หวัดดีคร้าบ
กลับมาอีกครั้ง กับ อากาศที่โครต ร้อนนนนน ของวันอาทิตย์
มีเวลานิดหน่อยคับ วันนี้ เลยแว๊บเข้ามาดู
คิดอยู่เหมือนกันว่า เพื่อน ๆ เข้ามาอ่าน ทักทาย ให้ความคิดเห็นกันเยอะมากกก
แต่ผมไม่ค่อยได้ตอบประเด็น หรือ คุยเล่น กะพวกเพื่อนๆ เลย
รู้สึกแย่จริง ๆ นะคับ
แต่ก้ออยากให้เพื่อน ๆ รู้ นะคับว่า
ทุกข้อความ และ ความรู้สึกที่เพื่อน ๆ เขียน
ผมได้อ่านทุกครบทุกคนนะคับ .........ขอบคุณคับ
**ส่วนน้องกระต๊อบ ถ้าเรื่องนี้เป็นแรงบันดาลใจให้น้อง เขียนเรื่องสั้นเรื่องใหม่
พี่ไม่หวงหรอกคับ เพราะจริง ๆ แล้ว มันก้อไม่ใช่ของพี่แค่คนเดียว
พี่ถึอว่า เอ ก้อมีส่วนทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้น
ถือโอกาสขอบคุณ แทน เอ ด้วยเลยนะคับ
(เกิดวันนึงมันได้เข้ามาอ่าน จะได้ไม่โกรธผม)**
Ps: พี่ยังไม่มีโอกาส เข้าไปอ่านเรื่องของน้องเลย แต่ คงต้องมีแน่ ๆ คับ
ส่วนข้อความข้างล่างนี้ ผมขออณุญาติ แชร์ ให้เพื่อน ๆในบอร์ดฟังหน่อยนะคับ
ได้แรงบันดาลใจมาจากหนังเรื่อง me myself
ขอบคุณคับ ที่ทำให้ผมเข้าใจคำว่ารัก มากขึ้น
ที่ผ่าน ๆ มา .............................
ผมไม่รู้หรอกคับ ว่า รัก จริง ๆ แล้ว คืออะไร ?
ตลอดชีวิตของผม เคยคิดว่า ผมเคยสัมผัส รัก มาแล้ว
หลาย รูปแบบ หลาย ความรู้สึก
ผมจึงคิดไปเองคนเดียว ว่า รัก ของผม ที่ผมรู้จัก เปรียบเสมือน น้ำ
มันจะเปลียนรูปแบบ ไปตาม แก้ว ที่ผมตั้งใจจะ เท มันใส่ลงไป
มีครั้งหนึ่ง ผมคิดว่า ผมเจอแล้ว ว่า น้ำ ของผม เหมาะกับแก้วใบไหน
ด้วยความที่อยากจะให้ น้ำ ของผม อยู่ในแก้วใบนั้น ตลอดไป
ผมเลยเอาแก้วใบนั้น ไปแช่แข็งไว้
ผลสุดท้าย
ด้วยความเย็น ทำให้แก้วใบนั้นแตก
ส่วน น้ำ ของผม กลายเป็น น้ำแข๊ง อยู่ใกล้ ๆ เศษแก้วใบนั้น
ผมหยิบ น้ำแข็ง ของผม มาใส่ไว้ใน แก้วของผมเอง
รอให้มันละลายเป็นน้ำอีกครั้ง ซึ่งมันใช้เวลานานมาก
และก้อใช้เวลานานมากกๆ อีกเช่นกัน
กว่าผมจะกล้า เอา น้ำ ไปใส่ในแก้วอื่น ได้อีก
แล้วทำไม .................
ผมต้อง พยายาม ตามหา
ว่าจริง ๆ แล้ว รัก คืออะไรกันแน่
ทำไมต้องพยายาม
ถาม คนรอบตัวผม
ว่า แล้วรัก ของเขา คือ อะไร
มันก้อไม่มีจุดจบซะที
เคยได้ยินมาว่า
ถ้าอยากรู้จัก รัก
ต้องลืม ความเสียใจ ให้ได้ก่อน
มันคงจริง
แต่จะมีสักกี่คน ที่จะทำได้
แต่ตอนนี้
ผมคงไม่ อยากรู้แล้วละคับ
ว่าจริง ๆแล้ว รัก คืออะไร
เพราะ ณ ช่วงเวลาของชีวิตผมตอนนี้ รักของผม คือ เอ
ขอบคุณ นะคับ เอ
(เขียนไป เลี่ยนไปคับ อิอิ )
ต่อเลยนะคับ เริ่มจากเมื่อวันศุกร์ก่อนละกัน
เย็นนั้นที่ผมบอกเพื่อน ๆ ว่า จะไปดูหนังกะมัน จำได้มะคับ
ตกลงว่า จะไปดูกันที่ เดอะมอลล์บางกะปิ
เพราะมันจะ เอาของไปให้เพื่อนที่นั้นพอดี
ปรากฏว่า รถติด โครต ๆ คับ
(ใครอยู่ กทม จะรู้นะคับ ว่าเส้นลาดพร้าว ช่วงเย็น สาหัสขนาดใหน)
จริง ๆ แล้ว เอ มันจะไปอีกทาง ซึ้งมันจะลัดได้
แต่ผม บอกว่าต้องกลับบ้านเอาของไปให้พี่สาวก่อน (พอดีพี่สาวผมฝากซื้อของแถว ออฟฟิต)
ถ้าเอาไม่เอาไปให้มัน มีหวังโดน ..... แน่ ๆคับ
เลยต้องไปเส้น รัชดา แล้ว ตัดออก ลาดพร้าว ตรงแยก รัชดา-ลาดพร้าวนะคับ
กว่า จะไปถึง
โดนเละ คับ ไอ้เรื่องรถติด
แต่ชินแล้วละคับ นั้งรถมากะมัน กอ้เป็นอย่างนี้ทุกที
ไอ้ที่เกี่ยวก้อย สัญญา กันนะคับ
ว่าจะพูดดีดี กัน
อย่าไปจำมันเลยดีกว่าคับ
เพราะมันก้อยังพูดอย่างเดิมกะผม
เฮ้อออออออออออออออ ช่างเหอะคับ
กว่าจะไปถึง
เกือบ 2 ทุ่ม
มันแว๊บไปหาเพื่อนมันที่ mc
ให้ผมไปเดินเล่นก่อน
เซ็ง ๆ มันเหมือนกันคับ
ทำไมไม่พาผมไปด้วย มีความลับอะไรกันก้อม่ายรู้
เดินไปได้พักนึงละคับ
ปรากฏว่า มันโทรมาบอกว่า
ไม่อยากดูแล้ว หนัง นะ
เอาซิคับ ตามอารมณ์มันไม่ทันจริง ๆ
ผมบอกว่า ถ้างั้นให้ขึ้นมาหาผมข้างบน
มันบอกว่า จะกินข้าวข้างล่าง ให้ผมนะลงมา
คือ มันอยู่ชั้น 1 ส่วนผม อยู่ชั้น 4 แล้วคิดดูคับ
เดอะมอลล์บางกะปิ ใหญ่ขนาดใหน
ผมนะคิดว่า มันนะต้องขึ้นมา
ส่วนมัน ก้อคิดว่า ผมต้องลงไปหามัน
ไม่มีใครยอมคับ
ผมงอนที่มันไม่ยอมให้ผมไปหาเพื่อนกะมัน
ส่วนมันงอนเรื่องที่ผมพามันไปรถติด มาหาเพือนช้า
ต่างคน ต่างงอนคับ
ผมเลยบอกไปว่า ถ้างั้น แยกกัน เพราะผมยังไม่หิว
มันก้อวางไป
ไม่รู้ตอนนั้น อยาก ลองดี อะไร
รู้ อยู่ว่าเป็นเรื่อง ไร้สาระ มากกก ๆ โต ๆ กันแล้ว
แถมตอนนี้ เรืองกำลังไปได้ดี ด้วย
เหมือนโดนสาบเลยคับ พอมีเรื่องดีดี
เราเอง กลับ ทำเรื่องร้าย ๆ ไป โดยที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
คิดไปคิดมา ก้อ เอาวะ
กูยอมเดินไปก้อได้ แค่ 4 ชั้น ไม่เห็นจะยากเลย
กอ้เดินลงไปถึงขั้น 1 คับ
โทรเข้าไปหามัน
สายไม่ว่าง
คิดไปเรื่อย คับ เป็นไรอีกวะ
โทรไปอีกคับ
ติดแฮะ คราวนี้
** เอ อยู่ไหนคับ พอดีซัมหิวแล้ว** พูดดีๆ หน่อย
“ ซัมนะอยุ่ไหน ตอนนี้ เอ อยู่ ชั้น 4 แล้วเนี้ย “
** ชั้น 4 แล้ว เอ จะขึ้นไปทำไม ซัมลงมาหาชั้น 1 แล้ว**
“ อ้าว แล้วจะลงไปทำไมวะ คุณ ซัม “
หัวเราะกันคับ
“ ถ้างั้น เดี๋ยว รอชั้น 1 ละกาน เดี๋ยวลงไป”
** เฮ้ยยย ไม่เป็นไรคับ เดี๋ยวซัมขึ้นไปหาเอง**
“เอออ น่า เดี๋ยวลงไปเอง รออยู่หน้า เซสเตอรละกัน”
วางสายไป กอ้ยืน หัวเราะคนเดียวละคับ ผม
คงไม่ต้องบรรยายความรุ้สึกนะคับ
คิด ว่าเพื่อน ๆ คงเข้าใจ
สรุปแล้ว วันนั้น เลยไม่ได้ดูหนังคับ คิดว่า คงดึก เหนื่อยด้วย แถมยังอยุในชุดทำงานอีก
แถมอยู่ไกลบ้านกันด้วย
เลยนัดกันไปดูวันเสาร์แทน
คืนนั้น ก้อนอนคุยโทรศัพท์กัน แทนคับ ได้ความรู้สึก เก่า ๆ กลับมาอีกเยอะ
นอนกลิ้งบนเตียง
พูดหวานกันซะด้วย
ไม่อายแล้วละคับ คุณเอ
คำว่า มึง กู เอี้ย สาดดดด ไม่ค่อยมีแล้ว
แต่หลุดมาบางครั้ง ให้อภัยคับ เดี๋ยวจาเลี่ยนมากไป
ไอ้น้องชายผม เข้ามาในห้อง
ได้ยินผมคุยกะเอ มองหน้าผมใหญ่เลยคับ
(ไม่รู้จะรู้อะไรไปบ้าง ตอนนั้นใจไปอยุ่กะเอ หมดแย้วว แต่คิดว่าคงไม่ละคับ หวังว่านะ)
วันเสาร์ ญาติ ผมมาที่บ้านคับ
คือไม่ได้เล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง คือ ที่บ้านผม กะพวกญาติ ๆ จะพาน้อง ๆ ไปเที่ยว ดิสนีย์แลนด์ ที่ฮ่องกง กัน ประมาณ 5 วัน ก้ออาทิตย์ที่จะถึง นี้นะคับ
(แต่ตัวตั้ง ตัวตี จริง ๆ คือ พวกพี่สาว ทั้งหลายของผม จะถือโอกาสไปชอปปิ้งกัน)
ส่วนผม เฝ้าบ้าน เพราะลายาวไม่ได้ แต่ก้อไม่อยากไปละคับ เพราะไปมาหลายครั้งแล้ว
แต่ผมไม่ได้บอกไอ้เอมันหรอกคับ เพราะ กลัวมันจะขอมานอนที่บ้านผม
แต่อีกใจ อยากลองบอกเหมือนกัน คับ เดี๋ยวดูจังหวะกันก่อน