หายหัวไปนานหลายวันทีเดียว หวังว่าทุกคนที่เคยติดตามฟิคเรื่องนี้ จะยังไม่ทิ้งกันไปนะคะ
ตอนนี้ไรท์คิดว่ายาวแล้ว แต่สำหรับบางคนอาจจะบางว่า.....นี่ยาวแล้วเหรอเมิง
ติชมได้เหมือนเดิม แต่กำลังใจถ้ามากกว่าเดิมก็จะดี
ตอน Freshy Night & My First Kissร่างสูงช้อนคางคนตัวเล็กขึ้นอย่างทะนุถนอม....
ริมฝีปากบางทาบทับอย่างแผ่วเบา
คนสองคนจุมพิตกันอย่างดูดดื่มท่ามกลางแสงจันทร์................กับแสงไฟสลัวที่ตรงริมฟุตบาท
หัวใจของคนทั้งคู่เต้นถี่รัว แต่เป็นจังหวะเดียวกัน
อืม........................การจูบแบบผู้ใหญ่ มันหอมหวานอย่างนี้นี่เองย้อนกลับไปก่อนหน้านั้น
Freshy Night……
ท่ามกลางเสียงดนตรีดังกระหึ่มจากศิลปินอินดี้ก่อนพิธีเปิดงาน
ร่างเล็กกำลังเต้นอย่างเมามันส์......และไม่สนใจสายตาใคร
นายบู้เริ่มจากท่าเซิ้ง............แล้วต่อด้วยท่าโรบ๊อท........และตามด้วยท่าหมาเกาหู
“ไอ้พี่บู้.....นายหยุดการกระทำอันนำมาซึ่งความน่าอับอายนะบัดเดี๋ยวนี้” เป็ดที่ยืนมองอยู่นาน เดินเข้าไปกระซิบข้างหูรุ่นพี่
“ก็พี่ไม่เคยเที่ยวกลางคืนง่ะ” หนุ่มร่างเล็กสารภาพออกมาอย่างอาย ๆ
“อะไรนะ!!!! เหลือเชื่อจริง ๆ อยู่ในเมืองที่เต็มไปด้วยแสงสีแบบนี้ ตั้งปีกว่า ๆ แต่พี่บู้กลับ..........”
“ก็ไอ้หมาดำมันไม่ให้ตามไปนิ พอพวกมันจะไปกัน มันก็เอาพี่เก็บไว้ในห้อง”
บู้ฟ้องรุ่นน้องผิวสีแทนเสียงอ่อย ๆ
เป็ดมองร่างเตี้ย ๆ ตรงหน้า ก่อนจะส่ายหน้าเอือม ๆ......
ก็ไม่แปลกหรอกย่ะ ถ้าไม่มีใครเค้าอยากจะพานายไปไหนมาไหนด้วย......“เต้นตามเป็ดนะ............ดู......แล้วทำตาม”
สาวผิวเข้ม เริ่มวาดลวดลายจากท่าง่าย ๆ มือเรียวดีดเป็นจังหวะ ร่างกายเคลื่อนไหว ขยับไปตามจังหวะเพลงอย่างพริ้วไหลเป็นธรรมชาติ.......
บู้ยืนมองอยู่ซักพักก่อนจะพยักหน้าหงึกหงัก แล้วเริ่มเต้นตาม........ท่าต่อท่า
GODDD !!! มันเป็นการเต้นที่แข็งโป๊กที่สุดเท่าที่เป็ดเคยพานพบ !!!“ฮ่าฮ่าฮ่า................พี่บู้เอ๊ย.......นายนี่มันหัวไวจริง ๆ พับผ่า”
“พี่เต้นเก่งใช่มั้ยล่ะ เดี๋ยวพี่จะเต้นท่าเรนให้น้องเป็ดดู” ว่าแล้วก็ทำท่าเด้งอกเป็นจังหวะตึก ๆอย่างที่จำมาจากทีวี มือเล็ก ๆ ดึงเสื้อขึ้นจนเห็นหน้าท้องขาว ๆ เป็ดซึ่งยืนกุมท้องขำในตอนแรกรีบหันขวับหนีทันที
โชว์เนื้อหนังมังสาให้ชั้นดูอีกแล้ว อีตานี่นิ....
ขาวโครต...........
แถมท้องยังแฟ่บกว่าชั้นอีก.......
…..
………….
……………………
“เมื่อไหร่จะได้เห็นน้องพลอยอ่ะ” เสียงแหบ ๆ อันเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัวถามขึ้น หลังจากเบื่อกับการเต้นแล้ว
“คงอีกซักพักแหละพี่บู้ ไปนั่งพักกันก่อนไป......เริ่มร้อนแล้ว เมื่อยขาด้วย”
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวที่เต็ม สัญญากับน้องพลอยไว้แล้ว ว่าจะไปยืนเชียร์แถวหน้าสุด”
“งั้นกินน้ำก่อนละกัน”
มือเรียวล้วงขวดน้ำจากกระเป๋า เปิดแล้วยื่นส่งให้รุ่นพี่
พอบู้ยื่นมือออกไปรับ......ทำให้มือของทั้งคู่แตะโดนกันเบา ๆ
สาวผิวแทนรีบชักมือกลับทันทีที่ขวดน้ำถูกส่งถึงมือรุ่นพี่
เป็ดเอามือข้างนั้นซ่อนไว้ด้านหลัง
หัวใจเต้นแรงอย่างระงับไม่อยู่
.......โอ๊ยยยย...............กะจะฆ่ากันให้ตายตรงนี้เลยใช่มั้ย พระเจ้าขา......
..........ถึงจะเป็นคนที่เพื่อนตัวเองชอบ.....แต่ต้องมาอยู่ใกล้ชิดกันแบบนี้บ่อย ๆ มันก็คงหักห้ามใจไม่ให้ชอบตามเพื่อนไปอีกคนไม่ได้หรอกนะ !!!!!ถัดออกไปไม่ไกลนัก.....
ร่างสูงตะหง่านราวกับกำแพงตึกในชุดนักศึกษา กำลังมองตรงมายังทั้งคู่ด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ได้
.....ไหนพี่บอกว่าจะขอน้องพลอยเค้าคบเป็นแฟนไง......อันที่จริงร่างสูงคิดว่าพี่ชายของตัวเอง กับสาวน้อยเจ้าของตำแหน่งดาวคณะมาหมาด ๆนั้นน่าจะกลายเป็นแฟนกันไปแล้วซะด้วยซ้ำ.....
ก็หลังจากที่มีเรื่องทะเลาะกันใหญ่โตในวันนั้น.....พี่ชายของเค้าก็ดูเหมือนจะเฟดตัวเองออกไปไม่ค่อยได้เข้ามาสุงสิง มาคลอเคลียอย่างแต่ก่อน แถมบางวันก็ไม่ได้กลับห้องพร้อมกัน เนื่องจากคุณพี่ชายอ้างว่าน้องพลอยชวนไปเดินสยามมั่งล่ะ ไปหาอะไรกินกันมั่งล่ะ ไปเฝ้าน้องเค้าซ้อมประกวดดาวมหาลัยบ้างล่ะ ร่างสูงเองก็มัวแต่ยุ่ง ๆ กับกิจกรรมรับน้อง แล้วไหนยังจะต้องแบ่งเวลาให้กับการเรียน กับทำรายงานส่งอาจารย์......ทั้งของตัวเอง แล้วก็ทำเผื่อพี่ชายด้วย........
ทั้ง ๆ ที่พี่ควรจะเป็นแฟนกับน้องพลอยไปแล้วแท้ ๆ........แล้วไหงถึงได้มายืนคั่วกับอีดำนี่ฟะ!!!!!!!! "นั่นมันพี่บู้กับเป็ดนี่นา พี่บิ๊กเรียกเค้ามายืนกับเราตรงนี้ดิ" เปาสะกิดร่างสูงที่บัดนี้ยืนนิ่งเป็นหินผา......มือใหญ่จับมือของหนุ่มรุ่นน้องยกขึ้นมารวบไว้ ก่อนจะปล่อยลงเบา ๆ
"พี่ว่าอย่าเลย ปล่อยมันไว้แบบนั้นแหละ มันกำลังติดหญิง" บิ๊กบอกเสียงเรียบ ใบหน้าดูเหมือนเรียบเฉย..........แต่ทว่าในใจคุกรุ่นไปด้วยอารมณ์กราดเกรี้ยวที่ถาโถมเข้ามาราวกับคลื่นสึนามิ
ไม่ได้เป็นห่วง...................หรือว่าหวงพี่ชายหรอกนะ......อย่าเพิ่งเข้าใจผิด
แต่ไม่ชอบเลยในสิ่งที่พี่ทำอยู่......
ทั้ง ๆ ที่พี่ตั้งใจจะคบกับน้องพลอยแล้วแท้ ๆ ........................พี่เป็นคนบอกกับเค้าเองอย่างหนักแน่นในวันนั้น...
สมองของคนเป็นน้องที่จินตนาการเตลิดไปไกล....
ไม่อยากจะเชื่อเลยกับสิ่งที่เห็น....
พี่ที่กำลังจับปลาสองมือ.......
พี่ที่เป็นแบบนี้มันทำให้เรารู้สึก.............................อิจฉา !!!ใช่แล้ว ความรู้สึกโกรธ.....ความรู้สึกร้อนรุ่มในอกแบบนี้ มันคือความอิจฉาสินะ.....
หึ !!!! ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาอิจฉาคนอย่างพี่ความคิดในหัวของบิ๊กกำลังตีกันเองอย่างสับสน
ดูเอาเหอะ ขนาดตอนกูมีแฟน กูยังคบทีละคนเลย แต่กับไอ้เด็กอ่อนหัดนี่....มันกลับจะควบสอง......
หรือว่าจริง ๆ แล้ว ไอ้บู้มันไม่ได้อ่อนต่อโลกอย่างที่คิดพี่หลอกกูสินะ ไอ้หมาบู้มันหลอกกู!!!.
...
.....
.........
.............
..................
"เปา..........พี่ขอตัวกลับห้องก่อนละกันนะ"
"อ้าว.....แล้วไม่อยู่เชียร์พลอยเหรอพี่ พวกผมก็อุตส่าห์รวมตังค์กันซื้อดอกไม้ให้พลอยนะนี่" เพื่อนของเปาคนนึงเอ่ยปากรั้งเอาไว้.....ขณะที่เพื่อนของร่างสูง(ที่คบกันเพียงผิวเผิน) เดินเข้ามาตบไหล่หยอกล้อโดยที่ไม่ดูอารมณ์
"มึงจะไปไหนก็ไป แต่เอาตังค์มึงมาเลยไอ้ดำ..........อย่ามาทำเนียน"
ร่างสูงหันไปมองหน้าเพื่อนผู้เคราะห์ร้ายด้วยสายตาขุ่นเคือง.......มือใหญ่ควักเงินส่งให้เป็นค่าดอกกุหลาบซึ่งสำหรับเอาไว้มอบให้ดาวกับเดือนเป็นคะแนน ก่อนจะหันหลังเดินดุ่ม ๆ จากไป
"มันเป็นเหี้ยอะไรของมันวะ......."
"ไอ้เหี้ยนี่มันก็งี้แหละ ชอบทำตัวแอ็ค.....ชอบคิดว่ามันเท่ห์ มันหล่อ เพราะงี้ไงถึงได้ไม่ค่อยมีเพื่อน"
"หมั่นไส้ฉิบหาย อยากจะตั๊นหน้าแมร่ง"
พอบิ๊กไปแล้ว บรรดาเพื่อนพ้องก็นินทาไล่หลัง โดยเฉพาะคนที่โดนจ้องหน้า พอร่างสูงไปจนลับตาแล้ว ก็เริ่มออกท่าทางฮึดฮัด เปาค่อย ๆ ถอยออกมาจากกลุ่ม ร่างเล็กรีบเดินตามรุ่นพี่ห้องตรงข้ามไปด้วยความเป็นห่วง
.
......
.............
.........................
ทั้งบู้และเป็ดต่างอดทนรออย่างใจเย็น พิธีเปิดงานเฟรชชี่ไนท์เริ่มมาได้ซักพักใหญ่ ๆแล้ว และบรรดาดาวเดือนของแต่ละคณะ ต่างก็ทยอยออกมาแสดงความสามารถผ่านโชว์ที่ตัวเอง(และเพื่อน ๆ พี่ ๆ ในคณะช่วยกัน)คิดขึ้น
"มาแล้ว เพื่อนชั้นออกมาแล้วโว้ย อิพี่บู้ดูสิ วันนี้ไอ้พลอยสวยโครต ๆเลย......เพื่อนชั้นเองค่า เพื่อนชั้น" สาวผิวแทนทำหน้าที่หน้าม้าได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง
สโรชา หรือ พลอย สาวร่างสูงโปร่งควงคู่ออกมากับนายภัทรเดือนจากเซคหก พลอยนั้นมาในชุดรัดรูปสีดำกับกระโปรงสีขาวฟูฟ่อง ผมรวบตึงโชว์ใบหน้าขาวผ่องที่ถูกแต่งแต้มอย่างจัดจ้าน ริมฝีปากแดงเลือดนก พวงแก้มสีเข้ม กับดวงตาตี่ ๆที่ถูกระบายจนดูโฉบเฉี่ยว
"แก่ว่ะ" เสียงผู้ชายข้าง ๆ ทำให้นายบู้หันควับไปมองจ้องอย่างเอาเรื่อง ทั้ง ๆ ที่ตัวเองสูงแทบจะไม่ถึงหน้าอกของอีกฝ่ายด้วยซ้ำ
"มองไรไอ้เตี้ย!!!! มีปัญหา ?"
"พี่บู้หันกลับมาเดี๋ยวนี้ !!! เค้าจะพูดอะไรก็ช่างเค้าสิ"
ส่วนทางด้านฝ่ายชายนั้นเป็นหนุ่มหล่อหน้าตี๋รูปร่างบึกบึนที่ชนะตำแหน่งเดือนของคณะมาได้ด้วยลีลาการเต้นที่แข็งแรง อีกทั้งเจ้าตัวยังเคยเป็นแชมป์แข่งขันเต้นบีบอยระดับประเทศ ซึ่งวันนี้มาในชุดสูทสีดำดูสุภาพ ผมใส่เจลหวีจนเรียบ ใบหน้าถูกแต่งให้ออกมาขาวซีดเหมือนผีดิบอย่างจงใน อีกทั้งดวงตายังถูกกรีดด้วยอายไลน์เนอร์ซะคมกริบดูลึกลับ
"เค้าจะโชว์อะไรกันเหรอน้องเป็ด"
"ฮิปฮอปผสมกับบัลเล่ท์ เป็ดก็ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้มากนักอ่ะนะ แต่ตอนไปแอบดูเค้าซ้อมกัน มันก็เจ๋งดี"
"เคืองอ่ะ ไม่มีชวน"
"มันเป็นการซ้อมแบบลับสุดยอดเฟ้ย ชั้นเองยังได้ดูแค่แวบเดียวเอง แล้วคนนอกอย่างนายจะเจ๋อไปดูเพื่อ ?"
"ชิส์"
เป็นการแสดงที่ฮือฮา เซ็กซี่ และทรงพลังสะกดสายตาคนดูด้านล่างได้อย่างอยู่หมัด ท่วงท่าที่ดูสง่างามแบบนักบัลเล่ท์ไม่ว่าจะกระโดด หมุนตัว หรือเยื้องย่างไปทางไหนของหญิงสาว เข้ากันได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อกับลีลาการเต้นที่พริ้วไหวแต่ทว่าแข็งแรงในแบบบีบอยของฝ่ายชาย รวมทั้งทีมนักเต้นที่เสริมเข้ามา ดูเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
โชว์จบลงด้วยท่ากระโดดโถมตัวเข้าหาอ้อมแขนของฝ่ายชายซึ่งรับเอาไว้ได้อย่างสวยงาม อย่างกับฉากในภาพยนตร์เรื่อง Step Up ภาคแรก
แปะ--แปะ--แปะ
"น้ำตาคนสวยจะไหล" เป็ดเช็ดน้ำตาป้อย ๆ ขณะที่รุ่นพี่ร่างเตี้ยอ้าปากค้าง
"นะ.....น้องพลอย......เต้นเก่งอ่ะ"
"ซ้อมกันนานมั้ยคะ กว่าจะได้โชว์ที่เป๊ะอย่างที่เราได้เห็นกันในวันนี้" พิธีกรสาวประจำเวทีป้อนคำถามกับคนทั้งคู่หลังโชว์จบ
"ก็พอดีว่าทั้งผมแล้วก็พลอยต่างก็มีพื้นฐานเรื่องการเต้นกันอยู่แล้วน่ะครับ เราก็แค่เอาสไตล์ของแต่ละคนเอามาประยุกต์ร่วมกัน แล้วตอนซ้อมเราก็เข้าขากันได้ดีมาก ๆเลยครับ ทันก็เลยทำให้การซ้อมเป็นไปอย่างราบรื่น โชว์ของเราสองคนก็เลยออกมา..................ก็อย่างที่เห็นนี่ล่ะครับ" หนุ่มหน้าตี๋หัวเราะอย่างถ่อมตัว พลางส่งสายตากรุ้มกริ่มไปยังพาร์ทเนอร์สาวข้างตัว ที่ดูเหมือนจะเอาแต่ส่งยิ้มและโบกมือให้กับเป็ดและบู้ที่เกาะขอบเวทีเชียร์อยู่
"แล้วอะไรคือแรงบันดาลใจในการเต้นของคุณสองคนครับ" คราวนี้พิธีกรชายเป็นฝ่ายยิงคำถามบ้าง หนุ่มเดือนของเราอ้าปากจะตอบ แต่พลอยกลับคว้าไมค์จากมือพิธีกรชายมาถือไว้ซะเอง
ขณะที่สายตาก็เอาแต่จ้องมองมาทางหนุ่มรุ่นพี่ ทำเอาคนดูและพิธีกรรวมถึงหนุ่มเดือนหน้าเหวอไป
"คงเป็น...................ความรักละมั้งคะ"
.
......
.............
.........................
หลังจากที่ทั้งลากทั้งจูงนายบู้ออกมาจากบริเวณงานเฟรชชี่ไนท์ท่ามกลางความตกตะลึงของพิธีกรบนเวที และเหล่าคณะกรรมการทั้งหลาย รวมทั้งเหล่านักศึกษาที่เนืองแน่นที่ลานด้านล่างหน้าเวที
โดยเฉพาะเพื่อนสนิทอย่างเป็ด ที่ดูจะตกอกตกใจมากกว่าใคร ๆ
ทั้งคู่ก็หยุดลงนั่งพักบนโต๊ะหินอ่อนซึ่งยังคงอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย.....เพียงแต่ว่าค่อนข้างสลัว และปลอดคน
"ฮือ.......................ฮือ" พลอยซบหน้าลงกับฝ่ามือของตัวเอง ปลดปล่อยความรู้สึกที่อัดอั้นผ่านทางน้ำตา
"พลอยพยายามแล้ว...............พี่บู้....ฮึก พี่บู้ก็เห็นว่าพลอยตั้งใจกับงานนี้มากแค่ไหน" ใบหน้าน่ารักที่บัดนี้เปรอะไปด้วยคราบเครื่องสำอางเงยขึ้น ก่อนจะโผเข้ากอดนายบู้
พลอยครับ.....พี่หนักนะ ร่างเล็กประท้วงในใจเบา ๆ มือเล็ก ๆลูบหลังปลอบอย่างอ่อนโยน
"พลอยมีตรงไหนที่ไม่สวยเหรอคะพี่บู้"
"จะไม่สวยก็ตอนร้องไห้นี่ล่ะ"
"พี่บู้อ่ะ......บ้า!!!!"
สาวโย่งหัวเราะทั้งน้ำตากับคำพูดทื่อ ๆ บื้อ ๆ แต่ว่าดูจริงใจมากที่สุดในตอนนี้.........
ขณะที่บู้รู้สึกว่าตัวเองปลอบคนได้ห่วยแตกเหลือเกิน
"มันสำคัญกับน้องพลอยขนาดนั้นเลยเหรอ ไอ้การเป็นดาวมหาลัยเนี่ย"
"สำคัญสิ!!!!..............พี่บู้รู้มั้ยว่าตำแหน่งนี้ พลอยทุ่มเทสุดตัวเพื่อพี่บู้เลยนะ"
"เพื่อ....พี่ งั้นเหรอ" ร่างเล็กทำหน้าสงสัยในคำตอบ
"ก็พลอยอยากเป็นผู้หญิงที่สวยแล้วก็เก่งที่สุดในสายตาของพี่บู้นี่นา พลอยอยากให้พี่บู้ได้เห็นว่าพลอยน่ะ.....แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น........พี่บู้จะได้หันมามองพลอยบ้าง"
"น้องพลอย........."
"พลอยน่ะ ชอบพี่บู้ตั้งแต่แรกเห็นเลยนะ แล้วพอยิ่งได้รู้จัก พลอยก็ยิ่งชอบพี่มากขึ้น ๆ..........แต่พลอยก็ไม่ได้หวังหรอกนะ ว่าพี่บู้จะต้องมาชอบพลอยแบบนั้น ขอแค่อย่าผลักไสกันก็พอ"
คำว่าผลักไสช่างตรงกับสิ่งที่ร่างเล็กได้รับจากน้องชาย.......บู้สูดลมหายใจลึกจนเต็มปอด ก่อนจะตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว
"พี่รู้ว่าพลอยรู้สึกยังไงกับพี่....." แสบแหบห้าวเอ่ยขึ้นหลังจากกระแอมขึ้นมา
รุ่นน้องสาวเช็ดน้ำตาลวก ๆ แล้วตั้งใจฟังในสิ่งที่ร่างเล็กกำลังจะพูด
"พี่รู้ว่าพี่น่ะมัน........................เท่ห์มาก"
แขนที่กำลังเท้าคางอยู่นั้นหมดแรงลงดื้อ ๆ จนพลอยแทบหน้าทิ่มพรวด
แต่ก็รีบลุกขึ้นมาจัดท่าจัดทางตัวเองให้ดูดีเหมือนเดิม...
"พี่คงจะให้คำตอบกับน้องพลอยในตอนนี้ไม่ได้หรอกนะ แต่ว่าพี่น่ะ จะยังไม่ปฏิเสธน้องพลอยหรอก......เราสองคนก็แค่เป็นเหมือนอย่างที่เคยเป็น.....เพียงแต่ว่าวันนี้"
"วันนี้ ?......วันนี้ทำไมคะ"
หญิงสาวตั้งใจฟังในทุก ๆ พยางค์......ดวงตาเจ้าเล่ห์แบบนางจิ้งจอกสบกับดวงตากลมโตของเจ้าปลาปิรันย่า
ขณะที่คนตัวเล็กนั้นเก๊กท่าทางแบบคนที่โตแล้วได้อย่างน่ารักน่าชัง
"เพื่อเป็นการปลอบใจที่พลาดตำแหน่งดาวมหาลัย.....พี่จะยอมให้น้องพลอย........"
"จูบแบบผู้ใหญ่กับพี่บู้คนนี้หนึ่งครั้ง!!!!!".
.........
....................
............................
......................................
แถมท้ายบิ๊กเล่า : "พี่บิ๊ก คอยผมด้วยเซ่"
ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าน้องเค้าจะวิ่งตามผมมา
อารมณ์ขึ้น ๆ ในตอนแรก เกือบจะหายเป็นปลิดทิ้ง(ก็ 90 เปอร์เซ็นต์ล่ะนะ)
น้องวิ่งมาหยุดตรงหน้าผม มือเล็ก ๆ นั่นขยุ้มเสื้อนักศึกษาตัวบางเอาไว้ พร้อมกับหอบหายใจเหนื่อย........
แหม..........รูปร่างบอบบางจริงนะเรา.......ฮิ้วววววว
ท่าเหนื่อยของน้องเปา ในสายตาของผู้ชายเรียบ ๆ ที่ดูธรรมดาโครต ๆ อย่างผมแล้วนั้น ผมคิดว่า มันเซ็กซี่เกินบรรยาย......ยิ่งกว่าผู้หญิงทั้งหมดทั้งมวลที่ผมเคยประสบพบเจอ
อ๊ะ !!! นี่กูเริ่มจะมองเห็นความเซ็กซี่จากผู้ชายด้วยกันแล้วสินะ.....(ไม่นับที่รู้สึกแบบนั้นกับไอ้หมาบู้คืนนั้นนะ)
ความเป็นเกย์ในตัวผมพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น......น่ากลัวชะมัด พับผ่า ขึ้นขี่หลังเสือแล้วมันลงไม่ได้ เป็นแบบนี้นี่เอง
"พี่บิ๊กเป็นอะไรเหรอครับ โกรธใครมารึเปล่า ผมเห็นพี่ดูหงุดหงิดนะช่วงนี้" น้องเอียงคอมองอย่างน่ารัก มือก็กระตุกแขนเสื้อผมเบา ๆ ภาพของเราในสายตาคนอื่นตอนนี้ คงเหมือนกับว่าเราเป็นแฟนกัน กำลังงอนกัน แล้วน้องเค้ากำลังตามง้อผม
"ทะเลาะกับพี่บู้ใช่มั้ย วันนั้นอ่ะ"
น้องถาม น้องคงหมายถึงวันนั้นที่ผมตะคอกใส่พี่ชายตัวเอง นึกแล้วก็ยังขายหน้าไม่หาย กับความอุบาทว์ของมัน.....เฮ้อ.....
แต่หวังว่าน้องคงจะไม่จำภาพโหดของผมหรอกนะ เพราะจริง ๆ แล้วผมออกจะอ่อนโยน และเป็นคนตลกขนาดนี้......รึใครจะเถียงล่ะ(ยิ้มกริ่ม...)
"ไม่ใช่เรื่องของเด็ก เราอย่ารู้เลย" ผมขยี้หัวกลม ๆ ของน้อง น้องทำหน้ามุ่ย ย่นจมูกอย่างขัดใจ
"พูดเหมือนไอ้พี่ปิงเลย ผมไม่เด็กแล้วนะพี่ จู๋ก็ใหญ่แล้วด้วย จะดูมั้ยล่ะ"
"ฮะฮะ.......ไอ้เด็กนี่ อยู่ ๆ ก็จะมาให้ดู เก็บหลอดกาแฟของนายไปเหอะ"
"นั่นไง...........หัวเราะแล้ว พี่บิ๊กรู้มั้ย ว่าตอนที่พี่อารมณ์ดีน่ะมัน...........น่ารักมากเลย"
น้องชมผม..............
แม้จะอดขัดใจไม่ได้ กับคำว่าน่ารัก ทั้ง ๆ ที่ผมชอบให้คนชมว่าหล่อเข้ม หรือโครตเท่ห์มากกว่า แต่เอาเหอะ เป็นน้องเปา......ผมยอมก็ได้
"น่ารักแล้วอยากจะรักดูมั้ยล่ะครับ" ผมหยอดคนน่ารักของผม.....เอาน่า อีกไม่นานมันก็ต้องเป็นของผมจนได้แหละ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
ผมค่อย ๆ โน้มตัวลงไป......
ลงไป
ลงไป........
จนหน้าแทบจะชิดติดกับหน้าของน้อง
ไอ้ตัวเล็ก ถอยหน้าหลบ...(บ๊ะ ขัดใจ) ผมแอบเห็นใบหน้าของน้องแดงเรื่อ (ก็แหงล่ะ.....คนออกเยอะ 555+)
ถึงมันจะเป็นเวลากลางคืนก็เหอะ แต่ที่ที่เราสองคนยืนอยู่นั้น เปิดไฟสว่างโร่(เผื่อมีคนทักว่า...เฮ้ยกลางคืนนะ มึงรู้ได้ไงว่าน้องหน้าแดง)
น้องเอามือเล็ก ๆ ดันอกผมให้ออกห่าง ก่อนจะหัวเราะร่า
"โหย................ไม่นิยมอ่ะพี่ เห็นผมน่ารักแบบนี้ก็เหอะ แต่ผมก็ยังชอบผู้หญิงนะครับผม" มือเล็ก ๆทุบหน้าอกตัวเองโชว์ความเป็นแมน จนผมกลัวน้องเค้าจะช้ำใน
.......แอบคิดถึงตอนไอ้หมาบู้มันทุบหน้าอกตัวเอง......ถึงมันจะเป็นการทุบคนล่ะฟีลกันก็เหอะ
คำตอบนั้นทำให้ผมแอบใจแป้วเล็ก ๆ แต่คนอย่างนายบิ๊กซะอย่าง คนอย่างผมน่ะ ไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ หรอกนะ......
จะมีก็แค่คนเดียวเท่านั้นแหละที่ผมไม่เคยเอาชนะมันได้
คนเดียวเท่านั้น.......
to be con....
...............................................................................