Pepero Day
เช้าวันนี้ผมตื่นเต้นเป็นพิเศษเพราะหวังจะได้รับเปเปโร่หรือป๊อกกี้ที่เรารู้จักกันจากพี่จีบ... แต่ดูเหมือนเขาไม่ได้เตรียมอะไรเอาไว้เลยสักอย่างถึงแม้ว่าตอนนี้เราจะเหยียบแผ่นดินโซลอยู่ก็เถอะ เฮ้อ
ผมนั่งหายใจทิ้งอยู่บนโซฟาตัวเขื่องด้านหลังพี่จีบที่ยังนั่งจัดการอีเมล์งานอยู่ที่โต๊ะ ขนาดลาพักร้อนนะเนี่ยยังจะหอบงานมาเป็นก้างขวางคออีก คนบ้างานมักไม่คิดเรื่องอย่างว่าแต่ไม่ใช่กับพี่จีบ รายนี้เขาสม่ำเสมอเรื่องบนเตียงจนผมได้แต่ร้องขอให้เว้นระยะบ้าง ตัวพรุนหมดแล้ว!
"เป็นอะไรครับเมีย หายใจทิ้งๆ ขว้างๆ"
เขาถามกันทั้งๆ ที่ไม่หันมามองกันเลยด้วยซ้ำ ผมแยกเขี้ยวใส่แผ่นหลังกว้างนั่นแล้วทิ้งตัวลงนอนอย่างหงุดหงิด
"วันนี้วันอะไร"
ผมแกล้งถามทั้งๆ ที่รู้ว่าคำตอบคงจะแสนธรรมดาสามัญ
"วันที่สิบเอ็ดไง สมองปลาทองเหรอน้องจูบ"
โห... ไม่สนใจกันยังด่าอีก มันน่าถีบให้ตกเก้าอี้ไหมคนเรา
"เหอะ ไม่สนใจกันยังจะด่าอีก ทำงานของพี่ไปเลยนะ ผมงอนแล้ว!"
ผมนอนคว่ำลงกับโซฟาแล้วแหกปากอัดหมอน ตั้งแต่มาเกาหลีพี่มันก็เอาแต่เคลียร์งานลูกเดียว จริงๆ ก็สมใจอยากที่ได้พักเรื่องบนเตียง แต่ไม่สนใจกันเลยคืออะไรวะ มีเมียเป็นงานเหรอ ส่วนไอ้คิสนี่เมียน้อยสินะ เกลียด!
"คุณเมียอารมณ์ฉุนเฉี่ยวว่ะ ท้องเหรอ"
เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหูและตามมาด้วยแรงที่โถมลงมานอนทับกันทั้งตัว รู้ว่ามาง้อแต่งอนและที่สำคัญ หนักมาก!
"ท้องบ้าอะไรเล่า ลุกออกไปเลยหนักจะตาย!"
ผมพูดเสียงอู้อี้เพราะหน้ายังคงซุกอยู่กับหมอน แทบจะตายเพราะหายใจไม่ออก ไม่นานนักแรงกดทับก็หายไปแต่เขากลับจับผมพลิกตัวให้นอนหงายขึ้นมาสบตากันโดยคร่อมกันอยู่ ท่วงท่าล่อแหลมกลับทำให้ผมใจกระตุก ไม่เคยชินกับการอยู่ใกล้กันเลยสักที
"ไหน บอกมาสิว่างอนอะไรพี่"
เจ้าของร่างสูงใช้มือบีบจมูกกันเบาๆ ก่อนจะโน้มหน้าลงมาใช้ปากแตะปาก จากที่โมโห น้อยใจผสมปนเปกันไปกลับรู้สึกเขินขึ้นมาแทนที่จนต้องเบนหน้าหนี
"หื้อ วันนี้วันอะไร"
ผมแสร้งถามด้วยน้ำเสียงติดรำคาญเมื่อเขาใช้จมูกไล้ไปตามโครงหน้าและลำคอ อยากดิ้นหนีใจจะขาดแต่ร่างกายกลับอ่อนระทวยจนน่าหงุดหงิด แพ้เขาทุกทีไป
"วันที่สิบเอ็ด"
"พี่จีบ!"
"โอ๋ๆ งั้นวันศุกร์"
"หื้อ!!"
"เปเปโร่เดย์ก็ได้ครับ"
เข้าพูดเสียงกลั้วหัวเราะแล้วฝังจมูกลงบนแก้มทั้งสองข้างอย่างเอาใจ ผมปัดป่ายสัมผัสนั้นด้วยความหงุดหงิดและจ้องเขม็ง ทำไมขี้แกล้งขนาดนี้วะ คบกันมานานแค่ไหนก็ไม่ยอมเลิกแกล้งกันสักที
"กวนนะ"
ผมยกมือขึ้นบิดเนินอกเขาด้วยความหมั่นไส้ พี่จีบซี้ดปากเล็กน้อยแล้วดึงมือไปจูบหน้าตาเฉยแถมยังส่งสายตาออดอ้อนมาให้อีก แล้วแบบนี้จะให้โกรธยังไงไหวล่ะ!
"ขอโทษนะครับ อยากกินเปเปโร่เหรอ"
"เปล่า แต่ไม่คิดจะให้กันหรือไง"
ผมบอกแล้วทำหน้างอนๆ ใส่ พี่จีบเลยก้มลงขโมยจูบไปหนึ่งทีด้วยความมันเขี้ยว ฮึ่ย บ้าบอว่ะ ยอมอีกแล้วไง
"ไม่ให้หรอก เปเปโร่น่ะ กินเยอะมันจะอ้วน"
"อะไรวะ ไม่โรแมนติกเลยคนเรา"
"แต่รักคิสนะครับ"
"เกลียดว่ะ!"
"แน่ใจว่าเกลียด?"
เสียงเข้มจนผมเผลอกลั้นหายใจ แต่ตานี่เป็นประกายวิบวับเชียว ไม่น่าไว้ใจ เหมือนจะเสียตัวยังไงไม่รู้
"ป เปล่า"
ผมตอบเสียงอ้อมแอ้มก่อนจะยกแขนขึ้นคล้องคอเขา ส่งสายตาออดอ้อนให้หวังจะได้รับการลดโทษ แต่ก่อนหน้านั้นคงโดนลงโทษซะก่อนเพราะมุมปากหยักกระตุกเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"เดี๋ยวให้คิสกินเปเปโร่ส่วนตัวของพี่เป็นการไถ่โทษแล้วกันนะ หึหึ"
"อะ.... ไอ้พี่จีบ ไอ้คนหื่นกาม ฮือ!!"
และแล้วก็จบที่เตียง... เปเปโร่เดย์ก็เคลื่อนผ่านไปซะอย่างนั้น โฮ เสียใจ ไอ้คนไร้ความโรแมนติกคิดแต่เรื่องหื่น!!
----------------------------------------------------
เผื่อใครคิดถึงพี่จีบกับน้องจูบเน้อ 555555555555
โมเม้นต์หวานๆ หื่นๆ ก็มา
ปล. อ่านให้หายคิดถึงเนอะ
หัวข้อ: ♥ Coffee Shop รักนี้...รสกาแฟ ♥ : เปิดพรีฯ หนังสือแล้ววันนี้ ! [18/01/2018] (อ่าน 171951 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก