หัวข้อ: (เรื่องสั้น) We bare bears สามหมี..เอ๊ะหรือคน (ไม่มีสาระ) : 06/01/17

[hikawa]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

[hikawa]

ปล.เรื่องนี้เพียงมีแรงบันดาลทางด้านตัวละครมาจากการ์ตูนเน็ตเวิร์กเรื่อง We bare bears เท่านั้น มิได้มีเจตนาจะลอกเลียนแบบเพียงแต่ใด

สำหรับใครที่ไม่เคยดูไม่จำเป็นต้องไปดูก็ได้นะคะแฮ่ คิดว่ารู้เรื่องแบบไม่ต้องดูค่ะ

แต่ถ้าดูก็คิดว่าน่าจะเข้าใจมากขึ้น เพราะนี่ไปดูมาปุ๊บก็งอกเรื่องสั้นเลย

ปล. ไม่มีสาระนะคะ แก้เครียด ฮืออ

 








(เรื่องสั้น) We bear bears  สามหมี..เอ๊ะหรือคน






ตึง! ตัง! ปึกปักๆ! โผล้ะ!

ท่ามกลางใจกลางเมืองที่เต็มไปด้วยแสงสีและแสงไฟ ในคอนโดหรูชั้นบนสุดปรากฏเสียงตึงตังดังวุ่นวายพอที่จะได้ยินลงไปถึงด้านล่างอีกสามชั้น แต่อย่างไรก็ตาม..เจ้าตัวคนก่อเสียงรบกวนก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด

ชายหนุ่มผมสีควันบุหรี่รูปร่างสูงเพรียวนอนราบอยู่กับโซฟาตัวยาวราคาแพงหูฉี่ เพียงปรายสายตาไปมองเพื่อน(?)ของตนที่ยืนหาของที่ไม่เหมือนจะหาเท่าไหร่มาสักพัก

ก็แล้วจะเรียกว่าหาได้ยังไง น่าจะเรียกว่าทำลายมากกว่า...

ตึงง!!

ในที่สุดผู้ร่วมห้องคนที่สามก็ทนไม่ไหว เปิดประตูเดินออกมาจากห้องนอนส่วนตัวของตนพลางขยี้ผมสีน้ำตาลเข้มไปมาอย่างหงุดหงิดฉุนเฉียวใจ คนจะหลับจะนอนโว้ย!

“เชี่ย! ใครทำอะไรวะ เสียงดังชิบหาย”

“...”

"ไอ้ไอซ์! ไอ้แพน! ใครทำอะไรตอนดึกๆดื่นๆแบบนี้วะ!"

ชายหนุ่มผมสีควันบุหรี่ปรือตามองเพื่อนอีกคนอย่างเอื่อยเฉื่อย พลางขยับขาแกว่งเล่นไปมา ก่อนพูดตอบเพื่อนไปเบาๆ

"ทางนี้"

..หันไปทางไหนกัน

"ไหน"

..นั่นมันห้องครัว

"อยู่ไหนล่ะวะ"

..เข้าห้องน้ำไปทำไม


"พวกมึงอยู่ไหนกันเนี่ยยยย"

พลันเหมือนโลกที่มืดมนสดใสขึ้นทันตา

ชายหนุ่มขี้โวยวายกระพริบตาปริบๆหลังได้รับไอเท็มที่เรียกว่าแว่นที่วางอยู่บนสันจมูกของตน

อ๋อ.. ลืมใส่แว่น

แล้วนี่กูเดินมาถึงระเบียงพร้อมฆ่าตัวตายเลยเหรอวะ..

"กิ้ว ละไหนไอ้แพนอ่ะไอซ์"

ชายหนุ่มผมสีควันบุหรี่ปรายตาไปทางห้องๆหนึ่งที่มีป้ายติดไว้ว่า "ICE"

อ๋อ..ที่มีงนอนเล่นที่โซฟานี่คือไม่มีที่ให้ซุกหัวนอนสินะ



เอ่อ เขาก็แนะนำตัวก่อนแล้วกัน เผื่ออีกสองนาทีไอ้ตัววุ่นวายมันจะทำคอนโดพัง

อ่ะ เอาไปอ่านแล้วกันนะ เมื่อวานมีลางว่าจะต้องแนะนำตัว เลยให้มันเขียนใส่กระดาษกันไว้ละ สะดวกดี

อย่าเพิ่งคิดว่าเรื่องนี้ประหลาดละกัน จริงๆก็ประหลาดตั้งแต่ชื่อเรื่องตัวละครยันเวลาแต่งละ จะแปลกอีกสักนิดก็คงไม่เป็นไร




Profile

ชื่อสกุล : นายกันต์ธีร์ ก่อเกียรติศักดิ์

ชื่อเล่น : จี (G)

ลักษณะ : ผมน้ำตาล ผิวกูก็น้ำตาล เกือบๆน้ำตาลไหม้ แต่โคตรหล่อบอกแค่นี้แหล่ะ สูง 182 หนักเท่าไหร่จำไม่ได้ละ อ้อ ใส่แว่นบ้างใส่คอนแทคบ้าง แล้วแต่อารมณ์ แต่สายตาโคตรสั้น แค่นี้แหล่ะ

ฉายา : กริซลี่ แบร์, ไอ้หมีดำ(จริงๆกูตัวสีน้ำตาลนะไอ้พวกเหยียดสีผิว),เหี้ย(เอ้าสรุปกูตัวอะไรวะ) เออละเพื่อนก็บอกว่ากูหน้าด้าน ชอบทำอะไรประหลาดๆ แต่กูว่าแม่งมโน ไม่เคยหรอกอะไรแบบนั้นอ่ะ เออข้อต่อไปๆ

การศึกษาปัจจุบัน: ปี3 คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมไฟฟ้า มหาวิทยาลัยC

อุปนิสัย: หล่อเหลา เอาการ งานดี ปี้เป็น เล่นเพื่อน เรื่อนเหล้า เมานม อมจูป้าจุ้บ.

ที่อยู่อาศัยปัจจุบัน : อยู่คอนโดไอ้ไอซ์(จ่ายค่านอนค่าแดกค่าน้ำค่าไฟครบทุกเดือนว้อย)





เรซูเม่ของเพ่เอง

พระนาม : นายนันทพัทธ์

พระนามสกุล : ศรีเศวตชาติ

พระนามเล่นๆ : แพนสุดหล่อ หล่อสัดๆ หล่อชิบหาย หล่อเหี้ยๆ หล่อแบบไม่รู้จะหล่ออะไร

อายุ : ยี๊ษิ๊พเอ๊ดทึ

ฬั๊กสะน่ะ : ผมสีดำขลับเข้ากับผิวขาวเนียน ดวงตากลมตัวที่ดูเป็นประกาย กับริมฝีปากกระจับสีชมพูอ่อนสีเดียวกับรูXX เรียวขาเนียน ไรขนอ่อนสีน้ำตาลอ่อนบางๆเหมือนกับที่XXX

เพื่อนลั๊ก : เพนกวิ๊นของน้องแพน และเพิ่ลๆในโซเชี่ยลที่ไลค์คึน้องแพนด้วย

เท่เรี๊ยน : ปี3 สินกำ มหาลัยใจกลางเมืองที่สาวสวยงามๆอาหารตาดีๆเยอะและเยอะมากๆแต่ไม่ใช่ของกูสักคน

นิสัยคงไม่ต้องบรรยายนร๊ คือหล่อ คือจบ

ที่ซุกหัวนอน: คอนโดสุดหรูที่เพื่อนแม่งชอบมาเบียดเบียน ไม่ชอบเลอจริงจัง





ประวัติ

ชื่อ : นายรชต อัครจันทรางกูร

ชื่อเล่น : ไอซ์

ชื่อที่เพื่อนเรียก : หมีขาว(จีเรียก) ไอซ์ซี่(แพนเรียก)

อายุ : กำลังจะ22

คณะ/มหาลัย : ปี3 คณะบริหารธุรกิจ มหาลัยC

งานอดิเรก : ทำอาหาร,นอน

ที่อยู่ : ต้องเขียนด้วย?.. อ่านของคนอื่นเอาแล้วกัน



อ่ะ อ่านจบละช้ะ?

งั้นต่อแล้วนะ




"แล้วมันทำอะไรตึงๆตังๆ คิดว่านี่กี่โมงกี่ยามละวะ ห้ะ" จีขยี้ผมฟูๆของตนไปมาก่อนเดินตรงไปยังห้องที่ใหญ่ที่สุด


พลั่ก!


ทันทีที่เปิดประตูออก เขาก็เหมือนหน้ามืด ล้มตึงลงไปนอนกับพื้นพรมแบบยังไม่ทันได้ตั้งตัว

แต่อะไรมันนิ่มๆทับอยู่ที่หน้าวะ..

"อื๊ออออออ เอี๊ยะแอนเอาอูดออกไออากอ้าอู!!!"

"ห้ะ อะไรไอ้จี มึงพูดอะไรฟังไม่รู้เรื่อง"

"อูออกอ่าให้เอาอูดออกไออากอ้าอูอ้อยยยยยย"

“มึง กูไม่ได้นอนมาหลายวันละว่ะ ลุกไม่ขึ้นอีกตะหาก อะไรก็ไม่รู้มันดึงดูดตูดกู ละทำไมพรมมันนิ่มจังวะ งั้นกูของีบแป๊บนะ ไม่ต้องปลุกกูนะ หลับละ.. คร่อก”


เชี่ย...แม่งหลับคาหน้ากูเลย


โอ้ยยยยยย เหี้ยแพนน มึ๊งเอาตูดออกไปจากหน้ากู๊วววว ฮืออออออ


เสียงกรีดร้องของจีไม่ได้ส่งไปถึงเกรียนแพนแต่อย่างใด ขณะเดียวกันกับที่ไอซ์ยืนมองภาพตรงหน้าอย่างเอือมใจ เขาควรจะทำยังไงกับไอ้เพื่อนสองคนนี้ดี สภาพเพื่อนคนนึงที่เอาบั้นท้ายตนเองบี้หน้าเพื่อนของอีกคนทั้งๆที่ใส่แว่นซึ่งไม่รู้ว่าแว่นแตกไปหรือยัง ขาของคนที่ถูกทับดิ้นอย่างทุรนทุรายเพราะไอ้คนนั่งทับน้ำหนักแม่งเยอะเหลือเกิน วันๆก็แดกเข้าไปเถอะ สามมื้อสี่มื้อห้ามื้อ ตังก็ไม่เคยจ่าย อืม

เหมือนเสียงกรีดร้องและความทรมาณของหมีดำส่งไปถึงเจ้าชายน้ำแข็ง

ไอซ์เดินวนไปทางด้านหน้าก่อนที่จะตัดสินใจได้ว่าจะดึงอีกคนขึ้นมา


เฮือก!


เมือก... นั่นมันเมือก...


สิ่งที่เขาเห็นมันคือเมือกเหนียวข้นสีขาวขุ่นที่ไหลเยิ้มอยู่เต็มมือสองข้างของแพน และเปื้อนยาวไปจนถึงหัวไหล่จนเหมือนกับไปตกถังสีมาอย่างไงอย่างงั้น..

ถึงจะไม่รู้ว่ามันคืออะไรก็เถอะ

แต่แค่คิดว่าจะต้องจับอะไรแบบนั้นก็..

ไอซ์ตัดสินใจที่จะเดินผ่านเข้าไปในห้อง หยิบหมอนและหมอนข้างโปรดของตนไปวางที่โซฟาที่เพิ่งปักหลักไปก่อนหน้านี้ ตบหมอนปุๆเตรียมล้มตัวลงนอนที่นี่เพราะประตูห้องปิดไม่ได้ นอนที่ไหนก็เหมือนกันเขาแค่ขอนอน เขาง่วง


คร่อก


“ไอ้อ้ายยยยยย อูอะอายแอ้วววว อื๊ออออออ”

ไม่รู้ไม่ได้ยินอะไรทั้งนัน

“อื๊ออออออออออ อะ..อุ่กกกก”

..ไม่ได้ยิน

“อะ....อ่อก”

ช่วยก็ได้ ชิ

ไอซ์เหลือกตามองบนอย่างไม่พอใจ ก่อนเดินไปหยิบถุงมือยางสีชมพูสดลายดอกเดซี่ในห้องครัวมาใส่

หลับตากลั้นใจคว้ามือสองข้างที่เลอะเหนียวแหนะของแพนอย่างรังเกียจแล้วออกแรงดึงอีอ้วนสุดชีวิต


อืม..ไม่ขึ้น


เขาดึงมือตัวเองจากถุงมือยางสีชมพูลายดอกเดซี่ มองภาพตรงหน้าที่ออกจะทุเรศทุรังจนบรรยายออกมาเป็นคำไม่ได้ ก้มมองส่วนอื่นเผื่อจะหาทางช่วยชีวิตแล้วปฐมพยาบาลจีที่นอนตายได้ทัน

นั่นไง.. เท้า!

เจ้าหมีขาวมองถุงเท้าสีเขียวลายอีกัวน่าอย่างขนลุกเล็กๆ.. เพื่อนของเขาออกจะเป็นคนแปลกๆสักหน่อย

เขาคว้าสองเท้าก่อนจะพยายามดึงด้วยแรงสุดชีวิต


“อืออ.... อ๊ะ.. อ๊า”


.....

หูฝาดมั้ง

ว่าแล้วเขาก็ออกแรงดึงอีกครั้ง คนอะไรตัวหนักเป็นบ้า ตัวแม่งก็นิดเดียวเอาน้ำหนักไปไว้ที่ง่ามเท้าหรือไง


“อื๊ออออออ ตะ...ตรงนั้น แรงอีก อ๊ะ”


เชี่ย

มันคราง

มันครางตอนเขาดึงเท้ามัน

มันคราง...


“อะ..อีก... เอาอีก”


“อ่อยอูออกอายยยยยยยยย อ่อยยยยยย”


เสียงร้องอันน่าพิศวงดังขึ้นมาทั้งที่เจ้าตัวก็นั่งยืดมือยืดเท้าหลับไปแล้ว ทำเอาเขาขนลุกระดับสิบ ถอดกราดพยายามหนีไปให้ไกลที่สุด แค่ได้ฟังแต่นี้เค้าก็ผะอืดผะอมจะตายแล้ว ไม่ ไม่นะ ไม่!


“อื๊อ! ..อ๊ะ”


ไม่!!!!



ปู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



“อ่ายยยยยยยย อ่วยอูอ้วยยยยยย อะ...ค่อก แค่ก ........คร่อก”



แล้วเรื่องวันนั้นก็จบลงที่หนึ่งศพนอนตายหน้าห้องครัวด้วยสภาพนอนคลานที่พยายามจะหนีตายสุดชีวิต กลิ่นที่ประเทืองออกมาไกลนั้นก็ยังไม่ได้จางลงไปแม้แต่น้อย

ศพสองคงไม่ต้องพูด...


โ ด น เ ต็ ม ๆ



ท้ายที่สุดสรุปก็ไม่มีใครรู้...ว่าแพนกำลังหาอะไรอยู่

“คร่อก....ขะ.. ของ..กู คร่อก..ฟี้ หายไปไหนน้า... ฟี้”


อนิจจัง.









 
ไว้เจอกันโอกาสหน้าค่ะ

*แก้ไขคำผิดค่ะ 05.11.16

[hikawa]

(เรื่องสั้น) We bear bears  สามหมี..เอ๊ะหรือคน

ตอน เจ้าหมีขาวกับ(แมว)น้ำ





หลังจากโศกนาฏกรรมในวันนั้นทุกอย่างก็เข้าสู่สถานการณ์ปกติ



“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”



โวยวายอีกแล้ว เหอะ



เจ้าหมีขาวเบะปากอย่างรำคาญใจ ทั้งๆที่เขาชอบความสงบสุขแท้ๆเชียว พวกตัววุ่นวาย



“ฮู้วววววว ไอ้แพน มึงกาก ก๊ากกกกกาก คริๆๆ”


“สัดจี ไอ้หมีดำ มึงโกงกูใช่ไหมบอกมา!!”


“โกงพ่อมึงสิ! ก็ยืนเล่นอยู่ข้างกันเนี่ย อะค่อก... ค่อกแค่ก สัด อย่า บะ..บีบคอกูว้อยยย”




นัยน์ตาสีเทาหม่นได้แต่กรอกตาไปมาเพราะไม่รู้จะบ่นอะไร พูดไปยังไงก็ไม่มีใครฟังเขาอยู่ดี ต่อให้เพื่อนพวกนี้มันอยากเล่นอะไรมันก็จะเล่นแบบไม่สนใจใครทั้งนั้นแหล่ะ


ยกตัวอย่างเช่นตอนนี้...


โซฟาราคาแพงบัดนี้กลายเป็นเตียงสปริงสำหรับกระโดดเพื่อความมันส์ในการเล่นเกม แล้วจะกระโดดกันทำไมในเมื่อที่เล่นอยู่มันเป็นจอยของ PS4 Pro …….ทำยังกับเล่นเกมต่อยมวย


กองซากขนมเกลื่อนเต็มโต๊ะรวมถึงหกไปจนถึงพรมนุ่มนิ่มที่ไว้รองเฉพาะห้องรับแขก  หมอนปุยนุ่นที่วางไว้บนโซฟาก็ลงมากองกับพื้นอย่างไม่มีใครสนใจ


ไอซ์เกาหัวสองสามที ก่อนเดินเข้าไปห้องนอนของตนเองที่ดูจะสงบเงียบหลังจากผ่านพ้นวันมหาประลัยนั่นมา หยิบเสื้อแจ็คเก็ตสีดำตัวเก่งขึ้นมาใส่ทับเสื้อยืดสีอ่อนที่เขามักใส่อยู่บ้านเป็นประจำ ยืนสำรวจความเรียบร้อยในกระจกสักพัก มองใบหน้าพิมพ์นิยมที่เป็นการรวมผสมปนเปกันระหว่างตี๋จีนกับฝรั่งขาว ผมสีควันบุหรี่ที่ไม่ได้ถูกเซ็ต ยุ่งกำลังพอดี ใบหน้านิ่งเฉยไม่แสดงความรู้สึกใด มีเพียงสายตามุ่งมั่นที่บ่งบอกถึงความตั้งใจของเจ้าตัวเท่านั้น



วันนี้แหล่ะ เขาจะไม่พลาดอีก!










วันหยุดสุดสัปดาห์วันแรกดูจะมีอากาศเป็นใจสำหรับคนที่มาเดินเล่นพักผ่อนในสวนสาธารณะพอสมควร ท้องฟ้าเปิดกว้าง มองเห็นแสงอาทิตย์ยามเช้าที่กำลังเบาสบายตา อากาศก็เย็นสบายดี


ไอซ์ซุกมือสองข้างเข้ากับกางเกงวอร์มตัวเก่งที่มักจะใส่เป็นประจำเช่นเคย หูก็ฟังเพลงบรรเลงที่อยู่ภายใต้หูฟังสีแดงยี่ห้อดัง ผิวปากเบาๆเดินเรื่อยไปตามทาง ชมบรรยากาศสีเขียวที่ทำให้สบายตาท่ามกลางสายตาของสาวน้อยใหญ่ที่ต่างทอดสายตามาด้วยความสนใจ


เขาเดินไปเรื่อยๆ ไม่ได้แสดงถึงความเร่งรีบอะไร ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าภายในใจตนเองนั้นร้อนรุ่มเป็นไฟเท่าไหน



เจอแล้ว..



ราวกับภาพแกะสลักที่ถูกสรรค์สร้างไว้


ชายหนุ่มรูปงามที่ออกจะมีรูปร่างที่ดูอ้อนแอ้น แต่ก็มีความแข็งแรงน่ามอง เขากำลังนอนขดตัวอยู่ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มักจะไม่ค่อยมีใครเดินเข้ามาถึง


ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอแสดงถึงอาการหลับอย่างสบายของคนตรงหน้า ผมสีดำสนิทเกลี่ยอยู่บนใบหน้าขาวที่กำลังหลับพริ้ม


ไอซ์มองภาพตรงหน้าแล้วก็ได้แต่อมยิ้มอย่างที่ตนไม่คาดคิดว่าจะทำมาก่อน แต่จริงๆก็ทำหลายรอบแล้วตั้งแต่ได้พบเจอกับคนๆนี้มา


ช่างน่าปกป้อง... น่าทะนุถนอม...


อยากจะนอนกอด อยากจะสัมผัส อยากจะได้อยู่เคียงข้างมองภาพราวกับศิลปะที่พระเจ้าสรรค์สร้างตรงหน้า




“นะ...หนาว”


เสียงพึมพำคล้ายเสียงละเมอลอดปากสีชมพูสวย ไหนจะการที่คนตรงหน้าเริ่มตัวสั่น กอดตัวเองไว้ราวกับจะปกป้องตัวเองจากฝันร้ายและพิษไข้ทำเอาเขาตกใจลนจนทำอะไรไม่ถูก


อะไรวะ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย..



“คุณ.. คุณ!”


“อืออ..หนาว นะ..หนาว”


ร่างตรงหน้าเขายังคงส่ายไปมาบนม้านั่งตัวยาว ..ทำยังไงดีล่ะเนี่ย


“คุณ ไหวไหม ตื่นก่อนครับ.. คุณครับ!”


อา สงสัยไม่ไหวแฮะ..


“ขอโทษนะครับ..”


มือหนาช้อนลงไปใต้ขาพับของอีกคน อีกมือก็ประคองหลังเอาไว้ให้พอดีกับท่าเจ้าหญิง ก่อนจะอุ้มอีกคนตรงกลับอพาร์ตเมนต์ตนเองที่ใกล้แสนจะใกล้


อย่างน้อยก็พากลับไปดูอาการหน่อยแล้วกัน












ชักช้าชะมัดหมอนี่ จะนั่งจ้องอีกนานไหมเล่า!


ภายใต้ดวงตาที่กำลังหลับพริ้ม หารู้ไม่ว่าภายในใจของร่างโปร่งตรงหน้ากำลังคิดอะไรว้าวุ่นไปหมด หลังจากรู้สึกได้ถึงผู้ชายที่คุ้นหน้าค่าตากันมาพอสมควรมาอยู่ตรงหน้า


แหม เขาก็ไม่ได้โง่นะ ที่จะไม่รู้ว่ามีคนแอบมองอยู่ตลอดเวลาเขามาวิ่งที่สวนสาธารณะแห่งนี้ ไหนจะเวลาเขาหลบมาพักสายตายังมีคนแอบมาลวนลามแตะนิดแตะหน่อย


ปกติก็คงลุกขึ้นไปต่อยแล้วแหล่ะ ถึงเขาจะเป็นเกย์ แต่ก็ใช่ว่าจะชอบโดนผู้ชายด้วยกันลวนลาม


แต่แบบ... โอ้โหพ่อเจ้าประคุณรุณช่อง แม่งโคตรรสเป็คเลยครับ หล่ออะไรนักหนา


แล้วแบบนี้ใครจะปล่อยให้หลุดไปเล่า ฮึ้



เวลาผ่านไปสักพักหมอนี่ก็ยังคงนั่งจ้องเขาที่หลับตาพริ้มอยู่เหมือนเดิมแบบไม่คิดจะทำอะไรนอกจากเขี่ยปอยผมเขาให้ใจสั่นไปมา


แล้วเป็นแบบนี้เมื่อไหร่จะได้คุยกันสักทีล่ะ..


สงสัยจะไม่ได้ความ


“นะ...หนาว” เขาขมวดคิ้วพึมพำไปทั้งๆที่ยังหลับตาให้เหมือนกับว่ายังอยู่ในฝันร้าย เอื้อมมือมากอดตัวเองไว้ขดตัวให้แน่นกว่าเดิมให้เหมือนกับไม่สบาย


หวังว่าทำขนาดนี้แล้วคงจะทำอะไรสักนิดนะไอ้เด็กบ้า!



“คุณ.. คุณ!”



เรียกอยู่ได้! จะทำอะไรก็ทำสิวะ



“อืออ..หนาว นะ..หนาว” เขาสั่งตัวเองให้สั่นยิ่งกว่าเดิมเพิ่มความน่าสงสาร ส่งเสียงร้องทั้งหอบทั้งหายใจไม่ทันเอาซะยังคิดว่าตัวเองแม่งเป็นจริงๆ


สมกับที่เรียนนิเทศสาขาศิลปะการแสดงดีไหมล่ะคุณ


“คุณ ไหวไหม ตื่นก่อนครับ.. คุณครับ!”


เขายังคงหอบหายใจต่อไปแบบไม่รู้จะทำอะไรละ นี่ไอ้เด็กนี่จริงๆแล้วมันกะจะปล่อยให้เขาตายตรงนี้ว่างั้น?


“ขอโทษนะครับ..”


เชี่ย! เกือบจะหลุดอุทานออกแบบไม่ตั้งตัว


ไอ้เด็กนี้มันอุ้มเขา!!


แถมเป็นท่าเจ้าหญิง!!!



เอาเถอะ ถือว่ากลิ่นหมอนี่หอมแล้วจะให้อภัยก็ได้นะ


ผมก็นิ่ม เหมือนหมีเลย ฮึ



บอกเลยว่าไอ้เด็กนี้เสร็จเขาแน่ๆ


ฮึ้






____________________________________________

ไปเคลียร์สอบมาค่ะ 
เจ้าแมวน้ำออกมาแล้วว

ไว้เจอกันเมื่อมีโอกาสค่ะ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ใครจะเสร็จใคร
กล้วว่าจะเสร็จสามหมีน่ะเซ่ะ

[umarinnew]