หัวข้อ: Heroine (ที่นี่ไม่มีนายเอก) **แจ้งข่าว** P 114

[eiky]

ขอบคุณทุกกำลังใจจากเพื่อนๆนะครับ ตอนนี้มีเรื่องจะมาแจ้งว่า

***หยอดกระปุกเก็บตังค์ไว้ได้แว้ววว เค้ากะลังเขียนตอนพิเศษ ใกล้จะเสร็จแล้วค้าบ

ตอนพิเศษที่เพิ่มเข้ามามากมายเหมือนเรื่องอีกเรื่องหนึ่งเลยล่ะ ขอบอก อิอิ ไม่เคยได้อ่านที่ไหน

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมพยายามเขียนมากที่สุด กลับไปแก้แล้วแก้อีก จากที่เคยสะดุด แก้ให้เนียนเรียบ ด้วยแป้ง บีบี แว้กกก

สรุปว่า หยอดกระปุกรอเลยนะค้าบ ที่รักกกกกก *****


จุ๊บๆๆๆๆ

[gear]

ยกมือจองคนแรกหรือเปล่า
จะเก็บเงินเตรียมไว้นะคะ

[bennnyyy]

หยอดกระปุกรอแล้วจ้า

[Chinnosuke]

อั๊ยย่ะ ขอ รอมานานแล้วออกมะไหร่ซื้อเลยครับพี่อิ๊กเก้ ขอแรงๆนะ
กรี้ดดดดอยากได้แล้วอะ

[waterlily]

เพิ่งมาอ่านค่ะสนุกมากเลย

[GaIta]

เห็นว่าจะรวมเล่ม เลยลองไปอ่านมา 5 ตอน
สนุกอ่ะ ชอบจริงๆ นายเอกนิสัยแบบนี้เนี่ย
จะอดใจไม่อ่าน ไว้รออ่านตอนที่เป็นรูปเล่มเลยดีกว่า

สู้ๆ น่ะค่ะ คนเขียน อุดหนุนแน่นอนจ้า 

[opordo]

อ่านเรื่องนี้ต้องจินตนาการไปด้วยแต่ สุดยอดมากๆ อ่านรวดเดียวปวดตา 5+

[inhyung]

เรื่องนี้ แรงมว๊ากกกก สะใจอย่างบอกไม่ถูก ><

[ไก่จ้า]

เรื่องนี้ แรงมว๊ากกกก สะใจอย่างบอกไม่ถูก ><

[Homepage]

ขอบคุณนะครับสำเรื่องราวดีๆ ที่นำมาแบ่งปันกัน

[totoken]

อ่านรวดเดียวข้ามวันข้ามคืน คนแต่งเก่งมากเลยครับ เป็นเรื่องที่สนุกมาก 

[eiky]

                                                   ตอนพิเศษ ก่อนเปิดจอง (เบาๆ)

วันเวลาผ่านไปรวดเร็วดังลมพัด สายน้ำที่ไหลจากที่สูงลงที่ต่ำไม่ย้อนกลับเฉกเช่นใดกาลเวลาก็หมุนผ่านไปไวเฉกเช่นนั้น แทนทีวบินลัดฟ้าไปเรียนต่อที่ออสเตรีเลียแล้วทิ้งไว้เพียงความทรงจำที่ดีไว้ให้คนเบื้องหลังได้คอยหวนระลึกถึง ส่วนภูมิบุญเองยึดมั่นกับคำสัญญาที่แทนทวีมอบไว้ให้ก่อนจากไม่หันมองใครเป็นพิเศษ ไม่สนใจใครนอกจากอยู่กับเพื่อนสนิทตั้งใจเรียน ส่วนโตโต้เองพักหลังมาก็วุ่นวายอยู่กับการเตรียมรื้อคดีความ ตอนแรกทางผู้ใหญ่ที่มีอำนาจไม่ยอมให้รื้อคดีความขึ้นมาอีกแต่ด้วยความมุ่งมั่นของโตโต้และทนายหนุ่มเมฆเองทำให้คดีความได้กลับคืนสู่ชั้นศาลอีกครั้ง
   “แต่ผมว่าโอกาสน้อยนะครับคุณโต้ ปลัดเองมีอำนาจครอบคลุมไปทั่วทั้งจังหวัด ทั้งอัยการเองก็เป็นเพื่อนของปลัดด้วย ผมเกรงว่าจะเสียเวลาเปล่า” ทนายหนุ่มแสดงความคิดเห็นออกมาภายในห้องพักที่เพชรบูรณ์ เวลาส่วนมากเขาจะขลุกอยู่ที่นี่โตโต้เองก็มาพักอยู่ที่รีสอร์ทหลายวันในหนึ่งสัปดาห์ ทั้งสองปรึกษาหารือดำเนินการอยู่เงียบๆ โตโต้ฉายแววตาครุ่นคิดออกมาอีกครั้ง เขาถอนหายใจออกมานับครั้งไม่ถ้วน
   “มันพอจะมีวิธีอื่นไหมครับคุณเมฆ”
   “วิธีอื่นน่ะพอมีครับแต่มันไม่ใช่จรรยาบรรณของทนายความอย่างผมน่ะสิ” เมฆหลุดปากออกมาแล้วเหมือนว่าได้เผลอตัวพูดไปทำท่าตกใจในสิ่งที่ตนได้เอ่ยออกไป
   “ยังไงครับ” โตโต้หันขวับทันทีที่ได้ยิน
   “เอ่อ มันไม่ดีหรอกครับคุณโต้”
   “คุณเมฆอย่าลืมสิว่าผมไม่ใช่ทนายความ อีกอย่างไม่ว่าจะให้ใช้วิธีสกปรกแค่ไหนที่จะให้ผมได้ที่ผืนนั้นกลับคืนมาให้น้องภูมิผมจะยอมทำ เออ จริงสินะปลัดเองก็ใช้วิธีสกปรกถึงได้ที่ของภูมิมา ถ้าเราจะใช้วิธีสกปรกตลบหลังเขาบ้างมันก็คงไม่แปลก” โตโต้ร้องออกมาเมื่อเอ่ยมาถึงคำนั้น แววตาของเขาเหมือนคนที่อยู่ในที่มืดแล้วเจอแสงสว่าง
   “ใช่ครับ นั่นคือสิ่งที่ผมคิดเพราะผมคิดว่าปลัดเองทำอะไรที่ผิดต่อจรรยาบรรณของข้าราชการอยู่หลายอย่าง ผมพอจะมีข้อมูลอยู่บ้าง” เมฆเองก็แสดงความคิดเห็นออกมาทั้งสองปรึกษาหารือกันอยู่จนดึกดื่น
ทางด้านภูมิบุญเองวันนี้นัดกับพลอยไปเดินซื้อหนังสือมาทำรายงานออกจากบ้านไปตั้งแต่ก่อนเที่ยง สถานที่นัดเจอคือสยามดิสคัฟเวอรี่ภูมิบุญไปถึงก่อนเวลานิดหน่อยเดินเตร่อยู่แถวนั้น
   “ภูมิๆ นั่นภูมิใช่ไหม” เสียงร้องทักมาจากด้านหลัง หญิงสาวสูงปราดเปรียวใบหน้าสะสวยกว่าใครที่เดินผ่านไปมา
   “เอ่อ ครับสวัสดีครับพี่” ภูมิบุญหันไปตามเสียงเรียกแล้วยกมือไหว้เมื่อรู้ว่าใคร
   “โชคดีจังที่เจอ มาทำอะไรจ๊ะ มาเดินซื้อของเหรอ”
   “มาซื้อหนังสือครับ นัดเพื่อนไว้”
   “ตอนนี้ว่างไหม ไปกินน้ำปั่นกับพี่หน่อยไหมคะ พี่อยากคุยกับภูมิมากๆเลยนะ พี่ยังพอมีเวลาก่อนบ่ายสามเดี๋ยวต้องไปเดินแบบที่เซ็นทรัลเวิลด์” มุกเองเข้าไปจับข้อมือของภูมิบุญทันทีใบหน้ายิ้มแย้มดีใจเป็นอย่างมากที่เจอตัว ภูมิบุญเองเก้ๆกังๆอยู่ไม่รู้จะไปทางไหนดี
   “เอ่อ” “นะคะน้องภูมิ พี่มีเรื่องอยากจะคุยมากมายเลย นับจากเจอที่บ้านวันนั้นก็ไม่มีโอกาสเจออีกเลย บอกตามตรงนะพี่ถูกชะตากับเรามากอยากรู้จักให้มากกว่านี้ รู้สึกเมหือนภูมิเป็นน้องเลยนะ” มุกพูดออกมาทำให้ภูมิบุญถึงกับอายหน้าแดง สุดท้ายก็ยอมเดินไปกับมุก แตก่อนไปก็โทรบอกพลอยว่าสถานที่นัดพบใหม่คือพารากอน
   “ภูมิไม่ชอบอีตาโตโต้นั่นใช่ไหม” อยู่ดีๆมุกก็เอ่ยขึ้นตอนที่นั่งอยู่ในร้านขายขนมชั้นใต้ดินของตัวห้าง ภูมิบุญเลิ่กลั่กไม่รู้จะตอบยังไงดี
   “พี่พอจะรู้ คนอะไรนิสัยไม่ดี นี่มีอะไรบอกพี่ได้เลยนะ อย่าให้เขามารังแกเราได้ง่ายๆ พี่เป็นคนเกลียดคนใช้ความรุนแรงมากๆเลยนะ” มุกบอกออกมาสีหน้าจริงจัง
   “พี่เมฆเป็นพี่ชายพี่เอง มีอะไรปรึกษาได้พี่ยินดี” ภูมิบุญได้แต่พยักหน้ายิ้มแห้งๆ
   “แล้วพี่มุกเป็นนางแบบเหรอครับ” ภูมิบุญเอ่ยถามขึ้นแก้เขิน ทั้งๆที่รู้ ทั้งๆที่เห็นอยู่
   “จะแค่ช่วงนี้ล่ะระหว่างรองาน พี่ไม่ได้เลือกงานนะแต่เท่าที่ติดต่อไปเขาให้เงินเดือนพี่ไม่ได้ตามที่ขอ ไมได้ขอเยอะแยะอะไรเลยนะ และอีกอย่างงานเดินแบบถ่ายแบบนี่ได้เงินง่ายมากๆได้เยอะด้วย พี่เลยอยากจะเก็บเงินก่อนน่ะจ๊ะ วันนี้ว่างไหมล่ะไปดูพี่เดินแบบกัน เพื่อนจะมากี่โมง” มุกเอ่ยปากชวนทันที
   “กำลังเดินมาครับ ผมกับเพื่อนไปได้เหรอครับ”
   “ไปได้สิเดี๋ยวพี่พาเข้า พี่เดินให้สองห้องเสื้อ บ่ายสี่โมงห้องเสื้อแรก แล้วก็ตอนทุ่มกว่าๆอีกห้อง ช่วงนี้พี่เลยยุ่งๆเพราะมันมีแฟชั่นวีค พี่ต้องรีบโกยล่ะจ๊ะภูมิก่อนจะเหี่ยวไปกว่านี้” ว่าแล้วก็หัวเราะออกมาภูมิบุญเองก็หัวเราะ มุกเป็คนอารมณ์ดีทำให้ภูมิบุญคุยด้วยแล้วไม่เขินมากเหมือนตอนแรก พอพลอยมาถึงภูมิบุญก็แนะนำให้รู้จักกับมุก มุกเองก็ชอบพอพลอยเช่นกันเพราะพลอยเป็นคนติดตามวงการดารา
   “ตัวจริงพี่มุกสวยจังค่ะ พลอยเคยเห็นแต่ตามแมกกาซีน” พลอยเอ่ยออกมาระหว่างที่ทั้งสามเดินไปที่เซ็นทรัลเวิลด์
   “ว้ายไม่หรอกค่ะน้องพลอย พี่ก็หน้าธรรมดานะแค่แต่งหน้า ตัวโย่งกว่าผู้หญิงไทยปกติก็เท่านั้นเอง น้องพลอยสิสวยจริงหน้าไมได้แต่งแต่แบบว่าได้รูป สวยไปทุกตรง” มุกชมคืนบ้างพลอยเองถึงกับเขินอายม้วนไป ภูมิบุญเองก็ยิ้มชอบใจที่พลอยกับมุกเข้ากันได้ดี
   “ฆาตกร” พอมุกพาภูมิบุญกับพลอยจะเข้าไปในงานหน้างานมีแขกเหรื่อสื่อมวลชนมายืนออกันอยู่เต็ม มุกพาพลอยกับภูมิบุญจะอ้อมไปด้านหลังพลันก็มีเสียงดังขึ้นจากด้านข้าง ภูมิบุญสะดุดกึกแล้วหันไปมองตามเสียง
   “หน้าด้านหน้าทน ทำไมฆาตกรมันถึงมาลอยนวลอยู่ได้นะ กฎหมายบ้านเมืองไม่มีแล้วหรือไง ไม่อายคนเหรอที่ฆ่าคนตายแล้วมาเดินเชิดหน้าลอยตาอยู่ได้” ฟ้านั่นเองเธอเป็นหนึ่งในบรรดานางแบบ น้ำเสียงที่เปล่งขึ้นอันดังทำให้คนในละแวกนั้นหันมามอง
   “แกหมายถึงใคร” พลอยแว้ดเสียงขึ้นสายตาถลึงใส่
   “จะใครล่ะ ไม่รู้ตัวเหรอว่าฆ่าคนตาย หรือว่าไม่มีจิตใต้สำนึก อีฆาตกร” ฟ้ากรีดร้องออกมาตะเบ็งเสียง ภูมิบุญเม้มปากแน่นเริ่มหน้าชา ภาพของนิตาที่นอนจมกองเลือดอยู่กลางถนนก็ผุดฉายขึ้น มุกเองสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของภูมิบุญได้
   “ขอโทษนะฟ้า ไม่รู้นะว่าเธอหมายถึงใคร แต่ตามหลักกฏหมายถ้าเธอไม่มีหลักฐานแล้วมาพูดจาแบบนี้ คนๆนั้นที่เธอเอ่ยถึงเขาสามารถฟ้องร้องในฐานหมิ่นประมาทเขาได้นะ” มุกเองเดินออกไปบังหน้าพลอยกับภูมิบุญไว้สายตามองดูฟ้าอย่างไม่ยี่หระเช่นกัน
   “ไม่ใช่เรื่องของเธอนะมุก ไม่ต้องมายุ่ง แกมันฆาตกรไอ้ภูมิ”
   “นั่นไงเธอเอ่ยชื่อออกมาแล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องของเราก็จริงแต่ภูมิกับพลอยคือน้องของเรา เราว่าเธออย่าเอะอะโวยวายให้มันอายคนเลยดีกว่า เพราะคนที่โดนเพ่งเล็งน่ะไม่ใช่น้องเราหรอกนะแต่มันเป็นเธอ อย่าลืมสิว่าเธอเป็นนางแบบ เป็นคนในวงการ อยากมีข่าวแล้วดับเพียงข้ามคืนก็ทำสิ” มุกขู่ไว้ฟ้ากำมือแน่นสายตาเคียดแค้นอยู่ มุกเองดันหลังให้ทั้งสองคนเดินไปตามทางที่เธอจะพาไปแต่แรก
   “มีอะไรกันหรือเปล่าภูมิ” มุกเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่หาที่นั่งให้ทั้งสองได้แล้ว แต่ภูมิบุญกลับแสดงสีหน้าเครียดออกมา พลอยเองก็บีบมือของภูมิบุญแสดงความเห็นใจ
   “ไม่เป็นไรนะพร้อมเมื่อไหร่ค่อยเล่าให้พี่ฟังก็ได้ พี่เป็นคนนอกเราเพิ่งจะรู้จักกันไม่สมควรหรอก” มุกเอ่ยออกมาไม่ได้ประชดหรือบีบบังคับแต่อย่างใดแต่มันคือความสัตย์จริง ภูมิบุญเม้มปากพยักหน้า
   “แผนนี้ได้ผลแน่นะคุณเมฆ แล้วกำนันเดชเขาเล่นด้วยเหรอ” โตโต้เอ่ยออกมาในตอนเย็นหลังจากที่ฟังแผนของเมฆอยู่ ครุ่นคิดอยู่นานจนเป็นอันได้ข้อสรุป
   “คิดว่าไม่น่าจะพลาดครับ กำนันแกเองเป็นคนตรงไม่ชอบคนคดโกง แกบอกว่าตอนที่แกยังไมได้เป็นกำนันพอจะรู้เรื่องของยายอยู่บ้าง แต่ก็ทำอะไรไมได้เพราะตอนนั้นปลัดเขาหว่านเม็ดเงินปิดปากชาวบ้านทุกครัวเรือนเลยก็ว่าได้”
   “ก็หมายถึงตัวกำนันด้วยสิ” โตโต้แย้งขึ้น
   “ครับ ตอนนั้นกำนันแกเป็นพ่อค้าอยู่ต่างอำเภอแต่แกเล่าว่ามีคนเอาเงินไปให้ไม่กี่พันบาทแลกกับการที่ไม่รับซื้อมะขามจากสวนของยาย ตอนแรกกำนันแกก็ไม่เข้าใจจะไม่รับเงินแต่คนที่เอามาให้กำชับดิบดีว่าถ้าไม่รับซื้อก็ให้ซื้อในราคาที่ต่ำกว่าเจ้าอื่นๆ พอยายมาขายให้จริงแกก็เพิ่มราคาให้แต่ไม่มากนักเพราะได้รับปากกับคนที่มาติดต่อไว้ก่อนแล้ว พอมารู้ตอนหลังแกเสียใจมากครับอยากจะขอโทษยาย ยิ่งมารู้เรื่องที่ยายโดนปลัดโกงเอาที่ยิ่งเสียใจ กำนันแกเลยอยากจะไถ่โทษครับคุณโต้” เมฆเล่าออกมาโตโต้เองนิ่งฟังอยู่แล้วพยักหน้าตาม
   “งั้นเอาตามนี้ล่ะครับคุณเมฆ เอาให้ดิ้นไม่หลุด ตอนนี้ผมไม่อยากจะได้แค่ที่ผืนนั้นคืน แต่ผมจะเอาตำแหน่งแกด้วย คนที่เขาดีๆไม่คดโกงก็มีอยู่เยอะ คนไม่ดีก็ควรจะได้รับโทษ"”โตโต้เอ่ยออกมาพลันก็สะท้อนใจคิดถึงการกระทำของตัวเองที่กระทำลงไปกับคนตัวเล็กที่ตอนนี้จะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ ไมได้เจอยิ่งอยากเจอ ไม่ได้แกล้งยิ่งใจจะขาดนี่เขาเป็นอะไรไป
   “ภูมิพี่อยากให้เราไปเพชรบูรณ์กับพี่วันศุกร์นี้ครับ” โตโต้รอเจอภูมิบุญในตอนเย็นหลังจากที่ไมได้เจอกันเกือบสามเดือน
   “ผมไม่ว่างครับ” คำตอบที่ห้วนสั้นแต่นั่นไม่ได้ทำให้โตโต้มีสีหน้าเคร่งขรึมแต่ประการใดเขากลับยิ้มออกมา
   “ไม่ว่างก็ไม่สนอ่ะครับ พี่สั่ง”
   “คุณไม่มี” “อ๊ะๆ อย่าพูดว่าไม่มีสิทธิ์ครับ พี่มีสิทธิ์ในฐานะสามี” โตโต้รีบดักคอไว้ภูมิบุญเม้มปากแน่นฉายแววตาเกรี้ยวกราดออกมา
   “คนที่เท่าไหร่ล่ะครับ ถ้าจะนับสิทธิ์จริงๆแล้วคุณโตโต้จะยังมีเหรอ” ภูมิบุญยกริมฝีปากสูงขึ้นแล้วแสยะยิ้มให้
   “ไม่รู้ว่าคนที่เท่าไหร่ ไม่ได้สนใจจะจำแต่รู้ว่าตอนนี้พี่มีสิทธิ์ในตัวเราร้อบเปอร์เซนต์ ไอ้แทนก็ไม่อยู่แล้วนี่เท่าที่รู้ตอนนี้เราว่าง ไม่เหงาเหรออยู่คนเดียวน่ะ ว่างๆก็มาหาผัวคนนี้ได้นะไม่ได้ปล่อยมาหลายวันเจอเราเข้าไปคงได้คางเหลืองแน่ๆ” โตโต้ฉายรอยยิ้มกวนๆออกมา
   “งั้นก็เก็บต่อไปเถอะครับผมไม่สน”
   “แต่พี่สน ไม่รู้ล่ะไปไม่ไปไปลองถามแม่พี่ดูว่าท่านจะยอมให้ภูมิปฏิเสธไหม” โตโต้ทิ้งไพ่ใบที่เหนือกว่าภูมิบุญเม้มปากแน่น
   “เอะอะก็เอาคุณท่านเข้ามาอ้าง เคยคิดจะทำอะไรด้วยตัวเองบ้างไหมครับ”
   “คิดสิก็นี่ไงพี่ทำอยู่” เขาตอบออกมาหน้าตาเฉยแล้วก็ปรี่เข้าหาตัวของภูมิบุญทันที
   “เอ๊ะจะทำอะไรคุณโตโต้” ภูมิบุญร้องจะถอยหนีก็ไม่ทันเพราะมัวแต่ขุ่นเคืองในใจคิดหาคำพูดจะเอาคืนให้เจ็บแสบ
   “สะดีดสะดิ้งนะ สาวขึ้นป่ะเนี่ยเราน่ะ หรืออยากจะแปลงเพศก็ดีนะพี่ชอบหมดล่ะถ้าเป็นเรา” โตโต้จับบ่าของภูมิบุญไว้ รายนั้นยกมือกำหมัดกำลังจะปล่อยเข้าที่ท้องของเขาแต่โตโต้รู้ทันอ้อมไปเบียดอยู่ด้านหลังจับแขนไว้แน่น
   “อย่ามาดูถูกผม” กัดฟันแค่นคำออกมาพยายามดิ้นหนี
   “อ้าวแสดงว่าพี่พูดถูกดิ ไมได้ดูผิดแต่ดูถูกแล้ว” เขายังคงอารมณ์ดียอกย้อนอยู่ แต่ภูมิบุญกลับเดือดเป็นไฟ
   “ไม่ตลกนะคุณโตโต้ปล่อยได้หรือยังหรืออยากให้คุณท่านมาเจอ” ภูมิบุญเองก็คิดว่าถ้าอ้างเจ้าของบ้านแล้วเขาจะเหนือกว่า
   “ก็เจอไปดิจะได้ให้แม่สู่ขอเป็นผัวเราเป็นทางการไปเลยก็ดีเหมือนกันนะ”
   “นี่” “ทำไมครับที่รัก หือ ทำไมทำหน้าตาแบบนั้นล่ะ น่ารักนะเราน่ะ” “อ๊ะ” โตโต้หอมฟอดเข้าไปที่แก้มของภูมิบุญทันที ภูมิบุญเองดิ้นหลุดออกมาแล้วถอยออกห่าง
   “คุณมันโรคจิต ไม่มีอะไรให้ทำแล้วหรือไงมาวอแวกับผมทำไม”
   “อ้าวไม่วอแวกับเมียตัวเองจะให้พี่มีชู้หรือไง เรานี่ก็แปลก” ได้แต่เม้มปากสู้ไม่ได้เลยวันนี้ เขามาแรงเกินไปตั้งหลักไม่ทันเพราะเหตุที่ว่าไม่ได้เจอกันมานานและไม่ได้ปะทะคารมกับใครทำให้ภูมิบุญปรับตัวไม่ทัน เขาวิ่งหนีเข้าที่พักไปแล้ว ทิ้งไว้แต่เสียงหัวเราะของโตโต้ไล่หลังไป
   “ยกโทษให้พี่ด้วยนะภูมิ นี่คือสิ่งแรกที่พี่จะทำให้เรา” โตโต้ครางออกมากับตัวเองสายตามุ่งมั่นเพราะสิ่งที่ดำเนินการไปลุล่วงไปเกือบจะสมบูรณ์แล้ว
อันอำนาจเงินตรานั้นซื้อได้แม้กระทั้งจิตใจคนจริงหรือ มีคนเคยแย้งว่าไม่จริงเป็นไปไม่ได้สิ่งหนึ่งที่อำนาจเงินตรานั้นซื้อไม่ได้คือใจคน ตอนนี้เห็นจะไม่จริง ถ้าหากแม้นว่ามีเงินแล้วไซร้แม้แต่ใจที่แข็งกว่าเพชรก็สามารถครอบครองได้ เงินบันดาลความสะดวกสบาย อำนาจบารมีความมีหน้ามีตาทางสังคม หากแม้นว่าใครคนหนึ่งคนใดได้เสพกิเลสจากเงินตราเป็นนิจแล้วยากยิ่งนักที่จะมองลงสู่พื้น ครั้นพออยู่บนฐานเงินฐานทองเสียนานใจที่เคยแข็งแกร่งก็ผันแปรไป อันใจคนเราไหวเอนเช่นใบไม้ต้องลมเช่นไรก็ย่อมอ่อนเอนไปตามอำนาจสิ่งเร้านั้นๆแล พอวันศุกร์ภูมิบุญก็ต้องยอมขึ้นไปเพชรบูรณ์กับโตโต้จนได้ด้วยคุณอภิสราที่รู้เรื่องราวทุกอย่างดีเป็นคนออกคำสั่งอีกที คราวนี้ทั้งคุณอภิสราเองจันทร์ได้ขึ้นไปพร้อมหน้าพร้อมตากันภูมิบุญจึงสบายใจไปได้เปราะหนึ่งเพราะอย่างน้อยโตโต้ก็จะไม่ได้มาวอแวมากนัก แต่กระนั้นสายตาของโตโต้ก็คอยยียวนกวนประสาทอยู่ทุกครั้งที่มารดาของเขาเผลอ
   “วิธีนี้แม่ก็ไม่เห็นด้วยหรอกนะโต้ แต่เอาเถิดในเมื่อเราไม่มีทางอื่น ในเมื่อเขาก็เคยทำแบบนี้ไว้กับคนของเราเช่นกันลองกันสักตั้งว่าเขาจะรู้สึกเช่นใด” คุณอภิสราเอ่ยออกมาตอนที่ถึงที่พักทนายความและกำนันรออยู่แล้ว ทางตำราวจเองและผู้ใหญ่ในกระทรวงที่คุณอภิสราออกหน้าไปเชิญมาด้วยตัวเองนี่ก็อาศัยอำนาจเงิน เงินใครมากกว่ามีอำนาจมากกว่าขึ้นอยู่กับว่าคนๆนั้นเขาจะใช้อำนาจเงินนั้นไปในทิศทางไหน ส่วนอัยการที่เป็นพักพวกของปลัดอยู่ในระหว่างการสอบสวนซึ่งปิดเป็นความลับอยู่หลักฐานที่เขายื่นให้คือการปัดสวะให้พ้นตัว ไม่มีมิตรแท้ ไม่มีคำว่าเพื่อนหลงเหลืออยู่เขาทำเพื่อเอาตัวรอดเพื่อหลุดพ้นทั้งจากตำแหน่งและคดีความ
   “หลักฐานพร้อมแล้วใช่ไหมครับ งั้นสถานที่นัดพบเป็นที่รีสอร์ของปลัดนะครับ” โตโต้เอ่ยขึ้นหลังจากที่แจกแจงหน้าที่กันไป ตอนนี้ภูมิบุญอยู่ในห้องพักแต่ทุกคนมาพร้อมกันแล้วที่ล็อบบี้ของรีสอร์ท คุณอภิสราแยกไปกับผู้ใหญ่ในกระทรวงและนายตำรวจตำแหน่งใหญ่ที่สุดของเมืองเพชรบูรณ์ ไปรอที่รีสอร์ทของปลัดอำเภอเอง นายตำรวจท่านนี้เพิ่งจะย้ายเข้ามาประจำการได้ไม่นานนักปลัดเองพยายามจะตีสนิทแต่ด้วยความที่เป็นคนมือสะอาดถือน้ำพิพัฒน์สัตยาเป็นหลักในการปฏิบัติหน้าที่รับใช้แผ่นดิน ปลัดเข้าไม่ถึงตัว ส่วนโตโต้จะพาภูมิบุญกับจันทร์ไปที่รีสอร์ทเหมือนกัน ส่วนเมฆกับกำนันเดชไปนัดเจอกับปลัดที่เดียวกัน
   “ผมเสนอแกไปให้ค่าน้ำชาแกกับโครงการสร้างถนนคอนกรีตผมให้สามล้าน แต่แกขอมาห้าล้านครับคุณทนาย” กำนันเดชเล่ารายละเอียดจากการที่เข้าไปพบกับปลัดอำเภอเมื่อวานเสนอโครงการทำถนนคอนกรีตที่ได้งบมาจากทางรัฐบาล ความจริงเรื่องผ่านมายังทางจังหวัด ผ่านมาอำเภอ แล้วไปยังตำบล นี่เรื่องมาถึงอำเภอถ้าหากแม้นว่ามีคนอย่างปลัดอำเภออยู่ที่จังหวัด เงินในการสร้างถนนนั้นจะเหลือสักเท่าใดกันเชียวกว่าจะได้เป็นคอนกรีตให้ประชาชนได้ใช้
   “ครับผมติดต่อกับทางจังหวัดไว้แล้ว โครงการนี้ทางจังหวัดจะล่อเป้าเฉยๆครับที่จริงอนุมัติไปแล้ว” เมฆเล่าออกมาพร้อมกับฉายรอยยิ้มออกมาอย่างพึงใจเพราะสิ่งที่เขาวางแผนไว้เหมือนว่ามันกำลังจะสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี ความจริงคณะปลัดที่จังหวัดเป็นชุดใหม่ทั้งหมดเพราะคนเก่าที่เคยร่วมมือกันกับปลัดอำเภอนั้นได้ถูกโยกย้ายไปที่อื่นเสียสิ้น แต่ปลัดอำเภอท่านนี้มีอำนาจเงินมากกว่าใครจึงอยู่ที่นี่ต่อไปได้และยังคงดำรงชีพอยู่ได้ด้วยการโกงประชาชน ทนายเมฆได้เข้าไปยื่นหลักฐานที่เขาหามาได้ให้กับทางจังหวัดแต่ตอนแรกทางจังหวัดเมหือนจะไม่สนใจที่จะทำการอันใดแต่ด้วยความที่ทนายเมฆขู่ว่าถ้าหากไม่ทำอะไรเรื่องก็คงถึงกระทรวงที่กรุงเทพฯ คราวนี้ทางจังหวัดจึงยอมดิ้นรนร่วมมือด้วย
   “อ้าว มาๆนั่งๆกำนัน กินน้ำกินท่าก่อน เป็นยังไงรีสอร์ทผมพอใช้ได้ไหม" พอถึงที่ปลัดอำเภอก็เดินออกมาต้อนรับเขาเองก็เพิ่งเดินทางมาถึงเหมือนกัน เขายังสวมชุดของราชการแสดงว่ายังอยู่ในเวลางาน กำนันเดินเข้าไปค้อมตัวก้มหัวให้เขาส่วนทนายความเมฆเองก็มองหน้าเขาไว้แต่ไม่ให้มีพิรุธมาก
   “แล้วพ่อหนุ่มนี่ใครรึ ทำไมไม่ยักเคยเห็น” ปลัดอำเภอกันมาทางทนายเมฆ
   “อ้อผู้รับเหมาที่ประมูลได้น่ะครับคุณปลัด พอดีจะเชิญมาเซนต์สัญญาก็เลยพามาด้วยซะเลย” กำนันเองก็เตรียมตัวมาอย่างดี
   “อ้อ มาๆพ่อหนุ่มนั่งๆ โชคดีนะที่ประมูลได้ ว่าแต่มานี่พอจะรู้ไหมว่ามาทำไม” ปลัดอำเภอเอ่ยขึ้นตรงประเด็นหลังจากที่นั่งลงก้นยังไม่ทันร้อน เมฆเองยิ้มออกมามือก็ล้วงไปในกระเป๋าถือที่เขาหิ้วมาด้วย
   “ทราบครับท่านปลัด” ทนายหนุ่มตอบออกไปแล้วหันไปยังกำนัน
   “คือคุณปลัดครับ ผมว่าจากงบประมาณสิบล้าน ถ้าหากว่าตัดไปให้คุณปลัดเสียห้าล้านเท่าที่เหลือมันจะได้ไม่พอสองกิโลฯน่ะสิครับ” กำนันเองก็เข้าเรื่องเช่นกัน
   “ทำไมจะไม่พอ บ้านดงยางยังทำได้ ทำไมบ้านใหม่พัฒนาจะทำไม่ได้ ห้าล้านมันทำได้ถึงสามสี่โลถ้าจะทำ ทาบางๆเอาสิคอนกรีตน่ะ” ปลัดอำเภอเอ่ยขึ้นมาแล้วยกแก้วกาแฟขึ้นจิบอย่างสบายอารมณ์ กำนันเองเริ่มกัดริมฝีปากเหงื่อเริ่มผุดขึ้นที่ดวงหน้า แก้มที่กร้านแดดกร้านลมมันเริ่มมีสีแสดงให้รู้ว่าเขาเริ่มที่จะไม่พอใจกับคำพูดของปลัด
   “แต่ขอไม่ได้เหรอครับคุณปลัด เพราะหมู่บ้านใหม่พัฒนาเพิ่งจะได้ถนนคอนกรีตอยากจะให้มันใช้ได้นานๆ”
   “ทำไมกำนัน นี่ผมก็ขอครึ่งนึงมันไม่เยอะหรอกนะ บ้านดงยางเอาเอาหกสิบสี่สิบเลยนะ หรือกำนันจะค้านผมจะได้ไม่เซนต์อนุมัติให้” ปลัดอำเภอโพล่งออกมาสีหน้าเริ่มที่จะแสดงความรำคาญออกมา กำนันเม้มปากแน่นกำหมัด ทนายเมฆเอามือบีบที่ต้นขาไม่ให้ปลัดเห็นเบาๆ
   “แล้วทางการเขาไม่มาตรวจเหรอครับท่านปลัด ในส่วนของผมไม่ได้มีปัญหา เพราะคอนกรีตที่ใช้ก็จะเอาอย่างคุณภาพต่ำมาผสมกวรดทรายเอา แต่ถ้าหากว่าทางการเขาเข้ามาตรวจงานผมไม่รู้ด้วยนะครับ” ทนายเมฆเองตัดบทเพราะเริ่มเห็นว่ากำนันมีอารฒณ์ไม่พอใจมากแล้ว
   “นั่นมันก็เรื่องของคุณ ประมูลได้มาแล้วนี่ ทางการเขามาตรวจเขาก็ต้องมาหาผม ผมเป็นคนพาเขาไปตรวจ ถ้าอยากให้งานผ่านคุณก็เตรียมค่าน้ำชานิดหน่อยไว้สิ จะยากอะไร ทำงานในอำเภอนี้ถ้าพูดง่ายๆ งานก็มีไม่ขาดล่ะพ่อหนุ่ม แต่ถ้าหากว่าค้านไม่พอใจหรือความเห็นไม่ตรงกันก็เห็นทีจะอยู่ได้ไม่นาน” ปลัดเอ่ยออกมาแล้วแสยะยิ้มมองหน้าของกำนันที่ก้มหน้าไม่ยอมสบตา เขาพยายามปรับอารมณ์อยู่
   “ครับคุณปลัด งั้นเอาตามนั้นก็ได้ครับ ทางคุณไม่มีปัญหานะครับ” กำนันยอมเงยหน้าขึ้นมาสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วหันไปทางทนายเมฆ เมฆเองก็พยักหน้า
   “งั้นเอกสารผมเตรียมมาแล้วครับคุณปลัด รบกวนเซนต์ตรงนี้ด้วย ของคุณล่ะเอามาไหมเอกสารที่ได้จากการประมูลจากทางจังหวัดน่ะ” กำนันเองเริ่มทำตามแผนเขาระงับอารมณ์ได้มากแล้ว กำนันยื่นเอกสารพร้อมกับปากกาไปตรงหน้าของปลัด ส่วนปลัดเองมองดูอยู่แล้วยิ้มออกมา
   “เช็คเท่านั้นนะ ไม่โอนเข้าบัญชีเดี๋ยวน่าสงสัย หรือไม่ก็เงินสดเท่านั้น” ปลัดพูดออกมาก่อนที่จะก้มลงเซนต์เอกสารเขาไม่ได้อ่านเลยแม้แต่น้อย อนิจจัง นี่เขาเรียกอำนาจเงินครอบงำหรือกิเลสมันหนาเกินจะขุดจะลอกได้ เอกสารที่เขายื่นให้เซนต์นั้นมันเป็นของหลวงตราครุฑนั้นไม่ทำให้ให้ยำเกรงได้ดอกหรือ ถ้าแม้นหากว่าจะกินจะโกงไม่ทำให้มันลับหูลับตาหน่อยแต่นี่ทำกันโจ่งแจ้งไม่อายฟ้าอายดินไม่ละอายแก่น้ำพิพัฒน์สัตยาที่ถือไปก่อนเข้ารับตำแหน่ง งั้นกรรมเอยก็ลงทัณฑ์เขาเถิด
   “โอเคล่ะครับ หลักฐานน่าจะเพียงพอแล้ว หมดเรื่องแล้วล่ะครับกำนันขอบคุณมาก” ทนายเมฆเอ่ยขึ้นหลังจากที่ดึงเอกสารของตนที่เตรียมมาให้ปลัดเซนต์ ส่วนปลัดเองยังไมได้รู้ตัวว่าสองคนนี้ได้ทำอะไรกัน
   “อ้าว จะไปเลยรึไม่กินข้าวกินปลากันก่อนล่ะ” พอทั้งสองลุกขึ้นทันทีปลัดเองก็ร้องเรียกไว้
   “อ้อกินครับ แต่ไม่ใช่ที่นี่ เพราะที่นี่ผมว่าคงไม่มีใครได้กินหรอก คุณปลัดเองก็เถอะครับ เวลาที่เหลือในช่วงบ่ายก็คงมัวแต่ให้ปากคำกับท่านผบ.ล่ะครับ” ทนายเมฆเอ่ยขึ้นปลัดอำเภอลุกขึ้นทันทีเอามือตบโต๊ะกวาดแก้วกาแฟลงพื้นทันที
   “นี่มึงพูดอะไร ใครผบ.” เสียงกร้าวแข็งขึ้นรอยยิ้มบนดวงหน้าเมื่อครู่หายไปสิ้น
   “ผมไงผบ. ขอบคุณมากกำนัน” พอเห็นสัญญาณคุณอภิสราพร้อมทั้งผู้ใหญ่ในกระทรวงรวมถึงนายตำรวจใหญ่ก็เดินออกมาจากห้องที่เข้ามารออยู่ก่อนหน้า ฝ่ายโตโต้ก็พาจันทร์กับภูมิบุญออกมาจากสถานที่ที่เฝ้ามองดูอยู่เช่นกัน
   “ท่าน” ปลัดอำเภอร้องออกมาหน้าซีดเป็นไก่ต้มพลันเหงื่อกาฬก็ผุดออกมาเต็มดวงหน้า ท่านเอยเคยเห็นคนสิ้นอำนาจวาสนาไหม จากที่ไสย์คานหาบทองกินของเลิศอุปโลกน์ว่าตนดีพร้อมตั้งแต่เกิดอยู่อย่างเพริดแพร้วไม่เคยเหยียบย่ำดินหญ้าครั้นเดินดินเหยียบตมฤๅจะคุ้นเคยจากที่ไม่เคยหยิบจับสิ่งใดพลันวิปลาสวาสนาสิ้นดวงตกจากไม่เคยถือกลับได้หาบเยี่ยงชาวนา จากไม่เคยกินข้าวคลุกเกลือก็ได้กิน จากไม่เคยเดินดินได้เกลือกกลิ้ง อันสังขารหนึ่ง ชีวิตหนึ่งนั้นไม่เที่ยงแท้แลอำนาจวาสนานั้นฤๅจะเที่ยงเอย
   “จบเรื่องกันเสียทีนะ” คุณอภิสราเอ่ยขึ้นหลังจากกลับเข้ามาที่พักมองหน้าจันทร์ที่ใบหน้าเศร้าสร้อยอยู่ แม้จะดีใจที่ได้ที่ดินคืนแต่ก็เห็นคนสิ้นไร้วาสนาต่อนห้าต่อตา ภาพของปลัดอำเภอที่ร่ำไห้พร้อมภรรยานั้นมัช่างน่าเวทนานัก จันทร์เองไม่ใช่คนคิดแค้นอะไรจิตใจจึงนึกสงสารเป็นเรื่องธรรมดา ซึ่งแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับภูมิบุญ
   “มึง มึงนั่นเอง มึงกลับมาแก้แค้นกูใช่ไหม” ก่อนที่ทางตำรวจจะลากคอของปลัดอำเภอไปสอบสวนที่สถานีตำรวจภูมิบุญเดินแสยะยิ้มเข้าไปหาพร้อมทั้งยกมือไวห้อย่างนอบน้อม
   “ผมเคยบอกปลัดแล้วนี่ครับ จำหน้าผมไว้ให้ดี จำชื่อผมไว้ แต่เสียดายผมไม่ได้ทำเอง แต่นั่นมันก็น่าจะเพียงพอให้คุณปลัด เอ๊ะไม่สิ ปลัดน่ะมันคงเป็นเพียงอดีต เหตุการณืนี้มันคงจะพอให้คุณได้จำไปจนตาย จำไว้อย่าคิดว่าตัวเองมีอำนาจแล้วจะมาข่มเหงรังแกคนอื่นได้” ภูมิบุญกัดฟันพูดออกมาเพียงแผ่วเบาไม่ให้ใครได้ยิน มีเพียงเขากับอดีตปลัดอำเภอที่ได้ยิน ใบหน้าของภูมิบุญแสดงความเศร้าสร้อยออกมาไม่ต่างจากคนอื่นที่ได้เห็น สิ่งนี้เขาทำได้ดีกว่าใครและกำลังทำอยู่ เสียงอดีตปลัดอำเภอก่นด่าดังลั่น
   “กลับกันเถอะภูมิ” โตโต้ดึแขนของภูมิบุญออกมาให้ห่างจากรัศมีของบริเวณนั้น ภูมิบุญเองนิ่งเงียบมาตลอดทั้งทาง ดีใจที่ได้เห็นคนชั่วได้ชดใช้กรรม สมควรแล้วที่เขาจะได้รับผลกรรมนั้น ระลึกไปถึงยายผู้เป็นที่รัก ถ้าหากว่ายายรับรู้ขอให้ยายรู้ว่าคนชั่วนั้นกรรมได้วิ่งตามทันแล้ว หลับให้สบายนะยายจ๋า ตอนเย็นหลังจากที่แวะเข้าไปดูบ้าน บ้านที่เก่าโทรมชำรุดจนคนที่เคยอยู่อาศัยถึงกับเข่าอ่อนเมื่อเจอ ต้นมะขามใหญ่หน้าบ้านยังคงอยู่แต่บริเวณบ้านนั้นเหมือนบ้านร้างมีขยะสุมกันอยู่เต็ม พอภูมิบุญได้ยินก็ถึงกับใจหล่นหายไป เกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือทำไมเขาถึงติดยา เพราะตัวเขาเองใช่ไหม ชีวิตของคนๆหนึ่งต้องกลับหายวับไปกับตา สาแก่ใจหรือยัง ได้ในสิ่งที่หวังไว้เกินกว่าหวังไว้เสียอีก แต่ทำไมในใจมันปวดร้าวเหลือเกิน ทำไมมันหายใจติดขัดเหมือนใจจะขาดเหลือเกิน นี่เขาทำอะไรอยู่ ทำอะไรลงไป คิดได้แค่นั้นก็ร่ำไห้ออกมา ท่านเอย การที่เราจะตบหัวของใครคนหนึ่งนั้นจากโดยเจตนาหรือไม่ก็ตามที พอระลึกได้ว่าไม่เห็นควรจะกระทำแล้วนั้นจะแค่เพียงเอ่ยคำว่า “เสียใจ” “ขอโทษ” มันเพียงพอแล้วหรือ ถ้าหากเขาคนนั้นเอ่ยย้อนกลับมาว่า “ก่อนทำท่านคิดอันใดอยู่ หรือก่อนทำทำไมไม่คิด” ท่านจะกล่าวเช่นไร ภูมิบุญเองก็เช่นกันด้วยความคิดแค้นจนทำให้เรื่องมันบานปลายใหญ่โตเช่นนี้เขาเองก็เสียใจ แต่เขาทำอะไรได้นอกจากทุกข์ในใจ ไฟที่ลามเผาใจเขานั้นมันไมได้มอดแค่เพียงรู้สึกผิด มันจะคอยกัดกินหัวใจเขาไปตลอด นี่น่ะหรือทุกข์ในใจ ตราบาปที่เขาเองผูกมันโยงมันขึ้นมาเอง


เขียนโดย อิ๊กกี้

ปล. ตอนพิเศษที่เขียนขึ้นมาใหม่ ทั้งแทรกเนื้อหา เพิ่ม ปรับปรุง ดัดแปลง แก้ไข มันเยอะมากๆครับผม อิอิ อ่านไปอ่านมาคิดว่าอ่านเรื่องใหม่อยู่ เรื่องมันเยอะจริงๆกะน้องภูมิคนนี้ เอามาให้อ่านกันก่อนตัดสินใจจะสั่งจองนะครับผม
ถ้าจะเปิดจอง คิดว่าในเร็วๆนี้ เดี๋ยวผมมาแจ้งข่าวอีกที แต่ผมเชื่อว่าคนที่เคยอ่านน้องภูมิมาแล้ว จะนึกไม่ถึงว่าเรื่องมันจะมีเยอะขนาดนี้ อิอิ อุดหนุนเค้าหน่อยน้า เรื่องนี้เค้าทำเองด้วยนิ อิอิ

ขอบคุณครับ
อิ๊กกี้

ขอบคุณทุกกำลังใจไม่ว่าจะแค่คลิกเข้ามาอ่านหรือไม่ก็ตาม ผมขอขอบคุณในทุกน้ำใจครับผม

[bytoey]

น้องจองแน่ค่ะพี่อิ๊ค

[ไก่จ้า]

นิยายดีๆหายากแต่เรื่องนี้ เกินคำว่าดีเลย มันเยี่ยมมาก

[Chinnosuke]

ชูจั๊กแร้ดำรอตั้งนานและ รู้สึกว่าัตัวมารมันเยอะขึ้นหรือเปล่าครับ แต่ก็ดีขอให้ภูมิแรงขึ้นกว่าเดิมนะครับชอบความจริงก็คิดว่าตอนอ่านในบร์อดทำไมไม่ทำอะไรปลัด อ่านเพลินจนลืมไปเลยครับ ชอบจริงๆเลยนิยายแบบนี้ของพี่เนี้ยเรื่องนี้อ่านได้ สิบรอบแล้วมั้งครับ
ยิ่งอ่านตอนใหม่ยิ่งอยากได้ครับ

[area71]

ยกมือรอจองด้วยคับ

[eiky]

ใกล้เสร็จแล้วครับผม น่าจะปลายเดือนจะได้เปิดจองแล้ว อิอิ ตื่นเต้นๆๆๆ

[broke-back]

อ่านตอนพิเศษ เสร็จแล้ว...งง

ตอนจบของเรื่อง ภูมิบุญตัดเป็นตัดตายกับแทนทวีไปแล้ว ไม่ใช่เหรอครับ
แล้วทำไมต้องหันมายึดมั่นคำสัญญา รอแทนทวีกลับมาอ่ะ งงจริงๆๆๆ

แล้วโตโต้(ของผม)ง่ะ
ภูมิจะทิ้งขว้างหน้าตาเฉย
..ไม่ยอมอ่ะ..
 

ป้อล่อ..ยังยืนยันว่า สมน้ำหน้าไอ่แทนอยู่ ไม่เปลี่ยนแปลง
เพราะเคยตามเชียร์ในเรื่อง แล้วแมร่ง..เชี้ยยยย เสียดายแรงเชียร์ชิ๊บ
อย่ากลับมาว่ะ ไปตามหาอิพีทเน่า ของมรึง เหอะ
หุหุ 

[the_pupae]

 

[AidinEiEi]

ใกล้สิ้นสุดการรอแล้วสินะ อิอิ ติดตามข่าวจ้า

[som]

พี่อิ๊ก  หวัดดีครับ  พี่ภูมิกลับไปตอนกลางๆใช่ป่าวพี่  เห็นพี่ภูมิแรงๆอยู่อย่างนี้  สะใจจริงๆ

[TanyaPuech]

   แอบงงนิดๆ

นึกว่าจะเป็นตอนพิเศษหวานๆตอนหลัง  แบบไม่มีดราม่าไรแล้ว

[eiky]

  แอบงงนิดๆ

นึกว่าจะเป็นตอนพิเศษหวานๆตอนหลัง  แบบไม่มีดราม่าไรแล้ว

น้องญ่าคร้าบ อันนี้เหมือนแทรกตอนคับผม ตอนหวานอ่ะมีแทรกพรมอยู่ทั้งเรื่อง อิอิ รับประกัน หวาน เปี้ยว เป้ดร้อน มัน ขม ครบรส!!!!

[eiky]

  :L2:เปิดจองแล้วคร้าบผม อิอิ 

[eiky]

ปิดจองแล้วนะครับผม

 ใครที่ยังอยากได้แต่จองไม่ทัน ก็เมล์ไปลงชื่อไว้ ที่ keytian14  (at) yahoo (dot) com หรือไปลงชื่อไว้ที่เฟส Eiky Thaiboyslove นะครับ เพราะว่าผมจะลาบวชกลับมาประมาณวันที่ 28 มีนาคม เผื่อจะได้รีปริ๊นให้ครับผม

จุ๊บๆๆๆ

อิ๊กกี้


อิ๊กกี้

[gear]

จองพร้อมโอนเงินไปเมื่อวันที่ 23 มกราคม 2554 แล้วนะคะ
ยังไม่ได้รับการยืนยันการโอนค่ะ

[eiky]

จองพร้อมโอนเงินไปเมื่อวันที่ 23 มกราคม 2554 แล้วนะคะ
ยังไม่ได้รับการยืนยันการโอนค่ะ

ขอโทษนะครับผม พอดีวันนี้ที่ทำงานไฟดับเลยไม่ได้ออกไปเช็คยอดเลย ไม่ต้องห่วงนะครับ พรุ่งนี้ผมจะดูให้
ขอบคุุณคร้าบ
จุ๊บๆๆ

[AidinEiEi]

เพิ่งรู้ว่าเปิดจองแล้ว (ไปอยู่ไหนมาฟระ!!!)
ดูจากรูปแล้ว หนามากกกกกเลย อิอิ อ่านสะใจ ^___^
แล้วกระดาษนี่เป็นกระดาษขาวรึเปล่าคะ หรือสีในคอมเราเพี้ยน แต่ไม่เป็นไร จาเอา!!! อิอิ

[eiky]

เพิ่งรู้ว่าเปิดจองแล้ว (ไปอยู่ไหนมาฟระ!!!)
ดูจากรูปแล้ว หนามากกกกกเลย อิอิ อ่านสะใจ ^___^
แล้วกระดาษนี่เป็นกระดาษขาวรึเปล่าคะ หรือสีในคอมเราเพี้ยน แต่ไม่เป็นไร จาเอา!!! อิอิ

หนามากคร้าบ เพราะมันมีตั้ง 926 หน้า อิอิ นี่ยังต้องตรวจอีกรอบนะเพิ่มแน่ๆ กระดาษจะเอาเป็นกระดาษถนอมสายตาคร้าบ
สั่งจองได้เลยคร้าบผม
จุ๊บๆๆ

[nutty]

เป็นอีกเรื่องที่นายเอกของเค้าดีจริงแรงจริง
บทพระเอกพระรองน้อยอ่ะ แถมหาความหวานกับพี่โตโต้ไม่เจอเลยมัวแต่ไปหลงกับพี่แทน

ปล ตั้งแต่ต้นเรื่องเราก้อเชียร์พี่โต้แล้ว กัดกันดี เกลียดกันมากก้อรักกันมาก