มาตามสัญญาแล้วค่ะ ขอโทษนะคะที่หายไปนาน ก็อยากจะให้นิยายออกมาดีที่สุดหน่ะค่ะ เลยขอบ่มไว้อ่านเองสักหน่อย ขอบคุณทุกท่านมากนะคะสำหรับการติดตาม เจอกันเรื่องหน้าค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
“ติ๊ดๆๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆๆๆ ติ๊ดๆๆๆๆ”
เสียงนาฬิกาปลุกบอกเวลาตีห้ากว่า ๆ ผมงัวเงียเอื้อมมือไปปิด และลุกจากเตียงเพื่อจะไปอาบน้ำ
“คุณโจ้..” คุณอู๋เปิดประตูห้องเข้ามา “อ่าว ตื่นแล้วเหรอครับ ว่าจะมาปลุกอยู่”
“ตื่นแล้วครับ” ผมรับคำยิ้ม ๆ และเข้าไปอาบน้ำ อ่า วันนี้คุณอู๋ยังคงบีบยาสีฟันไว้ให้ผมเหมือนเดิม อ่อ ตอนนี้อย่างที่บอกหน่ะครับว่าวันธรรมดาผมจะอยู่บ้านคุณอู๋เพราะใกล้ที่ทำงานมากกว่า ผมจะตื่นนอนเวลานี้ส่วนคุณอู๋นั้นตื่นก่อนผมเล็กน้อยเพราะต้องมาเตรียมเปิดร้านและดูข่าวภาคเช้าสำหรับวิเคราะห์ราคาทองในแต่ละวัน (ใครว่าเป็นเจ้าของร้านทองแล้วสบายขอบอกว่าไม่จริงครับ) และก็ดูแลอาหารเช้าให้คุณป๊าคุณม้า (อิอิ เรียกชินแล้วครับ) ผมเคยได้ยินน้องอั่งบอกว่าคุณอู๋หน่ะทำหน้าที่ลูกสาวจริง ๆ เพราะตื่นก่อนนอนทีหลัง แต่ผมว่านอนทีหลังคงไม่ใช่แล้วมั๊งครับ เพราะเรื่องดูแลความปลอดภัยบ้านนี่น้องอั่งเขาทำ
แล้วไม่นานผมก็อาบน้ำเสร็จ เมื่อออกมาจากห้องน้ำก็เห็นชุดทำงานแขวนอยู่หน้าตู้ ป่านนี้คนแขวนคงกำลังทำอาหารเช้าอยู่เป็นแน่ ผมแต่งตัวและรีบลงไปกินข้าว
“อรุณสวัสดิ์ครับ ป๊า ม้า”
“จ้ะ มากินน้ำชากันก่อนโจ้” คุณม้าชวน
“ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมไปดูคุณอู๋นะครับ”
คุณป๊ากับคุณม้ายิ้มให้ผมเบา ๆ และก็อย่างที่ผมเดาจริง ๆ คุณอู๋กำลังตักข้าวต้มให้ทุกคนอยู่
“มาผมช่วย” ผมช่วยเรียงจานกับและข้าวต้มกุ๊ยบนโต๊ะทานข้าวในครัว ส่วนคุณอู๋ออกไปตามคุณป๊าคุณม้ามาทานด้วยกัน ก็เป็นธรรมดาของทุกวันในบ้านนี้หน่ะครับ ทานข้าวด้วยกันในครัวเล็ก ๆ มีแต่ผมที่ต้องรีบกินเพราะเดี๋ยวรถเยอะครับ คุณอู๋มาส่งผมที่รถ และแน่นอนว่าก่อนไปทำงานพวกผมก็มีกฎอยู่ข้อนึงคือ...
“ฟอดดดด....”
ผมกับคุณอู๋ต้องพลัดกันหอมแก้มก่อนจะออกจากบ้าน อ่า อย่าครับ อย่ามาหาว่าผมน้ำเน่า อันนี้พ่อแม่ผมเคยสอนมาว่า “ถ้าทะเลาะให้รีบเคลียร์ ถ้างอนให้รีบง้อ ถ้าโกรธอย่าหันหลังชนกัน และถ้าทำได้ให้หอมแก้มและบอกรักกันทุกวัน” ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจหรอกนะครับว่ามันเป็นยังไง แต่ผมว่าผมโชคดีนะ ที่คุณอู๋ของผมเป็นผู้ใหญ่กว่า เลยไม่มีเรื่องเล็ก ๆ น้อย และคุณอู๋ก็เห็นด้วยที่มีกฎข้อนี้ อิอิ
“ฮัลโหล โจโจ้คะ” อีเมธโทรมาหาผมในบ่ายวันหนึ่ง น้ำเสียงดี๊ด๊าอย่างนี้คงต้องมีอะไรดี ๆ แน่ ๆ
“ว่าไง”
“ทำไรอยู่คะเนี่ย หืมม”
“ทำงาน แต่ก็คุยได้ ว่ามามีไรวะเมธ”
“ก็ แบบว่า มีอิรัยจะบอกนิโหน่ย” อีเมธเริ่มแอ๊บแบ๊ว
“ทำไมวะ มีอะไรก็บอกมา เร็ว ๆ”
“แหม ๆ ใจร้อนนะคะ คืองี้ค่ะ โผปีนี้ออกแล้วนะคะ” อีเมธหมายถึงโผโยกย้ายและแต่งตั้งนายตำรวจหน่ะครับ
“แล้ว.....”
“ก็แบบว่า ต่อไปนี้ เพื่อนจะโบกมืออำลาตำแหน่งผู้หมวดแล้วนะคะ เพราะว่า เพื่อนได้เป็นผู้กองแล้วค่า!”
“เฮ้ยย จริงเหรอวะ โหยย ยินดีด้วยนะมึง ยังไงวะ แล้วนี่ที่บ้านมึงรู้ยัง”
“รู้ก่อนใครเลยค่ะ อู๊ย พ่อกูงี้ดีใจเชียะ”
“เออ ดีแล้ว” ผมถามต่อ “กูก็ยินดีด้วยนะมึง ว่าแต่นี่อีกบรู้ยัง”
“ยังค่า นี่โทรมาบอกมึงคนแรกเลยนะ รู้ป่ะ”
“เออ ๆ ขอบใจนะมึง ฮ่ะๆๆๆๆ”
“เออ ๆ อีโจ้ ศุกร์นี้ไปซอยกันนะคะ ชวนคุณอู๋ไปด้วยกัน นะคะๆ”
“เอ่อ จะดีเหรอวะ....”
“ขอสนองนี้ดตัวเองหน่อยเถอะค่ะ ไม่ไหวแล้ว อีดรอก กูแอ๊บแมนสืบคดีมาเมื่อยมากแล้ว ขอคลายเครียดบ้างอะไรบ้างเถอะค่ะ”
“อืม ๆ งั้นก็บอกอีกบก่อนละกัน ร้านไหนยังไงก็บอกมา”
“ได๋ค่ะ...” อีเมธลนลานทันที “ว้าย ๆ แค่นี้ก่อนนะคะ สารวัตรเรียกแล้ว เจอกันค่ะ”
“เออ ๆ เจอกัน” ผมวางสายแล้วยิ้มขำกับเพื่อนตัวเอง มันได้เป็นผู้กองอย่างนี้ก็ดีนะครับอย่างน้อยมันจะได้มีกำลังใจในการทำงานต่อ เหมือนกับผมตอนนี้ที่เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าวิศวะกรแล้ว หุหุ ผมดีใจมากเลยครับที่ได้เลื่อนตำแหน่ง เมื่อก่อนผมอาจจะไม่ดีใจเท่านี้ แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองมีครอบครัวแล้ว (หุหุหุ) คือไงดี มีอีกคนที่ผมอยากให้มั่นใจในตัวผมอย่างคุณอู๋ ผมก็เลยตั้งใจทำงานเต็มที่ไม่ให้คุณอู๋ต้องผิดหวังหน่ะครับ ว่าแล้วผมก็คิดถึงคุณอู๋ เลยมองไปที่รูปบนโต๊ะทำงานที่ผมกับคุณอู๋ถ่ายคู่กัน หุหุหุหุ (ไอ้บ้า ตอนเย็นก็เจอกันแล้วจะตื่นเต้นอะไรเนี่ย) ว่าไป ถึงผมจะย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้ว(หมายถึงวันธรรมดาจะนอนบ้านคุณอู๋แต่ศุกร์เสาร์จะอยู่บ้านผมกันหน่ะครับ) แต่ว่าผมเองก็ยังรู้สึกเหมือนวันแรกที่เจอกันอยู่ดี ต่างกันก็ตรงที่ผมสามารถกอดหอมหรืออ้อนคุณอู๋ได้จริง ๆ หน่ะสิ ฮี่ ๆๆ
“คุณอู๋ครับ วันศุกร์ไปเที่ยวกันนะครับ” ผมบอกกับคุณอู๋ตอนที่ผมกำลังดูทีวีด้วยกันก่อนนอน
“หืม ที่ไหนอ่ะครับ นึกไงอยากไปเที่ยวเนี่ย คุณกบชวนเหรอ” คุณอู๋ถามแบบประหลาดใจเพราะเขารู้ว่าปกติผมเป็นคนไม่ชอบเที่ยว แต่ก็ขัดเพื่อน ๆ ไม่ค่อยจะได้
“ไม่ใช่อีกบหรอกครับ แต่เป็นอีเมธ”
“คุณเมธ” คุณอู๋คิดตาม “ผมก็ว่าอยู่เค้าหายไปไหนน้านนาน ว่าแต่คุณรู้รึเปล่าว่าคุณเมธเค้าไปไหนมา”
“อ่อ มันไปสืบคดีหน่ะครับ นี่ที่มันชวนเที่ยวเพราะว่ามันได้เป็นผู้กองแล้วนะ”
“จริงเหรอเนี่ย!” คุณอู๋ตกใจเล็กน้อย “โหย เค้าเก่งมากเลยนะครับ”
“อืม ผมก็ว่าอย่างนั้น”
“แล้วว่าแต่ เค้าชวนไปไหนเหรอคุณโจ้”
“เอ่อ ไปซอยสอง อ่ะครับ”
“ซอยสองเหรอ!” คุณอู๋ตกใจ “ฮ่ะ ๆๆๆๆๆๆ แรงอ่ะ” อ่อ ลืมบอก คุณอู๋รู้แล้วนะครับว่าอีเมธเป็นอีเมธ 555+ ตอนเค้ารู้ทีแรกดูไม่ตกใจเท่าไหร่ แต่เค้าตกใจที่ว่าเพื่อนผมเหมือนคนละคนกันเลยระหว่างตอนทำงานกับตอนเจอพวกผม ฮ่ะๆๆๆ
“ก็มันบอกว่า ทำงานเหนื่อยมามากแล้วขอไปคลายเครียดบ้างหน่ะครับ”
“ฮ่ะ ๆๆๆๆ สงสัยคุณเมธเค้าจะเครียดจริง ๆ นั่นหล่ะ”
“ผมก็ว่างั้นครับ หุหุหุ”
“เอางี้” คุณอู๋หันมาบอกผม “ผมว่าเรามาทำอะไรเซอร์ไพรส์เค้ากันดีกว่า นะครับ”
“หืมม...ทำอะไรอ่ะครับ”
คุณอู๋กระซิบบอกผมกับเรื่องที่คิดอยู่ นั่นแน่ อยากรู้กันใช่มั๊ยล่ะ เดี๋ยวก็ได้รู้ครับ อิอิ
“มึง อีเมธมันบอกว่ามันจะไปเที่ยวซอยฉลองที่เป็นผู้กองอ่ะ มึงคิดว่าไง”
“อู๊ยยย เริ่ดนะคะ แต่กูว่าถ้าจะให้เริ่ดกว่านี้ต้องมีโคโยตี้บอยมาด้วยค่ะ มันถึงจะถูกจริตอีเมธ”
ผมถามอีกบถึงเรื่องที่อีเมธจะไปฉลองกันที่ซอยสองขณะที่อีกบมาหาผมที่บ้านตอนเย็น อีกบเลยโทรไปจองโต๊ะและติดต่อโคโยตี้บอยมาตามที่บอก หุหุหุ ผมล่ะอยากรู้จริง ๆ เลยถ้าอีเมธมันรู้ว่าพวกผมจัดหนักให้อย่างนี้ มันจะกรี๊ดสลบแค่ไหน
“อ่าว คุณอู๋คะ นั่นอะไรคะเนี่ย” อีกบเห็นคุณอู๋ถืออะไรใส่ถาดมา
“ดื่มน้ำชากันก่อนนะครับ” คุณอู๋ยิ้มหวานใจดีให้เพื่อนกระเทยของผม
“ต๊ายยย อย่านะคะ เดี๋ยวกบจัดการเอง ยกมาอย่างนี้กบเกรงใจ” อีกบหันมาด่าผม “อีโจ้ มึงให้คุณอู๋ทำงี้ได้ไงหะ ไม่รู้จักดูแล”
“อ๊าววว” ผมตกใจสิครับ “ก็กูนั่งคุยกับมึงอยู่เนี่ย กูจะรู้มั๊ย เอ๊ออ...”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ” คุณอู๋ยิ้มขำ “มันเป็นหน้าที่หน่ะครับ”
“ต๊ายยย อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ มีอีโจ้อยู่ต้องเรียกใช้นะคะ อย่าคิดว่ามันเป็นแฟนสิคะ คิดซะว่าอีโจ้เป็นคนใช้”
อีกบจิกผมอีกแล้ว คุณอู๋ก็ได้แต่นั่งขำอย่างเดียว
“แหม อีกบ น้อย ๆ หน่อยเถอะมึง”
“กูพูดอะไรผิดคะ”
“คุณกบครับ เรื่องใช้ ไม่ต้องห่วง” คุณอู๋พูดมั่ง “ผมใช้คุ้มแน่ครับ”
“อ่าค่ะ ให้ได้อย่างนี้สิคะคุณอู๋ อิอิอิ”
คุณอู๋มองหน้าผมยิ้ม ๆ ผมก็เหมือนกัน เลยโอบใหล่คุณอู๋ไว้หลวม ๆ
“แหม ๆ หวานนะคะ” อีกบวางถ้วยน้ำชาแล้วจิกพวกผม
“ขอโทษว่ะ คนมีแฟน 55555+”
“ค่า อีผู้โชคดี เดี๋ยวรอให้กูมีก่อนเถอะมึง กูจะฟีทเจอร์ริ่งโชว์มึงคนแรกเลยคอยดู”
“เออ มีเร็ว ๆ นะมึง5555+”
ผมกับคุณอู๋หันมาหัวเราะกัน อีกบก็เมาท์ต่อตามประสา สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้คุณอู๋กับผมเหมือนเคย
และวันศุกร์ของอีเมธก็มาถึง ผมกับคุณอู๋ออกจากบ้านตอนสี่ทุ่มครึ่งเพื่อไปเจอกับอีกบและอีเมธที่ร้าน อืมม วันนี้คนเยอะนะครับเนี่ย ผมกับคุณอู๋มองหน้ากัน ผมจึงโทรหาอีกบ
“อีกบ มึงอยู่โต๊ะไหนวะ” ผมโทรหาอีกบขณะอยู่หน้าร้าน
“ฮัล โหลว่าไงนะ เดี๋ยวกูออกไปรับนะ รอหน้าร้านล่ะ”
“เออ ๆ”
สักพักอีกบก็ออกมารับ แหม่ วันนี้มันแต่งตัวล่อไอ้เข้เต็มที่ ผมคิดว่าคงแต่งตัวแข่งกับอีเมธแน่ ๆ ผิดกับคุณอู๋ของผมที่ยังคงเรียบร้อยและหวานถูกใจผมเสมอ อิอิอิ
อีกบกระหยิ่มยิ้มย่อง “ไปค่ะ”
“แล้วคุณเมธมาหรือยังครับ” คุณอู๋ถาม
“โหยย อีเมธมันมาตั้งแต่สามทุ่มแล้วค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง”
“อ่อ ครับ ฮ่ะๆๆ”
“แล้วนี่โคโยตี้มึงมาเมื่อไหร่วะ”
“ห้าทุ่มค่ะ”
คุณอู๋หันมามองผมงง ๆ แล้วก็เข้าใจได้ทันที เพราะเพิ่งนึกออก 55+
“ฟินส์แน่ค่ะงานนี้ กบศรีรับรอง ฮิฮิ”
เมื่อผมเข้าไปในร้านก็เจออีเมธที่แต่งตัวอย่างที่ผมว่าไว้ไม่ผิด อีเมธก็เข้ามาหาพวกผมทันที
“อ๊ายยย โจโจ้” มันเข้ามาจับแขนผม แต่มันหันไปเห็นคุณอู๋ซะก่อน
“ว๊ายย สวัสดีค่ะคุณอู๋
คุณอู๋พูดกับมัน “ยินดีด้วยนะครับ”
“ค่า ขอบคุณค่ะ” อีเมธรับคำ ผมเลยถามคุณอู๋ว่าจะดื่มอะไร
“ขอเป็บซี่อย่างเดียวละกัน” คุณอู๋บอกกับผมที่หู เพราะเสียงดังมาก
ผมพยักหน้ารับคำ ก่อนจะตักน้ำแข็งแล้วรินเป็บซี่ให้คุณอู๋ ผมเองก็กินแค่เป็บซี่อย่างเดียวเหมือนกัน แบบว่าไม่ค่อยอยากกินเหล้าเท่าไหร่หน่ะครับ
ตอนนี้บรรยาการคึกครื้นด้วยเพลงตัวแม่ทั้งหลาย ผมงงตัวเองจริง ๆ ที่เป็นผู้ชายแต่มาเที่ยวซอยสองได้ และก็มาหลายครั้งแล้วด้วย (แต่มากับพวกนี้นะครับ เปล่ามาคนเดียว) หุหุ เต้นกันดื่มกันไปสักพัก เอ็มซีก็เข้ามา
“หวัดดีค่า ขอเข้ามาขัดจังหวะสักแป๊บบบบ”
ทุกโต๊ะหันไปมองอย่างตั้งใจ เอ็มซีพูดต่อว่า “วันนี้ค่า เรามีโชว์พิเศษ จัดมาให้คุณเมนี่โดยเพื่อน ๆ ค่า”
“แอร๊ยยย กูเหรอคะ” อีเมธตกใจ “ใครคะ นี่มึงใช่มั๊ยอีกบ อีโจ้”
พวกผมมองหน้ากันขำ ๆ อีเมธถามต่อ
“อะไรคะ”
ผมบอกมัน “เดี๋ยวก็รู้….”
ทุกโต๊ะเฮและก็มองหาว่าใครวะ เมนี่ และเสียงเพลงก็ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมการปรากฏตัวบนเวทีของโคโยตี้บอยทั้งห้า
“แอร๊ยยยยยยยยยยยย”อีเมธกรี๊ดกับบรรดาโคโยตี้รูปหล่อที่มีแค่กางเกงในบาง ๆ หุหุ โคโยตี้วาดลวดลายบนเวทีไม่นานก็ลงมาข้างล่าง และก็เดินมาที่โต๊ะผม โคโยตี้บอยเหล่านั้นก็มายืนล้อมอีเมธตามที่เตี๊ยมไว้ อีกบยิ้มกริ่มเมื่อเห็นอีเมธละลานตากับผู้ชายหล่อรอบตัวมัน ส่วนคุณอู๋ที่ตอนนี้มีผมโอบไหล่อยู่ได้แต่มองแล้วก็หันมายิ้มกับผม
แล้วโคโยตี้หนุ่ มๆ ก็จัดการเต้นสีและลูบไล้อีเมธอย่างรู้งาน อีเมธเองก็กรี๊ดแตกสิครับงานนี้ พวกหนุ่ม ๆ ยังมีท่าเต้นร้อนแรงตามเพลงที่ดูยั่วยวนให้อีเมธขาดใจตายคาที่ หุหุหุหุ ผมมองดูรอบข้างก็มีแต่สายตาอยากร่วมสนุกปนอิจฉาของโต๊ะอื่นมองมา จนเพลงเกือบจบหนุ่ม ๆ ก็รุมล้อมอีเมธอีกครั้งแล้วก็โพสท่าจบให้สวย ๆ เหมือนอีเมธเป็นตัวแม่อยู่ตรงกลาง
“อ่า ขอเสียงให้น้อง ๆ โคโยเตอร์ของเราหน่อยค้า….” อ่าวเขาเรียกโคโยตี้บอยว่าโคโยเตอร์เหรอเนี่ย เพิ่งรู้ 555+
บรรดาโคโยเตอร์ก็ขอตัวออกไป ทิ้งให้อีเมธเหี่ยวแห้งอีกครั้งนึง แต่ดูมันมีความสุขมากนะครับเพราะว่ามันหันมายิ้มดี๊ด๊ากับพวกผม
“มึงงงง อีกบ อีโจ้ ขอบใจพวกมึงมากนะ” อีเมธบอกกับพวกผม มันทำเสียงซึ้ง ๆ และน้ำตาซึมเล็กน้อย “ขอบใจจริง ๆ นะ”
“โอ๊ยยยย ไม่เป็นไรค้าเพื่อนสาว” อีกบเข้าไปกอดมัน “ไม่เอาค่ะ อย่าเป็นชะนีอย่างนี้นะคะ”
ผมเข้าไปตบไหล่มัน“เออพวกกูอยากเห็นมึงมึงมีความสุขนะ”
“กูมีความสุขและโชคดีมากเลยนะ ที่มีเพื่อนอย่างพวกมึง” อีเมธว่างั้น
“อืม ๆ” ผมมองหน้าพวกมันสองคน แล้วก็กอดกัน ก็เป็นเพื่อนกันมาสิบกว่าปีแล้วนะครับ ขอซึ้งบ้าง 55 แต่เหมือนมีใครมาสะกิดผม อ่อ คุณอู๋นี่เอง เขามองหน้าผมส่งซิกถึงเรื่องที่จะทำต่อไป
ผมละมาบอกพวกมัน “เอ่อ เดี๋ยวกูมานะ ไปเข้าห้องน้ำกับคุณอู๋แป๊บ”
“เออ ๆ” อีกบรับคำ ผมกับคุณอู๋เลยมาข้างนอกด้วยกัน
หัวข้อ: (จบจริง ๆ นะ)บทส่งท้ายมาแล้ว- - [Beep] - - แอบมองนายหน้าหวาน(Update:01/12/2011) (อ่าน 146352 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก