หัวข้อ: ร้าย...หรือรัก ตอน จบแล้ว 2-2-55

[Karn12]

ทั้งบีมทั้งเฟคต่างก็ผิดทั้งคู่ที่ดึงคนอื่นมาทำให้เรื่องวุ่นวายเข้าไปอีก

[Isuru]

ทั้งๆที่รู้ว่าเฟคเป็นพระเอกแต่ก็สงสารพี่ก้องจริงๆ
คนดีดีทำไมไม่รัก ดันรักคนไม่ดี ชอบคนเลวค่ะ

อ่านแล้วไม่เบื่อหรอกค่ะ แค่อยากให้มาต่อบ่อยๆ
รอตอนต่อไปจ้า

[น้ำชา เย็นๆ]

สงสารก้องว่ะ

[broke-back]

บีม..คุณนั่นล่ะตัวปัญหา
ลองแก้ปัญหาที่ตัวเองดิ
ง่ายกว่าเยอะ..แทนที่จะวิ่งไล่แก้ปัญหาที่คนอื่น

ถ้าชนะตัวเองแล้ว  ต่อให้มีอีกเป็นร้อยไอ่เฟค หรือเป็นหมื่นพี่ก้อง
ใครจะทำร้ายอะไรบีมได้ เข้าใจป่ะ หุหุ

อย่าเบื่อที่เล่า อย่าหน่ายที่จะแต่ง
อ่านเรื่องนี้มานาน กี่ทีๆๆๆๆ ก็สนุกตลอด
เพราะทั้งพระเอก(ใครหว่า? ฮาๆๆ) นายเอก(บีม) กระตุกต่อมน้ำตา กระแทกต่อมโมโห โหด+บ้า ได้ดี๊ดี มั่กๆๆๆๆๆ

+1 เป็นกำลังใจให้คนแต่งครับ

[Yunatsu]

 

[DasHimmel]

เฟคก็ยังคงเป็นเฟคอยู่วันยังค่ำ 
ตกลงมันรักหรือมันหวงของกันแน่ ทำไมตอนทำมันไม่คิด มาคิดได้มาง้อเค้าตอนนี้เพื่อ???
พี่ก้องน่าสงสารสุดอ่ะ สุภาพบุรุษ คนดี แต่จะโดนหักอกมั้ยหว่า
เสียวบีมใจอ่อนให้เฟคอ่ะ 

[NUTTYZERO]

ไอ้พี่เฟคเมาแล้วหื่น  ชอบถามเรื่องบนเตียง 555+

ระวังตัวไว้เหอะบีม...เดี๋ยวพี่เฟคแกทบต้นทบดอกแล้วจะลำบาก อิอิ

[Public]

ก็จริง...บีมคุณตัวปัญหามากเลย 

[MM]

ถ้าจะยุ่งๆกันไปอีกหลายตอน ... บูมมาแล้วจะอยู่สภาพไหนกันหละนั่น 

[TanyaPuech]

   อิรุงตุงนัง

เชียร์พี่ก้องนะ

[ต่ายน้อย]

 

[ploylw_chery]

 
   

[Viper_Wa]

โอ๊ยยยย อึดอัด ลุ้นสุโค่ยเลยว่ะ...สรุป ไม่ต้องมีใครได้บีม ผมขอฉุดบีมไปล่ะ ^O^...OoO!!! อ๊ากกกกกก

5 นาทีต่อมา...ขอไว้อาลัยให้กับคนโพสต์คนนี้ เนื่องมาจากโดนตีนไอ่พี่เฟคกระทืบตาย - -

[gneuhp]

สงสาร พี่ก้อง อ่ะ
ไม่น่าดึงคนดีดีเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเลย T T

[ghostjapan]

สงสารพี่ก้องอ่ะ
ใจหนึ่งก็เชียร์พี่ก้องให้คบกับบีมต่อไป
อีกใจก็เชียร์พี่เฟคว่าอย่างพึ่งตัดใจจากบีม
และอยากบอกบีมว่าให้รีบตัดสินใจว่าจะเลือกใครเพราะยิ่งนานคนที่เจ็บคือบีมเอง

[PLewtEan]

ถ้าเรื่องนี้พี่ก้องเป็นพระเอกจะถือว่าเรื่องโคตรจะพลิกสนั่นหวั่นไหวเลย

แต่ถ้าเฟคเป็นพระเอกก็ตามสเตปประมาณ 'เลวแค่ไหนก็รัก  ..ก็มันรักไปแล้ว'

มันจะยุ่งเหยิงตรงที่ก้องบอกพ่อกับแม่บีมไปแล้วนี่หล่ะ  คิดดูถ้าวันนึงบีมบอกไม่ได้รักก้องแล้วไปบอกพ่อแม่ว่ารักเฟค พ่อแม่ช็อคแน่ที่ลูกชายมีอะไรกับผู้ชายถึงสองคน(ไม่นับกันต์ที่เป็นคนที่สาม)  คิดว่าคงรับได้ยากแล้วยิ่งสถานะ หน้าที่การงานของพ่อบีมด้วย

เดาเล่นๆว่าซักวันนึง เฟคอาจจะโผล่หัวไปแล้วไปบอกพ่อแม่บีว่า 'ผมข่มขืนลูกของคุณ'  อันนี้คิดว่าพ่อบีมคงไม่แค่ต่อย อาจจะชักจุดสามแปดมาจ่อหัวเลยก็เป็นได้

เรื่องความรักที่มันชุลมุนวุ่นวายนั้นมันก็ไม่ได้ห่างไกลกับความจริงในชีวิตมนุษย์มากหรอก


ปล.อ่านความเห็นก่อนๆหน้าแล้วตกใจ  อินมากจริงๆ   แอบน่ากลัว  แต่เรื่องนี้นานาจิตตัง


เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า (ตามมาทันตอนนี้พอดี)

[amito]

คาราคาซังกันไปหมดแล้วนะบีม ตกลงมีใจให้พี่ก้องเค้ามั่งรึเปล่าเนี่ย พี่ก้องเค้าเปิดตัวกับพ่อแม่บีมแล้ว แล้วถ้าไปกันไม่ได้เพราะบีมยังไม่ลืมเฟค จะทำยังไง

[tumtok]

เมื่อไหร่จะมาต่ออีกอ่ะอยากอ่านแล้ว

[lovenadd]

รอบีมอยู่น่ะ

[anukul]

รอ

[anukul]

เรื่องจะเป็นอย่างไรต่อน๊า  ปล.แอบผิดหวังในตัวบีมมาก

[jitsupa apple]

 

[storbayre]

ต้องรอลุ้นตอนต่อไป

[shizuruviola]

ชอบอ่ะสนุกดี

[konjingjai]

ขอสวัสดีทุกคนเลยนะครับไม่ได้เจอกันนานมาก  พอมาอีกครั้งก็ขอจบนิยายเรื่องนี้เลยแล้วกัน  แต่ขอบอกไว้นิดนะครับตอนจบอาจจะไม่ถูกใจใครหลายๆ  คน  แต่ผมขอจบในแบบฉบับที่ผมคิดว่าดีที่สุดในตอนนี้แล้ว  ส่วนเรื่องราวและปมต่างๆ  จะทยอยมาลงให้อ่านในตอนพิเศษนะครับ   ท้ายสุดแต่ไม่สุดท้าย ขอแนะนำนิยายใหม่อีกสองเรื่องนะครับคือเรื่อง  ไม่ได้ขอให้มารัก  นิยายแนวฮ่ามั้งตามแบบฉบับมึงเป็นอะไรกับกูครั้งนี้ขอเสนอนายเนยมาให้ลองชิมกันไม่รู้ว่าจะถูกใจในความรั้นบวกมึนของเนยหรือเปล่า   และอีกเรื่องคือคำให้การของหัวใจครับ  ถ้าใครเคยอ่านเรื่องรักวุ่นวายเจ้าชายเย็นชามาจากบอร์ดอื่นแล้วขอบอกว่าเรื่องเดียวกันแต่มีบางตอนที่เขียนเพิ่มขึ้นมา  เพื่อความสนุกมากขึ้นและเรื่องนี้คือต้นตอของเรื่องบำบัดรักบำบัดแค้น  ถ้าใครสงสารฮาร์ทอยู่ตอนนี้ก็มารู้จักกับอาร์มพี่ชายฝาแฝดของเขาซะแล้วคุณจะรู้ว่าอะไรคือสาเหตุของเรื่องราวสุดสลดในบำบัดรัก..บำบัดแค้น    และทั้งสองเรื่องจะเริ่มมาลงให้อ่านหลังจากผมจัดการกับคอมพิวเตอร์ที่ติดไวรัสของตัวเองได้แล้วนะครับ



การที่เรารอการตัดสินชะตาชีวิตของตัวเองโดยที่เราเองไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นข้างหน้า

และมันก็คงไม่น่ากังวลมากเท่านี้ถ้าการรอคอยนั้นจะมีเพียงเราเพียงหนึ่งเดียว

แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ไม่ได้เพียงหนึ่งหรือสอง  แต่เป็นคนถึงสามคนที่รอการตัดสินชะตาชีวิตในครั้งนี้

ผมนั่งอยู่ต่อหน้าแม่และพ่อของผมที่เดินทางมาถึงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา  ผมไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองหน้าของพ่อและแม่ ความผิดที่ผมได้ก่อขึ้นมันทำให้ผมรู้สึกผิดจนไม่อาจสู้หน้าท่านทั้งสองได้  แม้ว่าความจริงผมอยากจะเดินไปกอดพ่อ  หอมแก้มแม่อย่างทุกครั้งที่ผมเจอหน้าท่านทั้งสอง

ข้างๆ  ตัวของผมมีพี่ก้องและคนอีกคนที่ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันจะมาอยู่ที่นี้ตอนนี้ทำไม  มันก็คือไอ้เฟคนั้นเอง   ตอนนี้ผมก็เลยต้องนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างพี่ก้องและไอ้เฟค  เพื่อรอคำตัดสินของพ่อของผม

และแล้วการรอคอยที่น่าอึดอัดใจก็เริ่มขึ้น  ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไป  ผมจะต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเองให้สมกับเป็นลูกชายของพ่อ   พ่อเคยสอนผมเสมอว่า  เมื่อผมโตจนสามารถตัดสินใจได้เองในการดำเนินชีวิตแล้ว  เมื่อผมทำอะไรลงไปก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้นด้วย  ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นสิ่งที่ผิดหรือถูกในสายตาคนอื่น  เพราะว่าคำว่าผิดหรือถูกมันเป็นมาตรฐานของแต่ล่ะคน  เรื่องเดียวกันอีกคนบอกว่าผิดแต่อีกคนอาจจะบอกว่าถูกก็ได้    แต่ไม่ว่าใครจะมองในมุมไหนพ่อก็จะคอยสนับสนุนอยู่ข้างๆ  แต่ในเรื่องนี้ผมก็ไม่แน่ใจว่าพ่อจะอยู่ข้างๆ  ผมเหมือนเดิมหรือเปล่า

ผมหันไปมองผู้ร่วมชะตากรรมที่ผมไปลากเขา  เข้ามาเกี่ยวข้อง  โดยที่เขาเองคงเต็มใจเข้ามาด้วยนั้นแหละ  พี่ก้องยิ้มอย่างให้กำลังใจผมเป็นรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น  ผมหันหน้าไปมองอีกข้าง   ไอ้เฟคมันก็ยิ้มให้กับผม  แต่ดูเหมือนว่ามันเป็นรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจอย่างไงไม่รู้  มันก็ไม่น่าไว้ใจตั้งแต่ที่มันมาเสนอหน้าอยู่ที่นี่ตอนนี้แล้ว

“บีม...”

เสียงเรียกจากพ่อของผม  เสียงเรียกที่แสนอบอุ่นแต่หนักแน่น  เหมือนอย่างที่ผมเคยได้ยินมาแสนนาน  ผมค่อยเงยหน้าขึ้นมองหน้าพ่อของผม  และเป็นการมองหน้ากันเต็มๆ  ครั้งแรกตั้งแต่ท่านก้าวเท้าเข้ามาในห้องของผม   ผมเห็นแม่ของผมนั้งอยู่ข้างๆ  พ่อ   แม่ยิ้มให้ผมอย่างปราณี

“ครับ...พ่อ...”

“พ่อไม่อ้อมค้อมล่ะนะบีม...พ่อเคยสอนว่ากล้าทำก็ต้องกล้ารับใช่ไหม”

“ครับ”

ผมตอบพ่อไปอย่างหนักแน่นเช่นกัน

“และบีมก็ต้องรับผิดชอบกับการกระทำนั้นด้วยใช่ไหม”

“ครับ...พ่อ...พ่อเคยสอนผมไว้อย่างนั้น  และผมก็ทำตามมาตลอดครับ”

พ่อยิ้มขึ้นอีกครั้ง

“งั้นพ่อขอถามบีมสักอย่างและบีมจะตอบพ่อมาตรงๆ  ได้ไหม”

“ได้ครับ...”

“บีมรักพี่ก้องเขาหรือเปล่า”

พ่อผมเล่นถามตรงๆ  จนผมตั้งตัวไม่ทัน  ก็ใครจะไปคิดล่ะครับว่าพ่อจะถามผมอย่างนี้   ผมหันหน้าไปมองพี่ก้องก่อนที่จะตอบกับพ่อไปว่า

“รักครับ...”

ผมตอบพ่อไปตรงๆ  เช่นกัน  ผมรักพี่ก้องครับ  ถึงมันจะไม่ได้มากมายเหมือนกับที่ผมรักไอ้เฟคก็ตาม  และผมคิดว่าผมคงรักพี่ก้องเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ  เหมือนกับที่ผมเคยเกลียดไอ้เฟคก่อนที่จะรักมัน

“แล้วพี่เฟคล่ะ...บีมรักพี่เขาหรือเปล่า”

คำถามแรกที่ว่าหนักแล้วพอผมมาเจอกับคำถามที่สองทำเอาผมอึ้งหนักเพิ่มเข้าไปอีก   ผมคิดนานมากไม่รู้ว่าผมจะตอบคำถามนี้กับพ่ออย่างไงดี  ความจริงผมก็ยังรักไอ้เฟคอยู่มากและยิ่งรักมากผมก็ยิ่งโกรธมากที่มันทำอย่างนี้กับผม  แต่จะให้ผมโกหกพ่อของผมไปอีกก็คงไม่ดีแต่ผมก็แคร์ความรู้สึกของพี่ก้องด้วยตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ก้องไม่เคยรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างผมกับไอ้เฟค  พี่ก้องรู้แต่เพียงว่าไอ้เฟคเป็นเพื่อนของพี่กันต์เท่านั้น  มันทำให้ผมต้องคิดให้มากก่อนที่จะพูดอะไรออกไปและอีกอย่างพ่อของผมรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างผมกับไอ้เฟคได้อย่างไงถึงได้ถามอย่างนี้กับผม

“รักครับ”

ผมตอบโดยที่ไม่มองหน้าใครนอกจากพ่อของผมคนเดียว แต่มือของผมก็เอื้อมไปจับมือพี่ก้องเอาไว้  พี่ก้องเองก็จับมือของผมแล้วบีบเบาๆ  อย่างเป็นการให้กำลังใจผม

“ดี..ที่ซื่อตรงต่อความรู้สึกตัวเอง  สมแล้วกับที่เป็นลูกพ่อ”

แล้วพ่อของผมก็เงียบไปสักครู่เหมือนว่าท่านจะตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง

“เมื่อบีมรักพี่เขาทั้งสองคน  พ่อก็ไม่ว่าหรอกนะ   ทั้งก้องทั้งเฟคก็เป็นเด็กดีทั้งคู่  ก้องเองก็ทำงานกับพ่อมานานหลายปี  พ่อก็รู้จักนิสัยของเขาอยู่พอสมควร  พ่อเองก็เคยคิดว่าถ้ามีลูกสาวพ่อเองก็อยากจะได้ก้องเขามาเป็นลูกเขย  แต่เสียดายพ่อไม่มีลูกสาวสักคนแต่ไม่คิดว่าไม่มีลูกสาวก็ได้ก้องมาเป็นลูกเขยได้เหมือนกัน”

พ่อของผมหยุดหัวเราะนิดหนึ่ง  อย่างคนที่ถูกใจกับสิ่งตรงหน้า  ทำเอาผมรู้สึกโล่งใจเป็นที่สุด  แต่ทุกอย่างมันก็ยังไม่น่าไว้ใจเท่าที่ควรมันอาจจะพลิกผันได้ตลอดเวลา

“ส่วนเฟคพ่อก็เห็นมาตั้งแต่เด็ก  พ่อก็เอ็นดูเฟคอยู่ไม่น้อยและมันก็เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่ให้สัญญากันไว้   พ่อเองก็ลืมไปแล้วเหมือนกันถ้าเฟคกับพ่อของเฟคไม่ไปทวงสัญญานั้นกับพ่อ”

ผมหันไปมองหน้าไอ้เฟคทันที่  ไอ้รอยยิ้มที่แสนเจ้าเหล์นั้นผมล่ะเกลียดจริงแต่ผมสงสัยอยู่อย่างมันพาพ่อมันไปหาพ่อผมตอนไหนและสัญญาอะไรกัน

“เมื่อบีมยอมรับว่ารักพี่เขาทั้งสองคน  พ่อก็จะยอมรับตรงนี้  พ่อเองก็ชอบทั้งสองคนเท่าๆ  กันดังนั้นพ่อจะให้เวลาเป็นการตัดสินก็แล้วกันว่าบีมรักพี่เขาจริงๆ  และก้องกับเฟครักลูกของพ่อจริงๆ   ดังนั้นเอาไว้ให้บีมเรียนจบก่อนแล้วเราค่อยมาพูดเรื่องนี้กันอีกครั้ง  เมื่อถึงเวลานั้นถ้าพวกเรายังรักลูกของพ่ออยู่  พ่อก็ไม่ว่าอะไรอีกแล้ว”

พ่อพูดกับเราทั้งสามคน  ผมยอมรับครับว่าพ่อเป็นคนที่ฉลาดมากในการแก้ปัญหา  มันอาจจะจริงว่าเมื่อเวลานั้นมาถึงเราทั้งสามคนอาจจะมีเส้นทางของใครของมันแล้วก็ได้  ผมอาจหมดรักไอ้เฟคไปแล้วก็ได้  อนาคตเป็นเรื่องที่ไม่แน่นอนจริงๆ

[gupalz]

จบแค่นี้หรอ

[4559]

พ่อฉลาดที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[love2y]

จบแค่นี้จริงดิ!! แอบจบห้วนไปหน่อยอ่ะ คนเขียน~~ >_<

[chompoonut139]

สามพีเหรอ


หึหึ

[anukul]

  :z3:งง