...
“อะ...โอ๊ย!” ปวดหลัง
“ปวดหลังเหรอ มันก็น่าอยู่หรอก”
“...” เมื่อคืนเรากับพี่วิน อ๊ะ!น่าอาย น่าอายที่สุด เมื่อคิดได้ว่าเมื่อคืนนี้ทำอะไรไปมั่งวุ่นวายก็นั่งหน้าแดงแจ๋อยู่บนเตียง
“พี่บอกแล้วไงว่าอย่าไปยุ่งกับไอ้นักรบมัน ถ้าพี่ไม่ไปช่วยเราจะเป็นยังไงฮะ”
“...”
“เงียบทำไมล่ะ”
“กะ...ก็ไม่ได้ขอให้ไปช่วยซะหน่อยนี่ วุ่นจะเป็นยังไงก็ไม่เห็นต้องมาสนใจเลย...ฮึ่ก...คนใจร้าย”
“ทำไมพูดแบบนี้” วินเซนต์พูดแล้วกอดวุ่นวายไว้
“อย่ามากอดวุ่นนะไปกอดคนนั้นสิ”
“คนไหนกัน”
“ก็คนเมื่อวันนั้นที่พี่วินกับพี่เพนพามาบ้านไง...อุบ” วุ่นวายรีบปิดปากตัวเองไว้เมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรออกมา
“หึงพี่เหรอ”
“คะ...ใครเค้าจะไปหึง ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย”
“แล้ว...อยากเป็นไหมล่ะครับ ฮึ คนดี”
“ไม่อยาก คนบ้า”
“เข้าใจพี่ผิดแล้ว เพราะเรานั่นแหละ เพราะพี่คิดถึงแต่เราวันนั้นพี่ไม่ได้มีอะไรกับ คนที่เราพูดถึงเลยนะ เราคงรีบวิ่งร้องไห้ขี้มูกโป่งไปก่อนสิ ถึงไม่เห็นพี่เดินออกไป
จากห้อง”
“เอ๊ะ!ใครเค้าไปร้องไห้ขี้มูกโป่งกัน มั่วอ่ะ แล้วใครใช้ให้คิดถึงวุ่นกันไม่ได้ขอซะหน่อย”
“ก็หัวใจพี่เป็นคนขอไงครับ มาทำให้หลงรักแล้วมาทำเป็นไม่รู้ตัวอีกนะ”
“อ๊ะ!หลงรัก”
“ใช่สิ หลงรักใครบางคนแถวนี้แหละ คนที่นั่งแก้มแดงอยู่คนนี้ นี่แหละ”
“ฮึ่ก วุ่นจะเชื่อได้รึเปล่า จะไม่หลอกกันใช่ไหม ไม่หลอกให้ดีใจแล้วก็ทำเหมือนเดิมอีก”
“อย่าร้องไห้สิครับคนดี พี่สัญญาว่าจะทะนุทะนอมวุ่น จะไม่ทำให้ร้องให้อีก ยกโทษที่พี่ทำเรื่องเลวร้ายไว้กับวุ่นได้รึเปล่าครับ”
“อือ”
“แล้วรักพี่รึเปล่าครับ”
“อือ”
“ว่าไงครับไม่ได้ยินเลย”
“รัก”
“อะไรนะ พูดอีกทีสิ”
“ก็บอกว่ารักไงเล่า”
“ฮ่าฮ่า ได้ยินแล้ว งั้นเรามาทำอะไรแบบที่คนรักเค้าทำกันดีกว่านะ”
“แล้วอะไรล่ะที่คนรักเค้าทำกัน”
“ก็แบบนี้ไง”
“อย่านะ...หยุด...อื้อ...อ๊า”
..............................................................................................
ในที่สุดก็จบซะที ที่เหลือไปจิ้นต่อกันเองนะ ส่วนตอนพิเศษไม่รู้ว่าอยากอ่านกันรึเปล่าเลย
ยังไม่เอาลงดีกว่า
อยากบอกรักผู้อ่านทู้กกกกกกกกกกกคน