เครื่องปรุง "ไม่ร้องนะครับ .. ปะป๊าต้องไม่เป็นอะไร"
"ฮืออ .. ฮึ่ก .. ฮืออ .. ปะป๊าไปธุระ ปะป๊าไม่ได้รถชน ปะป๊า ฮือ ปะป๊าอยู่กับเกี๊ยววว ฮือออ"
"ไม่ร้องลูกก .. อึ่กก"
มาถึงโรงพยาบาลก็รีบมาที่ห้องฉุกเฉิน โทรหาพี่จินแล้วรีบกรอกข้อมูลคุณถุงทองรอหมอออกมา ผมบอกน้องแล้ว น้องน่าสงสารมาก ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนผมอดที่จะน้ำตาไหลตามไม่ได้ มันน่าเศร้าจริงๆนะถ้าเรารู้ว่าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดกับคนที่เรารัก ผมนั่งกอดน้องปลอบไม่ให้ร้องไปมากกว่านี้ เพราะเกี๊ยวหอบตัวโยน ตอนแรกผมก็ไม่อยากบอก แต่เราหนีความจริงไม่ได้ ขอแค่ภาวนาให้คุณถุงทองไม่เป็นอะไรก็พอ
"ปรุง .. พี่โทรบอกคุณท่านเรียบร้อยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ทำงาน .. เอาไงดี ยังไงพี่ก็สำคัญ ถ้าไงพี่จะให้เราเอาเอกสารกับโน้ตบุ๊คมาทำที่นี่ กับข้าวดูแลอย่างอื่นเดี๋ยวบอกกระแตคนดูแลในบ้าน ส่วนเรื่องไปรับไปส่งน้องเกี๊ยวเป็นหน้าที่พี่แจ่มดีไหม"
".. ฮึ่กก .. เกี๊ยวไม่ไปเรียน .. เกี๊ยว .. อึ่ก .. จะอยู่กับป๊า " เกี๊ยวพูดเสียงสะอื้น ทำไมเด็กอายุเท่านี้ต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ
"ไม่ได้นะหนูเกี๊ยว .. ไปเรียนเถอะลูกคุณป๊าจะได้สบายใจนะ" พี่จินพูดปลอบแล้วลูบหัวเกี๊ยวอย่างอ่อนโยน
"ผมจะไปรับไปส่งน้องเองครับ เดี๋ยวผมไปนอนกับน้องก็ได้ วานพี่จินโทรตามพี่แจ่มมาด้วยนะครับ ผมจะได้ขับตามไป"
ผมบอกพี่จินก็รีบโทร เกี๊ยวซุกตัวเข้าหาตอนนี้ดูท่าน้องจะร้องจนเพลีย เรานั่งรออยู่ข้างนอกเกือบชั่วโมงแล้ว มีพยาบาลวิ่งเข้าออก แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าคุณถุงทองจะได้ออกมาเมื่อไหร่ ตายละ น้องยังไม่ได้ทานอะไรเลย เพราะเรารอคุณถุงทองซื้ออาหารเข้ามาให้
"เกี๊ยว .. เราไปทานข้าวกันนะ จะได้มีแรงมาดูแลปะป๊าไงครับ" ผมจับเกี๊ยวให้นั่งตรงๆแล้วลูบหน้าลูบตาให้
".. อุ้มมม .." เกี๊ยวชูแขนขึ้นทั้งสองข้างให้ผมอุ้ม ผมสอดแขนแล้วอุ้มน้องขึ้นมา เกี๊ยวรีบกดหน้าลงกับบ่าผม เช็ดน้ำมูกที่เสื้อผมเรียบร้อย
"พี่จินครับ ผมพาน้องไปหาอะไรทานก่อนนะครับ น้องยังไม่ได้ทานข้าวเย็นเลย" พี่จินบอกว่าจะเฝ้าหน้าห้องเอง ผมเลยรีบพาน้องไปโรงอาหาร มันมีเซเว่นอยู่ ทานอาหารกล่องไปก่อนเนอะหนูเกี๊ยว
.
"อิ่มแล้วฮะ .. ซื้ดด" น้องวางช้อนแล้วสูดน้ำมูกอย่างแรง ผมเลยหยิบทิชชู่ที่ซื้อมาเช็ดให้ เราเดินกลับกันมา เกี๊ยวเริ่มดีขึ้นไม่สะอื้นแล้ว
"คุณ ! คุณครับ ! " ผมหันไปตามเสียงเรียก เรียกผมหรอ เอ หน้าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเจอที่ไหน
"คุณจำผมได้ไหม .. ที่เก็บกระเป๋าตังให้ไง .. แล้วนี่มาทำไมหรอ ผมมาเยี่ยมเพื่อนป่วยน่ะ" เขาพูดรัวๆไม่ให้ผมได้แทรก จำได้ละคุณเอสซีจีนี่เอง
"เจ้านายประสบอุบัติเหตุน่ะครับ ผมขอตัวก่อนนะ รีบมาก" ผมรีบพาเกี๊ยววิ่งกลับมาที่ห้องฉุกเฉิน อ้าว หมอกับพยาบาลเดินออกมาพอดี มีบุรุษพยาบาลกำลังลากเตียงคุณถุงทองออกมา สงสัยจะเรียบร้อยแล้วสินะ
"ปะป๊าาาา .. ฮือออ .. ปล่อยยย .. เกี๊ยวจะไปดูป๊าาา .. " อยู่ๆคนข้างตัวผมก็ร้องแล้วทำท่าจะวิ่งไปหารถที่เข็นไปที่ลิฟต์ ผมรีบดึงตัวน้องไว้ ผมขอฟังคุณหมอก่อน
"ครับ .. คนไข้แขนซ้ายหัก ไหปลาร้าร้าว สมองไม่ได้รับการกระทบกระเทือน เพียงแต่หัวแตก ร่างกายมีรอยฟกช้ำ ขาขวามีรอยกระแทกอย่างแรง แต่เขาไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ ตอนนี้ทุกอย่างปกติดีแล้ว ถ้าไงขึ้นไปดูแลคนป่วยได้เลย เขาจะตื่นมาตอนตีสาม ถ้ามีคนเฝ้าก็จะดีมาก หรือจะจ้างพยาบาลพิเศษครับ "
"ผมเฝ้าเองก็ได้ครับ .. พี่แจ่มพี่แต ผมฝากน้องหน่อยนะ พรุ่งนี้น้องต้องไปโรงเรียน" ผมรีบบอกพี่ๆเขาพยักหน้ารับทราบ ผมรีบอุ้มเกี๊ยวขึ้น น้องร้องจนหมดเสียงแล้ว มีแต่อาการหอบสะอึกตัวขึ้นลง ผมถามเลขห้องไม่รอละให้พี่จินอยู่คุยรายละเอียดอื่นไป แล้วรีบพากันขึ้นมาที่ห้องพักพิเศษที่คุณถุงทองพักอยู่
"ฮึ่กกก .. ปะป๊าาา " เกี๊ยวเดินเข้าไปที่เตียงคนป่วย แล้วซบหน้าลงไปที่มือขวาของคุณถุงทองที่วางอยู่ข้างเตียง เป็นภาพที่น่าสลดใจมากครับ
"ปะป๊าไม่เป็นอะไรแล้ว .. ยังไงคืนนี้เกี๊ยวกลับบ้านนะครับเด็กดี พรุ่งนี้พี่ปรุงไปจะรอนะ ให้พี่แจ่มมาส่ง" ผมบอกน้อง ตอนแรกว่าจะไปนอนด้วย ไปรับไปส่ง แต่อดห่วงคุณถุงทองไม่ได้น่ะสิ
"ป๊าจะตื่นมั้ยฮะ .. อึ่กก .. เกี๊ยวอยากอยู่นี่ .. ไม่อยากทิ้งป๊าไว้คนเดียว .." เด็กน้อยพูดน้ำตาไหลลงบนฝ่ามือคนเป็นพ่อ จะทำอย่างไรดีนะ สงสารก็สงสาร
"ถ้าอย่างนั้นพี่ไปนอนกับเกี๊ยวเอง .. เฮ้ออ .. ไอ้รถกระบะคนขับมันเมา นี่บาดเจ็บสาหัสกว่าฝั่งเราอีกนะ โชคดีเบนซ์คุณถุงทองเขามีระบบนิรภัยสูง ไม่อย่างนั้นคงยับเยินดูไม่ได้แน่ๆ" พี่จินพูดแล้วจ้องมองคุณถุงทองกับน้องเกี๊ยวอย่างสงสาร ไม่ชอบเลยจริงๆอารมณ์นี้
"พี่กลับก่อนนะ ที่จริงเรากลับเลยก็ได้นะ พี่จ้างพยาบาลพิเศษเอง "
"ไม่เป็นไรครับ ผมเฝ้าเอง พี่รีบกลับไปพักผ่อนเถอะครับ ผมฝากน้องด้วย"
ผมลาทุกคนที่เดินออกไปจากห้อง เกี๊ยวหลับไปแล้ว ง่ายต่อการพากลับบ้านหน่อย พรุ่งนี้แตจะทำกับข้าวมาให้คุณถุงทองกับผมทาน ตอนนี้ผมจะทำอะไรดี บ้าจริงเสื้อผ้าล่ะ
"ดิฉันดูแลเองค่ะ คุณไปซื้อของใช้ ของกิน มาเถอะ เดี๋ยวตีสามเขาจะต้องตื่นมาทานข้าว ถ้าอยากให้เขาทานอะไรนอกเหนือข้างโรงบาลก็เอามาได้ค่ะ " กำลังนั่งคิดๆ ผมเลยเรียกพยาบาลพิเศษเข้ามา ผมคงต้องซื้อแปรงของใช้บางอย่างเตรียมไว้
"รบกวนคุณพยาบาลเตรียมชุดคนป่วยให้ผมได้ไหมครับ พอดีผมไม่มีเปลี่ยน พรุ่งนี้คงจะได้กลับ " ผมบอก พยาบาลก็พยักหน้า ที่นี่บริการดีมาก เพราะราคาสูงลิบ ผมรีบวิ่งลงไปซื้อของใช้ แล้วซื้อน้ำนมขนมปังติดไว้เผื่อหิว
........................
ผมขึ้นมาก็รีบเก็บข้าวของ คุณพยาบาลปรับสายน้ำเกลือ นี่ถุงแรกจะหมดแล้ว เขายังไม่รู้สึกตัวเลย ผมรีบจัดการตัวเอง อาบน้ำ ใส่ชั้นในกระดาษ มันจำเป็นอ่ะนะ แล้วก็แต่งตัว สวมด้วยชุดคนไข้ แปลกๆแฮะ ตอนนี้จะเพิ่งสี่ทุ่ม ผมเลยนอนดูโทรทัศน์อยู่โซนคนเยี่ยม แต่มีผ้าม่านกั้น ผมแง้มม่านออกเผื่อคุณถุงทองจะรู้สึกตัว
.
นอนไปนอนมาไม่รู้หลับไปตอนไหน รู้สึกตัวอีกทีตอนคุณพยาบาลเข้ามาเปลี่ยนถุงน้ำเกลือ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วล่ะ หาวววว .. เขายังไม่ฟื้นเลย โห ตีสาม อ้าว ไหนบอกว่าเขาจะตื่นตีสามไง ไม่ไหวว่ะ นอนเตียงคนเฝ้าเมื่อยขามาก ขายาวกว่าเตียงไปสองคืบได้
"ป.. ปรุง .. แค่กๆๆ .. ปรุงง .. แฮ่กๆ"
เสียงอะไรวะ แจ่บๆ
"เครื่องปรุงงง .. แค่ก ๆๆๆ . โอยย "
เหวออออออ เขาตื่นแล้ว นี่ผมดันเผลอหลับไปอีกหรอเนี่ย ตายห่าน จะตีสี่แล้ว เขาเพิ่งรู้สึกตัวใช่ไหม ผมจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดมาก
"เป็นไงบ้างครับ .. ผมเอาน้ำให้ทานนะ .. พยาบาลครับ คนไข้ฟื้นแล้ว " ผมรีบเดินเข้ามาถาม เขาขยับคอไม่ได้ สงสัยจะใช้หางตามอง ผมรีบรินน้ำให้เขา แต่เดี๋ยวรอพยาบาลก่อน ผมปรับเตียงไม่เป็น
"ปรับแบบนี้นะคะ แล้วจะทานข้าวเลยไหมคะ หิวหรือยัง" พยาบาลสาธิตวิธีปรับเบาะให้ดู ผมก็รีบจำ เพราะจะได้ปรับเอง ไม่ต้องคอยเรียกพยาบาล
"ผมขอเป็นอาหารสั่งได้ไหม ขอข้าวต้มหมูสับละเอียดร้อนๆ 2 ชุด " เขาคงสั่งให้ผมด้วย ก็ดีนะ เริ่มหิวแล้วอ่ะ ผ่านมาตั้งห้าหกชั่วโมงละ
"คุณทานไหวหรอ มันร้อนมากนะ" ผมถามแล้วเก็บแก้วน้ำ ส่งขนมปังให้เขาแต่เขาไม่ทาน ผมเลยฉีกถุงกินสบายใจเฉิบ
"ไหวสิ .. แต่นาย ? ชุดอะไรเนี่ย" เขาเหลือบตามอง ตอนนี้คุณถุงทองใส่เฝือกที่คอ ที่แขนดามมาถึงไหปลร้าด้วย คงเจ็บหน้าดูหมอถึงให้ยาสลบไปซะหลายชั่วโมงเลย
"ชุดแบบคุณไง ผมออกมาพร้อมเกี๊ยว น้องตกใจมาก คุณรู้ไหม ผมปลอบกันแทบตายแหนะ เขากลัวคุณจะทิ้งเขาไปน่ะ"
"อืมม แล้วนี่กลับไปแล้วหรอ .. เกี๊ยวนอนกับใครล่ะ"
"พี่จินอาสานอนเป็นเพื่อนครับ .. ผมอาสาเฝ้าคุณเอง พรุ่งนี้จะให้พี่แจ่มเอางานมาทำที่นี่ "
"ข้าวมาแล้วค่ะ .. ของคุณด้วยนะคะ มีอะไรกดเรียกได้เลยนะคะ" พยาบาลป้าบอก ใช่ครับที่นี่ไม่ค่อยสนับสนุนสาวๆสวยๆ เพราะเคยเกิดเรื่องอื้อฉาว
"ผมทานเองได้ มือขวาผมสบายดี นายกินไปเถอะ ขอแค่น้ำก็พอ" ผมก็เลยได้แต่รินน้ำให้แล้วยกถ้วยไปทานที่โต๊ะ อืม จริงด้วย มือขวาเขายังคล่องอยู่เลย
.
"คุณจะทานอะไรอีกไหม" ผมถามแล้วเก็บจานไปวางซิ้งด้านนอก
"ผมปวดห้องน้ำ อยากแปรงฟันด้วย .." ทำไงล่ะทีนี้ จะเรียกพยาบาลก็ยังไงๆ เพราะผมเป็นผู้ชายน่าจะสะดวกกว่า
"มาครับ .. ฮึบบบ .."
"โอยยยย .. เจ็บชิบ มันชนมาได้จังๆเลย ผ่าไฟแดงมาอย่างไว รู้ไหม ผมซื้อกับข้าวมาเยอะแยะเลย แล้วลูกรักผมป่านนี้ไม่ยับเยินแล้วหรอ .. ซี้ดดด " ด้วยความที่พูดมาก พูดไม่หยุด ไม่ได้ดูสังขารตัวเองเลยทำให้เจ็บที่คอ เฮ้ออ คนไข้รายนี้นี่ไม่ไหวจะเคลียร์
ผมพยุงคุณถุงทองมาเข้าห้องน้ำ ที่นี่ทำดี ครบวงจร ในห้องน้ำนี่หรูกว่าบ้านผมอีก ผมพยุงเขาเข้ามาด้านใน ตัวสูงกว่าผมนี่หว่า ยังจะมัดกล้ามนี้อีก สงสัยผมจะขาดจากการเล่นกล้าม ตอนนี้ผมรู้สึกตัวแห้งไม่มีแรงยังไงไม่รู้ ผมแง้มบานประตูเล็กน้อยเผื่อเขาล้ม แต่ดูเหมือนเขากังวลอะไรนะ
"ปรุง .. นายช่วยถอดกางเกงหน่อยสิ มันไม่ได้สักทีอ่ะ" เรื่องนี้นี่เอง ได้สิ สบายมากกก
.
"เหวอออออออ ~" ผมแก้เชือกกางเกงให้เขา แต่มันดันล่วงลงไปอยู่ข้างล่างแล้วนี่สิ ทำไงดี ทำไงดี ผมรีบปิดตาไม่อยากมองอะไรทั้งนั้น แล้วกูจะอายทำไมเนี่ย ผมยืนหน้าประตูรอจนเขาปลดปล่อยเสร็จ เขาก็เรียกให้ผมไปใส่กางเกงให้
"จะอายอะไรนักหนา .. ฉันสิต้องอาย " เขาพูดขำๆ แหม มันใช่เรื่องปกติ ของเลขากับเจ้านายหรือไงเล่า ผมรีบปิดดึงกางเกงขึ้นมาแล้วผูกให้เรียบร้อย หลังจากนั้นก็เป็นการแปรงฟันเสร็จสรรพก็พาไปที่เตียง จะได้นอนสักทีสินะ
"นอนเถอะ .. ผมข่มตาสักพักคงหลับ ตอนนี้มันจี๊ดๆที่ไหปลาร้า .. เออ คุณหยิบยาใก้ผมก่อน" ผมหยิบยากับน้ำให้เขา
พอดื่มเสร็จผมก็ปิดไฟเหลือแค่ไฟเหลืองๆไว้ บรรยากาศไม่น่ากลัวเลยครับ มันเป็นห้องสูทแถมติดฝั่งทะเลด้วย คงราคาสูงน่าดู ผมข่มตาไม่ไหวแล้ว คืนนี้ผมคงหลับยาว แต่ตั้งปลุกไว้แล้ว ถ้าได้ยินก็คงจะตื่นล่ะนะ ....
.
ถุงทอง ผมจำเหตุการณ์ตอนนั้นได้เลยครับ มันเหมือนผมถูกอัดเข้ากับเบาะ ดีที่มีถุงลมนิรภัยสองชั้น ไม่อย่างนั้นผมคงซี้แหงแก๋ ผมเจ็บไปหมด ตั้งแต่ชนหมดสติไป ผมไม่มีความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น มารู้สึกอีกทีตอนที่ผมตื่นแล้วเหลือมองรอบห้องเจอเครื่องปรุงนอนขายาวเลยจากที่นอนมาเป็นวา
พรุ่งนี้ผมคงได้เจอหน้าลูก เฮ้ออ เห็นปรุงบอกพี่จินบอกที่บ้านผมหมดแล้ว แต่ .. ยังมีอีกคนสินะที่ผมยังไม่ได้บอก ผมรีบควานหยิบโทรศัพท์โต๊ะวางแจกันข้างๆ โทรศัพท์ผม เฮ้ออ ยังดีอยู่ แบตใกล้หมดแล้ว ถ้างั้นผมส่งข้อความเอาละกัน
... ผมรถชน อยู่โรงพยาบาลกรุงเทพ-ระยอง .. ... ถ้าคุณว่าง มาเยี่ยมผมด้วยนะครับ ...
.
06.00 น.
..... มีข้อความเข้ามาในเครื่องคนที่นอนป่วยอยู่บนเตียง .....
..... ตายแล้ว .. ไลจะรีบไปนะคะถุง เป็นห่วงนะคะ ... จุ๊บบ ... See everyone next chapter
Goodnight ~
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
