หัวข้อ: ต่างคน......ต่างหัวใจ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
เส้นใยบางๆที่เคยมีเริ่มคลายตัว อะไรๆก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไป
ใจคนเรานั้นว่าเปลี่ยนง่ายก็ง่ายนักหนา แต่บางคราสุดทานทนจนใจลิขิต
อย่ายึดติดปล่อยวางเปิดกว้างออก ละอองหมอกเคยปิดทับดับวิสัย
ทุกแห่งหนเห็นสิ่งเดียวคือหัวใจ ที่ยังคงหาไม่เปลี่ยนแปลงมี
คาดเดา และ เกินจะเดาขาด ว่าเรื่องนี้จำเปแ็นต้องมีเหตุการณ์บางอย่างมาชี้นำ
เพื่อสร้างความรู้สึกใหม่ๆที่เบนเข็ม และทิศทางของหัวใจใครหลายๆคน
ให้เรื่องลงตัว... ไม่เช่นนั้นก็คงไม่เปลี่ยนแปลง
นิว(ยิ้มๆ)

[aorta999]

ตัดใจจากโจ ้สะเหอะ อยุ่กับคนที่รักเราดีกว่า

[CaroL]

เป็นกำลังใจให้ครับ 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

สายฟ้า สายฟ้า

บีบี บีบี มาต่อได้แล้ว

อยากเห็นตอนสายฟ้าทำตะวันน้ำตาตกบ้างอะไรบ้าง

[jantaro]

 

[manami1155]

ชิส์...ทำผิดแล้วก็ได้แต่ขอโทษ
เคยบอกไปแล้วใช่ไหมตะวัน
ว่าความรู้สึกคนเราน่ะถ้ามันเสียไปแล้ว
อะไรก็เอากลับคืนมาไม่ได้หรอก
แล้วเมื่อไหร่จะเลิกทิ้งสายฟ้าไปหาโจ้สักทีห่ะ
 

ตอนนี้นาทีแบบว่าแร๊งได้อีกค่า
ไม่มีถนอมน้ำใจกันเลย
แต่ก็แอบเข้าใจละเนอะ
ก็คนมันไม่รักจะให้ทำงัย
 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

 

[sadness]

[12]

“ลุงหมอครับ สวัสดีครับ” เช้าวันเสาร์ผมวางแผนไว้จะพาสายฟ้าไปเที่ยว วันนี้เลยมาที่บ้านสายฟ้าแต่เช้า (11 โมงนี่เช้าหรือเปล่านะ)
“มาหาลุงหรือหาลูกลุงหละวันนี้” ลุงหมอบอกแซวผม พร้อมกับรอยยิ้มอันอบอุ่น
“อย่างผมก็ต้องมาหาลุงสิครับ แต่ว่าสายฟ้าอยู่ไหนหละครับ” ผมทำท่าทางอ้อนลุงหมอ เพราะความสนิทเลยไม่รู้สึกเขินอะไรมาก ก็อย่างว่าหละ จะหัวแตก เป็นไข้ ไม่สบาย ก็มาหาลุงหมอทุกทีตั้งแต่เด็ก ไม่มีอะไรให้เขินอีกแล้วหละ
“สายฟ้าอยู่ในสวนหลังบ้านนะ เดินไปหาสิ” ลุงหมอหัวเราะกับท่าทางของผม พร้อมกับชี้มือไปที่หลังคลีนิค
“งั้นเดี๋ยวผมมาคุยด้วยใหม่นะครับ” ผมบอกก่อนจะเดินออกมา และก็ได้รอยยิ้มส่งกลับมา

“เก็บของ!!” ผมเดินมาด้านหลัง ก็พบกับสายฟ้ากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ ผมเลยเดินไปด้านหลังแล้วปิดหนังสือของสายฟ้าทันที
“เก็บอะไรตะวัน” เมื่อสายฟ้าหันมาเจอผมก็คลายความตกใจลงบ้าง แล้วจึงถามผมต่อ
“เสื้อผ้าไง ไปได้แล้วอย่าช้าสิ” ผมพูดพร้อมกับรวบหนังสือบนโต๊ะส่งให้สายฟ้า แล้วทำกันดุนหลังให้สายฟ้าเดิน
“เอามาสัก 2 – 3 ชุดนะ เดี๋ยวเรารออยู่ที่หน้าคลีนิค” ผมดันสายฟ้ามาส่งที่บริเวณตัวบ้าน แล้วจึงเดินแยกออกมา สายฟ้ายังส่งสายตาสับสนมาที่ผม แต่ก็เลิกสนใจ เดินเข้าไปในบ้านของตัวเอง

“ลุงหมอคร้าบบบบบ” ผมออกมาอ้อนลุงหมอต่อ
“มีอะไรหละเรา” ตอนนี้ลุงหมอกำลังจัดเคาเตอร์ยาอยู่ แต่ก็เงยหน้ามาส่งยิ้มให้ผม
“ผมจะลักพาตัวสายฟ้าออกจากบ้านคืนนึง ลุงหมอจะยอมไหมครับ” ผมส่งยิ้มแบบเด็กๆให้ลุงหมอ
“มีโจรที่ไหนมาบอกเจ้าทุกข์ก่อนหละ แล้วนี่จะลักพาตัวไปไว้ที่ไหนหละ” ลุงหมอก็ตอบกลับมาแบบเล่นๆตามผม
“โจรอย่างผมไม่ขอตอบนะครับ กลัวเจ้าทุกข์แจ้งตำรวจ” ผมยิ้มจนแก้มแทบปริ ความรู้สึกอบอุ่นที่ผมได้รับจากลุงหมอตั้งแต่เด็ก ทำให้ผมรู้สึกดีอย่างประหลาด มันจึงไม่แปลกอะไรที่สายฟ้า จะทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆ
“งั้นก็ไม่ให้ไป” อยู่ๆลุงหมอก็หุบยิ้ม พร้อมกับตอบออกมาด้วยเสียงแข็งๆ
“ทำไมหละครับ” ตอนนี้ผมก็หุบยิ้มไปด้วยเหมือนกัน พร้อมกับถามไปด้วยน้ำเสียงเบาๆ
“ตะวัน...สายฟ้าเป็นลูกของลุงนะ ลูกลุงเสียใจหรือไม่สบายใจเรื่องอะไร ทำไมลุงจะไม่รู้” ยิ่งฟังลุงหมอพูด ผมก็ได้แต่ก้มหน้ายิ่งกว่าเดิม เพราะทั้งหมดที่ทำให้สายฟ้าเสียใจมันมาจากผมทั้งนั้น
“ผมรู้ครับ ผมขอโทษ” ผมยกมือไหว้ แต่ก็ไม่กล้ามองหน้าคนตรงหน้าอยู่ดี
“ไม่ต้องมาขอโทษลุงหรอก เอาเป็นว่าถ้าคิดว่าจะไม่รักไม่ชอบสายฟ้าจริง ก็อย่ามาให้ความหวังอีกเลย” ลุงหมอลูบหัวผม นี่ไม่ใช่คำสั่งให้ผมเลิกยุ่งกับสายฟ้า แต่เป็นคำแนะนำและตักเตือนจากผู้ใหญ่ที่ให้ความเอ็นดู
“ผมไม่รู้ครับ ผมชอบอีกคนก็จริง แต่ผมก็ไม่อยากอยู่ห่างสายฟ้า ผมห่วงอีกคน แต่ก็ไม่อยากให้สายฟ้าเสียใจ ผมไม่อยากเห็นคนอีกคนเศร้า แต่แค่สายฟ้าทำหน้านิ่ง ผมก็รู้สึกผิด ผมสับสนครับลุงหมอ...” ผมงอแงแบบเด็กๆ เพราะผมไม่รู้ว่าผมจะหาทางออกยังไง ผมชอบโจ้ แต่ผมก็รู้ว่าสายฟ้าก็มีอิทธิพลกับจิตใจผมเช่นกัน

“ตามตะวัน.....ชื่อนี้เพราะไหม” อยู่ๆลุงหมอก็ถามผมออกมา หลังจากผมงอแงอยู่สักพัก ผมได้แต่พยักหน้ากับคำถาม เพราะผมคิดว่าชื่อนี้มีความหมายสำหรับผม
“ตะวันคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ให้ความสว่างกับทุกสิ่งบนพื้นดิน ลุงอยากให้เราเป็นความหวังของทุกสิ่งอย่างเช่นดวงตะวัน” ผมเงยหน้ามองดูลุงหมอ ตอนนี้มือของลุงหมอยังลูบหัวผมเช่นเดิม และยังส่งรอยยิ้มอ่อนโยนแบบนั้นมาให้ผม
“ชื่อนี้..ลุงเป็นคนตั้งให้เอง เพราะงั้นตะวันก็เปรียบเหมือนลูกชายลุงเหมือนกัน ดูแลน้องด้วยนะ” สัมผัสแผ่วเบาจากมือของลุงหมอ ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายจากสิ่งที่สับสน

ผมเพิ่งทราบจากลุงหมอว่า คนทำคลอดผมก็คือคุณลุงนั่นเอง นอกจากพ่อแม่ที่ให้กำเนิดผมแล้ว ลุงหมอก้เปรียบเหมือนคนให้ชีวิตผมเช่นกัน และในตอนที่ผมคลอด พ่อของผมขอให้คุณลุงตั้งชื่อให้ ซึ่งจากความหมายที่ผมได้รับรู้วันนี้ ทำให้ผมอยากยิ่งใหญ่ตามที่คุณลุงหวัง แต่ผมจะทำได้อย่างไรกัน ถ้าในใจผมยังสับสนกับเรื่องความรักอยู่แบบนี้

“เอาหละ ไปล้างหน้าไป หน้าแบบนี้หมดหล่อเลย” ลุงหมอเห็นผมทำหน้าเศร้า ก็เลยเอามือมาตบแก้มผมเบาๆ ด้วยความเอ็นดู
“พรุ่งนี้บ่ายๆก็พาสายฟ้ามาส่งด้วยแล้วกัน เที่ยวกันให้สนุกหละ” ลุงหมอเดินกับไปจัดการกับยาของตัวเองเช่นเดิม
“ผมสัญญาว่าจะดูแลน้องสายฟ้าตามที่ลุงหมอบอกครับ ไม่ว่าจะในฐานะอะไรก็แล้วแต่” ผมโค้งหัวเป็นการยืนยันคำสัญญาของผม ไม่ว่าจะในฐานะแฟน หรือในฐานะเพื่อน ผมก็จะดูแลสายฟ้าตลอดไป..........
















--ไม่ต้องการคนมาเอาใจ........แค่ต้องการคนมาใส่ใจบ้างเท่านั้นเอง--

[manami1155]

สัญญาแล้วนะตะวันว่าจะดูแลสายฟ้าตลอดไปอ่ะ
แต่1ว่าฐานะที่เหมาะสมที่สุดก็ต้องแฟนนี้ละ

ตอนที่ลุงหมอพูดว่าถ้าไม่รักก็อย่าให้ความหวังนี้ถึงกับจี๊ดเลยคะ
เพราะมันกำลังเข้ากับชีวิตตอนนี้มั้กมาก - -"

ตอนหน้าตะวันกับสายฟ้าก็จะไปเที่ยวกันแล้ว
ภาวนาว่าขอให้เที่ยวกันอย่างสงบสุขตลอดทริปด้วยเถอะ
จงอย่าให้มีอะไรมาทำให้ใจของตะวันไขวเขว้เลย
 

[KM]

[12]

--ไม่ต้องการคนมาเอาใจ........แค่ต้องการคนมาใส่ใจบ้างเท่านั้นเอง--

งงอ่ะ คนแต่งน้อยใจ รึในบทครับเนี่ย


ปล. คนแต่งไปไหนมาหรอครับ หายไปนานเลย

สู้ๆ ไฟต์ติ่งครับ

[jasmin]

ลุงหมอน่ารักจังเลย นอกจากจะเข้าใจลูกตัวเองยังเข้าใจลูกคนอื่น?ด้วย
ตะวันสัญญาแล้วนะ ต่อไปห้ามผิดสัญญาด้วย
อยากให้สายฟ้ามีความสุขกะเค้าบ้าง
ปล. ไรทเตอร์หายไปซะนานเลย  :กอด1:รับขวัญหน่อย

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

เฮ้ออออออออ
ลุงหมอเข้าใจแบบนี้
หาได้ยากมากกกกกกกกกก
อยากมีผู้ใหญ่ใกล้ตัวเข้าใจอะไรแบบนี้บ้างจัง

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

บีอ่ะ o9เอาอีก เอาอีก

มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

สายฟ้าน่ารัก

[jantaro]

จาเชื่อได้มั้ยเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[namtaan]

คุณลุงหมอเข้าใจลูก
เข้าใจตามตะวันดีจริงๆ
เป็นคุณพ่อ และผู้ใหญ่ที่ใจกว้างมากๆ

บวก 1 แต้ม ขอบคุณนะคะ

--ไม่ต้องการคนมาเอาใจ........แค่ต้องการคนมาใส่ใจบ้างเท่านั้นเอง--

หวังให้เป็นส่วนหนึ่งของนิยาย 

[bbyuqin]

คำสัญญาของตะวันกับลุงหมอเหมือนเป็นการกักขังสายฟ้าป่ะ...

เพราะถ้าจะดูแลอาจจะในฐานะคนรัก เพื่อน หรือน้องตลอดไป...แต่สายฟ้าคงจะเจ็บลึกๆนะเพราะเค้าไม่ได้อยากเป็นเพื่อนหรือน้องนี่..

เครียดไปพร้อมกับคนแต่ง..แต่รออ่านอยู่นะคร๊าา

[Y2Y]

แล้วตะวัน  แจคสัน จะ ตามหาสายฟ้า(หัวใจมั้ง)ที่หายไปกลับคืนได้มั้ยนะ

ลุ้นๆ ว่าจะพาสายฟ้าไปไหน

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

--ไม่ต้องการคนมาเอาใจ........แค่ต้องการคนมาใส่ใจบ้างเท่านั้นเอง--

ชอบประโยคนี้จังไว้จะขอยืมไปใช้บ้าง อิอิ
นิว(ยิ้มๆ)

[sadness]

[13]

“จะไปไหนกันเนี่ย” ตอนนี้ผมขับรถออกจากบ้านสายฟ้ามาสักพักแล้ว ซึ่งประโยคนี้ผมได้ยินบ่อยมาก แต่ก็ได้แค่ยิ้มแทนคำตอบ วันนี้ผมเอารถยนต์ที่บ้านมา เพื่อจะพาสายฟ้าไปเที่ยวรีสอร์ทบนเขา ที่อยู่จังหวัดใกล้ๆกับบ้านผม

ระหว่างที่นั่งอยู่ในรถ ผมจะชวนสายฟ้าคุยทุกเรื่อง ทำให้ผมได้เห็นสีหน้าแห่งความดีใจและเป็นสุขของสายฟ้า มันทำให้ผมพลอยยิ้มออกมาด้วย ใจนึงผมทำไปเพราะรู้สึกผิดเรื่องวันเกิดของสายฟ้า แต่อีกใจนึงมันก็เป็นความต้องการของผมเองที่จะทำแบบนั้น ดูอะไรก็ลงตัวไปหมดในเวลานี้ แต่มันก็ต้องมาสะดุดเพราะเสียงมือถือของสายฟ้า
“ทำไมไม่รับหละ” ผมสังเกตเห็นสายฟ้าหยิบขึ้นมาดู แล้วก็ไม่คิดจะรับสาย ทำให้ผมสงสัย
“สายของนาที” สายฟ้าหันมามองหน้าผม แบบขอความเห็น
“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย สายฟ้าจะรับก็ได้” ผมบอกด้วยความจริงใจ
“ถ้าเรารับนั่นก็เหมือนให้ความหวังนาที แล้วโจ้......” สายตาที่มองมาที่ผม ทำให้ผมรู้สึกได้ว่า สายฟ้าทำตามข้อตกลงที่ยอมเป็นแฟนผม เพื่อกันสายฟ้าออกจากนาที และผมว่าที่สายฟ้าถามถึงโจ้ ไม่ใช่เพราะสายฟ้าเป็นห่วงโจ้ แต่ต้องการทำเพื่อผมมากกว่า ผมจึงหยุดรถไว้ข้างทาง พร้อมกับคว้ามือถือของสายฟ้ามา
“ถ้าไม่อยากรับ ก็ปิดเครื่องดีกว่านะ” ผมกดปิดเครื่องของสายฟ้า พร้อมกับ หยิบมือถือตัวเองออกมาปิดเครื่องตามสายฟ้าไปอีกคน
“ตอนนี้มีแค่นายตามตะวันกับนายสายฟ้าเท่านั้น ไม่ต้องไปคิดถึงเรื่องของใครนะ” ผมจับมือสายฟ้าแล้วส่งยิ้มไปให้ พร้อมกับส่งมือถือทั้งสองเครื่องให้สายฟ้าเก็บไว้

เมื่อไปถึงที่พักแล้ว ผมก็เอาของเข้าไปเก็บในห้องพัก ผมเลือกที่จะเอาไปไว้ในห้องเดียวกันทั้งของผมและสายฟ้า ที่ทำอย่างนั้นเพราะผมอยากที่จะอยู่ใกล้ๆกับสายฟ้านั่นเอง โดยที่ตอนนี้คนด้านนอกไม่ได้รู้เลยว่าคืนนี้ต้องนอนห้องเดียวกับผม
 
เมื่อเก็บของเรียบร้อย ผมกับสายฟ้าก็ออกมาเดินเล่นรอบรีสอร์ท นอกจากบรรยากาศที่ดูสดชื่นแล้ว อากาศของที่นี่ก็ยังดีอีกด้วย ดอกไม้นานาชนิดก็มีให้เห็นรอบบริเวณ ทำให้ยิ่งดูสบายเข้าไปใหญ่ ส่วนมื้อเย็นของวันนั้น ก็สั่งมาจากที่รีสอร์ท จัดบริเวณด้านหน้าที่พักให้ทานอาหารกับสายฟ้าสองต่อสอง
“ทานอิ่มแล้วเดี๋ยวไปนั่งเล่นกันนะ” ผมออกปากชวนสายฟ้า ให้ไปนั่งเล่นที่สนามหญ้าหน้าที่พัก

ผมล้มตัวลงนอนหนุนตักสายฟ้าทันทีเมื่อสายฟ้านั่งลงข้างๆผม พร้อมกับจับมือของสายฟ้ามาลูบผมของผมไปด้วย
“สายฟ้าชอบเราตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมเงยหน้าขึ้นไปถามสายฟ้า ที่ตอนนี้ก้มหน้ามามองผมอยู่ เพราะสิ่งนี้ค้างคาในใจผมพอสมควร
“ไม่บอกได้ไหม เราอาย” และตอนนี้หน้าก็ถูกแทนด้วยสีชมพูอ่อนๆ และยังไม่กล้าสบตาผมอีกต่างหาก
“หรือว่าจริงๆแล้วสายฟ้าไม่ได้ชอบเรา” ผมทำเป็นแกล้งงอนสายฟ้า และก็ได้ผลจริงๆ
“ไม่นะ...เราชอบตะวันจริงๆ ชอบมานานแล้วด้วย” สายฟ้ารีบแก้ตัวกับผม พร้อมกับจ้องมาที่หน้าผม เห็นแบบนี้แล้วก็ไม่อยากแกล้งแล้ว
“ทำไมถึงชอบหละ”
“ตะวันน่ารักนี่นา.....” สายฟ้าแอบยิ้ม แต่ไม่ยอมหันมามองหน้าผม
“ไม่เอาหรอก เราไม่อยากน่ารัก........สายฟ้าต่างหากที่น่ารักนะ” ผมพูดออกไป และเป็นผมเองที่ต้องหลบสายตาของคนด้านบนที่จ้องลงมา
“แล้วทำไมตะวันไม่รักหละ” น้ำเสียงของสายฟ้าไม่ได้มีแววของความล้อเล่น และไม่ได้โกรธใดๆ แต่มันเป็นเสียงที่บอกว่าคนพูดกำลังรอคอยความหวังอยู่

ผมหันหน้าของตัวเองเข้าหาหน้าท้องของสายฟ้า พร้อมกับกอดเอวของสายฟ้าไว้ ส่วนหน้าของผมนั้นซุกลงกับหน้าท้องนั้น
“ตอนนี้มีแค่นายสายฟ้ากับนายตามตะวันเท่านั้น อย่าคิดถึงใครหรือเรื่องอะไรอีกเลยนะ” แทนคำตอบของสายฟ้า ผมสัมผัสได้ถึงมือที่ลูบไปมาที่หัวของผม

ถึงตอนนี้เราจะพูดได้ไม่เต็มปากว่ารักสายฟ้า แต่สายฟ้าก็เป็นคนสำคัญที่ผมขาดไม่ได้เช่นกัน

“ให้...เรา นอนที่นี่หรอ” สายฟ้าถามผมแบบเกรงๆ เมื่อผมพามานอนที่ห้อง
“ใช่สิ” ผมก็พยักหน้าตอบพร้อมกับเดินไปรอสายฟ้าที่เตียง
“เราไปนอนอีกห้องดีกว่านะ ตะวันจะได้นอนสบาย”
“ไม่เอา มานี่เลยง่วงแล้ว” ผมเดินไปดึงมือสายฟ้ามาที่เตียง ตอนนี้ทั้งผมทั้งสายฟ้าก็ลงไปนอนบนเตีบงเรียบร้อย เพราะแรงดึงจากมือผม
“นอนเฉยๆสิ” ผมดุสายฟ้า เพราะการขยับตัวของสายฟ้านี่หละ
“เราไม่ทำอะไรสายฟ้าหรอก เราจะไม่ทำอะไรจนกว่าเราจะแน่ใจนะ” ผมหลับตาลงแล้วกอดสายฟ้าที่หันข้างให้ผม วงแขนของผมยิ่งกระชับขึ้น เมื่อไม่มีการขยับหนีจากสายฟ้า

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ผมชื่อเด็กชายสายฟ้า ตอนนั้นผมยังคงจำได้ดี ถึงแม้มันจะผ่านมานานมากแล้วก็ตาม ตอนนั้นผมกำลังจะออกไปเล่นกับเพื่อนที่สวนใกล้บ้าน ในมือของผมถือลูกชิ้นไปด้วย เพราะสมัยเด็กผมเป็นคนที่ชอบทานลูกชิ้นมาก แต่นั่นก็ทำให้ผมต้องมานั่งร้องไห้.....อยู่ๆ ลูกชิ้นในมือของผมก็หายไป ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆก็หายไป แต่มันหายไปจากมือผมแล้วไปอยู่ในปากของไอ้โบ้....หมาจรจัดที่คนแถวนั้นตั้งชื่อให้

ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมยืนร้องไห้อยู่อย่างนั้น เพราะทำอะไรไม่ถูก ก็ตอนนั้นเพิ่งจะ 5 – 6 ขวบเองนี่นา แต่แล้วก็มีลูกชิ้นอีกไม้ยื่นมาให้ผม ผมหยุดร้องไห้แล้วมองไปที่ลูกชิ้นไม้นั้น
“นิ่งซะนะ นี่ลูกชิ้นของนาย” เด็กรุ่นๆผม กำลังยื่นไม้ลูกชิ้นมาให้ผม พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตร เมื่อผมรับไม้นั้นมาแล้ว เด็กคนนั้นก็หันไปหาไอ้โบ้
“ว้ากกกกกกกกกกกก” อยู่ๆ เด็กคนนั้นก็ตะโกนใส่ไอ้โบ้ ทำให้มันตกใจวิ่งหนีไปเลย แล้วเค้าก็หันมายิ้มให้ผม พร้อมกับวิ่งออกไป

ผมจะแอบมองเด็กคนนั้นทุกครั้งที่เค้ามาหาพ่อผมที่คลีนิค ทุกครั้งที่มา ก็จะมีแผลมาด้วยทุกครั้ง ระหว่างที่ทำแผล ก็พูดคุยตลอดเวลา มันยิ่งทำให้ผมเห็นความสดใสของคนๆนี้ หรือบางครั้งไม่ได้มีแผลมา ก็จะแวะมาคุยกับพ่อผมเสมอ ผมก็ได้แต่เฝ้ามองเค้าเสมอ ตั้งแต่เด็ก..............

[jasmin]

รักแรก แถมยังตั้งแต่เป็นเด็กน้อยอีกตะหาก
มิน่าล่ะถึงฝังใจนัก
สายฟ้าน่ารักได้อีกอ่ะ 

[bbyuqin]

อ้อ...ฮีโร่วัยเด็กของสายฟ้าก็คือตะวันนี่เอง...
แล้วเมื่อไหร่ ตะวันจะรักสายฟ้าล่ะ

[Y2Y]

สายฟ้าของเรารักมันคงคงมาก  แต่ดูๆไปความสัมพันธ์ของทั้งสองก็เหมือนอะไรๆจะเริ่มดีขึ้นแล้ว
อีกไม่นาน ตะวันคงรู้ตัว เย้ๆๆ

[aorta999]

ขอให้ตาวันรักสายฟ้าทีี่เหอะ

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

“แล้วทำไมตะวันไม่รักหละ”

 :sad2:ไงตะวัน เจอคำถามนี้เข้าไป ฉึกเลยไหมล่ะพ่อยอดขมองอิ่ม

ตอนนี้หวานได้อีก ตะวันอย่าแอบทำไรลูกชายเค้าเน้อ

สายฟ้ารักมั่นคง

[namtaan]

ความประทับใจในวัยเยาว์ นำมาสู่ความรักในวัยหนุ่ม
แล้วตะวันจำอะไรได้บ้างไหม

บวกเพิ่มไม่ได้ แต่ขอบคุณมากค่ะ

[Nichdia]

รักมานาน อิอิ

[manami1155]

*0* ที่แท้ตะวันก็เป็นรักตั้งแต่เด็ดของสายฟ้านี้เอง
มิน่าละถึงได้บอกว่ารักมานานแล้ว
แต่ตะวันก็ออกแนวทึ่มๆนะเนี้ย
มีคนมาแอบชอบนานขนาดนี้ไม่มีรู้ตัวเลยนะคนเราอ่ะ

"สายฟ้าน่ารัก" "แล้วทำไมตะวันไม่รักเราละ"
เจอประโยคนี้เข้าไปถึงกับกรี๊ด
นั่นสิตะวัน ทำไมถึงไม่รักสายฟ้า

+1ให้กับประโยคนี้เลยคะ
แทงใจดำตะวันอย่างแรงเลย

[jantaro]

ตั้งแต่เด็กเลยหรอเนี่ย แล้วนายตามตะวันละ... ทำไมยังไม่รักสะทีหีหี

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ฮีโร่ของสายฟ้า
โว้วววววววว
นายตะวันเม่ห์แต่เด็กเลยวุ้ย
น่าหมั่นไส้ (แต่ก้อรักตามตะวันเน้อ  )