หัวข้อ: [เรื่องสั้น]แค่หน้าที่หรือด้วยใจ...(ตอน10 เจ็บจนถึงเมื่อไหร่ 100% 4/2/15)

[supermyrainbow]

  มารอคะ

[KaeM_PonG]

เ นื้ อ เ รื่ อ ง น่ า ติ ด ต า ม ม า ก ๆ เ ล ย ค่ ะ

ตั้ ง ต า ร อ ต อ น ต่ อ ๆ ไ ป อ ย่ า ง ใ จ จ ด ใ จ จ่ อ

ม า ต่ อ เ ร็ ว ๆ น ะ ค่ ะ

 

[atblueann]

มารออ่ะ มารออย่างใจจดใจจ่อเลย รอตั้งแต่เมื่อคืน มาเร็วๆนะ มาเยอะๆๆด้วยน้าาาาาาา

[hongyia]

สงสารมีน อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ

[Akad3ar]

โอ๊ยยยย ปวดตับมาก น้ำตาซึม
ติดตามค่ะ รอรอ

[Miuki_me]

บทที่ 3: ทะเลแสนไกลไม่สิ้นสุด สีครามหมายความเหมือนใจมนุษย์ มันลึกเกินจะรู้



      ท้องถนนในยามนี้แออัดไปด้วยรถยนต์จำนวนมาก ความเร็วในการเคลื่อนที่ไม่เกินสี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง วัตรมองดูแสงไฟจากตึกและเสาไฟบนทางด่วน บรรยากาศในยามค่ำคืนของกรุงเทพฯ ซึ่งความจริงมันก็สวยดี เขาชอบขับรถไปเรื่อย ๆ ดูแสงไฟดูตึกรามบ้านช่อง รถติดไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อของเขา แต่ในตอนนี้คิ้วของชายหนุ่มขมวดเป็นปม ดวงตาสีดำสนิทกำลังขุ่นมัว วัตรอาศัยช่วงที่รถไม่ขยับนึกถึงเรื่องที่ได้รับรู้มาเมื่อตอนบ่าย


"มีนไม่อยากให้เขารู้ครับ มีนไม่รู้จะบอกเขาไปทำไม" มีน เด็กหนุ่มน้องรักที่มักร่าเริงเสมอ เขาไม่เคยเห็นเด็กคนนี้ดูเศร้าขนาดนี้มาก่อน มีนก้มหน้า ยกมือขึ้นลูบท้องตัวเองเบา ๆ


"ทำไมล่ะมีน อย่างน้อยพี่ว่าก็น่าจะบอกมันบ้าง" ชายหนุ่มถามต่อ


"มีน ไม่อยากให้เขาต้องมารับผิดชอบในสิ่งที่เขาไม่ได้อยากให้เกิดขึ้น เขากำลังมีชีวิตคู่ที่ดี มีนอยากให้มันจบได้แล้ว เรื่องของมีนกับเขา" เสียงของมีนเริ่มสั่นในช่วงท้าย


"แต่เอมันอาจจะไม่ได้คิดอย่างนั้น ลูกล่ะมีน อย่างน้อยเด็กก็ต้องการพ่อนะ" เขาพยายามพูดให้มีนเข้าใจเหตุและผล


"มันก็จริงครับพี่... แต่ว่าชีวิตคู่ ครอบครัวมันต้องเกิดจากความรัก ความตั้งใจนะฮะ ผมกับพี่เอเรา...ฮึก เขาไม่ได้รักผม ถ้าเพียงแต่ต้องรับผิดชอบลูก ตะ ต้องฝืนใจมาอยู่ด้วยกัน พี่วัตรคิดว่ามีนกับเขาจะมีความสุขหรอครับ ฮึก ถ้าเราสองคนทนกันไป ในที่สุดก็คงหมดความอดทนลงเอยก็ต้องแยกกันอยู่ มีนไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น" มีนกำลังร้องไห้ ชายหนุ่มไม่เคยเห็นมีนร้องไห้มาก่อน เจ้าตัวเป็นคนร้องไห้ยาก ตั้งแต่สนิทกันมายังไม่เคยเห็นน้ำตาของมีน เรื่องคราวนี้มันหนักหนาจริง ๆ


"แต่ว่าลูกล่ะมีน... เด็กต้องการพ่อนะ" วัตรพยายามพูดเกลี้ยกล่อม


"มีนจะเป็นทั้งพ่อและแม่ฮะ มีนก็สงสารลูกถ้าเขาจะต้องไม่มีพ่อ แต่ว่าถ้าพี่เอต้องฝืนใจมาทำหน้าที่พ่อ มีนคิดว่าลูกก็คงรู้สึกได้ แล้วถ้าหากเราเลิกกัน ลูกจะเจ็บปวดมากนะฮะ... ฮึก... มีนเองก็ไม่มีครอบครัวสมบูรณ์เหมือนคนอื่น แต่ตอนนั้นมีนเองก็ยังรู้สึกถึงความอึดอัดของพ่อกับแม่ บางทีนะฮะ... บางทีถ้าลูกไม่เคยมีพ่อตั้งแต่แรก เขาอาจจะไม่ต้องการพ่อมากเท่ากับตอนที่พ่อกับแม่แยกทางกัน...ฮึก มีนไม่ได้คิดมากเกินไปหรอกนะฮะ มีนรู้ดีฮะว่านิสัยของพี่เอเป็นยังไง เขาต้องรับผิดชอบแน่ แต่แค่หน้าที่ไม่มีหัวใจ สุดท้ายหน้าที่นั้นจะทำลายความรู้สึกดี ๆ ไปจนหมดสิ้น มีนไม่อยากให้ถึงวันนั้น..." มีนร้องไห้ครับ น้ำตาไหลอาบหน้า แต่ไม่มีการสะอึกสะอื้นอะไรที่มากมาย ไม่มีการร้องไห้เสียงดังๆ ไม่มีโวยวายใด ๆ ทั้งสิ้น เด็กน้อย นี่มีนต้องเจอกับความรู้สึกแบบไหนกันนะ วัตรได้แต่ถอนใจ


"มีน แล้วมีนจะทำไงต่อ ให้พี่ช่วยไหม" ชายหนุ่มหยิบยื่นความช่วยเหลือให้มีน มีนยิ้มให้เขา ก่อนจะตอบว่า


"ช่วยปิดเรื่องนี้ให้ทีนะครับพี่วัตร ช่วยมีนหน่อย มีนหาทางออกเรื่องนี้เอาไว้แล้ว" มีนตอบพร้อมกับยิ้มอ่อน ๆ ให้เขา


วัตรกลับมาถึงที่บ้านหลังจากติดบนทางด่วนเกือบชั่วโมง ร่างสูงใหญ่เปิดประตูเข้าไปในบ้าน ภรรยาของเขากำลังยกอาหารมาตั้งโต๊ะพอเห็นเขาก็เดินมากอดก่อนชวนไปทานข้าว น้องป่านลูกสาวที่น่ารักอายุสามขวบวิ่งตึงตังมาจากข้างบน เมื่อรู้ว่าเขามาถึงแล้ว
วัตรมองภาพครอบครัวของเขาอย่างรู้สึกเต็มตื้น เขามีครบทั้งภรรยาที่อ่อนหวานช่างเอาใจ ลูกสาวที่กำลังน่ารักน่าหยิก เขามีครอบครัวที่ดีมากจริง ๆ เฮ้อ... คิดแล้วก็สงสารมีน อย่างน้อยเอมันก็ควรจะต้องได้รู้ว่ามันกำลังจะได้เป็นพ่อคน ชายหนุ่มคิดในใจ...





     ...พี่วัตรรู้เรื่องแล้วครับ พี่วัตรบอกว่าคุณหมอนึกว่าพี่วัตรเป็นพ่อของลูกเลยเตือนให้ช่วยดูแลผมด้วย เขาเป็นคนดีมากจริง ๆ  ผมขอให้เขาช่วยปิดเรื่องนี้เป็นความลับ อีกไม่นานเกินเดือนผมก็จะไปแล้ว ผมอยากใช้ช่วงเวลานี้จดจำพี่เอเอาไว้ ให้ลูกในท้องได้เห็นได้ใกล้ชิดกับพ่อของเขา ถึงแม้ว่าผมจะเจอพี่เอได้แค่ในเวลาทำงานด้วยกันเท่านั้น แต่ผมไม่หวังอะไรอีกแล้วครับ ไม่หวังให้เขากลับมา ไม่แปลกนะครับที่เขาจะมองว่าผมแย่... หลังจากเลิกกันมีหลายครั้งที่ผมโทรไปหาเขาก่อน ชวนเขาไปนู่นมานี่ ด้วยความเป็นคนดีเขายอมไปไหนมาไหนกับผม ผมเลยนึกทึกทักว่าเขายังมีเยื่อใยอยู่บ้าง ตลอดสามปีที่เราคบกันเขาไม่เคยแตะต้องผมเลย ไม่มีอะไรมากไปกว่าจูบกับกอด แต่หลังจากเลิกกัน ผมอยากรั้งเขาจนยอมให้เขาแตะต้อง ผมบอกเขาว่าก็แค่สนองอารมณ์กันทั้งสองฝ่าย ...


ท้ายสุดแล้วเป็นผมเองที่ทนไม่ไหว ผมเป็นฝ่ายเอ่ยปากขอร้องเขาให้กลับมา อ้อนวอนเหมือนคนไม่มีศักดิ์ศรี ผมก็ไม่รู้ว่าผมทำตัวอย่างนั้นได้ยังไง นึกย้อนไปแล้วผมก็สมเพชตัวเอง แค่ความรักที่มีต่อคนเพียงคนเดียวที่ไม่เคยเห็นค่าผม ผมถึงกับยอมเขาทุกอย่าง จนเมื่อสุดท้ายผมได้ยินประโยคที่แสนจะเป็นความจริงของพี่เอ ผมจีงรู้สึกตัวเหมือนเป็นคนนอนหลับที่ถูกปลุกให้ตื่น... พี่เอไม่ใช่คนโกหกใครเพื่อความสบายของคนนั้น เขาไม่มีทางโกหกว่าไม่รักผม เขาไม่ได้พูดเพียงเพื่อให้ผมตัดใจ เขาพูดเพราะเขาคิดอย่างนั้นจริง ๆ....


และถึงแม้เขาจะบอกเลิกผม แต่เขาก็พูดความจริงกับผมเสมอ ไม่รักแล้วก็บอกตรง ๆ ผมไม่คิดโทษเขาครับ ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง ผมก็แค่ไม่ใช่สำหรับเขา เขาจะไปผมก็ไม่โกรธเลยจริง ๆ ครับ


ผมอยากจะเห็นหน้าเขาทุกวัน จนกว่าเรื่องลาออกจะเสร็จ ผมอยากมองดูเขารักกับพี่ฝ้ายอย่างมีความสุข แต่ผมมันคนเห็นแก่ตัวครับ ทุกครั้งเวลาเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน หัวใจมันเจ็บ เจ็บจนแทบทนไม่ไหว... ไม่ไหวจริงๆ ....


กริ้ง กริ้ง กริ้ง เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น ผมมองเบอร์ก่อนกดรับ เขา..โทรมาทำไม


"ฮัลโหลครับ"ผมกรอกสายตอบรับ


"มีน เป็นยังไงบ้าง แล้วหมอบอกไหมว่าเป็นอะไร" พี่เอครับ เขาโทรมาหาผม


"ไม่ได้เป็นอะไรครับพี่เอ ผมสบายดีเพียงแต่ช่วงนี้ปั่นโปรเจคก็เลยไม่ค่อยได้นอน หมอบอกว่าให้พักผ่อนให้เพียงพอ"ผมโกหก


"ทำไมถึงไม่ดูแลตัวเองล่ะ หืม" เสียงพี่เอถามผม เขาคงห่วงผมในฐานะคนเคยรักกันหรือไม่ก็ในฐานะคนทำงานด้วยกัน


"ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากจริง ๆ ครับ พี่เอมีอะไรหรอครับ เรื่องงานรึเปล่า" บางทีเขาอาจจะถามเป็นมารยาท เขาคงจะมีเรื่องงานมาให้ผมทำมากกว่า


"........ พี่แค่โทรมาถามน่ะ ไม่มีอะไร" พี่เอเงียบไปนาน ก่อนจะตอบผม


"ผมโอเคครับพี่... ขอบคุณที่โทรมา" ผมดีใจอยู่เงียบ ๆ ไม่ได้แสดงออกทางน้ำเสียง อย่างน้อยพี่เอก็ห่วงผม ห่วงลูก


"ไม่แทนตัวเองว่ามีนแล้วหรอ" เขาถามกลับมา


"อ่าาา ครับเรียกแทนตัวเองอย่างนี้ดีกว่า มีอะไรอีกไหมครับ" ผมถามไปตามเรื่อง นึกอยากให้เขามีอะไรต่อ อยากคุยกับเขานาน กว่านี้จัง


"ไม่มีแล้ว หายไว ๆ นะ" พี่เอตอบผมแทบจะทันที


"ครับพี่ ขอบคุณครับ" ผมบอกขอบคุณก่อนจะเป็นฝ่ายวางสายก่อน ลูกจ๋า พ่อเขาเป็นห่วงพวกเรานะ น้ำตาผมไหลออกมาอีกครั้ง ก่อนจะบอกตัวเองให้หยุดสร้างความหวังได้แล้ว ผมบอกกับตัวเองแล้วว่าจะไม่บอกเขาเรื่องลูก ยังไงผมก็ทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพี่เอกับพี่ฝ้ายไม่ได้ ในเมื่อเขามีคนอื่นแล้ว เขาก็ควรอยู่กับคนที่เขาเลือก เขาเลือกพี่ฝ้าย ไม่ใช่ผม...





----------- ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ค่ะ มิยูกิอ่านทุกข้อความ ตัวละครทุกตัวมีเหตุและผลในตัวของมันเองค่ะ มีนเองก็มี พี่เอเองก็มี...(มั้งคะ5555)-------------------

[Aoya]

อย่านะพี่วัตร อย่าบอกพี่เอนะ
ให้พี่เอรู้เป็นคนสุดท้าย ในวันที่มีนไม่อยู่แล้วนั่นแหละ
ให้พี่เออยู่กับความรู้สึกผิดไปตลอด จะทำอะไรจะอยู่กับใครก็ไม่มีความสุข
เพราะไม่มีแม้โอกาสได้เห็นหน้าลูก มีนหนูต้องเข้มแข็งนะ
ตอนนี้หนูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวนะ 

[atblueann]

อ่านแล้วเจ็บจี๊ดๆๆอ่ะ ไม่อยากให้เอรู้เลยอ่ะว่ามีนท้อง อยากให้รู้ตอนมีนไปแล้วอ่ะ เมื่อไรมีนจะมีความสุขเสียที ม
ยังคงรู้สึกค้างงงงงอ่ะ 55555 อยากอ่านต่อจัง มาต่ออีกน้าาาาาาาา

[♠DekDoy♠]

ถ้าพี่เอรู้แล้วต้องมารับผิดชอบเป็นเรามันเจ็บกว่าเลิกกันอีกนะ รับผิดชอบทั้ง ๆ ที่ไม่รัก?มันทรมาณสุด ๆ
ต้องให้รู้หลังจากมีนหนีไปนั่นแหละเพราะคนที่เจ็บก็จะคือพี่เอเอง 5555

[►MoNkEy-PrInCe◄]

ผู้ชายท้องได้!

นี่แหละคือสิ่งที่ใฝ่ฝันอยากอ่านมานาน

แถมน่าจะดราม่าอีก อะไรมันดีขนาดนี้ >O<

โดดกอดคนแต่งรัวๆๆ 

 

[fuku]

ตามชื่อเรื่องเลยค่ะ อยากให้ทำด้วยใจ
ให้จังหวะมันตรงกัน ใจคิดถึงอีกฝ่าย  อย่างน้อยก็ไม่ใช่บีบบังคับจนกลายเป็นเกลียดอีกฝ่าย

ถึงจะแนวเรื่องไปได้ไม่กี่อย่าง แต่ภาษากับการบรรยายตัวละครมันจับใจ และทำให้อินกับเนื้อเรื่องมากเลยค่ะ
ติดแบบเข้ามาเล็งเช้า กลางวัน เย็นเลยว่า อัพตอนใหม่รึยัง

[goosongta]

ชอบๆๆๆๆๆๆ อยากอ่านความรู้สึกพี่เอบ้าง

[namngern]

เจ็บแปลบบบ  ฮือออ มีนเข็มแข็งมากนะ
อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ มาเร็วๆน้า

[Moose]

ไม่อยากให้เอรู้ ว่ามีนท้องเลยอ่ะ อยากเห็นเอเจ็บปวดมาก แหม่ คบกันมาตั้งสามปีไม่รักกันบ้างเลยหรือไงนะ ถ้าเอรู้เรื่องที่มีนท้องมันก็อย่างที่มีนบอก ถ้าต้องรับผิดชอบเพราะหน้าที่ไม่ได้อยากทำด้วยใจก็อย่าเลย สงสารมีน

ถึงคุณมิยูกิ เค้าชอบเรื่องนี้มากๆ ขออย่างเดียว แต่งเรื่องนี้ให้จบนะคะอย่าหายไปนะ เค้าขอร้อง 

รอตอนต่อไปค่า   

[NannY]

นั่นสิ ถ้าพี่เอจะรับผิดชอบแค่หน้าที่เนี่ย สู้เป็นซิงเกิ้ลมัมเลี้ยงลูกคนเดียวไปเลยดีกว่า

ค่อยหาพ่อใหม่เอาก็ได้ ผช ดีๆ มีอีกเยอะะะะ

[haru1111]

มีก็ช่างหัวพี่เอเหอะ

ถ้าสมองคิดได้เท่านี้ ปรึกษง ปรึกษา ก็ไม่มี ไม่เข้าใจ

เบื่อมาก พวก มีปัญหา แล้วไปแก้ไขคนเดียว แก้ไขแบบโง่ๆมา ก็อย่ามาเรียกร้องอะไรเลย

แฟนมีไว้ร่วมทุกข์ ร่วมสุขกันนะพีเอ โมโหๆๆ หาคนใหม่สัทีเถอะ มีน 

[exoplanet]

น้ำตาจิไหลแม่งมันเศร้าจริงๆขอบคุณไรท์ที่แต่งนิยายดีๆแบบนี้มาให้อ่าน

[NUTSANAN]

สงสารมีนอ่ะ บางทีพี่เอก้ดูใจร้ายนะ แต่บางทีก้ทำให้มีความหวัง คือสรุปแล้วพี่แกคิดอะไรอยุ่กันแน่เนี่ย ไม่เข้าใจ

[Also]

เป็นกำลังใจให้คุณมิยูกินะคะ สะดุดตาตั้งแต่ชื่อเรื่อง พอได้อ่านแล้วก้อยิ่งชอบ

แอบเห็นหัวเรื่องเป็นเรื่องสั้น แอบเศร้า อย่าเพิ่งให้จบไวนะคะ จะรออ่านตอนต่อไปค้า

[เหนือฟ้ายังมีจักรวาล]

สงสารมีนจังแต่คิดว่าทำถูกแล้วล่ะไม่อยากให้เป็นแค่หน้าที่

[ชะรอยน้อย]

อยากรู้เหตุผลของพี่เออ่ะ

[MIkz_hotaru]

สงสารมีนมาก
แต่พี่เอก็ดูจะห่วงใยมีนเป็นพิเศษอยู่นะ
มันต้องมีอะไรในกอไผ่แน่ๆ
 

[whipcream]

เอคงทุรนทุรายน่าดู ถ้าพบว่ามีนลาออกไปแล้วไม่บอก
แอบเชียร์ให้เอาคืนเยอะๆ ตามหาซัก8เดือนเลย
แต่ควรได้ดูแลพาส่งคลอดน่ะ กรี๊ด อยากอ่านต่อแล้ว
มโนเองมันไม่ใช่อ่ะ

[พลอยสวย]

  หน่วงดีแท้

[hembetaro]

 

แอบสงสารทั้งคู่  (เบา เบา)

[hongyia]

ท่าทางพี่เอจะยังรักมีนอยู่นะ(มั้ง?) ยังไงก็สงสารมีนที่สุดปล้ว

[mukmaoY]

ชอบจริงๆ เรื่องหน่วงๆ55555555555555

[sukie_moo]

พี่วัตร อย่าบอกพี่เอนะ  อย่าๆๆๆๆ
มีนจะได้มีความสุขซักที

[liza sarin]

ชอบอ่ะ ดราม่าเอ๋ย จงเศร้าขึ้นไปอีก

[NOoTuNE]

เข้ามาติดตามด้วยคน ดีใจที่กดเข้ามาอ่าน เขียนได้ดีมากเลยค่ะ


สำหรับเราแค่นี้ก็พอแล้วไม่ว่าจะเหตุผลของเอคืออะไร แต่สุดท้ายก็คือมีนเจ็บ

ไม่อยากให้พี่วัตร แล้วจริงๆ พี่วัตรต้องคิดดูว่าคนไม่รัก ถ้าต้องมาทนฝืนอยู่ด้วยกันเพราะคำว่ารับผิดชอบมันไปกันไม่รอดหรอก

แล้วสำหรับเด็กก็ไม่จำเป็นว่าต่องมีพ่อแม่แล้วเด็กจะอบอุ่น ขาดคนใดคนนึงแต่ถูกเลี้ยงดุมาด้วยความรักเด้กมันก็ไม่ขาดหรอกค่ะ

รอตอนต่อไปค่ะ