เรื่องนี้เรามีโอกาสได้ติดตามตั้งแต่ช่วงแรกๆ ที่คุณเดหลีลง
จนกระทั่งเรื่องดำเนินไปได้พักหนึ่ง เราก็ออกไปใช้ชีวิต
ไม่เรียกว่าไม่ว่าง แต่เรียกว่าออกไปใช้ชีวิตในอีกมุมหนึ่ง
เลยไม่ได้เข้ามาอ่านต่อ ค้างไว้นาน 2 ปี
ช่วงแรกที่เข้ามาที่เล้าหลังจากหายไป
เรื่องแรกก็เรื่องใหม่ของคุณเดหลีอีก อย่างที่บอก ชอบเรื่อง ชอบภาษา
ยอมรับเลยค่ะว่าจำเนื้อเรื่องที่อ่านค้างไว้แทบไม่ได้เลย
แต่มาดูคอมเม้นเก่าๆ ของตัวเอง ที่โอดโอยถึงความน่ารักของน้องโอบ
มันก็เหมือนตะกอนที่เริ่มฟุ้งขึ้นมาว่า เรื่องนี้มันกรุ่นอยู่ในใจ อยากจะลองเข้ามาเชียร์น้องโอบอีก
และเป็นอย่างนั้น เข้ามาก็อยากเชียร์น้องโอบอีก น้องโอบน่ารักมาก
อยากรู้ปมในใจของพี่แทค และสงสัยว่าน้องโอบสนใจพี่แทคยังไง
รวมไปถึง ยี่เป็งเมื่อตอนพี่แทคปี 2 มันเกิดอะไรขึ้น
พอได้รู้ ก็ยิ่งรักน้องโอบ อยากเชียร์ให้น้องสมหวัง
และดีใจที่กำแพงของพี่แทคค่อยๆ หายไป
ชอบพี่แทคที่ตรงไปตรงมากับความรู้สึก และน้องโอบที่ตรงไปตรงมาตลอด
ไม่มีอะไรที่เดาผิด แม้กระทั่งว่าคุณศรัณย์ชอบพี่แทค
แต่ที่ทำให้ตกใจคือเรื่องของภัคกับเสี่ยน็อต คืออันนี้อยู่เหนือที่คาดหมาย
แต่ก็ดีใจกับเสี่ยด้วย เราชอบลุคของภัค น่ารักดีในความรู้สึก
เรื่องนี้สำหรับเรา ค่อนข้างอ่านยากนิดนึง ต้องใช้สมาธิในการอ่าน
บางประโยคต้องใช้อ่านซ้ำ แต่มันคือเสน่ห์ของน้องโอบเลย
อ่านแล้วรู้สึกปริ่มในใจ และความคิดของพี่แทคที่มากมาย แต่ไม่ซับซ้อนมาก
ยกเว้นเวลาที่พี่แทคเปรียบเทียบอะไร บางทีเราคิดไปไม่ถึงพี่แทคค่ะ
555555
ยังคงชอบโคตรงเรื่อง พล็อตเรื่อง เนื้อเรื่อง และภาษาของคุณเดหลีเช่นเดิมค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ของพี่แทคและน้องโอบที่ถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือ
ครั้งแรกแอบสะดุดที่ว่า เรื่องนี้คงกินเด็กแน่ๆๆ แต่อ่านไปอ่านมา ก็กินเด็กจริงๆแหละ
ก็เด็กน่ารักน้อยซะเมื่อไหร่คะ