หัวข้อ: Don't Be naughty คุณน่ะเมียผม... "แจ้งข่าว หน้าแรก" up 27/4/2015

[tawan]

น้องพรตกวนตีนผัวบ่อยเกินไปแล้วนะ
ระวังผัวเอาคืนแล้วจะรู้สึก

 

[Poes]

ลองล้างรูปมาติดดิ ตินณ์ได้จับกดจนสว่างแน่เรย พรตเอ้ย 

[tong_pub]

พรตยอมเยอะเลยอ่ะ
แบบ...จากนิ่งๆมึนๆซึนๆเริ่มแสดงออกล่ะ
แล้วชอบตรงที่เป็นคนตรงๆ(ไม่ใช่ตรงแบบแตงโมนะ)
เพื่อนถามก็ตอบ 55555555555


 

[บ๊ายบายโพ]

พี่ตินณ์เป็นผู้ชายที่แบบ ฮอลลลลลล  :hao5:นี่มันเมะตัวอย่าง คือใช่ เป็นผู้ชายที่ความคิดการกระทำแต่ละอย่างคือดี ตั้งแต่โลกร้อนละ 
พรตจ๋า ไปเกรียนใส่พี่เค้ามากๆระวังโดนนะ 

[wikawee]

หนูพรตคิดดีแล้วหรอจ๊ะที่จะล้างรูปแล้วเอามาแปะไว้ทั่วห้องนะ   

[พลอยสวย]

  กวนนะเรา

[หมูกระต่าย]

อุบ๊ะ!!!!!! !     เฮียเรามีเมียขี้แกล้งด้วยเว้ย

[muiko]

คนมีความรักนี่มันน่ารักจริงๆ 
สมน้ำหน้า ไอ้คนที่คิดจะมายุ่งกะพรต
รุ้ไว้ซะบ้างว่าเด็กใคร 

[yongsulewa]

น่ารักจังเลยนะพี่ตินนนนน 

[mooping-7]

55555พรตเป็นนายเอกที่กวนทีฺ... จริงๆ

[liza sarin]

ฮาวะ ขำเฮียเป็นเมียที่กดผัว

[iammz]

สรุป เฮียติณณ์เป็นเมียที่กดผัวอย่างน้องพรตสินะคะ อิอิ

[yowyow]

 

[nunnuns]

พรตดื้ออะ - -

[เคียงใจ]

       มึงน่ะเมียกู ตอนที่ 13


- Part Foam -

“ไปไหนมา” ผมถามไอ้นัททันทีที่มันเข้ามาในห้อง

“เชี่ย!!! ตกใจหมดเลย มึงจะมาทำไมไม่บอกกูก่อน”  ไอ้นัทมันตกใจพร้อมว่าผมครับ

ตอนนี้ผมมาอยู่ในห้องไอ้นัท มันเคยให้กุญแจผมไว้เพราะผมมาบ่อย บางครั้งผมก็มีหน้าที่มาปลุกมันไปเรียน เพราะมันเป็นคนตื่นยากวันไหนมีเรียนเช้าผมต้องตื่นก่อนไปเรียน 2 ชม. เพื่ออาบน้ำออกจากบ้านแล้วมาปลุกมันที่ห้อง

“มึงจะตกใจทำไม กูก็มาเหมือนปกติหรือว่ามึงมีอะไรปิดบังกู” ผมถามมันอย่างสงสัยเพราะปกติมันไม่เคยตกใจเวลากลับมาห้องแล้วเห็นผมอยู่ที่ห้องมันเลยซักครั้ง

“กูกำลังคิดอะไรเพลินๆ ไม่ได้สังเกต”

“แล้วมึงไปไหนมาวะ กูมารอนานแล้ว”

“กูไปบ้านเมย์มา” ไปบ้านแฟนนี่เอง  ผมเงียบเลยครับไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ


“มึงมามีไรเปล่าวะ”

“...” ผมเงียบครับไม่รู้จะบอกมันว่าอะไร เดี๋ยวนี้ถ้าไม่มีธุระผมจะมาห้องมันไม่ได้เลยเหรอ


“พอดี วันนี้แม่เมย์เค้าชวนกูไปกินข้าวที่บ้านกูเกรงใจเขาเลยไปกินตามคำชวน กินเสร็จแล้วก็รีบกลับมาเลย” มันรีบอธิบายต่อทันทีครับ มันจะรู้ไหมว่าแค่คำพูดธรรมดาของมันทำให้ความรู้สึกหน่วงๆหรือความน้อยใจที่มีหายไปเลยครับ

“เมื่อไหร่มึงจะเลิกกันวะ” ผมถามมันออกไปตามที่คิด เพราะปกติมันคบใครไม่นานเดี๋ยวก็เลิกผมเลยไม่เคยโวยวายแต่กับเมย์มันคบนานมาก ถ้าเมย์ไม่เป็นคนดีน่ารักเรียบร้อยอย่างที่เป็นอยู่ผมยุให้มันเลิกกันไปนานแล้วครับ แต่พอเมย์เป็นคนดีผมก็ไม่อยากจะยุ่งเท่าไหร่แต่ยิ่งเวลานานไปผมก็หวงของผม


ผมรู้จักไอ้นัทตั้งแต่เรียนอยู่ม.ปลาย ผมกับมันเรียนห้องเดียวกันตอนแรกไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ครับ แต่นานไปจากที่ไม่ค่อยชอบกัน กลายมาเป็นเริ่มคุยกันมากขึ้นจนสนิทกันในที่สุดเรียกได้ว่าผมรู้ทุกเรื่องของมันเลยทีเดียว


มันเป็นคนนิสัยดีใครให้ทำอะไรก็ทำ มีเพื่อนมาหลอกให้มันทำการบ้านให้ประจำ จนผมเห็นแล้วทนไม่ไหวเลยเข้าบอกให้มันทำกันเองจากนั้นไม่มีใครกล้าใช้ไอ้นัทอีกเลย  ไอ้นัทมันเป็นคนตัวเตี้ยและผอม เรียกว่าตัวเล็กนั่นแหละครับ แล้วยิ่งหน้ามันออกหวานๆเลยทำให้มันโดนแกล้งเสมอเท่าที่มันเคยเล่าให้ผมฟังก็ตั้งแต่เด็ก แต่พอมันมาเป็นเพื่อนสนิทกับผมตอนม.ปลาย เพื่อนก็เลิกแกล้งและเลิกล้อมันเพราะว่าเวลามีคนล้อมันผมก็จะทำหน้าโหดใส่ หรือไม่ก็ทำเสียงดังให้พวกมันตกใจพวกมันก็เลิกแกล้งกันไปเอง


มันมีคนมาจีบเยอะครับทั้งผู้หญิงและผู้ชายเพราะมันเป็นแนวผู้ชายน่ารัก นิสัยดีใครมาคุยกับมันมันก็คุยด้วยกำลังเป็นที่นิยม มันก็คบกับสาวๆบ้างแต่ไม่เคยจริงจังกับใคร ผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมก็สงสัยตั้งแต่ม.ปลาย จนเข้ามหาลัยมันก็ยังไม่คบใครจริงจังซักคน สุดท้ายผมก็เห็นมีเมย์ที่เรียนคณะพยาบาลนี่แหละครับนานสุดและดูจะจริงจังซะด้วย


ส่วนผมเองไม่เคยมีแฟนครับ ผมก็มีคนมาคุยด้วยก็คุยเล่นๆสนุกๆ แต่ไม่เคยอยากคบใครซักคน เพราะถ้าผมคบแล้วเวลาที่ผมมีไว้เพื่อไอ้นัทจะถูกแย่งไป ผมรู้ว่าผมคิดกับมันมากกว่าเพื่อนมาตั้งแต่ม.ปลายแต่ผมก็ยังไม่เคยคิดที่จะสารภาพออกไป เพราะผมกลัวว่าถ้าผมพูดไปแล้วสิ่งที่ทำมาทั้งหมดมันจะไม่เหลือ ความไว้ใจที่มันมีให้ผมกว่าที่ผมจะเป็นคนสำคัญของมันได้ก็ใช้ระยะเวลานานพอสมควรนานถึง6 ปีเลยทีเดียว ผมไม่อยากให้เพียงแค่คำพูดไม่กี่ประโยคของผมทำลายสิ่งที่ผมสร้างมันขึ้นมาทั้งหมด



ผมคิดและวางแผนไว้แล้วว่าผมจะพยายามเข้ามาเป็นส่วนสำคัญในชีวิตมันจนมันขาดผมไม่ได้ในซักวัน มันไม่ต้องรักผมแบบคนรักก็ได้ แต่ตอนนี้ผมอยากให้มันเห็นผมสำคัญกว่าคนอื่นๆที่เข้ามาในชีวิตมันผมอยากอยู่กับมันไปอย่างนี้เรื่อยๆ แต่ความคิดของผมกำลังจะถูกทำลายโดยผู้หญิงนิสัยดีคนหนึ่งที่เขามาในชีวิตมัน



ผมรู้ว่ามันก็พยายามให้ความสำคัญกับผมเหมือนเดิม พยายามทำเหมือนเดิม ชวนผมไปไหนมาไหนด้วย แม้ว่ามันจะไปกับแฟนมันก็ยังเอาผมไป ซึ่งบางครั้งผมไม่ได้อยากรู้เรื่องของมันกับเมย์มากนัก เพราะเวลาที่ผมยิ่งรับรู้ผมยิ่งเจ็บเสมอ


เวลาที่เพื่อนๆในกลุ่มล้อผมกับมัน ผมก็ไม่เคยว่าแต่ยังไม่ยอมรับเพราะผมยังกลัวเสียมันไปอยู่ครับ แต่ที่สังเกตคือมันก็ไม่เคยปฏิเสธซักครั้งทำให้ผมเคยมีความหวังจนวันหนึ่งมันมาบอกผมว่ามันเป็นแฟนกับเมย์ ผมไม่เคยเห็นมันไปจีบเมย์หรือเมย์มาคุยกับมันมาก่อนเลย แต่อยู่ๆเมย์ก็เข้ามาในชีวิตมัน ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรมากเพราะว่าไม่นานเมย์ก็จะไปเหมือนทุกๆคน แต่เมื่อเวลาผ่านไปหลายเดือนเมย์ก็ยังอยู่ที่เดิมและผมคิดว่ายังจะอยู่ไปอีกนาน ด้วยนิสัยของเมย์ถ้าไม่มาเป็นแฟนไอ้นัทผมก็จะยอมรับเป็นเพื่อนกับเมย์ได้สนิทใจกว่านี้ครับ


“ทำไมถึงอยากให้กูเลิกกับเมย์” เสียงมันถามผม ทำให้ผมหลุดออกจากความคิดของตัวเองครับ

“ก็...กูเห็นมึงไม่เคยคบใครได้นานซักที แต่ทำไมกับเมย์มึงถึงคบมาได้ตั้งหลายเดือน” ผมตอบมันไปตามที่คิดครับ


“กูอาจจะจริงจังกับคนนี้ก็ได้” เจ็บครับกับคำตอบของมัน

“ถ้ามึงเจอคนที่ดี กูก็ดีใจด้วยว่ะ” ผมพูดออกไปแต่น้ำตาตกในแล้วครับ

“บางเรื่องอาจจะไม่เป็นอย่างที่มึงคิดก็ได้” มันตอบผมเสียงเบามากครับ หน้ามันก็เศร้าแต่แค่เสี้ยววินาทีก็กลับเป็นเหมือนเดิมหรือผมรู้สึกไปเอง

“กูจะไปเที่ยวสะพานพุทธไปด้วยกันไหม” ผมเปลี่ยนเรื่องคุยโดยการชวนมันไปเที่ยวครับที่มารอมันก็เพราะจะมาชวนมันไปเที่ยวสะพานพุทธ

“ไปๆ กูอยากได้กางเกงยีนส์ตัวใหม่” มันตอบ

“งั้นแต่งตัวเลย กูจะไปแล้ว”

“เฮ้ย!รอก่อนกูอาบน้ำแป๊บ กูเพิ่งเข้ามาข้างนอกอากาศร้อนว่ะ ขนาดเย็นแล้วนะ”  มันเริ่มบ่นครับ

“เออ!ไปอาบน้ำไป กูหาเสื้อผ้าให้” ผมดันมันไปอาบน้ำพร้อมหาเสื้อผ้าให้มันเปลี่ยน

“มึงทำให้กู จนกูคิดว่าถ้าวันนึงไม่มีมึงกูจะอยู่ยังไง” มันว่าออกมาครับผมได้ยินก็ยิ้มๆ

“กูจะไม่ไปจากมึง จนกว่ามึงจะไม่ต้องการกู” ผมบอกมันออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆแต่จริงจังครับ

“กูจะไม่ให้มึงได้ไปไหนแน่” มันว่าเสร็จก็ได้ยินเสียงเปิดฝักบัวอาบน้ำครับ

ถ้ามันไม่ให้ผมไปไหน ผมก็จะอยู่กับมันไปอย่างนี้แม้ว่าต้องทนดูมันมีความสุขกับเมย์ต่อไปผมก็จะอยู่ครับ เพราะความรักของผม ผมไม่ได้ต้องการมันมาเป็นของตัวเองตั้งแต่แรก


   พอมันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกจากห้อง แล้วขับรถมาที่สะพานพุทธเลยครับคนเริ่มเยอะแล้ว ผมเดินดูของไปเรื่อยๆ ไม่ได้อยากได้อะไรเป็นพิเศษ แค่อยากออกมาเดินเล่นเผื่อได้ของ handmade กลับไปบ้างเดินไปซักพักผมเจอร้านสร้อยข้อเท้าครับ ลายแปลกตาดีทำจากเชือกถักถูกใจผมเลยซื้อมาเส้นนึง จากนั้นเดินไปเรื่อยๆก็ได้กางเกงยีนส์ตามที่ไอ้นัทต้องการพร้อมทั้งขนมกินเล่นนิดหน่อยครับ



Tru  Tru     Tru Tru  ………



เสียงโทรศัพท์ไอ้นัทดังขึ้นครับผมเห็นมันหยิบขึ้นมาดูหน้าจอก่อนกดรับ

   “ครับเมย์”

   “นัทอยู่สะพานพุทธมีอะไรรึเปล่า”

“...”

   “ตอนนี้เลยเหรอ”

“...”

   “ได้ๆ เดี๋ยวนัทรีบไปหานะ”

   พอมันคุยเสร็จมันก็กดวางสายแล้วหันมาทางผม มันกำลังจะพูดแต่ผมรู้แล้วครับว่ามันจะต้องกลับไปหาแฟนมัน

   “ไปหาที่ไหนเดี๋ยวกูไปส่ง” ผมบอกมันออกไปครับ

   “ที่บ้านกูขอโทษนะที่ต้องให้มึงไปส่ง แต่เมย์มีเรื่องนิดหน่อย” มันขอโทษพร้อมอธิบาย

   “ไม่เป็นไรกูเต็มใจทำ” ผมพูดออกไปพร้อมเดินนำมายังรถที่จอดไว้

   ผมมาส่งมันที่บ้านของเมย์ ตอนแรกมันจะให้ผมเข้าไปด้วยแต่ผมขอรอข้างนอกไม่อยากเข้าไปรบกวนและกลัวเมย์จะเข้าใจผิด มันบอกให้ผมกลับไปก่อนไม่อยากให้อยู่รอแต่ผมก็ยืนยันว่าจะรอมันกลับไปพร้อมกันครับคุยกันอยู่นานจนมันยอมแล้วเข้าบ้านไปหาเมย์ ผมก็นั่งรอมันอยู่ในรถครับ

   รอมันประมาณชั่วโมงนึงมันก็เดินออกมา หน้าตามันดูมีกังวลแต่ผมก็ไม่ได้ถามครับ เดี๋ยวจะคิดว่าผมไปยุ่งเรื่องของมันกับเมย์จนเกินไป  ผมขับรถพามันมาส่งที่ห้องแล้วกำลังจะกลับนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้ให้ของมัน

   “ยืนเฉยๆแป๊บนึงนะ” ผมบอกมันแล้วก้มตัวลงไปผูกเชือกสร้อยข้อเท้าที่ซื้อมาให้มันครับ

   “ให้กูเหรอ” มันถามท่าทางงงๆ

   “กูฝากไว้ก่อนอยากได้คืนเมื่อไหร่จะมาเอา อย่าทำหายนะ” ผมบอกมันครับ

   “อืม กูจะรักษาอย่างดี” มันตอบผม

   “คืนนี้ไม่ค้างที่นี่เหรอ ดึกแล้วนะ” มันถามจังหวะที่ผมกำลังจะหมุนตัวเดินไปขึ้นรถ ปกติผมจะนอนห้องมันบ้างเวลาขี้เกียจขับรถกลับห้องตัวเอง

   “ไม่ล่ะไปนอนห้องกูดีกว่า ถึงแล้วกูจะโทรบอก”

   “อืม ขับรถดีๆนะ กูไม่นั่งด้วยอย่าขับเร็วล่ะ” มันบอกผมพร้อมสั่ง

   “เออ รับทราบ” ผมตอบมันไปพร้อมขึ้นรถแล้วขับกลับห้องตัวเอง




   ผมมารับไอ้นัทแต่เช้าเหมือนทุกวันแล้วพามันมาเรียนวันนี้เรียนทั้งวันครับ ระหว่างที่ผมขับรถมาถึงมอผมกับไอ้นัทก็ได้เห็นอะไรบางอย่างที่สงสัยมานานแต่คิดว่าผมรู้คำตอบแล้วครับ 


   ผมเห็นไอ้ตินณ์มันขับรถไปที่คณะศิลป์ฯ ผมเลยตกลงกับไอ้นัทว่าจะขับรถตามมันไปแล้วก็ได้เห็นมันมาส่งไอ้พรตครับ พวกมันแอบมีซัมติงกันไม่บอกพวกกูเดี๋ยวมันจะโดนจัดหนักครับผมคาดโทษมันไว้ก่อน พอไอ้ตินณ์มันส่งไอ้พรตเสร็จมันก็ขับรถไปที่คณะ ผมก็ขับตามมันไปแต่มันคงไม่ได้สังเกตพอลงรถผมก็ทำเป็นบังเอิญเจอมันที่ลานจอดรถ แล้วเดินเข้าไปเรียนด้วยกันครับ เรื่องนี้มีดัดหลังคนปากหนักแน่ๆ


   พอช่วงพักกลางวันไอ้ตินณ์ก็หายหัวเหมือนเดิมครับ ผมเลยถามไอ้คิมว่ามันรู้เรื่องรึเปล่าปรากฏว่ามันรู้ครับ แต่มันเห็นเองเหมือนกันไอ้ตินณ์ไม่ได้บอก มีแต่ไอ้อาร์มที่ตอนนี้ยังไม่รู้เรื่อง ผมเลยบอกมันให้ได้ฉลาดขึ้นมาหน่อย มันก็โวยวายว่าไม่มีใครบอกมัน แล้วเราก็ตกลงว่าจะแกล้งเอาคืนไอ้ตินณ์ที่มีอะไรไม่ค่อยบอกชอบให้รู้กันเอง



   เลิกเรียนผมจะมาส่งไอ้นัทที่ห้องแต่มันบอกว่ามันต้องไปส่งเมย์ก่อน เพราะเมย์รถเสียเพิ่งโทรมาบอกมันเลยจะนั่งแท็กซี่ไปส่ง ผมเลยอาสาจะไปส่งเมย์ให้มันเองครับ

ผมขับรถไปรับเมย์ก่อนที่หน้าคณะพยาบาลเห็นเมย์ยืนอยู่กับเพื่อนไอ้นัทเห็นจึงเปิดกระจกตะโกนเรียกเมย์หันมาเห็นก็หันไปบอกลาเพื่อนแล้วหยิบกระเป๋าเดินมาขึ้นรถ   

เมย์นั่งเบาะหลังคนเดียวแต่ก็ชวนคุยทั้งผมและไอ้นัท เมย์เป็นคนคุยสนุกครับรู้สึกว่าจะเข้าได้ดีกับทุกคน ไม่รู้หาเรื่องอะไรมาเล่าให้ฟังนักหนาขบรถมาจนถึงบ้านเมย์แล้วยังคุยไม่หยุดเลยครับ

เมย์หันมาขอบคุณผมและร่ำลาก่อนเปิดประตูลงจากรถ ไอ้นัทก็เปิดประตูรถลงไปส่งและยืนคุยกันอีกนิดหน่อย ผมไม่ได้ฟังว่าคุยอะไรกัน แต่หน้าไอ้นัทดูกังวลแล้วมันก็ทำท่าจะเดินมาขึ้นรถ 


จังหวะที่เมย์กำลังจะเปิดประตูเข้าบ้านของตัวเอง อยู่ๆก็มีคนสวมหมวกไหมพรมสีดำวิ่งออกมาจากหลังเสาไฟฟ้าใกล้ๆที่ไอ้นัทยืนอยู่  แล้วทันใดนั้นมันก็เอามีดแทงไอ้นัททันที มีดที่มันถือเล่มยาวมาก เสียงเมย์กรี๊ดดังขึ้นด้วยความตกใจ


ผมที่เห็นเหตุการณ์กำลังเปิดประตูรถลงไปช่วยแต่ไม่ทันครับ เพราะทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก มันแทงเสร็จชักมีดออกมาหวังจะแทงซ้ำ แต่ผมไวกว่าเตะมีดมันทิ้งแล้วต่อยจากนั้นก็ทั้งเตะทั้งต่อยและกระทืบด้วยความโมโหที่มันมาทำไอ้นัทตอนนี้สติผมหลุดไปแล้วครับ

“โฟมๆพอเถอะ มาดูนัทก่อน” เสียงเมย์ตะโกนบอกผม ทำให้ผมได้สติขึ้นมาเห็นไอ้คนใส่หมวกไหมพรมสลบไปแล้ว

“นัทเป็นไงบ้าง” ผมเลิกสนใจมันแล้วหันไปถามไอ้นัททันที มันเอามือกุมท้องของตัวเองไว้ตอนนี้มีเลือดไหลออกมาไม่หยุดเลยครับ

“กูไม่เป็นไร” มันตอบผมครับแต่หน้ามันตอนนี้ซีดมาก

“นัท เอามือกดแผลไว้นะ อย่าให้เลือดออกเยอะ” เมย์บอกไอ้นัทครับ

“อดทนก่อนนะกูจะพามึงไปหาหมอ” ผมบอกมัน แล้วรีบอุ้มมันขึ้นรถ เมย์ขอตามไปด้วย แต่ผมบอกให้เมย์อยู่บ้านแล้วโทรเรียกตำรวจมาจัดการคนร้าย เดี๋ยวผมดูแลไอ้นัทเอง

“เป็นไงบ้างบอกกูอย่าหลับ” ผมชวนมันคุยครับมันต้องไม่หลับห้ามหลับ

“กูไม่เป็นไร” มันบอกว่าไม่เป็นไรแต่หน้ามันซีดขึ้นเรื่อยๆครับ ผมรู้ว่ามันจะไม่ไหวแล้ว ผมใจไม่ดีเลย ผมขับรถเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ เพื่อไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดแต่มันก็ยังเร็วได้ไม่เท่าใจผม


“กูมีอะไรจะบอกมึง” เสียงไอ้นัทเอ่ยขึ้นมาเบามากครับ

“เออ ว่าไงบอกมาเลย” ผมถามมันเพื่อชวนคุยครับเดี๋ยวมันหลับ

“มึงจะไม่โกรธกูนะ” มันถามมาอีกครับ

“กูไม่โกรธ”

“...” อยู่ๆเสียงมันเงียบไปครับ ผมหันไปดูเห็นมันตาปรือเหมือนคนจะหลับเต็มที ผมเอื้อมมือไปจับมือมันอีกข้างที่ไม่ได้กุมแผลไว้

“มึงอย่าหลับ ห้ามหลับ ตื่นเดี๋ยวนี้มึงต้องไม่ทิ้งกูไป ถึงมึงจะรักเมย์ ถึงมึงจะไม่รักกูก็ไม่เป็นไรแต่มึงห้ามทิ้งกูไปแบบนี้เด็ดขาด” ผมเรียกมันเสียงดัง พร้อมสติของผมที่เริ่มจะไม่นิ่งอีกแล้วเมื่อเห็นมันทำท่าจะหมดสติ

“กู...”มันพยายามจะพูดแต่คงเหนื่อยมากครับ เสียงมันขาดๆหายๆ

“กูไม่ได้เป็นแฟนกับเมย์” เสียงมันเบามากครับ พอมันพูดจบมันก็ค่อยๆหลับตา

“ไอ้นัท ไอ้นัท ตื่นขอร้องมึงอย่าเพิ่งหลับ” ผมตกใจเอามือข้างที่ว่างจากการจับพวงมาลัยเขย่ามัน พร้อมกับเรียกแต่มันไม่ตอบสนองเลยครับ น้ำตาของผมไหลทันทีที่ได้ยินมันพูด และเห็นมันสลบไปต่อหน้าต่อตา

 ผมขับแซงรถทุกคันที่อยู่ข้างหน้าแล้วมาจอดที่โรงพยาบาลในเวลาไม่นาน มันถูกนำตัวเข้าห้องฉุกเฉิน หมอวิ่งกันวุ่นวายก่อนหายเข้าไปนานและไม่ออกมาซะที ผมโทรไปบอกเมย์ว่าไอ้นัทถึงโรงพยาบาลแล้วตอนนี้อยู่ในมือหมอเรียบร้อยไม่ต้องห่วง และโทรบอกไอ้คิม ไอ้ตินณ์ ไอ้อาร์มแล้วตอนนี้พวกมันมาที่โรงพยาบาลกันครบเลย แต่ผมยังไม่กล้าโทรบอกที่บ้านมัน รอให้หมอออกมาก่อนครับ

               -------------To be Con. --------------[/color]

โฟมกับนัทขอพื้นที่ประมาณ 2-3 ตอนนะคะ
พยายามจะไม่ให้ยืดและเศร้าน้อยที่สุดค่ะ ^^

[Pencil-case]

น่าสงสารนัทจัง

 

[raluf]

เฮ้ยยยยยย กำลังสงสารโฟมเลย..รู้ความจริงก็แอบดีใจแต่ก็ตกใจ นัทอย่าเป็นอะไรน๊า

[mooping-7]

สงสารโฟมอะ 

[Aoya]

"โฟมกับนัทขอพื้นที่ประมาณ 2-3 ตอนนะคะ
พยายามจะไม่ให้ยืดและเศร้าน้อยที่สุดค่ะ ^^"

แปลว่า? มันจบเศร้าใช่ม้ายย ม่ายยย

นัท ไม่ได้เป็นแฟนกับ เมย์ งั้นแสดงว่าสองคนนี้ต้องคบกันเพื่อตบตาใครสักคน
อาจจะเป็นคนที่พุ่งมาแทงนัทก็ได้

[bulldog17]

อะไรเศร้าน้อย???

เศร้าติ๊ดเดียวใช่มั้ย???

เดี๋ยวก็เข้าใจกันใช่ม๊ายยยย

[nunnuns]

แงงงงงงงงงงงงงงงงง  เกิดอะไรขึ้นนน

[zaferianight]

ไม่ๆๆๆ มันต้องไม่เศร้าจิ 

[NUTSANAN]

อะไรคือเส้าน้อยที่สุดดดดด นัทอย่าเปนไรน๊า

[หมูกระต่าย]

หลายๆตอนก็ได้คนเขียน  คนอ่านชอบ

[Poes]

กรี๊ดดดดดด นัทไำม่ได้เป็นแฟนกับเมย์ งั้นแล้วทำไมเล่นเป็นแฟนกันอะ แอร๊ยยยส์ ค้าง

[liza sarin]

นัทอย่าตายนะ

[wikawee]

นัทจะไม่เป็นไรใช่หม้ายยยยยยยยย

[Nus@nT@R@]

เอ้ย.....นัทอย่าเป็นอะไรไปนะ

[full69]

เงิบบ

[B52]

พี่ตินณ์อย่างเท่