ตอนที่ 47 กีฬาสี 2
..............
“น้องผักทำอะไรอยู่ รีบลงมาว่ายน้ำได้แล้วนะ”
“ฮะพี่ข้าว เดี๋ยวผักตามลงไป” ผมตะโกนตอบอีกฝ่ายไปก่อนจะหันมาทาครีมกันแดดตามคำสั่งของพี่ผลไม้ ส่วนพี่โคกับพี่ผลไม้นั้นก็กำลังทาครีมอยู่ด้วยเช่นกัน “พี่โคพี่ผลไม้ไม่ทาหลังด้วยเหรอฮะ เดี๋ยวก็ดำหรอก”
พี่โคกับพี่ผลไม้มองหน้ากันก่อนจะยิ้มกริ่มหันมาทางผมต่อ
“งั้นน้องผักก็มาทาครีมที่หลังให้พวกพี่สิครับ แล้วเดี๋ยวพวกพี่จะทาครีมที่หลังให้น้องผักด้วย”
“ฮะ” ผมยิ้มตอบก่อนจะบีบครีมทาหลังให้พวกพี่โคที่หันหลังให้ผม
“แค่กๆ” เสียงพี่ลุคกับพี่เคียวกระแอมไอพร้อมกัน โชคดีที่วันนี้คลินิกปิด พี่เคียวกับพี่ข้าวก็เลยมาว่ายน้ำกับพวกผมสามคน ไอ้ผมก็งงครับว่าทำไมพี่เคียวกับพี่ลุคไอพร้อมกัน
“พี่ลุคพี่เคียวไม่สบายเหรอฮะ ไอใหญ่เชียว” ผมถามด้วยความเป็นห่วง ซึ่งทั้งคู่ส่ายหน้าให้ผมทันที
“น้องผักไม่ต้องห่วงสองคนนั้นหรอก พวกเขาสบายดี” พี่ผลไม้พูดไปตัวสั่นไปพลาง “แค่น้ำลายติดคอก็เท่านั้นเอง ใช่ไหมไอ้โค”
“อืม ใช่” ผมไม่รู้พวกพี่เขาคุยอะไรกันจึงไม่ได้สนใจก่อนจะหันไปทาครีมต่อ เมื่อเรียบร้อยแล้วพวกพี่โคก็หันมาทาครีมที่หลังให้ผม ซึ่งไม่รู้ว่าทำไมตอนพวกพี่โคทาครีมให้ผมถึงได้ช้านัก ต่างกับผมที่ทาครีมให้พวกพี่โคเพียงแป๊ปเดียวก็เสร็จแล้ว..............
น้องผักไม่ทันเกมพวกไอ้โคหรอกครับ แค่ได้ยินตอนที่พวกมันบอกให้น้องผักทาครีมที่หลังแล้ว ผมถึงกับส่ายหน้าด้วยความเอือม ไอ้พวกนี้หื่นได้ตลอดเวลา ทีแรกผมคิดว่าไอ้ผลไม้เพียงคนเดียวเท่านั้น แต่ที่ไหนได้ ไอ้โคกลับเป็นเหมือนไอ้ผลไม้ไปด้วย
“เคียวอย่ามัวแต่วอร์มอัพสิ รีบลงมาได้แล้วนะ” เสียงคนรักของผมตะโกนบอก ทำเอาผมบิดหัวไหล่สองสามทีก่อนจะก้าวเท้าเดินลงทะเล แต่ก่อนหน้าที่จะลง ผมเห็นน้องผักเดินลงมาพร้อมกับผมด้วยห่วงยางลายปลาโลมาสีฟ้าใส(?) แน่นอนว่าทำเอาข้าวที่รออยู่ในน้ำถึงกับหัวเราะลั่นเลยครับ “ฮะๆ นั่นน้องผักจะเอาห่วงยางลงมาทำไมครับ”
คนโดนแซวพองแก้มขึ้นมาทันที
“ก็ผักว่ายน้ำไม่แข็งนี่ฮะ”
“อ้าวน้องผักว่ายน้ำไม่แข็งเหรอครับ งั้นมานี่ เดี๋ยวพวกพี่สองคนจะสอนว่ายน้ำให้เอง” ว่าแล้วไอ้ผลไม้ก็จับห่วงยางน้องผักโยนกลับขึ้นฝั่งก่อนจะร่วมมือกับไอ้โค อุ้มร่างน้องผักลงทะเลไปพร้อมกันอย่างรวดเร็วท่ามกลางเสียงกรีดร้องตกใจของน้องผักกับหัวเราะของไอ้ลุคกับข้าวที่จ้องอยู่ตลอดเวลา ซึ่งผมดูแล้วว่าช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่สนุกสนานจนผมลืมมันไม่ลง
ขออย่าให้มันเกิดอะไรขึ้นร้ายแรงเลย…..................
Trr…
แกรก!“นี่กูเอง เรื่องที่กูให้มึงไปทำ คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว”“ห้าสิบห้าสิบ อย่างกูเนียนแค่ไหนมึงก็รู้ไอ้วิน”
“เออทำให้ได้อย่างที่พูดแล้วกัน”“แล้วนี่มึงยังอยู่ต่างประเทศอีกรึ”
“ใช่ งานมันเยอะ ต้องคุมคนให้อยู่หมัด”“คุมของมึงคือการจัดการพวกผู้หญิงในซ่องรึไง”
“เออเรื่องของกู มึงอย่าเสือก” “ทางด้านกูมึงไม่ต้องเป็นห่วงไอ้วิน ทางนี้ยังไม่มีใครจับกูได้เลย”
“แล้วไง”“แต่พวกมันระวังตัวแจเลยวะ”
“จะให้กูส่งคนไปช่วยมึงอีกแรงไหมล่ะ”“ไม่ต้องไอ้วิน มึงทำงานของมึงไปเถอะ”
“หึ งั้นแค่นี้นะ ไว้กูจะโทรหามึงใหม่”“เออๆ”
แกรก!...........................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
