หัวข้อ: โคลงรักสุภาพ ๒๘๐๒๒๕๕๙ โคลงที่ ๒๓ หน้า ๑๕

[black sakura]

แต๊งชัดเจนได้ใจมากลูกกกกกก

[kdds]

พอยอมรับใจตัวเอง แต๊งนี่ชัดเจนมาก

[ammie_mn]

น่าจะแยกเรื่องนะคะเราชอบที่มีตัวเด่นคู่เดียวจัง รอหมีกับภูนะคะ

[ทิวสนที]

ร้ายมากกกกกกกกกกกก

[fanglest]

เรื่องนี้สนุกดี
นี่เราพลาดไปได้ไงเนี้ย
เรื่องของหมีน่ารักดี
แอบลุ้นอยู่ตลอดเลย ว่าเมื่อไหร่หมีจะลดได้
ลดได้เท่าไหร่
แอบเอาใจช่วยเบาๆนะเนี้ย น้องภูนี่ก็อ่อยเหลือเกิน
เค้าเหมือนจะตกลงคบกันแล้วรึเปล่านะ
เราก็ไม่ค่อยเก่งเรื่องกาพย์กลอนเท่าไหร่ แปลความก็ไม่ออก แฮ่ๆ
 

[Malimaru]

แต๊งจัดเต็มมากลูก... ป้างี้ดีใจกับเฟียสเลย ในที่สุดเฟียสก็สมหวังกับรักครั้งนี้เสียที
แต่คิดดีแล้วเหรอลูกที่จะตั้งตนเป็นสามี แต๊งนี่แววเคะนอนมาเลยนะคะ
เดี๋ยวป้าต้องบอกให้เฟียสช่วยติวตัวต่อตัวให้เสียแล้ว แต๊งจะได้เข้าใจอะไรๆได้มากขึ้น
(การออนท็อปไม่ได้หมายความว่าหนูกดเฟียสนะลูก - อุ๊ย! นี่ป้าหลุดพูดอะไรไป?!!)

รออ่านเรื่องของหมีกับแฟนค่ะ ^^ ขอบคุณมากค่ะ

[Mura_saki]

แรงงงงงงงงงค่ะ
แต่เริ่ดมากๆ

[twinmonkey0311]

มีแฟนหล่อก็ต้องทำใจนะแต๊ง

[NuTonKaw]

ว้าวสุดยอดแต๊ง

[patee]

น่ารักจังเลย แต๊ง+เฟียส 

[Wordslinger]

ของใคร ใครก็หวง รบกวนเป้จำข้อนี้ไว้ด้วย อย่ามาข้องแวะของคนอื่น เดี๋ยวจะได้กินฝ่าเท้า

ป้าถือว่าแต๊งชัดเจนมากๆ เลยลูก เป็นอย่างนี้ต่อไป ตอนนี้ก็ต้องมาลุ้นเรื่องของหมีแล้วสินะ ว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป

[AGELA]

โคลงที่ ๑๗

หลังจากปิดเทอมเรียบร้อยแล้วผมก็กับบ้านยาย ไปอยู่นั่นหลายวันเหมือนกันครับ ที่บ้านยายก็ไม่ค่อยมีอะไรให้ทำหรอกครับ ตามประสาบ้านนอกบ้านนา ช่วงนี้ข้าวเพิ่งตั้งท้อง ก็ได้แค่เดินเก็บบรรยากาศฟินๆแบบสโลว์ไลฟ์

แล้วผมก็กลับบ้านมาตามปกติ อย่างที่ไอ้แต๊งมันกล่าวไปนะครับ คือผมเองเซอร์ไพรส์มากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมไม่คิดว่ามันจะทำแบบนี้ไง คิดว่าน่าจะแกล้งอีกสักพักใหญ่ๆ ให้มันร้อนใจกว่านี้ แต่จริงๆแล้วมันคงจะถึงจุดเดือดแต่มันปกปิดได้แนบเนียนมาก มากซะจนผมมองไม่ออก กว่าผมจะรู้ว่ามันทำอะไรก็ไปถึงบ้านไอ้เฟียสซะแล้ว

ช่วงมันขอเป็นแฟน ไอ้ผมนี่หยิบมือถืออย่างไว ที่จริงเตรียมจ่อรอถ่ายรูปถ่ายคลิปเอาไว้แล้วครับ แล้วก็ตามนั้น ผมนี่เขินแล้วเขินอีก ไอ้เฟียสถึงกับร้องไห้ เอากับมันสิครับ ๖ ปีของมึงมันสมหวัง มันคุ้มค่า มันเต็มภาคภูมิแล้วเว้ยเฟียส ผมถ่ายคลิปอยู่ประมาณสัก ๑๐ นาที จากนั้นก็เข้าไปนอนในบ้าน

วันถัดมามีการไปทำบุญวันเกิดและตอนเย็นมาการเลี้ยงฉลอง ผมนี่กินอย่างเดียว กลัวน้ำหนักจะขึ้นก็กลัวอยู่หรอก แต่ว่าของกินมาล่อตาล่อใจ เฮ้อ ต้องเจียมเนื้อเจียมตัวกินน้อยๆ



๒๑ ตุลาคม ๒๕๕x
๐๐.๑๕ น.
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะปวดเยี่ยว มองดูบนเตียง เออ ให้มันได้อย่างงี้สิเพื่อน ไอ้แต๊งกอดไอ้เฟียสไว้กลมดิ๊กเลยครับ

“ไปไหนมาวะหมี”เข้ามาในห้องอีกทีไอ้เฟียสงัวเงียถามผม

“เข้าห้องน้ำมา จะฉึกๆกันป่ะ กูจะได้หาที่อื่น”

“บ้า ที่รักกูยังไม่อนุญาตเลย”

“เต็มปากเต็มคำเลยเนอะมึง”

“เออ ก็รอคำนี้มานานแล้ว”

“จะคุยกันอีกนานไหม”ไอ้แต๊งพลิกตัวหนีละครับ

“อยากเขกหัวให้กะโหลกร้าวจริงมึง”ผลักหัวกวนประสาทมันสักหน่อยครับ ทุกวันนี้ตั้งแต่มีคนถือหางเต็มไม้เต็มมือนี่ ใครจะหืออือกับมึนไม่ได้เลยนะ นี่แค่วันแรก เดี๋ยวเหอะ ถ้าเป็นแบบนี้หนักๆผมจะถีบเข้าให้สักวัน

ว่าแล้วก็นอนต่อครับ


๒๔ ตุลาคม ๒๕๕x
๐๗.๑๗ น.
เขาว่ามีหมอกลงมาบางๆหลายจังหวัดแล้ว ตอนนี้บ้านผมก็อากาศเย็นลงนิดหน่อย กลางวันแดดร้อน กลางคืนอากาศเย็น ก็แบบนี้อ่ะเมืองไทย

“มอนิ่ง”ไอ้แต๊งเดินยิ้มแฉ่งโชว์ฟันเหยินๆของมัน

“แต๊งกิ้ว ซิตดาวน์”แม่ผมตอบแล้วขำ “กินอะไรมายังอ่ะลูก”

“ยังครับป้า วันนี้มาฝากท้องที่บ้านป้าอ่ะ”

“อ้าว มึงท้องกับไอ้เหียสแล้วเหรอ โห แสดงว่าน้ำยามันดี”

“เดี๋ยวได้เตะโชว์ไอ้เตาแก๊สนะมึง โว๊ะ”

“หึหึ แบบนี้ทุกเช้าเลยนะเรา ๒ คนเนี่ย กับข้าวอยู่ในครัวอ่ะ เข้าไปดู หรือว่าจะกินข้าวมันไก่”

“ในครัวมีอะไรอ่ะป้า”

“ก็น้ำพริกปลาร้า”

“อ๋อ ของชอบเลย ลาภปาก”

“อ่ะ นี่เอาแตงกวาไปจิ้มด้วยลูก”แม่หยิบแตงกวาให้ ๒ ลูกครับ ไอ้แต๊งเข้าไปกินข้าวในครัวเรียบร้อย ส่วนผมก็นั่งรอลูกค้า พอลูกค้ามาผมก็สับไก่ แม่เป็นคนเสิร์ฟ

ช่วงนี้น้ำหนักผมขึ้นมาเป็น ๑๓๙ ครับ จากคราวที่แล้ว ๑๓๖ ขึ้นไวมาก นี่ขนาดกินไปนิดเดียว ผมคงต้องควบคุมให้มากกว่านี้แล้วละ ไม่น่ากินเยอะเลยเรา

ตั้งแต่ไอ้แต๊งมันเป็นแฟนกับไอ้เฟียส ดูมันสดชื่นขึ้นนะ ไม่รู้ว่าเพราะมันได้ระบายความหนักอกหนักใจทางความคิดออกไปหมดแล้วหรือเปล่า จึงทำให้มันดูร่าเริง แต่ตัวมันก็ติดผมตลอดทั้งวันแหละครับ เย็นๆจะมีไอ้เฟียสมาร่วมวงอ่านหนังสือ ถ้าไม่บ้านผมก็บ้านไอ้แต๊ง คือเราจะต้องสอบแกทแพทกันนะครับ บางคืนก็จะค้างบ้านผมบ้าง บ้านไอ้แต๊งบ้าง เราไม่ค่อยได้ไปบ้านไอ้เฟียสครับ



๑๑.๑๒ น.
ไอ้เฟียสมาแล้วครับ มาช่วยแม่ผมขายข้าวมันไก่ ช่วงนี้ขายดีมากขึ้นกว่าเดิม นักเรียนจะมากินร้านผมเยอะ ที่มานี่เพราะมาดูไอ้เฟียสครับ มันก็บริการดีนะ มีชวนคุย เฟรนลี่ บางทีก็มีขอถ่ายรูป ไอ้แต๊งเองก็ไม่พูดอะไร มันรู้ครับว่าควรวางตัวยังไง

“สวัสดีครับ”ไอ้น่ารักของผมมาแล้วครับ

“จ๊ะ หายหน้าไปหลายวันเลยนะเรา”

“ไปบ้านย่ามาครับ มีขนมมาฝากด้วย”

“ทีหลังไม่ต้องก็ได้นะลูก แล้วนี่กินข้าวกินปลามารึยัง”

“ยังครับ”

“อยากกินอะไรล่ะ ส้มตำไหม เดี๋ยวแม่จะทำให้”

“ลาภปากอีกแล้วสิเรา เอาตำป่านะแม่”ผมถึงกับต้องลูบปากเลยครับ

“เครื่องมันครบหรือเปล่าล่ะ”

“ไม่รู้เหมือนกัน”

“เอาตำปูปลาร้าธรรมดานี่แหละ เดี๋ยววันหลังจะทำตำป่าให้ เอ๊ะ หรือจะกินตำซั่วดี”

“เอาตำซั่วครับป้า หนูชอบ”ไอ้แต๊งเสนอ

“อ่ะๆ งันไปหาเครื่องมา ดูไก่ในตู้สิแต๊งยังมีเหลืออยู่รึเปล่า ถ้าเหลือก็เอาไปย่างไฟอ่อนๆ”ไอ้แต๊งอย่างไวครับ ไปดูไก่แล้วก็เตรียม ส่วนผมต้องไปซื้อมะละกอ ขนมจีน แปบเดียวเครื่องก็ครบล่ะครับ น้องภูนั่งปอกถั่วลิสง ขูดเส้นมะละกอ ส่วนผมขายข้าวอยู่หน้าร้านครับ ไอ้แต๊งปิ้งไก่หลังบ้าน ไอ้เฟียสเป็นคนคอยเสิร์ฟ พอไก่สุก แม่ผมก็ไปตำส้มตำละครับ

“แต๊ง ไปซื้อข้าวเหนียวไปลูก”

“๕๐ บาทพอไหมครับป้า”

“น่าจะพอนะ หรือจะซื้อมาเผื่อก็ได้ กินให้อิ่ม หมีก็กินน้อยๆแล้วกัน”

“อ้าว ทำไมพูดงั้นอ่ะแม่”

“ก็เห็นบ่นว่าน้ำหนักขึ้นไม่ใช่เหรอ”

“พี่หมี ข้าวมันไก่ใส่กล่อง ๒ กล่อง ไม่เอาหนังนะ ไม่เอาเลือดด้วย น้ำซุปขอกระดูกไปแทะได้ป่ะ”ลูกค้ามาสั่งละครับ รุ่นน้องโรงเรียนผมเอง

“เอาไปแทะเองหรือให้หมาแทะ”

“แทะเองเอ๊ย ให้หมาแทะดิพี่”ว่าแล้วผมก็สับไก่โป้กๆจัดการใส่กล่องอย่างรวดเร็ว ลูกค้าออกไปก็ได้เวลาโซ้ยส้มตำ แปบเดียวเท่านั้นแหละครับ หมดถาด น้องภูตอนกินของเผ็ดๆ แล้วปากจะแดงๆ หน้าแดงๆ น่ารักอ่ะ ผมจึงแอบๆถ่ายรูป แล้วก็ถ่ายทั้งวง ลงเฟสสักหน่อย ฮ่าๆๆ

“เป็นไง รสชาติ”

“ไม่อร่อยเลยป้า”ไอ้แต๊งตอบปากแดงมากเลยมึง น่าจูบ หึหึ

“แหม เห็นกินเอาๆ”

“ฝีมือป้าอร่อยทุกอย่างอ่ะ”คราวนี้ยกนิ้วชม

“ภูเงียบเลย ไม่อร่อยเหรอ”

“อร่อย แต่เผ็ดไปนิด พี่หมีเหงื่อท่วมเลยอ่ะ ดีๆ จะได้เผาผลาญ”

“มึงอย่าไปหวังกับมันมากไอ้ภู สามวันดี สี่วันแดกอ่ะไอ้นี่”ไอ้แต๊งส่ายหน้า

“หุ่นดีก็พูดได้เนอะมึง คอยดูเถอะ กูหล่อเมื่อไหร่ มึงอ่ะมันปลายแถว”ผมผลักหัวแก้แค้น

“กูไม่จำเป็นต้องหล่อเว้ย การได้ครอบครองคนหล่อต่างหากมันคือสุดยอด”หน้าบานเชียวครับมึง ได้แฟนหล่อหน่อยนี่คุยโวยโอ้อวดไป ๓ บ้าน ๘ บ้าน โด่ว

“กูอยากจับหน้าไอ้เฟียสไปไถกับถนนซะจริง ให้มันรู้ไปซิว่าจะหล่อได้กี่น้ำ”

“ยังไม่ได้สักน้ำเลยหมี สงสัยถ้าถึงวันนั้น ๕ โอ่งคงจะล้นอ่ะมึง”ไอ้เฟียสยิ้ม

โพ๊ะ “ทะลึ่งนะ เห็นหงิมๆเหงียมๆนี่ร้ายนะมึง”ไอ้แต๊งตบหัวไอ้เฟียส ลั่นเลยมึง หึหึ

“แต๊งชอบใช้ความรุนแรงจัง บางทีผมก็มีความรู้สึกนะ”

“โอ๋ๆ กูก็คิดว่าหนังมึงหนา”

“หนังผมไม่หนาหรอก แต่หน้าผมนี่เรียกว่าโคตรหนาเลยละ แต่ก็หนาเพื่อจะได้รักใครบางคนนะ”

“ไอ้หน้าด้าน”

“ฮ่าๆๆๆ”ขำกันทั้งวง

“กูว่าจะซื้อจักรยานมาปั่น”ผมเสนอความเห็นเมื่อทุกอย่างสงบลง

“ซื้อดิพี่หมี ภูก็เพิ่งซื้อมาอ่ะ”

“อะไร จะปั่นลดความอ้วนเหรอมึง”ไอ้แต๊งถาม

“อืม เห็นเขารีวิวว่ามันช่วยได้ กูก็คิดว่าน่าจะลองดูนะ จากบ้านไปโรงเรียนมันก็ ๖ กิโล ไปกลับรวมเป็น ๑๒ น่าจะช่วยได้”

“อืม เอาดิ กูจะได้ซื้อด้วย ตังค์เยอะว่ะอยากใช้”

“แหม พ่อคุณเอามาให้ป้ายืมสักแสนซิ”แม่ผมเดินไปหลังร้านได้ยินพอดีครับ

“ป้ารวยอยู่แล้ว นี่หนูว่าจะขอเบิกล่วงหน้ากับป้านะ”

“ค่ะคุณลูกชาย จะซื้ออะไรกันล่ะ”

“ซื้อจักรยานอ่ะแม่ เอามาปั่นไปโรงเรียน มันจะได้บริหารร่างกายไปด้วย”

“เหรอ อืม ก็ดีนะ แต่อย่าเพิ่งเล่นของแพงแล้วกัน เอาราคาพอไหวก่อน แม่ก็ไม่อยากจะห้ามหรอก แต่ถ้าซื้อของแพงมา ปั่นไม่กี่ทีแล้วเบื่อนี่ มันก็ไม่คุ้มราคา เอาราคากลางๆ ๕ พัน ๖ พัน เอาไว้เราขั้นเทพเมื่อไหร่ค่อยซื้อของแพง”

“ครับแม่ แม่ออกให้ครึ่งนึงนะ”

“เชอะ เงินตัวเองก็มีเป็นกอบเป็นกำยังจะขอแม่อีก”

“ฮ่าๆๆ เผื่อฟลุ๊คอ่ะแม่”

“พี่หมีจะซื้อเย็นนี้เลยหรือเปล่า เดี๋ยวภูพาไปที่ร้านของน้าภูอ่ะ ให้เขาคิดราคาพิเศษให้”

“เหรอ อืม ลองดูสักหน่อยแล้วกันเนอะ”ผมพยักหน้าตกลงก่อนจะเก็บกวาดถาดส้มตำไปล้างที่หลังบ้าน


๑๔.๑๐ น.

ไอ้เฟียสกับไอ้แต๊งไปซ้อมฟุตบอลที่โรงเรียนครับ เพราะจะมีแข่งขันกันในวันเปิดเทอม ก็ไปพร้อมกัน ๒ คน ส่วนผมว่างครับ จึงไปดูจักรยาน ไปถึงก็มีหลากหลายให้เลือกมาก ราคาตั้งแต่หลักพันยันหลักหมื่นปลายๆ ร้านนี้เป็นร้านของน้าน้องภูนะครับ น้องภูเพิ่งถอยไปเมื่อหลายวันก่อน คันละหมื่นกว่าครับ ส่วนผมโดนใจในราคา ๗ พัน อืม จึงตกลงใจเอาคันนี้ พอได้ลองเป็นที่หนำใจแล้วก็จ่ายเงินไปครับ จากนั้นจึงปั่นไปโรงเรียน ปั่นไปกับน้องภู

“โธ่ คนไม่เจียมนี่มันไม่เคยเจียมจริงๆ อ้วนเหมือนหมูอยากมีคู่เหมือนคนอื่น ต้องทำตัวยิ่งกว่ากระซู่กูปรีมาแซะคนหน้าตาดีแล้วมโนว่าเขาชอบ อ้วนเหมือนหมูแล้วอยากจะโชว์พาวว่าเป็นสปอร์ตแมนเลยไปถอยจักรยานมาปั่นโชว์ แล้วมโนว่าคนที่ปั่นข้างๆมันมีใจให้ โธ่เอ๊ย คนมโนนี่มันมโนจริงๆ”

“มึงว่าใครไอ้ชิน”

“กูว่ามึงนั่นแหละ ไอ้คนไม่เจียม”

“เออ ดีนะที่ว่ามึงไม่ได้ว่ากู ถ้าว่ากูนี่มีเรื่อง”ผมเล่นสำบัดสำนวนบ้าง

“อ้าว ไอ้ห่า กูว่ามึงอยู่นะ”

“เออ ก็มึงว่ามึงไง มึงไม่ได้ว่ากู ทำไม อยากว่ากูเหรอ แน่จริงมึงว่ากูดิ”

“ไอ้สัส มันบ้าหรือกูโง่กันแน่วะเนี่ย”

“พี่ชิน ผมเคยนับถือพี่นะ แต่พี่ทำตัวแบบนี้ แย่ว่ะพี่”น้องภูพูดแล้วส่ายหน้า

“แย่ยังไงไอ้ภู ใช่สิ กูมันไม่มีค่านี่ มึมาหลอกกูแล้วก็ทิ้งไป อีกไม่นานมึงก็เหมือนกูไอ้หมี อย่าไว้ใจไอ้เด็กนี้ให้มากนัก มันตอแหล”

“ผมว่าพี่อ่ะตอแหล ใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้ไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยนี่หว่า อย่าไปสนใจพี่หมี แค่คนขี้แพ้ชวนตีอ่ะ ไปเถอะ”น้องภูปั่นหนีไปที่สนามบอล

“หึ มึงดูกูนะไอ้หมี กูรู้จักมันมาเท่าไหร่แล้ว มันมาให้ความหวังกู แล้วมันก็ไป มึงก็คงไม่ต่างหรอกว่ะ เตรียมตัวให้ดีๆด้วย”

“อืม อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดล่ะวะ แต่กูคิดว่าถ้ากูโดนหลอก กูก็คงไม่พาลใส่คนอื่นแบบมึงอ่ะ”ว่าแล้วผมก็ปั่นจักรยานตามน้องภูไป ถามว่าสับสนไหม มันก็มีบ้าง แต่มันต้องดูการกระทำ ต้องดูคำพูด และที่สำคัญ เวลาเท่านั้นที่จะพิสูจน์คน


“เฮ้อ พี่หมีอย่าไปใส่ใจเขามากเลยนะ มีอะไรให้ถามภูตรงๆ ไม่ต้องเกรงใจภูหรอกนะ”น้องภูตบไหล่ผม

“อืม พี่เคยสะท้านสะเทือนกับคำพูดคนซะเมื่อไหร่เล่า”หึหึ ก็พูดไป แต่บางทีโดนว่าหนักๆแบบนี้ เคยแอบไปร้องไห้ก็มีนะครับ แต่การร้องไห้ ๑ ครั้ง จะทำให้ผมเข้มแข็งไปอีก ๑ เท่าตัว ผมผ่านการร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด อะเจ้ย อันนี้ก็เกินไป แต่ก่อนมีแอบร้องไห้บ้างครับ แต่สอนตัวเองเสมอว่าเราต้องเข้มแข็ง น้ำตามีไว้สำหรับคนแพ้ ท้อแท้มันมาจากเมืองจีน ท้อไทยไม่มี มีแต่ลิงถือลูกท้อ หมูถือลูกท้อนี่ก็ไม่เหมาะสม ต้องถือกระบะรออาหารนั้นเว้ย หึหึ แมนๆปั่นจักรยาน

ตอนเย็นแยกย้ายกันกลับบ้าน น้องภูปั่นกลับ ส่วนผมซ้อมมอไซด์ไอ้เฟียสกลับ จักรยานไอ้แต๊งเป็นคนปั่น เพราะผมปั่นจนเมื่อยน่องหมดล่ะ ฮ่าๆๆ โหมหนักเกินไป นี่ไม่รู้ว่าหนังไข่มันถลอกด้วยหรือเปล่า รู้สึกแสบๆ ต้องไปดูแล้วล่ะ ไข่ถลอกนี่มีผลนะครับ เอิ้ก ทะลึ่งเกิ้นนนนนนน




ตอนเย็นหนาวหนาวพัดผ่านเบาๆ ไม่อยากจะอาบน้ำเลยครับ แต่ต้องรีบอาบ ปกติอาบดึก ช่วงนี้ต้องอาบแต่หัวค่ำ อาบเสร็จแล้วช่วยแม่เก็บร้าน ไอ้แต๊งนอนบ้านมันวันนี้ พอถึงเวลาผมก็ปิดประตูหน้าต่าง ปิดบ้าน ขึ้นมาห้องตัวเอง มองไปที่ระเบียง ใบไม้ไหวปลิว ส่งโคลงไปดีกว่า

                                                            ปลาย   ปลิวจากลิ่วล้ำ       วสันต์ฤดู
                                                            ฝน      ฉ่ำเคยพรั่งพรู        ร่อนร้าง
                                                            ต้น      วายย่ำเหยียบกู      เย็นสั่น สรรพางค์
                                                            หนาว   เนื้อแนบกายว้าง    ไผน้อ บรรเทา

(คำว่า วาย หมายถึง วาโย ที่แปลว่าลมนะครับ แต่ตัดสระโอออกให้เป็นพยางค์เดียว โคลงจะได้พอดีคำบังคับ)



กดส่งไปแล้ว และนั่งยิ้มคนเดียว กูหวานเว้ย เอิ้ก แล้วสักครู่ อีกคนก็ส่งมาบ้าง



                                                               วอน  วายเยือนย่ำแล้ว      เหมันต์
                                                               ลม    ก่อพัดทิ้งวสันต์       ร่อนร้าง
                                                               ห่ม    ผ้าผ่อนท่อนบรร-     เทาแค่ กายา
                                                               รัก     แน่เทียวช่วยสร้าง    ร่างเร้น อุ่นไอ


แหม่ พี่นี่อยากปั่นจักรยานไปกอดถึงหน้าบ้านเสียจริง ไอ้ปากหวาน

[twinmonkey0311]

หยอดกันไปแล้วก็หยอดกันมา

[ciaiwpot]

พี่หมีสู้ๆๆๆ
น้องภุไม่หลอกหรอกน้อ

[shikyu3211]

อยากให้หมีผอมไวๆแล้วดิ

[Yarkrak]

ตลกอ่ะ หมี มีแรงปั่นไปได้แต่ขากลับแรงหมด
แล้วต่อไปมิต้องให้แต๊งขับมอไซค์ตามเหรอ
เผื่อแต๊งต้องปั่นกลับอีก คริคริ
สู้ๆนะหมี ซื้อตั้งแพง ปั่นกับหวานใจอีกต่างหาก
 

[~ณิมมานรฎี~]

   เป็นคู่ที่เลี้ยงด้วยลำแข้ง แต๊ง เฟียส 5555

[ทิวสนที]

หยอดซะคนอ่านเขินเลยนะ

[aiyuki]

หวานไป๊แล้วววว อุ้ยยย

[black sakura]

คู่นี้เค้าหวานกันตลอดอ่ะนะ
อย่ายอมแพ้เพื่อนหมีละแต๊ง
เอาให้หวานอย่างเค้าบ้าง

[kawoat]

โอ๊ยยยยยหวานเชียว แต่งกลอนเก่งจริงๆนะ
ว่าจะชมหลายครั้งแล้ว รีบผอมนะหมี ๆๆ

[XVIII.88]

จีบกันน่ารักตลอดคู่นี้

[Biwty...]

 

[Wordslinger]

แหม สองคนนี่เขาส่งลูกหยอดลูกจีบกันด้วยโคลงหวานๆ กันดีนักแล้ว แต่ละคนไม่ยอมแพ้กันเลยจริงๆ ทั้งน้องภู ทั้งหมีเลยแหละ ในความคิดเห็นของดิฉัน หมีเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีมาก ซึ่งนั่นน่าจะเป็นเพราะถูกล้อเรื่องร่างกายมานาน จึงเป็นภูมิต้านทานที่ถูกสร้างขึ้นมา ก็อย่างที่หมีบอก โดนบ่อยๆ เข้าก็ชิน แล้วก็มองว่าสิ่งนี้มันเป็นธรรมดา ไม่มีใครไม่ถูกนินทาหรอก แต่ถูกนินทาแล้วก็ต้องหัดมองให้เฉย หัดคิดให้มันเป็นเรื่องสนุกไป เราจะได้ไม่คิดมาก ข้อนี้ยกนิ้วให้หมีเลย หมีคิดบวกมากๆ

่ส่วนประเด็นน้องภู ถ้าจะใส่ใจกับคำพูดของชินสักนิดก็คิดว่า น้องภูอาจมีลับลมคมใน แต่ถ้าไม่คิดอะไรมาก น้องภูก็น่ารักดี คงต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์นั่นแหละ ว่าจะออกหัวหรือออกก้อย จริงๆ แล้ว น้องภูก็คงเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไป ที่กำลังอยากรักอยากลอง แต่ถึงน้องจะอยาก "ลอง" ก็ยังเลือกเฟ้นนานๆ กว่าจะหาสักคนที่ถูกใจ ก็นับว่าน้องไม่ประมาท ดังนั้น ถ้าจะรอไปนานๆ จนหมีผอม ก็คงเหมือนกับกรณีเฟียสที่ในที่สุดก็สมหวังจากการรอคอยมา ๖ ปี

ขอบคุณคุณเมฆมากๆ ค่ะ

ปล. แต๊งกับเฟียสนี่หวานกันจริงๆ นะ หึหึ

[GlassesgirL]

แต๊งเป็นแฟนกับเฟียสวันเดียวผู้ใหญ่รู้เกือบหมดเลย ดีแล้วๆคบกันก็อยู่ในสายตาผู้ใหญ่ คึคึ
คบกันก็หวานกันเลยนะ แต๊งเขินใช่ไหมตบหัวเฟียสซะ 5555 เฟียสนี่แววเกียมัวมากจริงๆของแท้เลย 5555

หมีน้ำหนักขึ้นอีกแล้ว อุตส่าห์ลดได้แล้วนะ ยังไงก็ต้องสู้นะ ทำให้ได้สู้ๆ
น้องภูนี่คงต้องรอดูไปนานๆจริงๆแหละ กรณีชินอาจเป็นชินที่คงชอบภูอยู่แล้ว
และก็สนิทกันชินเลยคิดเกินเลยไปแล้ว แต่ภูอาจไม่ได้คิดอะไรตั้งแต่ทีแรก
แต่มันก็คิดได้อีกนั่นแหละ คงต้องรอเวลาเท่านั้นที่จะพิสูจนะได้
แต่เขาจีบกันผ่านกลอนหวานเวอร์ 

 

[Supak-davil]

 

[patee]

 

[Mouse2U]

น้องภูปากแดงเสียจนน่าจูบยังไม่ค่อยเท่าไรนะคะหมี เพราะน้องยังไม่มีใคร แต่แต๊งปากแดงเสียจนน่าจูบนี่คงต้องคุยกับเฟียสเขาก่อนแล้วล่ะค่ะ

[JustWait]

รอดูต่อไปค่ะ

[nightsza]

แต๊งส์คนอวดผัว เอ้ย แฟน อยากให้น้องภูกับพี่หมีดูกันไปนานๆ ไม่รู้ว่าชินแค่อิจฉาหรือว่ายุให้เลิกคุยกันแน่