สิ่งที่เห็นอยู่มันทำให้จุมพลต้องคิดทบทวนบางอย่างใหม่ตั้งแต่แรก เหมือนตัวเองกำลังพลาดอะไรไปบางอย่าง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็น แต่ก่อนหน้านี้ที่เห็นยังรับรู้ได้ว่ายังไงสิ่งนี้มันก็อยู่ในที่ของมัน ไม่มีทางมายุ่งวุ่นวายกับจุมพลแน่ ๆ
แต่ไม่ใช่ในเวลานี้...............
ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่มันเยิ้มและเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปนกำลังจ่ออยู่ที่ช่องทางที่ถูกเตรียมพร้อม และจุมพลก็มองหน้าของคุณไอศูรย์เป็นครั้งสุดท้าย จ้องตาของคุณไอศูรย์อย่างชั่งใจ กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก
มันจะเข้าไปได้จริงเหรอวะ ถึงแม้จะเตรียมตัวพร้อมแล้วก็เถอะ แต่มันจะเข้าไปได้จริง ๆหรือไง
“พี่ไอซ์ ผม.....ผมว่า..........”
ไม่ต้องว่าแล้ว มาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องว่าอะไรทั้งนั้น
“คิดจะขัดขืนตอนนี้ก็สายไปแล้วจุ้ม”
ใม่กล้าขัดขืนครับ หน้าคุณไอศูรย์แสดงอารมณ์ให้เห็นขนาดนี้ เป็นใครจะกล้าขัดขืนวะ มาถึงขั้นนี้แล้ว
“อย่าให้ต้องบังคับ”
นั่น
มีการข่มขู่กูด้วย เออออออออออ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ แม่งเอ้ยยยยยยยยยยย จะหวาน ๆ กับคนที่เพิ่งปรับความเข้าใจกันได้หน่อยไม่ได้หรือไง คุณไอศูรย์แม่งโคตรเย็นชาเลยจริง ๆ ทำไมถึงได้เป็นคนแบบนี้ ทำไมถึงไม่คิดจะสนใจกันบ้าง ทำไมถึง............อ่ะ.........เฮ้ย..........เฮ้ย เดี๋ยวก่อนนะ เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก๊อนนนนนนนนนน พี่ไอซ์
“โอ้ยยยยยยยยย พี่ไอซ์ เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน คุณไอศูรย์ครับ เดี๋ยววววววววว”
ช้าไปแล้ว
จุมพลลงไปนอนเรียบร้อย และขาสองข้างก็ถูกยกขึ้นพาดอยู่บนไหล่ของคุณไอศูรย์ที่โถมกายลงมาหาหมดทั้งตัว
“โอ้ยยยยยยยยยยย พี่ไอซ์ ใจเย็นโว้ยยยยยยยยยย”
แหกปากร้องโวยวาย แต่ก็ไร้ประโยชน์เพราะนอกจากไม่ยอมหยุดแล้ว คุณไอศูรย์ยังจัดการประกบริมฝีปากเข้าที่ริมฝีปากของคนที่ร้องโวยวายให้หยุดร้อง และเปลี่ยนเสียงร้องโวยวายเป็นเสียงครางได้ไม่ยาก
“อึก อือออ อื้อออออออ แอ่ก”
จุมพลได้แต่ร้องอึกอักในลำคอเพราะทำอะไรไม่ได้ และเมื่อได้แกล้งจนพอใจแล้วคุณไอศูรย์ก็ยอมผละใบหน้าออกห่างและส่งยิ้มน้อย ๆ ให้คนที่มองมาด้วยความไม่พอใจ
“ไง....หายเจ็บแล้วใช่มั้ย”
ไม่ใช่แค่พูด แต่คุณไอศูรย์ยังยักคิ้วให้ และขยับสะโพกเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า จุมพลกัดฟันและส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ เมื่อบางสิ่งบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่ภายในร่างกาย อึดอัดจนหายใจแทบไม่ออก ร้อนรุ่มจนแทบจะเผาผลาญให้ร่างกายมอดไหม้ ทุกพื้นที่ของร่างกายถูกฝ่ามือร้อนรุ่ม คลึงเค้นลูบไล้และฝากความรู้สึกเอาไว้ทั่วทั้งร่าง
คุณไอศูรย์ยังคงสบตากับดวงตาของจุมพลนิ่ง ๆ และขยับท่อนเอ็นใหญ่ให้เสียดลึกเข้าไปในช่องทางที่บีบรัดแน่น
“พี่...........ฮึก ไอซ์ พี่ อื้อออออ”
น้ำเสียงครางเครือที่ได้ยิน ยิ่งเร่งเร้าให้คนที่คร่อมทับอยู่เหนือร่างจุมพลต้องขยับสะโพกเคลื่อนไหวเพื่อสอดใส่ร่างกายของตัวเองเข้าไปให้ลึกที่สุด
“อืออออ”
ร่างกายกำลังปลุกเร้าให้ความต้องการเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ จุมพลยกแขนขึ้นโอบรัดรอบคอของคุณไอศูรย์แน่น ต่างฝ่ายต่างจ้องมองสีหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ความต้องการของกันและกัน ดวงตาคมจ้องมองไปที่ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงเรื่อ และไม่สามารถละสายตาไปจากใบหน้าที่แสดงความรู้สึกทั้งหมดออกมาได้
จุมพลรู้สึกคล้ายอยากร้องไห้ ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกอย่างนั้น อยากจะรักให้มาก อยากถูกรัก
ดวงตาหวานเชื่อมปรือปรอยที่จ้องหน้าของคุณไอศูรย์ยิ่งเป็นการยั่วยวนให้คนที่กำลังขยับร่างกายหยุดความต้องการเอาไว้ไม่อยู่
ริมฝีปากขบเม้มแน่นเข้าหากัน ลมหายใจหอบหนัก ทุกครั้งที่ร่างกายขยับไปพร้อมกันยิ่งทำให้คุณไอศูรย์รู้สึกดีอย่างไม่น่าเชื่อ
และเมื่อจ้องมองที่ใบหน้าของจุมพล ความต้องการที่อยู่ภายในยิ่งเพิ่มทวีสูงขึ้นเรื่อย ๆ และจุมพลก็รั้งต้นคอของคุณไอศูรย์ให้ลงมาหาอีกครั้ง
“หือ .....อยากได้อะไรจุ้ม”
ก้มหน้าลงไปกระซิบถามและแตะริมฝีปากเบา ๆ กับริมฝีปากที่เผยอขึ้นรับรสจูบที่คุณไอศูรย์มอบให้ คลึงเคล้าคลอเคลียที่ริมฝีปากร้อนรุ่ม ก่อนจะจรดปลายจมูกลงที่ข้างแก้มขาว ๆที่ในเวลานี้ร้อนระอุ
“คิดถึงพี่ไอซ์มากแค่ไหนจุ้ม”
ไม่ใช่แค่ถาม แต่คำถามมาพร้อมกับการที่คุณไอศูรย์กดแทรกร่างกายดำดิ่งลึกเข้าไปอีกและร่างของจุมพลก็ผวาขึ้นและยิ่งเหนี่ยวรั้งลำคอของคุณไอศูรย์ลงมากอดเอาไว้แน่น
ริมฝีปากแทบไม่อาจผละจากกันได้ และจุมพลก็แอ่นสะโพกขึ้นเพื่อให้บางสิ่งบางอย่างแทรกลึกเข้าไปอีกเท่าที่จะมากได้
“อือออ อึก เข้ามาอีก พี่ไอซ์ เข้ามาอีก”
ความรู้สึกไปไกลเกินกว่าจะควบคุมได้ หัวใจเต้นระรัวเมื่อริมฝีปากร้อนรุ่มแนบลงที่ยอดอกสีเข้มและดูดกลืนกินเข้าไปอีกครั้ง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“อ่ะ”
ปลายลิ้นดูดดุนเข้าหากัน เมื่อร่างกายท่อนร่างเริ่มขยับ และต่างฝ่ายต่างสนองความรู้สึกให้กันอย่างเต็มที่
“ซี้ดส์ “
จุมพลหอบหายใจหนัก และเหมือนลมหายใจกำลังขาดห้ว เมื่อท่อนเอ็นใหญ่ขยับขึ้นลงด้วยความรุนแรงอยู่ภายในร่างกายและเร่งเร้าให้ถึงจุดหมายปลายทางในไม่ช้า
“อาส์ พี่ไอซ์ พี่ไอซ์”
ร้องครวญครางเสียงลั่น และคนที่กระแทกร่างกายเข้าหาเพื่อบ่งบอกความรู้สึกก็ยิ่งกดย้ำและกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่หยุด
“จุ้ม อึก อือออ”
“พี่ไอซ์”
เรียกชื่อของกันและกัน แยกขาออกให้กว้างขึ้นและเรียวขาก็รัดแน่นที่สะโพกแกร่งที่กระแทกกายกดย้ำเข้าไปอีกหลายครั้ง
“ลองทำเองซิ”
คุณไอศูรย์หยุดการเคลื่อนไหว และช้อนสะโพกของจุมพลให้ลุกขึ้นคร่อมทับอยู่เหนือร่าง
“อ่ะ....ฮื่ออออ อืออซี้ดส์”
ขึ้นมาเกยอยู่บนร่างของคุณไอศูรย์เรียบร้อย และจุมพลก็วางมือไว้บนหน้าท้องแกร่ง กดสะโพกลงมาอย่างเชื่องช้า และพยายามขยับร่างกายเคลื่อนไหวไปมา มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะขยับได้ตามใจชอบ ไม่คุ้นชินกับการทำแบบนี้ แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องทำ สัญชาติญาณก็ผลักดันให้ทำได้ไม่ยาก
“อืออ พี่.....เป็นไงบ้าง....เสียวมั้ย”
ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ได้แต่ขยับร่างกายให้แนบประสานกันมากขึ้น และคนที่นอนมองก็ส่งยิ้มให้กับมือใหม่อย่างจุมพลที่ไม่มั่นใจกับการลงมือทำเรื่องบางอย่างในครั้งแรก
“เสียวมาก....ขยับให้แรงกว่านี้สิ ไหนว่าคิดถึงไง ทำไมไม่ได้เรื่องเลยล่ะ”
ไม่ได้เรื่องได้ไงวะ นี่กูก็พยายามอย่างเต็มที่แล้วนะโว้ยยย จะเอาอะไรอิ๊กกกกกกกกก
จุมพลพยายามกลั้นเสียงครางเอาไว้ ลมหายใจหอบหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก็ยังพยายามขยับสะโพกให้เคลื่อนไหวไปตามจังหวะให้ได้
“อาส์ ....... ฮึก อื้ออออ”
ยิ่งทำก็เหมือนจะยิ่งหมดแรง ยิ่งทำก็ยิ่งกลายเป็นตัวเองที่ทนไม่ไหว
“จะไม่ไหวแล้ว มันจะไม่ไหว ฮื่ออออออ อึก อื้ออออ”
และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูเหมือนจะทนไม่ไหวจริง ๆ คุณไอศูรย์ก็เลยยอมลุกขึ้นและกดร่างของจุมพลให้คว่ำหน้าลง สะโพกมนถูกจับยึดเอาไว้แน่น และการกระแทกร่างกายเข้ามาอย่างรุนแรงอีกครั้งก็ทำให้จุมพลร้องครางออกมาไม่หยุด
“พี่ไอซ์ พี่ ........... โอ้ยยยยยยยย”
จุมพลได้แต่ร้องครางเมื่อสะโพกถูกรั้งเข้าหาท่อนเอ็นแกร่งนับครั้งไม่ถ้วน ร่างกายเป็นหนึ่งเดียวกันและทุกครั้งที่ความใหญ่โตแข็งขืนกระแทกเข้าหา จุมพลก็ได้แต่ร้องครางไปพร้อมกับเสียงเนื้อที่กระทบกันอย่างรุนแรง
ริมฝีปากร้อนรุ่ม แนบสัมผัสลงมาที่แผ่นหลังเนียนขาว ขบกัดและทิ้งร่องรอยแดงช้ำเอาไว้ทั่วทุกส่วน
“จุ้ม....อือ อึก..”
ไม่รู้อะไรอีกแล้ว จุมพลไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง รู้แค่เพียงอารมณ์ของคุณไอศูรย์กำลังรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ และมันมาพร้อมกับจังหวะในการกระแทกกระทั้นถี่รัวขึ้น
“พี่ไอซ์ มันจะแตกแล้ว อื้อออออ ไม่ไหวแล้ว โอ้ย แตกแล้ว อ๊า ซี้ดส์ อื้อออออ”
จุมพลได้แต่ส่งเสียงร้องครางลั่นเมื่อหยาดหยดในร่างกายพุ่งทะยานหยดลงเปรอะเปื้อนที่พื้น และร่างกายก็ถูกพลิกให้หันมาเผชิญหน้ากับคนที่อารมณ์ไปไกลเกินจะหยุดเอาไว้ได้ ริมฝีปากแนบสนิทเข้าหากัน ลมหายใจเป็นของกันและกัน และคุณไอศูรย์ก็กอดรัดร่างกายเปลือยเปล่าของจุมพลเอาไว้แน่น
ขยับร่างกายอย่างรุนแรงในจังหวะสุดท้าย ความอดทนทั้งหมดพังทลายเป็นคลื่นแห่งความสุขที่พุ่งทะยานเข้าไปในช่องทางที่กำลังบีบรัดความแข็งแกร่งที่หลั่งความรู้สึกร้อนแรงทิ้งเอาไว้ คุณไอศูรย์ทรุดร่างลงทาบทับอยู่บนร่างกายของจุมพลเมื่อถึงจุดสิ้นสุดของอารมณ์ ความอุ่นซ่านร้อนวาบอยู่ภายในช่องทางด้านหลังทำให้จุมพลรู้ว่าอีกฝ่ายถึงจุดหมายไปเรียบร้อยแล้ว และจุมพลก็ได้แต่นอนหอบหายใจหนัก หลังจากความต้องการของร่างกายถูกปลดปล่อยออกมาจนหมดสิ้น
ถึงที่หมายไปก่อนที่คุณไอศูรย์จะถึงไม่นาน หน้าท้องเนียนขาวเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำรักของตัวเองที่หลั่งออกมาในจังหวะสุดท้ายที่ร่างกายทนไม่ไหว
พายุอารมณ์สงบลงแล้ว และคุณไอศูรย์ก็ประทับรอยจูบเบา ๆ ที่ดวงตาของจุมพลที่ยังหรี่ปรือ
ปลายจมูกแตะเบา ๆ ที่แก้มขาวทั้งสองข้าง และจุมพลก็ทำแบบที่คุณไอศูรย์ทำ ประคองใบหน้าของอีกฝ่ายเอาไว้และรั้งให้ลงมาหา ประทับริมฝีปากที่ดวงตา และข้างแก้มพร้อมกับมอบรอยยิ้มหวาน ๆส่งให้กับคนที่แสนคิดถึง
“...คิดถึงสุด ๆ เลยว่ะพี่ไอซ์”
บอกเพียงเท่านั้น พูดทุกสิ่งด้วยคำพูดเพียงคำเดียวแต่เต็มไปด้วยความหมายมากมายที่ไม่ต้องมีคำอธิบายให้มากความ และคุณไอศูรย์ก็ส่งยิ้มกลับมา ปลายนิ้วของจุมพลยังเกลี่ยที่ข้างแก้มของคุณไอศูรย์ที่ยังเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ เพราะเพิ่งผ่านช่วงเวลาแห่งความสุขสมอย่างหนักหน่วงมาพร้อม ๆ กัน แตะปลายนิ้ว ไปที่ปลายจมูกและหน้าผากของคนที่ยังจ้องมองมา ดวงตาสองคู่สบกันนิ่ง และเต็มไปด้วยความหมายทั้งหมดที่ไม่ต้องอธิบายคำพูดใด ๆ
รอยยิ้มเจือจางที่ปรากฏที่ใบหน้าของคุณไอศูรย์ที่จุมพลได้เห็นมันทำให้ต้องยิ้มตาม คุณไอศูรย์ทำเพียงแค่พยักหน้าเพื่อบอกให้รู้ว่ารับรู้ทุกความรู้สึกของจุมพลและก็รู้สึกไม่ต่างกัน
คุณไอศูรย์นอนอยู่บนพื้นโดยมีจุมพลนอนอยู่ข้าง ๆ
นอนมองหน้ากันเงียบ ๆ และจุมพลก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อเห็นว่าคุณไอศูรย์เลิกคิ้วขึ้นสูง เหมือนเป็นการตั้งคำถามว่าจะมองหน้ากันมากมายขนาดนี้ทำไม
แขนของคุณไอศูรย์กลายเป็นหมอนสำหรับหนุนนอนของจุมพลไปแล้ว และต่างฝ่ายต่างก็นอนมองหน้ากันไปเงียบ ๆ โดยไม่ได้พูดคุยกันอีก มีเพียงรอยยิ้มที่มอบให้กัน มีเพียงความรู้สึกที่มอบให้กัน
และเมื่อปลายนิ้วของคุณไอศูรย์เกลี่ยเล่นที่ข้างแก้มของจุมพลเบา ๆ พร้อมส่งรอยยิ้มหวาน ๆ มาให้ก็ทำให้จุมพลต้องกระพริบตามองและส่งยิ้มกลับไป
“ต่อกันอีกรอบในห้องมั้ยจุ้ม”
ก็ดีนะพี่ไอซ์
จุมพลไม่ตอบ แต่หัวเราะน้อย ๆ ด้วยความขำกับคำชวนของคนที่อยู่ตรงหน้า
อย่าไปหวังความโรแมนติกอะไรเลย คุณไอศูรย์ไม่เคยมีให้หรอก ขนาดคิดถึงกันแทบตายขนาดนี้ ยังใจแข็งทำเป็นเมินกันได้ลงคอ แค่ที่ได้รู้ได้สัมผัสตอนนี้ ก็โคตรจะหวานที่สุดแล้วมั้ง
“ไปทำไม”
แกล้งกวนประสาทเล็กน้อย และคุณไอศูรย์ก็กระพริบตามองหน้าของจุมพลแล้วก็ขมวดคิ้วมุ่น เพราะรู้ว่าถูกจุมพลปั่นหัวเข้าให้อีกแล้ว
“งั้นไม่ต้องไป”
อ้าว ทำไมถึงเลิกล้มได้ง่าย ๆ ขนาดนั้นล่ะ เป็นฝ่ายชวนเองนะ แล้วทำไมถึงล้มเลิกง่าย ๆ ขนาดนั้น
เกิดความสงสัยและกำลังจะอ้าปากถาม แต่ข้อสงสัยทั้งหมดที่มีก็ถูกกลืนหายไปจนหมดสิ้น เมื่อคุณไอศูรย์ไม่รอให้สงสัยนาน และดึงแขนจุมพลให้ขึ้นไปคร่อมทับอยู่บนร่างของคุณไอศูรย์เรียบร้อย
แล้วยังไง แล้วจะยังไง แล้วนี่อะไร
“ก็ทำซะตรงนี้ให้เรียบร้อยไปเลย ถ้าเรื่องมากนัก”
อ่ะ อ่อ ก็ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว จุ้มไม่มีปัญหาอยู่แล้ว พี่ไอซ์จะให้ทำอะไรก็ยอมหมดแหละวะ จุ้มทำด้ายยยยย
“ดี ๆ นะ”
ดี ๆ เหรอ อ่า จุมพลวางมือลงบนแผ่นอกของคนที่นอนมอง อมยิ้มและมองหน้าของคุณไอศูรย์ที่ไม่ว่าเวลาไหนก็ยังเก็กฟอร์มทำหน้าขรึมได้ตลอด แม้กระทั่งในเวลานี้
“พี่ไอซ์”
“เรียกทำไม”
ได้ฟังการขานรับแบบนี้แล้วจุมพลก็หัวเราะออกมาเสียงเบา ก่อนจะแตะปลายนิ้วไปที่ริมฝีปากของคุณไอศูรย์และไล้เล่น
“เพิ่งได้กันนะเนี่ย จะโหดอะไรอะไรนักหนาวะ เดี๋ยวก็ทำให้รักตายซะเลย จะได้เลิกดุผมซะที”
TBC.