เพิ่งอ่านเรื่องนี้จบไปเมื่อสองวันที่แล้ว
ตั้งแต่ภาคแรกถึงตอนล่าสุดใช้เวลาไป
หนึ่งวันหนึ่งคืน แทบไม่ได้กินได้นอน(เวอร์ไปนิดนะเออ คึคึ)
อยากบอกว่าเรื่องของพี่นัทโมคิม นี่เราอ่านไปทำเราเสียน้ำตาไปเยอะมากเลย
บ้างครั้งก็ร้องเพราะสงสารและสะเทือนใจ บางครั้งน้ำตาไหลแต่ไม่ได้ร้องไห้นะคือขำน้ำตาเล็ดอ่ะ
ตอนที่อ่านอ่ะพอเราอ่านใกล้ถึงตอนจบแล้วยิ่งอยากจะอ่านช้าๆลงเพื่อให้จบช้าๆ
เพราะรู้สึกว่าอยากจะอ่านต่อไปเรื่อยๆไม่อยากให้จบเลย ชอบมากจริงๆ
มีใครเป็นแบบเราบ้างป่ะคะ :
:อยากรู้ว่าโมคิมพี่นัทมีความสุขดีในทุกๆวัน
มาอัพเตดให้ฟังกันบ้างนะคะ