หัวข้อ: อย่าคิดว่าจะรัก...ได้ง่ายๆ....โดยคุณเนท

[phoenixs]

หวานกานจิงจิ๊งง
   
อิอิ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

บริหารความรักทุกๆวันหน่อยน้า
 

[@BUA@]

รออ่านอยู่นะคะ สาวตัวกลม
 

[krappom]

รักกันๆ

 

[astral]

หวานนนนนน

[yayoy]

 

น่ารักจังเลยตอนนี้อ่ะ....ตอนใหม่...ยาวววววววววว ด้วยใช่ป่ะ

คิๆๆ 

[สาวตัวกลม]

ดีคับ ^^
มาลงให้อ่านแต่เช้าแล้ว เมื่อวานไม่ว่างอะคับ ...คิก คิก...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ความสุขมักจะผ่านไปเร็วเหลือเกิน ผมอยู่กับมีนจนใกล้จะเปิดเทอม แล้วปัญหาแรกที่ตามมาคือ น้องชายผม
ไอ้เน็ตมันไม่พอใจที่ผมไม่ยอมอยู่บ้านตอนปิดเทอม มันขึ้นกรุงเทพมาตอนที่ผมจะเปิดเทอมไม่กี่สัปดาห์ น้องสาวผมเป็นคนโทรมาบอกผมว่าน้องชายตัวดีขึ้นมาหา ผมจึงต้องรีบกลับกรุงเทพด่วน ตอนผมบอกมีน ดูมันก็ไม่ว่าอะไร ไม่รั้งไม่ห้าม และไม่เอาแต่ใจ คงเป็นเพราะมันทำงานแล้ว ความคิดอ่านจึงเปลี่ยนไป แต่ผมกลับไปยินดีสักเท่าไหร่
หลังๆ ผมกลายเป็นคนโมโหง่าย ไอ้เน็ตอยู่กับผมไม่ทันจะเปิดเทอมดี ผมก็ไล่มันกลับบ้าน เพราะมันยังต้องเตรียมตัวเอ็นฯ แต่แล้ว ....ความลับไม่มีในโลกนี้.... เพราะมีนมาหาผมตอนวันหยุด..........
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นยังไม่เช้าดี
“พี่เนท....อยู่ห้องป่าว....” ผมงงกับเสียงที่ได้ยินเมื่อผมรับสาย
“....มีอะไร.....”
“ผมอยู่ข้างล่าง พาขึ้นไปหน่อยดิ.....” เท่านั้นแหละคับ ตาสว่างทันที
“เฮ้ย!....มาได้ไง.....”
“ถามอยู่นั่นแหละ นั่งรถมาดิ เร็วๆ ปวดฉี่....” ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกแล้วคับ มีนนอนไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่บนเตียง ส่วนไอ้น้องชายมันดันทะลึ่งมาหาผมอีกแล้ว นี่มันเพิ่งลงไปไม่ถึงอาทิตย์
เอาเว้ย....เป็นไงเป็นกัน ผมเดินเซ็งๆ ลงไปพามันขึ้นมาที่ห้อง
ระหว่างที่ผมอยู่ในลิฟท์ ผมบอกมันว่ามีเพื่อนค้างด้วย มันก็แค่พยักหน้ารับรู้ แต่พอมันเดินเข้าไปในห้องเท่านั้น

“พี่เนท....เพื่อนเหรอ....” มันถามผมด้วยอาการงงงวยอย่างมาก เพราะมันคงไม่คิดว่าผมจะมีเพื่อนแบบนี้(แบบไหน?)
“เออ....จะเข้าห้องน้ำไม่ใช่เหรอ” ผมตอบแล้วชี้ไปทางประตูห้องน้ำ
พอน้องชายผมเข้าไปห้องน้ำแล้ว ผมจึงเดินไปปลุกมีน
“มีน...ตื่น....น้องชายเรามา....มีน....มีน” ผมพยายามปลุกมันให้ตื่นโดยเร็ว มันขยับตัวหน่อยๆ
“หือ.......” มันตอบรับคำทั้งๆ ที่ยังนอนอยู่ แต่หัวคิ้วมันเริ่มติดกันแล้ว
“มันไม่รู้เรื่องมีนนะ ต้องคุยกับมันแล้ว” ผมบอกพร้อมแสดงสีหน้าเหนื่อยๆ
“อืมๆ” มันรับคำอีกครั้ง แล้วลูบหัวผมไปมา
พอรู้สึกว่า ไอ้เน็ตมันกำลังออกจากห้อง ผมกับมีนจึงลุกขึ้นนั่งตรงปลายเตียง พอมันเดินออกมา ผมจึงให้น้องชายไปนั่งตรงโต๊ะกินข้าว
“เออ... เน็ตน้องเรานะ.....มีนเพื่อนพี่.....” ผมแนะนำมีนให้ไอ้น้องชายรู้จัก และแนะนำน้องชายให้มีนรู้จัก
“หวัดดีคับ” มันยกมือไหว้มีน และหันมาสบตาผมงงๆ คงอยากให้ผมอธิบายอะไรมากกว่านี้
“อืม....” มีนยิ้มให้น้องผม
“เนท....เรากลับก่อนดีกว่า....” มันบอกผมแล้วเดินเข้าห้องน้ำ

“พี่เนท....แน่ใจนะว่าเพื่อน” หน้าตามันเหมือนคนโดนผีหลอกเลยคับ ผมคิดว่ามันต้องรู้อะไรมาจากน้องสาวผมแน่ๆ
“เฮ้อออ........แล้ว...(น้องสาวผม)...บอกเน็ตว่าไงล่ะ” ผมถอนหายใจออกมา ถามมันว่าน้องสาวผมเล่าอะไรให้มันฟังมั่ง
“มันบอกอยากรู้เรื่องอะไรให้มาถามพี่เนทเอง” มันทำหน้าเครียดๆ ใส่ผมอีก
“เออ.....พี่ว่าคงต้องบอกเน็ตแล้วนะ....” ผมยังไม่ทันพูด มีนเดินออกมาจากห้องน้ำ เดินเข้ามาหาผม
“เรากลับดีกว่า พี่น้องจะได้อยู่ด้วยกัน....” มันเดินมาบอกผม แล้วเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์ กับมือถือตรงหัวเตียง พอมันเดินไปตรงหน้าประตู ผมก็เดินตามมมันไป
“กลับดีๆ นะ ถึงแล้วโทรหาเราด้วย” ผมบอกมัน เพราะเป็นห่วงมัน นี่ก็เช้ามาก เป็นห่วงมีนก็เป็นห่วง แล้วยังเรื่องที่ต้องบอน้องชายอีก
“อืม....” มันหันมายิ้มให้ผม แล้วจับหน้าผมไว้....หอมแก้มผมเต็มๆ แล้วมันก็เดินออกจากห้องไป _ _’’’

พอผมหันมาทางน้องชาย น้องผมนั่งมองผมแบบว่าตกใจมาก เหมือนเจอเรื่องช็อกสุดๆ ผีหลอกมึงตอนเช้าไง
“มีนเป็นแฟนพี่.....” ผมมองหน้ามันนิ่งๆ
“...................พี่เนทเป็นเกย์.......” หน้ามันจะร้องไห้แล้วมั้ง
“อืม.....” ผมตอบมันเสียงเบาๆ
“รังเกียจพี่หรือเปล่า....ที่พี่เป็นแบบนี้......” ผมเดินไปหามัน ดึงมันมานั่งตรงปลายเตียง
“ใครจะรังเกียจพี่ตัวเอง......ผม.....ตกใจ......เสียงใจ........” มันบีบมือผมแน่น น้ำเสียงมันครือๆ
“พี่ขอโทษ.....พี่.....” ผมจะร้องตามมันเหมือนกัน
“ขอโทษทำไม....พี่เนทไม่ได้ผิดอะไร ผมโตแล้วนะ คนเรามันจะเหมือนกันไปหมดได้ไง ผมตกใจที่พี่เนทเป็นเกย์....ที่เสียใจเพราะพี่เนทไม่เล่าให้ผมฟังบ้าง ทีเจ๊แนตรู้ทุกอย่าง....” ผมโดนน้องผมใส่เป็นชุดเลยคับ ได้แต่เงียบให้มันบ่น
“แล้วไอ้หน้าหล่อมันคนที่ไหน....มาเป็นแฟนพี่เนทได้ไง....เล่ามาเลยนะ.....กวนว่ะ....” ผมก็นึกว่าจะโดนน้องเกลียดซะแล้ว ........ เหมือนจะยกเรื่องหนักๆ ออกจากหัว.........
จากนั้นผมก็เล่าเรื่องของผมกับมีนที่พอจะเล่าได้ให้น้องชายฟัง มันก็พยายามจะรับรู้รับฟังให้ได้มากที่สุดล่ะคับ ผมก็เอาใจช่วยมันด้วย .....คิก คิก....

มาถึงอีกเรื่องที่ผมจะไม่มีวันลืมเลย คราวนี้ใครผิดใครถูกไม่รู้ล่ะคับ แต่หนักเอาการ


หลังจากนั้น ผมกับมีนจะคอยเทียวไปเทียวมาระหว่างกรุงเทพกับบ้านมีน เดือนกว่าๆ ได้คับ
ตอนนั้นผมเข้าใจมันนะคับ ที่มันทำงานหนักมากๆ เพราะอะไร มันต้องการจะพิสูจน์ให้คนที่บ้านยอมรับมันให้ได้ ทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวของมัน แต่ปัญหากับอุปสรรคมันมีมาให้แก้กันตลอดคับ
ช่วงนั้น ทั้งผมกับไผ่จะเจอกันน้อยมาก นอกจากเวลาเรียนแล้ว ผมกับไผ่แทบจะไม่ได้ไปไหนด้วยกัน เพราะไผ่ตัดสินใจที่จะตามพี่เอ๋ไปเรียนเมืองนอก พี่ก็ดีนะคับ รอให้ไผ่เรียนจบแล้วจะไปด้วยกัน ที่บ้านพี่เอ๋สนับสนุนเต็มที่ หลังๆ ผมต้องให้เวลากับเพื่อนๆ คนอื่นบ้าง แต่ไม่ถึงกับต้องไปเที่ยวไปไหนกันทุกครั้ง ดูที่เวลาเหมาะสมมากกว่า
แล้วพี่ติ๊ก(จำกันได้มั้ยคับ)ก็กลับมาอีกแล้ว เพราะอะไรเหรอคับ เพราะพี่ติ๊กมีแฟนเป็นรุ่นน้องที่มหา’ลัยคับ คราวนี้ก็เทียวไปเทียวมาตลอด แถมยังพาแฟนมาแนะนำให้ผมรู้จัก แฟนพี่ติ๊กก็น่ารักนะคับ เรียนการโรงแรม แล้วยังให้ความเคารพกับผมแบบรุ่นพี่รุ่นน้องดีคับ พี่ติ๊กเล่าให้แฟนตัวเองฟังว่า เคยคิดจะจีบผม แต่พอเจอฤทธิ์มีนเข้าต้องถอยคับ แล้วผมก็ไม่เล่นด้วย ผมก็กลัวน้องเขาจะไม่ค่อยชอบหน้าผม แต่ตรงข้ามคับ มาติดใจอะไรผมนักหนา กลายเป็นผมต้องคอยช่วยเรื่องของพวกเขาซะงั้น ทะเลาะกันก็ผมนี่แหละที่คอยช่วยไกล่เกลี่ย
จนถึงวันนั้นล่ะคับ อะไรที่มันคาดไม่ถึงมักจะเกิดขึ้นเร็วเสมอ

“เกรงใจพี่นะคับ”
“จะเกรงใจทำไม....เรื่องแค่นี้....มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอก” ผมเดินคุยออกจากมหา’ลัย มารอรถเมล์เพื่อจะตรงกลับห้องกับพี่ติ๊ก เพราะจะให้พี่ติ๊กช่วยดูโน๊ตบุ๊คที่ห้อง อยู่ๆมันก็เข้าไม่ได้ไม่รู้จะทำยังไง ถ้าจะพาไปที่ร้านผมก็ไม่ค่อยมีเวลา มีนไม่ค่อยว่างกว่ามันจะมาหาผม รายงานคงเสร็จไม่ทันแน่ๆ ผมจึงต้องเรียกพี่ติ๊กมาดู
ผมรีบลากพี่ติ๊กไปห้องผมตอนบ่ายๆ เพราะไม่รู้จะใช้เวลานานไหม ตอนนั้นห่วงรายงานตัวเองมากคับ แล้วพี่ติ๊กคงอยากตอบแทนผมเรื่องแฟนตัวเองด้วย ผมก็ว่ามันดูสมเหตุสมผลดีคับ ตอนนั้นพี่ติ๊กไม่คิดอะไรกับผมแล้ว คงมีแค่แหย่กันเล่นๆ หรือแซวกันไปกันมาเท่านั้น
“น้องเนทคับ วินมันล่มคงใช้เวลาสักพัก สงสัยจะโดนไวรัส”
“เหรอคับ....” หน้าผมถอดสีแล้วคับ รายงานที่พิมพ์เกือบเสร็จจะโดนไปด้วยหรือเปล่า
ผมก็นั่งดูพี่ติ๊กทำไปเรื่อยๆ คับ คิดถูกจริงๆ ที่พาเด็กคอมพิวเตอร์มาซ่อมให้
นั่งไปนานๆ ไม่มีอะไรทำก็เบื่อ เหลือบมองเวลาอีกทีก็เย็นแล้ว ผมจึงว่าไปซื้ออะไรมาให้พี่ติ๊กกินดีกว่า ตัวเองก็หิวแล้ว จึงเดินลงไปเซเว่น เลือกซื้อของสักครู่ก็กลับขึ้นมา พี่ติ๊กบอกว่ามีโทรศัพท์เข้ามา พี่เขารับเพราะมันดังหลายครั้ง ผมก็ตกใจสิคับ เพราะลืมหยิบมือถือลงไปด้วย กดดูจึงรู้ว่าเป็นเบอร์มีน ผมรีบโทรกลับทันที แต่มันไม่รับสาย สักพักก็กลายเป็นฝากข้อความ.........พี่ติ๊กไม่น่ารับเลย จะบอกมันว่าไงดีนี่.....แต่ไว้ก่อนก็ได้ ตอนนี้ห่วงคอมฯกับรายงานมากกว่า
ประมาณสามทุ่มได้ กว่าจะซ่อมคอมฯเสร็จ พี่ติ๊กก็เก่งนะคับ เรียกข้อมูลกลับมาได้กว่าครึ่ง และรายงานผมก็ยังอยู่ แต่ใช้เวลานานพอสมควร ผมยังงงคับว่าผมไปโดนไวรัสอะไรมาถึงกับวินโดว์ล่ม แต่ขี้เกียจคิดให้ปวดหัว แค่มันกลับมาพร้อมรายงานก็ดีแล้ว
จากนั้นผมก็เดินลงมาส่งพี่ติ๊ก พี่ติ๊กไม่ยอมให้เดินไปส่งหน้าปากซอย เดี๋ยวแกเดินไปเอง ผมอยากจะเถียงว่าผมเป็นผู้ชายใครจะมาทำอะไรผม
“ส่งตรงนี้พอ.....กลับขึ้นห้องไปได้แล้ว”
“ตรงนี้ก็ตรงนี้.....ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะคับ......” ผมอยากจะเถียงแกจริงๆ ก็ได้แต่บ่นอะคับ
“ผู้หญิงผู้ชายมันก็น่ากลัวเหมือนกันทั้งนั้น.......” แกหันมาทำตาดุๆ ใส่ผม
“คับๆ ขอบคุณพี่ติ๊กมากๆ คับ” ผมพูดขอบคุณพี่ติ๊กคับ ไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี
“เรื่องแค่นี้สบายมาก แถมได้อยู่กับน้องเนทสองต่อสอง....ฮา ฮา ฮา.....” โดนจนได้สินะ
“แซวเข้าไป แฟนรอแย่แล้วมั้ง.....” ผมผลักแกเบาๆ ทำประมาณแบบรีบๆ ไปได้แล้ว
“แต่แบบว่า....อยากได้อะไรตอบแทนหน่อย.....” ยังจะลีลานะคับไอ้พี่ติ๊ก
“อะไรล่ะคับ....” ผมก็ทำเป็นเหล่ๆ ถอยออกห่างจากแก
“ดูทำเข้า....ขออย่างเดียว ครั้งเดียว....” พี่ติ๊กเดินเข้ามาใกล้ผม ยื่นหน้าตี๋ๆ แถมยังหันแก้มมาทางผมด้วย
“พี่ติ๊ก!!” ผมหันหน้าหนีไม่เล่นด้วย แต่แกก็เขยิบตาม
“ไม่มีใครเห็นหรอก.....” ผมเขยิบหนีจนตัวชิดประตูกระจก พอเห็นหน้าแกแล้วใจอ่อนเลย มีหนุ่มหล่อหน้าตี๋มาทำหน้าหล่อๆ ใส่ แถมมาออดอ้อนขนาดนี้ ชักหวั่นไหว แฮะ แฮะ
“เฮ้อ...คับๆ แค่ครั้งเดียวนะ ถือว่าตอบแทนที่พี่ติ๊กมาช่วยซ่อมคอมฯให้” ผมถอนใจออกมา พอบอกแกไปหน้าตาดูเป็นประกายเชียว พี่ติ๊กยืนเอาตัวพิงกระจก ยื่นหน้าให้ผม ผมก็หอมแก้มพี่ติ๊กด้วยความรวดเร็ว อายคับ ถ้าใครมาเห็นเข้าจะว่าไง
“ฮา ฮา ฮา ขอบคุณคับ” พี่ติ๊กยิ้มตาหยีเลยคับ หวั่นไหวกับคนหล่อจริงๆ
“ผมจะฟ้องแฟนพี่......” ผมทำหน้างอนๆ ใส่พี่ติ๊ก
“.....อย่านะคับ...” พี่ติ๊กร้องห้ามผมเสียงสูง!
“กลับได้แล้วพี่.......” ผมดันตัวแกออกไป พอได้คืบจะเอาศอกเชียวนะ
“คับๆ พี่ไปล่ะ” พี่ติกโบกมือลาผม ผมก็ยืนมองจนแกเดินออกจากตึกไป
ผมจึงเดินเข้าตึก กดลิฟท์รอ พอลิฟท์มาผมกำลังจะก้าวเดินเข้าไปในลิฟท์ อยู่ๆ ก็มีคนมาคว้ามือผม แล้วดันผมเข้าไปในลิฟท์ ตกใจสะดุ้งพอหันไปผมกับคนที่คว้ามือผมไว้ก็เข้ามาในลิฟท์
“มีน...!!!” มันหันมามองผมนิ่งๆ ผมดีใจนะคับที่มันมา แต่บรรยากาศมันแปลกๆ
“ทำไมไม่โทรมาบอกล่ะ”
“ถ้าโทรมาบอก คงไม่เห็นอะไรดีๆ มั้ง” มันพูดแปลกๆ แล้วก็เงียบไป เออ....หรือว่ามันจะเห็นผมกับพี่ติ๊ก ชิบหายแล้ว.... ผมจะพยามดึงมือตัวเองออกแต่มันกลับบีบมือผมแน่น
“เออ....มีน......เราโทรไปหาทำไมไม่รับ....” ผมบอกมันเสียงอ่อยๆ หันตัวเข้าหามัน ยกมืออีกข้างกอดเอวมัน ซุกหน้าเข้ากับอกมันด้วย ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกแล้วขอใช้วิธีอ้อนแล้วกัน
“โทรทำไม...” มันดึงมือผมออก รู้สึกถึงน้ำเสียงที่เย็นชาของมัน ผมชักเริ่มกลัวๆ แล้ว
พอลิฟท์เปิดมันดึงผมออกจาลิฟท์ กระชากมือผมแรงๆ ให้เดินตามมัน พอเข้าประตูมามันผลักผมล้มลงบนเตียง
“มึงพาไอ้เหี้ยนั่นมาทำอะไร....” มันเสียงดังใส่ผม พอผมเงยหน้าขึ้นไป เห็นมันกวาดสายตาไปทั่วห้อง
“เขามาซ่อมคอมฯ ให้ นี่ไง.....” ผมบอกมันแล้วชี้ไปที่โน๊ตบุ๊ค
“หึ.......แล้วที่กูเห็นเมื่อกี้.....” ผมตกใจเลยคับ เรื่องที่ผมกับพี่ติ๊กยังคุยกันอยู่มันไม่รู้ เพราะผมคิดว่าไม่จำเป็นจะต้องเล่า แต่ไม่คิดว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้
“กูดีใจแค่ไหนที่ได้วันหยุด แต่พอมากลับเห็นแฟนตัวเองอยู่กับคนอื่น....”
“เข้าใจผิดแล้ว เขามาช่วยเราซ่อมคอมฯ....”
“ซ่อมคอมฯ แล้วไง.....ซ่อมเสร็จก็ต่อที่เตียง......”
“มีน!! จะบ้าเหรอ” ผมตะคอกมันกลับทันที
“กูโทรมาหามึง แต่ไอ้เหี้ยนั่นมันรับ มึงจะให้กูคิดไง” มันเดินเข้ามาดึงแขนผมไว้
“ก็มันรีบมือถือไว้ ตอนนั้นลงไปเซเว่น...”
“เลิกแก้ตัวกับกูสักที ที่กูเห็นข้างล่ะ.....ว่าไง” มันตะคอกใส่ผมอีก ผมเงียบไม่พูดอะไร รู้ว่ามันโมโหแล้ว
“เงียบทำไม ตอบกูมาสิ”
“ไม่เชื่อก็โทรไปถามเขาสิ กูไม่มีอะไรกับเขา” ผมสะบัดแขนออกจากตัวมัน กำลังจะหันหนีมัน
แต่มันเข้ามาจับผมทั้งตัว ผมก็ดิ้นหนีมัน
“ปล่อยสิว่ะ” ผมร้องบอกมัน มือไม้ผลักมันให้วุ่น
“โอ๊ย!!” มันกระชากแขนผมแรงๆ ให้เดินตามมันออกจากห้อง
“จะพากูไปไหน ปล่อยสิว่ะ” มันดึงผมเข้าลิฟท์ตามมันไป ตัวผมเซเข้าหามัน มันจึงกอดผมแน่น ยิ่งผมดิ้นมันยิ่งรัดผมแน่นจนเจ็บ พอลงมาถึงข้างล่างมันลากผมให้เดินตามมันทั้งๆ ที่ผมไม่ได้ใส่รองเท้า มาถึงรถมัน...ผมตกใจเพราะนี่มันรถใหม่ป้ายแดงที่มันบอกว่าผมว่าเพิ่งออกมาได้ไม่ถึงอาทิตย์ มันจอดตรงข้ามกับประตูตึก งั้นเมื่อกี้มันก็คงเห็น....
มีนเปิดประตูดันผมเข้าไปนั่งในรถ พอมันขึ้นมานั่งตรงที่คนขับมันก็ออกรถทันที หัวผมแทบพุ่งไปชนกระจกข้างหน้า รู้สึกถึงอาการโกรธของมัน ผมก็ได้แต่เงียบเพราะรู้ถึงฤทธิ์มันดี
“มีนจะพาเราไปไหน พรุ่งนี้เรามีเรียนนะ” พอผมรู้ว่ามันจะขับพาผมไปไหน ผมทักมันขึ้น แต่มันกลับเงียบ
“ไม่ได้ยินที่เราบอกเหรอไง มีน!” คราวนี้ผมเริ่มโมโหขึ้นมาบ้าง
“นั่งเงียบๆ” มันเสียงดังใส่ผมอีกแล้ว
“ไอ้บ้า....มึงจอดรถเลยนะ กูไม่ไปกับมึง....” พอผมบอกมัน แต่มันกลับเงียบผมยิ่งโมโหหนัก
“จอดรถสิว่ะ กูไม่ไป....จอดๆ” ผมทุบเข้าที่ตัวมัน ทั้งๆ ที่มันกำลังขับรถ มีนยกมือขึ้นบัง ผมก็ยิ่งทุบมันแรงขึ้น
“หยุด....อยากตายหรือไง....” มันหันมาตะคอกใส่ผม แล้วเบี่ยงรถหลบเข้าข้างทาง
“กูจะลง มึงอยากไปมึงไปคนเดียว.....” ผมทำท่าจะเปิดประตูรถ มันรีบคว้าแขนผมไว้ผมก็ดิ้นสุดกำลัง พอรู้ว่าสู้แรงมันไม่ได้ ผมก็ทั้งตีทั้งตบมัน
“.....เนท.....หยุด......หยุด......” มันดันผมแรงๆ เข้ากับเบาะรถ มือมันคว้าเอาสายคาดมาคาดล๊อคผมไว้
“นั่งเงียบ.......อย่าให้กูต้องออกแรงมากกว่านี้.....” ผมจึงเงียบตามที่มันบอก ไม่ใช่เพราะกลัวมันนะคับ แต่หมดแรงจะสู้มัน แล้วอาการน้อยใจเริ่มเข้ามาแทนที่ ผมเริ่มคิดวนไปวนมาแล้วน้ำตามันก็ไหลออกมา
“หยุดร้อง....” มันพูดขึ้นมาทั้งๆ ที่ไม่ได้มองหน้าผม
ผมหันหน้าหนีไม่ยอมหันไปมองมัน เงียบจนมาถึงที่บ้านมัน
“ลงมา....” มันเรียกให้ผมลง แต่ผมเงียบไม่ตอบนั่งนิ่งอยู่ในรถ
“อย่ามายั่วโมโหกู...” มันเอามือมาปลดสายคาด แล้วดึงตัวผมออกจากรถ
ตัวผมก็ถลาไปตามแรงลากของมัน มันลากผมขึ้นบันไดจึงถึงในห้องนอน ผมยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน
“เปลี่ยนเสื้อผ้า” มันหยิบเสื้อผ้ามาให้ผมเปลี่ยน
“ไม่เปลี่ยนก็ไม่ต้องเปลี่ยน” มันโยนเสื้อทิ้งแล้วเดินเข้ามาหาผม ถอดเสื้อผ้าที่ผมใส่ออกตอนนี้ผมก็ยืนเปลือยอยู่ตรงหน้ามัน ได้ยินมันทำเสียงฟืดฟัดอยู่อย่างนั้น แต่ผมไม่สบตามัน มันจึงพาผมเข้าห้องน้ำ
พอเข้าไปในห้องน้ำ ปลดสายฝักบัวลงมาแล้วเปิดน้ำรดตัวผม ผมยื่นนิ่งอย่างเดียว รับรู้ล่ะคับว่ามันกำลังอาบน้ำให้ผม มันราดครีมอาบน้ำลงบตัวผม มือมันถูๆลูบๆ ครีมอาบน้ำไปตามตัวผม ได้ยินเสียงมันถอนหายใจหลายที คงกลั้นอารมณ์เต็มที่ จากนั้นมันเปิดฝักบัวล้างตัวให้ ผมหันหลังให้มัน และล้างเอาครีมอาบน้ำออกจากตัว ทำเป็นไม่สนใจมัน มือมันก็เปลี่ยนไปลูบๆ อยู่หลังผม ได้ยินเสียงมันถอนหายใจอีกแล้ว
ตอนนั้นผมหายโมโหมันแล้ว แต่อยากจะแกล้งให้มันปั่นป่วนเล่น เพราะอารมณ์โมโหชั่ววูบของมันนี่ล่ะคับ ที่ผมเกลียดนัก
“พอแล้ว...อาบเองได้....” ผมบอกแล้วปัดมือมันออก ทำท่าจะเดินหนีมัน แต่มันกลับอุ้มผมขึ้นเดินออกจากห้องน้ำ เอาผมมาทิ้งไว้บนเตียงในห้องนอนแล้วโยนผ้าขนหนูผืนใหญ่มาให้ผม ส่วนตัวมันก็ถอดเสื้อผ้าที่เปียกเพราะอุ้มผมออกมาจากห้องน้ำ ผมก็ทำเป็นเช็ดตัวช้าๆ แต่หนาวอะ....พอเงยขึ้นไปเห็นมันยืนมองผมนิ่ง ตัวมันพันแค่ผ้าขนหนูไว้
“จะใส่เสื้อ....” ผมยืนมือไปขอเสื้อกับมัน มันก็เดินหยิบมาให้ผม
แต่ยังไม่ทันได้เสื้อจากมัน มันทิ้งเสื้อลงกับพื้นแล้วตัวมันก็ขึ้นมาอยู่บนเตียงแทน รู้แล้วล่ะคับว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่แกล้งทำนิ่งไม่สนใจ เอี้ยวตัวหลบทำทีจะคว้าเสื้อที่ตกลงพื้น มันจึงคว้าผมไว้ทั้งตัว แล้วดึงหน้าผมขึ้นไปจูบ
“อื้อ....” ผมชะงักไปเล็กน้อย มันผลักผมลงนอนราบกับเตียง
“ไอ้เหี้ยนั่น มันทำอะไรมึงหรือเปล่า....” มันมองหน้าถามผมนิ่ง ผมส่ายหน้าไปมา มันยิ้มมุมปาก แล้วก้มลงจูบปากผม จากจูบเบาๆ มีนเพิ่มแรงขึ้นจนกลายเป็นดูดดึงส่งลิ้นพันกันไปพันกันมา
“อื้ม....อื้อ...” ผมร้อท้วงเพราะเริ่มจะหายใจไม่ออกแล้ว มันถอนปากออก แล้วกลับลงมาดูดตรงหน้าอกผม ทั้งมือทั้งปากมันเค้นคลึงหน้าอกจนรู้สึกแข็งตึงตรงหน้าอกขึ้นมา ตัวผมขนลุกไปหมดแล้ว หัวสมองมันเบลอๆ รู้สึกตัวอีกทีมันพลิกตัวผมให้นอนคว่ำกับที่นอน และน้องชายมันก็มาป้วนเปี้ยนอยู่ตรงก้นผม ปากมันเปลี่ยนมาดูดตรงคอ ตรงหลังผม จนรู้สึกตัวชาไปหมด
รู้สึกถึงมือสองข้างของมันที่จับเอวผมยกขึ้น แล้วมันก็ใส่น้องชายมันเข้ามาในตัวผม
“อ๊าก.....มีน......” ตกใจจนสะดุ้ง อยู่ๆ มันก็ใส่เข้ามาโดยไม่ทำอะไรเลย มันค้างของมันไว้ในตัวผม แล้วปากมันก็มาและเลมไปทั้งหลังผม มือมันก็จับน้องชายผมลูบดึงเบาๆ จนแข็งขึ้น
“อ๊า....อ๊า......อื้อ.......” มันเริ่มขยับของมันที่ข้างอยู่ในตัวผม จากช้าๆ เริ่มเร็วๆ ขึ้น มันขยับเข้าออกจนสุด จนรู้สึกเจ็บไปหมด .......
“อื้อ......เจ็บ....พอ.....” รู้สึกมันรุนแรงมาก จนผมหายใจแทบไม่ทัน
“อ๊า....เนท....โทษที......อ๊า....” มันบอกขอโทษผม....แต่ตัวมันกลับทำแรงขึ้นจนผมจุก
“อื้อ........มีน.....เราเจ็บ.....อุก....” ผมร้องบอกมัน มันก้มลงจูบตรงไหล่ผม แล้วเอามือมาจับน้องชายผมรูดขึ้นลงเร็วๆ จนปล่อยออกมาเต็มมือมัน แล้วมันก็กลับมาขยับของมันอีกครั้ง ตัวผมหมดแรงลงไปกับที่นอนแล้ว แต่มันยังจับก้นผมยกขึ้น แล้วใส่เข้ามาแรงๆ
“อ๊า........เนท......จะเสร็จแล้ว....” มันร้องบอกผมเสียงดัง แล้วกระแทกผมแรงๆ จนปล่อยออกมาในตัวผม มันถอนน้องชายออกจากตัวผม รู้สึกของเหลวไหลออกจากก้นจนขนลุกไปหมด
มีนดึงผมเข้าไปกอด ตอนนี้ผมไม่มีแรงจะขยับไปไหนแล้ว เหนื่อยจนอยากนอนอย่างเดียว มีนดึงผมไปกอดไปจูบอยู่อย่างนั้น
“คิดถึงเนทนะ รักนะ ....” มันพร่ำบอกแต่รักผมทั้งกอดทั้งจูบ รู้สึกเหมือนเป็นเพลงกล่อมให้ผมหลับยังไงยังงั้น
จากนั้นก็หลับสิคับ ไม่รับรู้อะไรแล้ว..........

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ว่าจะไม่ติดเรทแล้วนะ แต่กลัวแควนๆ เสียใจ อิอิ ..... ^^

[three]

  :m10:บอกได้แค่นี้ครับ

[ANA]

ใช่แล้ว ฉากแบบนี้แหละที่เรารอคอย 

แล้วของมีน เมื่อไหร่จะมาต่อคะ  อยากอ่านด้วยเหมือนกันน้า

[krappom]

 

โนคอมเม้น

[IZE]

รู้สึกดีจังอิอิ น่ารักเหรอปะ

[thomaskung]

 
แหมๆ ร้อนแรงกันจริง

[mist]

โฮะ ๆๆๆๆ ตบจูบ ตบจูบ สไตล์เนท กะ มีน กลับมาอีกแล้วครับท่าน 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ซี๊ด ซาบซ่าน แซ่บ ซู๊ด
 

[DeShiWa]

 

อ่าครับรักกันดีนะครับคู่นี้ ก็เป็นธรรมดาครับ

คู่รักก็มีการเข้าใจผิดและหึงหวงกันบ้าง

เหมือนเป็นการเพิ่มรสชาติให้ชีวิต อิอิ

 

[pongsj]

มีนคงรู้ว่าเนทไม่ได้มีอะไรกับพี่ติ้กตั้งแต่ตอนอาบน้ำให้แล้วใช่ม่ะ เพราะคงไม่เห็นรอยเลย

แบบนี้ สงสัยโกรธตายยยยยยยยยยย แล้วต้องง้ออีท่าไหนล่ะเนี่ย 

[phoenixs]

 

อะน้า  น่ารักกานอีกแว้วววน้าค๊าบบบ

อิอิ 

[~NANA~]

 :m12:หึงได้ซะใจหนูเจงๆ อยากได้แฟนแบบนี้มั้งจังเรยอ่า :m1:แหะๆ :m23:ยังไงก้อรอต่อปัยจร้า







[move] :m3:น่าร๊ากเจงๆเรย [/move]

[astral]

ขอบคุณค่า กะลังคิดถึงเนทกะมีนพอดีเลยย 

[boykook]

เลือดร้อน  รุมเร้า รุนแรง แทงตลอดทาง...

ดีที่ไม่สว่างคาตา อิ อิ...

อา..นะ.. รักมาก หวงมาก..

[มูมู่น้อย]

ง้อกันด้วยวิธีนี้       
คนอ่านก็ตายกันพอดี  อิอิ

อยากอ่านต่ออย่างแรง  พี่สาวตัวกลม 

[yayoy]

 

มีนมันหึงโหดอีกละ.....แก้ตรงนี้ได้นะ จะเพอร์เฟ็คมากๆ...

แต่เห็นเนทบอกว่า...ต้องทำใจอย่างเดียวเท่านั้นหนิ...เหอๆๆๆๆ

 

อ่านตอนนี้ละ เกือบสิ้นชีพ กรั่กๆๆๆ
 

[@BUA@]

งอน แล้ว ง้อกันอย่างงี้  ก็ถูกใจคนอ่านไป

 

[krappom]

เนื่องจากพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของพี่มีน พี่เนทก็เลยติดภารกิจต้องคอยเอาใจคุณชายมีนท่าน
และฝากข้อความมาถึงทุกๆ คนด้วยจ้า

"หายไปหลายวันไม่ได้ไปไหนนะคับ ขอไปเอาใจมีนหน่อย วันเกิดมีนคับ
ขอให้เพื่อนๆ ช่วยรีกันเยอะๆ หน่อยนะคับ จะได้มีกำลังใจเขียนต่อคับ
แล้วจะกลับมาลงใหม่จะมาลงยาวๆ เลยคับ"

 
ว่าแล้วก็แฮปปี้เบิร์ทเดย์ให้พี่มีนกันดีกว่า
ขอให้มีความสุขมากๆ รักพี่เนทมากๆ รักกันไปนานๆ (เริ่มออกแนวอวยพรแต่งงาน )
ส่วนของขวัญนี่คงต้องแล้วแต่พี่เนทแล้วล่ะว่าจะตามใจอ๊ะป่าว อิอิ

[THIP]

       
สุขสันต์วันเกิดจ้าน้องมีน

[@BUA@]

ขอให้พี่เนทกะพี่มีน  รักกันนานๆนะ มีความสุขมากๆถึงมากที่สุด

อ้าว เอ๊ะ!!ไม่ได้ให้เข้ามาอวยพรงานแต่งหรอกเหรอ 


งั้นก็ HBD นะจ๊ะพี่มีน ของขวัญไปรับที่พี่เนทได้เลย

[ErosAmor]

 :a13:ย้อนหลังคร้าบบบพี่มีน

ขอให้มีความสุขมากๆ รักกันนานๆ

พี่มีนโกรธ แล้วโหด โคด น่ากลัว

P.S.เนทนี่เป็นศรีภรรยาที่ดีจริงๆเลย อิอิ

[ANA]

 

เหมือนรีบนๆ ของขวัญไปเอาที่เนทได้เลย ฮิ้ววววว   

แล้วมีนจะหน้าอ่อนขึ้นอีกปี ถ้ามาเขียนให้ แควนๆได้อ่านกันอีก      ยังรออยู่นา

[mist]

มาสุขสันต์วันเกิด คุณมีนด้วยอีกคนนึง 

รักกะเนทไปให้นาน ๆ นะ

[keray]

น้องเนทกะน้องมีน หนีกันไปสวีตกันซะแย้ว   


กลับมาแย้ว....รีบมาลงให้อ่านกันเร็วๆ นะจ๊ะ


HBD     คุงน้องมีนด้วยเน้อออออ  มีฟามสุขกันทั้งฉองคนนะจ๊ะ