“กูเหนื่อยกับมึงจริงๆ นะทิว..กูเหนื่อยกับมึงจริงๆ”
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาก็เจอกับมัน “คุณนัท..”
“ทำไมต้องทำแบบนี้ลับหลังกู..” มันโยนมือถือใส่ผม “ทำไมต้องแอบไปหามันทุกทีที่กูไม่อยู่”
“เมามาเหรอครับ..”
“ทำไมทำกับกูได้..ทั้งที่กูพยายามทำเพื่อมึงขนาดนี้..”
“คุณ..คุณนัท..”
ผมรีบลุกไปประคองมันที่จู่ๆ ก็ล้มฟุบลงไป..ก่อนจะพยายามลากมันให้ขึ้นมานอนบนเตียงของผม แล้วหาน้ำ..หาผ้ามาเช็ดตัวให้มัน มันบ่นพึมพำอะไรอีกหลายคำ..มือไม้ก็ปัดป่ายไปทั่ว
“เช็ดเนื้อเช็ดตัวหน่อยนะครับ..จะได้นอนสบายๆ”
“ร่าน..ไอ้คนเลี้ยงไม่เชื่อง..” ผมไม่สนใจเสียงก่นด่า..ทำแค่เช็ดหน้าเช็ดตามันไปเฉยๆ “กูเกลียดไอ้หน้าซื่อๆ ของมึงที่คอยแต่หักหลังกู”
ท่าทางวันนี้มันคงจะเมามากจริงๆ ถึงได้เพ้อ..ได้ระบายอะไรออกมามากมายขนาดนี้ !
“ทำไมกูต้อง..”
“ครับ ?”
มันหลับไปทั้งที่ยังพูดไม่จบ..ผมมองมันที่สิ้นฤทธิ์ลงไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ ไม่เข้าใจสิ่งที่มันพูด..และแสดงออกมาเมื่อกี้เท่าไร แต่ก็ไม่ได้คิดอยากจะรู้อะไรไปมากกว่านี้ ผมเช็ดหน้าเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้มันจนเสร็จ..ก่อนจะขนหมอนกับผ้าห่มออกไปนอนที่โซฟานอกห้อง ไม่ลืมที่จะแง้มประตูเอาไว้นิดหน่อย..เผื่อมันตื่นขึ้นมาโวยวายอะไรกลางดึก
.
.
“ทำไมออกมานอนตรงนี้..”
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งตอนเกือบๆ จะเช้า..ลุกขึ้นขยี้ตาก่อนจะงัวเงียลุกขึ้นมาถามมันว่าปวดหัวไหม ต้องการอะไรหรือเปล่า แต่มันก็ไม่ตอบอะไร..ทำแค่ผลักตัวผมจนล้มลงไปกองอยู่บนพื้นหน้าโซฟา
“กูถามว่าทำไมออกมานอนตรงนี้ !” มันตะคอก..ก่อนจะตามเอาเท้ามาเหยียบขาผมเอาไว้ “รังเกียจที่จะนอนร่วมห้องกับกูนักหรือไง !”
“ผมว่าคุณนัทเมามากแล้วนะครับ..”
“กูไม่ได้เมา !”
“...”
“กูมีสติพอจะรับรู้ว่ามึงทำท่ารังเกียจที่จะนอนร่วมเตียงกับกูนักหนา..ทั้งที่มึงก็โดนกูเอามานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว”
“คุณนัท !”
“ทำไม !” มันเพิ่มแรงเหยียบลงบนขาผมมากขึ้นอีก “รับความจริงไม่ได้หรือไง !”
“...”
“เที่ยวแรดไปนอนกับชู้ได้..แต่ไม่ยอมนอนกับผัว”
“...”
“เลือดชั่วของแม่มึงมันแรงนักสินะ”
“พอสักทีเถอะครับ !” ผมตะคอกมันสุดเสียง “เลิกพูดจาว่าร้ายแม่ผมแบบนั้นได้แล้ว !”
“ทำไมกูจะพูดไม่ได้..ในเมื่อแม่มึงมันเลวจริงๆ”
พลั๊ก !!
ผมลุกขึ้นไปผลักมันเต็มแรง..ก่อนจะตามไปต่อยปากมันอีกหลายครั้ง
“เลิกด่าแม่ผมสักที..รู้อะไรก็พูดออกมาเลยดีกว่า ฮึก..” มันหยุดมือผมที่จะกำลังจะง้างขึ้นไปต่อยมันอีกรอบ “หรือถ้าไม่รู้อะไร..ก็ช่วยอย่าลากแม่ที่ผมไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้ามาย่ำยีแบบนี้”
“หึ !”
“อย่าทำให้กูต้องเกลียดมึงมากไปกว่านี้อีกเลย..”
เลิกสุภาพ..เลิกหวาดกลัว เมื่อตอนนี้ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมเกลียดที่มันเอาแต่ต่อว่าแม่ผม..เหนื่อยหน่ายที่จะต้องเป็นไอ้โง่ที่ไม่เคยรับรู้อะไรในสิ่งที่มันบอก และผมรังเกียจ..ที่มันเอาแต่พูดว่าผมเป็นเมียมัน เป็นของๆ มัน ทั้งที่ผมเองไม่เคยเต็มใจด้วยซ้ำ !
“หึๆ” มันลุกขึ้นมาคร่อมตัวผม..ก่อนจะใช้มือบีบกรามเอาไว้แน่น “เผยสันดานเลวๆ ที่ซ่อนไว้ออกมาหมดแล้วหรือยัง..”
“...”
“คิดผิดจริงๆ ที่กูเผลอไปทำอะไรเพื่อมึง..”
“...”
“ทั้งๆ ที่แม่งก็รู้ดีว่ามึงมันก็เลวไม่ต่างจากแม่มึงสักนิด..”
“อึก..” ผมสะอึก..เมื่อมันกระแทกหมัดลงมาบนท้องแรงๆ สองครั้งติด
“ก็ได้..มึงอยากรู้นักใช่ไหมว่าแม่มึงมันเลวแค่ไหน”
“...”
“อยากรู้มึงลองไปถามผู้ชายที่มึงนับถือนักหนา..”
“...”
“คนที่ใครๆ ก็รู้ว่าคือผู้มีพระคุณที่รับเลี้ยงมึงมา..”
“...”
“ไปถามเขาดูสิ..ว่านอกจากเลือดชั่วๆ ที่มีอยู่ในตัวมึงแล้ว” มันกัดฟันพูด..ทั้งที่กำลังสะอื้น “เลือดอีกครึ่งหนึ่งมันเป็นของใคร !”
Ma-NuD_LaW
ตามมาจากกระทู้แนะนำนิยาย
สนุกค่ะ 
ก็หาตั้งนานว่าแนะนำอะไรที่ไหน 
ขอบคุณเจ้สอง..กับคุณ Akikojae นะครับ
ดีใจอ่ะ.. 
.
.
ขอบคุณทุกความเห็นและบวกเป็ดครับ 
หัวข้อ: Bitch or Friend ? -มี Ebook แล้วน้าาาาาาา (อ่าน 536144 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก