ตอนจบ
ผมกำลังเข้าโหมดกดดัน ไม่ได้กดดันธรรมดา กดดันมว๊ากกกกก อ๊ากกกกกก ทำไมมันเครียดแบบเน้ !!! ตั้งแต่ผมแกล้งเป็นลมมาผมยังไม่กล้าลืมตามองดูสภาพแวดล้อมเลย รู้แต่ว่าไอ้เซอร์มันอุ้มผมมา ! เดินไปทางไอ้สองพี่น้องนั่นแน่นอน เพราะผมได้ยินเสียงไอ้แฮตแว้ดๆ กับเสียงเถียงภาษาไทยแปร่งๆแล้วจบด้วยคำด่าไอ้เซอร์ จนตอนนี้มันวางผมลงกับพื้นทรายไปตั้งหน้าตั้งตาเถียงชิงแชมป์โลกกันเรียบร้อย ผมควรทำยังไงดี หล่อเครียดโว้ย
“ตกลงอะไรของพวกมึงเนี่ยยย ยุ่งไรกับพี่ชายแฟนกูว้ะ”
“เอาพอยท์คืนมา เขาเป็นคนของเราโว้ยยย”
“พี่ชายผมเค้าจะไปรู้จักพวกคุณได้ไง ไอ้พวกโรคจิตตตตตต”
“อะไรนะ ไม่จริงโว้ยยย พี่ช่วยเคลียแทนผมทีดิ๊อย่ายืนเงียบจะต่อยปากคนแล้วเนี่ย”
“อะไรนะจะต่อยกับกู โธ่ไอ้สัสมาเลยดีกว่า กูพร้อมแล้วโว้ยยย”
“เดี๋ยว ..” เสียงนิ่งๆของไอ้โนโนะชัวร์
“คุณเซอร์ใจเย็นๆๆ พวกคุณนั่นแหละกลับไปก่อน พี่พอยท์พึ่งจมน้ำนะ !!”
อื้อหือคนจมน้ำยังมีอารมณ์มาเถียงกัน ถ้ายังไม่ฟื้นจริงๆสงสัยไปเฝ้ายมบาลแล้วแน่ๆเลยตู สาธุพ่อแก้วแม่แก้วเอ้ยยย
“เอออแม่งไรเนี่ยยย ไอ้พวกญี่ปุ่นเอ้ยยย”
“อะไรวะ ญี่ปุ่นทำไม เคลียมาเลยดีกว่าไอ้คนไทยยยย”
ศึกสองประเทศแย่งผมสินะ นี่แหละครับคนหล่อหน้าตาดีมันก็เลยเป็นแบบนี้แหละ ไม่ได้โม้นะ แต่เค้าแย่งผมกันน่ะถูกแล้ว ! ของดีหล่อเหลาขนาดหาตัวจับยากแบบนี้ใครๆก็อยากได้ เฮ้ย ! มันไม่ใช่เวลาสงสัยเดอะพอยท์ต้องออกโรงเอง
“นี่ แค่กๆๆๆ” แกล้งไอหน่อยเดี๋ยวเค้าหาว่าไม่ได้ป่วยจริง
“พอยท์ / พี่พอยท์ / เชี่ยพ้อยท์” เป็นอันรู้กันนะว่าใครเรียกผมแบบไหน
“โอยยย มึนหัว แค่กๆๆๆ แหวะๆๆๆ อ่อกกกก อ้วกกกกกกกกกกกกกก” เพิ่มความสมจริงด้วยเอฟเฟคอลังการตระการตา
“พอยท์ไปหาหมอก่อนมั้ย” โอโอะวิ่งมาถึงตัวผมคนแรก แข่งวิ่งมันคงชนะไวชิบหายย
“พี่พอยท์กลับไปนอนพักกันก่อนเถอะ แค่นี้ไม่ต้องเว่อขนาดเข้าโรงบาลหรอก” นั่นน้องแฮตที่น่ารักมีการข่มด้วยการเสียดสีทางคำพูด แล้วก็แทรกตัวมาดันไอ้โอโอะออก
“กันไว้ดีกว่าแก้” คราวนี้พี่ใหญ่โนโนะเดินมาเอง แถมดึงแขนผมไปประชิดตัวมันด้วย !
“ไอ้พอยท์ไม่ใช่แก้ว ที่แม่งจะแตกง่ายๆโว้ย มึนถึกอึดกว่ารถถังที่ใช้ในสงครามโลกอีก พวกมึงอย่าเว่อ มานี่ไอ้พอยท์ กลับรีสอร์ทกัน หายก็ดีแล้ว” แล้วผมก็โดนไอ้เซอร์กระชากอีกที ตกลงตูเป็นเชือกให้พวกมึงดึง ??
“พอโว้ยยย อะไรเนี่ย แย่งกันอยู่ได้ เบื่ออออ จะกลับกรุงเทพ อย่าตามมานะ พ่อปาดคอตัวเองตายเลย”
“เออตายไปซะ” ไอ้สัสเซอร์ !
“พี่พอยท์ !!” ไอ้แฮตค่อยน่ารักหน่อยมีสายตาเป็นห่วง
“อย่านะพอยท์” อันนี้เริ่มเว่อมีการดึงมือผมด้วย
“อย่า ..” คำเดียวสั้นๆแต่มีความหมายยิ่งใหญ่เพราะไอ้โนโนะมันดึงผมมากอดแล้วลากผมออกมาไม่ฟังเสียงโวยวายจากใครทั้งสิ้น
“เฮ้ย ! เดี๋ยวววว ปล่อยย”
“ปล่อยเชี่ยพอยท์นะเว่ยย” ตัดคำว่าเชี่ยมึงจะดูดีกว่านี้มากสาส !!
“ฝันไปเถอะ” ไอ้โอโอะกระโดดถีบไอ้เซอร์ทีนึงแล้ววิ่งตามผมที่โดนลากกระชากมากับผืนทราย แต่ผมโคตรแอบสะใจว่ะ ก๊ากกก ไอ้เซอร์โดนถีบบบ
“#$$@#%^$@#@&&& !!” มันลากผมมาจนถึงถนนก็เจอบอร์ดี้การ์ดมันยกเซ็ตทันที จะมาแบบธรรมดาก็ไม่ได้นะ -_-
“ขึ้นรถ”
“แต่”
“ขึ้นไป อย่าต้องให้ใช้กำลัง”
แล้วผมก็ต้องขึ้นตามคำสั่งมัน -_- ให้ตายเหอะมันเป็นใครเนี่ย ! (สามีแกไง) ไม่เจงงงในวงเล็กโกหก !!
และแล้วมันก็ปิดรถ ผมก็ต้องมาเผชิญหน้ากับไอ้สองพี่น้องในรถบีเอ็มเย็นฉ่ำที่มันฉ่ำเกินไป ผมที่ตัวเปียกๆเลยเริ่มจะสั่น
“มานั่งนี่”
“เฮ้ย !!!! ” อ๊ากกก ผมโดนไอ้โนโนะผีดิบลากมานั่งตักมันนนน แถมมันยังเอาผ้ามาห่มผมแล้วก็กอดไว้อีกชั้น ให้ตายเหอะ !
“หนีมาทำไม”
“ใช่ รู้มั้ยว่าพวกเราเป็นห่วง”
“ก็ …. แค่อยากกลับไทยอ่ะ” เจื่อนเลยตรู เฟคเค้าไว้พอยท์ทำหน้าเจื่อนๆจ๋อยๆเดี๋ยวแม่งก็ใจอ่อนชัวร์ๆ
“บอกกันดีๆไม่ได้หรือไง”
“ก็กลัวไม่ให้” ผมช้อนสายตามองไอ้ผีดิบโนโนะ แกล้งทำเป็นหมาหงอย ทำตาเศร้าๆเข้าไว้
“แค่นี้ก็ตามใจตลอดอยู่แล้วไม่ใช่หรือไงหืม” ไอ้โอโอะหน้าหล่อมันแอบดึงมือผมไปจับ !
“ก็กลัว … ไม่ได้หรือไง” น้ำเสียงเศร้าได้ที่ ! นั่นแหละพอยท์กำลังจะชนะแล้วเว่ย
“คราวหลังมีไรต้องบอกนะ”
“อื้อ .. อย่าโกรธนะ …”
“อืม”
“ป่ะ ไปเคลียกับไอ้สองคนนั้นกัน จะได้เลิกโวยวายพวกเราสักที” อ่าวทำไมบทจะง่ายมันง่ายจังวะ (เรื่องนี้มันเคยมีอะไรยากด้วยหรอ -0- )
“อืม”
แล้วเราก็ลงรถกันอีกรอบทั้งๆที่มานั่งได้แค่เกือบห้านาที -_- ให้ตายเหอะเอาใจยากจริงๆแต่ละคน ผมก็แกล้งๆแอ๊บหน้าจ๋อยไว้ จนพวกเราเดินมาเจอไอ้เซอร์กับไอ้แฮตที่กำลังหัวเสียกันสุดๆนั่นแหละ
“เอาพี่ชายผมคืนมานะ !!!”
“เออ เอาเหิ้ยพอยท์คืนมานะโว้ย”
“คงคืนให้ไม่ได้”
“อะไรของมึงไอ้หน้านิ่ง พี่ชายเมียกูนะโว้ย”
“แต่ภรรยาพวกฉันว่ะ” สิ้นคำโอโอะที่ผมห้ามไม่ทัน เกิดอาการเงียบกริบ แบบกริบมาก ได้ยินแต่เสียงลมพัดผ่าน เอ่อ … ตูมุดทรายหนีได้บ่ ??
“ห่ะ ? มึงไปญี่ปุ่นได้ผัวมาสองเลยหราเชี่ยพอยท์ !!” ไอ้เซอร์มันเดินเข้ามาใกล้ๆเอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากผมแรงๆ
“มันเป็นเอ่อ … ความบังเอิญน่ะบังเอิญญญญญ” ผมก็มุดๆหลังไอ้ผีดิบโนโนะหลบ แต่มันก็กระชากคอเสื้อผมกลับ
“มึงแรดขนาดไปมีผัวสองคน แล้วพอผัวมึงมาก็ส่งมาทะเลาะกับพวกกูเลยเนี่ยนะ แล้วไม่บอกกูก่อนวะ ไอ้สาสสสส”
“ก็กูไม่รู้ๆๆๆ กูยังไม่ได้พูดไรเลยยย พวกมึงไม่ฟังกูเองงงงงงงงงงง อ๊ากกกกก” ไอ้เซอร์มันล็อคคอผมเหวี่ยงไปเหวี่ยงมา ไอ้แฮตก็ยืนขำ ส่วนไอ้สองพี่น้องก็ทำหน้ายุ่งๆแต่ก็ไม่ได้ว่าไร เป็นห่วงกูจังเลยนะ -_-
“ตกลงผัวมึงทั้งคู่ ?”
“เออ”
“เออป่ะ เลี้ยงกูกับคุณแฮตเลยข้อหาทำกูทะเลาะเสียเปล่า อยากแดกเหล้าโว้ย”
“เออก็ได้ แต่ตังกูมีนิดเดียวนะ”
“ไอ้จนเอ้ยยยยยยยยยยยยยยย คุณแฮตครับดูพี่คุณแฮตสิครับทุเรศมาก”
“เออน่าเดี๋ยวไอ้สองตัวนี้มันจ่ายเองแหละ ป่ะๆ แต่กินในบาร์ของรีสอร์ทนะ ไอ้พวกนี้ติดหรู”
“เออๆ กูจะแดกให้แม่งไม่มีตังค์กับประเทศเลย” มึงคงต้องแดกเป็นร้อยล้านอ่ะเซอร์เอ้ย
หลังจากนั้นไอ้เซอร์ก็เงียบกริบทันทีหลังจากพวกเรามาถึงรถโคตรหรูกลางขบวนบอดี้การ์ดมาดนิ่งเป็นสิบ
“ทำไมมึงไม่บอกวะว่าผัวมึงรวย”
“มึงนั่นแหละไม่ถามกูเอง ก๊ากกก”
แค่นั้นแหละไอ้เซอร์ก็เกือบจะฆ่าผมทิ้งทันที แต่มันก็ทำไรไม่ได้ด้วยความเกรงใจไอ้สองพี่น้องอภิมหาโคตรรวย คืนนั้นพวกเราเลยดริ๊งกันแบบไม่เสียดายตังค์ ไอ้เซอร์ก็สั่งเหล้าที่แพงที่สุดมาเปิดขวดทันที ผมก็กระดี๊กระด๊าลัลล๊ากินไปด้วย อุแหม่ ของแพงแต่ฟรีพอยท์ชอบบบบบบบบ รินกันไม่หวาดไม่ไหวจวบจนเกือบตีสองบาร์ปิดนั่นแหละ ก็ต่างคนต่างกลับห้อง แต่ผมก็โดนลากไปห้องไอ้สองพี่น้องจนได้ ด้วยแรงถีบของไอ้เซอร์ที่เมาได้ที่ แหมกูรู้นะมึงอยากสวีทกับน้องกูล่ะเซ่ !! ดูแม่งแกล้งเมาเอียงซบไอ้แฮตจนจะรวมร่างกันได้แล้วน่ะ
“เลิกมองคนอื่นได้แล้ว กลับห้องเรากันดีกว่า”
“อ้ะ … เฮ้ยยย” ไอ้โอโอะมันแบกผมพาดบ่าอีกแล้วครับท่าน !!!
“ต้องทำโทษ” ไอ้ขี้เก๊กเอ้ยมึงเป็นครนเจ้าคิดเจ้าแค้นตั้งแต่ตอนไหนนนน
“ใช่เลยพี่”
“อ๊าก ปล่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ฝันไปเถอะ !”
และแล้วการโวยวายของผมคงไม่ได้ผมเพราะคืนนั้นผมก็รับศึกยันเช้าเลยทีเดียว เล่นเอาตื่นอีกทีหกโมงเย็นของอีกวัน และผมจะจำไว้อีกนานว่าอย่าไปขัดใจพวกมันนั่นแหละดีที่สุด !! โอ้ยยย ปวดตูดโว้ยยยยยยยย T^T
THE END
จบจริงๆค่ะ - -... แฮ่ ><
---------------------------------------------
ถ้าจะเอาหนังสือยังไม่เปิดจองนะคะ แต่รายละเอียดคร่าวๆจะประมาณนี้
201 หน้า เป๊ะๆ กระดาษถนอมสายตาปกสี่สี ที่คั่นหนังสือ(ได้แน่ๆ)
แต่ราคามันจะแพงตามจำนวนหน้าที่เพิ่มขึ้นไป แบมจะไม่ลงตอนพิเศษเพราะกลัวมันจะแพงขึ้นไปอีก
แบมไม่ชอบขายหนังสือแพง !!! เพราะแค่ที่เคยขายมาก็รู้สึกผิดมาก TT
แต่เล่มนี้อาจจะขายถึงสามร้อยซึ่งไม่อยากทำหนังสือเลยค่ะ แงงงง ขอกลับไปคิดๆก่อนเนะ TT
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
