียบร้อยแล้ว จึงทวงของขวัญจากคนรัก
“ผมจัดงานให้ไม่พอหรือครับ ยังจะทวงอีก”
“พอครับแต่พี่นึกว่าอุ่นจะมีเซอร์ไพรส์ให้”
“ไม่มีครับ ผมชอบใช้ชีวิตเรียบง่ายมากกว่าไม่ชอบความตื่นเต้น หรือพี่ทินไม่ถูกใจครับ”
“โธ่ถูกใจสิครับ อะไรที่อุ่นทำให้พี่ชอบหมด” ทินภัทรรีบแก้ตัวเป็นพัลวัน อยู่ดีไม่ว่าดีหาเรื่องให้เมียงอนคืนวันเกิดเสียแล้ว
“ถูกใจก็ดีครับ พี่ทินไปอาบน้ำได้แล้ว” ไออุ่นไล่ทินภัทรไปอาบน้ำเพราะกว่าจะกลับมาถึงห้องกว่าจะพาลูกหมูทะเลเข้านอน
เวลาปาเข้าไปเกือบห้าทุ่ม
“ก็ได้ครับ อุ่นอาบพร้อมพี่เลยไหมเดี๋ยวพี่อาบให้เอาใจที่เหนื่อยมาทั้งวัน”
“ไม่เอาครับ ขืนอาบพร้อมพี่ทินผมจะยิ่งเหนื่อยสิไม่ว่า”
“ไม่เหนื่อยสิครับพี่เอาใจอย่างดีเลย” ทินภัทรไม่ยอมแพ้ง่ายๆ โธ่วันนี้วันเกิดเขาอย่างน้อยก็ขอให้ได้สวีทกันสองคนหน่อยเถอะ
“จะอาบไม่อาบครับ ถ้าพี่ทินไม่อาบผมจะไปอาบน้ำก่อน”
“อาบแล้วครับ เมียใครเนี่ยดุเหลือเกิน” ทินภัทรบ่นเบาๆ ไม่กล้าพูดเสียงดังก่อนเดินคอตกเข้าห้องน้ำไป
ไออุ่นรอจนทินภัทรปิดประตู เขาหยิบสมุดที่ซ่อนไว้ขึ้นมาวางบนหมอนของทินภัทร นี่อาจไม่ใช่เซอร์ไพรส์หรือของขวัญ
ที่มีค่าทางวัตถุแต่สำหรับเขาแล้วมันมีค่าต่อจิตใจ เพราะมันคือความรักตลอดเก้าปีที่เขามีต่อทินภัทร
เก้าปีที่ผ่านมาสี่ปีสุดท้ายเป็นปีที่ไออุ่นคิดว่าเขาตัดใจและเลิกรักทินภัทรได้แล้ว จึงตัดสินใจเก็บสมุดบันทึก ไม่เขียน
และไม่แตะต้องมันอีก แต่เมื่อได้เจอกันอีกครั้งไออุ่นถึงรู้ว่าเขาเข้าใจหัวใจตัวเองผิดไป เขาไม่เคยเลิกรักทินภัทร เขาเพียง
แค่ทำใจได้และยอมรับความจริงว่าทินภัทรแต่งงานมีครอบครัวไปแล้วเท่านั้น
ทำใจได้กับเลิกรักไม่เหมือนกัน ไออุ่นเพิ่งเข้าใจความจริงข้อนี้ในวันที่ได้เจอหน้าทินภัทรผู้ชายที่เขารักอีกครั้ง
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“อุ่นอาบน้ำได้แล้วครับ” ทินภัทรเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ เห็นคนรักสะดุ้งคล้ายตกใจอะไรบางอย่าง
“อุ่นเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่า เปล่าครับ” ไออุ่นรีบปฏิเสธ เขากะว่าจะลงจากเตียงก่อนทินภัทรออกมา แต่เพราะมัวโอ้เอ้เปิดสมุดบันทึกดูจึงไม่ทัน
เขาได้แต่หวังว่าทินภัทรจะไม่เห็นสมุดบันทึกก่อนเขาเข้าห้องน้ำไป
“ผมอาบน้ำก่อนนะครับ”
ทินภัทรมองตามร่างของคนรักไป รู้สึกว่าไออุ่นรีบเดินผิดปกติหรือจะปวดท้อง ทินภัทรจัดการเช็ดผมเป่าผมให้แห้งและเดิน
ไปขึ้นเตียง
“หือ?” ทินภัทรมองสมุดบันทึกที่วางอยู่บนหมอน สมุดผ่านการใช้งานแล้วไม่ใช่ของใหม่เขาจึงลังเลที่จะเปิดออกดู หรือเมื่อกี้
ไออุ่นเขียนบันทึกอยู่ ทินภัทรหยิบสมุดออกจากหมอน เขากำลังจะนำไปวางไว้บนหมอนของไออุ่นแทน เขาอยากอ่านก็จริง
แต่จะไม่ละลาบละล้วงความเป็นส่วนตัวของคนรัก
แต่เมื่อยกสมุดบันทึกออกมีการ์ดสีฟ้าอ่อนวางอยู่บนหมอนข้างใต้สมุด ด้านหน้าเขียนชื่อเขาทินภัทรจึงหยิบออกมาเปิดดู
“สุขสันต์วันเกิดนะครับพี่ทิน ด้วยความรักทั้งหมดที่ผมมี”
ทินภัทรยกหมอนขึ้นพิงหัวเตียง เขาเอนตัวลงช้าๆ หยิบสมุดบันทึกขึ้นมาอีกครั้ง ถ้าการ์ดอยู่กับสมุดนี่คงเป็นของขวัญวัน
เกิดที่ไออุ่นให้เขา
...วันนี้ได้เดินผ่านพี่ด้วยถึงจะแค่แวบเดียวแต่ก็มีความสุขไปทั้งวัน...
...พรุ่งนี้พี่จะแข่งบาสแล้วอยากให้ชนะอยากเห็นรอยยิ้มของพี่ไม่อยากให้เศร้า สู้ๆ นะครับผมเอาใจช่วย...
...เวลาเห็นคนที่เรารักอยู่กับคนอื่นมันปวดใจอย่างนี้นี่เอง...
...พี่เสือบอกให้ผมบอกความรู้สึกกับพี่ก่อนพี่จะจบออกไป ผมจะบอกได้ยังไงในเมื่อผมเป็นผู้ชายพี่คงรับไม่ได้ แต่ผมรักพี่ครับ...
...พี่สบายดีไหม ผมได้แค่แอบเข้าไปดูรูปของพี่ผ่านทางโซเชียล แม้แต่จะคอมเม้นท์ผมยังไม่กล้า อยากให้รู้ว่าผมคิดถึง
พี่นะครับ มากจริงๆ...
...พี่จะแต่งงานแล้วผมคงต้องปิดสมุดบันทึกเล่มนี้เสียที ลาก่อนความรักห้าปีของผม ผมมีความสุขมากที่ได้รักพี่ ถึงพี่จะไม่
เคยรู้เลยก็ตาม...
...นี่คงเป็นบรรทัดสุดท้ายแล้วที่ผมจะเขียน ผมอยากเขียนชื่อพี่สักครั้ง ผมรักพี่นะครับ”พี่ทินภัทร”...
...ผมเขียนบันทึกนี้อีกครั้งหลังผ่านไปเกือบสี่ปี ไม่อยากเชื่อว่าเราจะได้เจอกันอีก วินาทีแรกที่ได้เห็นหน้าทำให้ผมรู้ว่า
ผมไม่เคยหมดรักหรือลืม”พี่”ของผมไปได้เลย ผมยังรักพี่และรักเสมอมา ขอบคุณนะครับที่กลับมาเจอกันอีกครั้ง
ขอบคุณที่เปลี่ยนจากผู้ชายที่ผมหลงรักมาเป็นผู้ชายที่รักและอยู่เคียงข้างผม อยู่ด้วยกันอย่างนี้ไปนานๆ นะครับ
ผมรักพี่รักลูกชายของเรา “สุขสันต์วันเกิดครับพี่ทิน”...
ทินภัทรอ่านหน้าสุดท้ายซ้ำๆ เขาถือสมุดไว้ราวกับสมบัติล้ำค่า ในหัวเต็มไปด้วยคำถาม ถึงแม้จะมีทั้งชื่อและรูปของเขาอยู่
ในนั้นแต่เขาก็ยังไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ไออุ่นรักเขามาตลอดตั้งแต่สมัยเรียนอย่างนั้นหรือ ไออุ่นรักเขาก่อนและรักมา
นานมากแล้ว นี่มันเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้
“ชอบของขวัญไหมครับ” ทินภัทรมัวแต่สนใจสมุดในมือจนไม่ได้ยินเสียงไออุ่นเปิดประตูห้องน้ำออกมา
“นี่เรื่องจริงหรือครับ” ไออุ่นแอบยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าไม่แน่ใจของทินภัทร เห็นขนาดนี้แล้วยังไม่เชื่ออีก
“พี่ทินหาว่าผมโกหกเหรอครับ” ไออุ่นขึ้นไปนั่งบนเตียงข้างๆ คนรัก
“เปล่านะอุ่น พี่แค่...อุ่นจะชอบพี่ได้ยังไงครับเราไม่รู้จักกัน”
“เบื่อคุยกับคนเสน่ห์แรง ไม่รู้จริงๆ หรือครับว่าคนเขาแอบชอบพี่กันค่อนมหาลัย”
“ไม่ขนาดนั้นครับ แต่ที่ถามเพราะพี่คิดว่าอย่างอุ่นไม่น่าจะชอบใครที่หน้าตา” ทินภัทรดึงคนรักเข้ามานั่งซ้อนด้านหน้า
มือกอดไปรอบเอว เขากดจมูกลงยังซอกคอหอมอยากฟัดให้จมเขี้ยวแต่ติดว่าต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน
“อืม..คงเพราะพี่ทินทำเสน่ห์ใส่ผมมั้งครับ”
“โธ่อุ่น เอาจริงๆ สิครับพี่อยากรู้”
“จริงๆ ครับ พี่ทินทำเสน่ห์ใส่ผมตั้งแต่วันที่เราเจอหน้ากัน ตอนนั้นมีคนเดินชมผมจนข้าวของกระจาย พี่ทินเดินเข้ามาช่วย
แถมยังขอโทษผมแทนเพื่อนด้วย”
“ขอโทษแทนเพื่อน? มีด้วยหรือครับ” ทินภัทรแปลกใจเพราะเขาจำไม่ได้แม้แต่น้อย
“ผมก็ลืมไป ต้องเรียกว่าแฟนเก่าใช่ไหมครับพี่ทินถึงจะนึกออก” ไออุ่นแซวทินภัทร เขายังจำวันนั้นได้ดี ผู้หญิงคนหนึ่ง
มัวแต่หันไปคุยกับแฟนจึงชนเข้ากับเขาอย่างจังจนข้าวของที่เขาถืออยู่หล่นกระจาย คนชนทำเหมือนตัวเองไม่เกี่ยวข้อง
มีเพียงทินภัทรที่รีบเข้ามาช่วยเขาเก็บของ รอยยิ้มกว้างที่ส่งมาให้พร้อมกับเสียงทุ้มที่เอ่ยคำขอโทษ ไออุ่นยังจำได้ติดตา
ติดหูจนถึงวันนี้
“แฟนอะไรที่ไหนครับ พี่มีอุ่นคนเดียว” ทินภัทรแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ จับคนรักหมุนตัวเข้ามาหา เขาจรดริมฝีปากลงบน
หน้าผากของไออุ่นแผ่วเบาแต่เนิ่นนาน
“พี่ไม่รู้จะบอกอุ่นยังไงให้รู้ว่าพี่ดีใจแค่ไหน มันเต็มตื้นอยู่ในนี้” ทินภัทรจับมือไออุ่นแตะลงบนอกใกล้กับหัวใจ
“พี่มีความสุขมาก ความรักของอุ่นเป็นของขวัญวันเกิดที่มีความหมายและมีค่ากับพี่ที่สุด”
“ไม่จริงหรอกครับ ผมถามว่าชอบของขวัญไหมไม่เห็นยอมตอบ” ไออุ่นแกล้งงอน แย่งสมุกบันทึกที่ทินภัทรวางไว้ข้าง
กายขึ้นมาถือ
“ห้ามเอาไปครับ นั่นของรักของหวงของพี่”
“ให้อ่านได้ครั้งเดียวครับผมก็เขินเป็นนะ” ไออุ่นเอามือไขว้ไปข้างหลังไม่ให้ทินภัทรแย่งสมุดบันทึกได้
“ไม่เอาสิครับ เมื่อกี้พี่เปิดดูให้ครบก่อนยังไม่ได้อ่านให้ละเอียดเลย” ไออุ่นถูกทินภัทรแย่งสมุดบันทึกไปจนได้
“อุ่นมีความผิดติดตัวอยู่นะรู้หรือเปล่าห้ามหือกับพี่”
“ความผิด? ผมจะมีความผิดได้ยังไงครับ” คราวนี้ไออุ่นงงจริงๆ วันนี้เขาหรือจะเอาใจเจ้าของวันเกิดทั้งวันจะมีความผิดได้
อย่างไร
“มีสิ อุ่นรักพี่อยู่แล้วแต่ตอนพี่จีบทำไมใจแข็งกับพี่ คิดจะแกล้งพี่หรือครับคนเก่ง”
“ใช่ที่ไหนกันครับ รักก็ส่วนรักดูให้ดีก็อีกเรื่องหนึ่งครับ ผมไม่เคยคิดจะคบใครเล่นๆ อย่างน้อยก็ต้องแน่ใจว่าพี่ทินจริงจังกับ
ผมจริงไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบ อนาคตของใครใครก็รักครับ ผมรักพี่ทินแต่ก็รักตัวเองด้วย”
“คนเก่ง อุ่นทำให้พี่ประทับใจได้ตลอดเวลารู้ไหม” ทินภัทรภูมิใจ เขาโชคดีที่ได้เป็นเจ้าของคนๆ นี้ โชคดีที่ได้กลับมาเจอกัน
อีกครั้งถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ตัวก็ตาม
“แต่พูดก็พูดเถอะทำเป็นบอกว่าผมใจแข็งแล้วเคยสนใจหรือครับ เห็นอยากทำอะไรก็ทำ ย้ายเข้ามาอยู่หน้าตเฉยบ้างล่ะ
โมเมเป็นแฟนบ้างล่ะ ทำมาเป็นพูด”
“ฮ่าๆ อุ่นมีทางของอุ่นพี่ก็มีทางของพี่นี่ครับ อะไรที่พี่มั่นใจแล้วพี่จะคว้ามาให้ได้ ไม่มีทางปล่อยอุ่นให้หลุดมือเป็นอันขาด”
ไออุ่นพยายามกลั้นยิ้มกลัวอีกฝ่ายได้ใจว่าเขามีความสุขกับคำตอบนั้นแค่ไหน
“ว่าแต่ของขวัญพี่มีแค่ชิ้นเดียวหรือครับ”
“ไหนว่าดีใจที่สุดไงครับทำไมถามหาอย่างอื่น” ไออุ่นแอบหน้างอ คนอะไรพูดไม่จริงไหนว่าแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว
“ไม่มีเหรอครับ”
“ไม่มีครับ” ไออุ่นลงเสียงหนัก เริ่มอยากงอนขึ้นมาจริงๆ
“อ่า..ถ้าอย่างนั้น นี่ครับ” ทินภัทรล้วงมือเข้าไปใต้หมอน หยิบของบางอย่างที่เขาเตรียมไว้ออกมา
“อะไรครับ!!” ไออุ่นมองสิ่งที่อยู่ในมือทินภัทร เขาเห็นแล้วว่ามันคืออะไรแต่ไม่รู้ว่าทินภัทรเอามาทำไม
“นี่หรือครับ” ทินภัทรทำตาซื่อตาใสใส่คนรัก
“ริบบิ้นไงครับ เห็นทะเลบอกว่าอุ่นจะให้ไออุ่นผูกโบว์กับพี่เป็นของขวัญ พี่กลัวอุ่นลืมซื้อพี่เลยไปซื้อมาเตรียมไว้ให้”
คำพูด(แกล้ง)ซื่อของทินภัทรทำเอาไออุ่นอยากจะร้องไห้ เห็นแววว่าคืนนี้จะลงเอยอย่างไร
“อุ่นรู้ไหมพี่ชอบแกะของขวัญที่สุด” สายตาวิบวับของทินภัทรคล่อยๆ เลื่อนจากเสื้อไปยังกางเกงที่เขาสวมอยู่
“ผมไม่ใช่ของขวัญนะครับ ของขวัญอยู่โน่น” ไออุ่นรีบชี้ไปยังสมุดบันทึก
“ผูกโบว์ก็ใช่แล้วครับ”
ไออุ่นยกมือขึ้นกอดอกแต่รู้ว่าคงห้ามไม่ได้ คนถือโบว์ทำท่าเตรียมพร้อมจะผูกเขาให้กลายเป็นของขวัญอยู่ทุกวินาที
ดูจากสายตาของทินภัทรเขาเชื่อแล้วว่าอีกฝ่ายชอบแกะของขวัญจริงๆ เห็นทีปีหน้าไออุ่นไม่ต้องเสียเวลาคิดให้หัวแตกแล้ว
ว่าจะให้อะไรทินภัทรดี เขาจะหากล่องเปล่ามาห่อของขวัญให้ทินภัทรแกะเสียให้เข็ด ดูสิว่ายังจะชอบอยู่ไหม
“อ่า..ของขวัญพี่สวยจัง”
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“แด๊ด แด๊ด อายอุ่นผูกโบคืออาลาย ทามมายอายอุ่นต้องผูกโบ”
“หือ? ทะเลไปเอามาจากไหนครับ”
“ก๊ะอาฟ้าบอกวันเกิดแด๊ดห้ายของขวานเป็นอายอุ่นผูกโบ แด๊ดชอบ” “ทำมายแด๊ดยิ้มหย่ายเยย”
“ฮ่าๆ พ่อกำลังมีความสุขครับ”
“อู้ แด๊ดชอบอายอุ่นผูกโบจิงจิงด้วย”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ช่วงตอบคำถาม>> ถ้าสมมติว่าวันข้างหน้าไม่มีเหมาจะแก้ปัญหาชีวิตกันยังไง
คำตอบ= โรมคิดเองไม่ได้เพราะถ้าคิดได้เหมากับพี่ทะเลจะไม่มีบทค่า #อย่าเตะคนเขียน ^^ เค้าไม่ได้กวนนะเรื่องจริง
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1232676 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก