หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus

[Tageszeit]

เริ่มกลับเข้าสู่ภาวะปกติแล้วหรือเปล่า
หรือจะมีของน้องริวอีก ไม่อยากกินมาม่าแล้วนะอืดแล้ว

[LalaBam]

พอได้ยินชื่ออลันรู้สึกว่าไม่ว่าปัญหาอะไรก็จะแก้ได้หมด

เน๊ออ  คิดเหมือนกัน
ของเค้าขลังจริงๆ

แก้ปัญหาได้
และก็มีปัญหาใหม่ด้วย
ไม่รู้ญาติริวจะโผล่มาทำไม

[p_phai]

 

[mahmeow]

พี่ไผ่ขี้อ้อนขึ้นนิดนึงหรือเปล่าคะนี่...^ ^
แต่ก็เหลือน้องอยู่คนเดียวแล้วนี่เนอะ..
พี่ไผ่เหมือนได้คุณพ่อคืนมาเลยคะ...ไว้รอคุณพ่อหายก่อน.พี่ไผ่น่าจะดีขึ้นนะคะ...^O^
ว่าแต่หนูริวจะไม่ปรึกษาพี่ไผ่เรื่องจ่ายแทนหน่อยหรือ..เดี๋ยวจะโดนงอนทีหลังไหมน่อ..
เห็นหนูริวสั่งอลันจังเลย..แต่กับพี่ไผ่นี่หงอเชียว..55+

[bbyuqin]

 แทบจะเรียกได้ว่าเป็นช่วงทุกข์ที่สุดของไผ่เลยเนอะ..
ขอให้ไผ่ผ่านพ้นไปอย่างเข้มแข็ง และเชื่อว่าต่อจากนี้ริวจะกระชับมือแน่นกว่าเดิมเพื่ออยู่เคียงข้างเป็นกำลังใจให้พี่ไผ่ต่อไป

----น้ำตาซึม---- 

[imsingularfc]

ไม่ได้อ่านซะนานเลย
กลับมาเจอเรื่องร้าย ขอเวลาทำใจหน่อยนะ
เรื่องมันเศร้า

[aehJTS]

ความทุกข์กำลังจะผ่านละเหลืออีกนิดเดียว (หวังว่าไม่ได้คิดไปเอง)
ต่อไปจะได้มีความสุขสักที

  คะ

[DarKLasT]

โอ๊ยดูท่าเร่องมันจะยุ่งขึ้นนะเนีียะ

ทั้งเรื่องไผ่ ทั้งเรื่อนญาติของริว

ตายๆๆหวังว่าคงไม่เข้ามาป่วนหรอกนะ

มาม่ามีเยอะแล้วอืดกันพอดี

[samsoon@doll]

ใกล้แล้วยัง ใกล้แล้วหรือยัง ใกล้หมดมมาม่าแล้วหรือยางงงงงงงงงงงงงงงงงง อิอิ

[narrybo]

ไครมาตามหาริวเนี่ยๆ

[โน๊อา]

มาม่าอืดแล้วจ้า มาหม่ำกันเร็ว ๆ จะได้หมดไว ๆ
ตามฟอร์ม น้ำตาท่วมใจ

[maio2000]

  ญาติริวจะโผล่มาทำไม มาแล้วจะดีหรือร้ายก็ไม่รู้
แค่นี้น้องริวก็มีความสุขแล้ว ไม่ต้องมาก็ได้ ไม่อยากกินมาม่าแล้ว
นะค่ะคนเขียน อลันนี้จัดการได้ทุกอย่างจริงๆ

[MrTeddy]

น้ำหยดลงหิน หินมันยังกร่อน
นี่น้ำใจหยดลงใจทุกนาที มันจะไม่ซึมซับเลย คงไม่ได้

 

[Acacha]

สงสารพี่ไผ่  จบงานนี้แล้วก็ไม่รู้จะเจอมรสุมอะไรอีกรึเปล่า 

[nunamicky]

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับพี่ไผ่ช่วงนี้
ดูเหมือนจะทำให้ความสัมพันธ์ของคู่นี้ยิ่งลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ นะคะ

[cheyp]

มีความสุขเหมือนกันค่ะ ที่มีเรื่องของนู๋ริวกะพี่ไผ่มาให้ติดตามได้ชื่นใจ
(ปนเปไปกับความอิจฉา ตามประสาคนไร้คู่ ToT)

อัพต่อค่ะ รักเรื่องนี้อย่างแรง

[Angel_K]

ตามมาเป็นกำลังใจให้ไผ่กับริว
หวังว่ามาม่าจะหมดชามในเร็ววันนะ

[punchnaja]

กรี๊ดดดดด อลันโผล่มาแล้ว คิดถึงงงงงงงง555

หาคู่ให้อลันสักคนเห๊อะ ชอบอ่ะ เก่งดี อิๆ ปลื้มมมม

[akike]

 :monkeysad:มาม่าอืดหมดแล้ว

หวานในขมยังมี

แต่ขมไปก็ไม่ไหวน๊า จะแย่แย้ว

[aekporamai2]

ไม่มีคำบรรยาย...ชอบมากครับกับความรักที่ริวมีให้ไผ่
หวังว่าคงไม่มีอะไรให้ไผ่ต้องเสียใจไปกว่านี้อีกนะ...มันยากเกินที่จะรับพร้อมกันหลายๆเรื่องแบบนี้ได้

[วิหคท่องนภา]

พอได้ยินชื่ออลันรู้สึกว่าไม่ว่าปัญหาอะไรก็จะแก้ได้หมด

เน๊ออ  คิดเหมือนกัน
ของเค้าขลังจริงๆ

จริงด้วยค่ะ  ต้องขอมาบูชาสักองค์

[ordkrub]

อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด
ที่สำคัญที่สุดคือไผ่ ริว อยู่เคียงข้างกันนะ

[yayee2]

             

         ชวนคิดชวนไตร่ตรอง           นราผอง ณ ยามตรม
                           ตกอับทุกข์ทับถม                          บ่ ฝังจมเสมอไป
                                      ย่อมมีวันเสื่อมหาย             ประดุจสายพิรุณใส
                           จากทุกข์กลับสุขใจ                       สว่างจิตเสมอสูรย์
                                      มีมืดจึ่งมีแจ้ง                    สว่างแสงและจำรูญ
                            มีทุกข์มีอาดูร                              ก็ย่อมมีสุขานันท์
                                       ความหวังดังแสงทอง         ประภาผ่องนะพรายพรรณ
                             คราเมฆฝนแปรผัน                       จะโชติหล้าประดุจเดิม

 
ขออนุญาตเก็บไว้อ่านนะคะ  เพราะมากๆค่ะ   ถ้าไม่ติดว่าแต่งไปแล้วจะเอาไปใส่ในเนื้อเรื่อง  แหะๆ
 

ด้วยความยินดีค่ะ :กอด1:ตอบค่ะ     
นี่พี่แก้วตัดมาเฉพาะสี่บทสุดท้ายนะคะ  จากเรื่อง "แสงทองหลังสายฝน"ค่ะ
เคยเป็นบทเรียนของชั้นม.4 หลักสูตรเก่าน่ะค่ะ.

[ChiOln]

น้องริวน่ารักจริง ๆ ไผ่สู้ ๆ คับ

[yayee2]

             

         ชวนคิดชวนไตร่ตรอง           นราผอง ณ ยามตรม
                           ตกอับทุกข์ทับถม                          บ่ ฝังจมเสมอไป
                                      ย่อมมีวันเสื่อมหาย             ประดุจสายพิรุณใส
                           จากทุกข์กลับสุขใจ                       สว่างจิตเสมอสูรย์
                                      มีมืดจึ่งมีแจ้ง                    สว่างแสงและจำรูญ
                            มีทุกข์มีอาดูร                              ก็ย่อมมีสุขานันท์
                                       ความหวังดังแสงทอง         ประภาผ่องนะพรายพรรณ
                             คราเมฆฝนแปรผัน                       จะโชติหล้าประดุจเดิม

 
ขออนุญาตเก็บไว้อ่านนะคะ  เพราะมากๆค่ะ   ถ้าไม่ติดว่าแต่งไปแล้วจะเอาไปใส่ในเนื้อเรื่อง  แหะๆ
 

ด้วยความยินดีค่ะ :กอด1:ตอบค่ะ     
นี่พี่แก้วตัดมาเฉพาะสี่บทสุดท้ายนะคะ  จากเรื่อง "แสงทองหลังสายฝน"ค่ะ
เคยเป็นบทเรียนของชั้นม.4 หลักสูตรเก่าน่ะค่ะ.

อลันได้ออกโรงอีกแล้ว ดิฉันขอยกให้อลันเป็นยอดมนุษย์เลยจ้ะ
 "ปัญหาของริวหนักเบาทั้งหลาย คลี่คลายได้โดยอลัน"
และขอภาวนาให้ญาติที่ตามหาริวน่ะ ตามมาด้วยสำนึกได้ ตามมาหาโดยนำสิ่งดีๆมาให้ด้วบเถอะ
อย่าตามมาแล้วเอาอะไรที่เป็นปัญหา เป็นทุกข์มาให้ริวเชียว
ตอนนี้ขอริวกับไผ่ ได้ปลอบใจกันด้วยความรักอันอบอุ่นหวานๆซึ้งๆเถอะ

[iranen]

มันคงมาม่าไปอีกนานละซิเนี๊ย
สงสัยตนแต่งคงอยากมาม่าให้หมดที่เดียวแล้วค่อยความสุข
มีเรื่องของริวอีกแล้ว สงสัยญาติอยากได้เงิน
แล้วเดี๋ยวถ้าชินกี รู้เรื่องริวจ่ายเงินให้ไผ่ละก็เป็นเรื่องอีกละ
เมื่อไหรมาม่าจะหมดไปจากเรื่องนี่นะ
ชิ งอนคนแต่งจริง 

[pattybluet]

อ่านแล้วน้ำตาซึม  
ทำไรไม่ได้นอกจากเอาใจช่วยให้พี่ไผ่หายเศร้าเร็วๆ

[bellity]

+1  โอ๊ยมันช่างเศร้าเคล้าน้ำตา

พอมีเรื่องเข้ามานี่เข้ามาเหมือนซึนามิเลยอ่ะ 

[@BUA@]

คิดถึงอลัน 

[Whatever it is]

อืมม ขอให้พี่ไผ่ (และพวกเรา) ผ่านพ้นมาม่าไปไวๆ