โรคจิต26 Special (แมนxคิง)ไม่อยากเป็นเพื่อน
Part แมน
หลังจากที่ผมปล่อยระเบิดลูกใหญ่ใส่คิงไปเมื่อหลายวันที่แล้ว จนถึงตอนนี้ผมก็ตามเทียวเฝ้าเทียวจิกไม่ให้มันออกไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นได้ง่ายๆเหมือนแต่ก่อน
อย่างที่คุณรู้ ผมแอบชอบคิงมานานเป็นปี จากที่เคยไม่ชอบที่มันเป็นเกย์ ด้วยความใกล้ชิดสนิทสนม ทำให้ผมเห็นมุมมองชีวิตของคิงเริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อยจากไม่ชอบก็เริ่มคุย เริ่มทำความรู้จักเริ่มสนิทกันมากขึ้น ทำให้ผมเริ่มรู้ใจตัวเองว่ากำลังคิดกับคิงเกินเพื่อน แต่ผมมันคนปอดแหกไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยคำว่าชอบออกไปด้วยซ้ำ ทำได้แค่หาเรื่องทาเลาะกับคิงมันไปทุกวัน เพื่อให้ได้ยินเสียงพูดเสียงหัวเราะ ได้อยู่ข้างๆกันแบบนี้ผมก็พอใจ แต่พักหลังๆมานี้คิงดูห่างออกไป พักเที่ยงก็เอาแต่คุยโทรศัพท์ บางเย็นหลังเลิกงาน ก็มีผู้ชายแปลกหน้ามารับบ้าง ไม่ค่อยมีเวลาให้กันเหมือนเมื่อก่อน ผมรู้คิงมันคงกำลังจะศึกษาใครสักคนอยู่และไม่ชอบเลย กับการที่มันกำลังจะห่างเหินผมออกไปที่ละนิด วันที่ผมรับโทรศัพท์แล้วไล่ผู้ชายของคิงออกจากคอนโด ภายนอกผมดูสนุกกับสิ่งที่ทำ แต่จริงๆแล้วข้างในหัวใจผมมันกำลังร้อนลุ่ม คิดมาเสมอว่าแค่ได้เป็นเพื่อนรักที่อยู่ใกล้ชิดกันแบบนี้ก็เพียงพอแล้ว แต่ความจริงผมกำลังหลอกตัวเอง ความโลภผมมีมากเกินกว่าที่จะอยากเป็นแค่เพื่อนกับคิง ผมคิดว่าตัวเองเก็บความรู้สึกมานานเกินไปแล้วและมันไม่มีอะไรดีขึ้น ในเมื่อใจมันไม่รักดี ความใกล้ชิดแค่นี่มันไม่เพียงพอ ผมคงต้องเดินหน้าหาคำตอบให้กับหัวใจตัวเองจริงจังสักที
หลังมื้อเที่ยงของวันศุกร์ที่แสนจะธรรมดา พวกผมทั้งสี่คน พึ่งอิ่มจากการทานกลางวันแล้วมานั่งตบกาแฟกินทิ้งท้ายก่อนกลับเข้าไปทำงาน พวกผมสามคนนั่งดูดกาแฟไปมองหน้ารันไปแบบลุ้นๆว่าการขอไปเลี้ยงต้อนรับหัวหน้าแผนกคืนนี้ สามีสุดหล่อดีกรีรองประธานบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งภาคตะวันออก จะยอมให้ไปไหมไม่ต้องบอกพวกผมก็ทราบดีเรื่องความหวงของพี่ใหญ่ ที่เลี้ยงเพื่อนรันของผมยิ่งกว่าไข่ในหินเสียอีก ริ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมกันเลยทีเดียว
"เฮ้ยยยย"
"ไงมึงสามีสุดหล่อมึงอนุมัติไหม"
"ยังไม่ตกลงเลยว่ะ"
"โอ้ยไอ้ห่า นี่มึงคุยกับพี่เขามาจะครึ่งชั่วโมงได้ละ ยังตกลงกันไม่ได้อีกเหรอ พวกกูแดกกาแฟรอจนน้ำแข็งละลายหมดแก้วแล้วเนี่ย"
"คิงมึงอย่าทับถมกูดิ ก็คืนนี้พี่ใหญ่ติดงานต้องไปดูโรงแรมส่วนที่ขยายเพิ่มที่บางแสน เขาไม่อยากให้กูไปเพราะเขาไม่ว่างไปด้วย"
"เวรเอ้ย มึงก็บอกไปดิว่าไม่ต้องห่วงมีพวกกูสามคนเดี๋ยวดูแลเมียแสนรักของเขาให้"
"ก็บอกแล้ว แต่...วุ้ย ช่างเถอะยังไงกูก็จะไปเรื่องไรจะให้พวกมึงสามตัวไปเที่ยวกันหนุกหนานแล้วตัวเองต้องอยู่เป็นผีเฝ้าคอนโดฝันไปเถอะ"
"ฮ่าฮ่าฮ่า ตลกว่ะมึง อุส่าห์ได้ผัวหล่ออลังการล้านแปดขนาดนี้ แทนที่มึงจะตามเกาะเขาเป็นตุ๊กแก กลายเป็นพี่ใหญ่เกาะนี่แบบแทบจะสิงร่างมึงอยู่แล้ว"
"เชื่อสิเดี๋ยวอีกหน่อยกูว่าพี่ใหญ่ต้องให้มึงลาออกแล้วไปทำงานเป็นเลขาเอาโต๊ะตั้งไว้ในห้องนั่งจ้องตากับพี่ใหญ่เหมือนในละครแน่เลย ฮ่าฮ่า"
"สนตีนสิครับคุณแมน ผมไม่มีทางลาออกจากที่นี่เด็ดขาด ผมจะอยู่กับพวกคุณตลอดไปเย้~"
"เย้พ่องดิ ไปจัดการเรื่องขอผัวให้เรียบร้อยก่อนเถอะค่อยมาร้องเย้เย้"
"อิฐมึงมารับกูทีดิ เดี๋ยวถ้าพี่ใหญ่ไม่ให้กูไปเขาต้องยึดกุญแจรถ กูจะหนีตามมึงไปเที่ยว"
"เหอ เหอ ไปไกลๆตีน อย่าลากกูไปลงเหวกับมึงเลยคร๊าบ เดี๋ยวพี่ใหญ่สืบรู้ว่ากูเป็นคนพามึงหนีเที่ยว กูจะโดนปาดคอเอา"
"ชิส์ ถ้าไม่มารับ กูนี่แหละจะปาดคอมึงอิฐ"
"กูไม่กลัวมึงไม่กล้าแต่ผัวมึงอ่ะของจริงแน่นอน"
"โว๊ะ คบเพื่อนปอดแหกทั้งนั้นต้องทำใจ ไปทำงานดีกว่า"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"
แล้วบทสนทนาที่ร้านกาแฟก็จบลง ในระหว่างที่กำลังเดินกลับเข้าออฟฟิต รันกับอิฐเดินทาเลาะกันนำไปก่อนแล้ว ผมจึงเดินเขาไปกระซิบบอกคิง
"มึงเย็นนี้เดี๋ยวกูไปรับนะ"
"อะไรจะมารับกูทำไมกูมีรถขับไปเองได้"
"เออน่าไปคันเดียวกันเนี่ยแหละจะขับไปทำไมหลายคัน ทางผ่านกูด้วยคอนโดมึงอ่ะเอาตามนี้นะ"
"เออๆก็ได้ดีเหมือนกันคืนนี้จะได้เมาเต็มที่ซะหน่อย ไม่ได้กินมาหลายวันละเปรี้ยวปาก"
"น้อยๆหน่อย อย่าแดกเยอะเมาแล้วเรื้อนจะตายมึงอ่ะ"
"สัดมึงดีตายเมาเรื้อนเหมือนกันนั่นแหละ ไม่ต้องกลัว คืนนี้กูจะออกไปล่าเหยื่อ กินพอกรึ่มๆเว้ย"
ผมเอามือล็อคต้นคอคิงให้หันกลับมาหาทันที
"โอ้ยไอ้แมนส้นตีนนี่ปล่อยคอกูเจ็บนะเหี้ย"
"กูบอกแล้วไงให้เลิกมั่ว อยากมากมายไรขนาดนั้นวะ"
"อะไรของมึงเล่า ก็กูโสด กูจะไปกับใครก็เรื่องของกู มึงไม่ต้องห่วงหรอกน่า กูป้องกันตัวเองตลอด โรคไม่ถามหาแน่นอนเพื่อน"
"กูเคยบอกมึงแล้วไงว่าถ้าอยากให้บอกกูเดี๋ยวกูช่วยมึงเอง ไม่ต้องออกไปหาใคร"
"ไอ้เหี้ยยังไม่เลิกพูดเล่นแบบนี้อีก มึงคิดว่าเพื่อนกับเพื่อนจะมานั่งช่วยเหลือกันได้ด้วยเรื่องแบบนี้หรือไง มึงคิดให้เยอะๆก่อนพูดไอ้แมน กูไม่ตลกแล้วก็ไม่ชอบที่มึงพูดแบบนี้ด้วย ไม่ต้องเสนอตัวอยากจะช่วยกู"
"แต่กูไม่ได้พูกเล่น กู..."
"เห้ย มึงสองตัวผัวเมีย กระซิบกระซากไรกัน จะเข้างานไหมครับ หรือจะลาครึ่งวันไปหาที่นอนคุยกันให้เรียบร้อย กูสองคนจะได้เข้าออฟฟิต กันเลยไม่ต้องรอ"
"ไอ้อิฐตอนเด็กๆแม่ไม่รักหรือไงไอ้กวนตีน ผัวเมียพ่องดิ ทะลึ่งใหญ่โตแล้วเดี๋ยวกูเตะก้านคอแม่ง"
"โว้ โว้ ทำมาเป็นโหด ทีเมื่อก่อนหมาตัวไหนพูดว่ะ ว่าไอ้แมนผัวกู โถ่โถ่ ทำเป็นลืม"
"เชี่ยมึงอย่าให้กูจับได้นะไอ้อิฐ ไอ้หน้าปลาไหล"
"ฮ่าฮ่า"
คิงวิ่งไล่เตะอิฐเข้าไปในออฟฟิต เหลือแต่ผมกับรันที่เดินเข้าไปพร้อมกัน
จริงสินะ เมื่อก่อนยังเห็นยัดเยียดความเป็นผัวให้ผมอยู่เลย ที่พอจะเอาจริงบ้างเสือกหนี ระวังตัวไว้ให้ดีเหอะไอ้คิง
21.00น. ณ ผับแห่งหนึ่ง
ตอนนี้พวกผมรวมกับเพื่อนในแผนก สิบกว่าชีวิต เข้ามานั่งจิบเหล้าเคล้าเบียร์ กันเรียบร้อย ไอ้รันจนแล้วจนรอดก็สามารถกล่อมแฟนมันจนเขาให้มา ส่วนไอ้คิงวันนี้เสื้อผ้าหน้าผม มาเต็ม มันเป็นผู้ชายที่เรียกว่าหล่อมากคนนึงได้แบบไม่ต้องอายปาก ความสูงที่ไม่เป็นรองใคร หน้าตาที่ออกไปทางขาวตี๋ หุ้นไม่ผอมและไม่หนาจนเกินพอดี เรียกได้ว่า ดูดีไปทั้งตัวไม่แปลกใจที่ทั้งหนุ่มน้อยสาวน้อย คอยวิ่งแจ้นเข้ามาหามันอยู่เสมอๆ ขนาดเมื่อก่อนตอนที่ผมรู้จักคิงกับรันใหม่ๆ ยังนึกว่ามันเป็นผัวเมียกันซะอีก ที่แท้ก็เป็นขุ่นแม่ทั้งคู่ กินกันเองไม่ได้ วันนี้ผมเลยนั่งประกบไอ้คิงเต็มที่ ถึงมันจะออกปากไล่ บ้างไรบ้างผมก็หน้ามึนทำเป็นไม่สนใจ ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีกินเหล้าคุยเต้นกันตามประสา จนเวลาล่วงเลยไปเป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว เพื่อนในแผนกหลายคนขอตัวกลับกันไปบ้าง จึงเหลืออยู่ที่โต๊ะแค่6-7 คนไม่นานสวรรค์ของรันมันก็จบลงเมื่อพี่ใหญ่มารับกลับถึงที่ แถมหวิดจะมีเรื่องกับหัวหน้าแผนกอีกต่างหากดีที่รันลากคนของมันออกไปก่อน หลังจากที่รันกลับไปแล้ว งานเลี้ยงก็เหมือนจะจบลงโดนปริยาย ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับส่วนผมน่ะเหรอ ก็ต้องลากไอ้ตัวดีกลับเหมือนกัน
"แล้วบอกว่าจะไม่เมานี่อะไร แทบจะเลื้อยกลับขึ้นรถอยู่แล้ว"
"อ้ายแม๊นนนน กูม่ายเมานะเว้ยฟังรู้เรื่องนะเมิง กูไม่ช่ายงูจะได้เลื้อยกลับนะสาด"
"เออไอ้คนไม่เมา ขึ้นรถไปเลยไม่ต้องพูดมาก"
กว่าจะพามันขึ้นมาถึงเตียงได้เนี่ย เหนื่อยแทบลาก
"ไอ้คิง มึง ไปอาบน้ำก่อนจะได้สร่างเมาเร็ว"
"อื้อ ไม่อาวกูจะนอน"
"ลุกสัดไปอาบน้ำอย่ามาหมกเหม็นเหล้าสกปรก"
"ม่ายยยย"
ด้วยความรำคาญ ผมจึงจับมันแก้ผ้าให้เรียบ ถึงจะใจเต้นตึกตักมากแค่ไหน ก็ต้องสะกดกลั้นเอาไว้ แบกมันขึ้นมาจากที่นอน ลากไปอาบน้ำ
ซ่าาาาาา
"โอ้ยไอ้เวร กูหนาวเล่นเหี้ยไรเนี่ย ปล่อยกู๊จาไปนอน"
"อาบน้ำล้างหน้าหน่อยมึง จะได้สร่างนอนหลับสบาย"
ผมไม่สนใจอาการต่อต้านพร้อมคำด่าสารพัดที่มันส่งมา รีบอาบน้ำแบบลวกๆให้เสร็จ จึงพามันลุกออกไปแต่งตัว คิงมันนั่งรอผมหยิบเสื้อผ้าให้อยู่ปลายเตียงพร้อมผ้าขนหนูพันรอบเอวเพียงผืนเดียว แม่งเอ้ยเซ็กซี่เข้าไปอีก ผมควรรีบหยิบให้มันใส่แล้ว กลับบ้านไปนอนสักที อยู่ใกล้มันทีไรเหนื่อยหัวใจชิบ
"เอ้ามึงใส่ซะจะได้นอนพักกูจะกลับบ้านแล้วเหมือนกันง่วงนอน"
"จะกลับทำไม....นอนนี่แหละ"
"สร่างเมาขึ้นหน่อยแล้วใช่มะ พูดจาภาษาคนพอรู้เรื่องละ มึงเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนอนพักเถอะ กูกลับไปนอนบ้านตัวเองดีกว่า"
"แต่กูยังไม่ง่วง อยู่เป็นเพื่อนกูก่อนได้ไหม"
"อารมณ์ไหนของมึงเนี่ย"
"มึงกูถามอะไรมึงหน่อยดิ"
คิงหันหน้ากลับมามองผมพร้อมคำถาม
"มึงอยากถามอะไร ก็ถามมา"
"ทำไมมึงถึงไม่อยากให้กูไปยุ่งกับคนอื่น"
"กูเป็นห่วง"
ผมตอบส่งๆไป
"เหรอ แล้วที่มึงพูดว่าถ้ากูอยากให้บอกมึงล่ะ"
"มึงอยาก?"
"ถ้ากูตอบว่าใช่มึงจะ...ทำกับกูหรือเปล่า"
"กูว่ามึงไปนอนพักเถอะคิง มึงกำลังเมาสติไม่ครบถ้วนกูจะถือซะว่ามึงพูดเพราะว่าเมา"
"..."
"..."
ความเงียบปลกคุมเราสองคนชั่วขณะ แล้วจู่ๆไอ้ขี้เมาตรงหน้าก็ก้มลงไปหยิบกางเกงของตัวเองที่ผมถอดทิ้งไว้ข้างๆเตียง
"มึงจะทำอะไรคิง"
"กูหาโทรศัพท์ มึงกลับไปได้ละ"
"มึงจะเอาโทรศัพท์โทรหาใคร?"
"กูจะโทรหาใครก็เรื่องของกู มึงกลับไปซะ แล้วต่อไปนี้มึงไม่ต้องมาพูดกรอกหูกูว่าห้ามกูไปยุ่งกับใคร มึงเลิกพูดว่าอยากจะช่วยกู...กูไม่อยากได้ยินอีก ถ้ามึงไม่รู้สึกอะไรมากกว่าคำว่าเพื่อนมึงอย่า..."
ผมปัดโทรซัพท์ในมือมันทิ้ง ออกจากหูขณะที่มันกำลังโทรหาใครอีกคน
"กูพูดตามที่ใจกูคิด ถ้ากูไม่อยากให้มึงยุ่งกับใครนั่นมาจากใจกู จากความรู้สึกของกูมึงเข้าใจไหม"
"งั้นคืนนี้มึงนอนค้างกับกูสิ กูอยากมีคนนอนกอด กูอยากทำกับมึงได้ไหม"
"คิงมึงรู้รึเปล่าว่ามึงพูดอะไรออกมา ถ้ากูนอนกับมึงแล้วพรุ่งนี้มึงตื่นมา มึงลืมคำพูดตัวเอง แล้วสรุปว่ามีอะไรกับกูเพราะว่าเมาผลมันจะเป็นไงมึงกับกูจะมองหน้ากันติดไหม"
"กูจะไม่ลืม"
"มึงแน่ใจนะ เพราะพรุ่งนี้ระหว่างมึงกับกูมันจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีก ไม่มีแม้แต่ความเป็นเพื่อน"
"กูเบื่อจะเป็นเพื่อนกับมึงแล้วแมน"
(-//////-) ,, (-//////-)
"มึงชอบกู"
"..."
"ใช่ไหมคิง"
"..."
"กูถามเพราะต้องการคำตอบอย่าเงียบ"
"เอ่อ...แล้วๆมึงล่ะ ชอบกูใช่ป่าวที่สั่งให้กูห้ามไปนอนกับคนอื่น ชอบกูใช่ไหม...ต้องใช่ดิไม่งั้นมึงจะห้ามกูทำไม...ถ้ามึง"
"เออกูชอบมึง ชอบมากนานแล้วด้วยมึงจบป่ะ"
"อ่ะ...อะไรมึงพูดจริงเหรอชอบมานานแค่ไหนแล้ว"
"กูไม่รู้ เป็นปีแล้วมั้งกูไม่ได้ว่างมานั่งนับ ตกลงมึงยังไง ชอบกูด้วยไหมจะได้ใจตรงกัน ตอบมาอย่ามาทำเป็นสาวน้อยติดอ่าง"
"มึงนี่แม่งหยาบจริงๆบอกชอบกูได้ถ่อยมาก"
"กูก็เป็นของกูแบบนี้นานละ"
"เออกูรู้ แต่ก็เสือกชอบเข้าไปได้"
"^__^" "-///-"
.
.
.
.
.
"หึหึ ไอ้เวรเดี๋ยวคืนนี้กูจะเลื่อนสถานะให้นะเพื่อน"
" ^_____^"
หัวข้อ: Psychosis โรคจิต #upตอนที่ 34-35 (06/07/17) (อ่าน 12579 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก