555 รอฉากเด็ดเหรอ คุณแบะบอกว่ามีคลิ๊ปอะ เอาป่าววว 300 ร้อยบาทขาดตัว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มื้อนั้น เราเลือกไปทานสุกี้กันที่ ฮอทพอท ตึกคอมพัทยาใต้ ได้เมนูมา เราก็แย่งกันสั่งใหญ่
"สั่งต้นหอมให้กินดีกว่า" เอกทำท่ากางเมนู และพูดลอยๆ
"เดี๋ยวโดนตบ" ฉันรีบดัก เค้ารู้ฉันเกลียดต้นหอม
"เอากระเทียมยัดปากซะหรอก" ฉันเอาคืน เอกทำหน้า ยี้ เหอะๆ คนบ้าไร ไม่กินกระเทียม ทำอย่างกะเป็นแดร็กคูล่า
"กินข้าวเสร็จ ไปไหนต่อ" เอกยื่นหน้ามาถาม ในขณะที่เราสั่งอาหารกันเสร็จเรียบร้อย และรอลุ้นว่าเค้าจะมาส่งอาหารเกิน 5 นาที
"ไปไหนอีกอ่ะ ดูหนังหรอ" ฉันถาม เอกส่ายหัว คงเบื่อแล้ว
"ไม่เอาอ่ะ อยากอยู่กับตัวเองสองคน" (แล้วมันพากรูออกมานอกบ้านทำไมเนี่ย - -*)
"ฮิ้วววววว พอแระ จาอ๊วก" ฉันพูด พนักงานนำอาหารมาเสิรฟพอดี อย่างแรก ก็คือ หมี่หยก ( 1 นาทีกว่าๆ เอง แหม มันทำยากซะขนาดนั้นนี่นะ จับใส่จาน โรยกระเทียมเจียว) และอาหารจานอื่นๆ ก็ตามมาเป็นทอดๆ ฉันไม่ค่อยจะได้กินอาหารอย่างนี้บ่อยๆ หรอก แต่วันนี้เราสองคนก็ช่วยกันซัดเข้าไป จนอืดมาถึงคอหอย จ่ายเงินกันเสร็จ ยังลุกเดินไม่ขึ้นเรยทีเดียว เฮ้ออ แล้วยังงี้ ตอนกลางคืน เราจะไหวกันไหมเนี่ย ....
เรากลับมาถึงห้องอีกครั้ง ตอน 3 ทุ่ม อาบน้ำอาบท่าเสร็จ เรามีอะไรกัน แต่นั่นมันไม่ใช่ไคล์แม๊กซ์ อยากรู้ไหม ว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนเที่ยงคืน
.................
เที่ยงคืนของวันนั้น ฉันหลับๆ ตื่นๆ อยู่ตลอด เพราะเอกนอนพลิกตัวไปมาไม่ได้หยุด ฉันคิดว่าอาจจะไม่คุ้นที่ หรือไม่ก็แอร์เย็นเกินไป ทำให้เค้านอนไม่หลับ ฉันเองช่วยเค้าแค่ห่มผ้ามาคลุมให้ แต่ด้วยความเหนื่อย ฉันก็ผล็อยหลับ แล้วก็ตื่น เป็นอยู่อย่างนี้
แสงไฟในห้องดับสนิท ฉันได้ยินเสียงหายใจฟืดฟาดของเอกดังอยู่ข้างๆตัว เค้าเหมือนเด็กที่กระวนกระวายตื่นเต้นกับอะไรซักอย่าง ฉันรู้สึกว่าเป็นอย่างนั้น แต่ฉันไม่ได้ลืมตามาดูเค้าซะทีเดียว ซึ่งนั่นคงทำให้เค้าเข้าใจ ว่าฉันหลับไปนั่นเอง
(พูดแล้วน้ำตาจะไหล)
แน่นอน ฉันยังไม่หลับสนิท ฉันยังรู้สึกได้ ว่ามีโทรศัพท์เรียกเข้ามาหาเอก เที่ยงคืน 10 นาทีน่าจะได้ โทรศัพท์มันไม่ดังเหมือนปกติ แต่กลับเป็นตั้งสั่นเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ เอกรับโทรศัพท์แทบจะทันทีที่รู้สึกว่ามันสั่น เค้าพูดกระซิบกระซาบ แล้วค่อยๆ ก้าวลงจากเตียงอย่างเบาที่สุดในชีวิต เดินไปนอกห้อง (ด้านนอกเรย ปิดประตูเสร็จเรียบร้อย)
ฉันลุกจากเตียงทันที และพยายามเดินตามสัญญาณเตือนภัยที่ดังก้องในจิตใจ ฉันเริ่มหายใจขัดๆ และรู้สึกโกรธขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล เอกคุยอยุ่แค่หน้าประตู เพราะฉันเห็นเท้าเค้าจากช่องประตูด้านล่างเล็กน้อยจากด้านใน
ฉันเดินเข้าไปให้ใกล้พอที่จะได้ยิน ว่าเค้าคุยอะไร กับใคร
"ไม่สบายครับ"
"กินยาแล้วครับ"
"ปวดหัวมากเลย"
"พรุ่งนี้จะไปหาหมอ 5- 6 โมง เย็นจะโทรหานะ" (กำหนดการออกจากพัทยา บ่ายสอง ถึงกรุงเทพก็คงประมาณนี้)
"ขอโทษด้วยนะ ไม่ได้โทรหา ปวดหัวมากจริงๆ"
"เอกนอนก่อนนะ พรุ่งนี้จะโทรปลุกนะ"
"บ๊ายๆๆ ครับ จุ๊บๆๆ"
ฉันไม่ได้จดจำคำพูดทุกๆ คำ แต่เท่าที่ยกตัวอย่างมาทั้งหมดนี้ ไม่ผิดแน่ ฉันโกรธจนตัวสั่น อยู่อีกฟากหนึ่งของประตู มือไม้ ฉันสั่นไปหมด น้ำตาปริ่มๆ จะไหลอยู่นาน ก่อนจะหล่นลงมาทีหล่ะแหม่ะ สองแหม่ะ
กรูโง่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงนี้ดังก้องในกมลสันดารของฉัน และห้ามมันให้หยุดก็ไม่ได้ ผู้ชายอะไร ทำไมมันถึงได้เลวซ้ำเลวซ้อนได้อย่างนี้
ฉันยิ่งคิดก็ยิ่งร้องไห้ ไม่รู้จะเอายังไง จะทะเลาะกันให้โรงแรมแตกไปเลยไหม
ถึงจะไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไร
แต่
ฉันเลือกวิธีนี้ ในตอนนั้น
+++++++++++++++++++++++++++++++
เอกทำม้ายยย ทำไมเป็นคนแบบนี้
เป็นตรูจะเข้าไปเฉ่งต่อหน้าเลย ถามให้มันรู้แล้วรู้รอด เอาไงกันแน่เนี่ย
เจ็บนะ คนรักมาหลอกกันได้เนี่ย
:เศร้า1: