26
.
เปิดโปงกระทงที่ 2
#
อิฐมันไม่ปลื้มที่คบกับไอ้เอ็กซ์
ไอ้นี่มันชอบใช้กำลัง ข่มขู่ คุกคาม สิทธิและเสรีภาพ เคยต่อยกับไอ้แชมป์จนต้องไปนอนโรง’บาลกันทั้งคู่ ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง
เนื่องจากไอ้เอ็กซ์มันเกาะติดเยี่ยงเห็บ อิฐเลยต้องยอมลงให้มัน เพราะเดี๋ยวไอ้เทม ไอ้ต้น จะรู้ความลับเข้า
คบกับไอ้เอ็กซ์ หลังจากรถคันนั้น อิฐก็ไม่ได้ตังค์ใช้อีกเลย เหอะๆ
จากนั้นที่มันเจอกูครั้งแรก แล้วไปบอกไอ้ขิงว่าจะไม่มาเจออีกแล้ว ไม่ใช่เพราะกูเป็นต้นเหตุ แต่เพราะไอ้แชมป์มันขอให้เลิกคบคนอื่นให้หมด
มันเจ็บกับเรื่องของไอ้เอ็กซ์พอแล้ว ไม่อยากเจ็บเพราะไอ้ขิงอีก
ไอ้แชมป์พูดแบบจริงจังแทบจะขอร้อง อิฐแคร์มัน เลยยอมทำเพื่อให้มันสบายใจ จะได้จบๆ เรื่องกันไปสักที
หาทางหลบเลี่ยงกันไป จนกระทั่งไปบอกเลิกไอ้เอ็กซ์ เมื่อตอนนั้น..... ที่กูเคยเล่านั่นแหล่ะ
อย่างที่คิดคือมันไม่ยอมง่ายๆ แต่ข้ออ้างของอิฐคือจะไปบอกความจริงกับแม่ของไอ้เอ็กซ์ ว่าลูกชายท่านน่ะ เป็นเกย์ แถมข่มขืนเด็กผู้ชาย...
มันมีหลักฐานจะโชว์แม่ไอ้เอ็กซ์ด้วย (เป็นรูปถ่ายที่ไอ้เอ็กซ์จูบและหอมแก้มมัน)
แม่ไอ้เอ็กซ์เกลียดเกย์ กะเทย ทอม ดี้ พูดง่ายๆ คือเกลียดเพศที่ไม่ใช่ชายหญิงเข้ากระดูกดำ แถมรักษาหน้าตาตัวเองในสังคมยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด
อิฐบอกว่ามันเพิ่งรู้มาไม่นาน ถ้ารู้แต่แรกคงไม่เป็นแบบนี้
เอ็กซ์มันเลยจำใจยอม ขอเดทกับอิฐส่งท้ายวันหนึ่ง โดยมีข้อแม้เหมือนกันว่าอิฐต้องตามใจมันทุกอย่าง
พูดอะไรให้ทำ ก็โดนไปเยอะอยู่ ไอ้เอ็กซ์มันก็ไม่ได้เศร้าอะไรมากมาย เด็กมันก็มีเยอะแยะ แต่ทำตัวกร่างเป็นหมาหวงก้าง
กูกับไอ้เอ็กซ์เคยมีเรื่องกันอยู่ก่อนแล้ว อิฐมันแค่กลัวกูกับมันมีเรื่องจนต้องไปนอนโรงบาลเหมือนไอ้แชมป์
จนกระทั่งกูโทรไปขัดจังหวะนั่นแหล่ะ เลยทำให้ไอ้เอ็กซ์มันโกรธ
เอ็กซ์มันจับได้ว่าอิฐไปทำอะไรมา เพราะปากแดงเจ่อเห็นชัดซะขนาดนั้น
อิฐเลยโดนมันเอาอย่างที่บอก
(ความผิดกูเองแหล่ะ สัส)
ไอ้เอ็กซ์ถึงมันจะเหี้ย แต่มันเป็นคนรักษาคำพูด และที่สำคัญมันกลัวคนที่บ้านจะรู้มากว่ามันเป็นเกย์ (เหตุผลอย่างหลังน่าจะถูกที่สุดนะ กูว่า)
ที่ข่มขืนไปวันแรกที่เจอมันขอโทษ อิฐเอารถมันไปขายก็สมควรแล้ว
ไอ้เอ็กซ์พาอิฐไปคืนไอ้แชมป์ แล้วสำนึกกับสิ่งที่ได้ทำลงไป
ก็เลยจบ...... เรื่องเหี้ยๆ ของมันเพียงเท่านี้
ปัจจุบัน ไม่ติดต่อกันแล้วครับ ระหว่างไอ้เอ็กซ์กับน้องอิฐ
จากนั้นที่มันมีเรื่องกับกู ตอนไปเลิกกับไอ้เอ็กซ์ (จำได้ป่ะที่กูบอกว่ารับไม่ได้ แล้วมันก็หายหัวไปเลย)
อิฐรู้สึกผิดจนต้องไปบอกเลิกกับไอ้เทมอีกคน ของที่ไอ้เทมซื้อให้ทุกอย่างมันคืนหมด แถมยังสารภาพกับเค้าอีกว่า มันคบด้วยเพราะอยากได้เงิน แล้วก็ตอนนี้มีคนที่ชอบอยู่แล้วด้วย
ไอ้เทมโกรธแล้วก็เสียใจมาก จนต้องเลิกกันไปอีกหนึ่ง
เหลือแต่ไอ้ต้นเนี่ยแหล่ะ... บางทีถ้าจำเป็นก็ต้องไปหา ที่คบกันมาได้นานขนาดนี้เพราะมันคือแหล่งเงินรายใหญ่ให้อิฐ
ขึ้นปีที่สองอิฐไม่อยากให้ไอ้ต้นเข้าข้างหลังแล้ว มันเลยทำให้แค่ภายนอกแทน... เพิ่งจะมีอะไรกับใครก็ตอนจะเลิกกับไอ้เชี้ยเอ็กซ์เนี่ยล่ะ
ช่วงนี้เป็นตอนที่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีตีกันอยู่ในหัว
ถ้าเลิกกับไอ้ต้น มันหาเงินไม่ทันแน่... ในขณะเดียวกัน อิฐก็ไม่อยากบอกกูให้ช่วยแก้ปัญหาทางบ้านแทนมันเหมือนกัน เงินแมร่งตั้งเป็นล้าน...
เงื่อนตายที่ผูกเอาไว้ กำลังทำให้ตัวเองทรมาน แต่มันก็ต้องเลือก... ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป
'บางคนยอมตาบอดเพื่อให้ค้นพบความงามของศิลปะที่แท้จริง'
และวันนั้น.... มันเลือกกู ทั้งที่ไม่มีทางหาเงินเพื่อช่วยแม่มันได้อีกต่อไปแล้ว
เหมือนมาถึงทางตันของอิฐจริงๆ
เรื่องมันแย่ขนาดนั้น แต่ก็เสือกดันทุรังหาทางไปต่อคนเดียว
จนในที่สุดกูก็ทำให้มันไว้ใจกูจนได้ ถึงจะไม่รู้ว่าตอนไหนและเมื่อไหร่
ที่สำคัญคือเรื่องราวต่างๆ นานาที่อิฐถ่ายทอดมาให้กูฟังต่างหาก
#
สรุปแล้วที่ผ่านมา..อิฐต้องให้เวลากับไอ้ต้นและไอ้เทมแค่สองคนเป็นส่วนใหญ่ เพราะต้องไปเอาเงินพวกมัน
เกิดเรื่องที่บ้านก็ไปขออยู่กับไอ้โบ๊ท บางทีก็ไปอยู่กับไอ้แชมป์(แฟนหลอกๆ ของมัน)
ส่วนไอ้เอ็กซ์และไอ้ขิงคล้ายตัวป่วนที่คอยยุ่งกับแฟนของชาวบ้าน เพียงแต่ว่าไอ้ขิงไม่ได้เชี้ยเท่าไอ้เอ็กซ์ มันคอยอยู่เป็นเพื่อนอิฐมากกว่า
ไอ้แชมป์ก็เหนื่อยไป... เกิดเป็นมันเนี่ย...เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง เอากระดูกมาแขวนคออีก บ้ายิ่งกว่ากรูอีกมั้ง
อิฐมันไม่ได้มีอะไรกับใครมากอย่างที่คิด... คนมาเกี่ยวข้องกับมันมีเยอะ แถมซับซ้อน
บางทีการที่มันไม่พูดอาจจะเป็นประโยชน์ในบางสถานการณ์ที่มันต้องฝืนทนทำอยู่ก็ได้
หูไม่ได้มีไว้ฟังเสียงอย่างเดียว... ตาก็ไม่ได้มีแค่มอง แต่มันต้องเข้าถึงจิตวิญญาณของคนด้วย กูอาจจะพล่ามน้อยใจเหี้ยอะไรมากมาย
มันคือความรู้สึกทั่วไปของมนุษย์ กูห้ามตัวเองไม่ให้โกรธ ไม่ให้เสียใจ ไม่ให้คิดว่าตัวเองโง่เหมือนควายไม่ได้ เพราะสิ่งไหนที่กูเห็นกูก็พูดไปตามนั้น
แต่ใช่ว่ากูจะไม่เคยคิดอะไรที่ไกลกว่าที่เป็นอยู่
อิฐมันเหมือนภาพวาดที่สวยงามแต่ผิดเพี้ยน ไม่มีใครยอมรับ ไม่มีใครเข้าใจ ไม่มีใครอยากทน
แต่สำหรับกู ยิ่งเพี้ยนมากเท่าไหร่ กูยิ่งอยากเข้าใจความหมายของมันมากขึ้นเท่านั้น...
ลึกๆ แล้วทุกอย่างที่ทำไม่ใช่แค่รัก แต่มันคือวิธีที่จะนำไปสู่บางสิ่งซึ่งอาจเปลี่ยนความคิดของคนๆ นึงได้ตลอดชีวิต
มึงคือความฝันของกูว่ะอิฐ...
H
รวบรัดตามฉบับย่อของไอ้ต้าน
ถ้าไม่ย่อคงเขียนเป็นเรื่องยาวของน้องอิฐได้อีกเรื่องนึงเลย แบบว่าไปเจอแต่ละคนแล้วเป็นไงถึงคบกันได้ อะไรแบบนั้น
พี่ต้านมันมองคนแบบงานศิลปะ ไม่ว่ากันนะ... ยกตัวอย่างเช่น
พ่อแม่เค้าจะเป็นแนว realisticism มองภาพตามความเป็นจริง คือเห็นและรับรู้ได้ทันทีว่าเค้ารู้สึกอย่างไร แสดงออกถึงความตรงไปตรงมา
พวกกิ๊กไอ้ต้าน เป็นแนว baroque, rococo แสดงออกโดยการเรียกร้องความสนใจ ความหรูหรา โอ่อ่า ซึ่งเป็นเพียงเปลือก
ส่วนน้องอิฐ... เหอๆ ไอ้ต้านชอบแนว impressionism มากๆ คือภาพที่เขียนโดยความประทับใจจากจิตวิญญาณของมนุษย์ การใช้สีที่สื่อถึงอารมณ์จากปลายเส้นประสาทรับความรู้สึก น้องอิฐใกล้เคียงศิลปะแนวนี้มากที่สุดล่ะมั้ง คือภาพและสีจะผิดเพี้ยนจัดจ้านจากความเป็นจริง แต่ก็น่าหลงใหล น่าค้นหาเป็นอย่างมาก