รุ่นพี่ผม...มัน 'เลว'
...
"...เรื่องที่ป๋ากับอาโก้วสิมทำ ...ด้วงขอนะ....ป๋า...ด้วงไม่ใช่เด็กๆ ด้วงไม่ใช่เด็กเล็กๆ ที่ทำอะไรเองไม่ได้ ..." .
.
.
...คุณหนอนชาวาบไปทั้งตัว ในตอนที่ลูกชายสุดที่รักพูดอย่างนั้นออกมา...
.
.
.
กับคนอื่น ถ้าคนอื่นขอแบบนี้..อาจจะได้ ...
แต่กับลูกชาย ...ไม่ว่าจะผ่านไปอีกนานแค่ไหน ในสายตาของคนเป็นพ่อ ด้วงกว่างก็ยังเป็นด้วงตัวกลมๆ ที่ไร้เดียงสาของพ่อหนอนอยู่วันยังค่ำ และก็เพราะเป็นด้วงน้อยตัวกลมๆ พ่อหนอนเลยไม่กล้าที่จะปล่อยด้วงน้อยไว้ตามลำพัง เพราะสำหรับด้วงกว่าง พ่อหนอนไม่เคยเชื่อใจ หรือไว้ใจให้ใครดูแลทั้งนั้น..
.
.
.
'....ป้อจ๋า...ป้อจ๋า...ด้วงเจ็บ...ด้วงเจ็บ...ไม่เอาแล้ว...ป้อจ๋า...ป้อหนอน..ป้อหนอนพอแล้ว....พอแล้ว.. '
.
.
.
ภาพในวันนั้นมันยัง ติดตา ..
เพียงแค่ปล่อยเจ้าด้วงให้เล่นน้ำกับปู่ กับคนงาน เพียงแค่ชั่วอึดใจ ความไว้ใจคนอื่น..มันพังทะลายเมื่อมันแลกไม่ได้กับสิ่งที่คุณหนอนกลับมาเจอ ..
.
.
.
...
กลางแม่น้ำ เจ้าด้วงกว่างถูกปล่อยให้ลอยคอเกาะลำไม้ไผ่ อายุยังไม่ถึงห้าขวบด้วยซ้ำในตอนที่ปู่เข้ม พ่อแท้ๆ ของคุณหนอน โยนเจ้าดวงใจของพ่อหนอนลงกลางแม่น้ำแล้วให้เจ้าด้วงกว่างตัวกลม พยายามหาทางว่ายเข้าฝั่งเอง...
.
.
.
.
นอกจากเสียงร้องเรียกของลูกในวันนั้น ...
สิ่งที่คุณหนอนจำได้ดี ก็ยังมีเรื่องน้ำตา... น้ำตาของคนเป็นพ่อคลอเบ้าเมื่อเห็นว่าลูกเจ็บ ..และก็น้ำตานั่นล่ะ ที่มันบังความจริงที่ว่า ...
.
.
.
.
...ด้วงกว่างของพ่อหนอน มันโตขึ้น และ...
... เจ้าด้วง..มันยืนขึ้นได้ด้วยตัวเองมาตั้งแต่วันนั้นแล้ว...