หัวข้อ: "All of Me"

[MyTeaMeJive]

ตอนพิเศษ Vega-2

ตั้งแต่สมัยของพระราชาจาวาด ผู้เป็นพระราชบิดาของพระราชาฟารัค ไม่เคยปรากฏเหตุลักพาตัวเชื้อพระวงศ์ของเมืองวัน
แต่หากเป็นการต่อสู้กันเองระหว่างเชื้อพระวงศ์ด้วยกันจะพบว่าเกิดขึ้นมาแล้วหลายครั้ง

และเมื่อเกิดเหตุขึ้นที่เมืองหน้าด่าน คำสั่งแรกของแม่ทัพนาซิมคือการส่งสายข่าวออกเดินทางไปเมืองเหนือเพื่อหาเบาะแสของนกยักษ์ตัวนั้น ขณะที่ตนเองสอบสวนนางข้าหลวง และทหารที่อยู่กับองค์ชายน้อยขณะเกิดเหตุ
เรื่องที่เป็นห่วงบุตรชายนั้นย่อมมีแน่นอน แต่มิวู่วามติดตามไปในทันที ด้วยเพราะพอจะคาดเดาผู้ลงมือได้
ควรเรียงลำดับเรื่องราวในส่วนนี้ ได้ว่าองค์ชายน้อยคือเป้าหมายของผู้ก่อเหตุ
ก่อนนี้เป้าหมายอาจมีทั้งองค์ชายน้อยดาริม หรืออาจเป็นเจ้าชายฮัมซา แต่เจ้าชายฮัมซาติดตามอยู่กับผู้เฒ่าดินพระปัยกาย่อมเป็นเป้าหมายที่ลงมือได้ยาก
และชัดเจนว่า เรื่องนี้ต้องมีไส้ศึกที่แจ้งว่าองค์ชายน้อยจะติดตามไอชากลับมาที่เมืองหน้าด่าน
แต่ไส้ศึกผู้นี้คือใคร ต้องการสิ่งใด
เรื่องที่สร้างความประหลาดใจ คือในวันถัดมา อาเม่ยและต้าซัน เดินทางมากับหัวหน้าราชองครักษ์บาดา เพื่อแจ้งให้ไอชาเพิ่มความระมัดระวัง โดยมีการแจ้งไปยังหมู่บ้านของไอชา ในการจัดหาสตรีมาให้ความคุ้มครองเพิ่มเติม
พระราชาฟารัคพระราชทานคำตอบเรื่องนี้ไว้ว่า
เดิมเชื้อพระวงศ์ของเมืองวันมีเพียงเจ้าชายฮัมซา เป็นองค์รัชทายาท ต่อมาเจ้าชายฮัมซาสละตำแหน่ง แต่ทรงออกเดินทางไปกับผู้เฒ่าดิน จึงมีเพียงองค์ชายน้อยดาริมที่อยู่ในข่ายจะเป็นองค์รัชทายาท
หากแต่พระราชาฟารัคทรงรับพระสนมเพิ่มและทรงมีโอรสอีก 2 พระองค์ ส่วนแม่ทัพนาซิมก็รับไอชาเป็นอนุและตั้งครรภ์
ขณะเดียวกันอำนาจของเมืองวันกำลังปกคลุมเมืองเหนือมากขึ้น โดยแม่ทัพนาซิมที่ต้องเดินทางไปตรวจตราเป็นระยะ
หากแม่ทัพนาซิมครองเมืองเหนือ จะมีผลต่อไปถึงดินแดนที่อยู่ห่างไกลมากขึ้นไปอีก
เมืองที่มีหิมะปกคลุมพื้นที่ส่วนหนึ่งของพื้นที่
เมืองที่เป็นแหล่งที่มาของเวทย์ดำในเมืองเหนือ และการค้าขายสิ่งที่เป็นอันตราย
แม่ทัพนาซิมได้แต่ส่ายหน้า ด้วยไม่เคยคิดไปไกลถึงเรื่องการครองบัลลังก์เมืองเหนือมาก่อน

แม่ทัพนาซิมก็เหมือนแม่ทัพเชมัล ที่มีความสุขอยู่กับชีวิตปัจจุบัน ที่มิใช่การเป็นหนึ่งในแผ่นดิน

หัวใจของแม่ทัพนาซิมคนโง่งมอยู่ที่ใด อาเม่ยรู้ดี...
เมื่อพบกับแม่ทัพนาซิมอีกครั้งที่เมืองหน้าด่าน ความเป็นกังวลเรื่ององค์ชายน้อยฉายชัด แต่การมองผ่านไปข้างหลังดั่งมองหาว่ายังมีใครอีกคนตามมาด้วยหรือไม่ทำให้อาเม่ยขัดใจ
ก็ไอชาสตรีที่กำลังตั้งครรภ์อยู่นั่นมิใช่เมียหรือไร
และเพราะความเกรงใจหัวหน้าราชองครักษ์บาดาที่เดินทางมาด้วยกันแน่แท้ ที่ทำให้อาเม่ยไม่เอ่ยคำพูดใด ๆ ออกไป
หัวใจของแม่ทัพนาซิมยังอยู่กับคนที่ไม่ควรให้ใจไป ส่วนความรู้สึกที่มีต่อไอชา ก็ไม่ต่างอันใดกับความรู้สึกที่พระราชามีต่อพระชายา และพระสนม
จู่ ๆ ก็รู้สึกเห็นใจสตรีทั้ง 4 คนที่ต้องสมรสเพื่อหน้าที่....
แต่นั่นมันก็อีกเรื่องหนึ่ง ในเวลานี้ทั้งอาเม่ย และ ต้าซันก็มีเรื่องที่จะต้องไปทำเช่นกันที่เมืองหลวงของเวกา
แม่ทัพนาซิมถึงกับเลิกคิ้วสูงเมื่อ 2 พี่น้องเตรียมตัวออกเดินทางต่อในทันที
ก่อนที่พี่น้องจะออกเดินทาง แม่ทัพนาซิมแจ้งสถานการณ์ของแม่ทัพเชมัล กับเหล่าองครักษ์ในเมืองเวกา งานที่ต้องไปทำ หมู่บ้านเป้าหมาย และอุปสรรคที่เกิดขึ้น

ก่อนนี้มีความมั่นใจว่าผู้ที่ลักพาตัวองค์ชายที่จะอยู่ที่เวกา โดยมีความเป็นไปได้ถึง 8 ส่วนที่ชนเผ่าทาคาจะเป็นผู้ลงมือ เผื่อไว้ 2 ส่วนที่อาจเป็นเมืองอื่นฉวยโอกาสสร้างความสับสนขึ้น แต่เมื่อหัวหน้าราชองครักษ์บาดา แจ้งว่า อาเม่ยกับต้าซันจะไปเมืองหลวง แม่ทัพนาซิมก็ยิ่งหนักใจ
เมืองหลวงย่อมเป็นศูนย์รวมของผู้ใช้เวทย์ และถ้าเป็นเวกา ย่อมหมายถึงศูนย์รวมของภูติ และหากองค์ชายน้อยอยู่ที่เมืองหลวง ทางฝ่ายนั้นก็ย่อมวางคนป้องกันองค์ชายน้อยมากขึ้นไปอีก
ข้อนี้แม่ทัพนาซิมไม่เข้าใจแผนการของพระราชาฟารัคแม้แต่น้อย
 
อาเม่ยเม้มปากสนิท กำมือแน่นตลอดเวลาที่แม่ทัพนาซิมแจ้งเรื่องราวทั้งหมดให้รับทราบ แม้ยืนยันว่าจะไม่ใจร้อนทำเสียเรื่อง แต่หลังการหารือกันอีกชั่ว 2 ก้านธูปแม่ทัพนาซิม และ หัวหน้าราชองครักษ์ก็ตัดสินใจขอไปส่งจนถึงชายแดนเมืองเหนือที่ติดต่อกับเมืองเวกา เพื่อที่จะช่วยเตรียมเครื่องกันหนาว และอาหาร
อาเม่ยท้วงว่าพระราชาวางแผนเรื่องนี้ให้ทั้งหมดแล้ว แต่ต้าซันเข้าใจความเป็นกังวลของทั้ง 2 คนเป็นอย่างดี โดยเฉพาะความกังวลของแม่ทัพนาซิม เรื่องที่บุตรชายถูกลักพาตัวไป จึงสนับสนุนให้ไปส่งถึงเมืองเหนือ
...องค์ชายน้อยเป็นลูกชายคนเดียว  ที่ผ่านมาก็ปลอดภัยดี แต่เมื่อกลับมาบ้าน กลับถูกคนลักพาตัวไปจากปลายนิ้วมือของผู้เป็นพ่อ ถ้าเป็นคนอื่น คงได้บุกไปจนถึงเมืองเวกา เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย เพื่อเอาบุตรคืนมา ... ต้าซันอธิบายกับอาเม่ยเช่นนั้นในระหว่างการเดินทางต่อ

ขณะที่แม่ทัพนาซิม แม้จะวางใจเรื่องที่พระราชาฟารัคทรงจัดคนให้ความช่วยเหลืออย่างรวดเร็ว แต่การส่งต้าซันไปในเมืองที่ผู้คนอันตราย ออกจะเป็นการเสี่ยงมากเกินไป ถึงโดยทั่วไปผู้ครองเวทย์จะไม่ทำร้ายคนธรรมดา แต่จะไว้ใจได้อย่างไรเมื่อที่นั่นคือเวกา
อาเม่ยสัมผัสความสงสัยนี้ของแม่ทัพนาซิมได้เช่นกัน
แต่ก็เป็นอีกครั้ง ที่แม่ทัพนาซิมไม่ได้พยายามเปลี่ยนแปลงการตัดสินพระทัยของพระราชาฟารัค ยังคงทำตาม แม้จะมีแต่ความสงสัยก็ตาม
ก็เหมือนกับเรื่องของไอชานางข้าหลวง ที่ต่อให้แม่ทัพนาซิมมีคำถาม หรือเป็นเรื่องที่มิต้องการทำตาม หากพระราชามีพระประสงค์ แม่ทัพนาซิมก็จะทำ

2 เดือนครึ่งถัดมา แม่ทัพนาซิมก็ส่งคู่พี่น้องที่ชายแดนเมืองเหนือ โดยมีคนนำทางจากชนเผ่าชายแดนรอรับ และทำหน้าที่ไปอีกระยะหนึ่ง จากนั้นก็จะพาไปหาคนนำทางจากอีกเผ่าเพื่อเดินทางในช่วงต่อ ๆ ไป แต่เมื่อเข้าไปใกล้กับเมืองหลวง ทั้ง 2 คนจะต้องเดินทางต่อไปด้วยตนเอง
การเดินทางที่ควรต้องใช้เวลาเดินทาง 3 เดือนแต่ลดลงมาอยู่ที่ 2 เดือนครึ่งไม่ได้ทำให้ต้าซันอ่อนเพลียมากนัก ด้วยพระราชาฟารัคพระราชทานยาบำรุงมาให้ แต่ก็ย้ำไว้ว่า หากเมื่อถึงเวลาที่ต้องพักก็ต้องพัก อย่าได้ฝืนต่อไปอย่างเด็ดขาด ความเคร่งครัดนี้ ทำให้ต้าซันสามารถติดตามน้องชายไปตลอดทาง

เมื่อเดินทางมาถึงชนเผ่าบีม คนนำทางพาไปพักในเรือนพัก จากนั้นทั้งหมดจึงออกมากินอาหารที่เจ้าของเรือนจัดไว้ให้ ทั้งต้าซันและอาเม่ยยังคงความสนุกสนาน และไต่ถามเรื่องราวมากมายจากเจ้าของเรือน ทำตัวเป็นดั่งนักท่องเที่ยว 2 คนพี่น้องที่เดินทางไปทั่ว ต่อให้คนหนึ่งเป็นผู้ครองเวทย์ คนหนึ่งเป็นคนธรรมดา ก็กลับไม่ได้ทำให้ผู้ใดระแวดระวัง แต่ที่นี่เอง ที่อาเม่ยพบกับภูติจิ๋วปีกบางสีเขียวฟ้า
สีที่เกือบเหมือนกับดวงตาของอาเม่ย
ภูติตัวน้อยนั่งลงที่ไหล่ของต้าซันขณะที่จ้องมองดวงตาสีแปลกของอาเม่ย จากนั้นก็บินไปหาบุตรชายคนโตของเจ้าของเรือน ผู้ที่เลี้ยงภูติตนนี้
ภูติตัวน้อยกระซิบบอกข้อความบางอย่างกับผู้เลี้ยง
ผู้มาเยือนทั้ง 3 คนหันมามองหน้ากันอย่างระแวดระวัง แต่บุตรชายคนโตของเจ้าของเรือนพัก มิได้กล่าวทักเรื่องใด มีเพียงในเช้าวันถัดมา เมื่อจะออกเดินทาง กลับฝากให้ภูติน้อยเกาะไหล่ติดตามมาด้วย บอกว่า ทางที่จะเดินทางไป จะมีอากาศหนาวเย็นลงเรื่อย ๆ ขณะที่อาเม่ยเป็นไฟ ภูตินี้จะช่วยให้อาเม่ยควบคุมพลังได้ดีขึ้น และไม่ต้องกังวล เมื่อไปส่งถึงระยะหนึ่ง ภูติปีกสีเขียวฟ้าก็จะเดินทางกลับมาเอง
ภูติปีกสีเขียวฟ้าที่มีชื่อว่า ทรอยด์ ตามมาด้วยเหตุใดอาเม่ยไม่รู้ รู้แต่ว่าภูตินี้พูดคุยกับต้าซันเท่านั้น บางครั้งจะหายไปเป็นวันแล้วก็กลับมาพูดคุยกับต้าซันอีก
เพราะเป็นต้าซัน อาเม่ยจึงแกล้งงอนเป็นบางคราที่ถูกกันไว้เป็นคนนอก แต่เมื่อต้าซันมาง้อ อาเม่ยก็หัวเราะอย่างสดใสไปเสียทุกครั้ง
จนกระทั่งเบื้องหน้าคือเขาสูงชัน ด้านบนปกคลุมด้วยหิมะหนา ภูติน้อยก็พูดจากระซิบกับต้าซันอีกครั้ง แล้วโบกมือร่ำลา ส่วนคนนำทางพาไปส่งที่ชนเผ่าทองค์ ผู้นำทางในช่วงต่อไปที่มีภูติน้อยสีน้ำตาลอยู่ในครอบครอง
บราวน์เป็นภูติน้อยสีน้ำตาลไหม้ทั้งตัวและปีก ไม่ให้ความรู้สึกน่าเข้าใกล้อย่างทรอยด์ แต่เข้าใจได้ว่าทรอยด์เองก็หลีกเลี่ยงที่จะพบเจอกับบราวน์ เพราะทันทีที่พบกัน บราวน์ก็บินวนต้าซัน แล้วไปพูดบางอย่างกับคนทำทาง จากนั้นก็นั่งกอดอกหน้างออยู่ที่ไหล่ของผู้นำทางจากเผ่าทองค์ไปตลอดการเดินทาง
นอกจากนี้บราวน์ยังคงมีท่าทีข่มขู่ต้าซันอีกหลายครั้ง ทั้งในยามกลางวันและกลางคืน แต่ไม่ได้ลงมือจริงจัง มีแต่ข่มขู่ ไม่ได้แสดงพลังในการหลอกหลอนจิตใจ สร้างภาพลวงใด ๆ
ส่วนต้าซันกลับหัวเราะขำท่าทีของอีกฝ่าย แม้อาเม่ยจะเตือนว่า ภูติเหล่านี้ไม่ได้น่ารักอย่างรูปร่างหน้าตา แต่ต้าซันก็ยังคงไม่ใส่ใจ
แต่ในระหว่างการเดินทาง จู่ ๆ บราวน์ก็แจ้งว่า นกตัวใหญ่ที่ลักพาองค์ชายน้อยเป็นสัตว์เลี้ยงของชนเผ่ากี 1 ใน 3 ของชนเผ่าทางเข้าหุบเขาแหล่งเพาะปลูกพืชตั้งต้นของผงฝุ่นลืมตน 
สองพี่น้องไม่รู้สึกว่านี่เป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมาย แต่เมื่ออีกฝ่ายเริ่มพูดขึ้นมาก่อน จึงไต่ถามต่อ 
การจับองค์ชายน้อยมาที่เวกา ก็เพื่อต่อรองกับแม่ทัพเชมัลที่กำลังเข้าไปปราบปรามการค้าผงฝุ่นลืมตนนั่นเอง

เรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกัน คนที่ไม่เกี่ยวข้องกัน กลับเกี่ยวข้องกันโดยมีการค้าผงฝุ่นลืมตนเป็นศูนย์กลาง
เป็นไปตามที่พระราชาฟารัคคาดการณ์ไว้ทุกประการ!

จนเข้าใกล้หน้าผาสูงชัน เส้นทางที่จะมีน้ำแข็งเกาะเป็นระยะอยู่เบื้องหน้า คนนำทางจากชนเผ่าทองค์และภูติบราวน์ก็ลากลับ

เส้นทางจากนี้จึงเป็นการผจญภัยของสองพี่น้อง
อาเม่ยหันไปมองพี่ชายที่ยิ้มกว้างให้กำลังใจ แล้วออกเดินทางต่อไป
หน้าผาสูงชัน เส้นทางที่มีน้ำแข็งเกาะเป็นระยะทำให้พี่น้องต้องใช้เชือกผูกเอวกันไว้
พบถ้ำที่ไม่ลึกนัก แต่พอให้หยุดพักได้ ยังมีร่องรอยของผู้ที่เคยมาพักก่อนหน้าทิ้งไว้ สองพี่น้องช่วยกันก่อไฟ อุ่นอาหาร
น้ำแกงร้อน ๆ แตะริมฝีปาก อาการเจ็บแปลบที่หัวใจก็เกิดขึ้นจนมือที่ถือถ้วยอยู่ยังสั่น พี่ชายที่เฝ้ามองน้องชายอยู่รีบเข้ามาคว้าถ้วยไปวาง แล้วจับมือขาวบีบนวด

"ท่านพี่เกิดเรื่องร้าย" อาเม่ยกล่าวกับต้าซัน
ดวงตาสีฟ้าตื่นตระหนกยิ่งกว่าเกิดเรื่องร้ายกับตนเอง
"แม่ทัพมีองครักษ์ตามไปด้วยทั้งหมด เขาต้องแก้ไขสถานการณ์ได้สิ" พี่ชายให้กำลังใจ ไม่มีคำถามว่า อาเม่ยรู้ได้อย่างไร มีแต่ความเชื่อในทุกสิ่งที่น้องชายคิด พูด และลงมือทำ
อาเม่ยกำมือแนบที่หัวใจ
......"น้องอยู่ที่นี่ รอท่านพี่อยู่ อยากพบท่านเหลือเกิน"......

แม่ทัพเชมัล และองครักษ์ติดอยู่ในถ้ำซึ่งภายในมีหินงอก หินย้อยเป็นน้ำแข็ง
แรกนั้น เป็นเพียงการหลบเข้ามาในถ้ำเพื่อพักกินอาหารค่ำและพักผ่อน แต่เมื่อที่ด้านนอกมีพายุหิมะที่เกิดจากเวทย์เข้ามาปกคลุม ภูติตัวน้อยปรากฏขึ้นภายในถ้ำชักจูงองครักษ์มาจิดผู้มีอายุน้อยที่สุดเข้าไปด้านใน ภูติตัวน้อยพากันส่งเสียงเลียนแบบคุณชายมาจิดเรียกคนอื่น ให้เข้ามาชื่นชมความงามภายในถ้ำ และเมื่อผู้อื่นเดินตามเข้ามา รวมถึงแม่ทัพเชมัล ภูติหลายตัวก็ปรากฏขึ้นตามจุดต่าง ๆ ส่งเสียงกรีดร้อง และสร้างภาพลวงที่ชวนให้คลุ้มคลั่ง
ขณะที่หินงอก หินย้อย ภายในถ้ำกลับพร้อมหักหล่นลงมาได้ทุกเมื่อ นั่นเพราะที่นี่มีองครักษ์ซัน และซาดาน ผู้ใช้ไฟ 2 คนที่พลังของพวกเขากำลังละลายน้ำแข็งในถ้ำ ซึ่งที่ผ่านมายังเป็นผู้ที่ทรมานที่สุดกับการเดินทาง ยิ่งมาถูกฤทธิ์ของภูติซ้ำเติม ทั้ง 2 คนยิ่งย่ำแย่ สุดท้ายแม่ทัพเชมัลต้องถ่ายพลังให้กับทั้ง 2 คน
ส่วนองครักษ์อื่น ๆ เมื่อจะกำจัดภูติเหล่านี้ ก็ยังไม่สามารถทำได้เต็มที่ ด้วยภูตินี้จะหายตัวไปทันที แล้วก็จะกลับมาใหม่ในเวลาอันสั้น กลายเป็นการส่งพลังไปทำลายน้ำแข็งในถ้ำ แล้วก็วนกลับมาทำร้าย 2 คนนั้นเสียอีก
แต่จู่ ๆ แม่ทัพเชมัลก็กลับหยุดยืนนิ่งกำมือแนบหัวใจ แล้วให้สัญญาณทุกคนหยุดความพยายามที่จะต้านทาน หันไปกดจุดให้องครักษ์ซันและซาดานนอนหลับ ส่วนคนอื่น ๆ ให้เริ่มการฟื้นฟูพลัง
บรรดาภูติจิ๋วหลายสิบตนเอียงคอมองด้วยความสงสัย

เวลาผ่านไปหลายชั่วยาม ผู้ควบคุมภูติที่อยู่ภายนอกเริ่มอ่อนเพลีย ผู้ใช้เวทย์สร้างพายุหิมะก็เริ่มอ่อนเพลีย แม่ทัพเชมัลลุกขึ้นยืน หันไปปลุกองครักษ์ที่พักผ่อนอยู่ 
คนรูปร่างสูงใหญ่ ก้าวออกมาด้านหน้า ดึงพลังขององครักษ์ซันระเบิดผนังถ้ำ พาทุกคนหลบหนีออกมา แล้วระเบิดซ้ำให้ผนังถ้ำกลบฝังภูติที่ยังอยู่ภายใน
พายุหิมะที่เกิดจากเวทย์ด้านนอกสงบลงแล้ว เสียงรบกวนของภูติหมดไปเช่นกัน
เมื่อออกมาที่ด้านนอก ไม่มีวี่แววของพายุหิมะ ดวงตาสีเข้มมองดวงจันทร์ที่อยู่บนฟ้า

...

อาเม่ยมองดวงจันทร์แล้วหันมาหาต้าซัน "ท่านพี่ปลอดภัยแล้ว"
พี่ชายไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าใด แต่ก็ยักไหล่ "มิเป็นไรก็ดีแล้ว เจ้าก็นอนสักทีเถิด"
ดวงตาสีแปลกหันไปมองดวงจันทร์อีกครั้ง รอยยิ้มสดใส
"คิดถึงท่านยิ่งนัก"

....จบตอนที่2...

[ปีศาจน้อยสีชมพู]

ขอแปะก่อน ^_^

[noteno]

 

อาเม่ยกับพี่เชมีจิตสื่อถึงกันด้วย

 ..ทำไมชั้นอิจฉา

  รอลุ้นให้ช่วยเจ้าชายน้อยในตอนต่อไปป

[nin@]

หัวใจสองดวงที่สื่อถึงกัน... ถึงตอนนี้อาเม่ยกับท่านแม่ทัพจะยังไม่เจอกัน แต่ความหวานก็ยังคงอยู่นะคะ 

[nekko]

ความหวานยังคงอยู่แม้พี่เชกับอาเม่ยห่างกัน

 

[river]

ต้าซันเป็นกำลังเสริมที่ประเมินไม่ถูก

[dekying kukkig]

หูยยยยยยยยยยยยยยยยยย มองดวงจันทร์แล้วเห็นหน้าเธอ  หว๊านนนนหวาน

พวกเฟสไทม์หรือวีดีโอคอลสมัยนี้ชิดซ้าย (เออ บ่นไรเนาะ มันคนละยุค  )

ว่าแต่ต้าซันคนดีนี่มีดีกว่าที่คิดแน่ๆ   

[Wordslinger]

สองคนเขาสื่อจิตกันด้วยหัวใจและพลังแสงจันทร์ ว้าว โรแมนติกจริงๆ ค่ะ

รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง คำกล่าวนี้เป็นจริงมากๆ เพราะกลุ่มแม่ทัพเชมัลไม่มีความรู้เกี่ยวกับเวกามากนัก อาจทำให้หลงกลพวกศัตรูนิดหน่อย แต่เมื่อใช้สติก็ย่อมจะเอาชนะและหลุดพ้นมาได้ อยากรู้จริงๆ ว่าใครเป็นคนบงการอยู่ด้านหลัง วางแผนทีเดียวทำเอาหลายคนป่วนไปเลย เพียงเพราะผงฝุ่นลืมตนเท่านั้นหรือ? หรือเพราะอย่างอื่นอีก?

ติดตามตอนต่อไปนะคะ หวังให้องค์ชายน้อยดาริมอยู่รอดปลอยภัยนะคะ

[aehJTS]

บนความตื่นเต้น มีความหวานปนอยู่

  ค่ะ

[B52]

อือหือ

[twinmonkey0311]

ความรักของแม่ทัพเชมัลกับอาเม่ยช่างลึกซึ้งจริงๆ ขนาดตกอยู่ในอันตรายยังสามารถสื่อถึงกันได้

[piggyfree]

 ขอบคุณนะคะ คุณไจฟ์ กะ น้องน้ำชา 

เพิ่งอ่านตอน vega 1  ท่าทางจะสนุก
ขอไปพักตาแป๊บ เดี๋ยวเข้ามาอ่านตอนสองต่อ
จ้องคอมฯ นานๆ ไม่ไหวอ่ะ

[mystery Y]

สื่อถึงกันได้ด้วย~

[puchi]

จิตสื่อถึงกันด้วยยย

[titansyui]

 

[natalee22]

อรั๊ยๆๆๆๆ ตอนนี้มีแอบหวานกันเล็กน้อย
อาเม่ยกับพี่เชจิตสื่อถึงกันด้วย น่ารักจัง

[why yyy]

ขอบคุณ

[piggyfree]

มาอ่านต่อล่ะ...

เขาสื่อสารกันด้วยใจ  เราอิจมากเลย
เริ่มสนุกแล้วมีภูตน้อยด้วย  รอตอนต่อไปนะคะ

[fangkao]

ขอให้องค์ชายน้อยปลอดภัยนะ เจ้าภูติจิ๋ว บราวน์ ทำให้นึกถึง จิงเกอเบลเลย555 ไอ้นิสัยเชิดๆเนี่ย ในตอนนี้ต่างคนก็ต่างต้องรักษาตัวให้รอดไว้ก่อนล่ะเนอะ  มาต่างเมืองโดยเฉพาะเวกา ไว้ใจใครไม่ได้จริงๆ รอตอนต่อไปนะ ตอนพิเศษเวกานี่สนุกจริงๆ เหมือนได้อ่านแฮรี่ผสมปีเตอร์แพนเลย ชอบๆๆ

[Nathi]

เมืองนี้มีแต่เรื่องที่ทำให้ตื่นเต้น ต้องระแวดระวังอยู่ตลอดเลย อยากอ่านตอนต่อไปทันทีที่อ่านจบเลย

ปล.พี่เชกับร้องเม่ยนี่ใจเขาสื่อถึงกันตลอดเลยอ่ะ มันต่อใจ

[alternative]

สื่อสารกันด้วยใจ เหมือนเป็นครึ่งชีวิตของกันและกันเลย

[sosi]

เม่ยน่ารัก

[dekying kukkig]

ก๊อกๆๆ เข้ามาจองเก้าอี้หน้าเวทีรอตอนต่อไปค่ะ 

[Nathi]

มาอีกรอบ

ดันๆๆ

[twinmonkey0311]

มารอตอนต่อไปนะคะ

[kokoro]

เพียงแค่ผงฝุ่นเท่านั้นหรือ ที่เป็นปัจจัยให้ทุกคนเข้ามาพัวพันกับเหตุการณ์นี้

ชอบภูติน้อยจังเลยค่ะ จินตนาการตามแล้วรู้สึกน่ารักมาก แถมยังไปเกาะ ไปคุยกับต้าซันคนเดียวอีก
อาเม่ยของเราถูกทิ้ง 5555

เขามองพระจันทร์แล้วคิดถึงกัน หวานมากกกกก
แถมยังจิตใจสื่อถึงกันอีกด้วย ทำไมรู้สึกอิจฉา

รอติดตามเหตุการณ์ต่อไปนะคะ ลุ้นๆ

[ปีศาจน้อยสีชมพู]

ชอบที่สุด..โดยเฉพาะตอนท้าย..

[noteno]

 
เข้ามารออาเม่ย

[YouandMe]

มาช่วยผลักดันเพื่อตอนต่อไป 

[fangkao]

มารออย่างเงียบๆ