[After That…..3]
ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้า ก็รับรู้ได้ถึงแรงบีบที่มือ รอยยิ้มของผมเกิดขึ้นมาทันที เมื่อก้มลงมาข้างเตียง คนที่ผมรักและคิดถึงมาตลอด ในตอนนี้นอนอยู่โดยกุมมือผมตลอด เมื่อเห็นแบบนั้น ผมจึงขยับตัวลงมานอนด้านล่างคู่กับพี่ดิน นิ้วของผมไล้ไปตามใบหน้าของคนที่นอนหลับ ทำให้ใบหน้าเข้มๆของพี่ดินขมวดคิ้วเข้าหากันพร้อมกับขยับหน้าหนี ยิ่งอาการย่นจมูกแบบนั้นทำให้ผมอดใจไม่ไหว ใช้สองนิ้วบีบเบาๆ เสียงหัวเราะของผมดังขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อพี่ดินสบัดหน้าหนีพร้อมกับลืมตา
“แกล้งพี่หรอ” ตอนนี้พี่ดินปล่อยมือจากผมแล้ว แต่เปลี่ยนมาใช้สองแขนโอบเอวผมไว้ ส่วนผมได้แต่ยิ้มและมองหน้าพี่ดิน
“ขอพี่นอนอีกหน่อยนะ ยังไม่หายง่วงเลย” พี่ดินหลับตาพร้อมกับกอดผมกระชับกว่าเดิม แกทั้งยังก้มหน้าซุกกับอกผม
“พี่ดินชอบผมตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” ผมเอามือลูบหลังพี่ดิน แล้วถามในสิ่งที่ผมอยากรู้ ซึ่งก็ทำให้พี่ดินเงยหน้าขึ้นมามอง
“แล้วน้ำคิดว่าทำไมวันบายศรีรับน้อง พี่ถึงอยู่ตรงหน้าตอนเปิดผ้าหละ” พี่ดินถามผมกลับ
“จริงสิ ทำไมเร็วจัง” ผมทำหน้าแบบไม่เชื่อ แต่ในใจกลับพองจนแทบจะแตก
พี่ดินเมื่อได้ยินผมพูดก็เอาแต่ส่ายหน้ายิ้มๆ
“ตั้งแต่วันรายงานตัวแล้ว พี่ให้ไอ้กันไปช่วยน้ำเองหละ” พี่ดินกระซิบที่ข้างหูผม พอจบประโยคก้หอมเข้าที่แก้มผม แล้วผมจะทำอะไรได้หละ ก็ได้แต่เขินจนทำอะไรไม่ถูก
“แล้วน้ำหละชอบพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่” พี่ดินถามผมบ้าง
“ไม่รู้สิ” ผมตอบเอื่อยๆ ทำให้พี่ดินปล่อยมือจากผมแล้วลุกนั่งจ้องหน้าผม
“ทำไมไม่รู้หละ พี่ยังตอบได้เลย” น้ำเสียงดุเล็กน้อย พร้อมกับจ้องหน้าผมแบบจะกินเนื้อทั้งตัว
“ก็มันไม่รู้จริงๆนี่ รู้ตัวอีกทีมันก็รักไปแล้ว” ผมก็เริ่มหมั่นไส้คนใจร้อนเหลือเกิน อะไรเรื่องแค่นี้ต้องมาฉุนด้วย
“รักจริงอะ” พี่ดินคว้าตัวผมไปกอด พร้อมกับยิ้มแบบเจ้าเล่ห์
“อืม” ผมก็ได้แต่ตอบแบบขอไปที คราวนี้พี่ดินเริ่มหอมแก้มผมหนักขึ้น
“พี่ดินพอแล้ว”
“บอกให้พอไง”
“ถ้ายังไม่เลิกจะหนีอีกนะ” แค่ผมพูดว่าจะหนี พี่ดินก็ปล่อยผมทันที
“อย่าขู่แบบนั้นสิ” พี่ดินทำตาเศร้าๆ
“ไม่ได้ขู่ ถ้าบอกไม่เชื่อก็จะทำจริงๆ” ผมพูดด้วยแววตาจริงจัง
“คิดว่าพี่จะกลัวหรือเปล่าหละ” พี่ดินทำหน้าท้าทาย
“งั้นลองดูสักทีไหมหละครับ” ผมก็ยังทำหน้าเอาเรื่องต่อ
“ใครจะไปกล้าหละ ไม่กลัวแฟนแล้วจะให้ไปกลัวใคร” ว่าเสร็จก็คว้าตัวผมไปกอดต่อ
“ออกไปข้างนอกดีกว่า ป่านนี้คนอื่นคงตื่นหมดแล้ว” ผมชวนพี่ดิน แล้วก้ได้การพยักหน้าตอบเป็นการเห็นด้วย
แต่เมื่อเดินออกมาก็ต้องเห็นสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น......พี่กันอยู่อีกทาง......ก้องอยู่อีกทาง....พร้อมทั้งบรรยากาศตึกเครียด ที่ทั้งพี่เก๋และโอ้ได้แต่ยืนมองทั้งคู่
“เกิดอะไรขึ้นหรอ” ผมค่อยๆกระซิบถามโอ้
“ไม่รู้เหมือนกัน ตื่นมาก้เป็นแบบนี้”
“เป็นอะไรวะไอ้กัน” พี่ดินคงทนไม่ได้กับความอึดอัดแบบนี้ เลยเดินไปถามพี่กัน
“มึงถามก้องดูเองสิ ชักเอาแต่ใจใหญ่แล้ว”
“พี่กันนั่นหละ บ้าอำนาจ” เสียงก้องตะโกนสวนขึ้นมา
“บ้าอำนาจที่ไหน คนเค้าเป็นห่วงต่างหาก”
“พี่ดินดูสิ มีอย่างที่ไหนให้โอ้มานอนที่โซฟาหน้าทีวี ทั้งที่ตัวเองแพ้พนัน” ก้องหันมาฟ้องพี่ดิน
“ไม่รู้หรือไงว่าโอ้มันชอบตัวเองนะหะ” พี่กันกันยังโวยวายสวนก้อง
“แล้วมันผิดตรงไหนหละที่โอ้จะชอบก้อง ก้ก้องเองก็ชอบโอ้เหมือนกันนี่” ก้องตะโกนออกมาเหมือนเด็กที่ถูกขัดใจ แต่ในคำพูดนั้นทำให้พี่กันอึ้ง พี่ดินกับผมยิ้มรวมทั้งพี่เก๋ ส่วนโอ้ตอนนี้แทบจะกระโดด
“จริงหรอก้อง” โอ้เข้าไปกอดก้อง พร้อมกับกระโดดดีใจ
“ปล่อยนะเว้ย นั่นน้องกู” พี่กันชี้นิ้วโวยวายมาที่ก้อง ก่อนที่จะโดนหมอนอิงปาเข้าที่หลัง
“เมื่อไหร่จะหยุดบ้าสักที” พี่เก๋ดุพี่กันเสียงดัง
“ก็เก๋ดูสิ”พร้อมกับชี้ไปที่ก้องกับโอ้
“แล้วยังไง คนรักกันไปห้ามทำไม”
“แต่ก้องยังเด็กอยู่นะ” พี่กันที่เคยสงบนิ่ง กลับต้องโดนพี่เก๋กำราบให้หงอ
“ถ้าก้องเด็ก งั้นเราก็เลิกกันดีไหม เราก็แก่กว่าก้องแค่ปีเดียวเอง”
“ไม่เห็นจะเกี่ยว” พี่กันตอบอ้อมแอ้ม ไม่เต็มเสียง
“กัน...ก้องนะโตแล้ว ปล่อยน้องให้ทำอะไรเองบ้าง ถ้าอะไรที่มันไม่เสียหายมากก็ปล่อยวางซะเถอะ หรือถ้าก้องตัดสินใจพลาดจริงๆ ก้องจะได้เรียนรู้ประสบการณ์เอง ส่วนเราที่เป็นพี่ก็รอปลอบใจน้องแล้วกันนะ” พี่เก๋บอกพี่กันพร้อมกับส่งยิ้มอ่อนโยนไปให้ ดูท่าแล้วพี่กันก็คงจะยอมพี่เก๋แล้วหละ
“ตกลงจะเลิกกับเก๋ไหม” พี่เก๋บอกตอนท้าย ส่วนพี่กันก็ทำหน้าตกใจกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของพี่เก๋
และในที่สุด พี่กันก็ไม่ยอมเลิกกับพี่เก๋ โอ้ก็ยังกอดก้องอยู่เหมือนเดิม เพียงแต่ตอนนี้ทั้งโอ้และก้องมีรอยยิ้มที่สดใสให้กัน ภายใต้สายตาของพี่กันที่ยังหวงน้องไม่ห่าง
“ผมจะดูแลก้องเองครับ” นั่นเป็นคำสัญญาที่โอ้ให้ไว้กับพี่กัน
ส่วนผมกับพี่ดินตอนนี้ ทุกอย่างรอบตัวเราดูสดใสและน่าอยู่เหลือเกิน ในส่วนของผม แค่มีพี่ดินอยู่ด้วยใกล้ๆ ไม่ว่าที่ไหนก็น่าอยู่ทั้งนั้น และมันจะเป็นแบบนี้ได้อีกนานเท่าไหร่ แต่ผมไม่สนใจหรอก แค่ได้รับรู้ถึงความรักของพี่ดินในวันนี้ มันก็ทำให้ผมพอใจเป็นอย่างมากแล้ว
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - ต้นน้ำรักพี่ไอดินครับ
- - - - - - - - - - - -และพี่ไอดินก็รักต้นน้ำเช่นกันครับ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -จบแบบสิ้นสุด- - - - - - - - - - - - -
หัวข้อ: พี่ครับ...อย่าทำร้ายใจกันมากไปกว่านี้เลย (อ่าน 319998 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก