หัวข้อ: my sassy รักนี้บีบวก:ตอนพิเศษ...till we are (จบ) (1-9-2012)

[cancan]

ตัวละครเยอะจริงๆด้วย 

ลืมไปเลยว่าน้องบีผึ้งน้อยนี่มันลิตเติ้ลเดวิลนี่เอง..

[gupalz]

รู้สึกหมันไส้ยัยนิสาจังเลย ใครหว่าแกล้งบี

[malula]

บีน้อยน่ารักแบบร้าย ๆ หรือจะร้ายแบบน่ารัก ๆ ดีนะ
เริ่มกระบวนการกลั่นแกล้งแล้วสิเนี่ย

[jeeu]

เด็กลมเหนือ น้องบีน้อยช่างสังเกตจริงนะ
เห็นคิสมาร์คตั๋นจัง เห็นเฟรมกับเก้ง ฮะฮะ มีเรด้าบอยเลิฟด้วย
คิดเหมือนบีน้อย นิสานี่ร้ายลึกนะเนี่ย
ยังไงก็แล้วแต่ อย่ามายุ่งกับหนูบีแล้วกัน คนนี้เจ้าที่แรงนะจ้ะ หุหุ

[arjinn]

ตอนนี้พิสูจน์ได้ว่า มากคนก้อมากเรื่องมากความอิจฉา ชะนีวุ่นวาย!! แอนด์ผู้ชายติดลม!! 

ชอบบี
... บีไม่อยากเล่า เพราะบีฟิน! ... ฮ่าๆๆๆ

ชอบความคิดของบี มีพื้นฐานความเป็นเพื่อนที่ดี น่าคบมาก
ชอบที่ไม่พอใจที่มีคนว่าลม เห็นเป็นสิ่งของ โยนไปมา เปลี่ยนมือเป็นรองเท้าแตะ... เชยชมกันได้ง่ายๆ ไรงี้ 
แถมมีการตัดคะแนน พูดไม่เข้าหู ไม่เป็นเพื่อนด้วย! ... เด็ดมาก 

ส่วนที่แกล้งบีนี่ ต้องเป็นพวกขี้อิจฉาที่ลมไม่สนใจ ไม่พอใจที่ลมมาสนใจบีผู้ซึ่งมาทีหลัง
เดี๋ยวก้อจับได้ พวกนิสัยไม่ดี 

ส่วนลม ไหงเปลืองตัวเยี่ยงนี้ เยอะๆๆๆ ม่ายยยยยยย 
หวงนะ เดี๋ยวจะก็อปไปฟ้องพี่เหยี่ยว!


ขอบคุณนะคะ

[pahpai]

บีน้อยร้ายเล็กๆ น่ารัก

[ToffeE_PrincE]

น้องหมวยเริ่มโดนแล้วสินะ
แต่นายสุดหล่อเก็ท ยังไม่รู้แน่ๆ
สู้ๆ ด้วยความใสซื่อ

 

[nokkie]

ถ้าคนแกล้งบีน้อยเพราะอิจฉาที่ได้ใกล้ชิดโดนตัวกันกับลม ท่าทางรายชื่อผู้ต้องสงสัยจะยาวหลายบรรทัดอยู่

บีน้อยเอ๋ย ทนหน่อยนะรู้ตัวเมื่อไหร่จัดเต็มไปอย่าให้เสียชื่อบีน้อย ^^

[aorpp]

ขอบคุณสำหรับลิ้งค์ตอนเก่าในลมเหนือมากกกกกค่ะ 
กลับไปอ่านทวนความแล้ว

---เฟรม แอบเอากล่องนมจืดยัดใต้โต๊ะประจำของลม
ความสัมพันธ์เฟรมและลม  TBC. เช่นกัน
       อ่านลมเหนือ ตอน x88#2 มอมเมา get's (p.78) เก็ทเล่า...แอบเห็นเฟรมกับทรายเป็นโจรซ่อนนมจืด
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20598.2310

ตบโต๊ะปังๆๆๆ มิน่าล่ะ ในสมองจำเรื่องเฟรมกับนมจืดไม่ได้เลยสักกะติ๊ด
เจอลมเหนือเมาช่างเมาท์เข้าไป จำได้แต่ลมเหนือช่างฉอเลาะเท่านั้น

ส่วนตัวละครในลมเหนือ ขอสารภาพผิด เค้าจำแม่นแต่ ลม พี่เหยี่ยว เก็ท บี พี่เจฟฟี่ พี่โจ๊ก พี่กาย เท่านั้นอ่ะ
ตัวละครอื่นๆใดๆ ตอนแรกคิดว่าเป็นแบบใช้แล้วทิ้งไม่หวนกลับมา เลยนึกไม่ออก ได้ลิ้งค์ไปทบทวนบทเรียน แม่นขึ้นเยอะเลย

ไอ๊ย่ะ ตอนนี้จิตใจกระเจิดกระเจิงแล้ว 
เฟรม-เก้ง, พี่มอส-ต้นจั๋ง ทำเค้าจิ้นกระจาย
ยิ่งคู่เจ้าของเรื่อง ตี๋-หมวย ได้อ่านจากมุมความคิดของบี แล้วหลงรักเลยอ่ะ เด็กอะไรเนี่ย น่าหลงที่ซู๊ดดดด
แล้วนักสืบโคนันอย่างเราจะตามจับตัวคนที่คอยแกล้งบี >>> แอนนา ใช่ป่ะ????????
+1 

ปอลอ. จริงๆได้อ่านตอนใหม่ตั้งแต่ตอนบ่ายๆแล้ว แต่มันเม้นท์ไม่ถนัดอ่ะ เพราะอ่านผ่าน ipad เวลาจะเม้นยาวๆ มันพิมพ์หาย พิมพ์หายตลอด   กว่าจะได้เม้นท์ก็ต้องรอตอนดึกกลับมา อาบน้ำอาบท่า เิปิดคอมนั้นหล่ะจ๊ะ 

[puppyluv]

My sassy, don’t let it B!
รักนี้บีบวก
.................
ตอน 11 พฤหัสและศุกร์แห่งชาติ...วันมหาวิปโยค (รึเปล่าหว่า)
B’s
     
          เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ข้ามเหตุการณ์วันพฤหัสบดีทั้งวันได้จะเริ่ดมาก
เพราะผมอยากดีลีทเรื่องที่เกิดขึ้นทิ้งไปให้หมด
           ว่ากันง่ายๆ ตั้งแต่เช้าตรู่ สติกเกอร์หน้าล็อคเกอร์ คิตตี้สวมชุดกระต่ายหูยาวเฟื้อยของเค้าโดนกรีด
กรี๊ดด้วยความคลั่งดอกแรก
            ดอกสองเหมือนเดิมครับท่าน ความคิดไม่พัฒนา รองเท้ากูหาย
อาคารศิลปะเป็นเวิร์คชอปผนังกระจกใสรอบด้านท่ามกลางต้นไม้ร่มรื่น
รองเท้าวางบนชั้นแล้วเดินข้ามห้องแสดงงานประมาณ 10-12 เมตรถึงจะเข้าห้องเรียน
มีตู้วางประติมากรรม แผงกั้นติดรูปเขียนบังสายตาอยู่
             หมดคาบ รองเท้าของผมถูกพบนอนแอ้งท่ามกลางพุ่มไม้ละแวกใกล้เคียง
 ลิงมือบอนคงขว้างไปไกลที่สุดเท่านั้น (T-T)

           ดอกสามสุดท้าย เหมือนจะเบาแต่มันไม่เบาในความรู้สึกผม
เนื่องเป็นผู้ถูกกระทำโดยมนุษย์เงาทั้งที่ไม่แจ้งข้อกล่าว
นั่นคือ ดินสอกดคิตตี้ของบีน้อยถูกถอดหัว อันนี้ทิวากรลมออกหู
            บ้านเป็นเซเว่นก็จริงแต่ผมเคารพสิทธิผู้บริโภค อัฐยายซื้อขนมยาย
ซื้อของสะสมสแตมป์โดราเอมอนติดจนครบจำนวนถึงแลกมา
หายไปทั้งแท่งไม่ว่า แต่จุกหัวหาย ตัวยังอยู่คาใจช้ำๆ บีขอกรี๊ดเป็นเพลง
         'เจ็บในใจช้ำๆ ที่โดนเขาทำ ให้เจ็บมา
          อ่อนแรงลงไปช้าๆ เพราะใจมันล้า ที่จะรักใคร'
         ยืมเพลงรุ่นแม่มาใช้ประกอบฉาก เปิดในรถปิคอัพขณะขับมาส่งลูกที่ป้ายรถเมล์
จุดนัดพบเมื่อเช้า เพลงสุดท้ายกระแทกยัดใส่หยักสมองพอดี
          ดีหน่อยที่สมุดการบ้านหรืองานส่งไม่โดนกระทำชำเรา
เพราะไอ้หัวหน้าห้องใช้ทรายและเพื่อนผู้หญิง เจนี่กับดาวขีดติ๊กชื่อทุกเล่ม ทุกคน ทุกครั้ง
ที่วางรวมกองไว้ให้หอบไปส่งห้องอาจารย์ ช่วยเพิ่มความมั่นใจและความหมั่นไส้ของเพื่อนๆ ได้ดี
...............
.....................

           หลังเลิกเรียน...ลานนนทรีหน้าโรงยิม โต๊ะม้าหินที่นั่งประจำ
ลูกชิ้น ของกินเล่นเป็นกอง ผมนั่งถอนหายใจทิ้ง ไม่มีกระใจอยากไอศกรีมของโปรด
            ขอโทษ หนังผิดแผ่น ดนตรีผิดม้วน ไม่มีฉากแซดอารมณ์บูดแบบนั้นสำหรับบีครับ...
ต้องยิ้มร่าปากฉีกถึงหู กวาดทุกอย่างที่ชอบเข้าปาก

"วู้! กินนนนนนน" ผมบานเท่าบ้าน
"ลูกชิ้นๆ ท่านเฟรมเลี้ยงอีกแล้วใช่ไหม?" โจโจ้แนวร่วมกินฟรี
"เปล่า นี่ไอ้เก็ท วันนี้กูจะกินฟรี" เฟรมปกติปากหนักพูดทีละวลี เพิ่งมีวันนี้ยาวครบประโยค
"อ๊า! สตรอปั่น เก้งจัดการที เฟรมมันแย่งกูอ่ะ" ผมโวย มีลูกชิ้นเต้าหู้กับหมูปิ้งคนละข้าง
"เต็มสองมือแล้วนั่นน่ะ" คนข้างเคียงนั่งชิดม้าหินตัวเดียวกัน เหมือนเดิมแต่โวยวายไม่เท่าเดิม
          วันนี้ใจดีกับผมครับ ด้วยส่งผ่านความเครียดให้คนอื่นมาทั้งวัน
ขนาดเต๋าใจเย็นเฟรนด์ลี่ยังเกือบฮึดฮัดคืนกลับช่วงมันโวยแหลก
เพราะช่วยกันหารองเท้าให้ผมแล้วไม่พบสักที
 
         บนโต๊ะทุกคนวางโครม พวกเดียวรายนามเดิม เฟรม เก้ง โจโจ้ เต๋า ข่าง
ผมกับคนที่คุณก็รู้ว่าใคร 7 สหาย
         ส่วนเอกกำลังพานิสาย้อนกลับไปขนสมบัติที่ได้จากแอทเลิฟแอทล็อค
รอส่งคุณเธอกลับรถที่บ้าน ประเดี๋ยวคงมาแจมภายหลัง
 
          เปรตลงล้มโต๊ะ เศรษฐีชื่อกิดากรเลี้ยง ทิวากรต้องมุ่งมั่นซัดให้เต็มคราบไว้ก่อน
"กูว่ามันแหม่งๆ เกินไปล่ะเก็ท มึงไปสร้างศัตรูกับใครไว้วะ" เต๋าที่วันนี้เกือบเม้งแตก
           เพราะถูกบีบจะเอาตัวคนแกล้งมาลงโทษ และโยนงานท่วมหัวจากท่านหัวหน้าจอมสั่ง
"ไม่มี กูไนซ์กายจะตาย" คนว่าเอนชิดเข้าซ้อนหลังผม
"เหอะ! ไนซ์กายกับคนอื่น ทีกะกูละเกือบชกปาก" เต๋าค้อนเล็กๆ
           รู้ว่าหายเคืองแล้ว เพราะแต่ละอย่างมุ่งร้ายมาที่ผมเกินจนลืมเรื่องของตัว

"เอาน่า โทษทีวะเพื่อน เพราะงี้กูถึงต้องมีมึงนี่ไง"
"ใช่ซี้ คอยรับใช้ รองมือรองตีนกระโถนท้องพระโรง มึงต่างหากที่ต้องมีกู เชรี่ยเก็ท!"
"อะไรก็เต๋า เต๋า-คชาไว้ก่อน" โจโจ้ร้องเป็นเพลงแซวรายการเรียลลิตี้
"เต๋า-พิพัฒน์โว๊ย! คนละคนกัน พวกมึงนี่"
"555" หัวหน้าห้องตบบ่าท่านรองที่เก๊กโกรธ ก่อนหลุดหัวเราะกันลั่น
"หึหึ" เฟรมนั่งติดเก้งมองเพื่อนสองคน

            ผมชอบเพื่อนพวกนี้ ซึ้งในน้ำใจว่าเต็มใจช่วยเหลือ
 ยามศึกเรารบ ยามสงบเรารบกันเอง
เช่นนาทีนี้เป็นต้น ลูกชิ้นเต้าหู้ใครหน้าไหนก็อย่าหวัง

"งั่ม! กูว่าน่าจะมีจดหมายใส่พวกสารแอนแทร็ค ไข้หวัดนกมั่งนะ จะได้หยุดกันทั้งโรงเรียน" โจโจ้ผู้คิดน้อยแต่กุลีกุจอช่วยเป็นธุระมากกว่าใคร
"นั่นดิ เป็นกูจะเขียนด่าซักเจ็ดชั่วโคตร น่าจะด่าชื่อกระต่ายที่บ้านกูมั่งก็ดีนะเว้ย แบบนี้เจ็บจี๊ด"
"ใช่ จี๊ด" โจโจ้ง่วนบุฟเฟ่ต์ ไม่รู้หรอกเรื่องอะไร
"ดีกว่ากรีดสติกเกอร์อีก อินดี้และอินไซด์ ค่อยน่าภูมิใจที่ถูกแกล้งหน่อย" ผมคุยข้ามกับโจโจ้พร้อมฟาดฟันลูกชิ้นไม้ใหม่

             สามารถขึ้นกูมึง ภาษาพ่อขุนสบายปากจากการผ่านสมรภูมิมาด้วยกันเกือบ 24 ชั่วโมง
ความสนิทสนมอัพเลเวลในช่วงเวลาสุดโต่งแบบนี้ล่ะ
"อะไรวะ ด่ากระต่าย?" เก้งมองผมกับโจโจ้ข้ามไปข้ามมาเหมือนดูเทนนิสตีโต้ข้ามคอร์ด
"ด่าหมาก็ว่าฮาแล้วนะ นี่ด่ากระต่าย คิดได้ไงวะเนี่ย" ข่าง
"ก็บ้านกูเลี้ยงกระต่าย กู-รัก-กระ-ต่าย!" ผมจริงจัง
"อ้อ ด่าของรัก แนวกว่าเยอะ เจ็บกว่าเยอะว่างั้น" เก้งเริ่มเข้ากลุ่มบ้าๆ บอๆ อีกคน

"ใช่ อย่างรองเท้าก็ต้องพ่นกราฟิตี้ จุ่มสีเพ้นท์ศิลป์ครีเอทหน่อย มีที่ไหนเขวี้ยงให้หา ไม่รู้รึไงกูมีเยอรมันเชพเพิร์ดส่วนตัว"
"ใครวะ หมาเยอรมัน?" โจโจ้อวบระยะเกือบสุดท้ายมีงง
"มึงไง มึงหาเจอสองครั้งแล้วนี่ เมื่อวานกับวันนี้ ใช่ไหมคร้าบ โจโจ้หมาน้อย กู๊ดบอยๆ" ผมหลอกด่าก่อนปะเหลาะชมสุนัขเวลาทำดี
"โฮ่งๆ งี๊ดๆ" โจโจ้ไว
"ขอมือๆ แกล้งตายเร็วโจโจ้ 555" ข่างเล่นมุกต่อ
"ทั้งวันล่ะข่าง มีอีกรอบเดี๋ยวกูโดดกัด แล้วสะบัด แฮ่ๆๆๆ" โจโจ้เล่นเป็นหมาจะงับข่าง
           เมื่อวานตอนได้ขนมจากผมก็หยอกกันหลายรอบมาก
...............
"นี่ไม่คิดโกรธคนแกล้งเราหน่อยเหรอ" ท่านเจ้ามือเอ่ยเบากับผม
"นั่นดิ กูกลายเป็นฝ่ายเครียดแทนซะเองนะเนี่ย" เต๋าผู้มีความรับผิดชอบสูง
"อย่าให้รู้นะว่าใคร ฮึ่ม!" เก้งว่าเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้
"โกรธทำไม ป่านนี้คงคิดหาวิธีแกล้งหัวปั่น จะนอนหลับรึเปล่าไม่รู้"

"เออว่ะ เป็นกูคงนอนคิด นั่งคิด ขี้ก็คิด---/เชรี่ยข่าง! มึงหยุด กูจะอ้วก" ข่าง/เก้งกับหมูสะเต๊ะสีเหลืองอ๋อย
"แหวะ เหมือนเลยว่ะ" เฟรมเล่นว่าใกล้หูเพื่อนตัวเอง
"สัดเฟรม หุบปาก!" เก้งโวย จะโยนไม้หมูเหลืองทิ้งทั้งอัน
"จะกินหมูสะเต๊ะ"
"...เอาไป" เก้งถูกเฟรมจับรวมข้อมือ
           ว๋ายๆๆๆ เหมือนโดนบังคับป้อนกันเองน่ะสิ บีกำเดาจะไหล
ตั้งใจก้มดูดน้ำปั่นของตัวเองอย่างจริงจัง ไม่รู้จะเอาตาไว้ไหน

"ดีแล้วล่ะ...โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า" ไอ้พระเอกที่ไม่ค่อยเอาอะไรเข้าปาก
             ลูบหลังหัวผมป้อยๆ ครับ บีบคออีกต่างหาก

           อั๊ยยะ ต่อหน้าธารกำนัลล้นโต๊ะ แล้วข่างกับเต๋าจะมุดหนีไปไหน
กูไม่ได้แสดงหนังสดใดๆ นะเฟ้ย
          เรื่องนี้มันเลิฟมีเทนเดอร์ใสแจ๋วแหวว ม.4
ไม่มีฉาก NC ซีนอัศจรรย์ใดๆ ก็ห้าม! ไม่อย่างนั้นบีน้อยจะตามราวีคนเขียนจริงด้วย

"ยะ อย่า มะ มั่ว" ผมกึกกักเป็นหุ่นยนต์เครื่องน็อค
"ไม่ได้มั่ว" พ่นลมใส่หูกู เช้ด! เพิ่งบอกแหม่บๆ ว่าใสไร้แอลกอฮอล์ ฮ่วย!
"โฮ๊ยยย! เอกมันไปตายไหนวะ" โจโจ้โพล่งไม่ดูตาม้าตาเรือ (-.-) บีเสียดาย  แง่มๆ
...................

            (ครืดๆๆ) โทรศัพท์ช่วยชีวิต เก็ทล้วงดูหน้าจอ ตัดสายทิ้งแล้วรีคอลกลับในทันที
ลุกยืนคุยใกล้ๆ ละแวกนี้ไม่ได้มีแต่พวกผมหรอก
สารพัดเพื่อนร่วมสถาบัน บรรดาพ่อแม่พี่น้องมารับลูกหลานกลับบ้านอีก
             ขอย้ำว่าไม่ได้อยู่ในที่รโหฐาน มันมโหฬารมากต่างหาก

"เออ ว่า?/-----"  ทั้งโต๊ะเคี้ยวช้า เอียงเรดาร์เงี่ยหูรอฟังอย่างตั้งใจและไม่ได้นัดหมายโดยอัตโนมัติ
"อืม กินลูกชิ้น อยู่กันหมดยกเว้นเอก มึงล่ะ?/-----" เพื่อนเราชัวร์ ผมไม่เดาก็รู้ว่าคือลม
"อ๋อได้ แต่รู้ใช่ไหมว่า.../-----" ไม่พูดประโยคจนจบ ทำเอาหูผึ่งมากกว่าเก่า
"ตามนั้น เฮ้! พรุ่งนี้เย็นที่สนาม อย่าลืมล่ะ/-----"
"เอ้อ แค่นี้" จบ กลับมานั่งที่

           ทุกคนในโต๊ะหันขวับมาทันที โดยเฉพาะเฟรมจ้องเขม็งต้องการคำอธิบาย
"ลมเหรอวะ?" โจโจ้อดไม่ได้ก่อนใคร
"ใช่ มันกำลังจะออกไป"
"อ้าว! ไม่บอก กูนึกว่ากลับไปแล้ว เลยไม่ได้ชวน" เก้งคิดเหมือนผม
            พักเที่ยงกับหลังเลิกเรียน ลมแทบจะหายตัวได้ในพริบตา
ไม่มีทางเอ้อระเหยลอยชายอยู่ในอาณาบริเวณโรงเรียนแน่
            ช่วงเที่ยงรู้ว่าพุ่งขึ้นไปเล่นเปียโนก่อนลงมาเก็บจานให้ร้านข้าว
(ที่บอกเป็นเด็กล้างจานแต่ไม่เคยเห็นว่าได้ล้างเลยสักครั้ง
แค่เก็บ 10-15 นาทีก็ได้กินข้าวฟรี เยี่ยม!)
             ตอนเย็นก็มักจะมีนัดทำงานพิเศษ ส่วนใหญ่คือเล่นดนตรี-คีย์บอร์ด
ไปลีลาศกับก๊วนเพื่อนแม่ อยู่เป็นเพื่อนหรือสอนการบ้านเด็กเล็ก...
สัปดาห์หนึ่งมี 5 วัน มีงานไม่ซ้ำ กลับเร็วในทันทีเป็นประจำ...
() บีปลื้มเจ้าชายยาจกคนนี้สุดๆ

"แล้ว?" เฟรมจะเอาธุระเทเลโฟนให้จงได้
"มัน...เอ่อ! ให้หาบังโคลนล้อ โทรเตือนเผื่อกูลืมเอามา พรุ่งนี้"
"อ้อ สนูปี้ไม่มีบังโคลนนี่หว่า" เต๋าสรุป
"ใช่ ดีดใส่เสื้อผ้าเละ แถมบ้าถอดเบรคอีก ยังชอบกันเน๊าะ" ข่างว่าไปตามน้ำอย่างนั้นเอง
              ผมจับน้ำเสียงชื่นชมในประโยคได้

             รู้ว่าเก็ทโกหกเพราะหลุบสายตาต่ำและปลายนิ้วเกลี่ยวนบริเวณบั้นเอวด้านหลังของผม
กิริยากึ่งเตือนไม่ให้เอ่ยปาก ที่กว่านั้น ทั้งวันคือลมที่อยู่ด้วยในทุกเหตุการณ์
คอยเตือน คอยลูบหลังผมให้ใจเย็นไม่วู่วามโมโห
             ประโยค 'โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า' ก็คือลมพูดบอกให้ได้ยินก่อนใคร
ลึกๆ ทราบว่าลมเหนือเดือดร้อนและเอาใจใส่ผมมากกว่าที่คิด

             เรื่องอะไหล่จักรยานที่ว่าก็เอามาให้ตั้งแต่เช้าแล้ว
ผมเป็นคนช่วยยกถุงใบนั้นออกจากหลังรถ ให้มันเอาไปยัดล็อคเกอร์เพื่อนสนิทเอง
(ลมบอกรหัสกุญแจแบบหมุนตัวเลขให้เก็ทเฉย แต่มันไม่บอกต่อผม บีแค้น!)
            ยังล้อเล่นกับอดีตเจ้าของจักรยานว่าน่าจะเป็นสีแดงไม่ใช่สีดำ
สนูปี้ในภาพการ์ตูนตัวขาว ถ้าสวมปลอกคอแดงจะเจ๋งสุดยอด
...............

"กินๆ รถกูใกล้จะมาล่ะ" เก็ทเปลี่ยนประเด็น
"ลุยๆ โจโจ้ จัดการให้หมด" ผม
"อ๋อย กูจุกข้าวเหนียว ทิ้งไว้ให้เอกมั่งก็ได้"
"หมามี 4 กระเพาะนะจ๊ะ จะบอกให้"
"นั่นควายเผือกอย่างมึงแล้วข่าง"
"555"
             บรรยากาศกลับมาเฮฮาดังเดิม เสมือนไม่มีเรื่องร้ายกวนใจ
แล้วไม่กี่นาทีต่อมาขณะนั่งในรถ...ผมถึงรู้ความจริงว่าลมให้พี่เชนช่วยสืบอีกแรง
ที่เก็ทพูดปดเพราะเกรงใจเฟรม
             ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสมควรจะเขม่นกันอยู่ลึกๆ ตามประสาแบดบอยส์กับแบดบอยส์
ที่ไม่เอ่ยเรื่องคัดตัวทีมฟุตบอลวันพรุ่งนี้เย็นก็เพราะเฟรมกับหมอกอีกนั่นล่ะ
นักฟุตบอลกับนักบาส โย่ว!

              พ่อเฟรมกับพ่อหมอกตกงานช่วงวิกฤติเศรษฐกิจทั้งคู่ แต่บ้านหมอกจับธุรกิจทำฮาร์ดแวร์คอมพิวเตอร์
ฐานะ ความมั่งคั่ง ความมั่นคง กระทั่งชื่อเสียงก้าวกระโดดไปไกลเกินหน้ากว่าบ้านเฟรม
ที่ยังเป็นแค่ดีลเลอร์ขายส่งน้ำเมามากมายหลายเท่า
            เฮ้อ เป็นเพื่อนกับพวกนี้ต้องดูทิศทางลมดีๆ เหมือนกัน
เอาน่า ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว บีสู้ๆ (^0^)
................
...................
(ต่อ)

[puppyluv]

(ต่อ)
................
...................

              และแล้วก็ถึงวันศุกร์แห่งชาติ เย้วววววว!!!
นอกจากตอนเช้าจะพบจดหมายแปะติดคำว่า 'ตอแหล' กับรอยกรีดสติกเกอร์เพิ่มขึ้นจนเละเทะ
ไม่เหลือรูปร่างคิตตี้แล้วก็ไม่มีอะไรใหม่
              โฮะ! น่าจะฝีมือชะนีนางไหนซักตัว ผู้ชายต้องฆ่า ไม่มีมาหยามน้ำหน้าแบบนี้หรอก
บีลัลล้าสบายใจ กูพวกเยอะเว้ย ปล่อยไว้เดี๋ยวพวกมันก็จัดการกันเอง
             ไม่อยากบอกว่าหนักกว่านี้พี่ก็โดนเยอะแล้วน้อง ยืนเป็นไทยมุงดูสาวๆ ตบตีแย่งผู้ชาย
ถ่ายคลิปแจกประจานยังเห็นใกล้ชิดตำตา ตื่นเต้นกว่าเยอะ แค่นี้ชิล

             กำไรเห็นๆ คือบีได้นั่งติดกับลมหรือไม่ก็เก็ทตลอด
เอิ่ม ไอ้เก็ทไม่นับ นั่นไฟล์ทบังคับ เบื่อหน้าหล่อเชรี่ยแค่ไหนก็ต้องทนจ้า
...................

             หลังเลิกเรียน สนามฟุตบอล...การคัดตัวผู้เล่นตัวจริงเพื่อร่วมทีมโรงเรียน
จัดเรียกเรทติ้งไปอย่างนั้นเองครับ รู้ๆ ฝีมือกันอยู่
             แค่เริ่มเขี่ยบอลเริ่มเล่นระหว่างทีมว่าที่ตัวจริง ม.5 เป็นหลัก
กับดรีมทีมน้องใหม่ของ ม.ปลาย หมอกตัวสูงใหญ่ โดดเด่นสุดๆ
อ้าง! เค้าเชียร์ตัวนะ (^0^)

              และตามฟอร์ม แบบฉบับอันดีของหญิงๆ โรงเรียนเรา
("กรี๊ดดดดดด พี่ยักษ์")
("ว๊ายยยยย พี่---") ชื่ออะไรไม่รู้ จำไม่ได้ ผมไม่ใส่เมมโมรี่เพราะลุ้นเชียร์ทีมรอง จ้องข่างกับเต๋าอยู่
"เต๋าส่ง เอ้อ---สวย!"
"เฮ้ย! ข่าง วิ่งสิวะ ขึ้นเร็ว---สัด!"
               มีนัยวอเตอร์บอย ยืนเฝ้าถังแช่น้ำเย็นข้างสนาม

              พวกเราอยู่สแตนด์ค่อนใกล้ประตูโกล์...โทรโข่งข้างตัวคือโจโจ้กับเก้ง
กอดอกดูตาไม่กระพริบอย่างนิ่งคือเฟรม ส่วนเอกเหมือนเดิมไม่ต้องเดา
อยู่ระหว่างสแตนด์เชียร์ด้านหลังโกล์ทางโน้น ตัวติดกับสาวสวยนาม นิสา
พร้อมเพื่อนหญิงหน้าตาและไม่ดีคละเคล้ากลุ่มใหญ่ ที่กำลังโก่งคอกรี๊ดแรงดีไม่มีตก

              เอกเป็นก้อนขี้หมาแห้งแปะติดกับหมู่ดาวเลยแฮะ หุหุ

"หมอออออกกกกก กรี๊ด!"
"วี๊ด! บึ๊ม! หมอกสู้ๆ หมอกสู้ตาย"
"หมอกสู้ตาย ไว้ลายสู้ๆ" เพลงเชียร์ไม่พัฒนาทว่าไม่ตกยุค ใช้ได้ทุกสมัย
              ชั้น ม.4 เพื่อนปีเดียวกับเราทั้งนั้น กลุ่มดารานั่นล่ะ ยกเว้นนิสาที่ไม่ป้องปากร้องตะโกน
ชีนางเอกมาก กอดอกยิ้มเห็นฟันเล็กน้อยแต่พองาม เด่นเด้งกลางแดดบ่าย
ไม่มั่นไม่สามารถห้ามเลียนแบบ

               หมอกดูดบอลเข้าเท้า เลี้ยงเดี่ยวซ้ายขวาหลบศัตรู แล้วซัด...
('ตูมมมมมม!')
ตุงตาข่าย มุมสามเหลี่ยมใบไม้ไหว พระเอกหนังไทยชัดๆ
"ว๊าย/---กรี๊ด/---เฮ/---สุดยอด!" ประหนึ่งเดวิด เบคแฮมมาเอง

"มึงทำไรอยู่วะ อ้าย-หำ-น้อย!"
'ไอ้หำน้อย' เอคโค่ทะลุกระดูกทั่ง กระดูกโกลนรูหูผมและบรรดาทั้งหมดทั้งมวล

               ในสนาม...พี่ ม.5 ซีเนอดีน ซีดานภาคมารสวมปลอกแขนกัปตันทีมชี้หน้าหมับ
สแตนด์นี้จริงแต่เอียงองศาไปด้านโน้นเล็กน้อย (พวกผมอยู่ซ้าย พวกพี่ทีมบาส ม.5 อยู่ขวา)
                  โอ้ แม่เจ้า! เพิ่นผู้ได๋ช่างเก่งกล้าสามารถแท้เหลา
"ไอ้สัดภู่!" พยัคฆาตัวดำล่ำแทบโดดออกจากเส้นสนาม
"ฮื่ย!" รูปหล่อขาวใสชื่อภูวนัยยกนิ้วกลางถวายหมับ

('ปรี๊ดดดดดดดดดดดดด')  !!!

                 เกมหยุดชั่วขณะ ผู้กำกับเส้นและเพื่อนในทีมวิ่งมายกตัวพี่ยักษ์เข้าไปเฝ้าเซ็นเตอร์ตามเดิมครับ...
เสียงหัวร่อเป่าปากเฮฮาดังก้อง ขโมยซีนลูกตุงตาข่ายของหมอกสิ้น
ศึกกัปตัน&กัปตัน...

                เพิ่งรู้ชื่อเล่นจริงๆ ของพี่พยัคฆ์ 'หำน้อย' อีกข้อบังคับควบคู่กันคือต้องพี่ภู่เท่านั้นถึงจะเรียกได้
คนธรรมดาอย่างเราๆ ท่านๆ ต้อง 'ยักษ์' หรือ 'พยัคฆ์' อย่าสุ่มเสี่ยงส่งเสียงผิดให้ได้ยิน
กฎเหล็กท่านว่าไว้
              แค่นั้น...แล้วเกมดำเนินต่อ แม่ไม้ฟุตบอลไทย เอ้า! เชียร์
.................

              และเซเลปที่เรานัด...ปรากฏตัว
"ลม!" ผมเห็นก่อน
"อ้าว! นึกว่าไม่มาซะแล้ว" โจโจ้
"กูจะโทรตามอยู่" เก็ท
"พาใครมา..." อันนี้เฟรมละสายตามามองบ้าง
"กลอยใจนี่นา กลอยใจคร้าบ! ทางนี้ๆ" ผมสุดแขน  กระโดดโบกหยอยๆ
           มีมือใหญ่คว้าเอว กำเข็มขัดไว้หมับทันที
จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากผู้คุมกฎกิดากร

"นั่งเร้ว! คนสวย" ผมกับเก็ทช่วยขอทางและที่นั่งจากน้องๆ นักเรียนหญิงบริเวณใกล้เคียง
"ใครเอ่ย ลูกสาวใครเนี่ย" เก้งอ้อล้อเด็ก
"วันนี้โบว์สีขาวเหรอคะ ถักเปียสวยด้วย ใครถักให้หนูน้า?" ผมเข้าถามเด็กกระโปรงแดง ยูนิฟอร์มอนุบาลโรงเรียนข้างๆ
"..." เงียบ เม้มปากแน่น ก้มหน้างุด เอนตัวเข้าสิงท้องลมที่เข้ามานั่ง อายตัวผู้แหงะแซะ

"พี่บีถาม...กลอยใจจำพี่บีไม่ได้เหรอ นี่พี่บีที่กลอยใจเจอวันก่อนไง" ลมอ่อนโยนมากกว่าผมกับเก้งรวมกันซะอีก
"...เจอไหน?" กล้าเอ่ยปากประโยคแรก ช้อนตาโตสองชั้นแบบลูกครึ่งอินเดียขึ้นมองลมคนเดียว
            มือกำชายกระโปรงแน่น ดึงขึ้นแตะปาก เปิดโชว์กุงเกงลิงขาวเล่นไปมาอยู่
"เซเว่นไง เราไม่ได้ซื้อไอติมสีชมพูเพราะรถมาก่อน แล้วพี่บีให้ตุ๊กตาอะไรน้า...สีเขียวๆ" ลมหลอกล่อเด็กจนผมอึ้ง
            เก้งกับโจโจ้ยิ้มแล้ว ขนาดเฟรมยังไม่สนใจเกมในสนาม จ้องเด็กกับลมเป๋ง
ส่วนน้องผู้หญิง ม.ต้นข้างๆ ไม่ต้องห่วงครับ กรี๊ดสลบพับไปหลายศพ

"เบนเท็นไงครับ" ผมฉีกยิ้ม
"อ๋อ เบนเท็น..." ของแถมขนมในเซเว่นอีกนั่นล่ะ ผมลูกชายร้านนี้ สาขาซอย 68 อย่าลืม
"นั่นแหละ พี่บีคนนี้ไง กลอยใจดูซิ คนเดียวกันใช่มั้ย"
"ใช่จริงด้วย...พี่บี อ๊าย!" ยังจะอายกูอีก กอดซุกพุงเทพของเค้าอ่า อยากเป็นเด็กอนุบาลว๊อย
"ไม่อายแล้ว เร็ว สวัสดีค่าพี่บีกับเพื่อนพี่ลมก่อน" ลมหัวเราะเบาๆ แกะตัวเด็กน้อยจากกอด
              ตบหัวลูบหลังแผ่วเบาไปมา เสียงหัวเราะจากเก็ทกับโจโจ้ดังลั่นประกอบฉาก

              รายการแนะนำตัว...
"นี่พี่บี..."
"หวัดดีค่า...พี่บีที่พี่ลมบอกตาโตๆ น่ารักๆ เหมือนคิตตี้ใช่ไหม กลอยใจจำได้" ทีนี้ล่ะแจ่มแจ้งใสแจ๋ว ยิ้มกว้างโชว์ฟันหลอ

               เอาแล้วไง งานจะเข้าแล้วไง (-.-) ไม่ใช่แค่เพื่อนสนิทเก็ท เฟรมนั่งถัดขึ้นไปข้างบนยังถลึงตามอง
ขอโหมดขี้อาย ไม่พูดจากับใครเหมือนเดิมได้ไหม บีซีดตรงพี่ลมบอกน่ารักนี่ล่ะ

"พี่เก็ท...พี่เก้ง...พี่โจโจ้"
"อันนี้...หนูจำไม่ได้" เด็กยกมือไหว้ก็จริง แต่อ้าว อีหนู!
"555" ไอ้พวกนี้
"เดี๋ยวก็จำได้"

"นี่พี่โจโจ้...หมาโจโจ้! ขอมือสิ เห่าด้วย" ผม
"แฮ่ๆๆๆ โฮ่งๆๆ" โจโจ้เล่นด้วย แลบลิ้นยาวทำมือตกห้อย เห่าเสียงดังก่อนแตะตัวกลอยใจ เด็กหัวเราะร่วนชอบใจ
"ฮิฮิ เหมือนหมาเลย"
"คนนี้พี่เก้ง"
"พี่...เก้ง" เด็กมีอายแต่เรียกชื่อ

"แล้วคนนี้...พี่เฟรม"
"..." หุบปากปิดเงียบทันที จากจะลุกเชียร์กับโจโจ้ ก้าวตุบตับเข้ากอดคอลมหมับแน่นหนึบ
          โหมดนางอายเข้าสิงอีกครั้ง
"เฮ้ย! เด็กกลัวมึงวะ"
"ไม่ยิ้มหน่อยวะเฟรม 555"
"กลอยใจมาหาพี่เก้งเร็ว"
            บรรยายไม่ถูกเพราะผมแก้มปริจนปวดอยู่ 55555

"พี่เฟรม แปลว่าเปลวไฟ FLAME มีตัวอะไรนะ...A,B,C,D" ลมท่องอักขระหลอกเด็ก
          ว่าเบาข้างหู โอบกอดลูบหลังเหมือนเห่กล่อม
กลอยใจกล้าเหลือบหางตาช้อนมองเฟรม
"E, F...เฟรมตัว F" เด็กน้อยอนุบาล 3 ครับ ม.4 อ่อนอังกฤษเช่นผมอายลึกๆ

             กูนึกว่ากรอบรูป หมายถึงเปลวเพลิงหรอกรึ

"นั่นแหละถูกต้อง พี่เฟรม สวัสดียัง"
"..." ยังเงียบ
"สวัสดีค่าสวยๆ ก่อน อะให้! ไอติมชมพูแบ่งกับพี่บีคนละครึ่ง"
"หวัดดีค่า! ไปเซเว่นกันพี่บี!" อย่างเร็ว มือไม่พนม แค่ตบแปะแล้วพุ่งมาหาผมทันที
"555"
"เอาแล้วโว้ย!"

              ความซวยตกที่ผมครับ เด็กน้อยกอดคอแน่นหนึบ
อุ้มตัวเองเซแซ่ดๆ ฟังลมระบุรูปพรรณสัณฐานไอติมถ้วยเล็กรสสตรอเบอรี่
อนุญาตแค่อย่างเดียวหรือเพิ่มนมเด็กกล่องเล็กจิ๋วเท่านั้น ห้ามขนมอื่น...
(=0=) เข้มงวดกว่าแม่เค้าอีกง่ะ

"ไหนตังค์ หนูมีตังค์ยัง" เก้งเข้ารุมผมที่ยืนอุ้มเด็กกับหญ้าข้างสนาม
"ดูดิ๊ หนูมีเท่าไหร่ จี๋ๆๆๆ"
"คิกๆๆ" โจโจ้เข้าจั๊กกะจี๋เอวเด็ก
"น้องกลอยใจบ้าจี้ 555" เก้ง
"เย้ย...!" ผมร้องเหวอตัวเล็กจะหลุดมือกู ขายิ่งสั่นๆ อยู่
            เชรี่ยโจโจ้ หนักนะเว้ย เก้งเอาใหญ่เล่นด้วย จี๋คอจี้เอว ว๊อย! ไอ้พวกเปรตนี้

"มะ! ขี่หลังพี่เก็ทดีกว่า" ตัวช่วยรูปหล่อของผม
"ว๊าย! กลอยใจจะตกค่า ฮิฮิ" เก็ทบอกดังเพราะลมสาละวนล้วงกระเป๋าเจ้าหญิงบาร์บี้สีชมพูอยู่ หลายใบเกิน
"..." เฟรมคลี่ธนบัตรหลายใบตรงหน้าเด็ก เฉียดบ่าผม
"ไม่ต้องเฟรม กูมี!/ ---เฟรมไม่ต้อง!" เก็ท/ลม

"ให้..." เฟรมสงครามจิตวิทยาส่งกระแสพิฆาตกับเด็กโดยตรง
"...เอา" กลอยใจร้ายมาก คว้าหมับแบงค์ 100 ใหญ่สุดในนั้นอ่ะ
"สีเขียว ใบเดียวก็พอ" ลมสั่งลดเหลือแค่ 20 บาท
"เอาไปแล้ว.../เอาสีแดง พี่เฟรมให้!" เฟรมกับกลอยใจหันจ้องลมที่ยืนบนสแตนด์
             แววตาเด็กดื้อสองคนรวมหัว ฮั๊วะกันเอง

"หูยยย ร้ายว่ะ จำพี่เฟรมได้ด้วย 555" โจโจ้
"ให้กูมั่งดิ" เก้ง
"เดี๋ยวให้..." เฟรมดึงแขนเก้งไว้ เชิงรั้งไม่ให้ไป
"ปะ! ไปกัน" เก็ทพาออกเดิน
"เย้!/---เซเว่นๆๆ" ผม/ กลอยใจที่ขย่มหลังเก็ทหยอยๆ
              มีเก้งกับโจโจ้ร้องตะโกนสั่งของกินตามหลัง ประมาณแบงค์ร้อยที่ได้ไม่พอจ่าย
.....................
........................

               บันไดหน้าเซเว่น หลบทางเข้าเบียดที่นอนหมาเก่าๆ
กลอยใจยืนยันจะนั่งกินให้เรียบร้อย กว่าย้อนกลับไปไอศกรีมจะละลายหมดก่อน
"พี่ลมไม่ให้เดินกิน ไม้ลูกชิ้นทิ่มคอ เลือดออกตาย-ช้ากกก-แหง็กๆ" ยอมเพราะท่าชักแหง็กๆ นี่ล่ะ
"งั้นนั่งกินนี่ก่อนละกัน" ป๋าเก็ท
"อะ! พี่ลมบอกให้พี่บีครึ่งนึงค่ะ" ถ้วยเล็กเปิดฝาเรียบร้อย ยื่นมาตรงหน้า
"อี้บี อินแอมโรลอู่" ผมแยมโรลเต็มปาก
"พี่ลมจะดุกลอยใจว่าไม่แบ่งพี่บี!" เด็กผิวดำ ตาโตจ้องเขม็งเห็นตาขาวน่ากลัว นั่งตรงกลางระหว่างผมกับเก็ท

"พี่ลมดุเป็นด้วยเหรอ?" เก็ทโน้มมาถาม
"ดุมาก แบบนี้...พี่ลมบอกกลอยใจว่ายังไง ให้ลงโทษแบบไหน พูดสิครับ!" วางถ้วยพลาสติก ลุกยืนเท้าสะเอวแน่นสองข้าง
"555 อุ๊ก แค่กๆ" กูขำเด็ก
"ต้องคิดวิธีลงโทษตัวเองด้วย 555"
"ใช่ พี่ลมดุมาก ใจดีมากด้วยล่ะ" อ้าว อย่างไหนแน่
            ตามจริงผมว่าลมคงพูดเสียงแข็ง หน้านิ่งๆ ยืนนิ้วเกี่ยวหูกางเกง
หรือล้วงกระเป๋ามากกว่า ท่าประจำชินตา

"อ่อก! แค่กๆ" ขนมปังติดคอ
"น้ำๆ กลอยใจลูบหลังพี่บีหน่อยเร้ว" ช่วยกันสองคน เกือบตาย
           คราวหลังจะไม่หัวเราะทั้งของกินแบบนี้อีกล่ะ
"พี่บีต้องโดนพี่ลมดุมากแน่ๆ เคี้ยวข้าวไม่หุบปาก" มือเล็กจิ๋วลูบแถวคอ
           ว่าเจื้อยแจ้วเหมือนปลอบ มีมือใหญ่ลูบเอววนต่ำอยู่นั่น
"555 แค่กๆ" ผมพยายามจิบน้ำ เกร็งหัวเราะกลั้นขำเต็มที่ โดนเด็กสั่งสอน

"ถ้วยนี้ให้พี่เก็ทช่วยดีกว่า ครึ่งนึงใช่ไหมครับ"
"ได้เหรอคะ?" เด็กลังเล
"ไว้พี่เก็ทบอกพี่ลมเอง เราซื้อนมไปฝากพี่ลมแล้วด้วย พี่ลมไม่โกรธกลอยใจหรอก รับรองครับ"
"...ก็ได้ค่ะ" เด็กหยิบช้อนส่งให้ ไอ้ที่วางเปื้อนกับพื้นนั่นล่ะครับ มันเช็ดกับกางเกง
            ตักครั้งเดียวแกล้งๆ เกือบครึ่ง แอบเห็นเด็กอนุบาลหน้าเบ้เล็กๆ
ใจคงต้องทำตามคำสั่ง อีกใจคงอยากกินทั้งหมด
            พอมันขยิบตากับกลอยใจค่อยถอยตักใหม่คำเล็กนิดเดียว กลอยใจยิ้มชื่น
(^0^)  โอย! ขำ
.................

            ปล่อยคุณหนูนั่งรับประทานให้เรียบร้อยลูกผู้ดี เลียมือถึงศอกตัวเองมันแผล่บ
"พรุ่งนี้ไปไหนรึเปล่า?"
"หือ พรุ่งนี้น่าจะไปบ้านพ่อ" ผมหายไอ
"อืม" มันเสียงหล่อในลำคอ
"อาทิตย์หน้าต้องเริ่มเรียนพิเศษแล้ว จะไม่ได้ไป" ผมแจง
           วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ฟรี 2 วันสุดท้าย ต่อไปก็หนังชีวิตเด็กกวดวิชา

"ตอนไหน เช้าสายบ่ายค่ำ?"
"ทำไม?" ผมก้มมองกลอยใจที่พองปากอมเนื้อไอศกรีมง่วน ไม่ได้สนใจเราสองคน
"มันให้ไปเป็นเพื่อน ล้างรถบ้านไอ้หมอก ซักสายๆ พรุ่งนี้ ค่าล็อคเกอร์น่ะ"
"อ๋อ..." ผมพยักหน้าหงึกหงัก
              รับรู้เรื่องหมอกจ่ายค่าเช่าล็อคเกอร์ให้ลม ทำเป็นขบวนการ
โดยมีไอ้คนนั่งข้างผมขโมยบัตรนักเรียน ส่งต่อให้หมอกจ่ายเงิน
ลมโวยวายมากไม่ได้ด้วยอ้างกฎระเบียบโรงเรียนและสนูปี้จักรยานฟิคเกียร์

"ถ้าไปเช้าน่าจะก่อนเที่ยงเสร็จ แค่ 2 คันเอง กินข้าวเที่ยงด้วยกันแล้วจะพาไปส่ง จากบ้านหมอกข้ามเจ้าพระยาง่ายนิดเดียว"
"เอ่อ..." นี่โดนมัดมือชกอยู่ใช่ไหม
              ตั้งแต่เปิดเรียนมากูแทบเห็นหน้ามึงเป็นเซเว่นอีเลเว่น เปิดตลอด 24 ชั่วโมง
ไม่คิดจะเบื่อกันบ้าง
             แต่บ้านหมอกกล้ามล่ำ รวยเลิศล้นฟ้า ควงลมเทพในมุมชีวิตส่วนตัว
แต่งตัวชิลแบบไปรเวท อ๊างงงง! น่าสนสุดๆ

"ดูก่อน แม่ว่าไง..." มันต้องเล่นตัวกันบ้าง ทิวากรเลือกได้ อิอิ
"งั้นวันนี้รีบกลับ ส่งถึงบ้านแล้วถามแม่เลย ต้องบอกลมก่อนทุ่ม-2 ทุ่ม มันเข้านอนเร็ว"
"หะ!" ออการ์ไนซ์เซอร์ชื่อฮิตเล่อร์หรือนี่
              บอกให้โทรหาแม่ ณ บัดนาวไม่ง่ายกว่ารึ
รอถึงบ้าน ถามต่อหน้า แม่จะเซย์โนได้จะได อุเหม่!!!

"พี่บีจะไปบ้านพี่หมอกด้วยเหรอคะ" อีหนูตัวเสือกวอชแอพเพอร์เพิล คิดภาษาอัฉริยะในแท็บเลต
"ยังไงครับ กลอยใจรู้จักบ้านพี่หมอกด้วยเหรอ?" ผม

               หนาวสันหลังวูบเฉยๆ เกย์เรดาร์ไม่ระบุท่าทีของลม คงความเป็นกลางสม่ำเสมอ
ไม่เอนเอียงข้างใดข้างหนึ่งก็จริง แต่กับหมอก...คำตอบที่ได้คือชายไทย 100%
ไม่มีทางเป็นเกย์ ถึงจะมีบ้างแว๊บๆ ว่าอาจเป็นชายเหนือชายในอนาคต
ย้ำว่าในอนาคต ไม่ใช่เวลานี้แน่

                ทำไมสองคนมีซัมธิงกัน กระทั่งให้เด็กจิ๋วตัวดำนี่รู้เรื่องได้

"ไม่รู้ค่ะ แม่ให้กลอยใจอยู่กับพี่ลมพรุ่งนี้ถึงบ่าย 3 โน่น พี่ลมพามาดูหน้าพี่เก็ทกับพี่หมอกก่อน...ถ้าได้ไปเที่ยว กลอยใจจะได้จำได้"
               เหอๆ มีระบุชี้ตัวผู้ต้องหาก่อนด้วย
"แม่กลอยใจกับเพื่อนรวมกันเย็บผ้าตรงห้องแถว ในซอยบ้านไอ้ลม เสาร์-อาทิตย์โรงงานปิด รับออกมาทำโอทีข้างนอก" เพื่อนผู้รู้มาก
"ใช่ โอที ได้เงินเยอะ เดือนหน้าพ่อกลับมาจะให้แม่ขายซาหริ่มอย่างเดียว ต้องให้แม่ทำโอทีเยอะๆ ไว้ก่อน พี่บีค่อยไปกินส้มตำร้านบ้านกลอยใจนะ แม่เก่ง ฟรีด้วย" อีนางเล่าจ้อยยาว จับใจความได้ตรงของฟรีนี่ล่ะ

                 ส้มตำปู...ซาหริ่ม โอ้วววว! ของโปรดเค้า
แต่เดี๋ยว สินบนอันนี้ต้องรอถึงเดือนหน้าเชียว

"...ซาหริ่มเหรอ" ผมเลียปากฝันหวาน ไม่สนถุงขนมวางเต็มรอบตัว
"555 ปะ! ลุกครับ พวกพี่ลมหิวน้ำแย่แล้ว"
"ใช่ๆ พี่ลมหิว ให้พี่เฟรมเปิดตู้เย็น ช้ากกก-แหง็กๆๆ" เด็กอนุบาลร้องเพลงเชียร์เจื้อยแจ้ว
                เดินต๊อกแต๊กตรงกลาง กระโดดดึ๋งๆ กระโปรงบาน
กุมนิ้วของเก็ทแน่น อีกข้างจับมือผม...เหนียวไอติมว่ะ

                สำนึกรู้ว่าไม่รอดกรงเล็บมือมารสะท้านฟ้าชัวร์
แต่ อร๊าย! ฟองโฟมแชมพูฟูฟ่อง พรุ่งนี้ใส่ชุดอะไรดีเอ่ย อะครึ อะครึ

************************TBC by puppyluv

---aorpp ถูกแชนิด 9.99 เป๊ะๆ แบบนี้รักกันจริงนะนี่ 555
---arjinn อ่านทะลุมั่กๆ เลยแฮะ ปลื้มมมมมม!!!
---fuku เม้นท์ออฟตอนนี้ 555 กดบวกคืนให้แทบไม่ทัน ขอบคุณมาก

[malula]

บีกินเก่งมาก แต่ไม่ยักโต อิอิ
เก็ทตามเกาะบีแบบไม่ให้คลาดสายตาเลย ไม่เหนื่อยบ้างหรือไร

[MiSS-U]

เฟรมให้อารมณ์เหมือนเจฟฟี่เลย

ชอบ  หวังดี  แต่สุดท้ายไม่ได้ครอบครอง

แต่มีอีกคนที่เหมาะจะอยู่เคียงข้างแล้ว

 

ขอบคุณวันพฤหัสและวันศุกร์ค่ะ

บวกเป็ด

[choijiin]

นึกว่าจะเป็นเฉพาะคนทำงานที่รอวันศุกร์
ที่ไหนได้เด็กๆทั้งหลายก็เป็นเหมือนกันเนอะ
 
หมอกกับเฟรมนี่ก็ทำได้แค่เป็นมดแดงแฝงน้องลมไปเรื่อยๆแหละนะ
เพราะน้องลมน้อยของพี่เค้ารักเดียวใจเดียวเป็นที่สุด
 

บีกับเก็ทก็น่ารักกุ๊กกิ๊กกันแบบเนียนๆ
เก็ทนี่ตอดนิดตอดหน่อยตลอดเลย
เดี๋ยวโอบ เดี๋ยวลูบอยู่นั่นแหละ
เดี๋ยวอีกหน่อยบีคงขึ้นเลข เอาไปแทงหวยได้พอดี
 

[cancan]

ถ้ามีวันไหนที่บีน้อยเศร้า  โลกทั้งใบคงเศร้าไปด้วย  ชี เอ๊ย  ฮี แกน่ารักค่อดๆ อ่ะ

[CarToonMiZa]

บีน้อยกลอยใจ
น่ารักตลอด

[murasakisama]

ถ้าเราโดนอย่างบีน้อยกลอยใจนะ แหลกกกกกกกกันไปข้างนึง

[jeeu]

ใครแกล้งน้องบี มาต่อยกันเดี๋ยวนี้เลย!!!!
แบบนี้ท่านผู้นำปล่อยให้คลาดสายตาไม่ได้นะ
น้องกลอยใจน่ารัก
เก็ทบีน้อยน้องกลอยใจ สามคน พ่อแม่ลูก กร๊ากกกกกก

[myapril]

 
เด็กน้อย ไม่คิดมากจริงๆอ่ะ เก็บอารมณ์รอวันระเบิดหรือเปล่าจ้ะ
เก็ทจะพาไปเดท เอ้ยยย ไปบ้านหมอกเฉยๆเนอะ 555

 จูงมือกันไปซื้อไอติม กินหนม สามคนแบบนั้นน่ารักมากๆ
กิดากร ทิวากร และหนูกลอยใจ อิอิ


+1จ้า

[tuckky]

บีน้อยคิดบวกสุดๆ 

[why yyy]

มาตามเก็ทบีด้วยคน บีน้อยน่ารักมากกกกก^ ^

[wews]

คิดถึงบีน้อยจังเลยๆ
 

[gupalz]

เราก็จิ้นเฟรมกับเก้งไปไกลโข
อยากรู้ตัวคนทำจะแย่แล้ว ใคร
หนอแกล้งบีน้อย

[rujaya]

เพิ่งอ่านเรื่องนี้ เพราะไปสะดุดตรงชื่อคนแต่ง

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เรื่องต่อหรอเนี่ย บีเก็ท 

[ToffeE_PrincE]

หนูน้อย กลอยใจ เข้ามาเพิ่มสีสัน

 

[nekko]

สาวน้อยกลอยใจน่ารักมกๆๆๆ


 

[kanda53]

เก็ทนี่แผนสูงจริง ๆ เอาลมจ๋าเป็นตัวล่อ...บีน้อยก็ติดหนึบ..
กะ 7 วันมิให้คลาดสายตาเลยเนอะเก็ทเนอะ...
เฟรมหลงเสน่ห์ลมจ๋า..เหมือนเจ่เจ้กะพี่ผมยาวของบีน้อย...
แต่ตัวจริงของเฟรมคือเก้งใช่ไหม....
ถ้าไม่ได้อ่านเรื่องโน้นมาก่อน...เราก็เทใจให้หมอกคู่กะลมจ๋าละ 

  & 

[nokkie]

ช่วงนี้เด็กน้อยยังร่าเริงอยู่เพราะมีลมคอยให้สติ...แต่ว่าแอบอยากเห็นเด็กน้อยเหวี่ยงแบบจัดเ็ต็มสักทีแฮะ จะดูสิว่ารบกับคนขี้อิจฉากับรบเรื่องของกินแบบไหนจะเก่งกว่ากัน แต่ท่าให้เดาบีน้อยถนัดรบเรื่องของกินมากกว่าใช่มะ ^0^

[pahpai]

ดีมาก บีน้อย ผญ(?)คิดบวกยิ่งสวยขึ้นนะลูก

[arjinn]

อีกไม่นานคงจะจับตัวมนุษย์เงาได้
ช่วยเหลือกันเป็นทีมเป็นก๊กเป็นเหล่าแบบนี้   
พวกขี้อิจฉา นิสัยเสีย ซึ่งหน้าไม่เป็น จะโดนในไม่ช้า  

เพื่อนชายเหล่านี้ น้ำใจเยอะ ... ไม่รวมที่กวนโอ๊ย วุ่นวาย นั่นพอทน

ส่วนไอ้หัวหน้าห้องมันร้าย!!
คุมลึก คุมเข้ม คุมติด เสมือนเป็น 711 ตามที่บรรยายจริงๆ ชอบบบบ 

ที่ฮา ... เต๋า-คชา มาได้ไง ฮ่าๆๆ

ที่ชอบและใคร่รู้ น่าจะมีซัมติ้ง คือ คู่กัปตัน&กัปตัน
มันฟินนนนนนน 

สุดท้าย อยากเห็นบีน้อยตามราวีคนเขียนกับฉาก NC ซีนอัศจรรย์ เป็นอย่างยิ่ง
อย่าให้บีน้อยมาขู่ได้นะคะ 
เลิฟมีเทนเดอร์ใสแจ๋วแหวว ม4 ... คิดได้ไง

ขอบคุณค่ะ รอตอนต่อไป