Lesson 75
( Kim Part )
“พี่โชว์...คิมอยากทำงานอ่ะ อยู่บ้านเฉยๆคิมเบื่อ” ผมบอกเค้าในขณะที่เรากำลังนอนดูทีวีกันอยู่ในห้อง
“อยู่เฉยๆก็ดีอยู่แล้วนี่ครับ จะได้ไม่เหนื่อยด้วย” พี่โชว์บอกผมแต่ตาจ้องทีวีไม่ละเลย มันมีอะไรน่าดูเนี่ยไอ้ทีวีเนี่ย
“หันมาพูดกันดีๆก่อนเลย คิมไม่ได้พิการนะทุกวันนี้มือเท้าก็จะหงิกอยู่แล้ววันๆไม่ได้ทำอะไรเลย” ผมบอกเสียงเหวี่ยง บอกตามตรงผมอึดอัดมากที่อยู่บ้านเฉยๆแทบจะไม่ได้ทำไรเลย จะช่วยคนอื่นทำอะไรสักอย่างก็ยากเย็นเพราะพี่โชว์สั่งทุกคนในบ้านว่าห้ามผมทำงานใดๆทั้งสิ้น โอ้ย ผมนี่แทบคลั่ง
“ก็เราอยากทำอะไรล่ะครับ” นั่นสิแล้วผมจะทำอะไรดีล่ะ
“ขายกาแฟไง คิมเคยขายมาแล้วลูกค้าติดด้วยนะ”
“แล้วจะไปขายที่ไหน” พี่โชว์พูดพร้อมกับมองหน้าผม เหมือนผู้ใหญ่ดุเด็กเลย แต่ว่าผมไม่ใช่เด็กนะ!!!
“ในบริษัทพี่โชว์ไง…พี่โชว์เปิดให้คิมนะ” ผมใส่ลูกอ้อนเต็มที่เพื่อหวังผลตามที่ต้องการ
“เดี๋ยวไว้พี่ขอคิดดูก่อนนะ” พูดจบหน้าพี่โชว์ก็ซุกไซร้ลงมาที่คอผม ผมรีบเบรกทันที
“ไม่ต้องคิดเลยทีเรื่องอื่นทำได้ เรื่องแค่นี้ทำไมทำไม่ได้...ไม่รู้ล่ะไม่ต้องทำจนกว่าจะเปิดร้านขายกาแฟให้คิม”
“โห ใจร้ายอ่ะที่รักแล้วพี่จะทำยังไงล่ะครับ”
“ไม่รู้!!! แล้วไอ้ที่สีหลังผมอยู่น่ะเอาออกไปด้วย” ผมรู้สึกถึงบางอย่างแข็งสีไปสีมาอยู่ข้างหลังผม ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผีหื่นเข้าสิงอีกแล้ว
“โอ้ย เมียใจยักษ์!!!!” พี่โชว์แกล้งพูดเสียงดัง แต่ผมไม่สนใจนอนหันหลังให้จนเช้าอีกวัน ผมตื่นก่อนก็เลยปลุกพี่โชว์ให้ลุกขึ้นมาอาบน้ำเพื่อที่จะเตรียมตัวไปทำงาน
“คิม” ผมเตรียมจะลงไปอาบน้ำก็ถูกเสียงพี่โชว์หยุดไว้ก่อน
“อะไร”
“ทำยังไงกับตรงนี้ดี” พี่โชว์ชี้นิ้วไปที่เป้ากางเกงตัวเองที่มันกำลังดึงดันกางเกงแทบแตก ผมนี่หน้าร้อนเลยแต่ต้องใจแข็งไว้
“ไม่รู้” พูดจบผมก็เดินเข้ามาอาบน้ำทันที แต่ยังไม่วายยังมีเสียงบ่นโวยวายตามมาอีกหลายคำ แต่ก็ทำอะไรผมไม่ได้หรอกจนกว่าจะได้ร้านกาแฟ อิอิ
“พี่ไปทำงานก่อนนะครับ” พี่โชว์กำลังโน้มหน้าเข้ามาหอมแก้มผม อ่อ มันเป็นกิจวัตรของเค้าน่ะครับที่จะต้องหอมแก้มผมก่อนไปทำงาน แต่วันนี้ผมเบี่ยงหลบ
“โห ขนาดนี้เลยหรอ ระวังโดนปราบพยศนะที่รัก” ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินกลับขึ้นไปบนห้อง ไม่ต้องถามว่าทำอะไรหรอกครับ เพราะผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไรดีวันๆเอาแต่นอน เล่นคอมพิวเตอร์ ดูทีวี กิน แล้วก็...แค่นั้นเองวนไปวนมาจนหน้าเบื่อ
หลังจากนั้นหลายวันต่อๆมาผมก็ทำแบบเดิมคือคุยด้วยปกติแต่งดทุกสิ่งทุกอย่างที่มันแตะเนื้อต้องตัวผมแต่มันก็แปลกตรงที่ระยะหลังๆมานี่พี่โชว์กลับบ้านดึกมากๆแถมบางวันไม่กลับเลยด้วยซ้ำ เอ๊ะ หรือว่ามันไปมีกิ๊ก ถ้าผมรู้นะตายกันไปข้างนึงแน่!!!
“แอ๊ด…ปึง” เสียงประตูห้องผมเปิดออกและปิดลงพร้อมกับร่างของผู้ชายตัวใหญ่ยักษ์ที่คุ้นเคยกันดี เดินมาด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน
“เป็นอะไร...งานเยอะหรอ” ผมถามด้วยคววามเป็นห่วง หน้าพี่โชว์ดูหมองลงไปจริงๆ แถมขอบตาดำมากมีปัญหาอะไรในบริษัทหรือเปล่าเนี่ย
“เปล่าครับ…เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปกับพี่นะครับ” พี่โชว์พูดเสียงอ่อนแรงมากๆผมก็พยักหน้าตอบไม่ถามละว่าไปไหนดูท่าทางตอนนี้เดี๋ยวจะตายซะก่อน จากนั้นไม่นานพี่โชว์ก็หลับไปทั้งๆที่ไม่อาบน้ำผมก็จัดแจงท่าให้เค้านอนดีๆแล้วก็ล้มตัวลงนอนหลับตามไปในที่สุด
เช้าวันต่อมาผมก็ตื่นแอบสายนิดหน่อยกะว่าจะปลุกพี่โชว์แต่เห็นสภาพแล้วให้นอนต่ออีกหน่อยละกัน ผมก็เลยเข้ามาอาบน้ำแต่งตัวตัวเองจนเสร็จแล้วถึงมาปลุกพี่โชว์ที่ยังนอนหลับไม่รู้เรื่อง
“อื้มมมมมมม...อีกห้านาทีนะครับ” พูดจบพี่โชว์ก็หลับต่อ ผมก็เลยปล่อยไม่อยากว่าอะไรมาก นานๆขี้เกียจบ้างก็คงไม่ผิด ผมปล่อยให้พี่โชว์หลับจนเลยเวลามาสองชั่วโมงกว่าผมก็เลยปลุกพี่โชว์อีกทีนึงครับ
“พี่โชว์จะสิบโมงแล้วนะ แล้ววันนี้นัดคิมจะให้ออกบ้านไปด้วยไม่ใช่หรอ” พี่โชว์ลืมตาขึ้นแล้วก็เดินเข้าไปอาบน้ำทันทีครับ ผมก็จัดเตรียมชุดทำงานวางไว้ที่ปลายเตียงแล้วก็เก็บห้องอีกนิดหน่อยเพราะมีของบางส่วนที่มันวางระเกะระกะอยู่
“กินข้าวเร็วๆเข้าล่ะพี่โชว์วันนี้สายมากๆนะ” พี่โชว์ไม่เถียงตอบเลยครับตั้งหน้าตั้งตากินจนเสร็จแล้วเราก็ออกจากบ้านพร้อมกัน พี่โชว์ขับรถมาที่บริษัทแต่เอเหมือนมีอะไรแปลกไปนะ หน้าบริษัทมีร้านกาแฟใหม่ด้วยเห็นแล้วอยากเปิดของตัวเองบ้าง T_T
“มองตาละห้อยเชียว” แซวๆเดี๊ยะโดนไอ้ผัวบ้า
“ก็อยากมีเป็นของตัวเองบ้าง แต่สามีมันใจร้าย” ผมเบ้หน้าใส่แล้วหันหน้าออกไปนอกกระจก พี่โชว์ก็หัวเราะแล้วแอบลักไก่หอมแก้มผมด้วยผมหันไปมองตาขวางเลยครับ
“พี่ไม่ผิดนะ เพราะร้านที่คิมเห็นน่ะร้านเมียพี่” ผมอึ้งไปพักนึง แต่ก็ต้องดีใจสุดขีดนี่หมายความว่า……
“พี่กลับบ้านดึกทุกวันก็เพราะคุมงานที่ร้านของภรรยาอยู่ไงครับ คราวนี้จะยอมพี่ได้หรือยังครับ” ยอมครับ ยอมหมดตัวเลย >.<
“บ้า >///<” ผมด่าแก้เขิน จากนั้นพี่โชว์ก็พาผมมาดูร้าน ข้างในสวยงามมากครับตกแต่งแบบโคตรคิกคุอ่ะ แต่มันก็น่ารักดีถามไปถามมาถึงได้รู้ว่าพี่โชว์เป็นคนสั่งเองเค้าบอกว่าอยากให้ผมอยู่กับอะไรที่มันน่ารัก เพื่อที่ผมจะได้น่ารักยิ่งขึ้น...เกี่ยว???
และเย็นวันนั้นพี่โชว์ก็พาผมกลับบ้านหลังจากเลิกงาน วันนี้ทั้งวันผมยุ่งอยู่กับการวางแผนเปิดร้าน แล้วก็วัตถุดิบที่จะต้องจัดการหาซื้ออีกแต่ตอนนี้พี่โชว์บ่นปวดหัวก็เลยต้องทำหน้าที่ภรรยาสักหน่อย และในกลางดึกคืนนั้นอาการเหนื่อยล้าสะสมมาหลายวันของพี่โชว์ก็สัมฤทธิ์ผลแล้วครับ
“กินยาหน่อยนะพี่โชว์” พี่โชว์ตัวร้อนครับ แถมยังบ่นปวดหัวตลอดเวลาเลยด้วย เห็นแล้วก็สงสาร นี่เป็นเพราะผมหรือเปล่าที่ไปคะยั้นคะยอพี่เค้าเนี่ย เฮ้อ คืนนั้นผมแทบไม่ได้นอน เอาจริงๆก็นอนไม่หลับอ่ะแหละครับกลัวอีกคนจะเป็นอะไรกลางดึก
“หนาว” ผ้าห่มอย่างหนาสองผืนแล้วนะ แต่ทำไงได้คนไม่สบายนี่เนอะ ผมเลยเอาตัวเองลงไปซุกพี่โชว์เลยครับแล้วพี่โชว์ก็จับผมกอดแน่นเลยเหมือนกัน แล้วผมก็เผลอหลับไปในอ้อมกอดของพี่โชว์ตอนไหนก็ไม่รู้
( Show Part )
ผมรู้สึกเสียวประหลาดๆ พอลืมตาขึ้นก็สลึมสลือนิดหน่อย แต่ผมว่าผมไม่ได้คิดไปเองนะเพราะพอสติผมเริ่มเกือบจะเต็มร้อยผมก็เกือบหลุดเสียงครางออกไปแล้ว ใครกำลังทำอะไรกับ...ของผมอยู่ พอผมมองไปก็เจอบางสิ่งบางอย่างอยู่ในผ้าห่มกำลังกิน...ของผมอย่างเมามันและตอนนี้ไอ้สิ่งๆนั้นกำลังเคลื่อนตัวขึ้นมาเหนือผ้าห่มจนผมรู้ว่าไอ้คนที่อยู่ในผ้าห่มคือ.......
“อ้าว ตื่นแล้วหรอ…เห็นไอ้นั่นมันแข็งคิมก็เลย…” น้องพูดหน้าแดงแจ๋เลยครับคงจะอาย
“ทำต่อสิ พี่รออยู่นะ” พูดจบน้องก็มุดตัวเองลงไปใต้ผ้าห่มแล้วก็เริ่มจัดการ…ของผมจนผมแทบคลั่งเพราะน้องไม่เคยทำแบบนี้ให้ผมเลยนี่หน่า
“ซี๊ดดดดดด....อ๊าาาาา พอก่อนเถอะคิมพี่จะไม่ไหวแล้ว” น้องหยุดทำทันทีแล้วก็ขึ้นมานั่งค่อมตัวผมแทน
“หลับตา” น้องสั่งผมก็ทำตามครับ อยากรู้เหมือนกันว่าจะทำอะไรจนกระทั่งผมได้รู้คำตอบจากการกระทำของน้องเอง
“โอ๊ะ...ซี้ดดดดดดดด...อื้ออออออ” ผมเกือบเสร็จ เพราะน้องกำลัง………ออนท๊อป!!! ให้ผมในจังหวะที่น้องกำลังนั่งขย่มผมอยู่ผมก็เรียบร้อยไปแล้วรอบนึงครับ แต่ผมไม่ยอมให้น้องหยุดหรอกเพราะหน้าน้องตอนนี้มันช่างเซ็กซี่เย้ายวนจนผมมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้งนึง และในจังหวะสุดท้ายผมจับเอวน้องโยกเองเลยครับจนผมเสร็จอีกรอบน้องก็ฟุบลงมานอนที่อกผมส่วนผมก็ง่วงจนอยากจะหลับต่อแล้วสิ
“รักนะครับ…ฟอด” คำพูดสุดท้ายของผมก่อนที่ผมจะจมลงสู่ห้วงนิทราอีกครั้งนึง
หัวข้อ: หนุ่มหน้าใสกุมหัวใจนายจอมโหด Ms.Shizuru Lesson 77 End 19/01/2014 P.66 (อ่าน 667430 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก