ก้าวที่ห้า
นางฟ้า สถาปัตย์
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน... นางฟ้าเบอร์หนึ่ง ใครเอ่ย ใคร ใครแต่งหญิงไม่ครอบวิกคะ
นางฟ้าเบอร์สอง อิกิตติ อุ๊ย ลืมไปชื่อวินดี้ 555
นางฟ้าเบอร์หนึ่ง ใครค้า ใครแต่งหญิงไม่สมประกอบ แต่งหญิงไม่ครบสามสิบสองคะอิดอก 555
นางฟ้าเบอร์สี่ มึงไง อิลิลลี่ แต่งหญิงค้าประเวณี 555
นางฟ้าเบอร์สาม จร่ะ แหม แล้วใครแต่งหญิงสกปรก
นางฟ้าเบอร์ห้า กูเอง ห้ามนกกู กูนกตัวเองแล้ว
นางฟ้าเบอร์สี่ อิดอก ไม่ตบมุกเว่อร์
นางฟ้าเบอร์หนึ่ง แหม ยังมีใครในกลุ่มเราบ้างมั้ย ที่แต่งหญิงสะอาด แต่งหญิงสวยงาม
นางฟ้าทุกเบอร์ มี!!!
นางฟ้าเบอร์หนึ่ง ใคร!!!
นางฟ้าเบอร์สอง ไม่บอก อยากรู้ก็มาเจอกับพวกเราเย็นนี้นะคะ ณ ลานกว้างสนามกีฬากลาง ขอเชิญชวนเพื่อนร่วมรุ่นมากันเยอะๆนะคะ มาร่วมเป็นกำลังใจทีมฟุตบอลสถาปัตย์ด้วยกันน้า
เป็นวิดิโอหน้างานที่เร่งรีบที่สุด ตัดต่อแบบสายฟ้าแลบที่สุด และด้วยทีมตัดต่อคุณภาพที่สุด ที่ถือคติว่า เสียงไม่ชัด ซับไม่ใส่ ฮา
แหม จะให้ไปหาเวลาว่างที่ไหนมาทำกันล่ะ ทุกวันนี้งานทำป้ายคณะก็ต้องทำ งานสันทนาการเย็นนี้ก็ต้องเตรียมการ เหล่านางฟ้าตัวน้อยทั้งห้าเลยขนแล็บท็อป ขนกล้อง และอุปกรณ์ที่จำเป็น มานั่งตัดต่อกันที่ทำงานเลยนี่ล่ะ
และก่อนเริ่มงานครึ่งชั่วโมง วิดิโอก็ถูกเผยแพร่ในเฟซบุ๊กอย่างที่เห็น พร้อมกับคำขอร้องแบบนางฟ้าว่า…
“พวกมึงงงงง ช่วยกันปั่นยอดวิวด่วนจ้า”
เป็นคำขอร้องเชิงคำสั่ง และต้องทำตามเท่านั้น
แล้วถ้าถามว่าตอนนี้เขาอยู่ไหน ทำไมถึงได้รู้ความเป็นไปของพวกเธอทั้งห้าได้
หึหึ
“มันปั๊วมึง มันได้มาก มันหวาน” กิตติหรือวินดี้ นางฟ้าวิกสีเขียวพูดพร้อมปัดเส้นผมที่หล่นลงมาบังหน้าเขาออก แล้วยืนเพ่งมอง ชื่นชมกับผลงานของตัวเองด้วยความอิ่มเอมใจ
“วี๊ด มด มันมาว่ะ มง(กุฏ)ลงหัวแน่ๆเย็นนี้” อุมาพร หรือเจ๊จุก(นางฟ้าวิกสีแดง) ถึงกับออกไม้ออกมือเล่นใหญ่ประกอบการชมเขา
“งานนี้ฆ่าได้ฆ่า กองเชียร์วิศวกรรมศาสตร์ต้องตาย” ชื่อในวงการลิลลี่(นางฟ้าวิกสีชมพู) ชื่อจริงๆคือสมชาย ปรบมือชื่นชมพร้อมความมั่นใจเต็มร้อย
“ถ้ารู้ว่าจะออกมาเลิศขนาดนี้ ปีหนึ่งดิชั้นบังคับมดมาทำตั้งนานแล้ว” มามี่ นางฟ้าวิกสีขาว
“ได้ ปีนี้จับมดออกทุกงาน” ลลิตา(นางฟ้าวิกสีเหลือง) มั่นหมายไว้
ทุกคนบอกว่ามดปัง ทุกคนบอกว่ามดแต่งออกมาแล้วมันโคตรเลิศ ทุกคนบอกว่ามดดูดี ชมจากใจจริง
แต่ทุกคนเคยถามมดมั้ยว่า…
มดอยากแต่งแบบนี้หรือเปล่า!!!
เขาอยากแต่งเป็นธีมสัตว์น่ะใช่ พูดจริงๆคือ เขาโดนบังคับมาอีกทีจากสายป่าน ผู้กุมอำนาจเหนือกว่าเบื้องบนด้วยข้อตกลงระหว่างเรา
เขาอยากแต่งธีมแมวเพราะแมวเป็นสัตว์น่ารักน่ะใช่ ความจริงคือวินดี้ฟินจัดอยากแต่งให้เขามีหูแบบแมวเหมียวกลายเป็นเลยตามเลยแบบนี้
ใช่สิ แต่สิ่งที่เขาไม่ได้ร้องขอ และคิดว่าชาตินี้คงจะไม่ทำ แต่เพราะคำขู่ว่าจะโดนปู้ยี่ปู้ยำจากเหล่านางฟ้าเขาเลยต้องทำ
“ฮือ ไม่ออกไปข้างนอกแล้วได้มั้ย”
เขาขอร้องด้วยเสียงจะร้องไห้
เหล่านางฟ้าพร้อมใจกันส่ายหน้าไปมา แล้วกลับหลังเขาให้หันไปเผชิญหน้ากับกระจก
ฮือ ม่ายยยยยย
ชาตินี้จะทำอะไรก็ได้ แต่เขาจะทำแบบนี้ไม่ได้…
เขาจะมาแต่งหญิงเชียร์สันทนาการไม่ได้!!!
ฮืออออออออออออออออออออออออออออออ
อยากร้องไห้ให้น้ำตาท่วมโลก
เขามีหูแมว
เขาแต่งหน้าแบบแมว
และเขา แต่งหญิงแมวเหมียว ฮือออออออออ
ไม่อาววววววววว
“ทำไมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ไม่เอาค่ะลูก อย่าเพิ่งซาบซึ้งในความสวยเดี๋ยวเครื่องสำอางบนใบหน้าหลุดลอกหมด ไปค่ะ ไปเชียร์สันทนาการก่อน” วินดี้ตบไหล่เขาเบาๆ ถามจริง นี่เธอไม่รู้เหรอว่าเขาร้องไห้เพราะอะไร ทำลายศักดิ์ศรีลูกผู้ชายเขาจนป่นปี้ ฮึก
“ผู้เห็นผู้ต้องโหวตค่ะ โหวตมดค่ะโหวตมด แม่จะดันลูกไปเวทีดาวเทียมมอ”
ยังจะมีมาให้แต่งอีกเหรอ ไม่เอาแล้ว เขาไม่เอาอีกแล้วนะแบบนี้
“มดคือลูกของพวกแม่ๆ แม่ภูมิใจที่ได้มีมดเป็นลูก”
วินดี้โอบกอดเขาด้วยความรัก แต่ทำไมถึงได้ยินเสียงเธอสูดลมหายใจที่ซอกคอเขาด้วยความหื่นกระหาย พร้อมคำกระซิบที่ชวนให้ขนลุกว่า “ตัวลูกมดมดหอมมากๆ”
“จริงสิ มันยังไม่เสร็จสิ้น” ลลิตาโชว์บางสิ่งที่หยิบมาจากข้างหลังขึ้นมา
มันคือชุด แต่ไม่ใช่ชุดธรรมดา…
“อย่าลืมเปลี่ยนชุดเป็นชุดสีดำแบบนางแมวยั่วสวาทด้วยยยยยย”
ม่ายยยยยยยยย
ยังไงก็ไม่ เขาไม่มีทางใส่ไอ้ชุดบ้าๆนี่แน่ๆ
ถ้าทุกคนยังไม่เก็ท ลองเสิร์ชคำว่า ชุดนางแมวยั่วสวาท ในกูเกิ้ลรูปภาพดูเอาเองเถอะ
“อ๊ะๆ อย่างมดนี่ต้องให้พวกเราสอนวิธีเก็บของยังไงไม่ให้โผล่ด้วยหรือเปล้าจ๊ะ”
มือเขายกขึ้นกุมเป้าโดยอัตโนมัติ เพราะรู้ว่าของที่ว่าคืออะไร
“อยากเห็นมดใส่ชุดนางแมวยั่วสวาทจะแย่แล้ว”
วินดี้สั่นไปทั้งตัวด้วยความฟิน
เหล่านางฟ้าคณะสถาปัตย์ ช่างน่ากลัวจริงๆ
❤
“ไม่ต้องตื่นเต้นนะมด ทำตัวตามสบาย หายใจเข้าลึกๆ ค่อยๆหายใจออกเบาๆ”
อุมาพรลูบไหล่ที่เปลือยเปล่าของเขาเพื่อให้กำลังใจ นางฟ้าคนอื่นๆก็ทำเช่นเดียวกัน
ข้างนอกลานกว้างมีเสียงเซ็งแซ่ของผู้คนมากมายแทรกเข้ามา บอกให้รู้ว่าไม่กี่อึดใจคงจะถึงช่วงเวลาที่รอคอย นั่นคือ ช่วงเชียร์ของสันทนาการทั้งสองคณะ ที่มีศักดิ์ศรีค้ำคอไม่แพ้การกีฬาเช่นเดียวกัน
“เพลงสันฯปกติของคณะเองมด เต้นได้น่า”
เขาเต้นเพลงสันทนาการทั้งเซตปกติและเซตพิเศษได้หมด
แต่ประเด็นคือ เขาจะแต่งหญิงเต้นสันทนาการไม่ได้ แถมท่ามกลางผู้คนมากมายที่มารอเป็นสักขีพยานของการจบชีวิตลูกผู้ชายของเขาในมหา’ลัยนี้ไปตลอดการ
“ไปเปลี่ยนชุดได้มั้ย”
ขอต่อรองเป็นครั้งสุดท้าย แต่นางฟ้าทั้งหลายกลับทำเมินไม่ได้ยิน
“และช่วงเวลาแห่งศักดิ์ศรีของการแข่งขันอีกอย่างกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วครับ แอบได้ยินมาว่าธีมเชียร์ของสันทนาการปีนี้คือธีมสัตว์ ใช่มั้ยครับคุณอรุณา”
“เหรอคะคุณศุตรุษณ์ ดิฉันทนรอไม่ไหวแล้วล่ะค่ะ ต่อไปขอเชิญพบกับ ทีมเชียร์สันทนาการทั้งสองคณะ ได้เลยค่า!!!”
เสียงปรบมือดังเกรียวกราวแทรกด้วยเสียงกรี๊ดทำให้หัวใจเขาเต้นแรง
ตื่นเต้น มันตื่นเต้น
มันโคตรตื่นเต้นเลยเว้ย
ชุดนางแมวนี่ก็รัดติ้วเหลือเกิน
“ออกมาแล้วครับ ขอเสียงปรบมือให้กับ ทีมสันทนากรของคณะวิศวะด้วยครับ!!!”
วิศวะออกไปก่อน และเรียกเสียงปรบมือดังเกรียวกราวยิ่งกว่าเก่า
ที่เป็นแบบนี้เพราะ…
“กรี๊ดคุณศุตรุษณ์คะ ดิฉันหัวใจจะวาย” พิธีกรสาวประเภทสองกรี๊ดลั่น
“เพราะอะไรครับ” พิธีกรชายชงต่อบทให้
“มนุษย์หมาป่ากล้ามใหญ่เหลือเกินค่ะ ฮืออออออ”
ใช่แล้ว วิศวกรรมศาสตร์มาในธีม Werewolves มนุษย์หมาป่าเปลือยท่อนบนแบบกระชากใจสาวๆ
ตัดมาที่เขา
นางแมวยั่วสวาท สถาปัตย์ยังมีดีให้โชว์อีกมั้ย ถามใจดู
“แล้วคณะคู่แข่งอีกหนึ่งจะเอาอะไรมาสู้กันคะคุณ ขอเชิญพบกับคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ที่ครองแชมป์สันทนาการอันดับหนึ่งมาตลอดทุกปีค่า!!!”
กรี๊ดดดดดดดดดด
เสียงปรบมือที่ดังเกรียวกราวไม่แพ้กัน ไม่ได้ทำให้ใจเขาฮึดสู้ขึ้นมาเลย
และนั่น…
กลุ่มนักกีฬาที่ไปพักผ่อนหลังจากแข่งครึ่งแรกผ่านไป เริ่มมาออตรงลูกกรงเพื่อดูสันทนาการสองคณะแล้ว
นั่น ไอ้สายป่านอยู่ตรงนั้น
ฮือ
ต้องออกไปสภาพนี้จริงๆใช่มั้ย
“ไปค่ะมด เขาเรียกเราแล้ว”
คำตอบคือ ใช่
“เนี่ย คุณศุตรุษณ์ ดิฉันเป็นเพื่อนกับเหล่านางฟ้าสถาปัตย์มานาน ปีก่อนรุ่น59 ชีควักไม้เด็ดมาประชัน แล้วปีนี้ชีจะมีอะไรมาเซอร์ไพรส์เรา ต้องรอดูนะคะคุณ”
“ปีที่แล้วที่เล่นดอกไม้ไฟแล้วไฟไหม้ชุดหรือเปล่าครับ”
เกิดเสียงหัวเราะดังระงม
“อ่ะ ปีนี้มาดูว่านางจะมาสายไหน สายบ้า สายฮา หรือสายสวย”
เขาสูดลมหายใจเข้าลึกที่สุด
แล้วก้าวเท้าเดินออกมา
“ยังไงคะคุณ ทำไมมีชะนีมายืนถือป้ายคณะ เหล่านางฟ้าหายไปไหน เกิดอะไรขึ้นกับพวกนาง หรือถึงยุคของชะนียิ่งใหญ่แล้ว”
พิธีกรสาวประเภทสองแม่งดูโคตรอินกับบทบาทมากๆ
“อ๊ะ เหล่านางฟ้าเดินตามมาข้างหลังค่ะทุกท่าน อะไรนะคะ ขอไมค์เหรอคะ”
ไมค์ถูกส่งจากมือพิธีกรชายจากเวทีแล้วให้สต๊าฟคนหนึ่งวิ่งนำมาส่งถึงมือเหล่านางฟ้า
“สวัสดีค่า พวกเรา เหล่านางฟ้าสถาปัตย์ค่า”
ทั้งหมดพูดขึ้นพร้อมกัน หนึ่งในนั้นรวมเขาไปด้วย
“ต๊ายยยยยย คุณคะ เขาไม่ใช่ชะนีค่า เขาเป็นกะเทยยยยยยยยยย”
เปล่านะ เขาไม่ใช่กะเทยสักหน่อย ฮืออออออออ
“โคตรน่ารักไอ้เหี้ย”
“วี๊ด นางฟ้าสถาปัตย์สวยสมคำร่ำลือจริงๆ”
“เหมาะกับฉายานางฟ้าโคตรๆ”
“นึกว่าผู้หญิงจริงๆอ่ะ”
“ผู้ชายเหรอวะ เสียดายแม่ง”
“ถ้าอยากรู้จักเขามากขนาดนี้ เราขอฟังเสียงคุณ คุณนางฟ้าปริศนาค่ะ”
ไมค์ถูกยื่นให้เขาจากเหล่านางฟ้าทั้งห้า
พวกเธอพยักหน้า
ฮือ ต้องพูดสิ่งที่เตี๊ยมมาจริงๆอ่ะ
“สวัสดีครับ เอ๊ย ค่ะ เราชื่อมดนะ ชอบวิศวะ เมี้ยว เมี้ยว เมี้ยว เมี้ยววววววววว”
พร้อมกับทำท่าเมี๊ยวๆไปเล้ยยยยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดด
ทั้งลานกว้างเต็มไปด้วยเสียงกรี๊ด เสียงปรบมือดังระงม
ตอนนี้เขาอยากหารูแล้วแทรกแผ่นดินหนีไปเสียจากตรงนี้ อายก็อาย เขินก็เขิน แต่พอเหลือบไปมองไอ้สายป่าน
แม่ง…
ชูนิ้วโป้งให้กูเฉย
งื้อ ทำไมดีใจเพราะเรื่องแค่นี้กันนะเรา
❤
“นกกระยางเดินขาถ่างอยู่กลางทุ่งนา นกกระยางเดินขาถ่างอยู่กลางทุ่งนา มองเห็นกุ้ง หอย ปู ปลา มองเห็นกุ้ง หอย ปู ปลา แล้วก็ป้าบ ป้าบ ป้าบ แล้วก็ป้าบ ป้าบ ป้าบ”
เสียงเชียร์ของสันทนาการยังดังไม่หยุดหย่อน ในขณะที่การแข่งขันก็เป็นไปอย่างดุเดือดเลือดพล่าน ผู้คนทั้งงานต่างส่งเสียงเชียร์เสียงลุ้นกันยกใหญ่ เขาที่ตอนแรกมีเกร็งๆบัดนี้ปล่อยตัวเต้นไปตามจังหวะกลองและเสียงเพลงของสันทนาการแบบเขวี้ยงความหน้าบางทิ้งไว้ที่ห้องกันเลยทีเดียว แหม มาขนาดนี้จะมัวเขินอายอยู่ใย บางคนนี่ถึงกับลุกขึ้นมายืนเต้นกับทีมสันทนาการข้างล่างก็มี บอกเลย ใครไม่มางานนี้พลาด พลาดมาก พลาดที่สุด
แต่เพื่อนในกลุ่มของเขาอ่ะ ไม่มาน่ะดีที่สุดแล้ว เป็นโชคดีของเขาที่พวกมันแต่ละคนติดธุระนู่นนี่นั่น เลยมาไม่ได้
พนันได้เลยว่าหากพวกมันมาเห็นเขาในสภาพแต่งหญิงแมวเหมียว มีหวังโดนแซวยันลูกบวชแน่ๆ
แต่ถึงพวกมันไม่มา ก็มีคนรอต่อแถวแซวเขาไม่หยุดหย่อนอยู่แล้ว โดยเฉพาะ…
เฮดสันทนาการของคณะวิศวะ พร้อมเพื่อนฝูง
“ขอเต้นด้วยได้มั้ย ในฐานะคนรู้ใจก็ได้ ฮิ้วววววววววววว”
เออ มึงเล่นเองตบมุกเองกันเข้าไป
“พี่มีเสื้อช็อป พี่มีทั้งเกียร์ แต่เมียพี่ยังไม่มีนะครับ วู้วววววววว”
อ๋อ วิศวะเขาชอบผู้หญิงมีแท่งกันเหรอ หือ พิมพ์นิยม
ไม่ต้องถามหาความช่วยเหลือใดๆจากเหล่านางฟ้าทั้งห้า นู่น ไปเต้นยั่วพวกมนุษย์หมาป่าวิศวะโน่น ทิ้งเขาให้ยืนเต้นคนเดียวท่ามกลางความจีบความแซวแบบเล่นๆของคณะวิศวะ
แหม ก็สีสันงานเถอะ จงถือคติว่า อย่าได้หาความจริงใจจากปากของพวกสันทนาการ
มันพูดแซวเราได้ มันก็พูดแซวคนอื่นได้เหมือนกัน
เช่น…
“สาวมนุษย์ ถ้าไม่อยากเข่าทรุด อย่าเซมาหาพี่”
ที่มาของคำว่า ความมั่นใจให้ห้า ความมั่นหน้าให้เต็มร้อย
ปี๊ดดดดดดดด
กรรมการเป่านกหวีด เป็นสัญญาณห้ามใช้เสียงทั้งสนาม
“จบไปแล้วนะคะ กับช่วงสันทนาการ ช่วงเล่นใหญ่ เล่นเลอะเทอะ ช่วงแต่งหญิงตลกนะคะ คุณศุตรุษณ์ ขอสามคำให้กับพวกเขาหน่อยค่ะคุณ เพื่อเป็นคำขอบคุณและการนำไปปรับใช้ หรือพัฒนาต่อไปของทีมสันทนาการค่ะ”
พิธีกรชายคุณศุตรุษณ์นี่หันมามองหน้าพี่เมรีที่สวมบทบาทเป็นคุณอรุณาด้วยวิกผมสไตล์ละครที่เธอทำในเรื่องเมีย 2018 ด้วยคติที่ว่า ใครๆก็เป็นอรุณาได้ แบบ บทนี้ไม่มีในสคริปต์
“ก็ ขอบคุณทีมสันทนาการของทั้งสองคณะนะครับ ที่มาช่วยสร้างเสียงหัวเราะ แล้วก็ความสนุกสนานให้กับพวกเราในวันนี้ คาดว่านักกีฬาทั้งสองคณะคงจะได้กำลังใจจากทีมเชียร์เต็มที่แล้วนะครับ สุดท้ายนี้ ไม่ว่าฝ่ายไหนจะชนะ น้ำใจนักกีฬาก็ถือเป็นสิ่งสำคัญนะครับ”
ปรบมือสิรออะไร
“ค่ะ ขอบคุณ คุณศุตรุษณ์นะคะ สำหรับตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะส่งต่อเวทีนี้ให้กับทีมพากย์สนามแล้วนะคะ ดิฉัน เมรี จากคณะการสื่อสารมวลชน และคุณศุตรุษณ์จากคณะศึกษาศาสตร์ ขอลาไปก่อนค่ะ แล้วพบกันใหม่เร็วๆนี้”
พิธีกรทั้งสองเดินลงจากเวที
จบแล้วสินะ ช่วงสันทนาการของนัดเปิดสนามรอบแรกวันนี้
เขาต้องไปติดแฮชแท็กในโซเชียลมั้ยว่า…
#สันทนาการปีสองสองปีซ้อน
#ครั้งหนึ่งกูเคยแต่งหญิงสันทนาการ
แม้ว่าทีมเชียร์จะย้ายกันออกจากลานกว้างหน้าสนามมอแล้ว แต่การแข่งขันยังดำเนินต่อไป ตอนแรกเขาว่าจะอยู่เชียร์สายป่านให้จบ แต่ด้วยสังขารที่บอกว่าไม่ไหว เลยขอติดรถทีมสันทนาการกลับมาที่คณะ แล้วมานั่งพักหายใจพะงาบๆใต้ตึกอยู่ตอนนี้ และไม่ใช่แค่เขาคนเดียวนะที่มานั่งทำอะไรแบบนี้ สนทนาการคนอื่นๆก็มีสภาพไม่ต่างกัน
ไม่เว้นแม่แต่ เหล่านางฟ้าขาแดนซ์
“ปีนี้ร้อนมากมึง ไม่มีบริการน้ำใดๆ คือขอติสวัสดิการสโมฯกลางรัวๆ”
วินดี้ดูดน้ำในแก้วไปบ่นไป
“ผู้ชายวิศวะปีนี้ไม่เท่าไหร่เลยค่ะ เทียบกับบริหารแล้วคืองอกง่อยไปเลย กระจอกมาก”
คนอื่นเขาบ่นร้อน แต่ไม่ใช่กับลลิตาที่บ่นเรื่องผู้ชายตั้งแต่เดินเข้ามาหน้าตึกแล้ว
“ว่าก็ว่าเถอะ ปีนี้อะไรๆก็ไม่เป๊ะเหมือนปีก่อน ที่นั่งก็ไม่มีให้คนดู ไม่ต้องถามถึงสันทนาการนะจ๊ะ แทบจะนั่งกับดินนอนกินหญ้าละ”
อุมาพรขอเม้าท์บ้าง
“ช่างมันเถอะมึง ผ่านมาแล้ว จบแล้ว ปีหน้าถ้ายังเป็นแบบนี้ คณะเราคงต้องขอถอนตัวจากสันทนาการกลางอ่ะ ไม่เห็นหัวสันทนาการ ก็ไม่ต้องมาเรียกใช้เราค่ะ เทๆๆ”
ลิลลี่บ่นหน้าเครียด
พอดีกับที่กลุ่มมือกลองเดินเข้ามา
“วี๊ด พี่ปืนวันนี้ขอบคุณมากที่มาช่วยตีกลองให้นะคะ”
พี่ปืนเดือนสถาปัตย์ปีสามที่รับหน้าที่เป็นทั้งเดือนปีสาม เป็นทั้งหัวหน้ามือกลองและรุ่นสันทนาการปีสามยิ้มรับ
แต่วินดี้ไม่ได้ทำแค่ขอบคุณอย่างเดียวน่ะสิ ไวมาก เข้าไปซบพี่เขาตอนไหนนั่น ไม่ต้องพูดถึงเหล่านางฟ้าที่เหลือนะ พี่ปืนกำลังจะโดนข่มขืนแล้ว
ตอนเขาอยู่ปีหนึ่ง ก่อนจะได้รุ่นสันทนาการนี่เขาโคตรกลัวพี่แกอ่ะ สันทนาการก็มีรุ่นนะเออ ว้ากกันอ้วกแตกอ่ะ ไม่ใช่คำด่านะ แต่สั่งให้เต้นใหม่วนไปรัวๆอ่ะ ท่าไหนเต้นผิดไปคนเดียว รื้อใหม่หมด จนกว่าจะเต้นถูกทุกคนอ่ะ เขานี่กว่าจะผ่านมาได้หืดขึ้นคอกันเลยทีเดียว แถมพี่แกยังเป็นเฮดว้ากสันทนาการ เห็นยิ้มๆใจดี หน้าหล่อโคตรพ่อโคตรแม่แบบนี้ พอได้ว้ากทีนี่โคตรโหด ขึ้นชื่อว่าพี่ปืน ทำอะไรมีแต่คำว่าโคตรๆนำหน้าเสมอ
“มด ไหวป่ะ”
ถามเขาแล้วหัวเราะคืออะไรวะ เป็นห่วงจริงจังปะเนี่ย
“ไหวพี่ นั่งพักอีกนิดก็หายเหนื่อยละ”
“ไม่ใช่ พี่หมายถึงแต่งหญิงวันนี้อ่ะ ปีหน้าเอาอีกมั้ย”
“ไอ้พี่เหี้ย”
เพราะเป็นพี่ปืนที่เขารู้ว่าเล่นหัวได้ และพี่มันแค่หัวเราะร่วน
“วินดี้เก็บรูปไว้แล้วนะคะมดมด”
“ลลิตาพร้อมอัพสตอรี่แล้ว มดมดมาปั๊ว”
เอาเลย รุมเขาเข้าไป
“เห็นพี่ปีแก่โพสต์ในกลุ่มป่ะ เย็นนี้ไปมั้ย” พี่ปืนถามพวกเรา
“ยังเลยพี่ โพสต์อะไรอ่ะ” เขาถามกลับ
“หมูจุ่มๆ โคกับพวกนักกีฬา”
“วี๊ด ใครจะพลาดคะ วินดี้บวกหนึ่ง” แปลว่าเธอจะไป
“ออกเองกูก็จะไป หิว” ลลิตา
“อาหารไม่สำคัญเท่าผู้ชาย เงินก็เช่นกัน แม้จะเหลือในกระเป๋าสองร้อย แต่กูก็จะถลุงเงินนี้เพื่อผู้ชาย” อุมาพร
“จะเจอไอ้เจ้าความรักป๊ะ” ลิลลี่
“ขออนุญาตเลิกคบนะคะ มีเพื่อนสกปรกคิดแต่เรื่องผู้ชายแบบนี้”
มามี่เหยียดทุกคน
แต่…
“แล้วไปมั้ยอิมามี่ พูด”
“ไป!!!”
มามี่ตอบด้วยใบหน้าหื่นกระหาย
❤
เขากับแก๊งนางฟ้ามาถึงร้าน พอดีกับที่พวกนักกีฬาเองก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน
“กรี๊ด สายป่านที่รักของวินดี้”
วินดี้มือไวใจเร็ว เห็นอีกที โน่น ไปยืนข้างๆคว้าแขนล่ำๆของไอ้สายป่านมากอดเรียบร้อย
“อิวินดี้!!!” เหล่านางฟ้าร่วมกันประสานเสียงด่า
“สกปรก” ลลิตา
“ต่ำมาก” อุมาพร
“จอยชั้นต่ำ” ลิลลี่
“รออะไรกะเทย จอยผู้ค่า!!!”
สิ้นเสียงของมามี่ เหล่านางฟ้าก็กรูกันเข้าหานักกีฬา ประหนึ่งอดอยากมาแสนนาน ไม่ใช่อาหารนะ…ผู้ชาย
“กล้าเหมือนกันนี่เรา”
กว่าไอ้สายป่านจะฝ่าวงล้อมของพวกนางฟ้าทั้งห้าออกมาได้ มันก็มายืนทำหน้าทำตากวนตีนข้างๆเขาแล้ว
“ชิลๆ” เขายักไหล่ประกอบคำพูด สร้างความหมั่นไส้ให้กับใครบางคน
“ขอจับนมหน่อย”
มันพูดหน้านิ่ง แต่หน้าเขานี่สิแดงลามจนถึงใบหู กว่าจะทำเป็นลืมภาพลักษณ์แต่งหญิงแมวเหมียวได้มันยากนะเว้ย ภาพจำเมี๊ยวๆยังติดตาติดหูไม่รู้จะหายไปจากความทรงจำของทุกคนได้เมื่อไหร่
แต่เขามั่นใจว่ากว่ามันจะหายไป เขาได้ถูกแซวจนพรุนไปทั้งตัวแน่ๆ
“ลืมมันไปซะ” เขาว่า อยากจะตีแขนมันนะ แต่ไม่สนิทเดี๋ยวมันไม่ติดตลกว่ะ
“เมี๊ยวววววววว”
ไอ้เหี้ย มันแกล้งเขา มันกำลังกวนประสาทเขา ไอ้คนกวนตีนทำท่าเมี๊ยวๆเลียนแบบเขาเมื่อเช้า แต่ทำได้น่าเกลียดกว่าหลายเท่าตัวนัก
มดอะไรอวยตัวเองก็เป็นด้วย มดสถาปัตย์ไง โป้ง แฮ่ ไม่เล่นละ
โอเค สารภาพก็ได้ว่ามันทำแล้วน่ารัก ทำใจเขากระตุกวูบ หน้าร้อนวาบไปหมดแล้วจนต้องเบือนหน้าหนีไปทางอื่น และพบว่าตัวเองตัดสินใจผิดมากเพราะเขาหันหน้าไปหาเหล่านางฟ้า
“โอ๋ มดมดของวินดี้ ไปเต้นแร้งเต้นกาออกแดดจ้าจนไม่สบาย หน้าแดงไปหมดแล้ว มีไข้หรือเปล่าเนี่ย”
วินดี้ทำท่าจะเข้ามาหาเขา แต่อุมาพรชิงพูดขึ้นก่อนโดยไม่คิดอะไรว่า
“บ้าป่ะมึง อาการแบบนี้เขาเรียกว่าเขิน”
อุมาพรพูดแทงใจดำเขาเข้าจังงัง
“มันจะเป็นไปได้ไงคะ มดมดจะเขินใครได้วะ” วินดี้ขมวดคิ้วมุ่น ในใจเขาเต้นแรง ภาวนาไม่ให้เธอรับรู้
“ตั้งแต่เข้าร้านมานี่ก็ยังไม่เห็นใครเลยนะคะ นอกจาก…”
ลิลลี่หยุดชะงัก ก่อนจะมองเขาที แล้วเลยไปมองคนข้างหลังที่กำลังหันไปคุยกับเพื่อนของมันที
“อะไรมดมด เรายังไม่ทันเอ่ยชื่อเขา ไหงตามองไปที่เขาก่อนแล้วอ่า”
เธอเน้นคำว่าเขาแบบหนักๆ
ลิลลี่เล่นเขาแล้ว แถมยังเรียกเหล่านางฟ้าที่กระจัดกระจายอยู่ให้ล้อมวงเข้ามากดดันอีก ฮือ ไม่นะ ความลับของเขาไม่มีวันแตก แต่ความลับไม่มีในโลก เขารู้ดีที่สุด
แต่มันจะแตกวันนี้ไม่ได้ เขารวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย ดึงทึ้งเหล่านางฟ้าทั้งห้าออกมาที่มุมหนึ่งของร้าน
“ฮั่น มดมดไม่บอกเราอ่ะว่าแอบชอบสาย…อุ๊บ”
เขาเอามือปิดปากลลิตา ก่อนที่เธอจะโพล่งชื่อของใครบางคนออกมาจากปาก ใครบางคนที่ตอนนี้กำลังคุยกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้อยู่หน้าร้าน
“มดมดอ่า เห็นพวกเราเป็นคนอื่นคนไกลไปได้” วินดี้ตีแขนเขาเขิน เขินตัวบิด และเขาไม่รู้ว่าเธอกำลังเขินอะไรอยู่
“งื้อ ทำไมกูฟินวะ ทั้งๆที่ผัวสาธารณะกำลังจะโดนมดมดแย่งไป”
ลิลลี่สมทบร่วมรุมเขาอีกคน
“แย่งอะไร เราไม่ได้…”
“หยุด!!! อย่ามาปฏิเสธให้ยาก เซ้นส์แม่มันแรงลูกมดมด”
เขากลายเป็นลูกของวินดี้ไปแล้ว ตั้งแต่เมื่อไหร่?
“ตอบแม่มา ไปรักเขาตอนไหน”
วินดี้และเหล่านางฟ้ายื่นหน้าเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ แล้วยิ้มกรุ่มกริ่ม
“อะไร ใครรักใครครับ”
“เฮ้ยยยยยย”
วงแตกทันที เมื่อคนที่ถูกนินทาดันเดินเข้ามาหาพวกเรา
เหล่านางฟ้านี่ไม่เท่าไหร่ แกล้งเฉไฉ มองนั่นมองนี่ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้
แต่เขานี่สิ…
“ว่าไง ใครรักกัน”
กำลังโดนไล่ต้อนอย่างหนัก อย่ามายุ่งกับกู ฮือออออออ
“ไม่มีใครรักใครทั้งนั้นแหละ” นอกจากกูที่โคตรรักมึง ประโยคนี้คงได้แค่คิดในใจต่อไปไม่สามารถพูดออกไปได้สินะ
ทว่า…
คำบางคำ ประโยคบางประโยค กลับถูกถ่ายทอดออกจากปากของใครบางคน…
“
แต่มึงบอกรักกูไม่ใช่เหรอ ตอนปีหนึ่ง”
อะไรนะ!
“วี๊ด”
“กรี๊ด”
“งี๊ด”
ไม่ต้องสนใจเสียงเล็ดลอดของเหล่านางฟ้า
โปรดสนใจหน้าเขาที่ตกใจยิ่งกว่าเพิ่งได้รู้ว่าโลกจะถล่มวันนี้เสียอีก
มันพูดอะไรออกมา
“มึง…”
“อ่ะ ล้อเล่ง ล้อเล่ง”
ไปตายซะ
ไอ้เหี้ยสายป่าน
- T B C . -แฮร่ มาช้าแต่ก็มานะ(มั้ง)
เชื่อว่าความทรงจำครั้งนี้คงฝังใจมดไปอีกนานเลย